29.3.09

Τα υποθαλάσσια μεταλλευτικά αποθέματα..

Είναι γνωστή η ψυχροπολεμική διαμάχη για την διεκδίκηση τεραστίων εκτάσεων στον Αρκτικό Κύκλο με στόχο τα αποθέματα πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά και ορυκτών πρώτων υλών, τα οποία εκτιμώνται στο 25% των παγκόσμιων μη εντοπισμένων αποθεμάτων.


Με τα αποθέματα των ευγενών μετάλλων να έχουν περιοριστεί σημαντικά, σύντομα η ανθρωπότητα θα στραφεί συστηματικά σε ένα νέο σύνορο: την απεραντοσύνη του υγρού στοιχείου.

Μάλιστα, τα αποτελέσματα της πρώτης έρευνας στο υπέδαφος του Ειρηνικού είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, αποδεικνύοντας ότι ο μεγαλύτερος ωκεανός του πλανήτη είναι πλούσιος σε χρυσό, άργυρο, χαλκό και ψευδάργυρο. Αν και οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και δεκαετίες ότι οι ωκεανοί είναι πλούσιοι σε μεταλλεύματα και πολύτιμους λίθους, μέχρι σήμερα δεν είχαν προχωρήσει στην εμπορική εκμετάλλευσή τους, καθώς δεν υπήρχε η κατάλληλη τεχνολογική υποδομή.


Ηδη η καναδική ιδιωτική εταιρία Nautilus Minerals Inc. κατάφερε να να χαρτογραφήσει το υπέδαφος της θαλάσσιας περιοχής της Παπούα- Νέας Γουινέας. Τα αποτελέσματα είναι εξόχως ικανοπιητικά και σύντομα θα επιτρέψουν την έναρξη της συστηματική εξόρυξης με ρομποτικά οχήματα. τουλάχιστον για τον χαλκό και χρυσό. Μάλιστα η εταιρεία αυτή που έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα ερευνών για εκτάσεις πάνω από 500 χιλιάδες τετρ.χλμ. σχεδιάζει να χαρτογραφήσει όλα τα αποθέματα των εν λόγω μετάλλων σε ένα μεγάλο μερος της εκτασης αυτής που περιλαμβάνει τα νησιά Φίτζι, την Τόνγκα, τα νησιά του Σολομώντος και τη Νέα Ζηλανδία.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο άνθρωπος με τη βοήθεια της προηγμένης σύγχρονης τεχνολογίας θα καταστεί εν καιρώ ικανός να γνωρίσει και να εκμεταλλευθεί τον υποθαλάσσιο χώρο του πλανήτη μας, ο οποίος είχε σημαντικά παραμεληθεί στο παρελθόν. Αρκεί κι εδώ να είναι εξαιρετικά προσεκτικός σε σχέση με τον σπάνιο θαλάσσιο οικολογικό πλούτο και την διασφάλισή του. Ηδη οι διεξαχθείσες, έρευνες ανέδειξαν τα πολυσχιδή προβλήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπισθούν προκειμένου το τεράστιο αυτό μεταλλευτικό δυναμικό, το οποίο η θάλασσα δημιούργησε και αποταμίευσε επί δισεκατομμύρια χρόνια, να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο χωρίς να διαταραχθεί δραστικά το ευαίσθητο θαλάσσιο περιβάλλον.
[Πέτρος Τζεφέρης][Peter Tzeferis]

27.3.09

dedicated to father and to son!

24.3.09

Η Αμαζονία του Εκουαδόρ και η ...εύκολη ανάπτυξη

[του Τζεφέρη Πέτρου][by Tzeferis Peter]
Οι γκρίνγκος, υπάλληλοι της Texaco, όταν είδαν τους Ινδιάνους εκεί, θέλησαν να τους δώσουν φαγητό. Τους έδωσαν ένα πιάτο ρύζι με τρία κουτάλια για να φάνε.

