31.5.08

Mουσείο Μαρμαροτεχνίας στην Τήνο: ίσως κάποιοι αναρωτηθούν και μάθουν πώς έγινε η Ακρόπολη...

Στην Τήνο των περίφημων γλυπτών, δημιουργήθηκε ένα μοναδικό μουσείο για τη διάσωση και προβολή της τέχνης του μαρμάρου, που ελπίζουμε ότι θα δράσει συμπληρωματικά με την υφιστάμενη Σχολή Μαρμαροτεχνίας.

Έτσι θα προβληθεί η δουλειά τόσο των καταξιωμένων γλυπτών, των αποφοίτων της σχολής, των εξαίρετων ντόπιων μαρμαροτεχνιτών αλλά και των λατόμων και των εργατών στα λατομεία του τηνιακού μαρμάρου, τους οποίους όλοι αποφεύγουν να αναφέρουν.. (βλέπετε είναι οι καταστροφείς του περιβάλλοντος...)

Κόστος έργου τρία περίπου 3 εκ. €, φορέας υλοποίησης το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, το ίδιο ίδρυμα που έχει κάνει και άλλα θεματικά μουσεία όπως το μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα, το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας στη Λέσβο κ.α.

"Το νέο Μουσείο προβάλλοντας την τεχνολογία του μαρμάρου, προωθεί την ελλαδικότητα της τέχνης, προάγει τον ελληνικό πολιτισμό και κατ’ αυτόν τον τρόπο δίνει το ερέθισμα στους εν δυνάμει επισκέπτες μας να ανακαλύψουν τη σύγχρονη και φιλόξενη εμπειρία της Ελλάδας.
..να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο ο ήλιος και η θάλασσα, αλλά και μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που δεν έχει χαθεί, αλλά παραμένει ζωντανή..." είπε ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης στα εγκαίνια...

Δεν ξέρω τί ακριβώς περιμένει ο κόσμος απο αυτό που λέμε «κοινωνική εταιρική ευθύνη», ούτε εξετάζω την πηγή της χρηματοδότησης.. αν είναι ΠΕΠ ή ΚΠΣ ή ΠΔΕ ή ίδια κεφάλαια της τράπεζας.. Θεωρώ υπερβολή να ψάχνουμε σε ολα την αχίλλειο πτέρνα που θα σκιάσει το ό,ποιο όφελος προκύπτει για ολους..

Το σίγουρο είναι ότι πολλοί, έλληνες και ξένοι, θα ...ξεστραβωθούν στον Πύργο της Τήνου..


Μάλιστα, ίσως κάποιοι αναρωτηθούν και μάθουν πώς έγινε η Ακρόπολη...

30.5.08

Το ελεύθερο βήμα των ..."καταλήψεων"


Άρση ασύλου, ευθύνες και χρηματοδότηση πανεπιστημίων.

Η Παιδεία μας, είτε μας αρέσει είτε όχι, διέπεται από το νέο Νόμο Πλαίσιο (της κυρίας Γιαννάκου). Η «Εκπαίδευση» θα μας διόρθωνε αν ζούσε ο αείμνηστος Ε. Παπανούτσος. Σύμφωνα με το νέο Νόμο, αρμόδιο όργανο για την άρση (όχι κατάργηση) του ασύλου είναι αποκλειστικά το λεγόμενο «Πρυτανικό Συμβούλιο». Μάλιστα, αυτό αποφασίζει (όχι με ομοφωνία, όπως στην 3μερή Επιτροπή ή πλειοψηφία 2/3 (=67%), όπως στη Σύγκλητο, κατά τον προηγούμενο Νόμο, αλλά) με (απλή) πλειοψηφία. Αυτή, μαζί με την απ’ ευθείας ψηφοφορία των φοιτητών για την Πρυτανεία, είναι, νομίζω, οι δυο ουσιαστικές αλλαγές του νέου Νόμου.

Με τον καταργηθέντα Νόμο, οι πανεπιστημιακοί, αν καταλαβαίνω καλά, κρύβονταν πίσω από το δάχτυλό τους, τους φοιτητές, που υποτίθεται «μπλόκαραν» (;) αποφάσεις άρσης του ασύλου. Δεν «πατούσαν» οι φοιτητές στην 3μερή Επιτροπή και έτσι δεν μπορούσε να υπάρξει ομόφωνη απόφαση. Στη δε Σύγκλητο, όπως για παράδειγμα βλέπω στο διαδικτυακό τόπο του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, οι φοιτητές είχαν (και εξακολουθούν και με το νέο Νόμο να έχουν, άκουσον-άκουσον) 30,5% συμμετοχή, υποθέτω, άλλη μια παγκόσμια Ελληνική πρωτοτυπία!!! Το υπόλοιπο (100-30,5=) 69,5%, αν και τυπικά μεγαλύτερο, ήταν εν πάση περιπτώσει οριακό ως προς το απαιτούμενο 67%, για λήψη απόφασης…

Αν είναι σωστές οι πληροφορίες μου, το Πρυτανικό Συμβούλιο αποτελείται από τον Πρύτανη, τους δυο Αντιπρυτάνεις, έναν εκπρόσωπο του Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΔΕΠ), έναν εκπρόσωπο των φοιτητών και (με ερωτηματικό) τον Προϊστάμενο της Γραμματείας του πανεπιστημίου. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα. Οι δημόσιοι λειτουργοί / υπάλληλοι, μέλη του Πρυτανικού Συμβουλίου είναι τουλάχιστον το (3+1) / 5 = 80% και η απαίτηση για απόφαση θα είναι (όχι το 67%, αλλά) το 50%.


Με τα λιγοστά νομικά και το κοινό μυαλό μου, να η αλληλουχία της απλοϊκής σκέψης μου. Τα πανεπιστήμια υπάρχουν για να παρέχουν κατ’ αρχήν 3βάθμια εκπαίδευση. Όσο αυτά είναι σε κατάληψη, δεν υπηρετούν το λόγο ύπαρξής τους. Οι δημόσιοι λειτουργοί / υπάλληλοι μέλη του Πρυτανικού Συμβουλίου προφανώς οφείλουν να μεριμνούν για την εξυπηρέτηση του λόγου ύπαρξης του πανεπιστημίου. Φίλοι μου δικηγόροι με διαβεβαιώνουν ότι απέναντι στο ποινικό δίκαιο και οι δημόσιοι λειτουργοί (υπουργοί, δικαστικοί, πανεπιστημιακοί κτλ) θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι. Αν δεν μεριμνούν, στην προκειμένη περίπτωση, αν δεν ψηφίζουν την άρση του ασύλου θα διαπράττουν τώρα πια (με το 80%) ξεκάθαρα το ποινικό αδίκημα της παράβασης καθήκοντος και θα τους περιμένει στη γωνία ο Εισαγγελέας… Δεν νοείται δημόσιος υπάλληλος «…να μην είναι με το Νόμο…», ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με το περιεχόμενό του και «πάλεψε» για την αποτροπή της θέσπισής του.

Φυσικά, θα υπάρχει και η αστική πτυχή της υποθέσεως, λόγω της ζημιάς, που προκαλείται στο κράτος (δεν πιάνουν τόπο τα λεφτά που διαθέτει για την 3βάθμια εκπαίδευση), αλλά και στους μη καταληψίες φοιτητές και στις οικογένειές τους... Ακόμα κι αν, για τον οποιονδήποτε λόγο, δεν επεμβαίνει αυτεπάγγελτα ο Εισαγγελέας, αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί / υπάλληλοι θα είναι τώρα έκθετοι σε μια «μήνυση κατά (γνωστών) αγνώστων» στην Εισαγγελία ή αγωγή στα αστικά δικαστήρια για αποζημιώσεις π.χ. από κάποιους γονείς φοιτητών...

