ΠΡΑΣΙΝΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ (μέρος 2ο)
(…συνέχεια)
Η «τριτοκοσμικοί», λοιπόν, Τυνήσιοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σταθούν αφενός στα πόδια τους και αφετέρου να «πρασινίσουν την έρημο»!! Και δεν τα πάνε διόλου άσχημα δεδομένων των συνθηκών (κλιματολογικών, πολιτικών, κλπ)
Οι χουρμαδιές, τα τεράστια φοινικοειδή - για την καλλιέργεια των οποίων υπάρχει επιδότηση απο το κράτος -, είναι ίσως από τα λίγα είδη που ευδοκιμούν στη ζέστη της ερήμου και στους 50-55οC. Έτσι οι οάσεις δημιουργούνται από τεράστιες φυτείες φοινίκων
τα οποία φροντίζουν και κάνουν ~160kg καρπό το χρόνο. Γευστικότατοι οι χουρμάδες, αλλά χρήσιμα και όλα τα λοιπά μέρη του δέντρου. Δίνουν την κύρια απασχόληση στους ‘αγρότες’ των οάσεων. Οι οποίοι σημειωτέον ανεβοκατεβαίνουν στα πανύψηλα δέντρα στο πι και φι!!
Λίγο έξω από μια άλλη όαση συναντάμε νερό που ψύχεται!!! Σε πολλά μέτρα βάθος έχουν βρει νερό το οποίο έρχεται από τα βάθη της γης στην θερμοκρασία εως και 80οC , για να γίνει αυτό το νερό χρήσιμο , έχουν κατασκευάσει μια μορφή «ανοιχτού ψυγείου» (μες την έρημο!!!) με πλάκες από αλουμίνιο όπου το νερό με μια τεχνιτή διαδικασία ψύχεται και έρχεται σε πιο φυσιολογικές θερμοκρασίες , ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Μικρές υδροφόρες , σαν αυτές που συναντάγαμε στα νησιά μας πριν 20 χρόνια μεταφέρουν το νερό για το πότισμα. Οι κήποι , στις πλατείες στα ξενοδοχεία και στα υπόλοιπα δημόσια μέρη ποτίζονται από κηπουρούς του δήμου!
Ειδικό ψήφισμα έγινε και νόμος του κράτους όπου απαγορεύει στους Δήμους τη χρήση αυτόματων ποτιστικών προκειμένου να έχουν δουλειά κάποιες εκατοντάδες κηπουροί ανά τη χώρα!!!
(πόσα τέτοια «τριτοκοσμικά» εντυπωσιακά άκουσα εκεί…)!!!
Η καθαριότητα στους δρόμους, ακόμη και στα μικρά μισό – ερημωμένα χωριά ήταν εντυπωσιακή. Τροχονόμοι στις μεγάλες διαβάσεις και τα φανάρια σχεδόν ανύπαρκτα (πλην της Τύνιδας και της Χαμεμέτ).
Ο τουρισμός , τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται μια άλλη βασική πηγή εισοδήματος για τη χώρα. Εξαιρετικές ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις , ιδίως στο Βορά με όλα τα χρειαζούμενα για τον τουρίστα και με αρκετά καλές παροχές. Η έρημος προσφέρεται για βόλτες με τζιπάκια 4Χ4 και η αδρεναλίνη στα ύψη πηδώντας σχεδόν από αμμόλοφο σε αμμόλοφο. 
Η Τυνησία κατασκευάζει δικά της τζιπάκια με ευρωπαϊκές σχεδόν προδιαγραφές!!! 6-8 θέσεων air-condition κασετόφωνο (δεν είναι εκ παραδρομής…ακούνε κυρίως κασέτες ακόμα) και υψηλής αντοχής. Κόστος ~25,000€ το τζιπάκι. Οδηγοί της ερήμου, έμπειροι στις διαδρομές του ‘πουθενά’ βολτάρουν τους τουρίστες και δημιουργούν άλλη μια μορφή εισοδήματος. Αρκετά επικερδής η επιχείρηση απ’ όσο μάθαμε!
