29.10.08

Τα λατομεία και η ..τέχνη: δρόμοι αταίριαστοι;

Στον τόπο μας, όπου και να κοιτάξουμε, θα δούμε αρχιτεκτονικά μνημεία, δείγματα μια πλούσια λαϊκής κληρονομιάς, στην τέχνη της πέτρας. Αρχοντόσπιτα, εκκλησίες, μύλους, βρύσες, γεφύρια, όλα δένουν με το τοπίο, γιατί είναι βγαλμένα από την ίδια πρώτη ύλη, την πέτρα του τόπου μας. Οι μάστορες της πέτρας από τα αρχαία και στη συνέχεια τα βυζαντινά χρόνια χτίζουν με απλά εργαλεία και πολλή δεξιοτεχνία, κρατώντας τον τοπικό σε κάθε περιοχή χαρακτήρα αναλλοίωτο.

Το μάρμαρο του τόπου μας είναι επίσης ανώτερης ποιότητας και έχει για αιώνες ζήτηση τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά. Εχει δε παράγει ανεκτίμητης αξίας έργα σμιλεμένα από τεχνίτες που διδάχθηκαν τα μυστικά του. Το μάρμαρο, το ίδιο πεντελικό μάρμαρο, που χρησιμοποιήθηκε κάποτε για να δομήσει τον Παρθενώνα, μπορεί να ταξίδεψε μακριά από τον τόπο του για να κοσμήσει τη ματαιοδοξία του λόρδου Ελγιν καθώς και άλλων αλλοδαπών «φιλότεχνων», αλλά σε μεγάλο βαθμό παραμένει στα σπλάχνα της πεντελικής γης. Και σήμερα, το ίδιο μάρμαρο, βλέπω να χρησιμοποιείται σε κάθε είδους αναστηλώσεις και επισκευαστικές εργασίες που γίνονται στον ιερό βράχο.

Για να παραχθούν όμως αυτά τα εξαίσια διαχρονικά προϊόντα της πέτρας και του μαρμάρου στον τόπο μας, απαιτείται η πρώτη ύλη: η πέτρα, το μάρμαρο..Και η πρώτη ύλη παράγεται σε ορισμένους εξορυκτικούς χώρους, τα λατομεία, με μηχανοποιημένες πλέον εργασίες, με τη χρήση εκρηκτικών ενίοτε και με ανθρώπους που πασχίζουν σε συνθήκες αρκετά οριακές ορισμένες φορές για την ασφάλεια της εργασίας και την υγείας τους.

Κι ακόμα, οι χώροι αυτοί, επιφανειακοί ή υπόγειοι, εφόσον τους αφαιρούμε το «ωφέλιμο» προϊόν και μαζί τα πολλά ή λίγα «στείρα της αποκάλυψης», έχουν ένα περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Πάντα είχαν. Όχι ενδεχομένως περισσότερο από άλλες μορφές πρωτογενούς ανάπτυξης. Πρόκειται για ένα αποτύπωμα που είναι ορατό, επηρεάζει κυρίως την συνέχεια του τοπίου, αλλοιώνει την αισθητική του τοπίου δημιουργώντας κεκλιμένες επιφάνειες και ευτυχώς σταματά εκεί.

Πόσο ωφέλιμο και θεμιτό είναι να καταστρέφουμε την μία αισθητική, την αισθητική του τοπίου για να ικανοποιήσουμε μια άλλη αισθητική, μια άλλη ανάγκη: την ανάγκη για την τέχνη, την ομορφιά , την δημιουργία; Μάλλον είναι ένα ερώτημα, συνυφασμένο με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, που πολύ δύσκολα θα απαντηθεί..

Πάντως, όποια κι αν είναι η απάντηση, τα μόνα που δεν ευθύνονται είναι τα λατομεία και οι εξορυκτικές δραστηριότητες…

[Τζεφέρης Πέτρος] [by tzeferis petros]

27.10.08

της πατρίδος η σημαία ...


«Σημαία μου Ελληνική, άσπρη και γαλανή μου,
όσα τραγούδια κι αν σας πω δεν πιάνεται η φωνή μου».

Λαϊκό τραγούδι Καστελλόριζου

Επί 34 χρόνια, μόνη κάτοικος της βραχονησίδας - της νήσου Ρω - της αρχής και του τέλους της Ελλάδας, απέναντι από την Αντίφελο (αρχαία Λυκία), ήταν η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η ακρίτας του Αιγαίου, η κυρά της Ρω.