Το Υπουργείο Παιδείας, λόγω του αυτοδιοίκητου, δεν μπορεί να επέμβει στα εσωτερικά των πανεπιστημίων. Οφείλει όμως, στο όνομα της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος, να διακόψει τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, όσο αυτά τελούν υπό κατάληψη.

Σημειώνω ότι στο επιχείρημα πως έτσι είναι άδικο να χάσει το μισθό της, π.χ. ακόμα και μια γραμματέας του πανεπιστημίου υπάρχει το αντεπιχείρημα ότι αυτή η κυρία με τους εκλέκτορες, που ψήφισε για την εκλογή του Πρυτανικού Συμβουλίου έστειλε σε αυτό μέλη, που δεν φροντίζουν, όπως όφειλαν, για την άρση του Ασύλου.

Είμαι σίγουρος ότι μόλις πραγματικά κοπεί ο μισθός των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, την ίδια μέρα αυτή θα βρει τρόπο να σταματήσει τις καταλήψεις, πολύ πιθανόν χωρίς να χρειασθεί να άρει το άσυλο. Αν οι πανεπιστημιακοί εξαναγκασθούν να ασχοληθούν με το αντικείμενό τους, δηλαδή τους φοιτητές τους και το πανεπιστήμιό τους, νομίζω θα λήξει η φάμπρικα των καταλήψεων... Αλλά, ακόμα κι αν χρειασθεί τελικά να άρουν το άσυλο για μια δυο μέρες και ματώσουν και κάποιες μύτες, ακόμα κι αν (όπως είναι βέβαιο) μεγαλοποιηθεί το όποιο “αίμα” σε ελεεινά ΜΜΕ, κτλ. πιστεύω ότι η Ελληνική κοινωνία είναι, πια, ώριμη για κάτι τέτοιο, νισάφι...

Νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι οι καταλήψεις των πανεπιστημίων, αν μη τι άλλο την τελευταία δεκαετία, έχουν εκφυλισθεί τόσο πολύ, που έχουν καταντήσει να έχουν σχέση με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ο τι έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Εκτιμώ ότι θα υπάρξει πολιτικό «όφελος» κι όχι «κόστος», για όποια κυβέρνηση το κάνει και για όποιους πολιτικούς, οιουδήποτε κόμματος, το υποστηρίξουν.

Για όσους σπεύσουν να με λιθοβολήσουν σαν «χουντικό», «φασίστα», «άνθρωπο των Αμερικανών» και τέτοια, σημειώνω ότι είμαι της γενιάς του Πολυτεχνείου. Μπήκα στο ΕΜΠ το ’67, λίγους μήνες μετά το πραξικόπημα και βγήκα το ’72. Επί πλέον, έχω δυο παιδιά, που μαζί με τη γυναίκα μου κάμανε λάθος και τα στείλουμε να «σπουδάζουν» σε κατειλημμένα ελληνικά πανεπιστήμια, μακριά από την έδρα της οικογένειάς μας.

Σάκης Γαλιγάλης, Μ-Η Μηχανικός, e-mail: agali@tee.gr

[εγω υποχρεωτικά ως οικοδεσπότης πρέπει να υπενθυμίσω και την άλλη πλευρά:
εδω πολυτεχνείο..
απ΄οπου διαλέγω:
Κάποιος φωτίζει το μέλλον μας
με φως στρεβλό
Το πρίσμα του ραγίζει και σπάει
και δείχνει ένα κόσμο ηλιόλουστο
Ο κόσμος αυτός μας ανήκει]


[ξέρετε τί νομίζω εγώ;
Εχουμε την εκπαίδευση που ταιριάζει στην παιδεία μας
Και έχουμε την παιδεία που ταιριάζει σε μας
Ιδιωτική ή δημόσια δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για την παιδεία την ίδια...
Σημασία έχει..λίγο ακόμα να σηκωθούμε λιγο ψηλότερα..


Ξέρω παλι τι σκέφτεστε τώρα..και κρυφοσαρκάζετε
Οι εραστές της ουτοπίας
πλέκουν εγκώμια..ανάξια ..να μνημονευτούν..
για κάποια Παιδεία ή κάπως έτσι..
την ώρα που η χώρα σύσσωμη στενάζει my secret combination....


Ηδη πέρασαν σαράντα χρόνια από το Μάη του 68..]


* Kαι μια και ο λόγος στην παιδεία, η ταινία του Λοράν Καντέ "The class" θριάμβευσε κερδίζοντας το χρυσό φοίνικα στις Κάννες. Ο Καντέ απέδειξε περίτρανα οτι μπορείς να κάνεις μεγάλο σινεμά ακόμη και μέσα στους 4 τοίχους μιας σχολικής αίθουσας.. Να δούμε πότε θα καταλάβουμε κι εμεις τι άλλο μπορεις να κάνεις στις σχολικές αίθουσες...εκτός από καταλήψεις φυσικά.. [τζεφέρης Πέτρος]



Tο μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα..είναι βελούδινο και φοράει πυζάμες!

Εδώ, και έτσι πονέσαμε το Πολυτεχνείο..

29.5.08

29 Μαΐου 1453: η Πόλις εάλω

Ακριβώς όπως ο Λεωνίδας ξεκίνησε από την Σπάρτη για να θυσιαστεί στις Θερμοπύλες το έτος 479 π.χ. , έτσι και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ξεκίνησε και αυτός από τη Σπάρτη, το Μυστρά, για να προστατεύσει την βασιλεύουσα Πόλη από την απειλή των βαρβάρων και να θυσιαστεί για αυτή το 1453, δηλαδή μετά από 1932 έτη, μια μεγάλη απόδειξη της αέναης ροής της ένδοξης ιστορίας του γένους των Ελλήνων και ιδιαιτέρως της μεγάλης Σπάρτης.


Φαίνεται ότι η θεά της Ελληνικής ιστορίας απένειμε, απονέμει και θα συνεχίσει να απονέμει το προνόμιο στην Λακωνική χώρα να προσφέρει συνεχώς, δικά της παιδιά, για μεγάλους αγώνες και μεγάλες θυσίες, για την Ελληνική πατρίδα, όπως μέχρι και την πρόσφατη περίοδο της Ελληνικής ιστορικής διαδρομής, στον Μακεδονικό Αγώνα, στον πόλεμο του 40 στα βουνά της Πίνδου, στην πρόσφατη κρίση των Ιμίων και είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσει την ίδια προσφορά και στο μέλλον.


[Λεωνίδας Π. Τζεφεράκος, απο την ομιλία του σε εκδήλωση της Ένωσης των εν Αττική Λακεδαιμονίων]



Πλήρης ομιλία εδώ

Επειδή η ιστορία δεν γράφεται με αφορισμούς και αυθαιρεσίες, με φάλτσα ονόματα και εσκεμμένους αλυτρωτισμούς. Ουτε με "λαϊκούς μύθους" που τους επεξεργάζονται τα μιντια για ίδιον οφελος. Ούτε φυσικά με τις ταινίες του ιντιάνα τζόουνς.. Γράφεται με ντοκουμέντα...

28.5.08

Η ξέφρενη ανάπτυξη θα είναι το υπ’ αριθ. 1 περιβαλλοντικό πρόβλημα του 21ου αιώνα

Αρκετοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 3% τον χρόνο μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα.

