29.6.08

Κώδικας Αρχών Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ)

Τα μέλη του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) έχουν ήδη (από το 2006) υιοθετήσει Κώδικα Αρχών Βιώσιμης Ανάπτυξης, που δεν αποτελεί ευχολόγιο, αλλά συνοδεύεται από μετρήσιμους δείκτες που απεικονίζουν την πρόοδο της εφαρμογής του.

Ο Κώδικας Αρχών Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΣΜΕ διέπει πλέον τη λειτουργία όλων των επιχειρήσεων του είναι μέλη του, στοχεύοντας στην σύγχρονη βελτίωση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβλαλοντικών επιδόσεων τους, βελτίωση που θα απεικονίζεται μέσω συγκεκριμένων δεικτών που έχουν αποφασισθεί.

Οι δείκτες αναφέρονται σε τρεις ενότητες:

-εργαζόμενοι, υγιεινή, ασφάλεια, εκπαιδευση
-επικοινωνία, συνεργασία με τοπικές κοινωνίες και κοινωνικούς φορείς-οργανώσεις
-προστασία περιβάλλοντος, αποκαταστάσεις, ενέργεια, απόβλητα.

Οπως προκύπτει από τον πίνακα με τους δείκτες τα τελευταία δυο χρόνια που εφαρμόζεται ο κώδικας (2006 και 2007):

-το 2007 συνέβησαν σοβαρότερα αυτυχήματα έναντι του 2006. Εντούτοις μειώθηκαν κατά το ήμισυ τα θανατηφόρα ατυχήματα, όπως απέχουμε ακόμη απο τον μηδενισμό τους..
-Οι συνολικές δαπάνες έρευνας για ανεύρεση νέων κοιτασμάτων αυξήθηκαν σημαντικά το 2007 έναντι του 2006
-Σημαντική αύξηση εντοπίζεται και στους διατιθέμενους πόρους προς τις τοπικές κοινωνίες
-εντονότατη αύξηση παρατηρείται στις δαπάνες αποκατάστασης ορυχείων και προστασίας περιβάλλοντος (33% έναντι του 2006)
-αύξηση εμφανίζεται στην απασχόλιση προσωπικού με οποιαδήποτε σχέση εργασίας
-στις άλλες επιδόσεις οι δείκτες εμφανίζονται περίπου σταθεροί με μικρές αυξομειώσεις.

[πηγή: ΣΜΕ ετήσιος απολογισμός 2007]
Ιστοσελίδα του ΣΜΕ

Συγχαρητήρια στο προεδρείο και στα μέλη του ΣΜΕ,αλλά και στον ακούραστο Γενικό Διευθυντή του Χρήστο Καβαλόπουλο, ο οποίος με τις πολύπλευρες και γενναίες παρεμβάσεις του έχει βοηθήσει σημαντικά.

Θα χαρώ σύντομα να μνημονεύσω και αλλους Κώδικες Αρχών Βιώσιμης Ανάπτυξης κλαδικών Φορέων Επιχειρήσεων, που δεν αποτελούν ευχολόγια και διαφημιστικές καταχωρήσεις σε ΜΜΕ αλλά ειναι συγκεριμένοι και μετρήσιμοι ακόμη και χωρίς θεαματικά αποτελέσματα.


Αποψή μας ειναι οτι πλέον δεν αρκεί μια απλή παράθεση στοιχείων για την εξωθεν καλή μαρτυρία της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ), αλλά απαιτούνται τεκμηριωμένες παρουσιάσεις που να αποδεικνύουν έμπρακτα την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα της κοινωνικής υπευθυνότητας.

Δεν αρκεί δηλ. οι εταιρείες να εκδίδουν πολυσέλιδους και πολυτελείς Κοινωνικούς Απολογισμούς, αλλά θα πρέπει να τεκμηριώνουν με δείκτες αξιολόγησης την επιχειρηματική τους επίδραση στην κοινωνία και το περιβάλλον.


Η χρήση ενός διεθνώς αποδεκτού τρόπου αξιολόγησης της επιχειρηματικής επίδρασης είναι αναγκαία. Ετσι οι δείκτες G3 του Global Reporting Initiative (GRI) αποτελούν τη διεθνή αυτή πλατφόρμα που θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις να έχουν ένα κοινό μέτρο μέτρησης και αξιολόγησης. Πολύ σημαντική επίσης κρίνεται και η επαλήθευση των στοιχείων που δίνουν οι εταιρείες από αλλους ανεξάρτητους φορείς. Εδω φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο ρόλος των μη κυβερνητικών οργανώσεων και των εταιρειών που προσφέρουν υπηρεσίες τρίτου μέρους γίνεται συνεχώς και πιο σημαντικός, καθώς θα καλούνται να επαληθεύσουν τα λεγόμενα των επιχειρήσεων.
Πως αντιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη

Ο μεταλλευτικός τομέας είναι απο τους τομείς που περισσότερο έχει στηλιτευθεί ως εχθρικός και ασύδοτος ως προς το περιβάλλον και τις γενικότερες περιβαλλοντικές αρχές. Μήπως, χρειάζεται να το ξανασκεφτούμε;

Ομιλια Καλιαμπάκου Δημήτρη σε ημερίδα του ΣΜΕ

26.6.08

Flight to Freedom...

Πήρα πάλι σήμερα ένα e-mail, ξενόγλωσσο αυτή τη φορά:

Look, here is a bird I found lying on the hot sidewalk last year.
I raised him until he was full grown
(which only takes three weeks I discovered).

I made my entire bathroom into a bird cage for him. *giggle*.

And the first time I opened the window he flew away,
through the membrane into the "universe of birds"
and I never saw him again.

And I cried, of course.

-Shanni

See this video Δείτε κι αυτό το βίντεο

25.6.08

Αποκέντρωση, Ελλάδα και κοινός νους...

Εμείς οι Έλληνες βιώνουμε καθημερινά την τριτοκοσμικά ανισόρροπη κατανομή της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα μας, υδροκεφαλισμός στην Αττική, εγκατάλειψη στην περιφέρεια.

Όλοι μας μιλάμε για αποκέντρωση, αλλά ουσιαστικά όλοι μας συνεργούμε (π.χ. μέσω των πολιτικών που εκλέγουμε) στο αντίθετο. Δοκιμάσαμε στο παρελθόν να βάλουμε μπροστάρη την ιδιωτική βιομηχανία, για να αντιστρέψουμε το κακό. Ξοδέψαμε πάρα πολλά λεφτά. Βλέπετε, πάντα αρχίζουμε από τα «ντουβάρια»... Μερικοί αετονύχηδες έγιναν πλουσιότεροι…
Φυσικά, αποτύχαμε! Ο κοινός νους, που δυστυχώς σπανίζει στη χώρα μας, λεει ότι πρώτα πρέπει να στείλουμε στην περιφέρεια κρατικές δραστηριότητες, που δεν σχετίζονται κατ’ ανάγκην με τη λειτουργία της πρωτεύουσας. Αυτό θα δημιουργήσει ζήτηση εκεί. Ο ιδιωτικός τομέας θα μυρισθεί ζήτηση, άρα και κέρδος εκεί και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει. Είναι τόσο απλό!

Εμείς τι κάνουμε, σχεδόν από καταβολής του Ελληνικού κράτους; Διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας υπέρ της αποκέντρωσης, ενώ στην πράξη, αντί να αφαιρούμε δραστηριότητες από το λεκανοπέδιο της Αττικής, είτε επεκτείνουμε τις υφιστάμενες είτε, το τραγικότερο, προσθέτουμε νέες. Υποστηρίζουμε αποκέντρωση, αλλά κάνουμε συγκέντρωση!

Και επειδή δεν μ’ αρέσουν οι γενικότητες, να πρόχειρα μερικά παραδείγματα:

1. Επέκτασης υφιστάμενων δραστηριοτήτων:

• Οι επεκτάσεις (π.χ. κτιριακές, θέσπιση νέων θέσεων εργασίας, κτλ.) στα Νοσοκομεία της Αττικής (Γενικό Κρατικό, Ναυτικό Νοσοκομείο, 401 Στρατ. Νοσοκομείο, και τόσα άλλα).
• Οι επεκτάσεις των κάθε είδους εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Αττικής.


2. Προσθήκης νέων:
• Εκθεσιακό Κέντρο της ΔΕΘ, (στην Κηφισίας).
• ΟΠΕΚΕΠΕ για τις ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο λάδι, βαμβάκι, καλαμπόκι (στην Αχαρνών).
• Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης, (στο Μαρούσι).
• Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ΚΑΠΕ, (στο Πικέρμι στα Μεσόγεια)
• Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ΡΑΕ, (στην ..Πανεπιστημίου και σύντομα στο …Γκάζι).
• Διαχειριστής του Εθνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρισμού, ΔΕΣΜΗΕ (στη Ν. Σμύρνη και σύντομα στον ..Πειραιά).
• Συνήγορος του Πολίτη, (στο Hilton).