«Για την Ελλάδα το 'κανα. Νοιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι μέσα στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές», είπε όταν την βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών.

Το 1982, η 90χρονη Δέσποινα Αχλαδιώτου, κηδεύτηκε με τιμές Εθνικής Ηρωίδας.

Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία.


Και για να μην ξεχνιόμαστε, κάτι γιορτάζουμε σήμερα.

Αλήθεια τί;

25.10.08

Τhe planet isn't going anywhere. WE ARE!


«Τhe planet isn't going anywhere. WE ARE! We're going away. Pack your shit, folks. We're going away…»

"The planet is fine, the people are fucked."

"Don't worry about the planet. The planet will be here "long long looooong time after we are gone, , and it will heal itself ".

«Τhe planet has been through a lot worse than us. The planet will shake the human race off like a dog shakes off water…».

«Save the planet? We don't even know how to take care of ourselves yet. We haven't learned how to care for one another, we're gonna save the fucking planet?

«I'm getting tired of that shit. Tired of that shit. Tired! I'm tired of fucking Earth Day! I'm tired of these self-righteous environmentalists; these white, bourgeois liberals who think the only thing wrong with this country is there aren't enough bicycle paths. People trying to make the world safe for their Volvos..».

«Besides, environmentalists don't give a shit about the planet. They don't care about the planet. Not in the abstract they don't. Not in the abstract they don't. You know what they're interested in? A clean place to live. Their own habitat…»

(κάτι ελάχιστο από παράσταση του περίφημου κυνικού αμερικανού κωμικού George Carlin ,1937 – 2008, ο οποίος δεν μεταφράζεται ούτε μεταφέρεται στο χαρτί.. )

23.10.08

Sustainable Civilization:the last utopia?

...το οικολογικό πρόβλημα δεν εξαντλείται σε κάποιο «λάθος» οργανωτικό ή λειτουργικό, στη χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων ή στην ορθολογική τους διαχείριση από το κοινωνικό κράτος. Ούτε οφείλεται τελικά σε χαλάρωση των ηθών ή σε άμβλυνση των κανονιστικών αρχών συμπεριφοράς.

Το περιβαλλοντικό πρόβλημα και η καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος δεν οφείλεται σε ενσυνείδητες συμπεριφορές ατόμων αλλά στον γενικευμένο τρόπο ζωή μας. Αποτελεί γέννημα του τρόπου ζωής μας, του καταναλωτικού μας βίου, του πολιτισμού μας, του πολιτισμού του ατομοκεντρισμού. Οι άνθρωποι του πολιτισμού μας μαθαίνουμε μόνο να κατέχουμε, να καταναλώνουμε, να έχουμε ατομικά δικαιώματα , όχι να σχετιζόμαστε, να συμμετέχουμε και να κοινωνούμε.

Από τη Μagna Carta (1215), το Bill of rights(1689), το habeas Corpus (1679), που έθεσαν ως βάση για τον πολιτισμό μας το «χάρτη των δικαιωμάτων μας» και μετά, σκεπτόμαστε, μιλάμε, οργανώνουμε τη ζωή μας με βάση το «δικαίωμα», τον ατομοκεντρισμό, τη θωράκιση του εγώ, την αυτοσυντήρηση, την ατομική κυριαρχία.. Οι πράξεις της κοινωνίας, της συμμετοχής, συλλογικότητας, της αυτοπροσφοράς, της ανιδιοτέλειας, της αυθυπέρβασης είναι, αν όχι ανύπαρκτες και αιρετικές, σίγουρα εξαιρέσεις στον κανόνα…

...είναι πλέον φανερό οτι για να λύσουμε το περιβαλλοντικό μας πρόβλημα, πρέπει να αλλάξουμε ριζικά τη νοοτροπία μας, το πολιτιστικό μας παράδειγμα, τον πολιτισμό μας. Και η αλλαγή αυτή δυστυχώς, δεν μεθοδεύεται, ούτε προκύπτει ως εμπέδωση ιδεωδών, αξιών, στόχων ή εφαρμογή πολιτικών. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αλλαγή αυτή θα συντελεστεί όταν μεταβληθούν οι προτεραιότητες των αναγκών μας. Διότι οι πολιτισμοί δεν προκύπτουν από μεθοδεύσεις ή εφαρμογή ορθών πολιτικών πρακτικών. Ούτε και από το φοβικό κίνητρο που διασπείρουν κάποια οικολογικά κόμματα προσδοκώντας στην ψήφο μας..