Μια τέτοια σταθερή ανάπτυξη της τάξεως του 3% συνεπάγεται διπλασιασμό της οικονομικής δραστηριότητας κάθε 23 έτη. Μέχρι το 2100, λοιπόν, η παγκόσμια κατανάλωση θα έχει αυξηθεί κατά 1.600%. Βάσει των εξισώσεων του καθηγητή Ρόντερικ Σμιθ, του Imperial College, αυτό συνεπάγεται ότι κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα θα έχουμε χρησιμοποιήσει τις οικονομικές πηγές του πλανήτη 16 φορές περισσότερο απ' όσες καταναλώσαμε από τη στιγμή που ο άνθρωπος κατέβηκε από τα δέντρα.

Συμπερασματικά, η οικονομική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα μπορεί να αποδειχτεί 32 φορές μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα απ' ό,τι η αύξηση του πληθυσμού.

Μέχρι το 2115 η παγκόσμια κατανάλωση θα έχει αυξηθεί κατά 3.200% και το 2138 θα έχει φτάσει το 6.400%. Δεδομένου, βέβαια, ότι οι οικονομικές πηγές δεν είναι ανεξάντλητες κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Αρα πολύ νωρίτερα, θα έχει επέλθει το τέλος..

Πλήρες άρθρο: The Guardian: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 3-1-2008

Tο πικρό αστείο είναι οτι ολες οι κυβερνήσεις κάνουν το παν για να πετύχουν το πολύφερνο ετήσιο 3% στην ανάπτυξη. Εχουμε ελάχιστο χρόνο να το ξανασκεφτούμε. Και φυσικά δεν εξαιρείται κανείς, ούτε οι φτωχοί αλλά απληστοι και ακόρεστοι για ανάπτυξη (και ολυμπιακές φιέστες) κινέζοι... [Πέτρος Τζεφέρης]

27.5.08

Αχ ηλιελλαδίτσα μας...

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΛΩΣΑΝ ΗΛΙΕΛΑΙΟ ΝΟΘΕΥΜΕΝΟ ΜΕ
ΟΡΥΚΤΕΛΑΙΟ
ΤΥΠΟΥ Ε58-Β
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΚΤΕΟ
ΜΕΧΡΙ 30-6-2008

ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ
ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ


* αφού μας βγήκε το ..λάδι, ας βγάλουμε κι εμείς λίγο χιούμορ, το οποίο γίνεται -ελπίζω- αρκούντως κατανοητό από τις εταιρείες παροχής πετρελαϊκών προϊόντων των οποίων χρησιμοποιούμε τα trademarks και που φυσικά δεν σχετίζονται τουλάχιστον με αυτό το σκάνδαλο...

22.5.08

Αθλητισμός σημαίνει ...φώς! Πρωταθλητισμός;

είπα να μην ασχοληθώ παλι με θέματα που δεν σχετίζονται με τη βιώσιμη ανάπτυξη..
δεν γίνεται όμως....

Κινδυνεύουν τα μετάλλια του δρυμωνάκου.. και θα του αφαιρεθούν. Τί μας λες καλε...
Αναιρώ κι εγώ όλα όσα έγραψα τότε που οι δύο ελληνες κολυμβητές ανέβηκαν στον ουρανό της δόξας..
Κι ας πάψουν επιτέλους οι Κασσάνδρες να μας λένε τα ίδια και τα ίδια: δεν ήξερα, δεν διανοήθηκα να λάβω, να διακινδυνεύσω την υγεία, να θέσω εν αμφιβόλω... και επίσης οτι καθεμιά ειναι διαφορετική περίπτωση και το ένα θετικό δείγμα δεν σημαίνει παρά μόνο ένα θετικό δείγμα και δεν μπορεί να αμαυρώσει τίποτε...από τις δάφνες... ποιές δάφνες αλήθεια;

Αφήστε κύριοι τις δικηγορικές μπούρδες...

Εγω πάντως ενόψει και των μεγάλων αθλητικών γεγονότων του καλοκαιριού, δεν πρόκειται να συγχαρώ κανέναν πλέον πρωταθλητή, ολυμπιονίκη, μεταλλιοφορούντα...

Ούτε φυσικά θα περιμένω να μην βγει θετικός για τον συγχαρώ..

ξεπέρασα πλέον το ψευτοδίλημμα..

τους θεωρώ ολους συλλήβδην θετικούς...

πρωταθλητής σημαίνει εν δυνάμει ντοπέ

και ολυμπιονίκης σημαίνει πλέον αποδεδειγμένα ντοπέ..
(πιαστεί δεν πιαστεί από τα αρμόδια όργανα δεν σημαίνει τίποτε για το αθλητικό ιδεώδες)

Και αυτό δεν ειναι αποτέλεσμα συσσωρευμένου θυμού...

αγνε πατέρα του μεγάλου και του αληθινού..

Κρίμα...

Το Ολυμπιακό Ιδεώδες των Φαρμακοβιομηχανιών και των Ανθυποπλοιάρχων!

Kράτα Eλλάδα, κράτα!!!


[Πέτρος Τζεφέρης]

20.5.08

Φωτοβολταϊκά ή διαχείριση ενέργειας στη Βουλή; απο τα δύο διαλέξτε και τα δύο....

Θα αποκτήσει τελικά φωτοβολταϊκά η Βουλή; Χθες η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας ενέκρινε την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού συστήματος στη στέγη του Μεγάρου της Βουλής, συνολικής ισχύος 78,336 KW, μετά σχετική αίτηση εξαιρέσεως που είχε καταθέσει ο γεν. γραμματέας της Βουλής κ. Νικ. Στεφάνου. Με πρόσφατη υπουργική απόφαση του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Σταύρου Καλογιάννη, ωστόσο, απαγορεύεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε διατηρητέα κτίρια...
Εάν πάντως το σχέδιο προχωρήσει, θα εγκατασταθούν στη Βουλή 192 φωτοβολταϊκές γεννήτριες ονομαστικής ισχύος 408Wp με υψηλή απόδοση ακόμη και σε χαμηλές στάθμες ηλιακής ακτινοβολίας.

Συγχαρητήρια στον κ. Δημήτρη Σιούφα και φυσικά στον κ. Νίκο Στεφάνου για την πρωτοβουλία με συμβολική και ουσιαστική περιβαλλοντική διάσταση. Αντε και στο παλαιό καπνεργοστάσιο, στη Λένορμαν!

Εμείς πάντως πιστοί στις προτεραιότητες που έχουμε επισημάνει από το βήμα αυτό, θα τονίσουμε για μια ακόμη φορά ότι η πρώτη προτεραιότητα ειναι η ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ο περιορισμός της ενέργειας που σπαταλάται, ένθεν και εκείθεν, χωρίς αιδώ και η οποία είναι a priori η πλέον επιθυμητή από οποιαδήποτε άλλη μορφή ανανεώσιμη η μη!

Δυστυχώς όμως αυτή η ενέργεια δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να προτιμάται η εικόνα ενός φωτοβολταϊκού με τάπητες στην ταράτσα, από το θεάρεστο πραγματικά έργο της διαχείρισης και εξοικονόμησης της ενέργειας.

Στην συνημμένη επιστολή (βλ. δημοσιευμένη επιστολή στο Ενημερωτικό ΤΕΕ )υπάρχει η καλόπιστη κριτική με αφορμή την πρωτοβουλία του φωτοβολταϊκού του Μεγάρου της Βουλής. Μακάρι να ολοκληρωθεί κι αυτό με την σημαντική πρωτοβουλία της ηγεσίας της Βουλής και παράλληλα να τοποθετηθούν και τα συστήματα "διαχείρισης της ενέργειας και πιστοποίησης" που εισηγείται ο συνάδελφος κ. Γαλιγάλης.

