31.8.07

Ο λαϊκισμός της ...τέταρτης εξουσίας.


Παρακολουθώντας από την τηλεόραση όλα όσα εκτυλίσσονται το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, βιώνεις την εξής αμφιθυμία: παρ' όλο που έχεις την ανάγκη να ενημερωθείς, θέλεις και να την κλείσεις. Όπως κάθε σοβαρή είδηση, έτσι και αυτό το αποτρόπαιο γεγονός για τη φύση, τη ζωή των συνανθρώπων μας αλλά και τη δική μας, κατάντησε μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες αφορμή για να προβληθούν η ασχετοσύνη κάποιων, οι κομπασμοί κάποιων άλλων και η δίψα των περισσότερων ιδιωτικών καναλιών για υψηλή τηλεθέαση. Έχουμε σχολιάσει ξανά από αυτήν εδώ τη στήλη το θεατρινισμό κάποιων τηλεδημοσιογράφων-παρουσιαστών και την κίβδηλη προσποίησή τους ότι συμπάσχουν, ότι νιώθουν τον απλό πολίτη, καθισμένοι αναπαυτικά στις πανάκριβες πολυθρόνες τους. Ο λαϊκισμός ήταν και είναι συνώνυμος με την πολιτική εξουσία, είναι όμως συχνά απαραίτητο συνοδευτικό και της τέταρτης εξουσίας.

(απλα αντιγράφω και συνυπογράφω τη γραφή της Μαρίας-Ελένης Σπυροπούλου,πλήρες άρθρο εδώ )

Το δικό μου σχόλιο:

Ταχουμε πει και ξαναπεί από αυτο το βήμα για την τιβι..
τραλαλα, τραλαλα, μακαρόνια με κιμά...
και φυσικά: συγχαρητήρια Μαρία-Ελένη..

30.8.07

ΚΕΔΑΚ , Υπουργείο Ανάπτυξης: η ποιότητα των καυσίμων αποτελεί πρωτεύουσα επιλογή!

Θα τα έχετε δει στα πρατήρια βενζίνης να κάνουν ελέγχους! Είναι τα βανάκια των ΚΕΔΑΚ (Κέντρα Ελέγχου Διακίνησης και Αποθήκευσης Καυσίμων) του υπουργείου Ανάπτυξης, με ειδικό εξοπλισμό για την επί τόπου διαπίστωση της νοθείας των καυσίμων.

Μετά την ήδη τριών και πλέον χρόνων λειτουργία τους ο κόσμος τα ξέρει.Ηδη επιτελούν σημαντικό έργο που σχετίζεται με τον ποιοτικό έλεγχο των καυσίμων, τη ρύθμιση της αγοράς πετρελαιοειδών και τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που είναι ένα από τα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα που συνδέονται με τις κλιματικές αλλαγές.

Βασική καινοτομία οτι οι έλεγχοι πραγματοιούνται επιτόπου και μάλιστα τα αποτελέσματα μεταδίδονται αυτομάτως και σε πραγματικό χρόνο στο Υπουργείο μέσω του συστήματος τηλεματικής τεχνολογίας GPRS. Τόσο το πληροφοριακό σύστημα των ΚΕΔΑΚ όσο και ο τεχνολογικός εξοπλισμός τους περιορίζουν σημαντικά την ανθρώπινη παρέμβαση μη επιτρέποντας τις γνωστές λαθροχειρίες του παρελθόντος..


Διενεργούν δεγματοληπτικούς ελέγχους σε βενζίνες, πετρέλαια κλπ. με δοκιμές τόσο ποιοτικές όσο και ποσοτικές, ελέγχουν το θειάφι που ως γνωστόν αποτελεί ειδικό περιβαλλοντικό δείκτη που επηρεάζει τόσο την παραγωγή διοξειδίου του θείου (SO2)στην ατμόσφαιρα όσο και τα συνακόλουθα φαινόμενα της όξινης βροχής και της ερημοποίησης... Και φυσικά ελέγχουν τους χώρους διακίνησης και αποθήκευσης των καυσίμων..

Οπως είναι ίσως γνωστό το «νέφος» της Αθήνας διανύει ήδη την τρίτη γενιά του. Το «κλασικό ή συμβατικό νέφος» με επικρατέστερους ρύπους το SO2 και τον καπνό, περιορίστηκε κυρίως χάρις στην βελτίωση της ποιότητας των καυσίμων (και ειδικότερα του πετρελαίου) και σιγά-σιγά άρχισε να παραχωρεί τη θέση του ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 στο «φωτοχημικό νέφος» και στη συνέχεια στο «υδρογονοσωματιδιακό νέφος».
Ομως κι εδώ οι επικρατέστεροι ρύποι είναι τα οξείδια του αζώτου (NOx), το μονοξείδιο του άνθρακα (CO),το όζον (Ο3), τα αεροσωματίδια και διάφοροι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (συχνότατα καρκινογόνοι).
Κύρια πηγή παραγωγής των ρύπων αυτών είναι τα βενζινοκίνητα οχήματα καθώς και η βιομηχανία.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν τη σημασία που έχει για τον έλεγχο του φαινομένου της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, η ποιότητα των παραγόμενων και διακινούμενων πετρελαιοειδών

Με σκοπό την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των ΚΕΔΑΚ, συστάθηκε πρόσφατα στο υπουργείο Ανάπτυξης η Διεύθυνση Ελέγχου Διακίνησης και Αποθήκευσης Καυσίμων (ΔΕΔΑΚ) με αναβαθμισμένο στελεχιακό δυναμικό, νέο μητρώο ελεγκτών αλλά και πολύ καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή ώστε να επεκταθούν οι έλεγχοι ολόκληρο το 24ωρο καθημερινές και αργίες καθώς και σε όλα τα στάδια και της παραγωγικής αλλά και εμπορικής διαδικασίας: από τα διυλιστήρια και τις εταιρείες εμπορίας, μέχρι τους μεταπωλητές και τα πρατήρια..

Επισημαίνεται ότι ήδη έχουν παραδοθεί στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών 10 επιπλέον βαν των ΚΕΔΑΚ με σκοπό αφενός την εντατικοποίηση των ελέγχων και αφετέρου την επέκτασή τους σε όλη την επικράτεια..

Υπάρχουν και θετικά λοιπόν, αρκεί να υπάρχει διάθεση να τα δει κανείς!

Το κράτος δίνει το στίγμα του, ενίοτε δε και το καλό του πρόσωπο।

Περισσότερα για τον ποιοτικό έλεγχο των καυσίμων νομοθεσία, εκπαιδευτικά βίντεο κλπ)

[Τζεφέρης Πέτρος]

Το καλύτερο πρόσωπο της Ελλάδας είναι το σκεπτόμενο..





Mπορεί οι Πολίτες του Διαδικτύου (επιτέλους αφήστε κατά μέρος αυτο το χαζο..bloggers) να μην αποτελούν ενιαία οντότητα ή μαζικό κίνημα..

Μπορεί να μην πορεύονται με ντουντούκες, πανό και σύνταξη ανά τριάδες..

Μπορεί πάλι κάποιοι να μην πήγαν για τους δικούς τους λόγους..

όμως η "άρνηση δεν είναι ενα ακόμη ποτάμι στην Αίγυπτο", αξιότιμε κ.Ν. Δήμου,

Μπορεί επίσης η τιβι (πλην σκαυ και νετ) να μην έδειξε ουτε πλάνο,

επειδή η διαδήλωση ήταν σιωπηλή, άχρωμη, δεν φορούσε στριγκάκια, δεν έσπαγε βιτρίνες και δεν έκαιγε ...ελληνικές σημαίες

Πλην όμως, χιλιάδες κόσμος ήταν εκεί,

κόσμος που κινητοποιήθηκε και κατέδειξε ποιά είναι η πραγματική δύναμη του διαδικτύου στην ελλάδα

μικρή, μεγάλη, σφεντόνα ή καλάσνικωφ, αυτή είναι για την ώρα!

όσο για την τιβί εύχομαι σύντομα να έρθει εκείνη η ώρα που θα εκλιπαρεί την διαφήμηση των προγραμμάτων της μέσω του διαδικτύου..

κι ο κόσμος θα λεει "άσε, το είδα στην τιβι, ανακριβές θα είναι.."

πολίτες του διαδικτύου εύγε!

το καλύτερο πρόσωπο της ελλάδας είναι αυτό που συλλογάται ελεύθερα,

σκέφτομαι αρα υπάρχω, ή έστω αν θέλετε, σκέφτομαι κι ας μήν υπάρχω...

ποτέ όμως υπάρχω και δεν σκέφτομαι, κοινώς είμαι ζώον...

[Πέτρος Τζεφέρης]


29.8.07

Οι όμορφοι αγώνες δύσκολα καίγονται!


Nαι ο θεός της Κύπρου είναι πάντα μεγάλος αγόρι μου!

Και ο θεός των αγωνιστών επίσης, που ελπίζουν και αγωνίζονται μέχρι το τέλος.

Είπαμε, τα ομορφα χωριά καίγονται επίσης όμορφα..

Οι όμορφες ελπίδες, όμορφα καίγονται κι αυτές..

Οι όμορφοι αγώνες όμως, δύσκολα καίγονται και

καμια φορά μένουν για πάντα!

Συγχαρητήρια Κυριάκο!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ!


Λένε, πως αν δεν αποκτήσει κανείς περιβαλλοντική συνείδηση και συνείδηση πολίτη στο σχολείο, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να την αποκτήσει "εκ των υστέρων": ένα πολύ δυνατό σοκ!