Οι πολιτισμοί προκύπτουν από ουσιαστικές ανάγκες των πολιτών. «Απαντας αυτών κρείσσονας ανάγκη ποιείν» δηλ. «η ανάγκη κάνει γενικά όλους να γίνονται ανώτεροι του εαυτού» έγραφε ο Μένανδρος.

Όταν λοιπόν πρώτη μας ανάγκη θα είναι όχι να καταναλώσουμε αλλά να συσχετιστούμε, να κοινωνήσουμε με το περιβάλλον, να σεβαστούμε τη ζωή ανεξάρτητα αν είναι ανθρώπου, ζώου ή άλλου ζωντανού του πλανήτη, τότε θα μιλάμε για το τέλος του πολιτισμού αυτού, του ατομικισμού …Και την αρχή ενός άλλου, εκείνου της βιώσιμης ανάπτυξης, της βιώσιμη κοινωνίας, του βιο-πολιτισμού που θα αρχίζει και θα τελειώνει με το σεβασμό του βίου, της ζωής, όχι του ατόμου και της μπροστινής και πίσω αυλής του....

Οταν..

[από το άρθρο Π. Τζεφέρη: Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Ενημ. Δελτίο ΤΕΕ 2506/6.10.08]

22.10.08

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ AΠO TΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Γνωρίζοντας τον τρόπο να προσφέρουμε Πρώτες Βοήθειες μπορούμε να προστατεύουμε και να σώσουμε ζωές στην καθημερινότητα μας.
Ένα ατύχημα, ένα επείγον περιστατικό, μια αιφνίδια ασθένεια, ή ένας πνιγμός από ξένο αντικείμενο ή κολυμπώντας, μπορεί να συμβεί στο σπίτι, με τα παιδιά μας, στην εργασία μας, στο γήπεδο ακόμα και στις διακοπές μας.

Εκείνο που οφείλουμε όλοι μας, είναι να έχουμε την γνώση τουλάχιστον των Βασικών Πρώτων Βοηθειών για όταν και όπως χρειαστεί.

Σκοπός των σεμιναρίων αυτών είναι η απόκτηση γνώσεων σε συνδυασμό με την πρακτική εξάσκηση των βασικών πρώτων βοηθειών κάτι το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται από την σχολική ηλικία.

Δείτε περισσότερα εδώ: ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

17.10.08

Θα πάω, κι ας μου βγει και σε κακό...


Να η υπέρβαση..
Και να πως χτίζεται ο κόσμος..
Ποιός κόσμος;
Μα ο άλλος φυσικά..
Αυτός που θα θέλαμε να ζήσουμε..

11.10.08

Πόσο "gorilla safe" είναι το κινητό μας;

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Dr.Tzeferis Peter]
Μια χώρα στην Αφρική κι ένας πόλεμος, συνηθισμένα πράγματα. Ένας πόλεμος στην κεντρική Αφρική που μαίνονταν επί 8 χρόνια και κόστισε 5 εκατομμύρια ζωές. Μια χώρα, το Κονγκό, μεγάλη σαν τη Δυτική Ευρώπη και πλούσια, πολύ πλούσια, σε ορυκτά και μεταλλεύματα πολύτιμα για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών. Οι αφορμές του πολέμου πολλές. Αλλά η αιτία ουσιαστικά μία: ο έλεγχος των μεταλλευμάτων, των πολύτιμων λίθων, των διαμαντιών, του χρυσού, του κασσίτερου και του coltan. Μια αιτία βαθιά ριζωμένη όμως στον κόσμο μας, στο δυτικό κόσμο, στην ψηφιακή νέα εποχή: στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, στο κινητό τηλέφωνο, στο φορητό υπολογιστή, στο κολιέ πολύτιμων λίθων, οπουδήποτε τοποθετούνται τα υλικά που εξορύσσονται εκεί.