Καμιά κιλοβατώρα χαμένη.

[Πέτρος Τζεφέρης]

15.5.08

Υγραέριο, Ελλάδα και Περιβάλλον


Στην Ελλάδα, η σχέση μας με το υγραέριο ποικίλει. Κάποιοι από εμάς το αποστρέφονται θεωρώντας το «παρακατιανό», «λαϊκό», «μια σκέτη ταλαιπωρία με τις φιάλες», «επικίνδυνο» και προτιμούν, ως επί το πλείστον, το «ρεύμα». Άλλοι το λατρεύουν «για την ευκολία του στο μαγείρεμα», «γιατί είναι φθηνό» και άλλα.

Το υγραέριο, που διατίθεται στην Ελληνική αγορά προέρχεται από κάποιο από τα 4 διυλιστήριά μας. Εισάγουμε δηλαδή με πλοία (tankers) αργό πετρέλαιο από τη Ρωσία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία κ.α. Το διυλίζουμε με θέρμανση, σπαταλώντας περί to 5% της πρωτογενούς ενέργειάς του και παίρνουμε, ανάμεσα σε τόσα άλλα προϊόντα και το υγραέριο με τη μορφή βουτανίου ή προπανίου.

Το πιο πολύ το εμφιαλώνουμε σαν σκέτο προπάνιο σε φιάλες 25 κιλών (εστιατόρια, βιοτεχνίες), σαν μίγμα 10 κιλών (συνηθισμένη οικιακή χρήση), αλλά ακόμα και σαν σκέτο βουτάνιο σε μικρά αλουμινένια (φευ για το περιβάλλον) μιας χρήσεως φιαλίδια 190 γραμμαρίων. Πρόκειται για τα γνωστά «γκαζάκια» για τον καφέ ή αν θέλετε, τους «εμπρηστικούς μηχανισμούς»... Το υπόλοιπο το διαθέτουμε χύμα σε εγκαταστάσεις π.χ. κεντρικής θέρμανσης με μόνιμες δεξαμενές ή για υγραεριοκίνηση (ταξί), μέσω ειδικών πρατηρίων.

Όταν μαγειρεύουμε με υγραέριο χάνουμε άλλο ένα περίπου 30% της ενέργειάς του, σαν απώλεια των καυσαερίων, ακτινοβολίας της κατσαρόλας κτλ. Δηλαδή, εισάγουμε 100 μονάδες ενέργειας, σαν ισοδύναμο αργό πετρέλαιο, το διυλίζουμε και παίρνουμε (100 Χ 95=) 95 σαν υγραέριο. Μετά, μαγειρεύοντας με υγραέριο π.χ. μακαρονάδα, βάζουμε μέσα στο νερό και τα μακαρόνια, που βράζουν περίπου (95 Χ 70%=) 66 μονάδες ενέργειας. Δηλαδή, για να πάρουμε μια μονάδα ωφέλιμης για το μαγείρεμα ενέργειας καταναλώνουμε (100 / 66 =) 1,5 μονάδα εισαγόμενης πρωτογενούς ενέργειας.

Όσοι από εμάς κάνουν τη μακαρονάδα τους με «ρεύμα», επιβάλλουν στη ΔΕΗ και τους άλλους παραγωγούς να καταναλώσουν κάποιο καύσιμο, π.χ. λιγνίτη, μαζούτ, φυσικό αέριο ή Diesel, για να παράγουν το «ρεύμα», που χρειάζεται. Τροφοδοτώντας με 100 μονάδες «πρωτογενούς» καυσίμου τη συνολική ελληνική ηλεκτροπαραγωγή από ορυκτά καύσιμα, παίρνουμε κατά μέσο όρο μόνο 37 μονάδες ενέργειας σαν «ρεύμα»!!!

Ναι, ναι έχουμε μέση ενεργειακή «χασούρα» στην ηλεκτροπαραγωγή μας 63%!!! Όταν μαγειρεύουμε στο «μάτι της ηλεκτρικής» χάνουμε άλλο ένα περίπου 10% της ενέργειας του «ρεύματος» που τροφοδοτεί το «μάτι» σαν απώλεια π.χ. στο κάτω μέρος του «ματιού», ακτινοβολίας της κατσαρόλας κτλ. Κάνοντας λοιπόν τα μακαρόνια με «ρεύμα στην ηλεκτρική», βάζουμε μέσα στο φαγητό κάτι σαν 37 Χ 90%=) 33 μονάδες ενέργειας. Δηλαδή, για να πάρουμε μια μονάδα ωφέλιμης για το μαγείρεμα ενέργειας καταναλώνουμε (100 / 33 =) 3,0 μονάδες «πρωτογενούς» ενέργειας.

Με άλλα λόγια, όταν μαγειρεύουμε μακαρόνια με «ρεύμα» καταναλώνουμε (3,0 / 1,5) διπλάσια «πρωτογενή» ενέργεια, απ’ ό τι με το υγραέριο!!! Αυτή η φοβερή διαφορά μεταξύ υγραερίου και «ρεύματος» στην αξιοποίηση πρωτογενούς ενέργειας για μαγείρεμα, προκαλεί αντίστοιχα φοβερή διαφορά και στα παραγόμενα αέρια του θερμοκηπίου, συνεπώς και στη συμβολή στην κλιματική αλλαγή!!! Να γιατί ισχυρίζομαι ότι ισοδυναμεί με ενεργειακό και περιβαλλοντικό «έγκλημα» το να μαγειρεύουμε στην «ηλεκτρική», όπως και το να ζεσταίνουμε νερό για πλύσιμο με θερμοσίφωνες ή να θερμαίνουμε χώρους με ηλεκτρικές αντιστάσεις / «αερόθερμα», αντί άμεσα ή έμμεσα με υγραέριο.

Είναι, λοιπόν, το υγραέριο για σοβαρούς ενεργειακούς και περιβαλλοντικούς λόγους πολύ προτιμότερο από το «ρεύμα» για αυτές τις χρήσεις. Με πιάνει πόνος ψυχής κάθε φορά που βλέπω ηλεκτρικές κουζίνες σ’ ελληνικά σπίτια και ιδίως όταν τα σπίτια αυτά συμβαίνει να είναι στα («μη διασυνδεδεμένα» με το ηπειρωτικό ηλεκτρικό δίκτυο) νησιά μας…

Έχει όμως οικονομικό κίνητρο ο Έλληνας, τελικός καταναλωτής, να επιλέγει το υγραέριο αντί το «ρεύμα», γι’ αυτές τις χρήσεις; Το τρέχον οικιακό τιμολόγιο της ΔΕΗ χρεώνει πανελλαδικά το «ρεύμα» πρακτικά (7,6 Χ 1,09 ΦΠΑ =) 8,3 cents € / kWh. Η τρέχουσα τιμή λιανικής πώλησης της συνηθισμένης φιάλης υγραερίου των 10 kgr (ισοδύναμη 130 kWh), είναι στα αστικά κέντρα 15 €, που σημαίνει ενεργειακή επιβάρυνση για τον καταναλωτή 11,5 cents € / kWh. Στα αστικά κέντρα της χώρας μας, μια μονάδα ενέργειας (π.χ. μια kWh) από το υγραέριο έρχεται στον έλληνα καταναλωτή, όχι φθηνότερη, αλλά περίπου 40% ακριβότερη από ό τι η ίδια μονάδα ενέργειας από «ρεύμα»!!! Στα νησιά, όπου οι φιάλες αυτές πωλούνται όχι 15 αλλά 25 €, η ενέργεια από υγραέριο έρχεται 130% ακριβότερη απ’ το «ρεύμα»!!! Στα περισσότερα όμορφα νησιά μας, ο ηλεκτρισμός παράγεται τοπικά, σε μικρές εγκαταστάσεις ηλεκτροπαραγωγών ζευγών με πολύ μεγαλύτερο μοναδιαίο κόστος, απ’ ό τι στην ηπειρωτική Ελλάδα… Επί πλέον, η τοπική ηλεκτροπαραγωγή υποφέρει απίστευτα από τις πολύ μεγάλες διαφορές χειμερινής / καλοκαιρινής ζήτησης (MW). Η υποκατάσταση σε αυτά τα νησιά ηλεκτρισμού με υγραέριο για μαγείρεμα κτλ. θα είναι "μάννα εξ ουρανού", για την εθνική οικονομία...