Μήπως η ανείπωτη καταστροφή που μας βρήκε είναι το δυνατό σοκ που μας χρειάζεται;


Μήπως μας κάνει λίγο πιο ενεργούς πολίτες;


Mήπως μας κάνει πολίτες;

28.8.07

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ

οκ! ας το αναλύσουμε λιγάκι γιατί δεν ξέρω αν γίνεται πλήρως κατανοητό।

Θυμηθήκαμε λοιπόν ότι δεν υπάρχει κράτος, ότι κανείς δεν μας βοηθά (ποιος άραγε) , ότι τίποτα δε λειτουργεί σωστά (τώρα μας νοιάζει!!), ότι τίποτα δεν είναι στη θέση του!
Φταίει ο Καραμανλής, φταίει η αντιπολίτευση ,φταίει η πυροσβεστική, φταίνε οι εμπρηστές, φταίνε οι Αμερικάνοι,...φταίει κι ο χατζηπετρής!!
Όλα τα φταίει- φταίνε είναι στο 3ο πρόσωπο। Όχι κυρίες και κύριοι!

Δυστυχώς φταίΜΕ εμείς! 1ο πληθυντικό you know?

Kαι φταίΜΕ γιατί δεν έχουΜΕ συνείδηση πολίτη!

Δεν μας έμαθαν αλλά και δεν μάθαμε! Δεν θελήσαμε δεν μας ενδιέφερε ποτέ! Δεν μας βόλευε (όπου μας βολεύει και ενημερωνόμαστε και διεκδικούμε και να παρανομούμε)


Δεν μάθαμε το παιδάκι μας να μην περπατά στα γκαζόν στα πάρκα και να μη σπάει τα κλαδάκια από τα δέντρα
δεν έμαθε ποτέ η κυρία Κατίνα να μην παρατάει τα αποφάγια του γιόκα της στην παραλία!
Ούτε ο Σάκης ο μάγκας να μην πετά το τσιγαράκι από το παράθυρο κι όποιον πάρει ο χάρος...
Ούτε έμαθε ο Κυρ Ντίνος υπάλληλος του Δήμου ποτέ τι είναι αυτά τα κόκκινα (πυροσβεστήρες γαρ) μπας και πρέπει να τα συντηρήσουμε? ωχ αδελφέ…!
ο Δήμαρχος ή ο κοινοτάρχης του χωριού? έμαθε ποτέ ότι έχει αρμοδιότητες και πρέπει να προβλέψει και να προσέξει για να έχει... Μπα...είχε να βοηθήσει τους φίλους του συνδυασμού να φτιάξουν κάνα δρόμο που να βολεύει για τα μη άρτια οικοπεδάκια τους!
Άνοιξε κανένα δασικό μονοπάτι, καθάρισε κανένα ξερό χόρτο στα όρια του δήμου του; έκαμε καμιά άσκηση πυρασφάλειας, πήρε καμιά πρωτοβουλία να ευαισθητοποιήσει την τοπική κοινωνία; Σιγά, εκείνο που σίγουρα έκανε, μας φλόμωσε στο καλοκαιρινό πανηγυράκι, το καρναβάλι, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις..με το αζημίωτο φυσικά..
Ο αγρότης ο κυρ Ηλίας ; γιατί να ξοδέψει ένα μεροκάματο με τον εργάτη ακόμα να κόψει τα ξερά τα χόρτα γύρω από τις ελιές; είναι νόμος;
Η δεσποινίς ετών 35 Ελενίτσα; Τη διόρισε ο μπαμπάς με τόσο τρέξιμο στο δημόσιο , γιατί τώρα να χαλάσει τα νυχάκια της κάνοντας γρηγορότερη την πληκτρολόγηση! Είναι νόμος;
Γιατί να μην παρκάρω παράνομα αφού με βολεύει;
Γιατί να μη χτίσω τον ημιυπαίθριο αφού ...δεν βαριέσαι;
O κύριος γεωπόνος του δήμου...; o γιατρός; o δασολόγος ; ο εφοριακός ; o δικηγόρος ; ο εργολάβος; γιατί να κάνουν αυτό που πρέπει; γιατί να μην παρανομήσουν αφού όλοι το κάνουν; γιατί να μην βολευτούν ;
Ο "έγκυρος" δημοσιογράφος; Γιατί να μη τα δείξει όλα κατάμαυρα και τα "πιτσιρικά" αφού αυτό βολεύει τα μηχανάκια της τηλεθέασης;

Γιατί να μην γκρινιάξει , να μην κρίνει ...

θεωρία επισκόπου και κοιλιά περίδρομο...ΟΛΟΙ!!
Εσείς, εγώ, ο διπλανός, ΕΜΕΙΣ!

Aυτό είναι έλλειψη συνείδησης πολίτη αγαπητοί μου φίλοι!!


Αν είχαμε αυτή τη συνείδηση όλα θα ήταν διαφορετικά !

-Θα ήμασταν υπεύθυνοι,
-θα τρέχαμε και μεις να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας,
-δεν θα είχαμε καιρό για κριτική και μιζέρια ,
-θα ήμασταν στους δρόμους ενεργά,
-θα είχαμε τα μισά προβλήματα από όσα έχουν αυτοί που τρέχουν τώρα γιατί:
- θα ήταν οι κρουνοί στις θέσεις τους, δεν θα τους είχαν σπάσει τα ...παλιόπαιδα,
-οι αντιπυρικές φτιαγμένες (δεν θα χαν ξεχαστεί στα συρτάρια τα σχέδια) κλπ κλπ
- δεν θα τρέχαμε πίσω από ένα βουλευτή να διορίσει την κορούλα μας...
-δεν θα είχαμε υποχρέωση σε κανέναν κερατά!!!
-θα είχαμε ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ όποια θέση κι αν είχαμε , σε νοσοκομείο, ΚΕΠ, πυροσβέστες , απλοί δημοτικοί υπάλληλοι,...κλπ
-και φυσικά δεν θα χρειαζόταν ο κάθε άσχετος (πχ. blogger) να έχει άποψη επί παντός επιστητού

Έτσι ....

θα είχαμε άααααλλους αρχηγούς,
άλλες κυβερνήσεις ...και εν τέλει ...
ΑΛΛΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ!!!
(σ 'αυτή την περίπτωση θα δικαιούμασταν να έχουμε)

θα ήμασταν άνθρωποι και θα μπορούσαμε να προλάβουμε κάποια από τα χειρότερα!!

[αναπνοή] ... γιατί θα σκάσω!!

Ψηλά το κεφάλι !


Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' δάση της που δεν υπάρχουν πιά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα αρχαία μνημεία της
και κάθε χώρα της με τα χωριά;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!


Ψηλά το κεφάλι ωρέ έλληνες. Οι πατεράδες μας κάναν το έπος του σαράντα και οι προπαππούδες μας εκείνο του εικοσιένα. Ηρθε η ώρα της δικής μας γενιάς να δείξουμε οτι υπάρχουμε.

Μιας γενιάς ερμαφρόδιτης, που ήταν αγέννητη το σαράντα, που δεν έλαβε μέρος στον εμφύλιο, που λαγοκοιμόταν την περίοδο της χούντας. Που δεν ήταν καν μες στην αυλή του Πολυτεχνείου τότε, αλλά αργότερα για να μοχθήσει φοιτητιώσα…

Που όμως τώρα καλείται να πει «παρών» και «παρούσα»! Σε άλλες περιστάσεις, καθόλου εύκολες, καθόλου ευκαταφρόνητες. Οπου κι εδώ απαιτείται να μη λείψει κανείς.

Εμπρός ωρέ έλληνες. Εμπρός ελληνίδες. Ναι χωρίς σπίτια, χωρίς δάση, χωρίς κτήματα. Αλλά με ηθικό, με πίστη, με ελπίδα.

Τίποτε δεν χάθηκε ακόμη. Γιατί δεν χάθηκε αυτό το κάτι πού ’χουμε μες την καρδιά.. και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα και κράζει μέσα μας..

O Eλληνικός λαός δημιουργεί μόνο όταν είναι ενωμένος. Ο έλληνας δημιούργησε εποποιϊες μπροστά στον κίνδυνο να αφανιστεί..μπροστά στον όλεθρο της υποδούλωσης και της σκλαβιάς..

Και οι ελληνες πολιτικοί ας το καταλάβουν επιτέλους και ας ενωθούν, ας πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, τουλάχιστον στα εθνικά ζητήματα. Μόνο τότε, άλλωστε, διασφαλίζουν το πολιτικό τους μέλλον. Τα λόγια και οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν έχουν θέση απέναντι στην κρίση. Άλλωστε, η κυβέρνηση που θα εκλεγεί, δεν θα έχει την πολυτέλεια να διαχειριστεί πλούτο.

Θα τα καταφέρουμε… εμπρός παιδιά!


27.8.07

Ποιός είδε νύχτα με δυο φεγγάρια...


H χτεσινή νύχτα ήταν η περιβόητη με τα ...δύο φεγγάρια!!! (27 Αυγούστου 2007!!!)

Ο πλανήτης Άρης ήταν ορατός στον ουρανό με γυμνό μάτι.... (παρα τα 34.650.000 μίλια από τη γη)

Η επόμενη φορά που ο Αρης θα έρθει τόσο κοντά θα είναι το 2287.

Προλάβατε;

ή είχατε μάτια μόνο για τις φωτιές;

26.8.07

Επιτέλους, σιωπή...