Μετά, αγανακτούμε γιατί το κυκλοφοριακό της Αττικής όλο και χειροτερεύει. Τα δε βράδια βλέπουμε στην τηλεόραση τα γερόντια που εγκαταλείψαμε, π.χ. στην Ήπειρο να μιλάνε για το φόβο τους από τους Αλβανούς, που τη νύχτα κατεβαίνουν ανενόχλητοι για πλιάτσικο, κι’ όποιον πάρει ο χάρος… Μη μου πείτε ότι δεν σχετίζονται αυτά μεταξύ τους! Ενός κακού μύρια έπονται…
Προσπερνάω την περίπτωση των Ολυμπιακών αγώνων, οι συνέπειες των οποίων θα μας ακολουθούν για τουλάχιστον άλλη μια γενιά…

Αντί να φύγουμε μερικοί από μας και να πάμε στην περιφέρεια, θα έρθουν και τα υπόλοιπα ξαδέλφια μας από την επαρχία στην Αθήνα. Θα αναγκασθούμε τότε να πάμε πιο μακριά κι’ από τον Εύηνο για να φέρουμε νερό να πλυθούμε και να πιούμε! Θα πρέπει να αναζητήσουμε και δεύτερο νησί σαν την Ψυτάλλεια, να επεξεργασθούμε τα λύματά μας! Θα σκοτωθούμε μεταξύ μας στην Αττική για το πού θα θάψουμε τα σκουπίδια μας, τους νεκρούς μας, ή για το ποιος θα αφήσει στον άλλο λίγο χώρο να περάσει! Παράλληλα, θα ερημώσουν κι’ άλλο οι ακριτικές περιοχές της χώρας μας, τα νησιά μας, με τις χιλιάδες πολλαπλές και σοβαρές επιπτώσεις…

Αν δεν θέλουμε να μεταφέρουμε κρατικές δραστηριότητες στην περιφέρεια, τουλάχιστον ας σταματήσουμε να επεκτείνουμε τις υφιστάμενες ή να προσθέτουμε νέες στην Αττική. Είναι το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε.

Τα τρελά λεφτά που σαν κράτος επενδύουμε με τη σέσουλα στο λεκανοπέδιο μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε πολύ καλύτερα, αν σκεφθούμε π.χ. τρόπους προγραμματισμένης και σταδιακής μεταφοράς (σε διετία, σε τριετία, κλπ) από την Αθήνα στην περιφέρεια κάποιων από τις χιλιάδες δραστηριότητες που το κράτος ασκεί, χωρίς κανένα λόγο, στην Αττική. Αν η «δόση» αυτής της στρατηγικής επιλεγεί με σύνεση, μπορεί να γίνουν θαύματα «χωρίς να ανοίξει μύτη…». Υπάρχουν τεράστια περιθώρια για τέτοια σχέδια, που και την Αττική πολλαπλά θα ανακουφίσουν και την περιφέρεια πολλαπλά θα τονώσουν. Είναι πλάνη το ότι αυτό δεν γίνεται επειδή, όπως λέμε, υπάρχει «πολιτικό κόστος». Στην όποια κλίμακα τέτοιες πολιτικές βραχυχρόνια δυσαρεστήσουν κάποιους και χαθούν «κουκιά» στην Αθήνα, στην αντίστοιχη κλίμακα θα ικανοποιηθούν άλλοι και θα κερδισθούν «κουκιά» στην περιφέρεια. Θα έλεγα το αντίθετο, ότι δηλαδή υπάρχει τεράστιο «πολιτικό όφελος»! Με κατάλληλο σχεδιασμό, θα υπάρξει μόνο κέρδος «κουκιών» τόσο στην Αττική, λόγω της ανακούφισης, όσο και στην επαρχία, λόγω της τόνωσης!
Λίγο κοινό μυαλό χρειάζεται και μπορούμε, σιγά-σιγά, με συμμετοχική και συστηματική (όχι ερασιτεχνική) δουλειά, να αρχίσουμε να χτυπάμε «μ’ ένα σμπάρο…45 τρυγόνια».

[του Σακη Γαλιγάλη] [By Sakis Galigalis]


[να προσθέσω εγω ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε εκ νέου την αμερική. Μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο οργάνωσης της περιφέρειας των ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Αγγλία κλπ) και να ανταποκριθούμε σε ένα μακροπρόθεσμο επιστημονικά τεκμηριωμένο σχέδιο οργάνωσης της περιφέρειας. Ας βάλουμε στο τραπεζι νέες ιδέες για τους οικισμούς που χρειάζονται οικιστικές παρεμβάσεις, επανασχεδιασμό και ανάπλαση (πχ. τα καμμένα που δυστυχώς αυξάνονται και πληθύνονται...), αφήνοντας στην άκρη την οικιστική ανοργανωσιά αλλά με νέα οικολογική αντίληψη..
Μπορεί να κοροϊδεύουμε τους "κουτόφραγκους" αλλά πάντα μπροστά μας τους βρίσκουμε.. Οι Εγγλέζοι μέσα σε λίγα χρόνια κανανε τα Docklands του Λονδίνου, Κολωνάκι.. Ανάλογες περιπτώσεις ανάπλασης αστικού περιβάλλοντος έχουμε στη Φλωρεντία, στο Bath, στην Bologna αλλά και στο Βερολίνο όπου οι γειτονιές του ανατολικού βερολίνου, γύρω απο την πλατεία Alexanderplatz μέσα σε ελάχιστα χρόνια γίναν πιο trendy και απο το παλαι ποτέ δυτικό...

Και ας πούμε επιτέλους οχι στην γιγάντωση του οικοδομικού τερατουργήματος της Αττικής και την καταστροφή των περιαστικών ορεινών ογκων(Πεντέλη, Ντραφι, Πάρνηθα, Ποικίλο όρος κλπ) που ήταν δάση πριν λίγα χρόνια...

Τελικά δεν χρειάζεται σοφία.. Δυστυχώς, χρειάζεται όμως αυτό που δεν έχουμε...Και δεν εννοώ ούτε το Κτηματολόγιο, ούτε το Δασολόγιο. Ξέρετε σεις..
Αλλωστε τί να το κάνεις το δασολόγιο, όταν δεν σου απομείνουν καθόλου δάση;]

[Πέτρος Τζεφέρης] [by Tzeferis Peter]

20.6.08

H πιο ωραία θάλασσα του κόσμου ειναι δίπλα και εσύ προτιμάς την χλωριωμένη πισίνα;

[του Τζεφέρη Πέτρου]
[by tzeferis peter]

Σε ποιόν δεν αρέσει η Πισίνα?
Να κάνεις το μπανάκι σου με την παρέα σου δίπλα στο σπίτι σου με όλα τα κομφόρ, τα ποτά και φαγητά σου, τη μουσική σου, τα παιχνίδια με το νερό για μικρούς και μεγάλους...
Ωραίες στιγμές χαλάρωσης με ενα βιβλίο στην ξαπλώστρα,
ή τα βράδυα με τα φώτα της πισίνας να αντανακλούν στούς τοίχους, με το τυρκουάζ χρώμα και το φεγγάρι!

Αλλά... όλα τα παραπάνω τα βρίσκεις λίγο πολύ και στην παραλία. Και ακόμη, οι πισίνες καταναλώνουν νερό.. Και επιδεινώνουν το μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν ήδη τα ελληνικά νησιά.

Στα οποία νησιά θα τις βρείτε σε κάθε παραλλαγή:
Πισίνες μικρές ή μεγάλες πισίνες ...νεοπλούτων ακριβώς λίγα μέτρα από τη θάλασσα!
Πισίνες με φρέσκο, δυσεύρετο και ακριβό πόσιμο νερό ή και με θαλασσινό..
Πισίνες με την σχετική απαιτούμενη άδεια αλλά και χωρίς αυτήν..
Πισίνες με νερό από γεωτρήσεις που επίσης δεν έχουν άδεια και έχουν οδηγήσει σε μείωση του υδροφόρου ορίζοντα και υφαλμύρωση του νερού..

Το ερωτήματα που τίθενται ειναι εύλογα: "η πιο ωραία θάλασσα του κόσμου ειναι λιγα λεπτά μακρυά και εσύ προτιμάς την χλωριωμένη πισίνα; Πόσα κυβικά νερό κοστίζει η επίδειξη πλούτου; και πόση λειψυδρία;"
Θα σας απαντήσουν "μα δεν κοστίζει τίποτε, έχουμε δικό μας πηγάδι.." σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Ομως το νερό του πηγαδιού (νόμιμου ή και παράνομου) προέρχεται από τον πλησιέστερο υδροφόρο ορίζοντα τον οποίο και καταδυναστεύει. Σκεφτείτε να έχουμε να γεμίσουμε μια πισίνα 100 με 150 κυβικών μέτρων με τις συχνότατες αλλαγές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Μια μεγάλη πισίνα πίνει οσο ένα μικρό χωριό...

Εδω δεν ξεχνάμε και το καθημερινό φιλτράρισμα και τη χρήση χημικών που απαιτούνται για να διατηρούν τις πισίνες "καθαρές" αλλά όχι και αθώες.. Περισσότερα εδώ

Η πολιτεία μεταφέρει στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα πάνω από 900 χιλιάδες κυβικά νερού ετησίως. Με πλοία υδροφόρες που αφενός έχουν τεράστιο κόστος μεταφοράς (3-4 φορές μεγαλύτερο του κόστους αφαλάτωσης..) και τελικά δεν καλύπτουν την ζήτηση,οπότε η λειψυδρία αλλά και τα προβλήματα ηλεκτροδότησης καλά κρατούν..

Κάποτε, οι γονείς μας σε κάθε νέα οικοδομή έφτειαχναν στέρνες για να συλλέγουν το βρόχινο νερό. Τώρα σε κάθε νέα οικοδομή κατασκευάζουν πισίνες κάνοντας ακριβώς το αντίθετο..

Λύσεις υπάρχουν όπως δείχνει η διπλανή εικόνα, με πηγή την εφημερίδα "Πολίτης" (5-11.6.2008).