Ένας φίλος από το Κονγκό, ο Κalontzi Duba (eddy), συμμαθητής κάποτε στο Πολυτεχνείο, είναι κατηγορηματικός: «στην πραγματικότητα, η δίψα για τους πόρους του Κονγκό ήταν η αιτία για την εισβολή της Ρουάντα. Το σχέδιο ήταν η κατάληψη των ορυχείων και η αναδιανομή του φυσικού πλούτου. Αλλωστε ο στρατός της Ρουάντα δεν κατευθύνθηκε στις περιοχές όπου είχαν τις βάσεις τους οι αυτουργοί της γενοκτονίας, αλλά φρόντισε να καταλάβει τα ορυχεία και να εξαναγκάσει τον πληθυσμό να σκάβει, αυτή τη φορά για λογαριασμό της». Ο Εddy δικαιώθηκε και πάλι. Και η ληστρική εισβολή ήταν τόσο επικερδής: η παγκόσμια ζήτηση για το κόλταν αυξήθηκε λόγω της επιτυχίας του PlayStation. Η επείγουσα ζήτηση για μεγάλες ποσότητες του μετάλλου διεθνώς, ανέβασε τις τιμές, κάτι που εντατικοποίησε και τον πόλεμο…

Ηταν ο ίδιος o eddy που είχε πει κάποτε, όταν μαθητές καθόμασταν στα ίδια θρανία στο αμφιθέατρο του Γκίνη: «εκεί στη χώρα μου δεν έχει σημασία ποιος κυβερνάει, ο Λουμούμπα, ο Μομπούτου, ο Καμπίλα ή ο βέλγος βασιλιάς Λεοπόλδος ο 3ος. Και η ζωή στοιχίζει λιγότερο από μια ουγκιά χρυσό…»

Τα θύματα όμως δεν ήταν μόνο οι ανθρώπινες ζωές. Στην περιοχή της εξόρυξης του κολταν περιλαμβάνεται το εθνικό πάρκο Kahuzi Biega που αποτελεί την πατρίδα του υπό εξαφάνιση γορίλλα της κεντρικής Αφρικής. Το πάρκο περιορίστηκε στα μισά εκτάρια από την εκτεταμένη επιφανειακή εξόρυξη, η τροφή για τα σπάνια άγρια ζώα περιορίστηκε επίσης και σαν να μην έφτανε αυτό, η πείνα λόγω αύξησης του τοπικού πληθυσμού, οδήγησε στην εξόντωση των ζώων ώστε να χρησιμοποιηθούν ως τροφή των πεινασμένων μεταλλωρύχων... Την τεράστια οικολογική καταστροφή στα οικοσυστήματα των περιοχών ακολούθησε η βία, η απληστία, η ανθρώπινη εκμετάλλευση, ο πόλεμος..

Πάνω από 90 στους 100 στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν τι είναι το κόλταν. Ούτε καν οι σχετικοί επιστήμονες. Όμως σχεδόν το 100% το έχουν ..χρησιμοποιήσει. Το coltan (colombo, tantalite) είναι ταντάλιο με προσμίξεις νιοβίου. Χρησιμοποιείται, μετά από επεξεργασία, στην κατασκευή μικροσκοπικών ηλεκτρονικών καλωδίων και θεωρείται απαραίτητο υλικό για την κατασκευή πυκνωτών (capacitors) δηλ. μεταλλικών ελασμάτων που ελέγχουν την ένταση του ρεύματος και αποθηκεύουν ενέργεια. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό, τόσο στις υψηλές, όσο και στις χαμηλές θερμοκρασίες. Υπάρχει στα κινητά μας τηλέφωνα, τον φορητό υπολογιστή, το περίφημο PlayStation, τα DVD player και το 80% των παγκόσμιων αποθεμάτων του βρίσκονται στο υπέδαφος του Κονγκό.

Το κόλταν εξορύσσεται με τα χέρια, όπως κάποτε εξορυσσόταν ο χρυσός από τους goldrushers στην Καλιφόρνια του 19ου αιώνα. Η τιμή του αυξήθηκε ραγδαία μετά την εξάπλωση του PlayStation, οπότε έφτασε τα 600 δολ. το κιλό, για να ισορροπήσει αργότερα (μέχρι σήμερα) στα 100 περίπου δολ. το κιλό. Οι μεταλλωρύχοι κερδίζουν περίπου 200 δολ. Το μήνα. Όμως αυτά είναι πολλά αν τα συγκρίνει κανείς με τα 10 το πολύ δολ. που κερδίζει ένας απλός κονγκολέζος εργάτης ο οποίος απασχολείται σε άλλες δραστηριότητες. Αυτός είναι ο αληθινός κόσμος… του κόλταν, του black gold rush όπως λέγεται…

Και ο δικός μας; Ο κόσμος μας, ο δυτικός πολιτισμένος κόσμος, δεν επηρεάζεται τελευταία από μεταλλευτικές εξάρσεις και gold rushes. Το περίφημο gold rush του 19ου αιώνα, έχει καταχωνιαστεί σε κάποιες ασπρόμαυρες σελίδες της αμερικάνικης και παγκόσμιας ιστορίας, λαμπρές αλλά και μελανές συνάμα..
Ετσι οι καταναλωτές στον ψηφιακό κόσμο μας, εξεπλάγησαν όταν έμαθαν ότι το αγαπημένο μας κινητό, καταστρέφει τα δάση και τα πλούσια οικοσυστήματα της Αφρικής. Εξαιτίας του κόλταν…και γενικότερα της κακής διαχείρισης του ορυκτού πλούτου. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε..