Και δεν μου λέτε πόσο μακριά είναι η φωτιά από σας; και τί χρώμα έχει; και πόσα μέτρα είναι; καίγεται η αυλή σας; Τι λετε, θα καεί το σπίτι σας μέχρι το βράδυ; Θα προλάβετε να πάτε στην πλατεία; Μα είναι τραγικό, κανείς δεν σας έδωσε οδηγίες που να πάτε; Ούτε όχημα δεν εμφανίστηκε; Ουτε σινουκ ελικόπτερο; Και την γιαγιά δεν την τραβήξατε να τη βγάλετε έξω; Τί φοβερό, τί τραγικό, τί ανήκουστο, τί πρωτόγνωρο, τί συμφορά, τι…

Μάθανε που είναι το πελόπιο, το χελιδόνι, η φιγαλεία, η βαρβάσαινα, η ωλένη, το πρασιδάκι, το λέπρεο, ο γρυλλος (χωριά της κεντρικής και νότιας Ηλείας) , μάθανε την Αρεόπολη (και όχι Αερόπολη), το Οίτυλο, τη Λάγια, το Φλομωχώρι, την Κοκκάλα και τη Σπείρα (στη Μάνη) το Δαφνί, τη Στεφανιά, τις Κροκεές, το Γεράκι και το Βρονταμά(χωριά της Σπάρτης), το Αλιβέρι, το Νεοχώρι, την Αμάρυνθο (Βαθεια), τα Στύρα, το Μίστρος (της ευβοίας)…

Μια φορά το χρόνο ας τα γράφουμε κι αυτά… έστω και ανορθόγραφα. Αξίζουν την προσοχή μας… τα κα(η)μένα!

Αλλάζεις κανάλι…πάλι το κόπυ πειστ. Δεν αρκει ένας, όχι, έχουμε δύο τρεις σωτήρες …to mention but a few.. Εργο θεάρεστο, έργο τιτάνιο.. η θεά ενημέρωση.. το κενό του κράτους το καλύπτουμε εμείς.. οι άγιοι.. οι στρατιές μας εξυπηρετούν και κατακεραυνώνουν…λεκτικά τους πάντες.. με τα μαρκούτσια στα χέρια και με φόντο πίσω τις φλόγες..

Α…ούτε από αυτό έχετε. Μα είναι δυνατόν να πάνε να κάψουνε την ιστορία μας, την ολυμπία μας! Ποιοί ανθέλληνες! Μα που ζούμε! Μα πως ζούμε, μα γιατί ζούμε!

Επιτέλους, σιωπή... μιντιακή σιωπή!

Αφήστε τον κόσμο στον πόνο του, στην προσπάθειά του να σώσει και να σωθεί με τις πετσέτες στο ηλιοκαμένο πρόσωπο..

με τον πόνο οχι στο φόντο αλλά στην ψυχούλα του..

Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να μην ακούω και να μην βλέπω τίποτα γύρω μου..

[στρατιώτης Πέτρος Τζεφέρης, ΑΣΜ 2456, στη διάθεση των αρχών]

24.8.07

και είπεν ο Κύριος "γενηθήτω φωτιά" και εγένετο φωτιά...





Τί Πάρνηθα, τί Νέα Πεντέλη, τί Μελίσια ...σεις πάρτε θέσεις μπροστά στην τιβι...

23.8.07

Στη Δώρα και την Ελένη…



Aλήθεια πώς έκλαιγα τόσο δυνατά; Kαι πώς δεν μ' ένοιαζε που όλοι κοιτούσαν τα δάκρυά μου να τρέχουν και να τρέχουν; Hμουν τόσο απελπισμένος λοιπόν;

Kαι ποιές ήταν οι διό κοπέλες, που τις έπαιρναν μακριά μου? Kαι γιατί εγώ δεν σταματούσα να κλαίω και να κλαίω; Tί μου ήταν αλήθεια;

Κι αυτές γιατί από μόνες τους δεν αντιστέκονταν; Και πού πήγαιναν; Σ’ ένα σπίτι, ένα γκαράζ, μια ταράτσα στον κορυδαλλό..

Γιατί κάθε βράδυ, τις ώρες που χάνεται ο ήλιος και η ζωή μικραίνει, τα μάτια μου δεν κλείνουν, δεν σφαλούν κι ολόγυρά μου τις ψάχνω ;

Γιατί οι δήμιοι έρχονται κάθε νύχτα στα διάστιχα των ονείρων μου, χορεύουν αδιάκοπα μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια μου, ανταλλάσσουν άναρθρες κραυγές

και φεύγουν μαζί με τις εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια αφήνοντας αποτσίγαρα μέσα στα σταχτοδοχεία και στο νεροχύτη; Τι αλλόκοτες είναι τούτες οι εικόνες;

Και γιατί η ζωή μου γέρνει κι εγώ μονάχος στέκομαι και διαρκώς ξεμακραίνω από τον κόσμο;

Γιατί θέλω να γυρίσω πίσω στην παιδική μου αθωότητα, να πάω και πάλι εκδρομή στα μέρη που ήμασταν παιδιά,

όταν ανοίγαμε τις ομπρέλες όχι για τη βροχή αλλά για να πετάξουμε πάνω από τους δρόμους…

Όταν ονειρευόμασταν να σπάσουμε τις βιτρίνες της πόλης, όταν τσακωνόμασταν μόνο για την μανίνα, την κατερίνα, το μπλεκ, το σεραφίνο και τον τιραμόλα…

όταν μοιραζόμασταν το δωμάτιο και οι τρεις…

Γιατί θέλω να μείνω για πάντα εκεί, στο τότε; Γιατί υπάρχει μόνο μια αλήθεια, το κενό, η απουσία τους;
Που τις πήγαν αλήθεια; Tί μου είναι αλήθεια;

Είναι οι αδελφές μου, οι ρίζες μου, οι ρίζες που έχασα, ποιός είμαι αλήθεια;

Είναι οι αδελφές μου, που είχα ή που νόμιζα ότι είχα…

Μου τις πήρε η πλεονεξία, η ιδιοτέλεια, η σύγχιση, η αφέλεια, η σμικρότητα του μικρού μας κόσμου

Ένα γκαράζ, μια αποθήκη, μια υπόγα, ένα υπερώο.. κάπου στον κορυδαλλό

Και πέντε λέξεις, όλες φάλτσες, όλες λαθεμένες…

Τόσο πολύ κόστισε η ψυχή του αδελφού..

Σωστό και λάθος, ψέμα κι αλήθεια
Αχ πόσο θάθελα με μιας να γίνουν ένα
Κι αυτό το ένα μια βροχή να έρθει να το πάρει..
Να μην υπάρχει τίποτε…

Μια ψυχή, πόσο κοστίζει αλήθεια μια ψυχή,
που χάθηκε στο μέτρημα, στο θόρυβο του σήμερα;

Πόσο κοστίζει ένα ταξίδι που δεν έκανα ποτέ,
με ένα καράβι που κάθε απόβραδο έρχεται και φεύγει πάντα όπως ήρθε: μόνο

Ενα καράβι της φυγής, ένα γλυκό καράβι..
στα όνειρά μου έρχεται και μπαίνει κάθε βράδυ
στην πλώρη γράφει "Λεύτερος" στην πρύμνη "Δεν αντέχω"
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά ό,τι εγώ δεν έχω..

Είναι εκεί πάνω οι ρίζες μου, οι αδερφές μου,
χαμένες στην αντάρα του δούναι και λαβείν..

Θάθελα νάμε δυνατός, να σηκωθώ πιο πάνω
να αρπάξω τα άλμπουρα γερά, να τα ρημαδοπνίξω...
να μην το βλέπω νάρχεται
να μπαίνει και να φεύγει...

χωρίς εμέ!
[o ευνοημένος...]
[καλοκαίρι 2007]

21.8.07

Βιομηχανία και Περιβάλλον: συνύπαρξη... (μια παλιά ιστορία..)




Βιομηχανία και Περιβάλλον: συνύπαρξη με τη συμβολή των νέων τεχνολογιών..

κατι μου θυμίζει αυτό... ένα παλιό αρθράκι λίγο μετα το 1992, λίγο μετά το Ριο Ντε Τζανέιρο.. (αχχχ αυτό το 1992 πολλά θα άλλαζε...) Ούτε σε ηλεκτρονική μορφή δεν εχει διασωθεί..

Αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς για να δει οτι τίποτε, μα τίποτε δεν άλλαξε.. Ούτε στο ελάχιστο..
Αν μεταφέρει κανείς οσα γράφονται στην τελευταία παράγραφο με τίτλο "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ" θα νομίσει ότι γίνεται αναφορά στο παρόν και το μέλλον... Χαμένος κόπος να γράψει κανείς κατι καινούργιο...

...Αλλωστε δεν ρυπαίνουν μόνο οι βιομηχανίες. Ρυπαίνουμε και εμείς οι ίδιοι και μάλιστα ποικιλοτρόπως.Οι ίδιοι, εμείς που "φωνάζουμε" να μην λειτουργήσουν οι βιομηχανικές μονάδες , πρεσβεύοντας αβασάνιστα στο "αειφόρο τίποτε", αλλά , για παράδειγμα, δεν αφήνουμε το αυτοκίνητό μας στο γκαράζ για να κατεβούμε στο κέντρο της πόλης.Χειροκροτούμε το οικολογικό πανό αλλά τα σκουπιδάκια μας τα πετάμε στους δρόμους, σχολιάζοντας μάλιστα την κακοδιοίκηση του δήμου μας που δεν τον εφοδίασε με "καλάθια αχρήστων"...ανά τετραγωνικό εκατοστό...