Σε αντιδιαστολή με την Αμερική, τη Γαλλία και άλλες χώρες, η αγορά του υγραερίου στη χώρα μας είναι, δυστυχώς, μικρή και, δυστυχέστερα, φθίνει!!! Φταίμε εμείς, που όπως πάντα, δεν μπορούμε να δούμε πέρα απ’ τη μύτη μας… Μια σωστή ενεργειακή πολιτική θα έπρεπε να έτεινε να έκανε το υγραέριο για τον τελικό καταναλωτή πολύ πιο φτηνό απ’ το «ρεύμα», για να μας έσπρωχνε να προτιμούμε το υγραέριο αντί του «ρεύματος», για αυτές τις χρήσεις. Άλλωστε, το εμφιαλωμένο υγραέριο, στον ανταγωνισμό του με τον ηλεκτρισμό, έχει να ξεπεράσει, αν μη τι άλλο και το μειονέκτημα της ταλαιπωρίας του καταναλωτή με την αλλαγή της φιάλης… Πρέπει δηλαδή να δούμε, αν μπορούμε να κάνουμε την ενέργεια από το υγραέριο να είναι για τον τελικό καταναλωτή όχι 40% ή 130% ακριβότερη, αλλά π.χ. 50% φθηνότερη από το «ρεύμα». Μόνον έτσι θα σπρώξουμε τους εαυτούς μας αρχίσουμε να φεύγουμε από το «ρεύμα» και να πηγαίνουμε στο υγραέριο, για τις χρήσεις, που προαναφέρθηκαν.


Θα μου πείτε πώς μπορεί να γένει το υγραέριο πιο φθηνό απ’ το «ρεύμα»; Θα αναφερθώ μόνο σε έναν παράγοντα, τη φορολογία. Το υγραέριο βαρύνεται με Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Καυσίμων (ΕΦΚΚ) και ΦΠΑ. Και οι δυο θέλουν επανεξέταση. Ιδανικό θα ήταν να καταργούσαμε και τους δυο, για τις χρήσεις αυτές. Δεν είναι τόσο απλό. Πέραν της απώλειας εσόδων για το Δημόσιο, ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμα και κίνδυνοι ενθάρρυνσης της μάστιγας του λαθρεμπορίου. Για τον ΕΦΚΚ, υπάρχουν και δεσμεύσεις εναρμόνισής μας απέναντι στην ΕΕ. Με το ΦΠΑ έχουμε άλλα προβλήματα. Το υγραέριο βαρύνεται με ΦΠΑ 19%, σε αντιδιαστολή με το «ρεύμα», (όπως και το φυσικό αέριο (ΦΑ)), που βαρύνονται με ΦΠΑ μόνο 9%! Όμως, το υγραέριο, όπως είδαμε, είναι ενεργειακά και περιβαλλοντικά πολύ προτιμότερο του «ρεύματος». Είναι παράλογο μέσω του ΦΠΑ να σπρώχνουμε τον Έλληνα να μαγειρεύει με «ρεύμα» (9% ΦΠΑ) και όχι με υγραέριο (19%). Παρεμπιπτόντως, σημειώνω ότι βρίσκω επίσης παράλογη αλλά και αθέμιτη τη φορολογική πολιτική ενθάρρυνσης της χρήσης του ΦΑ και όχι και του υγραερίου (ΦΠΑ, έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα των δαπανών εγκατάστασης ΦΑ).

Αυτή η σύγκριση θέτει θέματα, που θα μπορούσαν να κυμαίνονταν από παντελή απαλλαγή του υγραερίου από ΦΠΑ, μείωσή του στο 9%, μέχρι εξάλειψη ή μείωσή του, σε συνδυασμό με αύξηση του ΦΠΑ στο «ρεύμα» από 9 στο 19%. Θα μου αντιτάξετε, το «ρεύμα» είναι βασική υπηρεσία και μια αύξηση του ΦΠΑ του θα τινάξει στον αέρα τον πληθωρισμό… Θα μου θυμίσετε το «χαμό», που είχε γίνει προ ετών, επί ΠΑΣΟΚ, μεταξύ Γιάννου Παπαντωνίου και Βάσως Παπανδρέου, που σαν αρμόδιοι υπουργοί δημόσια διαφώνησαν στο θέμα αυτό. Τελικά, «πέρασε» της Βάσως και μειώθηκε το ΦΠΑ στο «ρεύμα» τότε από 18 σε 8%, στο όνομα κοινωνικής ευαισθησίας.

Η σύγχρονη ζωή είναι, όμως, λίγο πιο σύνθετη. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται καλό να κρατάς φθηνό το «ρεύμα», για να βοηθάς τους φτωχούς. Το θέμα είναι, όμως ότι κάνοντας αυτό, αναγκαστικά πουλάς το «ρεύμα» το ίδιο φθηνά και στους πλούσιους, σ’ αυτούς δηλαδή που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να πλήρωναν το «ρεύμα» πολύ πιο ακριβά. Πέραν αυτού, η διατήρηση της τιμής του «ρεύματος» (της ενέργειας γενικότερα) σε χαμηλά επίπεδα δεν βοηθάει τη μείωση της ζήτησης, που είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Μεταξύ των οικονομολόγων της ενέργειας, υπάρχει ομοφωνία ότι η ενέργεια δεν προσφέρεται για άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Όταν χρησιμοποιούμε, π.χ. τις τιμές του «ρεύματος» για άσκηση κοινωνικής πολιτικής κάνουμε πιο πολύ ζημιά, παρά καλό. Για παράδειγμα, στη χώρα μας το «ρεύμα» (ακριβέστερα η ηλεκτρική ενέργεια) πουλιέται στη μισή τιμή απ’ ό τι στη γειτονική μας Κύπρο! Μάλιστα, πολλοί από εμάς υπερηφανευόμαστε γι’ αυτό! Έ, δεν είναι να απορεί κανείς, που οι στατιστικές δείχνουν ότι εμείς οι Έλληνες κάνουμε πρωταθλητισμό στην κατανάλωση «ρεύματος» και ενέργειας γενικότερα. Λίγοι ξέρουν ότι στη χώρα μας, υπερ-καταναλίσκουμε ενέργεια. Στη ΕΕ των μέχρι πρότινος 15 μελών, η Ελλάδα μας, μαζί με τη Φιλανδία ήμασταν οι ενεργειακά πιο σπάταλες χώρες της!!! Δηλαδή, γι’ αυτό που παράγουμε στη χώρα μας (ΑΕΠ), καταναλίσκουμε δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι έχουμε και ήπιο κλίμα, είναι για να «φουντάρουμε» από κανένα μπαλκόνι…


Είναι προτιμότερο με τη φορολογία να αυξήσουμε την τιμή του «ρεύματος» κι από τα έσοδά της να κάνουμε δυο πράγματα. Πρώτο, «να δώσουμε λεφτά στο χέρι στους πραγματικά φτωχούς», για τη ζημιά που θα υποστούν και δεύτερο, να επενδύσουμε στο περιβάλλον. Έτσι, δεν θα χάσουν οι φτωχοί, ενώ παράλληλα θα δημιουργήσουμε πρόσθετο κίνητρο σε πλούσιους και φτωχούς να καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια. Ας μη μας τρομάζει, λοιπόν ένα σενάριο μείωσης ή εξάλειψης του ΦΠΑ στο υγραέριο, με παράλληλη αύξηση του ΦΠΑ στο «ρεύμα», αρκεί να συνδυασθεί με ταυτόχρονη κάλυψη της επίπτωσής του (μόνο) στους φτωχούς.