Εκείνοι αφού έφαγαν, πήραν το πιάτο και τα κουτάλια και έφυγαν.Με αυτόν τον τρόπο η Αμαζονία του Εκουαδόρ (Ισημερινού) ήρθε σε επαφή με την «ανάπτυξη» και το Δυτικό πολιτισμό.
Σήμερα οι Σαμάνοι των Κοφάν, οι ιθαγενείς της αφιλόξενης ζούγκλας του αμαζονίου, λένε πως οι πετρελαιοπηγές στις περιοχές τους διαπραγματεύτηκαν για ένα πιάτο ρύζι και τρία κουτάλια.

Πολύ σύντομα ο Κουάν Κουάν, ο Θεός του υπεδάφους, απεσύρθη και αφέθηκε να αργοπεθαίνει. Τη θέση του στη «γη του κανενός», πήραν τα τεράστια γεωτρύπανα αλλά και τα τοξικά πετρελαϊκά απόβλητα, που σηματοδοτούν τον ερχομό του νέου θεού, εκείνου της εύκολης ανάπτυξης…


Δεν χρειάστηκαν πολλά χρόνια και σήμερα η εποχή της εύκολης ανάπτυξης δείχνει να έφτασε επίσης σε νέο τέλμα. Η ανάπτυξη, η ενέργεια ειδικότερα, δεν θα είναι ποτέ πλέον εύκολη, δεν θα είναι ποτέ πλέον φτηνή. H οικονομική επιβράδυνση προσφέρει μια καλή ευκαιρία για να ανασχεδιαστεί η παγκόσμια οικονομία, αλλά δεν θα πρέπει να προστρέξουμε σε «φτηνές και βρώμικες» επιλογές, επενδύοντας σε ρυπογόνους ηλεκτρικούς σταθμούς που στηρίζονται μόνο στο πετρέλαιο και τον άνθρακα και μάλιστα χωρίς αεριοποίηση ή CCS. Η «πράσινη» οικονομία πρέπει να σέβεται, τους κύκλους της ζωής και της φύσης, διαφορετικά η "επιβίωσή΄" της θα είναι αμφίβολη.

Οι περίοδοι σαν αυτή της οικολογικής καταστροφής στην Αμαζονία του Εκουαδόρ από την ασύστολη ληστρική εξόρυξη του πετρελαίου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ας ελπίσουμε ότι εκεί η «περιβαλλοντική δίκη» του αιώνα όπως έχει χαρακτηριστεί, η οποία είναι σε εξέλιξη από το 1993 που οι ιθαγενείς μήνυσαν την πετρελαϊκή εταιρεία, θα δικαιώσει εκείνους που πρέπει…

Και θα τιμωρήσει παραδειγματικά εκείνους που νόμισαν ότι ένα δημόσιο αγαθό, το μεγαλύτερο αρχέγονο δάσος που φιλοξενεί την πιο πλούσια χλωρίδα του πλανήτη θα πρέπει να αναλωθεί με οποιοδήποτε κόστος για να εκμαιεύσουν ένα άλλο αγαθό, έστω επίσης σημαντικό: το πετρέλαιο. Διακυβεύοντας την υγεία, την ζωή, το περιβάλλον, την αξιοπρέπεια, την ίδια την ιδέα της ανθρώπινης υπόστασης.
Ενα δημόσιο αγαθό πρέπει να το διαχειριζόμαστε με σύνεση αλλά και κοινωνική ευαισθησία χωρίς να ακολουθούμε μονοδιάστατα τους κανόνες της αγοράς. Όμως το κόστος για μια τέτοια διαχείριση είναι σημαντικό και αυξάνεται διαρκώς. Διότι σήμερα ακόμη και η κοινωνική ευαισθησία έχει κόστος..
[by tzeferis petros]

20.3.09

Τα μεγαλύτερα ορυχεία διαμαντιών στον κόσμο...