Ας είμαστε πιο επιεικείς με τους γύρω μας και ας είμαστε πιο αυστηροί με τον εαυτό μας.Ας ενδιαφερόμαστε περισσότερο όχι για το αν θα λειτουργήσει μια μονάδα, αλά τον τρόπο που θα λειτουργήσει και την ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να λειτουργήσει συμβατά με τις περιβαλλοντικές επιταγές. Οι νέες τεχνολογίες συμβάλλουν. Αρκεί να συνοδεύονται από περιβαλλοντική συνείδηση και βούληση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.....

Δες τη συνέχεια του άρθρου (σε εικόνες που μεγεθύνονται και διαβάζονται) παρακάτω:












20.8.07



19.8.07

...εξαιτίας σου τουρισμέ μου....! ! ;

Απο μικρό ψαροχώρι τουριστικός προορισμός! (Ανάπτυξη βέβαια, ΒΙΩΣΙΜΗ όμως....;)
Για ακόμα μια χρονιά βρίσκομαι τέτοιες μέρες στο χωρίο μου, στη γενέτειρα του πατέρα μου, ένα μικρό ψαροχώρι στο νοτιότερο σημείο του νησιού. Το νησί μας, ένα από τα Επτάνησα, ίσως το πιο ‘φτωχικό’ , κατά καιρούς πια μαζεύει τα φώτα της δημοσιότητας για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Όμως τούτη τη χρονιά , εγώ επιμένω να φέρνω εικόνες , από την παιδική μου ηλικία , τις παιδικές « διακοπές στο χωριό» τότε που όλα ήταν αλλιώς.
Δεν θα πω πως ήταν καλύτερα τότε , ούτε χειρότερα. Απλά όλα ήταν αλλιώς… Το μικρό ψαροχώρι – που τώρα αν το αποκαλέσει έτσι κανείς πρώτον θα θεωρηθεί άσχετος και δεύτερον σίγουρα θα τον ξεφωνίσουν οι ντόπιοι – τότε είχε αρκετούς μόνιμους κατοίκους περίπου τους 300 ! Βέέβαια!! Κεφαλο-ψαροχώρι!! Αργότερα μάλιστα με τον Καποδίστρια, γινήκαμε και έδρα του δήμου – αλλά ας μην τα θυμάμαι τώρα αυτά!
Είχε καμιά 10αριά ψαράδες, ένα καφενείο , τη βρύση του χωριού που έτρεχε ασταμάτητα γάργαρο κρυστάλλινο νερό. Όσοι δεν ήταν ψαράδες, είχαν στον κάμπο ζώα και φύτευαν τα προς το ζην, οι πιο εύποροι είχαν λάδι, τουτέστιν κάποια χτήματα με ελιές που πάντα ήταν πολύτιμα και έβγαζαν μπόλικο και καλό λάδι , μάλιστα τα χρόνια του παππού μου, ερχόταν κατευθείαν καράβι από την Ιταλία και φόρτωνε!! Μάλιστα! Τι νομίζατε; Μετά πέσαν οι δουλειές , ως φαίνεται και οι κάτοικοι επιβίωναν στην κυριολεξία ίσα – ίσα.
Οι γυναίκες δεν κατέβαιναν στο λιμάνι , και στο τραπέζι συνήθως δεν καθόντουσαν με την υπόλοιπη οικογένεια. Η μόνη έξοδος ήταν να πάνε στη βρύση για νερό , αργά το σούρουπο και αν γινόταν κανένας γάμος ή κανένα πανηγύρι…
Επίσης όταν είχαν πλύση …α τι καλά!! Μαζευόντουσαν 4-5 μαζί και πήγαιναν σε μια άλλη βρύση πιο πέρα από το κέντρο του χωριού , εκεί κάποιος καλός δήμαρχος είχε φτιάξει μαρμάρινες σκάφες και τα νερά που ερχόταν από το βουνό έτρεχαν και εκεί γάργαρα και άφθονα με δύναμη. Το σημείο εκείνο μοναδικό! Γεμάτο πλατάνια γύρω –γύρω και η θάλασσα 10 μέτρα πιο κάτω ! μαγεία!! Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν πρόλαβα το πλύσιμο των ρούχων εκεί μα παιδί στα 7 και στα 10 μου πίναμε νερό και ξεπλενόμασταν μετά τη θάλασσα. Πηγή ήταν όχι μόνο για νερό , αλλά πηγή δροσιάς , και φυσικής ομορφιάς. Παραμυθένια τα τεράστια πλατάνια φάνταζε ναραϊδοδάσσος στα παιδικά μου μάτια.
Τα χρόνια κύλησαν, η ανάπτυξη ήρθε και σε τούτο δω το χωριουδάκι. Στην αρχή της δεκαετίας του ’80 ερήμωσε σχεδόν, μετά ήρθε ο τουρισμός κι άλλος και άλλος και έτσι τα παιδιά των ψαράδων και των αγροτών , μα και κείνα των ξεπεσμένων πια λαδεμπόρων , επέστρεψαν σιγά – σιγά στα πάτρια! Χτίσανε δωμάτια … «ρούμς του ρέντ», ο θεός να τα κάνει, αργότερα ξενοδοχεία, μαγαζιά με τουριστικά, μίνι μάρκετς και ουκ ολίγα φαγάδικα και ποτάδικα!!
Αναπτύχθηκε ο τόπος, και σωστά! Μαζεύτηκαν και βρήκαν δουλειά τα παιδιά των ψαράδων και τα παιδιά των παιδιών τους, φτιάχνουν περιουσίες και ο τουρισμός αυξάνεται και πληθαίνει χρόνο με το χρόνο , δίνοντας δουλεία στους ντόπιους αλλά και σε ουκ ολίγους ξένους , που έχουν βρει στέκι καλό το νησί και έχουν εγκατασταθεί μόνιμα εδώ.
Τώρα έχουμε και ‘ρεντ ε κάρ’ έχουμε και ‘τζελάτο ιταλιάνο’, και σερφινγκ και κάϊτ και δημοσιογράφους ενίοτε και σελέμπριτις !! Απ’ όλα έχουμε πια, εδώ και αρκετά χρόνια. Δόξα το Θεό!!
Ξέρετε τι δεν έχουμε πια;…….
Δεν έχουμε ψαράδες!! Πλην ενός που ξέμεινε σε πείσμα των καιρών και των αλλαγών! Δεν έχουμε πια βρύση στο χωριό … γιατί το νερό μολύνθηκε από κακοφτιαγμένες αποχετεύσεις και βόθρους , και κάποιος άλλος καλός δήμαρχος , έχωσε τα μαρμαρένια σκαλοπατάκια της με τσιμέντο και άσφαλτο γιατί «μπόδαγαν» τα αυτοκίνητα!! Δεν έχουμε πια τις μεγάλες βρύσες εκεί πίσω στα πλατάνια …- δεν τις έχωσαν ακόμα αυτές, ευτυχώς- μα και κει το νερό μολύνθηκε και ήταν ακατάλληλο, άσε που πιο χρήσιμο ήταν για ποτιστικό στους διάφορους κήπους των «πανσιόν» και των «ρουμς του λετ»!!
Το λιμάνι μας, χαίρει πια μιας πολύ καλής επίχωσης , έχει γίνει ντόκος να δένουν τα «φέρυ
που φέρνουν τσου τουρίστες»! Και η παραλία που έμαθα μπάνιο στα πρώτα χρόνια της ζωής μου , με τα κατάλευκα οβάλ ‘γουλιά’ (βότσαλα) , δεν έχει καταστραφεί τελείως μα κάθε φορά που έρχεται και φεύγει το φέρυ γεμίζει φυσαλίδες από πετρέλαιο και λάδια και τα βότσαλα δεν αντέχουν πια να είναι τόσο λευκά...
Στο πατρικό μου από κάτω χώρος της κοινότητας και καλά… !! χορτάρια ξερά που κανένας δεν βρήκε χρόνο να καθαρίσει. Είπαμε… «τώρα έχουμε τσου τουρίστες!» και έτσι κι ένα τσιγάρο ξεφύγει θα γίνουμε ούλοι ψητοί..!! Μετά ψάχνουμε να βρούμε τους εμπρηστές, γιατί δεν ήρθε έγκαιρα η πυροσβεστική , που ήταν τα ελικόπτερα αλήθεια???....
Γιατί κανένας δεν νοιάστηκε? Κανείς από τους υπευθύνους …οκ!! Και οι γύρω –γύρω? Οι γειτόνοι? Γιατί αφού εκεί είναι τα σπίτια τους , αλλά και οι επιχειρήσεις που βγάζουν ψωμί και όχι μόνο για αυτούς και τα παιδιά τους? Εκεί γύρω όλα τα ρουμς του ρέντ και το μίνι μάρκετ και .. και … και …
Ξέρετε τι άλλο δεν έχουμε;...
Δεν έχουμε ψάρι , γιατί κανείς σχεδόν δεν ψαρεύει πια και όσοι λίγοι πουλάνε διαμαντό-ψαρα στους μεγαλέμπορους της Αθήνας!!
Δεν έχουμε και κάδους ανακύκλωσης!!! Ξέρω τι θα πείτε τώρα : «αμάν υστερία , τι να σου κάνει το χωριό ? αγράμματοι άνθρωποι που να ξέρουν!!» Μην το πείτε όμως θα τσακωθούμε κι άσχημα!!
Όλα τα μαθαίνουμε αρκεί να μπορούμε να δούμε το όφελος। Δυστυχώς η ανάπτυξη εδώ ακόμη, το όφελος το μετρά σε ευρώπουλα και μόνον!!! Ιντερνέτ καφέ!! Και κρούιζις και πόνυ ράιντς (χρειάζεστε μετάφραση; δεν πιστεύω!) και τα αμέτρητα μπουκάλια του νερού και μόνο (μια που δεν είναι πόσιμο το τρεχούμενο) πετιόνται στους σκουπιδοτενεκέδες μαζί με όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια του αναπτυγμένου πια χωριού μας, όπου κάποιος «ευαισθητοποιημένος» τους παροτρύνει να τα βάζουν τουλάχιστον σε σακούλες!!
Δεν μ’αρέσει να γκρινιάζω, ούτε να βλέπω όλα τα στραβά και τα ανάποδα. Μα δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι -άλλωστε τώρα με τις εκλογές είναι και επίκαιρο- αυτή η κοινοτυπία : ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ; Απαντιέται με μια άλλη εξίσου κοινότυπη φράση «ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ …» Δεν μπαίνω καθόλου σε πολιτική συζήτηση , η πρόθεσή μου δεν είναι καθόλου τέτοια. Αντίθετα θεωρώ ότι στο βαθμό που μας αναλογεί είμαστε εξαιρετικά ανεύθυνοι ως πολίτες , ως μονάδες , ως άνθρωποι! Αυτό αναδεικνύεται περίτρανα σε κάθε βήμα μας δυστυχώς!
Ας γυρίσω στο τουριστικό μου θέρετρο, όμως , τέως κεφαλο-ψαροχώρι! Ένα βουνό απέναντι από το γραφικό κόλπο του χωρίου , ένα βουνό γεμάτο πουρνάρια , θυμάρι και πέτρα. Έχει καεί στο παρελθόν κάποιες φορές κι αυτό μα ευτυχώς δεν υπήρχε τίποτα εξόν από τα θρουμπερά! Άρα μικρό το κακό. Οι τοπικές αρχές ένα-δυο χρόνια πριν αποφάσισαν να προσφέρουν θεάρεστον έργον και μπράβο! Φτιάξανε μια αντιπυρική ζώνη! Εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα δεν υπήρχε καν στενό δρομάκι εκτός από κείνα που ίσως δημιουργούσαν οι χείμαρροι της βροχής το χειμώνα.
Έτσι φτιάχτηκε η αντιπυρική ζώνη και φέτος κοντά στην άκρη της διακρίνω από το απέναντι σχεδόν βουνό ότι η γραμμή της αντιπυρικής απέκτησε παρακλάδι. Με δυσκολία ίσως θα δείτε στη φωτογραφία που προσπάθησα να τραβήξω , εκβραχισμό ενός μεγάλου
κομματιού … ετοιμάζουν βίλα; ξενοδοχείο; τι άραγε;
Αλήθεια μη μου πείτε ότι σκέφτηκε κανείς ότι μπορεί να υπήρχε πραγματικά ιδιόκτητη έκταση στη μέση του πουθενά, ούτε καν λιοστάσια ούτε τίποτα !! και τώρα ετοιμάζουν …σίγουρα κάτι «καλό»! Ποιος τους πήγε ρεύμα; ποιος τους έδωσε νερό; ποιος και πότε και πως τους έδωσε άδεια εκβραχισμού εκεί και ποιος θα τους δώσει άδεια οικοδομής;
Και να ήταν το μόνο στο νησί; αμέτρητα ανάλογα συμβάντα. Βίλες πολυτελής που ανήκουν σε έλληνες αλλά και ξένους στη μέση του πουθενά , ταυτόχρονα όμως, σε εξαιρετικά σημεία με απίστευτη θέα ! Κάθε χρόνο που έρχομαι ανακαλύπτω ακόμα δυο τρία καινούρια τέτοια νέα οικοδομήματα που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια που; μα στον χώρο μου, τον δικό σας, του επισκέπτη και του ντόπιου ψαρά. Στους «κοινόχρηστους» χώρους μας που κανείς δεν έχει και δεν δικαιούται να έχει τίτλους ιδιοκτησίας! Γιατί συμβαίνουν αλήθεια όλα τούτα; γιατί αδιαφορούμε όλοι μας τόσο πολύ για ότι συμβαίνει γύρω μας; Πότε και πως θα αντιληφθούμε πως το να αναπτυσσόμαστε σωστά και δόκιμα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε σ’αυτόν τον πλανήτη;
Σταματώ εδώ γιατί θα μπορούσα να γκρινιάζω γι αυτά τα θέματα γράφοντας ή μιλώντας ώρες και δεν είναι αυτός ο σκοπός τούτου του ποστ
Απλά ελπίζω στην αφύπνιση του καθενός μας, του διπλανού , του γείτονα , του γιού μας ή του ξαδέρφου μήπως κάποτε προλάβουμε να περισώσουμε κάτι τις…
Μήπως κάποτε θυμηθούμε πως δεν είμαστε μόνοι μας και πως όταν φύγουμε από τούτο τον κόσμο εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα μας σιχτιρίζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων

Καλή και "άγρυπνη" εβδομάδα ας έχουμε όλοι μας!!


[αναπνοή]

18.8.07

Η ρύπανση της ψυχής..


Χτες πήρα ενα μέιλ, απο την Ευτυχία:

Μια απο τις μεγαλύτερες ανησυχίες σήμερα ειναι η ρύπανση του περιβάλλοντος με τις πολλές και ποικίλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα της ζωής!

Η κοινωνικά ευαισθητοποιημένη πολιτεία (ορίστε...;) διδάσκει τα παιδιά με την καθοδήγηση των δασκαλων και μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης (πώς ...είπατε ;) να μην πετούν χαρτιά απο τσίχλες και γαριδάκια στους δρόμους, να μην αφήνουν τα σκουπίδια τους στις παραλίες, να διατηρούν τον εαυτό τους και τα πράγματά τους καθαρούς.

Οταν μεγαλώνουν, συμβουλεύει τους ενηλίκους πια να μην κάνουν αλόγιστη χρήση της ενεργειας, να μην επιτείνουν την μόλυνση της ατμοσφαιρας, να αποφεύγουν τα σπρευ, να ανακυκλώνουν οσο το δυνατόν τα απορριμματά τους.
Ασχολειται,λοιπον,να μας μαθει να αποφεύγουμε και να προλαμβάνουμε τη ρύπανση του περιβαλλοντος απο τη σχολική εως και την ενήλικη ζωη μας.

Τί γίνεται όμως με τη ρύπανση του μυαλού μας, της ψυχής μας;

Οι γονείς αγχώνονται να μεγαλώσουν παιδιά ικανά να ζησουν μια επιτυχημένη και ευκατάστατη ζωη.

Ασχολείται κανείς να τα μάθει να ζουν μια γαλήνια ζωή; (αλήθεια σε ποιό σύγχρονο λεξικό υπάρχει η περίεργη τούτη λέξη;)

Τους δίνουμε το παράδειγμα με τη δική μας καινόδοξη και μισαλλόδοξη ψυχή, αιχμάλωτη των ηδονών (πούντες αλήθεια;), που αγωνιζόμαστε να τη χορτάσουμε μ'ενα τσουβάλι υλικές απολαυσεις εις βαρος,εστω και εμεσα,των αλλων ζωντων οργανισμών-ανθρώπων,ζωων,φυτων-
της αγαπης,
της ζωης,
της ζωης μας!

(οι παρενθέσεις δικές μου)(και η γατούλα "Γαλήνη" φυσικά)

[Πέτρος Τζεφέρης]

16.8.07

Τί Πάρνηθα, τί Νέα Πεντέλη, τί Μελίσια ...σεις πάρτε θέσεις μπροστά στην τιβι...


Νέο μεγάλο πύρινο μέτωπο σε εξέλιξη στη Ν. Πεντέλη, Μελίσια, Πολιτεία, Μαρούσι...Προβλήματα στο δίκτυο ηλεκτροδότησης... από εκρήξεις σε πυλώνες της ΔΕΗ... Κινδυνεύουν σπίτια, καίγονται σπίτια..Τουλάχιστον 4 οι ταυτόχρονες εστίες της φωτιάς..χα.. (ξέρετε τί ποσοστό πιθανότητας έχει να συμβεί από μόνο του αυτό;)

Φίλοι μου ετοιμαστείτε, πάρτε θέσεις μπροστά στην τιβι..Τι Πάρνηθα, τί Πεντέλη, το ίδιο κάνει.Το έργο θα έχει υψηλή τηλεθέαση. Κι εγω θα σας βάλω το ίδιο ποστ, με κοπυ και πέιστ...Δεν θα χρειαστεί να αλλάξω παρά μόνο ελάχιστα πράγματα...

Δεν θα δούμε σήμερα το ζετεμ της Ανίτας, έχει καλύτερη ταινία…Ούτε θα δούμε την «άβολη αλήθεια» του Αλ Γκορ γιατί σε εμάς τους αγωνιστές του καναπέ δεν μας αρέσουν τα άβολα… Ουτε καν το εκλογοσήριαλ έχει σήμερα, η ταινία άλλαξε αίφνης.

"Σήμερα η τιβι το βράδυ έχει καινούργια ταινία, με τίτλο: "Τί Πάρνηθα, τί Πεντέλη: η ίδια γεύση".