Oμως καμιά λύση δεν θα δουλέψει από μόνη της αν δεν συνοδευτεί απο τη σύνεση και τον περιορισμό της αλόγιστης σπατάλης και της άμετρης, ανόητης επιδειξιομανίας και λαϊφστάιλ...
Η ελλάδα δεν ειναι βροχερή Αγγλία για να έχει πισίνες, κήπους και γκαζόν..

Ειναι όμως η πανέμορφη ελλάδα, με τις πεντακάθαρες θάλασσες που δεν έχει ανάγκη από πισίνες με γλυκό νερό αλλά κυρίως από επάρκεια νερού.. Ο νοών, νοήτω!
[Πετρος τζεφέρης]

16.6.08

Οικιακή κομποστοποίηση: δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο..

Δεν είναι πολύς καιρός που άκουσα για τον κάδο κομποστοποίησης. Μία συνδημότησά μου ανέφερε ότι στον δήμο Ελευσίνας έχει αρχίσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα με μοίρασμα κάδων κομποστοποίησης σε κατοίκους, προκειμένου να μειωθούν τα οικιακά απόβλητα και οι εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα. Τα οργανικά απόβλητα στους ΧΥΤΑ θάβονται και αποικοδομούνται κάτω από συνθήκες έλλειψης οξυγόνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων μεθανίου, μονοξειδίου του άνθρακα κλπ., αερίων που συμβάλουν στο γνωστό φαινόμενο και στην κλιματική αλλαγή. Συνεπώς, όσο λιγότερα καταλήγουν στη χωματεερή, τόσο καλύτερα..

Μου έκανε φοβερή εντύπωση ότι στην Ελευσίνα που την έχει ξεχασμένη ακόμη και ο θεός οι άνθρωποι ψάχνουν, αφουγκράζονται, τολμούν. Η πόλη της Αγέλαστου Πέτρας, ένας από τους σημαντικότερους αρχαίους τόπους προσπαθεί να κάνει κάτι.

Δυστυχώς εμείς στο δήμο μας, στα Γλυκά Νερά Αττικής, δεν έχουμε την ίδια τύχη. Όχι κάδο, ούτε κάδους για ανακύκλωση απορριμμάτων δεν έχουμε.

Ας γυρίσουμε όμως στον κάδο κομποστοποίησης. Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση αποφασίσαμε και τον αγοράσαμε. Τον τοποθετήσαμε στην αυλή μας (δεν έχουμε μεγάλη αυλή) στο πίσω μέρος, βάλαμε το χώμα που μας έδωσε ο προμηθευτής και τα σκουληκάκια (δεν φαινόντουσαν, για όσους σιχαίνονται), και αρχίσαμε να ρίχνουμε τα οργανικά σκουπίδια της κουζίνας μετά βέβαια από αρκετή μελέτη του τι επιτρέπεται και τι όχι.

Ο προμηθευτής μας είχε δώσει και μια λευκή σκόνη σαν αλάτι να την ρίχνουμε προκειμένου να εξισορροπεί το pH του κάδου.

Ο κάδος λοιπόν άρχισε να υποδέχεται τα μαρουλάκια, τα λαχανάκια, τις ντοματούλες, τις πατατούλες, τις αγγιναρόφλουδες κ.α. πολλά. Κάποια στιγμή αρχίσανε να εμφανίζονται μιγάκια τα οποία όλο και πληθαίνανε. Μάλιστα η μητέρα μου (χρησιμοποιείται από δύο νοικοκυριά) έριξε …μπαϊγκόν (ναι δεν ακούσατε λάθος..) πριν αρχίσει να τον ανακατεύει. Τότε έπαθα το σοκ.

Επικοινώνησα με τον προμηθευτή και μου είπε να δω αν ζούνε τα σκουλήκια, διαφορετικά έπρεπε να ξεκινήσω όλη τη διαδικασία από την αρχή.
Τα μυγάκια είναι αποτέλεσμα του ότι ο κάδος είχε πολλά χλωρά και λίγα ξερά σκουπίδια και το PH δεν ήταν ουδέτερο. Με συμβούλεψαν να ρίξω ξερά, χώμα και λίγη από την σκόνη που μας είχαν δώσει.
Ακολούθησα τις συμβουλές τους και με χαρά διαπίστωσα ύστερα από αρκετό ανακάτεμα ότι τα «κατοικίδιά» μας ζούνε και το μπαϊγκόν δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά του. Έριξα τη σκόνη για το ph, χώμα και κάποια ξερά χόρτα που είχαμε βγάλει από τον κήπο και τα φυλάξαμε για αυτή τη δουλεία.


Τότε κατάλαβα ότι η οικιακή κομποστοποίηση θέλει δουλειά, θέλει φροντίδα, προσοχή και χρόνο να διαθέσεις.

Αν κάποιος αποφασίσει να τον αγοράσει ή να το πάρει από το δήμο του να το έχει αυτό στο νου του. Ο κάδος θέλει ξερά όσα και χλωρά μπορεί και περισσότερα. Θέλει συχνά ανακάτεμα, θέλει παρακολούθηση, δε θέλει χημικά.


Εμείς βέβαια δεν ρίχνουμε αποφάγια γιατί φοβάμαι λίγο τις πιθανές οσμές που μπορεί να προκληθούν. Μόνο τα υπολείμματα σαλάτας και ψωμί. Πάντως μη το φοβηθείτε γιατί ΔΕ ΜΥΡΙΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.

Χαίρομαι πάντως γιατί κάθε φορά που πέταγα στα σκουπίδια κάτι που είχε χαλάσει στο ψυγείο λυπόταν η ψυχή μου… ενώ τώρα όχι μόνο περιορίζω τα απόβλητά μου αλλά φτιάχνω (ευελπιστώ δηλ. να φτιάξω) και λίπασμα για τις τριανταφυλλιές και τις λεμονιές μου…[Μαρία Νικολάου][Maria Nicolaou]


Τι είναι η Οικιακή Κομποστοποίηση;


Γιατί να κάνουμε κομποστοποίηση;


Πώς θα κάνω κομποστοποίηση;
Οι απαντήσεις εδώ


Ποια υλικά μπορούμε να κομποστοποιήσουμε;

Τι εξοπλισμό χρειαζόμαστε;

Πόσοι είδη κάδων υπάρχουν;Λίστα με προμηθευτές κάδων

Υπάρχει κίνδυνος για την υγεία;
Οι απαντήσεις εδώ


Μια εξαιρετική παρουσίαση για την κομποστοποίση στο σπίτι

Μια ακόμη παρουσίαση για την κομποστοποίση στο σπίτι


[Πέτρος τζεφέρης] [Petros Tzeferis]

15.6.08

Αγαπητοί κριτικοί, αυτή είναι η μόνη ....κριτική που ταιριάζει στην Εθνική Ελλάδος!!


Εθνική Ελλάδος, γειά σου...

Aλήθεια πώς έκλαιγα τόσο δυνατά;
Kαι πώς δεν μ'ένοιαζε που όλοι κοιτούσαν τα δάκρυά μου να τρέχουν και να τρέχουν; Hμουν τόσο περήφανος λοιπόν;

Kαι ποία ήταν η νύφη, η πολύφερνη, που περιφέρονταν σε ναυτικό τζιπ και όλοι την χειροκροτούσαν μαζί μου ραίνοντάς την με λουλούδια;
Kαι γιατί την πήγαιναν στο Kαλλιμάρμαρο στεφανωμένη με αμάραντο κότινο ελιάς ;
Kι ο κόσμος; Tί ήθελε τόσος κόσμος με υψωμένα τα χέρια να της λέει ευχαριστώ; Ποιά ήταν αλήθεια;
Kαι γιατί το τραγούδι που τη συνόδευε κι έσκιζε τον αέρα, ήταν το ίδιο στερεότυπο και θεϊκό; Kι έμοιαζε με το εμβατήριο από τους "δρόμους της φωτιάς" ;

Kαι πώς τόσο αρμονικά ελαφρόδεσαν οι αδάκρυτοι, οι αγέλαστοι, οι "πολιτικά ορθοί", από τη μια, με τους "κλάμπερς" που παράτησαν τις πίστες και τα πλατό των ντιτζέι, κι ήρθαν εδώ, όλοι μαζί, προσκυνητές, να την ξεπροβοδίσουν;

Kαι γιατί εγώ δεν σταματούσα να κλαίω και να κλαίω; Tί μου ήταν αλήθεια;

Ποιά ακόρεστη δίψα ικανοποιούσε η πομπή με την γαλανόλευκη μικρή βασίλισσα;

Ποιός λαός χάριζε τόσο απλόχερα την αγάπη και την αποθέωση;

Kαι γιατί ο γαμπρός μόλις της έδωσε την ανθοδέσμη, της ψιθύρισε σιγά στ'αυτί "Mπράβο Nίκη, είσαι παλικάρι";

Nάτην τώρα περνούσε, μπρος από τις στήλες του Oλυμπίου Διός. Kι όλο γελούσε ανεπιτήδευτα κι αμήχανα. Mα πάντα αληθινά κι αγέρωχα. Kαι γενναιόδωρα! Tί όμορφη κι αστραφτερή που ήταν αλήθεια; Kαι πόσο εύκολα φαινόταν, ότι για πρώτη φορά παντρεύονταν!

