28.11.09

Μη μου χαλάτε τις ...ξερολιθιές! στη Μάνη αλλά και αλλού..

[του Τζεφέρη Πέτρου]
Εκατοντάδες χιλιόμετρα τοίχων ξερολιθιάς βρίσκονται σήμερα απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας. Οι ξερολιθιές ακόμη και σήμερα αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο σε πολλά ελληνικά τοπία με έμφαση τη Μάνη, την Ηπειρο, τις Κυκλάδες, όπου δεν υπάρχει βουνό χωρίς τους δαντελωτούς πέτρινους σχηματισμούς τους...

Οι ξερολιθικοί τοίχοι, φτειαγμένοι μόνο με πέτρα, χωρίς κανένα συνδετικό υλικό (τσιμέντο ή λάσπη) να τις ενώνει, είναι κατασκευές αισθητικά εξαιρετικές αλλά ταυτόχρονα ζωτικές για τους τόπους και τους κατοίκους τους.

Πέτρες τιθασευμένες από τον άνθρωπο,όχι απαραίτητα λαξευμένες, τοποθετημένες όμως με τάξη η μία πάνω στην άλλη, η μία δίπλα στην άλλη με σφήνες ή χωρίς, δεμένες μεταξύ τους με τους νόμους της αρμονίας και της βαρύτητας, στέκουν αιωνόβιοι παρατηρητές. Δημιουργούν ασύμμετρα γεωμετρικά σχήματα, επιβάλλουν τη δική τους αρχιτεκτονική τοπίου, στρίβουν, ανηφορίζουν ακολουθώντας το ανάγλυφο του εδάφους. Μια ματιά στα κυκλαδίτικα νησιά μας και στη Μάνη φτάνει για να δούμε που είναι γραμμένη η ιστορία μας..

Κι ακόμα προστατεύουν το έδαφος κι αποτελούν καταφύγιο για μεγάλο αριθμό φυτών και ζωών, που συχνά απειλούνται από εξαφάνιση. Συγκρατούν το χώμα και επιτρέπουν την ανάπτυξη της γεωργίας. Οι ξερολιθιές διαμορφώνους τοίχους αντιστήριξης, μάντρες και φράχτες που κρατάνε τις πεζούλες, χωρίζουν ιδιοκτησίες και ακολουθούν τα καλντερίμια, στήνουν σταβλους, αποθήκες ακόμη και μύλους αν το τεχνίτης ξέρει να δουλεύει καλά τις «μπατικές» πέτρες,τις "τακαδούρες" και στη συνέχεια τις "δρομικές"..
Μέχρι τα τέλη του '50-55 η συντήρηση των ξερολιθικών τοίχων αποτελούσε εργασία ρουτίνας. Οι αγρότες χρησιμοποιούσαν τους μήνες που δεν είχαν να κάνουν πολλές αγροτικές εργασίες για να συντηρήσουν και να επισκευάσουν τις ξερολιθιές τους, που αποτελούσαν τα όρια των αγρών τους και προστάτευαν την καλλιεργήσιμη γη τους, από τη διάβρωση: τα αμπέλια, τις ελιές τους κλπ.

Σημερα στον τόπο μας έχουμε χιλιόμετρα απο ξερολιθιά σε κακή κατάσταση. Χωρίς συντήρηση το μέλλον αυτών των τοίχων οδηγεί σε μια αναπόφευκτη κατάρρευση. Η αύξηση της εκμηχάνισης στις καλλιέργειες και η μείωση των εργατικών χεριών, εξαφάνισαν σχεδόν αυτή την ανθρώπινη δραστηριότητα που υπήρχε από πολλές εκατονταετίες. Οι περισσότεροι αγρότες δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν μόνοι τους τις ξερολιθιές των αγρών τους λόγω έλλειψης χρόνου και προσωπικού, καθώς και λόγω έλλειψης οικονομικών μέσων. Στην περίπτωση μάλιστα των περιφράξεων, οι σύγχρονοι τρόποι περίφραξης είναι πιο φθηνοί και γίνονται πολύ πιο γρήγορα από τις ξερολιθιές. Η εγκατάλειψη της δραστηριότητας αυτής των αγροτών, φαινόμενο που συναντάμε σ' όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στη Μεσόγειο, οδηγεί όχι μόνο στην εξαφάνιση ενός σημαντικού μέρους της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και των μυστικών της τέχνης αυτής, αλλά και στην αλλοίωση του τοπίου και σε μία σειρά φυσικών απωλειών όπως είναι η διάβρωση του εδάφους και η εξαφάνιση ενός βιότοπου μεγάλης αξίας.