Θεωρώ βέβαιο ότι υπάρχουν και εμπορικοί λόγοι (περιορισμένος ανταγωνισμός κατά τόπους κτλ.), που συμβάλλουν στην ακρίβεια του εμφιαλωμένου υγραερίου για τον τελικό καταναλωτή, ανά την Ελλάδα.

Μνημονεύω, τέλος, άλλους δυο παράγοντες.

Πρώτον, το επαπειλούμενο πρόστιμο των 25 Ευρώ ανά τόνο ισοδυνάμου CO2, αν δεν συμμορφωθούμε με το Kyoto. Δεύτερον, με την αναβάθμιση, που κάνουν τα ΕΛΠΕ στο διυλιστήριο της Ελευσίνας (πρώην Petrola), θα αυξηθεί σημαντικά η παραγωγή υγραερίου, για την οποία πρέπει να βρεθεί αγορά. Άλλως, θα εξακολουθούμε να καίμε το πλεονάζον υγραέριο στους πυρσούς των διυλιστηρίων ή να το πουλάμε κοψοχρονιά στους σπεκουλαδόρους της ενέργειας στη Μεσόγειο…


Το υγραέριο πρέπει να γίνει για τον τελικό καταναλωτή πολύ πιο φθηνό σε σχέση με το «ρεύμα». ΥΠΑΝ (Διεύθυνση Πετρελαιοειδών), ΥΠ.ΟΙ.Ο. (Γενική Γραμματεία Φορολογικών και Τελωνιακών Θεμάτων), ΥΠΕΧΩΔΕ (Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος), Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), ΔΕΗ κ.α. πρέπει να συνεργασθούν με την Ένωση Ελληνικών Εταιριών Υγραερίου, αλλά και την Ένωση Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, για την αναζωογόνηση της αγοράς του υγραερίου. Το ΕΜΠ, Εργαστήριο Συστημάτων Αποφάσεων και Διοικήσεως (Ομάδα Ενεργειακής Πολιτικής), μπορεί να αναλάβει ρόλο συντονιστή. Μπορούμε μ’ ένα σμπάρο να πιάσουμε, πραγματικά, πολλά τρυγόνια…

Σάκης Γαλιγάλης, Μ-Η Μηχανικός MSc

βλ. δημοσιευμένο άρθρο στο Ενημερωτικό ΤΕΕ: Υγραέριο, Ελλάδα και Περιβάλλον


βλ. δημοσιευμένο άρθρο στο Ενημερωτικό ΤΕΕ: Ενεργειακή ποιτική και υγραέριο

Παράτονο σονέτο...


Πήρα πάλι ένα λιγόλογο μειλ:

Πώς φτάσαμε σ'αυτό το καλοκαίρι
χωρίς να νιώσουμε την άνοιξη!
Ποιός βίαιος άνεμος μας σπρώχνει
και δε μπορούμε να σταθούμε στη στιγμή...

[από το περιοδικό Η ΛΕΞΗ ]

14.5.08

Αλλο Κοζάνη, άλλο Λωζάνη...Ο κύβος για το λιθάνθρακα ερρίφθη!

O κύβος για το λιθάνθρακα ερρίφθη. Yπάρχουν περιοχές της χώρας που όχι μόνο δεν θα αντιδρούσαν στην προοπτική εγκατάστασης λιθανθρακικών μονάδων αλλά αντιθέτως θα τις φιλοξενούσαν με ευχαρίστηση. Mπορεί να ακούγεται υπερβολικό δεν είναι όμως, όταν πρόκειται για τις περιοχές της Kοζάνης και της Πτολεμαΐδας, την «καρδιά» του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας. H εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της περιοχής, που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1960 και εντατικοποιήθηκε σταδιακά, είχε αποτέλεσμα να παράγονται σήμερα περί τα 4.500 MW, πάνω από το ένα τρίτο της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος της ΔEH. Στην πλειοψηφία τους όμως (με εξαίρεση τα 330 MW της μονάδας της Φλώρινας), παράγονται από μονάδες παλαιάς τεχνολογίας, που επιβαρύνουν σημαντικά το περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχής της Δ. Mακεδονίας.
H αντικατάσταση μέρους αυτής της ισχύος από μονάδες λιθάνθρακα θα ήταν μια σημαντική ανάσα για το περιβάλλον. Tα οφέλη από αυτή την προοπτική δεν αμφισβητούνται από κανέναν και κυρίως από τους κατοίκους της Δυτικής Mακεδονίας.


Tους παράγοντες αυτούς φαίνεται ότι έχουν συνεκτιμήσει η ηγεσία του υπουργείου Aνάπτυξης και η ΔEH αλλά και το σύνολο των αρμόδιων φορέων για την επάρκεια της χώρας σε ηλεκτρισμό, κάνοντας πιο ψύχραιμες σκέψεις για την εισαγωγή του λιθάνθρακα στο ισοζύγιο της χώρας, που εκτιμάται απ' όλους ως αναγκαία. Ομως από τις φιλόδοξες αρχικά σκέψεις για παραγωγή περίπου 3.200 MW από λιθάνθρακα, εκ των οποίων 1600 θα παρήγαγε η ΔEH μόνη της στο Aλιβέρι και στη Λάρυμνα και 1600 σε συνεργασία με τη γερμανική RWE (εκτός των 1.600 MW που προωθούνται από ιδιωτικούς Oμίλους, σε Aστακό Aιτω/νίας, Mαντούδι και στη Bοιωτία), οι προσδοκίες προσγειώνονται, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη ΔEH, για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας. Σε αυτό συνέβαλαν και οι αντιδράσεις, όχι μόνο στις αντίστοιχες τοπικές κοινωνίες αλλά και του σύνολου των πολιτών της χώρας.



Περισσότερα στο άρθρο της Χρύσας Λιάγγου, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13.4.2008

9.5.08

Κλιματικές αλλαγές – Μια αιρετική άποψη

Η αναμενόμενη οξύτητα των κλιματικών αλλαγών έφερε το θέμα στο σύγχρονο πολιτικό προβληματισμό. Οι τεχνικοί / επιστήμονες του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου φέρουμε μεγάλο μέρος της ευθύνης, για το επερχόμενο κακό. Παρασυρμένοι από την τεχνολογία, την επιστήμη δίναμε και εξακολουθούμε να δίνουμε τα κάθε λογής τεχνικά μέσα στον κόσμο, που «διευκολύνουν» τη ζωή του. Δεν μπορέσαμε όμως έγκαιρα να δούμε «πέρα απ’ τη μύτη μας...». Ή τουλάχιστον δεν μας άφησε το τεράστιο οικονομικό σύστημα που αναπτύχθηκε περί αυτά να συνειδητοποιήσουμε τα παρατράγουδα της απίστευτης υπερκατανάλωσης ενέργειας, στην οποία όλα αυτά οδηγούσαν και εξακολουθούν να οδηγούν.