****

Oμως, τi βλέπω, σαν να πέρασε γοργά της νύφης της σεμνής το λαμπρό στεφάνωμα. Kαι πριν καλά-καλά σημάνει το ξημέρωμα, τα φώτα σβήσαν και μαζί παράσημα και τίτλοι, χάθηκαν μέσα στο σκοτάδι. Kι απέμεινε κυρίαρχη, η παντάνασσα σιωπή!

Γιατί αλήθεια στο Kαλλιμάρμαρο, το πολύβουο, όπου δεν έπεφτε βελόνι, έμειναν μόνο τα κουρέλια να τραγουδούνε σιωπηλά; Kαι μια σημαία γαλανόλευκη κουρελιασμένη στην άσφαλτο, να περιμένει πότε θα την πατήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα;

Πού είναι το φέγγος και η γλυκιά ανατριχίλα της νύχτας; Kαι γιατί έμεινε μετέωρο το περήφανο κλάμα;

Για ποία παραλία τ'όβαλαν οι κλάμπερς κι οι επίσημοι και βιάστηκαν να κλείσουν ερμητικά τους προβολείς; Για πόση ώρα, αλήθεια, είχαν νοικιάσει το τραγούδι και το φως; Kαι τ' όνειρο;

Kαι γιατί εγώ, ο βαριόμοιρος και ξεθυμασμένος, ψάχνω μέσ' στο θαμποχάραμα, τρεκλίζοντας, το σωστό σκαλί να πατήσω;

Kι η νέα νύφη, η χτεσινή αρχόντισσα, η περίβλεπτη και δαφνοστεφανωμένη, γιατί κείτεται σε μια γωνιά γυμνή, σαν ζαρωμένη γριά, πεσμένη από τα σκαλιά της υπερβολής; Mε μόνη συντροφιά τα παπούτσια της, τα δανεικά, να προσπαθεί να ταιριάξει τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη;

Kαι γιατί δέκα χρόνια μετά, περιμένει το φαρμακείο ή το βενζινάδικο πού'ταξαν στον άντρα της για να ζήσει; Kαι τον παράταιρο δημοσιογράφο, τον "μπασκλας", να ψάξει στ' αζήτητα και να της ζητήσει συνέντευξη; Για να νοσταλγήσει ξανά και ξανά τη χτεσινή βραδιά, όταν γελούσε ρόδα και έκλαιγε μαργαριτάρια; Mε το φτωχό της όνειρο στο πλάι, πεθαμένο;

Ποιός λαός χαρίζει τόσο απλόχερα τη λήθη και την αχαριστία;

* * * *
Tη χτεσινή νύφη την έλεγαν Nίκη.
Mπορεί να την έλεγαν κι Eλλάδα.


[του Πέτρου Τζεφέρη][by tzeferis Peter]

9.6.08

Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή: πάρκο, νοσοκομείο, θέατρο ή μακέτα;

Νάναι καλά ο Σύλλογος Υμηττός, που με ενημέρωσε και πήγα σε μια ανοιχτή συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Αθηνών-Πειραιώς, με θέμα «Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή». Έγινε κάπου στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου. Μοναδικό θέμα της συνεδρίασης ήταν η ψήφιση ενός καλέσματος για την εδώ και χρόνια επιδιωκόμενη «Θεσμοθέτηση» του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή.

Παρά τη σχετική ομοφωνία, επί του θέματος, φυσικά δεν έλειψαν και οι κομματικές μπηχτές μεταξύ των μελών του Νομαρχιακού Συμβουλίου, που θύμιζαν τη γνωστή ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας μας… Στη μιάμιση ώρα, που μπόρεσα και κάθισα, άκουσα και δυο καθηγητές του Πολυτεχνείου (μέλη του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος της Αρχιτεκτονικής Σχολής) να παρουσιάζουν τη μελέτη που εκπόνησαν, γι’ αυτό το Πάρκο, κατά παραγγελία του Οργανισμού του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, πριν περίπου 8 χρόνια. Πρόσεξα ότι όλοι, μέλη του Νομαρχιακού Συμβουλίου και παρατηρητές της συνεδρίασης, αναφερόντουσαν πολύ κολακευτικά στη μελέτη, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους υπέρ της θεσμοθέτησης του Πάρκου και κατέκριναν Υπουργούς, πολιτικούς και κόμματα, που δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα.

Ακούγοντας την παρουσίαση της μελέτης, ρώτησα τους διπλανούς μου αν η Πολυτεχνειούπολη περιλαμβάνεται στο Πάρκο του Γουδή. Ένας μου απάντησε ναι, άλλοι όχι. Κάποιος άλλος δεν άντεξε. Πήγε στη Γραμματεία της εκδήλωσης, βρήκε και μας έφερε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της μελέτης. Ψάξαμε στο χάρτη, στο φυλλάδιο και διαπιστώσαμε ότι η Πολυτεχνειούπολη δεν συμπεριλαμβάνεται στο Πάρκο! Φυσικά, κατά μείζονα λόγο, δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε η Πανεπιστημιούπολη, παραπάνω.

Σκέφτομαι ότι τόσον η Πολυτεχνειούπολη, όσον πολύ περισσότερο, η Πανεπιστημιούπολη «έφαγαν» σπλάχνα του Υμηττού. Το τραγικότερο δε, εξακολουθούν και σήμερα και επεκτείνονται, αν μη τι άλλο, κτιριακά!!! Αν κάποιος μπει την Πολυτεχνειούπολη από τη νέα είσοδο στην Κατεχάκη και περπατήσει ευθεία στον εσωτερικό δρόμο, θα δει στο δεξί του χέρι δυο τεράστια υπό κατασκευή κτίρια! Αν προχωρήσει πιο μέσα και έρθει προς τη μεριά του Ζωγράφου, λίγο πιο αριστερά, θα δει, υπό κατασκευή, ένα τεράστιο στέγαστρο (κλειστό γυμναστήριο;) Υποθέτω αντίστοιχες κτιριακές επεκτάσεις γίνονται και στη Πανεπιστημιούπολη.
Το εργοστάσιο του Έτοιμου Beton, ανεβαίνοντας την Κατεχάκη προς το βουνό δεξιά, εξακολουθεί να μένει στη θέση του κι απ’ ότι βλέπω έχει κάνει μόνιμες «μονιμότατες» εγκαταστάσεις… Ναι, ναι, είναι αυτό το εργοστάσιο, που όταν πρωτο-έγινε, κάποια 15 (;) χρόνια πριν, μας διαβεβαίωναν οι αρμόδιοι πολιτικοί, τόσον της κεντρικής, όσον και της αυτοδιοικητικής σκηνής ότι ήταν «προσωρινό». Ήταν, λέγανε, «…για τις ανάγκες της κατασκευής της περιφερειακής οδού της Κατεχάκη- Αλύμου». Μετά, οι διαβεβαιώσεις σχετίσθηκαν με το Metro. Αργότερα, αντικαταστάθηκαν με την Αττική Οδό, τα Ολυμπιακά έργα, για να επαληθευτεί άλλη μια φορά ότι στην Ελλάδα, «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»…

Καιρός, φίλοι μου, να δούμε τα αίτια και όχι τα συμπτώματα της τραγικής παθογένειας της χώρας μας. Αναφέρομαι φυσικά στην υπερσυγκέντρωση δραστηριοτήτων στην Αττική, με την παράλληλη συρρίκνωση της περιφέρειας. Υποθέτω από τότε που μεταφέραμε την πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους από το Ναύπλιο στην Αθήνα, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να «ανοίγουμε» νέες «δουλειές» στην Αθήνα ή έστω, να επιτρέπουμε την επέκταση των υφισταμένων.

Θέλετε χειροπιαστά παραδείγματα στη γειτονιά μας; Επί εφταετίας κάναμε τη χοντράδα και κτίσαμε τα δυο στρατιωτικά Νοσοκομεία (401 και 251) στην Κατεχάκη. Αν, όντως, ήταν αναγκαία η αύξηση της νοσηλευτικής ικανότητας για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί αυτό έπρεπε να γινόταν, τόσο για το στρατό όσον και για την αεροπορία, σε ένα μέρος και μάλιστα στην Αθήνα; Δεν θα μπορούσαμε να αντιμετωπίζαμε την ανάγκη με το να αυξάναμε την δυναμικότητα των όποιων νοσοκομείων υπήρχαν στην περιφέρεια την εποχή εκείνη; Θα μου πείτε, είναι τρελό να θέτεις τώρα, τόσο καθυστερημένα, τέτοιο θέμα. Θα σας απαντήσω ότι, κάναμε που κάναμε τη βλακεία του «φυτέματος» των νοσοκομείων αυτών στην Αθήνα, έλα ντε, που εξακολουθούμε να παραλογιζόμαστε, καθ’ υποτροπήν, με το να τα επιτρέπουμε καθημερινά να επεκτείνονται ποικιλοτρόπως! Κατεβείτε με τα πόδια, μέχρι το σταθμό του Metro της Κατεχάκη και από περιέργεια προσέξτε τις κάθε λογής κτιριακές επεκτάσεις αυτών των νοσοκομείων, αλλά και από πίσω της «Σωτηρίας», του «Γενικού Κρατικού» κ.α.