Στην έρημο έχουν στηθεί κατά καιρούς σκηνικά για γυρίσματα γνωστών κινηματογραφικών ταινιών, όπως «ο Πόλεμος των Άστρων», «Τζέιμς Μπόντ» κ।α। Αυτά τα διατηρούν με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια και τα χρησιμοποιούν ως αξιοθέατα για τους επισκέπτες।
Είδαμε και την ψευδαίσθηση μιας όασης, έναν αντικατοπτρισμό ουσιαστικά. Παιχνίδια του ήλιου… Και ιδού ένα ακόμα φυσικό κάλος! Το Ελ Τζερίντ , μια ημιαποξηραμένη λίμνη που δίνει τόνους αλάτι! Το αλάτι αυτό χαμηλό σε ιώδιο δεν είναι κατάλληλο για φαγητό, όμως εξάγεται στις Βόρειες χώρες που το χρησιμοποιούν στους δρόμους για τον πάγο.
Θέαμα εκπληκτικό. Η φύση άλλη μια φορά δίνει ρεσιτάλ χρωμάτων και οπτικών ερεθισμάτων. Λευκό το αλάτι σαν πάγος και όπου υπάρχει νερό στις ακρες δημιουργεί κρυστάλλους που αντανακλούν την τρομερή λευκότητα του τοπίου κάνοντας παιχνιδίσματα με το φως. Όμως τι στη φύση είναι μονότονο και κουραστικό? Κάποια χημική ένωση (τι να σας κάνω; η απομυθοποίηση της επιστήμης!!!) δημιουργείται όταν το νερό συναντά το αλάτι και εμφανίζονται μεγάλες ή μικρότερες λιμνούλες κόκκινες. Σαν να χει στάξει αίμα. Πολύ αίμα όμως! Μες τη λευκότητα του τοπίου , οι κόκκινες πινελιές της …χημικής αντίδρασης δίνουν ένα πραγματικά ιδιόρρυθμο και αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα.
Οι ντόπιοι πουλούν νεράκι παγωμένο , cart postal, μικρο – αναμνηστικά και ‘ρόδα της ερήμου’
Αλήθεια δεν σας μίλησα γι’ αυτά!! Τόνοι άμμου συσσωρεύονται σε αμμόλοφους, στα βάθη των οποίων η υγρασία της νύχτας κυλά। Με τα χρόνια δημιουργούνται κρύσταλλοι, (απλά οι κόκκοι της άμμου ενώνονται με την υγρασία και δημιουργούν πετρώματα που τείνουν να έχουν το σχήμα του ροδοπέταλου όπως οι σταγόνες κυλούν. Το ένα κολλά πάνω στ’ άλλο και έτσι φτιάχνουν συστάδες ροδοπέταλων που ονομάζονται ρόδα της ερήμου… Μαγικό!!
Ξαναέγραψα νωρίτερα , ότι σ’ αυτή τη χώρα είναι πολύ έντονες οι μορφολογικές αλλαγές του τοπίου και από τους καταπράσινους ελαιώνες φθάνεις στις στέπα και μετά στην έρημο. Η αποκάλυψη για μένα ήταν πως κάθε κομμάτι γης, κάθε γωνίτσα της φύσης έχει να δώσει τόσα σε μας τους ανθρώπους.
Στη μέση του πουθενά, στην σχεδόν στείρα άμμο, οι φτωχοί Τυνήσιοι παλεύουν να πρασινίσουν το τοπίο, όταν τα δάση σε όλη την Ευρώπη καίγονται.
Για εκείνους είναι επιβίωση, όμως ακόμα και αυτή η «στείρα» άμμος, έχει ρόδα να προσφέρει, έχει αλάτι , στη μέση του πουθενά, ευνοεί τις χουρμαδιές που και αυτές με τη σειρά τους δίνουν πλήθος αγαθών στους ανθρώπους…
Ο κακώς εννοούμενος πολιτισμός μας, μόνο καταστρέφει , καταργεί και μας κάνει να ξεχνάμε. Να ξεχνάμε πως πριν λίγα μόλις χρόνια οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας ζούσαν όπως περίπου , οι τυνήσιοι, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν τη γη και να ζήσουν απ’ αυτή.
Παντού η φύση μας αγαπά, στους πάγους όπου τρέχουν οι πιγκουΐνοι , στα βουνά που φυτρώνουν τα έλατα και τα εντελβάις, στην στέπα που γεμίζει από φραγκοσυκιές, στο βυθό που καμαρώνουν τα κοράλλια…
Αρκεί να τα προσέξουμε, να τα παρατηρήσουμε όλα τούτα και με μιάς θα τα λατρέψουμε !!