Ελάτε, θα έχει πολύ σασπένς …Θα δούμε δέντρα να καίγονται, πυροσβέστες και ζεματισμένους πολίτες να κρατάνε κλαδιά και να πασχίζουν. Μπορεί να μην δούμε ελάφια να τρέχουν πανικόβλητα… θα δούμε ομως κλινικές να αδειάζουν,μοναστήρια να εκενώνονται, κελλιά μοναχών στις φλόγες.. Πρόσωπα ζεματισμένα,σε απόγνωση..

Θα περάσουμε καλά εμείς οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολογούντες, οι σοσιαλιστές της πάρτης μας, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι πανταχού απόντες… Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα… Κρίμα που πέφτει και το χρηματιστήριο και δεν φτειάχνει ατμόσφαιρα..

ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....Όχι δεν είναι η κραυγή της ζακουλας!!...είναι η γνωστή κραυγή πόνου…κι απελπισίας...για τις αυταπάτες με τις οποίες ζούμε..για τις αλήθειες που δεν υπάρχουν πια...καλυμμένες από τον τηλεοπτικό θόρυβο..για την βιώσιμη ανάπτυξη, την βιοπολιτική, την βιοθεώρηση της τεχνολογίας…τις ουτοπίες του καιρού μας..γιατί οχι δεν πάνε ολα καλά..

Και πως να πάνε, οταν υπαρχει τούτο δω το κυρίαρχο ζώο πάνω στη γη..Τι να πεις αλήθεια σε ένα ζώο, που πιστεύει ότι αναφανδόν η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές τριγύρω του; Τι να πεις σε ένα ζώο, που είναι τόσο ζώον ώστε δεν ξέρει ότι είναι ζώον…

Να του πεις, ότι η επόμενη ταινία θα έχει τίτλο "Homo sapiens: το πιο αλαζονικό ζώο!"

Όπου τη θέση του ζεματισμένου δάσους θα την πάρει ο πολύφερνος εαυτός μας… όχι δεν θα υπάρχει κανείς άλλος να παίζει στην ταινία για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.Εμείς και μόνο εμείς! και η αλαζονεία μας φυσικά...
Και νά 'σαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να σηκωθεί από τον καναπέ…ούτε τότε. Θα περιμένει το ίδιο αλαζονικός, αφελής, αραχτός και καμαρωτός να δει την καινούργια ταινία με πρωταγωνιστή τον εαυτό του! Για να βρει ποιος φταίει, ποια είναι τα αίτια και τα αιτιατά… Σύντομα στην οθόνη μας λοιπόν… Να δούμε όμως πόσοι λίγοι θα έχει απομείνει για να δουν την ταινία εκείνη… Πόσοι πραγματικά…

ΥΓ. Εκείνο το ρημάδι το τσιμεντοχώραφο το νοικιάζουμε κάθε τέσσερα χρόνια και στο χέρι μας είναι να ελέγχουμε τους εκάστοτε διαχειριστές της περιουσίας μας. Μεις όμως αφού το νοικιάσουμε πάμε μόνιμα για φραπέ, οφθαλμόλουτα στην τιβί, air condition και αγορές …αγρών. Αφήνουμε τους πάντες να κάνουν τα πάντα! Με έναν όρο ΜΟΝΟ: not in my back yard ή επί τοελληνικότερον «φτύστε άφοβα, παρακαλώ μόνο εξω από την μερσεντές μου…»।

Είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την βιώσιμη ανάπτυξη, την ανάπτυξη με όρους ανθρώπινους…Ο Απών Λαός που δεν ενδιαφέρεται για την περιουσία του, μοιάζει περισσότερο με Ενοικιαστή παρά με Κυρίαρχο Λαό…Το δέντρο είναι να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τους διαχειριστές-ενοικιαστές (και να πάρεις τη θέση τους..).Το δάσος όμως είναι να προστατεύεις διαρκώς την περιουσία σου, ανεξάρτητα από τον όποιον ενοικιαστή βάζεις πάνω…

Και το πρόβλημα είναι ότι εμείς ποτέ δεν καταλάβαμε ποια είναι η πραγματική μας περιουσία που πρέπει να μην στερήσουμε από τα παιδιά μας… Είναι η αυλίτσα μας, η μερσεντές μας ή ολόκληρο το χωράφι όπου είμαστε συνιδιοκτήτες;

Ν'αγαπάς την ευθύνη। Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη! Αν δε σωθεί, εγώ φταίω» έγραφε ο παρεξηγημένος ως υπερβολικός Νίκος Καζαντζάκης. Να που οι «υπερβολές» του γίναν επίκαιρες…

[Πέτρος Τζεφέρης]

15.8.07

νέκρα ναι!! ψυχή ;

Οι μεν :
Χμμ … που θα πάμε διακοπές ; το ξενοδοχείο καλό; Να χει θέα στη θάλασσα το δωμάτιο αλλιώς δεν πάω.
Ψώνια τελευταία στιγμή στο Χόντο , τρέξιμο, παρεό , τα καινούρια γυαλιά Αρμάνι μην ξεχάσω… αντηλιακή, βιβλίο για την παραλία… Α!!! το i-pod το πήρες…; ουφ! Ευτυχώς!!!

Οι δε:
Καλά φανταστικά περάσαμε!! Όμως το πλοίο…αααα!! 2 ώρες καθυστέρηση!! Α πα πα … χάλι!! Ελλάδα!! Και εκεί που μείναμε υπέροχα , ξενοδοχείο με πισίνες μμμ εξαιρετικά!! Το μπαράκι δεν έφτιαχνε καλό mohito !! τους κερατάδες, ένα σωρό λεφτά τους πληρώνουμε και ένα mohito δεν ξέρουν να φτιάξουν!! Α! στο καλό!!! Και τώρα ποιος πάει για δουλειά πάλι;
Φαγητό..; α καλά! Μόνο μια μέρα φάγαμε της προκοπής! Φύσαγε κιόλας και είχε άμμο η παραλία…πα πα πα… Ναι και το βράδυ κουνούπια!!

Οι άλλοι :
.............................................

Αυτοί οι άλλοι , οι τελευταίοι, εκείνοι που έμειναν στην πόλη. Όχι γιατί δεν είχαν άδεια ή δεν βρήκαν ξενοδοχείο, αλλά γιατί ποτέ δεν έχουν φύγει από εκείνο το γκρίζο ημιυπόγειο στον Κολωνό. Εκείνο το μικρό δυαράκι στην κυψέλη, με το φθαρμένο μωσαϊκό και μπαλκονάκι στην κουζίνα με θέα τον ακάλυπτο της από πίσω πολυκατοικίας.
Αυτοί που εξοχικό δεν τους έλαχε ποτέ, ούτε ακριβώς ξέρουν τι σημαίνει ‘διακοπές’. Το στριμωγμένο διαμερισματάκι του 1ου ορόφου στην Καλλιθέα με θέα μπροστά στον δρόμο και απ’ έξω τον κουβά των σκουπιδιών!! Τώρα βάλανε και έναν μπλε… τι να ναι; Κάτι ανακύκλωση λέει.. Ποιος ξέρει;
Ο μεσήλικας εργένης με το πέδιλο και το μπεζ καμπαρντινέ παντελόνι κι ένα φθαρμένο μπλουζάκι 10ετίας τουλάχιστον σήμερα μέρα που ναι θα πάει στην ταβέρνα της γειτονιάς να φάει μεσημεριανό!!
- Μια γίγαντες, μια φέτα και μια μπύρα μάστορα..
Το καφενείο ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Τα περίπτερα το ίδιο… που στο καλό θα πάρει ένα καρέλια τώρα?
Η άσφαλτος καίει, ερημιά! Ούτε αμάξι στο δρόμο… Να πάρει το λεωφορείο να κατέβει στην κοντινότερη πλατεία μπας και βρει τσιγάρα;;

Ψυχή στο δρόμο…νέκρα!

Μισογκρεμισμένες οι πλάκες στο πεζοδρόμιο , ένα εγκαταλελειμμένο μηχανάκι που χει σκουριάσει και η σκόνη και το καυσαέριο το έχουν κάνει να φαίνεται σαν παλιό μπουκάλι κρασί, που δεν ξεχωρίζει ανάμεσα στ’ άλλα, μέσα σ’ αυτό το γκρίζο μονόχρωμο «κελάρι» της καταθλιπτικής γειτονιάς..
Η κυριούλα του ισογείου έχει απλώσει την γκριζωπή μπουγάδα της. Γιορτή σήμερα , απλώνουν;Και η πρόσοψη της πολυκατοικίας… πφ…το επιτρέπει ο κανονισμός;
Γκριζωπά και τα σεντόνια, όχι από βρωμιά, αλλά από τη φθορά και το ξεθώριασμα του χρόνου! 2 μπιτζαμάκια παιδικά χμμ .. ναι δεν είναι από το lapin.. μάλλον από τους κινέζους της περιοχής..
Τί αλλάζει; αφού δεν έχει μπεί ποτέ στο λαπέν, αφού δεν θα φορέσει ποτέ δεκάποντο σανδάλι απο τον καλογήρου, για να την ενοχλουν οι σπασμένες πλάκες του πεζοδρομίου...

Νέκρα … ψυχή στη γειτονιά..

Κανείς δεν τους βλέπει…
και ευτυχώς μάλλον και εκείνοι δεν βλέπουν κανέναν…!

Χρόνια μας πολλά!!
Χρόνια τους καλύτερα...!!
[αναπνοή]

13.8.07

Το ρέψιμο της ...αγελάδας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου: μια "υποκριτική" πραγματικότητα..