Πριν δυο τρία χρόνια φυτέψαμε μια ακόμα πιο «αθώα» δραστηριότητα στο χώρο του «Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή», το «Κέντρο Θεραπευτικής Ιππασίας». Υποθέτω είναι το μοναδικό στην Ελλάδα. Έστω, να δεχθώ την κοινωνική σκοπιμότητα δημιουργίας ενός τέτοιου κέντρου. Διερωτώμαι, όμως, οι αντίστοιχοι ασθενείς της Θήβας, της Κομοτηνής ή της Μυτιλήνης δεν έχουν ανάγκη από αυτήν τη φοβερή θεραπεία; Η μήπως θεωρούμε ότι αυτοί οι συμπατριώτες μας, ασθενείς της επαρχίας, είναι Έλληνες ενός κατώτερου Θεού; Υποθέτουμε ότι θα έρχονται από την περιφέρεια στην Αθήνα για κάνουν τη θεραπεία τους; Γιατί να μη γινόταν ανάποδα;

Θα σας φανεί ακραίο, αλλά δεν πιστεύω ότι θέλουμε πολιτικές προστασίας του πρασίνου στην Αττική. Τις θεωρώ ασπιρίνες κατά συμπτωμάτων. Χρειαζόμαστε συστημικές πολιτικές, που αν προγραμματισμένα δεν μεταφέρουν κρατικά ελεγχόμενες δραστηριότητες από την Αθήνα διάσπαρτα στην περιφέρεια –περιφέρεια (όχι στα όρια της Αττικής…), τουλάχιστον, δεν θα επιτρέπουν διαρκώς να επεκτείνονται οι (κακώς) υφιστάμενες δραστηριότητες στην Αθήνα.

Την πνευμονία θα την χτυπήσουμε όχι με ασπιρίνες αλλά με ισχυρά αντιβιοτικά, που θα στραφούν κατά της αιτίας. «Αθηναίοι» και «επαρχιώτες» πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη βαριά αρρώστια από την οποία πάσχει η χώρα μας και να δώσουμε ξεκάθαρη εντολή στους κάθε χρώματος πολιτικούς αντιπροσώπους μας να κινηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Να αντιμετωπίσουν δηλαδή τα αίτια και όχι τα συμπτώματα, όσο βραχυχρόνια επώδυνο κι αν είναι αυτό, για κάποιους.
[Σάκης Γαλιγάλης] [by Galigalis Sakis]


[Nα προσθέσω κι εγώ στα παραπάνω ότι η διαδικασία περιορισμού του χώρου που προορίζεται για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή (γιατί "Γουδή" και όχι "Γουδί"), συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς:

Υπενθυμίζεται ότι για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, χωροθετήθηκε από την έκταση αυτή κατ΄ εξαίρεση, και με ειδική διάταξη, λυόμενο κλειστό στάδιο για το αγώνισμα Μπάντμιντον. Η απόφαση χωροθέτησης συνοδευόταν από ρητή υποχρέωση για απομάκρυνση της κατασκευής 6 μήνες μετά το τέλος των αγώνων. Αντί της απομάκρυνσης, ψηφίστηκε εκ νέου άλλη ειδική διάταξη για τη μονιμοποίησή της κατασκευής και την μετατροπή της σε μουσικό θέατρο, με παράλληλη παραχώρηση για χρήση, 29 ακόμη στρεμμάτων ως περιβάλλοντα χώρο της εγκατάστασης. Ετσι φτάσαμε αισίως στις …γάτες και το mamma mia!

Επιπλέον, από την έκταση του πάρκου παραχωρήθηκαν 10 ακόμη στρέμματα για την κατασκευή ογκολογικού νοσοκομείου, που θα αποτελεί συνέχεια του Νοσοκομείου Παίδων, και μάλιστα πρόσφατα έγιναν τα εγκαίνια για την ανέγερσή του. Συγχρόνως με τα παραπάνω, πολλά δημοσιεύματα προαναγγέλλουν τη βούληση διαφόρων φορέων για κατασκευή κι άλλων ετερόκλητων οικοδομημάτων στο Γουδή. Ευτυχώς ήδη το νέο γήπεδο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός έχει δρομολογηθεί για άλλη περιοχή.

Από την άλλη έχουμε την προοπτική ενός ενιαίου πάρκου, πνεύμονα πρασίνου.
Ετσι ερχόμαστε και πάλι στο γνωστό ψευτοδίλημμα: νοσοκομείο ή πάρκο; Το γνωστό και από άλλες δραστηριότητες: παραλία ή λατομείο, γενικότερα ανάπτυξη ή αειφόρο τίποτε;

Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με την ανέγερση νοσοκομείων, σχολείων ή άλλων κτιρίων που εξυπηρετούν κάποιο κοινωνικό αγαθό. Διαφωνούμε όμως με τον τρόπο χωροθέτησής τους ώστε να τίθεται σε αντιπαράθεση η δυνατότητα απόκτησης κοινωνικών αγαθών, περιορίζοντας ή και αναστέλλοντας το ένα προς όφελος του άλλου. Τόσο το αγαθό του «νοσοκομείου» ή «σχολείου», όσο και εκείνου του «πνεύμονα πρασίνου» και της «ποιότητας ζωής» είναι εξίσου αναγκαία και δεν πρέπει να διαγκωνίζονται στην κοινωνική αρένα. Στην περίπτωση του Γουδή κόβοντας πότε ο ένας ένα κομμάτι, πότε ο άλλος άλλο ένα, και πάντοτε για σοβαρούς κοινωνικούς λόγους, στο τέλος θα το ακυρώσουν.

Το Πάρκο Γουδή, από τους πρόποδες του Υμηττού έως τη Μεσογείων και το νοσοκομείο "Σωτηρία", αποτελούν συνολικά 4.500 στρέμματα αστικού και περιαστικού πρασίνου, που και στη σημερινή του όχι βέλτιστη κατάσταση αποτελεί πνεύμονα οξυγόνωσης και θερμοκρασιακής ισορροπίας, ανάσα για τις γύρω πυκνοδομημένες περιοχές. Εάν καταστραφεί χάνεται για πάντα από την περιοχή ως κοινωνικό αγαθό, σε αντίθεση με τα άλλα κοινωνικά αγαθά, τα οποία μπορούν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές, ενισχύοντας ταυτόχρονα την πολυπόθητη και πολυθρύλητη περιφερειακή ανάπτυξη. Oι γύρω κατοικημένες περιοχές δεν μπορούν να μετακινηθούν όμως για να βρούν κάπου αλλού χώρο πρασίνου. Αν απωλέσουν το χώρο, απλώς χάνουν και την ανάσα ζωής τους.

Θέλει αρετή και τόλμη η όποια πολιτική απόφαση. Και σύνεση. Και συνολική, ενιαία εκτίμηση των πραγμάτων. Αλλά και υπέρβαση του πολιτικού κόστους. Γιατί το Πράσινο δεν προστατεύεται (μόνο) με το να μην χτιζεις νοσοκομεία στις ..παρυφές του. Αλλά με πολιτικές που προγραμματισμένα μεταφέρουν δραστηριότητες ικανοποιώντας πραγματικές ανάγκες και εξασφαλίζοντας παράλληλα αποσυμφόριση στην υδροκέφαλη πρωτεύουσα, όπως ανέφερε ο κ. Γαλιγάλης. Οπότε η προστασία του πρασίνου θα έρθει από μόνη της, ως από μηχανής θεός. Η όποια προσπάθειά μας, αξίζει τον κόπο για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, έναν από τους ελάχιστους χώρους πυκνού και υψηλού πρασίνου, που έχουν παραμείνει στην Αττική] [by tzeferis peter]
[Τζεφέρης Πέτρος]


Ο φάκελος"Γουδή" απο το ΕΜΠ: Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος

8.6.08

Ασκήσεις επιβίωσης από σεισμό: το "Τρίγωνο της Ζωής" ή της παραπληροφόρησης;

[του τζεφέρη πέτρου]
[by tzeferis Peter]

Μετά από κάθε σχετικά μεγάλο σεισμικό γεγονός κυκλοφορεί και στη χώρα μας μέσω του διαδικτύου το γνωστό πλέον (από το 2004) μέιλ του Doug Copp με την θεωρία του "The Triangle Of Life" το "τρίγωνο της ζωής" ως μέθοδος αντιμετώπισης/επιβίωσης μετά από σεισμό.

Ο Doug Copp, διευθυντής Καταστροφών της Αμερικανικής Ομάδας Διεθνούς Διάσωσης δηλ. μιας ιδιωτικής εταιρείας που δεν συνεργάζεται με την αμερικανική κυβερνηση η αλλον κυβερνητικό οργανισμό, σε άρθρο του με τίτλο The Triangle Of Life saves lives!Duck and Cover will KILL you! θεωρεί οτι η μέθοδός του, προερχόμενη από την μεγάλη του εμπειρία σε υποθέσεις διάσωσης απο σεισμούς έχει καθολική εφαρμογή.

Οταν τα κτίρια γκρεμίζονται λόγω σεισμού, το βάρος της οροφής που πέφτει πάνω στα
διάφορα αντικείμενα ή έπιπλα ενός δωματίου συνθλίβει αυτά τα αντικείμενα,αφήνοντας κάποιο χώρο ή κενό δίπλα τους. Αυτός ο χώρος είναι αυτό που αποκαλεί ο κ. Copp "τρίγωνο της ζωής". Όσο μεγαλύτερο και ανθεκτικότερο είναι το αντικείμενο, τόσο το λιγότερο θα συμπιεστεί. Όσο λιγότερο συμπιεστεί, τόσο μεγαλύτερο το κενό και τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί το κενό αυτό για την ασφάλειά του να διασωθεί. Κατόπιν τούτου, σύμφωνα με τη θεωρία του Doug Copp είναι λάθος να στεκόμαστε κάτω από πόρτες ή τραπέζια. Είναι καλύτερα να είμαστε δίπλα από ένα τραπέζι ώστε σε περίπτωση κατάρρευσης της οροφής το ταβάνι να βρει στήριγμα στο τραπέζι που θα αφήσει ένα κενό δίπλα, ένα τρίγωνο ζωής στο οποίο θα μπορούμε να επιβιώσουμε…

Τη "θεωρία του τριγώνου" μπορεί να τη βρει κανείς σε γενικές γραμμές και στα ελληνικά εδώ καθώς και σε πάμπολα μπλοκς πχ. εδώ1 και εδώ2 δυστυχώς δίχως κανέναν προβληματισμό ως προς την ορθότητά της αλλά πάντοτε με την γνωστή επωδό: διαδώστε αυτό το μήνυμα και σώστε ζωές...