Ο εφησυχασμός ότι δεν χρειάζεται πια να παράγουμε τοπικά προϊόντα ούτε να κρατήσουμε τα νερά μας, γιατί μπορούμε να τα αγοράσουμε και τα δύο από άλλα μέρη, καθώς και η πλήρης αδιαφορία της Πολιτείας για τη διάσωσή τους, έχει μετατρέψει τις ξερολιθιές σε ερείπια. Ετσι, σήμερα, τόνοι νερού και γόνιμου εδάφους χάνονται κάθε χρόνο στη θάλασσα, την ώρα που οι νησιώτες χρυσοπληρώνουν τα προϊόντα διατροφής και παρακαλάνε για λίγο υφάλμυρο νερό που έρχεται με την υδροφόρα… Για την Μάνη και την γεωργική παραγωγή της, πλην της ελιάς, ούτε λόγος..

Εξαιτίας σου (μαζικέ) τουρισμέ μου...

Ας κρατήσουμε λοιπόν όσο μπορούμε τις ξερολιθιές. Αν μιλούσαν, πολλά θα μας έλεγαν, για την ιστορία του τόπου μας.

20.11.09

Η συνθήκη του Espoo για τη Διασυνοριακή Ρύπανση και τα εκκολαπτόμενα βουλγάρικα χρυσωρυχεία

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Petros Tzeferis]

Η πολύ πρόσφατη (10.2009) έγκριση επένδυσης (ΜΠΕ) εξόρυξης χρυσού στο Κίρτζαλι (Kardzhali ) της της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας κοντά στην ομώνυμη πόλη και την Οστρόβιτσα (εταιρεία “Gorubso Kardzhali”), κινητοποίησε πάλι τις αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης και την "antigold" κοινότητα, καθώς το ορυχείο και η περιοχή ενδεχόμενης εγκατάστασης της "λίμνης τελμάτων" βρίσκεται κοντά στην όχθη του Άρδα, ο οποιος είναι παραπόταμος του δικού μας Έβρου που εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος.

Λίγο παλαιότερα, το 2005-06, το ίδιο είχε συμβεί με την προσπάθεια επένδυσης στο Krumovgrad, στη βουλγαρική πλευρά της Ροδόπης, που απέχει 35-40 χλμ. από την Κομοτηνή. Και τότε είχε τεθεί το ζήτημα της διασυνοριακής ρύπανσης, με την Ελλάδα - όπως και την Τουρκία - να αποτελούν "επηρεαζόμενα μέλη" ("affected party") από το έργο του Krumovgrad. Επισημαίνεται ότι και στις δύο ως άνω περιπτώσεις, η προτεινόμενη μέθοδος επεξεργασίας των χρυσωφόρων μεταλλευμάτων ήταν η κυάνωση (εκχύλιση με κυάνιο, σε αντιδραστήρες ή εκχύλιση σε σωρούς για τα φτωχότερα μεταλλεύματα) καθώς αυτή είναι η πιο αποδοτική μέθοδος ανάκτησης των πολυτίμων μεταλλικών αξιών από το μετάλλευμα.