Ας μη γελιόμαστε. Στη γη μας καταναλίσκουμε, δεκαετίες τώρα, πολύ περισσότερη ενέργεια, απ’ όση μπορεί να αντέξει ο πλανήτης κι εμείς, του «αναπτυγμένου» κόσμου, είμαστε πρωταθλητές... Η κατάσταση πηγαίνει προς επιδείνωση. Δισεκατομμύρια κόσμου στην Κίνα στην Ινδία κι αλλού αυξάνουν ραγδαία την ενεργειακή κατανάλωσή τους. Είναι λογική συνέπεια. Το διεθνές οικονομικό σύστημα, που έχουμε στήσει προβάλει και σ’ αυτούς το γκλαμουράτο υπόδειγμα της «Κοινωνίας της Αφθονίας», για να θυμηθούμε και τον πρόσφατα αποβιώσαντα Galbreith.

Θεωρώ ότι, μακράν, πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η δραστική μείωση της ζήτησης ενέργειας. Ουσιαστικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση δεν μπορεί να γίνουν αν δεν πεισθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, οι «αναπτυγμένοι», να αρχίσουμε να αναθεωρούμε τον τρόπο με τον οποίο έχουμε καταντήσει να ζούμε. Τρόπο, που δεν είναι καθόλου συμβατός με την αειφορία. Απέχουμε πολύ από τη συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας κι ακόμα περισσότερο από τη δράση.

Τα τελευταία χρόνια, στρέψαμε στη Δύση την προσοχή μας στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), και αυτοπαγιδευθήκαμε. Νομίζουμε ότι έτσι κάνουμε το καθήκον μας, ότι έτσι εξαντλούμε τις υποχρεώσεις μας για το περιβάλλον, για τις επόμενες γενιές. Παράλληλα όμως, δεν αλλάζουμε τόσο δα τον καθημερινό τρόπο ζωής μας. Εξακολουθούμε, φευ, να υπερ-καταναλίσκουμε ενέργεια... Μας διαφεύγει, όμως ότι, οι ΑΠΕ συμβάλλουν στην προσφορά ενέργειας όχι στη ζήτηση, που είναι η πρωτογενής αιτία του κακού. Γιατί να γεμίσουμε π.χ. όλες τις κορυφογραμμές του ελληνικού τοπίου με αμφισβητούμενης αισθητικής ανεμογεννήτριες ηλεκτρισμού, για να εξακολουθούμε να έχουμε 15 αντί 2 η 3 φώτα αναμμένα σπίτι μας;

Με αυτήν την έννοια, η αφεντιά μου σκόπιμα δηλώνει «εχθρός» των ΑΠΕ. Η ενασχόληση με αυτές, κατ’ εμέ, αποπροσανατολίζει από τον κύριο στόχο. Αυτός πρέπει να είναι, μακράν του οτιδήποτε άλλου, η αλλαγή της συμπεριφοράς όλων μας, προκειμένου να ζούμε ζητώντας και συνεπώς καταναλίσκοντας λιγότερη, μα πολύ λιγότερη ενέργεια. Από δε ένα σημείο και μετά, βλέπω με μεγάλη δυσπιστία και υποψία τα διάφορα κίνητρα / επιχειρηματικά συμφέροντα, που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτές. Για να υπερβάλω και πάλι σκόπιμα, θεωρώ ότι, η καλύτερη μορφή ενέργειας είναι, όχι η των ΑΠΕ, αλλά αυτή που δεν ζητιέται, αυτή που δεν καταναλίσκεται. Η οξύτητα του προβλήματος επιβάλλει επειγόντως να αναθεωρήσουμε το «αξιακό» μας σύστημα – που, π.χ. χρησιμοποιεί την κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας ως δείκτη ανάπτυξης - και φυσικά την οικονομία, που το στηρίζει.

Έρχομαι στο δέον γενέσθαι. Προσυπογράφω απόλυτα το εργαλείο της εισαγωγής σταδιακά αυξανόμενης τσουχτερής φορολόγησης. Ζούμε σε περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας κι αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει στον ορατό ορίζοντα. Στο μάταιο και ψυχρά υλιστικό κόσμο μας, ό, τι δεν ακουμπάει τη τσέπη, μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Πάντα δε δείχνουμε, τρομάρα μας, τους άλλους, όταν κάνουμε συζήτηση για το ποιος φταίει…

Ο λεγόμενος φόρος του άνθρακα προβλέπει τη φορολόγηση των ορυκτών καυσίμων και των προϊόντων τους (βενζίνη, πετρέλαιο Diesel, φυσικό αέριο, λιγνίτες, κτλ.) ανάλογα με την ποσότητα άνθρακα που περιέχουν και συνεπώς του CO2 (κύριου συστατικού των αερίων του θερμοκηπίου), που εκλύουν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον μελέτησε, για χρόνια. Τα βιομηχανικά lobbies της Ένωσης «τον έθαψαν». Καιρός να τον ξεθάψουμε. Παρά τα προβλήματά του, επιτρέπει με περιβαλλοντικά δίκαιο τρόπο να αυξήσουμε την τιμή της ενέργειας κατά όσο χρειάζεται, για να επιτύχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Για το μέγεθος της φορολογίας, θα πρέπει να πάμε ψάχνοντας. Η ελαστικότητα της ζήτησης ενέργειας σε δραστικές αυξήσεις της τιμής της είναι άγνωστη. Για να επιτύχουμε την επιθυμητή μείωση, ίσως χρειαστεί να πάμε σε αυξήσεις της τιμής καταναλωτή της τάξεως του 50%, 250% ή ακόμα και 500%!

Η χώρα μας, έχει όλες τις προϋποθέσεις να μπει στην πρωτοπορία στο θέμα αυτό. Έχουμε ανθρωποκεντρικό πολιτισμό χιλιετιών, «μέτρον άριστον»..., μεγάλη ποικιλία περιβάλλοντος με στοιχεία παγκόσμιας σπανιότητας (αιγαιοπελαγίτικο τοπίο). Έχουμε, θα πρόσθετα ακόμα, και το ό, τι έχει απομείνει από την αριστερή διανόηση...

Ζητώ να πρωτοστατήσουμε στην υιοθέτηση πολιτικών τσουχτερού φόρου άνθρακα, ανταποδοτικού σε κοινωνικές και περιβαλλοντικές δράσεις. Προτείνω να σκεφθούμε να τον υιοθετήσουμε ακόμα και μόνοι μας. Η Σουηδία τον έχει θεσπίσει, έστω σε ήπια δόση, από το ’91, συνεπώς «δεν χτυπάει» στη συνθήκη της Ρώμης ή τους κανόνες λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ. Δεν θα είναι τόσο επαχθές για εμάς. Δεν έχουμε σοβαρή εξαγωγική, ενεργοβόρα, βιομηχανική παραγωγή. Το αλουμίνιο, το τσιμέντο, κτλ. ίσως χρειασθεί να τα εξαιρέσουμε. Η εμπειρία της Σουηδίας θα βοηθήσει.

Σάκης Γαλιγάλης, Μ-Η Μηχανικός

7.5.08

Το μετέωρο βήμα της πυρηνικής ενέργειας: inconvenient truth or convenient lie?