[του Τζεφέρη Πέτρου][by Tzeferis Peter]
Τα επιβλητικά φυσικά γλυπτά είναι περισσότερο ελκυστικά από τα ανθρώπινα; Και πώς βλέπει ο κόσμος τα ανθρώπινα γλυπτά, τις μαξιμαλιστικές επεμβάσεις του ίδιου του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον;
Πώς βλέπει τις περίφημες τεράστιες «τρύπες» των αδαμαντορυχείων της Ν. Αφρικής που συναγωνίζονται ανά τους αιώνες ποια θα έχει την πρωτιά, στο μέγεθος και στο βάθος, στην επιβλητικότητα και στο διαχρονικό κύρος;
Πρώτη θεωρούνταν μέχρι πρότεινος η Κίμπερλυ (Kimberley hole, Νότια Αφρική ) της οποίας η τεράστια εκσκαφή ξεπερνούσε τα 240 μέτρα βάθος (σήμερα ένα μέρος καλύπτεται από νερό) και όπου από το 1866 ως το 1914 εργάστηκαν με τα χέρια πάνω από 50.000 αδαμαντορύχοι. Η «μεγάλη τρύπα» Κιμπερλυ αλλά και το υπόγειο μεταλλείο που ανοίχτηκε από κάτω σε βάθος 1097μ, είναι το μεγαλύτερο ορυχείο στον κόσμο, που ανοίχτηκε ποτέ χωρίς μηχανήματα.

Στη συνέχεια, με νεώτερα στοιχεία (του 2005), τα πρωτεία πήρε η εφάμιλη, γειτονική και επίσης χειρωνακτική εκσκαφή του Jagersfontein (Jagersfontein Mine, Ν. Αφρική) που δούλεψε από το 1888 για να φέρει στο φώς δύο από τα δέκα μεγαλύτερα διαμάντια που εξορύχθηκαν ποτέ (το Excelsior των 972 καρατίων και το Jubilee).


Και σήμερα μεγαλύτερο από όλα θεωρείται πλέον το εγκαταλελειμένο (από το 2004) ορυχείο διαμαντιών, του Μίρνυ (Mirny) στην ανατολική Σιβηρία, ακριβώς κάτω από τον αρκτικό κύκλο, όπου έχουν παρθεί μέτρα ακόμη και για την ασφάλεια των ελικοπτέρων ώστε να μην πλησιάζουν αρκετά την τεράστια (525 μ. βάθος και 1200μ. διάμετρος) τρύπα του.. Με μια διαφορά όμως, ότι η εξόρυξη στο ορυχείο του Kimberley αλλά και του Jagersfontein γινόταν πάντα με σκαπάνη και φτυάρι, αναδεικνύοντας τα παλιότερα τούτα αδαμαντορυχεία σε πραγματικά ανθρώπινα γλυπτά χειρωνακτικής εκσκαφής, σημεία αναφοράς της ανθρωπότητας.

Ατενίζοντας τα ορυχεία αυτά εύλογα διερωτάται κανείς: αυτές οι τεράστιες ιστορικές εκσκαφές δεν συνθέτουν, δεν αποτελούν κομμάτια από τη μνήμη του πλανήτη; Δεν αποτελούν κομμάτια της αέναης προσπάθειας του ανθρώπου να χρησιμοποιήσει τους πόρους της γης, δημιουργώντας τη δική του παρέμβαση, τη δική του ιστορία;

15.3.09

Eco Craziness: Οικο-ευαισθησία ή μήπως οικο-υποκρισία;

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Petros Tzeferis ]

Το οικολογικό lifestyle γίνεται ολοένα και περισσότερο δημοφιλές όσο περνάνε τα χρόνια και ο κόσμος συνειδητοποιεί τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει το φυσικό μας περιβάλλον. Με τη διαφορά ότι, σύμφωνα με αρκετές πρόσφατες έρευνες, ο «πράσινος» τρόπος ζωής αποτελεί στην πραγματικότητα ένα μύθο. Ένα νέο «μύθο» για την προώθηση νέων οικολογικών προϊόντων, για μια νέα καταναλωτική μανία. Αλλωστε, οι άνθρωποι που ακολουθούν οικολογικές μεθόδους στην καθημερινή τους ζωή, που επιλέγουν να ανακυκλώνουν τα απορρίμματά τους είναι εκείνοι που η κοινωνική τους τάξη επιβάλλει να ενταχθούν στον συγκεκριμένο τρόπο ζωής προκειμένου να επιτύχουν την επιθυμητή «εικόνα» προς τον περίγυρό τους. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα συνειδητό τρόπο ζωής αλλά για ένα προσποιητό λαιφστάιλ, που πολλές φορές λαμβάνει διαστάσεις οικο-υστερίας.