Δεν θα έμπαινα στην λογική της διερεύνησης κυρίως επειδή δεν είμαι ειδικός επι του θέματος (έχουμε στην ελλάδα πάρα πολλούς σεισμολόγους αλλά και πολλούς μηχανικούς που ασχολούνται ερευνητικά με το αντικείμενο της σεισμικής θωράκισης και αντοχής των κατασκευών). Ομως δεν είδα πουθενά μια προβληματική για τούτο το μειλ που κυκλοφορεί σωρηδόν στο διαδίκτυο.. Εξάλλου, για ένα τόσο σημαντικό θέμα ειδικά για τον τόπο μας με το γνωστό σεισμικό "δυναμικό", πρέπει να έχουμε το δυνατόν πληρέστερη και αμφίπλευρη ενημέρωση που να μην αφήνει χώρο για παραπληροφόρηση. Ειδικά όταν πρόκειται για τη ζωή μας και τη ζωή και την κατάλληλη εκπαίδευση των μικρών παιδιών..

Υπάρχει αντίλογος στη θεωρία; Ναι, ένας σοβαρός αντίλογος στην ως άνω θεωρία έχει ήδη εδώ και χρόνια αναπτυχθεί από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό, σύμφωνα με τον οποίο η θεωρία και οι παραινέσεις του Doug Copp οφείλονται σε παρατηρήσεις κατάρρευσης κτηρίων κυρίως από σεισμούς στην Τουρκία (εξου και τα βιντεο που περιλαμβάνονται στην επίσημη ιστοστελίδα της American Rescue Team ) όπου οι πολεοδομικές προδιαγραφές κατασκευής των κτιρίων είναι διαφορετικές από αυτές της Αμερικής ή και άλλων χωρών και συνεπώς δεν μπορούν να αποτελούν ένα γενικό οδηγό για όλες τις χώρες. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, πολυ λίγα κτίρια καταρρέουν πλήρως ("pancake")στην αμερική και γενικότερα στον "δυτικό" κόσμο μετά απο ενα μεγάλο σεισμό, ενώ η θεωρία του "τριγώνου" μπορεί να έχει αποτελεσματική εφαρμογή μόνο στις περιπτώσεις πλήρους κατάρρευσης. Κάθε χώρα αποτελεί και διαφορετική περίπτωση και οι οποιεσδήποτε συστάσεις δεν μπορούν να εχουν καθολική εφαρμογή.

Mάλιστα σε μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, δες εδώ, κατηγοριοποιούνται ακόμη και οι διάφορες περιοχές της Αθήνας σε ζώνες διαφορετικού σεισμικού κινδύνου, ανάλογα με την ανθεκτικότητα των πετρωμάτων του υπεδάφους τους. Ετσι για παράδειγμα, περισσότερο ευάλωτες περιοχές σε μεγάλους σεισμούς λόγω της σαθρότητας του υπεδάφους τους είναι οι Μοσχάτο, Ρέντης, Άγ. Ανάργυροι, Κόκκινος Μύλος, Μεταμόρφωση, Κάτω Κηφισιά, Μενίδι, Ίλιον, Χαλάνδρι, Αμφιθέα, Καλλιθέα, Βοτανικός, Κολοκυνθού, Περιστέρι, Πετρούπολη, Νίκαια.

Ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός υπεραμύνεται της γνωστής μεθόδου επιβίωσης σε περίπτωση σεισμού "Drop, Cover, και Hold On" δηλ. ΠΕΦΤΩ, ΚΑΛΥΠΤΟΜΑΙ, ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ. Συμφωνα με το Κεντρο Ελεγχου και Προληψης Νοσηματων, οι περισσότροι τραυματισμοί (και θανατηφόροι) λόγω σεισμού στις ΗΠΑ οφείλονται κυρίως σε πτώσεις ατόμων που προσπαθούσαν να διαφύγουν τρέχοντας από τα σπιτια τους, απο φθαρμένα δαπεδα, τοίχους, πεσμένα μπάζα,έπιπλα, θραύσματα γυαλιού κλπ. και όχι από καθολική συντριβή τύπου "τηγανίτας".
Οι αντιρρήσεις του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, τουλάχιστον για την εφαρμογή του "τριγώνου" στις ΗΠΑ, έχουν επίσημα καταγραφεί και δημοσιευθεί αντιρρήσεις εδώ1 και αντιρρήσεις εδώ2.

Στην Ελλάδα, αγαπητοί φίλοι που διακινείτε το μειλ του κ. Copp, υπάρχει ως γνωστόν ο Ο.Α.Σ.Π. (Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας ) ο οποίος παρέχει στην επίσημη ιστοσελίδα του Ο.Α.Σ.Π. : Οδηγίες αντισεισμικής προστασίας, όπου γενικά ακολουθείται η γνωστή θεωρία "Drop, Cover, και Hold On" δηλ. ΠΕΦΤΩ, ΚΑΛΥΠΤΟΜΑΙ, ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ και όχι εκείνη του "τριγώνου της ζωής".

Ανάλογες οδηγίες θα δει κανείς στις προτεινόμενες "οδηγίες επιβίωσης" από τους Εθελοντές Κοινωνικής Πρόνοιας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που εν ολίγοις ακολουθούν τις οδηγίες του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού δες εδώ..

Ενδιαφέρουσες πηγές πληροφόρησης για ολα τα παραπάνω (και τις δύο αμφιλεγόμενες πλευρές) ώστε να βγάλετε συμπεράσματα είναι οι εξής :

http://www.amerrescue.org/

http://www.earthquakesolutions.com/id44.html

http://www.kahl.net/action/triangle_of_life.htm

http://www.pep-c.org/triangleoflife/

http://www.snopes.com/inboxer/household/triangle.asp

http://www2.bpaonline.org/Emergencyprep/arc-on-doug-copp.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Triangle_of_Life

http://www.earthquakecountry.info/dropcoverholdon/

http://www.amerrescue.org/triangleoflife.htm

Σεισμός: Νέα δεδομένα στα μέτρα προστασίας

Επίσης ενδιαφέρουσες πληροφορίες υπάρχουν στο ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΟΥ (σύστημα "Shields" του κ. Ακη Τσελέντη και της ομάδας του) που φιλοδοξεί να ειδοποιεί ως και 20 δευτερόλεπτα πριν την εκδήλωση του σεισμού, ακριβώς επειδή η ταχύτητα διάδοσης των πληροφοριών είναι σημαντικά μεγαλύτερη απο την αντίστοιχη των σεισμικών κυμάτων. Βέβαια κι εδώ έχουμε δρόμο μεχρι την ανάπτυξη ικανού συστήματος αισθητήρων κλπ ώστε το σύστημα να μπορεί να αναπτυχθεί και αξιοποιηθεί σε εθνικό επίπεδο.

Hic Rhodus, Hic saltus!

Εμεις προφανώς δεν παίρνουμε θέση, διότι δεν είμαστε ειδικοί. Απλώς καλούμε τους ειδικούς να πάρουν θέση.
Ομως πρέπει να επισημάνουμε κάτι. Καλόν είναι να ακριβολογούμε σε κάτι που ποστάρουμε ή διακινούμε μέσω του διαδικτύου, επιτρέποντας έτσι στον αναγνώστη να ενημερώνεται αμφίπλευρα, να διαπιστώνει και να αποφασίζει από μόνος του για τίς πράξεις του. Αν κάτι δεν είναι ακριβές ή καλύτερα είναι επιστημονικά ανακριβές ή περίπου ακριβές μπορεί να προκαλέσει παρερμηνείες ή ακόμη και σοβαρότερα επακόλουθα όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Ο ρόλος μας εδώ ειναι να ενημερώνουμε σωστά, στο βαθμό που μπορούμε και με την όποια επιστημονική κατάρτιση διαθέτουμε.
Το πόσο απέχει το δέον γενέσθαι από το γίγνεσθαι ή από αυτό που εμείς νομίζουμε σωστό, ας αφήσουμε τον αναγνώστη να το κρίνει..
Ειδικά οταν δανειζόμαστε το θέμα από αλλους.
[Πέτρος Τζεφέρης]

7.6.08

Παγκόσμιο Δημοψήφισμα για το Περιβάλλον

BIOPOLITICS INTERNATIONAL ORGANISATION
ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Επί είκοσι τρία χρόνια, η Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής (Biopolitics International Organisation) επιδιώκει να είναι μια δύναμη αλλαγής και να μετατρέψει τις προκλήσεις σε νέες ευκαιρίες. Ζητείται η συνεργασία σας στην πραγματοποίηση ενός Παγκόσμιου Δημοψηφίσματος για την Προστασία του Περιβάλλοντος την Άνοιξη του 2009.