Βρήκαμε επιτέλους τον μεγάλο ρυπαντή.. που ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Κάθε αγελάδα παράγει καθημερινά 100-200 λίτρα μεθανίου, με το ..ρέψιμό της που ειναι αποτέλεσμα της διαδικασίας ζύμωσης στο στομάχι της.. Είναι γνωστό ότι τα βοοειδή και τα πρόβατα τρέφονται με φυτά τα οποία υφίστανται ζύμωση στο στομάχι τους, με αποτέλεσμα να εκπέμπεται μεθάνιο κατά την διαδικασία της εκπνοής.
Ομως, το μεθάνιο (CH4) αποτελεί το δραστικότερο αέριο θερμοκηπίου, 23φορές ισχυρότερο από το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), συμβάλοντας έτσι στο γνωστό φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με κατάλληλη δίαιτα στην οποία πρέπει να υποβληθούν τα συμπαθή τετράποδα.

Πρόκειται για γεγονός που θέλει ιδιαίτερη προσοχή και άμεση δράση μέσω ...διαίτης ή απλώς ...υποκριτική πραγματικότητα από τις γνωστές κασσάνδρες της επιστημονικής κοινότητας που δανείζονται θεματολογία από τις τηλεοπτικές κασσάνδρες; Ιδομεν!


Για εκείνους που θέλουν να εχουν μια συνολική εικόνα, υπενθυμίζεται ότι στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες από τις οποίες παράγεται μεθάνιο ανήκουν, εκτός από το ...ρέψιμο της αγελάδας και τη κτηνοτροφία γενικότερα, η καύση των ορυκτών καυσίμων, η ορυζοκαλλιέργεια (στους πλημμυρισμένους ορυζώνες προκαλείται αναερόβια – χωρίς οξυγόνο – αποσύνθεση οργανικής ύλης στο έδαφος και δημιουργούνται εκπομπές μεθανίου), η διαχείριση των αποβλήτων (εξαιτίας πάλι αποσύνθεσης οργανικής ύλης) κ.α.

Και βεβαίως για να μην ξεχνιόμαστε, το κύριο αέριο θερμοκηπίου είναι το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), με γνώμονα τουλάχιστον την ποσότητα, αφού αντιπροσωπεύει το 80% περίπου των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην ΕΕ και κύρια πηγή για την παραγωγή του η καύση των ορυκτών καυσίμων (με τη σειρά άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) είτε για την παραγωγή ενέργειας είτε κυρίως για τον τομέα των μεταφορών (βενζίνη, πετρέλαιο ντίζελ, κηροζίνη κλπ) ο οποίος "ενοχοποιείται" για το κατά 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα..

Και φυσικά όι μεταφορές, δηλαδή κυρίως τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα, ειναι "υπεύθυνες" και για άλλους ρύπους οπως διοξειδίου του θείου, οξειδίου του αζώτου, μονοξειδίου του άνθρακα, πτητικών οργανικών ενώσεων και σωματιδίων, που όλα μαζί ρυπαίνουν το περιβάλλον και συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Δυστυχώς, δεν ακούσαμε να ασχολείται κανεις σοβαρά με τον δραστικό περιορισμό, λ.χ. των αεροπορικών μεταφορών, που φέρουν τεράστια ευθύνη για τη ρύπανση και υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας. Αντίθετα, τα αεροπλάνα ούτε καν αναφέρονται ως μείζων ρυπαντής, ενώ αντίθετα ευνοούνται σκανδαλωδώς με την πλήρη φορολογική απαλλαγή της βενζίνης που χρησιμοποιούν...

Ολοι, ακτιβιστές οικολόγοι ή μη, οικολογούντες ή τηλεσχολιάζοντες που επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη, καταγγέλλουν κυρίως τη βιομηχανία ως κύριο υπεύθυνο της ρύπανσης και φυσικά αν ήξεραν για την αγελάδα ορισμένοι από αυτούς θα την ειχαν αναγάγει σε ...αποδιοπομπαίο τράγο του περιβάλλοντος.
Αυτά για να μπούν κάποια πράγματα στη θέση τους!


[Πέτρος Τζεφέρης]

10.8.07

το καλοκαίρι φεύγει...


Ας ήταν , το μελτέμι του Αυγούστου, να πάρει μακριά τις σκέψεις

Η αλμύρα της θάλασσας να στεγνώσει τα δάκρυα
Το φως του φεγγαριού να μην ανάψει καμιά ανάμνηση
Το τέλος να ναι κει …αλλού , μακριά…

Έτσι το κύμα να πάρει τα όνειρα
Να τα εξαφανίσει..
Να τα στείλει στο βυθό , πολύτιμα σαν τα κοράλλια
Σφαλισμένα σαν μαργαριτάρια στ’ όστρακο

Να μην μπορούν να έρθουν ξανά στο φως
Να μη τα χαλάει η μέρα
Να μη τ’αγγίζει άνθρωπος , να μην ξεφτάνε…

Κι όταν ο Αύγουστος τελειώσει και η μυρωδιά του φθινοπωρινού
Αγέρα γεμίσει τα ρουθούνια…
τα κοκκινο-κίτρινα φύλλα των δέντρων ας σκεπάσουν τη θλίψη
το φόβο την ερημιά
ας πάρει ο δυνατός αέρας κάθε πεθυμιά κάθε τρεμούλα του κορμιού
κι ας την κάνει βροχή…
βροχή να μην φαίνονται τα δάκρυα
να μην ακούγονται οι λυγμοί
να πνίγονται οι ανάσες…στο δρόμο για τον παγερό χειμώνα….

Καλό δρόμο σ’ όσους φεύγουν, υπομονή σε κείνους που μένουν…

Μια ανάσα σ’ όσους την αποζητούν!!

[αναπνοή]

8.8.07

Tί θα γίνει στις 08.08.08 στις 08.08 η ώρα ακριβώς, δηλ. σε ένα χρόνο από τώρα;

Καλά στις 07.07.07 ήταν οι τυχεροί γάμου του τυχερού εφτα..
τώρα τί είναι πάλι;

Δέσμευση και αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα: μια "προσωρινή" λύση στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης

To διοξείδιο του άνθρακα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην υπερθέρμανση του πλανήτη από όλα τα υπόλοιπα αέρια του θερμοκηπίου μιας και αντιστοιχεί στο 80% και πλέον του συνόλου των εκπομπών. Είναι ο κακός δαίμονας της υπερθέρμανσης του πλανήτη που προκύπτει κυρίως οταν καίμε ορυκτά καύσιμα (καρβουνο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο..) στα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής αλλά και στα αυτοκίνητά μας, στα αεροπλάνα μας και στα σπίτια μας, όταν "καίμε" ηθελητά ή αθέλητα τα δάση μας ακομη κι οταν αναπνέουμε ή σωστότερα εκπνέουμε. Ακόμη και το "ρέψιμο" της αγελάδας συνεισφέρει αλλά αυτό θα το δούμε σε ξεχωριστό θέμα..όταν βρεθεί λίγος χρόνος..

Με τις τεχνολογίες δέσμευσης και γεωλογικής αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα (τεχνολογίες CCS -Carbon Capture and Storage) επιτυγχάνεται μείωση των εκπομπών του συγκεκριμένου αερίου θερμοκηπίου, με παράπλευρες απώλειες στην αποδοτικότητα του σταθμού παραγωγής. Στη συνέχεια θα πρέπει να εξακολουθήσει μεταφορά και ασφαλής αποθήκευση του αερίου (εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες της τάξης εκατομμυρίων τόνων ετησίως) σε κατάλληλους υπόγειους γεωλογικούς ταμιευτήρες.

Τα πραγματικά κόστη εφαρμογής μιας τέτοιας τεχνολογίας (αθροιστικά κόστος δέσμευσης, συμπίεσης, μεταφοράς και αποθήκευσης), με τα σημερινά δεδομένα, κυμαίνονται μέχρι 70 ευρώ ανά τόνο αερίου, επιβαρύνοντας σημαντικά την τιμή της κιλοβατώρας και το κόστος για τον τελικό καταναλωτή και καθιστώντας προς το παρόν απαγορευτικά δαπανηρή την ευρείας κλίμακας χρήση αυτών τεχνολογιών.

Πέραν του σημαντικού κόστους, θα πρέπει να υπάρξει διαχείριση του κινδύνου διαρροής του αερίου κατά την μεταφορά και αποθήκευση σε γεωλογικούς σχηματισμούς σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Δυστυχώς, δεν είναι απόλυτα εγγυημένη η στεγανότητα αυτών των σχηματισμών στο διηνεκές, πολύ περισσότερο δε αυτών που αφορούν σεισμογενή χώρα.







Αν υπάρχει ενδιαφέρον θα επανέλθω με στοιχεία που αφορούν μια ενδεχόμενη προσπάθεια εφαρμογής των τεχνολογιών CCS στη Χώρα μας॥η οποία ως γνωστόν, αποτελεί τη 2η μεγαλύτερη λιγνιτοπαραγωγό χώρα στην Ευρώπη (μετά τη Γερμανία) με σημαντικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου κυρίως λόγω των χαμηλών βαθμών απόδοσης των λιγνιτικών σταθμών।

[Τζεφέρης Πέτρος]

ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....Μια κραυγή, ένα μήνυμα!



ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....

οχι δεν είναι η κραυγή της ζάκουλα οταν κανει έρωτα..