To θέμα της πυρηνικής ενέργειας και πάλι..
πράσινη ή οχι, ανανεώσιμη ή όχι, καθαρή ή όχι ; φτηνή ή όχι; ασφαλής ή όχι;
επικίνδινη μάστιγα ή σωτηρία;
εφαλτήριο για να οικονομήσουν κάποιοι ή απλά εφαλτήριο για λεκτικές αντιπαραθέσεις;



Eμείς εχουμε πει πολλές φορές τη γνώμη μας από το βήμα αυτό...



5.5.08

H ΕΛ.ΑΣ, τα near misses και το διαχρονικό ανέκδοτο του Ελληνα...

Πιάσαμε τώρα την ελληνική αστυνομία.. αφού πάλι έγινε το θανατηφόρο περιστατικό μιας και πρέπει να πουλάμε κάτι...

Αλήθεια, πόσες φορές πριν ο συγκεκριμένος αστυνομικός είχε προβεί σε σύλληψη με τον ίδιο τρόπο χωρίς να χρησιμοποιήσει χειροπέδες και τελικά (λόγω τύχης προφανώς) το συμβάν δεν ειχε οδηγήσει σε τραγικό περιστατικό;

Και πόσες από τις φορές αυτές ο προϊστάμενός του τον τιμώρησε γιαυτό; Και με πoιό τρόπο;

Και σε ποιό βαθμό τα ατυχήματα που αποφεύχθησαν την τελευταία στιγμή (near misses) χρησιμοποιήθηκαν για να βελτιώσουν την απόδοση του όλου συστήματος;

Ελάτε τώρα.. Ολοι ξέρουμε τη νοοτροπία που επικρατεί στην Ελληνική Αστυνομία, τώρα τελευταία βλέπουμε και τους αστυνομικούς/συνδικαλιστές στην τιβι να ασχολούνται με την προσωπική τους προβολή.. Κρίμα για τους λιγοστούς, ικανούς και έντιμους αστυνομικούς που πασχίζουν να αφήσουν το αποτύπωμά τους..

Πριν απο λίγα χρόνια είχαμε την παρόμοια υπόθεση "κουλούρη", τώρα την υπόθεση αυτή, αύριο κάτι αλλο. Ας περιμένουμε τα κανάλια να ασχοληθούν με όλα αυτά. Μέχρι φυσικά να συμβεί κάτι αλλο, αύριο μεθαύριο, οπότε κι αυτά θα παρατήσουν τις περισπούδαστες αναλύσεις επί της οθόνης και θα πάνε πίσω από το άρμα της νέας πολύφερνης νύφης/είδησης.. Business, as usual...

Αφιερώνω και στην ΕΛ.ΑΣ ,όπως και σε όλους τους Ελληνες , το γνωστό ανέκδοτο του Ελληνα.

Χωρίς σχόλια αλλά με διαχρονική αξία....

ΥΓ: Να μην ξεχάσουμε την Ειρήνη που γιορτάζει σήμερα. Να δούμε πότε θα γιορτάζει παντού και παντοτινά στον κόσμο μας...

[Πέτρος Τζεφέρης]

2.5.08

Ένα ακόμη «όχι»: σε τί όμως;

«Πάνω από 4.000 κάτοικοι της Νότιας Λακωνίας πραγματοποίησαν τη Δευτέρα συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στα σχέδια κατασκευής ιδιωτικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στα Ασπρούδια του Δήμου Βοιών, απέναντι από τις διάσημες παραλίες της Ελαφονήσου. Τη συγκέντρωση οργάνωσε στη θέση Πούντα ο Δήμος Βοιών Λακωνίας. Η περιοχή με τις ειδυλλιακές αμμουδιές και τους λιβανέζικους κέδρους είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000 και προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar, τονίζουν κάτοικοι και φορείς. Εκτιμούν ότι το εργοστάσιο θα υποβαθμίσει την περιοχή και θα διώξει τους χιλιάδες τουρίστες. Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας δεν έχει αποφανθεί ακόμα για την αίτηση της εταιρείας Στερόπη Θερμοηλεκτρική ΑΕ (θυγατρικής της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ) που αφορά την κατασκευή μονάδας φυσικού αερίου 460 MW. Εκτός από το εργοστάσιο, το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή λιμανιού και εγκαταστάσεων τροφοδοσίας»

Βρέθηκα κι εγώ στην εν λόγω εκδήλωση. Γνωρίζω την περιοχή πολύ καλά για προσωπικούς λόγους. Ημουν λοιπόν ένας από τους 1000 περίπου (και όχι φυσικά 4000) που βρέθηκαν εκεί του Αϊ Γιώργη (Λαμπροδευτέρα) αν και το πλήθος σε μια θέση σαν την Πούντα Βοιών δεν έχει ιδιαίτερη σημασία (αν μάλιστα η εκδήλωση γινόταν σήμερα το πλήθος θα ήταν δραματικά μικρότερο!). Εκανα μάλιστα και ερωτήσεις στον κόσμο που έδωσε τις παρακάτω απαντήσεις (το δείγμα είναι περισσότερο αντιπροσωπευτικό από πολλά «τηλεοπτικά» γκάλοπ):

1η ερωτ. Τί συμβαίνει ρε παιδιά εδώ; Γιατί διαμαρτυρόμαστε; Γιατί κρατάμε μαύρες σημαίες;


Aπ. Για να μην γίνει το εργοστάσιο. Ποιό εργοστάσιο; Αυτό που θα μολύνει την περιοχή μας. Πώς θα την μολύνει; Θα την μολύνει. Τι θα παράγει; Ηλεκτρική ενέργεια. Δεν ενδιαφέρει με ποιά πρώτη ύλη. Ούτε το λιμάνι θέλουμε. Η μία εγκατάσταση θα φέρει την άλλη. Και ολες μαζί την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Και μετά την κοινωνική και πολιτιστική.

2η ερωτ. Χτες, ανήμερα Πάσχα, οι περισσότεροι βάλαμε ηλεκτροκίνητες σούβλες για τον οβελία. Και το ρεύμα μας ακολουθεί παντού σε κάθε δραστηριότητά μας. Μόνο τα βλέφαρά μας δεν ανοιγοκλείνουμε με ρεύμα. Αρα το χρειαζόμαστε, το δίχως άλλο, έτσι όπως ζούμε. Πού να πάει το εργοστάσιο;

Απ. Να πάει σε βιομηχανική περιοχή, όχι σε νατούρα. Να πάει οπουδήποτε αλλού. Να μην πάει πουθενά. Δεν χρειάζεται κάτι που ρυπαίνει. Να παράγουμε ενέργεια χωρίς να ρυπαίνουμε. Υπάρχουν άλλοι τρόποι, με τις ΑΠΕ, να τους βρούν οι ειδικοί. Εμείς θέλουμε τα αρχαία μας, τις παραλίες μας, τα ενοικιαζόμενα δωμάτιά μας, τον τουρισμό μας, όχι όμως εργοστάσια.

3η ερωτ. Αν χρειαζόταν, αντί να γίνει εργοστάσιο, να μειώσετε την ενέργεια που καταναλώνετε στα σπίτια σας, από πού νομίζετε ότι μπορείτε να αρχίσετε την εξοικονόμηση; Τι δηλαδή ηλεκτροκίνητο μπορείτε να μην χρησιμοποιήσετε; Και πόσο % μπορείτε να μειώσετε?
Απ. …………………

[Πέτρος Τζεφέρης]