Διότι, πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς ορισμένες ακραίες περιπτώσεις «οικολογικής καινοτομίας» και «ανακύκλωσης» που επεκτείνονται ακόμη και στους πιο «ευαίσθητους» τομείς της προσωπικής μας ζωής, όπως π.χ. η προσωπική υγιεινή, το σεξ ή ακόμη και... η ταφή;

Για παράδειγμα, πόσο εύκολα μπορεί να δεχτεί κανείς την ιδέα κάποιων ευφάνταστων «οικολόγων» να χρησιμοποιούν πλαστικά πιάτα από ούρα χοίρου (κατασκευασμένα από βιο-διασπώμενα πλαστικά με τη χρήση ουρίας) και μπαταρίες από ούρα ανθρώπου.
Η τα «οικολογικά προφυλακτικά» (από φυτικά λιπαντικά κι όχι λατέξ που λαμβάνεται από καουτσουκόδενδρα), και τον «οικολογικό στηθόδεσμο», που είναι φτιαγμένος από ειδικές ίνες πλεγμένες με μικροσκοπικά σύρματα και μπορεί να παράγει ενέργεια από τη φυσική κίνηση του στήθους... Η ενέργεια αυτή, παρακαλώ, είναι ικανή να τροφοδοτήσει ένα κινητό τηλέφωνο ή ένα iPod.
Κι ακόμη τα υφασμάτινα πανάκια υγείας για την αντικατάσταση του χαρτιού υγείας και τα απανταχού «πράσινα» συνέδρια, όπου εκτός από την ενθάρρυνση των «carbon credits» (που δεν έχουμε δει ακόμη να «εξαργυρώνονται» για τη χρηματοδότηση περιβαλλοντικών έργων), συνιστάται στους συνέδρους, στα ξενοδοχεία που διαμένουν, για να κάνουν οικονομία στο νερό, να μην αλλάζουν τα εσώρουχά τους πριν περάσουν τέσσερις μέρες!
Και τέλος , τον περιβόητο «οικολογικό βρασμό» των νεκρών, όπου οι νεκροί για να αποφευχθεί είτε η ταφή σε φέρετρο είτε η τεχνική της αποτέφρωσης, οι οποίες αμφότερες επιβαρύνουν το περιβάλλον, επινοήθηκε η τεχνική της πλήρους ανακύκλωσης του νεκρού («resomation») . Η σορός εμβαπτίζεται σε ένα αλκαλικό διάλυμα, το οποίο κατόπιν θερμαίνεται και υποβάλλεται σε μεγάλη πίεση. Η διαδικασία αυτή «βρασμού» μετατρέπει γρήγορα τη νεκρή σάρκα σε υγρό κατάλληλο για λίπασμα και τα οστά σε σκόνη ασβεστίου που μπορεί να αποθηκευθεί όπως η στάχτη στην τεφροδόχο. Και όλα αυτά χωρίς καθόλου έκλυση βλαβερών ουσιών στο έδαφος ή στον αέρα!


Και φυσικά οι «οικολογικές» τεχνικές που θα …σώσουν τον πλανήτη δεν έχουν τελειωμό. Και μαζί με αυτές και η υποκριτική μας διάθεση και η καταναλωτική μανία μας για νέα προϊόντα , τη στιγμή που υποτίθεται ότι η πείνα και η ανεργία μαστίζουν τον κόσμο.. Δυστυχώς, ο κόσμος μας δεν γίνεται πράσινος επειδή κάποιοι θέλουν να τον βάψουν πράσινο με το αζημείωτο.. Αλλά όταν οι πραγματικές ανάγκες.. το επιβάλουν..

8.3.09

Το χρυσό πάζλ… και οι δύο πλευρές της «μπουλντόζας»!