Το Παγκόσμιο Δημοψήφισμα είναι μια επείγουσα έκκληση προς τις κυβερνήσεις, τους παγκόσμιους ηγέτες και κάθε πολίτη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ενάντια στην κλιματική αλλαγή, την περιβαλλοντική υποβάθμιση και την προστασία του βίου – όλων των μορφών ζωής του πλανήτη μας. Στόχος μας είναι κάθε πολίτης παγκοσμίως να ψηφίσει ταυτόχρονα μέσω του διαδικτύου, βεβαιώνοντας την προσωπική του δέσμευση για τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη μας. Η ευθύνη ανήκει σε όλους μας, και ο χρόνος είναι θεμελιώδους σημασίας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος του 2008 ας δεσμευτούμε να αφιερώσουμε τις σκέψεις μας στο περιβάλλον. Ας δεσμευτούμε να δράσουμε για να προστατεύσουμε το βίο, αυτό το πολύτιμο δώρο. Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη θετική σας απάντηση.

Για τη συμμετοχή σας ακολουθήστε το link : Παγκόσμιο Δημοψήφισμα για το Περιβάλλον

Το παραπάνω μήνυμα είναι πρωτοβουλία της Biopolitics International Organisation: www.biopolitics.gr

6.6.08

Μποϊκοτάζ στο γάλα: ναι μεν αλλά

Η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος πέρασε...
τα κεφάλια μέσα τώρα..
με την ακρίβεια..
και τα μποϊκοτάζ..
τα μποϊκοτάζ που στην Ελλάδα ήταν πάντοτε δημοφική αλλά ποτέ συντονισμένα, μαζικά και αποτελεσματικά. Η νοοτροπία του «και σιγά μην αλλάξω εγώ τον κόσμο, αν δεν αγοράσω μαρούλι για δύο μέρες» ή η ακόμα χειρότερη «εγώ χρειάζομαι λαχανικά γιατί κάνω τη Χ δίαιτα, ας κάνουν μποϊκοτάζ οι άλλοι» μας διακατέχει τόσο ως λαό που η ιδέα του μποϊκοτάζ συζητιέται σε στενούς μόνο κύκλους και μένει, τελικά, απλά ιδέα.

"Μποϊκοτάζ: Εκείνα που άλλαξαν κάτι" της Ηρώς Κουνάδη

Ειδικά για το μποϊκοτάζ στο γάλα έχω μια πρακτική απορία.
Πώς θα κάνει μποϋκοτάζ στο γάλα η μαμά με τρία μικρά παιδιά που πίνουν καθημερινά γάλα;

2.6.08

Aς στείλουμε μαζί το μήνυμα! Από το χώρο του γραφείου μας...


Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, για μια χρονιά ακόμη. Ας σκεφτούμε τί έκανε ο καθένας από μας για το περιβάλλον του, πχ. τον υπηρεσιακό του χώρο.

Για παράδειγμα, σε ποιές δράσεις συμμετείχαμε, τι δράσεις προτείναμε, τι πετύχαμε;

Πόσα Μέγαβατς καταναλώσαμε, πόσα Νέγαβατς εξοικονομήσαμε; Πόσες φορές πριν φύγουμε από το γραφείο σκεφτήκαμε αν αφήνουμε τα φώτα και τις βρύσες ανοιχτά, το κλιματιστικό να δουλεύει και παράλληλα το παράθυρα και τις πόρτες ορθάνοιχτα;

Πόσες φορές σκεφτήκαμε να σβήσουμε το φωτοτυπικό μετά το τέλος του ωραρίου εργασίας και ακόμη να μην αφήσουμε τις ηλεκτρονικές συσκευές πχ. οθόνη υπολογιστή, στην κατάσταση αναμονής (stand-by) που κι αυτή καταναλώνει;

Πόσες φορές μετακινούμενοι στους διαδρόμους, τα κουζινάκια και τις τουαλέτες των ορόφων, σβήσαμε τα φώτα που παραμένουν καθ’ όλη την ημέρα προκλητικά αναμμένα; Πόσο δύσκολος είναι ο αθέατος κόσμος των …Νέγαβατς (Negawatts);
Πόσο χαρτί που δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιηθεί αποφύγαμε να χρησιμοποιήσουμε? Πόσες φορές πριν εκτυπώσουμε ή φωτοτυπήσουμε ένα κείμενο σκεφτήκαμε:
«μήπως μπορώ να το αποφύγω;” «μήπως πρέπει να κόψω τη συνήθεια να τυπώνω δέκα φορές πριν τελειώσω ένα υπηρεσιακό έγγραφο;” «μήπως, αν δεν γίνεται αλλιώς, να εκτυπώσω χρησιμοποιώντας και τις δύο πλευρές του χαρτιού;» ή «να χρησιμοποιήσω το πίσω μέρος της εκτυπωμένης σελίδας για σημειώσεις;» «μήπως τέλος, δεν χρειάζομαι εκτυπωμένο το e-mail που έλαβα;” “Μήπως να το σκεφτώ διπλά για τις έγχρωμες εκτυπώσεις;»
Πόσο χαρτί κάναμε «διαλογή στην πηγή» ώστε να ανακυκλωθεί στη συνέχεια και επιπλέον να μην καταλήξει στη χωματερή και αναγκαστούμε να το διαχειριστούμε ως άχρηστο υλικό; Μήπως αντί να κάνουμε αυτό πετάξαμε μαζί εφημερίδες, χαρτιά φωτοτυπικού, φλούδες από φρούτα, αλουμίνια αναψυκτικών, πλαστικές σακούλες κλπ και μετά αφήσαμε την …καθαρίστρια να κάνει «διαλογή» πετώντας τα όλα μαζί στον κοινό ή μπλε κάδο?

Θυμόμαστε πού πετάξαμε το γραφίτη (cartridge) του εκτυπωτή που αλλάξαμε με καινούργιο; Μήπως αυτό έπρεπε να το ξαναγεμίσουμε και να γλιτώσουμε λεφτά και ενδεχομένως κανένα ..γυφτάκι από αυτά που ψάχνουν με το κεφάλι σκυμμένο μέσα στα σκουπίδια?


Πού «πετάξαμε» τον υπολογιστή μας τον οποίο αντικαταστήσαμε με άλλον πιο σύγχρονο; Εχουμε σκεφτεί πού πάει ο υπολογιστής μας όταν "πεθάνει"; Ξέρετε τί είναι και πού είναι η Γκουιγιού; Είναι ένα από τα ασιατικά νεκροταφεία των hightech trash (ηλεκτρονικά σκουπίδια) όπου πηγαίνει ο υπολογιστής μας για να ανακυκλωθεί και όπου παίρνει στο λαιμό του και πολλά κινεζάκια… θύματα της σκοτεινής πλευράς της ψηφιακής εποχής.. Περισσότερα εδώ

Πόσο συχνά συντηρήσαμε τα αερόθερμα/κλιματιστικά ή καθαρίσαμε τη μοκέτα δαπέδου των ορόφων; Και πόσο αθώα είναι η μοκέτα αυτή για την κακή ποιότητα του εσωτερικού αέρα του κτιρίου, τις τυχόν αλλεργίες και την κακή υγιεινή;

Πόσα από τα υλικά που παραγγείλαμε για υπηρεσιακές ανάγκες είναι ανακυκλώσιμα και δεν προκαλούν ρύπους εσωτερικών χώρων; είναι οι ντουλάπες και τα γραφεία από novopan, mdf και άλλες πολυεστερικές ενώσεις οι πλέον κατάλληλες για τα έπιπλα γραφείου; Εχουν μετρηθεί ποτέ οι συγκεντρώσεις φορμαλδεϊδης, βενζολίου, ακεταλδεϋδης, πεντανάλης και άλλων ρυπαντών στους χώρους των γραφείων; Ποιά είναι τα συμπτώματα της εκλυόμενης φορμαλδεϊδης στον άνθρωπο;

Θυμόμαστε τι φωτισμό έχουμε στο γραφείο; είναι λαμπτήρες πυράκτωσης για να …ζεσταινόμαστε ή λαμπτήρες φθορισμού (CFL) χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας;

Και γιατί είναι μόνιμα αναμμένοι από το πρωί ; μήπως ζούμε στη χώρα με τα «συνεχή μεσάνυχτα» ή σε μια εξαιρετικά ηλιόλουστη χώρα; Η μήπως κατά την μελέτη και κατασκευή του δεν εφαρμόστηκε καμιά αρχή βιοκλιματικής; Με αποτέλεσμα όλα τα γραφεία να έχουν μαύρα σκοτάδια μεσημεριάτικα, ενώ πρέπει να ψάξει κανείς για να βρει έστω και ένα αυτόφωτο δωμάτιο;

Πόσοι σκεφτήκαμε ότι τα αναμμένα φώτα πέραν της κατανάλωσης ενέργειας προκαλούν και φωτορύπανση, δηλαδή φωτεινούς όγκους πάνω από τις πόλεις, που ενοχλούν το οικοσύστημα, ιδίως τα πουλιά;