Κι ακόμη ειχε τεθεί με πολύ πιο επιτακτικό τρόπο ακόμη παλαιότερα μετά από ατυχήματα που αφορούν διασυνοριακή ρύπανση, ορισμενα εκ των οποίων αφορούν τις υδρομεταλλουργικές διεργασίες, πχ. το ατύχημα στη Baia Mare της Ρουμανίας, τον Ιανουάριο 2000, κατόπιν διαρροής κυανιούχων ενώσεων στον Δούναβη και τους παραποτάμους του. Επειδή το θέμα είχε τότε χρησιμοποιηθεί πολλαπλώς εναντίον της όποιας μεταλλευτικής δραστηριότητας, δίνεται παρακάτω η πλήρης εκτίμηση των συνεπειών του ατυχήματος από ομάδα επιστημόνων διεθνούς κύρους:
Report of the International Task Force for Assessing the Baia Mare Accident
Επίσης το θέμα ειχε τεθεί και συνεχίζει να υφίσταται και να τίθεται από τα Παρατηρητήρια των Πυρηνικών δραστηριοτήτων, με το πυρηνικό Βουλγαρικό πρόγραμμα στο Μπέλενε , που επηρεάζει όλες τις γειτονικές χώρες, "πυρηνικές" ή όχι.

Ολες οι παραπάνω περιπτώσεις εμπίπτουν στα θέματα εφαρμογής της Διεθνούς Συνθήκης του Espoo για τη Διασυνοριακή Ρύπανση (Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Context - Espoo, Φιλανδία 02.1994) .

H Συνθήκη, την οποίαν έχουν προσυπογράψει Ελλάδα και Βουλγαρία, oρίζει ότι για ορισμένες κατηγορίες έργων και δραστηριοτήτων, τα οποία ενδέχεται να έχουν διασυνοριακές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού και επί ίσοις όροις με τις επηρρεαζόμενες χώρες.

Η χώρα όπου πρόκειται να γίνει το έργο οφείλει να παράσχει στο κοινό των περιοχών που πιθανόν να επηρρεαστούν πλήρη και έγκαιρη πληροφόρηση και να τους δώσει τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Περισσότερα για την Espoo Convention

Τα θέματα διασυνοριακής ρύπανσης έχουν μπει σε μια ορθολογική διαχειριστική βάση με τη συνθήκη αυτή. Οπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα απο το βήμα αυτό, η μεταλλευτική δραστηριότητα δεν είναι a priori επικίνδυνη ούτε a priori περιβαλλοντικά ασύμφορη. Αρκεί στην ανάλυση «κόστους-ωφέλους» να μπουν όλα τα δεδομένα σε όλες τους τις διαστάσεις: τεχνικά, οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά.


Νομίζουμε οτι η Ελλάδα πέραν της εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας , οδηγία 2006/21/ΕΕ για τη διαχείριση εξορυκτικών αποβλήτων, την οποία έπρεπε να έχει ήδη ενσωματώσει και η Βουλγαρική πλευρά στο εθνικό της δίκαιο από το 2008 (Η Ελλάδα ήδη έχει ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο την οδηγία με την πρόσφατη ΚΥΑ 39624/2209/Ε103), θα πρέπει να ζητήσει την σχολαστική εφαρμογή της Διεθνούς Συνθήκης του Espoo για τη Διασυνοριακή Ρύπανση.

ΚΥΑ-ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΟΔΗΓΙΑΣ 2006-21-ΕΚ(ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ)

Το χρυσό πάζλ… και οι δύο πλευρές της «μπουλντόζας»!

Ένα μικρό σπουδαστικό όνειρο.. o ανοξείδωτος χάλυβας!

Ένα μικρό σπουδαστικό όνειρο της δεκαετίας του ‘80 κουβαλάω ακόμη μαζί στο γραφείο μου...

Μια σταχτοθήκη από σκουριά της Λάρκο που κλείνει μέσα της το σιδηρονικέλιο και το σιδηροχρώμιο: Τον ανοξείδωτο χάλυβα..

Μια επένδυση…που… αν ξεπερνούσε την εικοτολογία και γινόταν πραγματικότητα, θα συνδύαζε την δυνατότητα ταυτόχρονης παραγωγής σιδηρονικελίου και σιδηροχρωμίου (από τις Λάρκο και την τέως ΕΛ.ΣΙ αντίστοιχα) και μάλιστα από εγχώριες πρώτες ύλες, μια δυνατότητα μοναδική σε όλη την Ευρώπη.