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Petros Tzeferis]

Στο ένα άκρο του παζλ είναι οι στρατιές των φτωχών εποχικών μεταλλωρύχων που σαν τους «49-ers» που πριν από ενάμιση αιώνα, κατέκλυσαν την Καλιφόρνια και τον ποταμό Klondike σε αναζήτηση χρυσού, εγκολπώθηκαν κι αυτοί το όνειρο για καλύτερη ζωή συνδέοντας το με την λάμψη και τη ματαιοδοξία του κίτρινου μετάλλου. Τώρα φυσικά έχουν «μεταναστεύσει» στην Ινδονησία, στο Περού, στο Κονγκό, στην Ινδία, στην Γκάνα σε όλες τις χώρες του τρίτου και ..τέταρτου κόσμου… Εκατομμύρια από αυτούς (πάνω από 15 εκατομ. τους υπολογίζει ο UNIDO) ασχολούνται, παράνομα κυρίως, με την εξόρυξη του χρυσού σε ποτάμια, λίμνες, βουνά, σωρούς αποβλήτων, πόλεις . Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η εξόρυξη του χρυσού αποτελεί μια δραστηριότητα ζωής αλλά και θανάτου, τόσο από την έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών ασφαλείας όσο κι από την δράση του υδράργυρου (το ένα τρίτο του υδραργύρου από ανθρωπογενείς δραστηριότητες οφείλεται στην εξόρυξη του χρυσού). Όμως αυτοί οι ρακένδυτοι κι εξαθλιωμένοι σύγχρονοι Garimpeiros παράγουν σήμερα περίπου το 25% του χρυσού παγκοσμίως και στηρίζουν οικονομικά πάνω από 100 εκατομ. ανθρώπους ανά την υφήλιο.


Στο άλλο άκρο του παζλ είναι οι μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες και τα αχανή ανοιχτά ορυχεία (open pits) που διαχειρίζονται. Αυτές είναι υπεύθυνες για το υπόλοιπο 75% του παραγόμενου χρυσού. Σαν το Μπατού Χιτζάου (Batu Hijau). Το ορυχείο χρυσού (αλλά και χαλκού) στο Μπατού Χιτζάου της Ινδονησίας, είναι από τα μεγαλύτερα νέα μεταλλεία χρυσού στον κόσμο (από το 2000 pου ξεκίνησε από την Newmont έχει ήδη δημιουργήσει ένα άνοιγμα πλάτους 1500 μέτρων). Το συγκεκριμένο ορυχείο είναι από τις περιπτώσεις που ακολουθούνται κανόνες τόσο για την ασφάλεια όσο για την περιβαλλοντική αποκατάσταση, εφόσον έχουν ήδη δαπανηθεί πάνω από 500 εκατομ. Ευρω για τον σκοπό αυτό. Εντούτοις, ο απολογισμός από την εξόρυξη, αν τον δει κανείς από την …άλλη μεριά της «μπουλντόζας», αυτή που βλέπει την μπουλντόζα μόνο στην φωτογραφία, είναι αποκαρδιωτικός. Στο Μπατού Χιτζάου, η εξαγωγή μιας ουγκιάς χρυσού, ποσότητας που χρησιμοποιείται σε μια απλή βέρα, απαιτεί την αφαίρεση πάνω των 250 τόνων υπερκείμενων και μεταλλεύματος. Και φυσικά υπάρχουν πάντα τα απόβλητα, είτε στερεά που στοιβάζονται σε μια περιοχή που κάποτε ήταν τροπικό δάσος είτε υγρά από τη χημική κατεργασία που διοχετεύονται με αγωγούς στο θαλάσσιο πυθμένα.