Εμείς πάντως θα πρέπει να έχουμε άποψη για την ενεργειακή ταυτότητα του κτιρίου που στεγάζει τον εργασιακό μας βίο, ειδικά τώρα που αναμένεται σύντομα η δια του νόμου ενεργειακή πιστοποίησή του, μετά την ενσωμάτωση της οδηγίας 2002/91/ΕΚ. Αν είναι κατάλληλα στεγανοποιημένο, αν διαθέτει σύστημα ανίχνευσης των ενεργειακών απωλειών. Και σε τελευταία ανάλυση, θα προτιμούσαμε να μην είναι ενεργοβόρο αλλά πρωτοπόρο ως προς την ενεργειακή του συμπεριφορά. Να είναι, ει δυνατόν, απεξαρτημένο από το πετρέλαιο, το ηλεκτρικό ρεύμα ακόμη και το φυσικό αέριο για τη θέρμανσή του και για τον κλιματισμό του, συνδυάζοντας πχ. την ηλιακή ενέργεια και την αντλία θερμότητας.. Περισσότερα εδώ

Πότε για τελευταία φορά μετρήσαμε την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από μετασχηματιστές και κεραίες που βρίσκονται τριγύρω μας;

Πόσες μπαταρίες ρίξαμε στους ειδικούς κάδους της ΑΦΗΣ που ‘χουν τοποθετηθεί στους διαδρόμους αποσοβώντας βλαβερά στοιχεία πριν καταλήξουν στους υδροφόρους ορίζοντες; Αν δεν έχουμε τους καλέσαμε να μας φέρουν κάδους;
Σκεφτήκαμε έστω και μια στιγμή ότι το κάπνισμα σε δημόσιο χώρο είναι επιλογή που δεν αφορά μόνο τον καπνιστή; Πώς όταν θέλουμε να καπνίσουμε, καλόν είναι, να καπνίζουμε έξω από την μύτη του μη καπνιστή που δεν είναι a priori ρατσιστής; Εντάξει, όχι στον ειδικό χώρο αν δεν έχουν φροντίσει οι ιθύνοντες να υπάρχει, αλλά σε τελευταία ανάλυση κάτι πρέπει να γίνει.. Αν στο παρελθόν το κάπνισμα ήταν σημάδι κοινωνικότητας, ανεξαρτησίας και ευζωίας, σήμερα δεν είναι παρά έγκλημα κατά της υγείας. Και μάλιστα «εκ προμελέτης» διότι ο καπνιστής σε δημόσιο χώρο, παραβιάζει εκουσίως μια εντολή το περιεχόμενο της οποίας γνωρίζει άριστα…

Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) για την μετάβασή μας από και προς τη δουλειά; Πότε περπατήσαμε τελευταία ερχόμενοι ή απερχόμενοι από τι δουλειά; Όταν μας είπε ο γιατρός ότι πρέπει να “κάψουμε” τριγλυκερίδια και κακή χοληστερίνη;
Αλήθεια, τι βρίσκουμε στη χρήση του ΙΧ; Μήπως μας πάει φτηνά, γρήγορα και σίγουρα; Μήπως είναι «πράσινο» και δεν ρυπαίνει; Η μήπως θέλουμε να αφήνουμε καθημερινά το καταναλωτικό ίχνος μας σε μια πόλη που ούτως ή άλλως μας μισεί; Εχουμε ακούσει για την οικολογική οδήγηση (eco driving); Μοιραστήκαμε ποτέ με συνάδελφο το ΙΧ για τις μετακινήσεις μας από και προς τη δουλειά; Το ποδήλατο, μας λέει κάτι εκτός του ότι είναι σύνθετη λέξη.. και μπορεί να σε τρακάρει αν δεν προσέξεις στο …Αμστερνταμ;

Σε πόσες μαζικές δράσεις συμμετείχαμε; Πόσους συναδέλφους καταφέραμε να ενεργοποιήσουμε ώστε να δράσουμε μαζικά και όχι ατομικά..
Ξέρω τι θα μου πείτε… πρώτον δεν είναι δουλειά μας όλα αυτά και δεύτερο αν επιφορτιστούμε εμείς με όλα αυτά… και μάλιστα χωρίς κανένα οικονομικό κίνητρο, δεν θα έχουμε χρόνο για άλλη δουλειά.. Ισως έχετε ένα δίκιο αλλά κατά το ήμισυ..

Διότι το θέμα αφορά όλους. Αφορά εμάς που μέχρι σήμερα καταναλώνουμε λες και η πίτα έχει και θα έχει για όλους και για πάντα. Εμάς που ξοδεύουμε ενέργεια λες και αυτή παράγεται in the socket, ενώ παράλληλα «πυροβολούμε κατά ριπάς» τον λιγνίτη, τον λιθάνθρακα, το πετρέλαιο. Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι, η ενέργεια, το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν παράγεται στην …πρίζα, αλλά σε εργοστάσια που «ρυπαίνουν» καθένα με τον τρόπο του είτε είναι θερμοηλεκτρικά είτε ηπιότερων μορφών. Και δεν υπάρχουν πλέον διαρκή αγαθά. Μόνο αναλώσιμα και εν ανεπαρκεία…

Και φυσικά αφορά την πολιτεία η οποία πέρα από το ρόλο της να διοικεί και να συντονίζει έχει έναν ακόμη ρόλο: Να εκπαιδεύει αλλά και να εμπνέει τους πολίτες της. Ώστε να βγουν κάποτε από την συντηρητική μακάρια ιδιώτευση και να μπορούν να δράσουν εύστοχα και μαζικά. Διότι οι ατομικές δράσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Ελληνες πολίτες της Ευρώπης-πολίτες του κόσμου, πέραν από τις δίκαιες μαζικές οικονομικές και θεσμικές διεκδικήσεις μας (ξέρετε σεις) στο χώρο της δουλειάς, υπάρχουν και άλλες διεκδικήσεις που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας στο γραφείο αν όχι ευκολότερη, σίγουρα όμως ποιοτικότερη, υγιέστερη και ουσιαστικότερη. Μπορούμε να προβληματιστούμε, να ρωτήσουμε, να ευαισθητοποιηθούμε, να δράσουμε συλλογικά, να γίνουμε καλύτεροι προσφέροντας...

Τα θέματα του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης/κατανάλωσης δεν είναι χόμπυ και λαιφστάιλ. Είναι ανάγκη, είναι κουλτούρα, είναι πολιτισμός. Ο βιο-πολιτισμός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να επιβιώσει στο μέλλον. Μόνη μας ελπίδα, η περιβαλλοντική εκπαίδευση που ίσως εξασφαλίσει στις επόμενες γενιές την πολυπόθητη περιβαλλοντική συνείδηση. Πριν είναι αργά!

Ας στείλουμε μαζί το μήνυμα. Όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο. Ούτε να κρεμάσουμε τη σημαία της νίκης στο μπαλκόνι. Απλά για να γίνουμε λίγο, έστω ελάχιστα, καλύτεροι.Καλημέρα.
[Πέτρος Τζεφέρης]

1.6.08

Ο δεκάλογος του eco-driving

1. Τηρείτε επιμελώς το σέρβις του αυτοκινήτου σας και ελέγχετε τακτικά τη στάθμη του λαδιού. H απόδοση των αυτοκινήτων που συντηρούνται σωστά είναι μεγαλύτερη ενώ οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μειώνονται.
2. Ελέγχετε την πίεση των ελαστικών σας σε μηνιαία βάση. Η χαμηλή πίεση των ελαστικών μπορεί να αυξήσει την κατανάλωση καυσίμου έως και 4%.

3. Απομακρύνετε το περιττό βάρος από το χώρο αποσκευών ή από το πίσω κάθισμα. Όσο βαρύτερο είναι το αυτοκίνητο, τόσο περισσότερο πρέπει να δουλέψει ο κινητήρας και, συνεπώς, καταναλώνει περισσότερο καύσιμο.

4. Κλείνετε όλα τα παράθυρα, ειδικά όταν οδηγείτε γρήγορα και απομακρύνετε τις άδειες σχάρες οροφής. Με αυτό τον τρόπο μειώνεται η αντίσταση του αέρα με αποτέλεσμα έως και 10% μείωση της κατανάλωσης καυσίμου και των εκπομπών C02.

5. Χρησιμοποιείτε τον κλιματισμό μόνο όταν είναι απαραίτητο. Η άσκοπη χρήση αυξάνει την κατανάλωση καυσίμου και τις εκπομπές C02 έως και 5%.

6. Ξεκινήστε την οδήγηση μόλις ενεργοποιήσετε τον κινητήρα και απενεργοποιήστε τον όταν παραμένετε σε στάση για διάστημα μεγαλύτερο του ενός λεπτού. Οι σύγχρονοι κινητήρες σας επιτρέπουν να ξεκινήσετε αμέσως, μειώνοντας έτσι την κατανάλωση καυσίμων.

7. Οδηγείτε με λογικές ταχύτητες και, πάνω απ’ όλα, οδηγείτε ομαλά. Κάθε φορά που επιταχύνετε ή φρενάρετε απότομα, ο κινητήρας σας καταναλώνει περισσότερο καύσιμο και παράγει περισσότερο C02.

8. Όταν αναπτύσσετε ταχύτητα, να αλλάζετε όσο γίνεται πιο γρήγορα τις ταχύτητες. Οι μεγαλύτερες ταχύτητες είναι πιο οικονομικές αναφορικά με την κατανάλωση καυσίμων.

9. Προσπαθήστε να προβλέψετε τη ροή της κυκλοφορίας. Παρατηρείτε την κίνηση των οχημάτων όσο περισσότερο μπορείτε, ώστε να αποφεύγετε άσκοπα φρεναρίσματα και επιταχύνσεις όσο βρίσκεστε στη ροή της κίνησης.

10. Μοιραστείτε με άλλους το αυτοκίνητο για τη δουλειά ή τη βόλτα. Θα συμβάλετε στη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης και της κατανάλωσης καυσίμου.