Tο αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο: τα παιδιά του Κονγκό στέλνονταν με το ζόρι στα ορυχεία, έτσι ώστε τα παιδιά στην Ευρώπη και την Αμερική να μπορούν να σκοτώνουν φανταστικούς εξωγήινους από τα δωμάτια τους. Αυτός είναι ο αληθινός κόσμος… όχι του κόλταν, αλλά ο δικός μας.

Πόσο "gorilla safe" είναι το κινητό που κουβαλάμε μαζί μας καθημερινά και πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι ένας πατέρας που δωρίζει play station στη γιορτή του παιδιού του; Αλήθεια, είναι εξαιρετικό συναίσθημα να μπορείς να αγοράζεις και να προσφέρεις την ευτυχία στα παιδιά… Aλήθεια φίλοι μου τώρα που μάθαμε για το κινητό μας, είμαστε έτοιμοι να το απενεργοποιήσουμε από αύριο; Μαζί με το τηλεκοντρολ, το PlayStation και τον φορητό υπολογιστή;Μήπως θα προτιμήσουμε να πούμε «ας πάψουν οι κακές μεταλλευτικές εταιρείες να το εξορύσσουν, οπότε κι εμείς θα πάψουμε να το καταναλώνουμε;»

Ας είναι, μπορεί ο κόσμος να είναι «απλός» κατά τον Σεφέρη, αλλά όχι απλοϊκός. Κι ακόμη είναι πολύπλοκος, όταν αρχίσει κανείς να σκέφτεται, να βγαίνει έξω από τον μικρόκοσμό του και να κάνει συσχετισμούς. Να βλέπει και τις δύο μεριές του «νομίσματος», της ανάπτυξης και της τεχνολογίας. Κι αν μάλιστα έχει και ιστορική μνήμη, τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα για την ψυχική του υγεία..

Δυστυχώς το Κονγκό (και το κολταν) αποτελεί μια περίπτωση, μια κορυφή..
Πριν το Κογκό ήταν η πλούσια σε διαμάντια Σιέρρα Λεόνε, και πιο πριν η Ρουάντα, που είναι «η πέτρα του σκανδάλου» και στον συγκεκριμένο πόλεμο στο Κονγκό.
Και ο κατάλογος είναι μακρύς… Αφγανιστάν, Αγκόλα, Ινδονησία, Μπούρμα, Κολομβία, Αρκτική..Σμαράγδια, διαμάντια, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ρουμπίνια, χρυσός, κοβάλτιο, πολύτιμοι λίθοι..Τα παραπροϊόντων των πολέμων..Και στο βάθος υπάρχει μόνο μια λέξη Υποκρισία..

[Coltan: the Black Gold Rush
The great California gold rush of 1849 is a cherished episode of American history today. Mineral rushes no longer disrupt the United States; indeed, America is no longer a great mining nation. So it surprised consumers to learn that their beloved cell phones were a factor in destroying the rich jungles of central Africa. The culprit was "coltan," an industry slang term for tantalite.
80% of the world's known coltan supply is in the Democratic Republic of the Congo, where Coltan is mined by hand by groups of men digging basins in streams by scrapping off the surface mud. The tech boom caused the price of Coltan to rocket to as high as US$600 per kilogram at one point, compared to a previous value of US$65 per kilogram, although it has settled down to around US$100 per kilogram at the moment. A Coltan miner can earn as much as US$200 per month, compared to a typical salary of US$10 per month for the average Congolese worker.
Everyone in the western digital world has to have a PlayStation. This fact is accepted by parents who lovingly rub the head of the child indulgently — it’s a powerful feeling to know that you can buy happiness.
Judging by the enthusiasm of consumers/gross feeders of high tech and all things useless and useful, we seem to believe that technology is so divine it is delivered to us by God himself, free of charge, free of cause and, of course, free of consequences. But as with everything in life, even technology must come full circle. Digital technology, as everything is life, has its dark side…]