Σήμερα, τα πλουσιότερα κοιτάσματα εξαντλούνται ταχύτατα ενώ σπάνια ανακαλύπτονται νέα. Ο περισσότερος χρυσός που απομένει να εξορυχθεί (και να προστεθεί στους 161000 τόνους που έχουν ήδη εξορυχθεί παγκοσμίως μέχρι σήμερα) είναι χωροθετημένος σε μικρά πλέον και δυσκατέργαστα κοιτάσματα σε δυσπρόσιτες και ευάλωτες γωνιές του πλανήτη.
Πρόκειται, συνεπώς, για ένα κάλεσμα γοητευτικό αλλά και εξίσου καταστροφικό, στο οποίο όμως πολλοί μεταλλωρύχοι, μεγάλοι και μικροί, είναι πρόθυμοι να ανταποκριθούν. Για να θυμηθούμε τον ιψενικό ήρωα Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν: «το κοίτασμα τους καλεί να το εξορύξουν…». . Σίγουρα ενυπάρχει μια νότα ιπποσύνης στα οράματα του Μπόρκμαν να υποτάξει τη γη στις προσδοκίες του ανθρώπου, εντούτοις θα πρέπει κανείς να βάλει «πολύ νερό στο κρασί του» για να συντρέξει στις ανά τον κόσμο διαδικασίες εξόρυξης του συγκεκριμένου μετάλλου από τη γη...
Από την άλλη μεριά της «μπουλντόζας», την κοντινή, αυτή που ζεί και αναπνέει στο μεταλλευτικό περιβάλλον, αν ρωτήσουμε κάποιον από τους 8000 Ινδονήσιους που εργάζονται στο μεταλλείο και τις οικογένειές τους, θα πάρουμε μια διαφορετική εικόνα. Είναι η μεριά που κάνει τις ουλές και τις δυσπλασίες στο γήινο ανάγλυφο να φαίνονται πιο μαλακές, σίγουρα πιο χρηστικές κι ενίοτε γοητευτικές.. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται αν ο χρυσός είναι ένα μέταλλο όχι απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου, αν ακόμη συμβάλλουν στην συσσώρευση του πλούτου «χωρίς αιτία» ούτε φυσικά αν πέφτουν θύματα του «πάθους» ή αν θέλετε της «γοητείας» του χρυσού. Ούτε πόσοι τόνοι υπερκειμένου θα καταναλωθούν για την εξαγωγή μιας ουγκιάς χρυσού. Απλά ενδιαφέρονται για το μεροκάματο…
Στις ΗΠΑ, μια εκστρατεία ακτιβιστών με θέμα «όχι στο βρώμικο χρυσό» έπεισε πολλούς κοσμηματοπώλες να σταματήσουν την πώληση χρυσού που προέρχεται από «βρώμικα» ορυχεία. Εντούτοις, οι μεγαλύτεροι καταναλωτές, δηλαδή η Ινδία (που το πάθος γι το χρυσό είναι συνυφασμένο με τη λαϊκή κουλτούρα) αλλά και η Κίνα (που το 2007 υποσκέλισε τις ΗΠΑ ως ο δεύτερος μεγαλύτερος αγοραστής χρυσών κοσμημάτων) αδιαφορούν για τέτοιου είδους προβληματισμούς.. Η Ινδία παράγει ελάχιστο χρυσό, αλλά οι πολίτες της έχουν συγκεντρώσει περίπου 18000 τόννους σε κοσμήματα κυρίως, ένα ποσό που είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερο από εκείνο που φυλάσσεται στην κεντρική τράπεζα της χώρας..Στο τόπο, όπου εκατομμύρια άνθρωποι συρρέουν στα slums,όχι με την ελπίδα της καλύτερης ζωής, αλλά της επιβίωσης… Στα slums που είναι ποτισμένα με τον iδρώτα των 15 σχεδόν εκατομ. εργαζομένων παιδιών.. Οπου φυσικά η συλλογική ελπίδα, αν υπάρχει πουθενά, δεν θα προκύψει από το χρυσό που βάζουν στα σεντούκια όπως ούτε και από ταινίες σαν το slumdog millionaire…
Το τίμημα (αλλά και η ..τιμή) της παγκόσμιας εμμονής τους χρυσού είναι πραγματικά μεγάλο.. Hic Rhodus, hic Saltus…

[φωτο: του Randy Olson, National Geographic]

5.3.09

Γύθειο SOS

Αυτη είναι η εικόνα που ξέρουμε για το Γύθειο..
που δεν είναι μόνο η πιο όμορφη και γραφική λουτρόπολη της Πελοποννήσου
αλλά και η πρωτεύουσα του τόπου μας, της Μάνης..

Δείτε ομως και την άλλη εικόνα..

Αυτήν που κατέγραψαν οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Δείτε τις εικόνες της ντροπής και του αίσχους
που δεν ταιριάζουν στους σύγχρονους μανιάτες και γυθειώτες
Κύριοι γρηγορείτε!