ουτε του μωρού που πεινάει και η μαμά ξέχασε να του δώσει το βυζί..
είναι μια κραυγή πόνου..κι απελπισίας..η δική σας κραυγή..
για τις αυταπάτες με τις οποίες ζούμε..
για τις αλήθειες που δεν υπάρχουν πια...
καλυμένες από τον τηλεοπτικό φαρισαϊσμό..
για την κατάρρευση που έρχεται οσονούπω

για τους τσάτσους, τις τσάτσες, του τσουτσέδες, τους ρουφιάνους

τους κομπλεξικούς, τους τσαρλατάνους και τα επώνυμα λαμόγια..
για την ελληνική κοινωνία που αναδίδει δωσωδία ως οχετός..
για τον πολίτη που είναι αγράμματος, ανήμπορος, άφωνος και διεφθαρμένος..
για τον καφέ που (αν ειναι ...φρεντοτσίνο) πουλιέται εξι ευρω
και την δημοκρατία μας..που ούτε τρώγεται ούτε πίνεται....ουτε κοστίζει...
(πού είναι αλήθεια?)
για τους αρχαίους ημών προγόνους (και νυν κοπάνους) που αντί να φυτέψουν τον προσοδοφόρο σπόρο του καφέ, φύτεψαν τη δημοκρατία..
για τους ήρωες της Ιβοτζίμα, της Μιντγουει, των Ιμίων που δεν υπήρξαν ποτέ...
για τα θύματα των πολέμων (και των "ηρώων") που είναι αμέτρητα..
για τα λουλούδια που ανθίζουν τον χειμώνα πλέον και τις αρκούδες που δεν μπορούν να κοιμηθούν στα δάση...
για την βιώσιμη ανάπτυξη, την βιοπολιτική, την βιοθεώρηση της τεχνολογίας ..που ακούγονται σαν κλανιές, άηχες και άοσμες πλην ομως ομοούσιες και αδιαίρετες...
για την αθωότητα που δεν υπάρχει πια..
για το δικαίωμα του καθενός να έρχεται και να εγκαταλείπει τη ζωή με αξιοπρέπεια
για τον έρωτα που μου θυμίζει εκείνο το "τσιγάρο που δεν το φουμάρω"
ή καλύτερα εκείνο τον πίνακα του Βαν Γκονγκ που ζωγράφισε ψυχασθενής πλέον μέσα στο τρελάδικο
με το κατακίτρινο σταροχώραφο και στη μέση το δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά, τον αδιέξοδο..

για μένα που δεν κοιμάμαι σχεδόν ποτέ...

για τη ζωή μου που είναι μια επιτυχημένη συσσώρευση αυταπάτης...
για μας που παριστάνουμε πως ήμαστε λαός, πολίτης, ήρωας και σύντροφος..
ενω σιγοντάρουμε στον οχετό με τις πράξεις και την ψυχή μας..
για τα παιδιά μας που δεν έχουν ούτε ένα πρότυπο να μιμηθούν..
(πλην της τζουλιας και του ρουβα φυσικά..)
για τις ανθρώπινες σχέσεις που κατήντησαν καλωδιακές.. και διαρκώς πλαστικές..
για τουτο δω το ρημάδι το μπλοκάκι που αντικατοπρίζει ως καθρέφτης ολα τα παραπάνω..
ανώριμο, απαίδευτο, ανορθόγραφο, ανήμπορο να ολοκληρώσει...

...to mention but a few...


ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....



(περιμενουμε τις δικές σας κραυγές!)

(ευχαριστούμε Αρη Δαβαράκη για τα καλά σου λόγια)

by P. Tzeferis


7.8.07

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ?

Και μια και μιλάμε για ΒΙΩΣΙΜΗ καθημερινότητα, δεν αντέχω να μην σας καταθέσω τον προβληματισμό μου, που δεν έχει μεν να κάνει με το περιβάλλον αλλά με την ίδια μας τη ζωή.

Αφορμή , ένας φίλος…
Μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες διαγνώστηκε με καρκίνο, πνεύμονες, μετά οστά ..κλπ. Υπάλληλος σε δήμο, όχι κάποιος άνεργος απένταρος, ή ανασφάλιστος μα σίγουρα σε καθόλου ανθηρή οικονομική κατάσταση . Φανταστείτε ανατροπή ζωής!! Λιγο – πολύ όλοι έχουμε κάποιο ανάλογο βίωμα.
Παρατηρώ με τρίτο –σχετικά ψύχραιμο μάτι - τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δαπανηρές θεραπείες που δεν τις καλύπτει το ταμείο φυσικά!! μια Νοσοκόμα , που υποχρεωτικά χρειάζεται πια σε καθημερινή βάση να τον φροντίζει, στο σπίτι πλέον (τα δημόσια νοσοκομεία σε κρατούν μόνο για τη διάρκεια της νοσηλείας), αναπηρικό καροτσάκι, κλπ –δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες.

Και αναρωτιέμαι:
Δεν είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ η αξιοπρέπεια στη γέννηση και στο θάνατο του ανθρώπου; Δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμα , ανεξαρτήτως του αν η οικογένεια είναι εύπορη ή άπορη ή μεσαίας οικονομικής κατάστασης, του καθενός μας να ερχόμαστε και να φεύγουμε από τη ζωή αξιοπρεπώς;

Ποιος κρατικός προϋπολογισμός, ποια μέριμνα , ποια ασφάλιση ‘επιτρέπει’ να γεννιούνται τα παιδιά και των πλέον απόρων μανάδων με της δέουσες ανθρώπινες συνθήκες;
Και όταν φεύγουμε από τη ζωή , είτε λόγω γήρατος, είτε λόγω ασθενείας , ποιος μεριμνά αν δεν έχουμε καταφέρει οι ίδιοι να εξασφαλίσουμε ένα «αξιοπρεπές ταξίδι»;

Δεν είναι θλιβερό και συνάμα απάνθρωπο? Τη στιγμή που δαπανούνται χιλιάδες Ευρώ, για τον ένα ή τον άλλο σκοπό να μην υπάρχει πρόβλεψη και μέριμνα για το βασικότερο των δικαιωμάτων μας; Τη γέννηση και το θάνατό μας;;


[αναπνοή]

5.8.07

Λατομεία και Περιβάλλον...: πόσο "βιώσιμη" είναι η σχέση τους;








Μπορεί η διαχείριση του Ορυκτού Πλούτου να γίνει με όρους βιώσιμης ανάπτυξης ή πάντα τα λατομεία θα αποτελούν "κόκκινο πανί" για κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας;





Δες επίσης άρθρο με τίτλο «Διαχείριση του ελληνικού ορυκτού πλούτου με όρους βιώσιμης ανάπτυξης: Ποιος νοιάζεται αλλά και ποιος μπορεί;»
Μεταλλειολογικά-Μεταλλουργικά Χρονικά, τόμος 15, τεύχος 2, Ιαν-Ιούν 2005, σελ. 75-94.


δες πλήρες άρθρο

δες επίσης για τους αρχαίους κούρους της Νάξου που λαξεύονταν εντός των λατομείων

3.8.07

A Terrifying Message from Al Gore

Δύο καλά νέα για σήμερα!

Φωτοβολταϊκό πάρκο 8 ΜW στο αεροδρόμιο
Το πρώτο του φωτοβολταϊκό πάρκο αναμένεται να δημιουργήσει ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, το οποίο σε δύο χρόνια θα καλύπτει το 30% της συνολικής ισχύος που χρειάζεται για την ομαλή λειτουργία του. Η επένδυση, όπως διευκρίνισε αρμόδιος υπουργός κ.Λιάπης, μπορεί να χρηματοδοτηθεί και από τον Αναπτυξιακό Νόμο και θα μειώσει σημαντικά την έκλυση ρυπογόνων ουσιών που συμβάλλουν στην ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Συγκεκριμένα, θα υπάρξει μείωση κατά τουλάχιστον 10.000 τόνων CO2 ετησίως στην ατμόσφαιρα, για τα επόμενα 25 χρόνια, δηλαδή στην ουσία είναι σαν να φυτεύονται περίπου 1,5 εκατ। δένδρα.... Ειπατε τίποτε?
Υπενθυμίζεται οτι στο κτίριο του παρακείμενου προαστιακού σιδηροδρομικού σταθμού λειτουργεί απο το 2004 πιλοτική φωτοβολταϊκή μονάδα που παράγει 1,2 μεγαβατώρες μηνιαίως και υποστηρίζει το σύστημα φωτισμού του κτιρίου।
http://www.citypress.gr/article.php?art=43404

Το Mητροπολιτικό Πάρκο του Eλληνικού
Στα μεγαλύτερα πάρκα του κόσμου πρόκειται να ενταχθεί το Mητροπολιτικό Πάρκο του Eλληνικού (θα είναι δέκα φορές μεγαλύτερο από τον Eθνικό Kήπο), τα έργα για την κατασκευή του οποίου αναμένεται να αρχίσουν το 2009 Στη χθεσινή παρουσίαση από τον υπουργό ΠEXΩΔE κ. Σουφλιά της οριστικής μελέτης διαμόρφωσης του Πάρκου επισημάνθηκε ότι από τα 6.500 στρέμματα της συνολικής έκτασης του Eλληνικού τα 5.900θα είναι χώρος πρασίνου και τα υπόλοιπα θα διατεθούν για οικιστική ανάπτυξη και εμπορική αξιοποίηση
http://www.citypress.gr/article.php?art=43393

2.8.07

To ανέκδοτο του έλληνα...

Χωρίς σχόλια..