1.3.09

Ποιό ειναι το πραγματικό πρόσωπο της Κίνας;

Κάθε χρόνο μόνο στην Κίνα χάνονται περίπου 4500-5000 εργάτες μέσα στα ανθρακωρυχεία, πολλοί από αυτούς αβοήθητοι, παγιδευμένοι στις στοές των ορυχείων μετά από ατύχημα που συχνά συνοδεύεται από έκρηξη. Και όλα αυτά για να βασιλεύει ο king coal και το αθάνατο καταναλωτικό μας πρότυπο! Η ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία της Κίνας αντλεί το 70% της ενέργειας που καταναλίσκει από τον άνθρακα που εξορύσσεται από τα ορυχεία, και πολλά ορυχεία προσπαθούν να αυξήσουν την παραγωγή τους για να καλύψουν τη ζήτηση και να εκμεταλλευθούν τις αυξημένες τιμές του.
Η Κίνα συνέστησε ομάδες επίβλεψης των ανθρακωρύχων σε ένα ακόμη μέτρο που ελήφθη για την βελτίωση των συνθηκών στην βιομηχανία και την μείωση των ατυχημάτων στην πιο επικίνδυνη βιομηχανία ορυχείων στον κόσμο. Περίπου 100.000 "πεπειραμένοι" ανθρακωρύχοι έγιναν επόπτες ασφαλείας δημιουργώντας την δική τους πολυπληθή επιθεώρηση μεταλλείων και ασφάλειας των ορυχείων.

Οι επόπτες αυτοί επιβλέπουν περίπου 1 εκατ. ανθρακωρύχους στα 28.000 κινεζικά ορυχεία. Κάνουν καθημερινούς ελέγχους ασφαλείας, εκπαιδεύουν τους νέους ανθρακωρύχους και έχουν την εξουσιοδότηση να προχωρούν στην εκκένωση οποιουδήποτε ορυχείου αν κρίνουν ότι τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των εργαζομένων.

Εντούτοις, οι προσπάθειες βελτίωσης των συνθηκών ασφάλειας στους χώρους εργασίας αποδείχθηκαν κατά γενική οµολογία ατελέσφορες, µε την Κίνα να συνεχίζει να συγκεντρώνει το µεγαλύτερο διεθνώς δείκτη ατυχηµάτων στα ορυχεία παρά τις επίσηµες εξαγγελίες για το κλείσιµο παλαιών µονάδων και την συγχώνευση πολλών άλλων µε σκοπό την καλύτερη εποπτεία τους.
Και τα πολύνεκρα θανατηφόρα δυστυχήματα καλά κρατούν…

Από την αλλη, ολοκληρώθηκε στις 01.03.09, με μια ελεγχόμενη προσγείωση στην επιφάνεια του φεγγαριού, η πρώτη αποστολή της Κίνας στη σελήνη, με το μη επανδρωμένο διαστημικό όχημα, Chang'e-I. Το Chang'e-Ι αποτελεί σταθμό στο μακροχρόνιο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας με την φιλοδοξία να κατασκευαστεί τελικά μόνιμη σεληνιακή βάση ως το 2020.

Η Κίνα σχεδιάζει δύο ακόμη αποστολές στο φεγγάρι: θα ακολουθήσει μια σεληνάκατος το 2012 και ένας τρίτος δορυφόρος το 2017, που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από πετρώματα της Σελήνης (Ηλιο-3 κλπ), ενώ δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να στείλει και επανδρωμένο διαστημικό όχημα στη Σελήνη.

Το κόστος του προγράμματος της Κίνας εχει ξεπεράσει τα 1,4 δισ. γιουάν (187 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) από το 2004 που εγκρίθηκε η έρευνα.

Πόσο κοστίζουν άραγε οι 5000 ψυχές το χρόνο;

Ποιό ειναι το πραγματικό πρόσωπο της μεγαλύτερης πληθυσμιακά χώρας του κόσμου;

Το πρώτο ή το δεύτερο; Και τα δύο ή κανένα από τα δύο;

Νοιάζεται κανείς;

[Πέτρος Τζεφέρης] [Petros Tzeferis]