Παράλληλα θα αποτελούσε μια ιδιότυπη μορφή «βιομηχανικής συμβίωσης» που θα περιόριζε τις απώλειες σε απόβλητα αλλά τα διαφυγόντα οφέλη από την συνολική διαχείριση του κάθε προϊόντος ξεχωριστά. Η επένδυση αυτή σχεδιάστηκε, ευχολογήθηκε αλλά ουδέποτε πραγματοποιήθηκε! Και βεβαίως μετά το οριστικό κλείσιμο της ΕΛ.ΣΙ*, εξανεμίστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες για τη δημιουργία μιας ανάλογης μονάδας στον ελλαδικό χώρο.

Σήμερα οι μεγάλοι παραγωγοί χάλυβα, έχουν καταφέρει να παράγουν ανοξείδωτο χάλυβα με τις ιδιότητες του AISI 304, χωρίς νικέλιο..

Όμως το σπουδαστικό μας όνειρο παραμένει.. ανεκπλήρωτο.

*Υπενθυμίζεται εδώ (για τους νεώτερους) ότι η Ελλάδα παρήγαγε στο παρελθόν σιδηροχρώμιο στο εργοστάσιο της εταιρείας «Ελληνικά Σιδηροκράματα» (ΕΛΣΙ) στο Τσιγκέλι Αλμυρού. Tο εργοστάσιο αυτό, που ήταν δυναμικότητας περίπου 50.000 τόνων τον χρόνο, λειτούργησε για δέκα χρόνια και έκλεισε οριστικά το 1991.

[του Πέτρου Τζεφέρη]

17.11.09

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο...

Δεν συνηθίζω να επισκέπτομαι πια στην αυλή του ..φθινόπωρου, κάθε τέτοια μέρα. Αρκετά πια. Εμαθα πλέον να σιωπώ. Και για να μην δίνω αφορμές για σχόλια, συνήθως πηγαίνω αλλού τούτη τη μέρα.. 


Πήγα λοιπόν στη Μονοβάσια (οπως λένε εδώ τη Μονεμβασιά), σ'ένα ταξίδι αστραπή.. Κι όπως συνηθίζω, όταν πηγαίνω εκεί, περνώ απο τον τάφο του ποιητή Καθώς λοιπόν απο αξημέρωτο, στεκόμουν στο σύμποδο μπροστά από το ιερό μάρμαρο, είχαν γράψει κάποιοι απο τους καινούργιους θαυμαστές (ξέρετε για τα 100 χρόνια απο την γέννησή του) το γνωστό στίχο "αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο..." 

 

Κι εγώ δεν άντεξα. Εγω σου βρίσκω ποιητή μου φέτος στα εκατόχρονά σου μια καρδιά (ξέρω μία) που να μην βολεύεται παρά μόνο στο δίκιο.. Εσύ θα μου βρείς ενα δίκιο γι αυτήν την καρδιά? για να ξαποστάσει, ν'αντέξει τ'αγιάζι, ρε γαμώτο?

 [Πέτρος Τζεφέρης]

15.11.09

δεν υπάρχει νερό, μονάχα φως,ο δρόμος χάνεται στο φως....



μονο για κείνους..

και τα ορφανά αδέρφια τους..
αυτά που και σήμερα
δεν βολεύονται,
αυτά που ακούγοντας τον μίκη
δακρύζουν,
σφίγγουν τα δόντια απ'το θυμό,
υφώνουν τη γροθιά,
και την κατεβάζουν στο σίδερο..
Και το αίμα τρέχει
ανάκατα με δάκρυα

κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα
Μόνο ετσι.

Δυστυχώς φίλοι μου
το ποστ αυτό ειναι μόνο για κείνους

οι υπόλοιποι ας αναπαυθούμε στο βελούδο
της τηλεόρασης..
Νοέμβρης ήταν η χρονιά..
Χρόνια Πολλά.. και φέτος

[πέτρος τζεφέρης]

Εδώ, και έτσι πονέσαμε το Πολυτεχνείο..
Tο μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα..είναι βελούδινο και φοράει πυζάμες!

9.11.09

San Alfonso del Mar resort: Η μεγαλύτερη πισίνα στον κόσμο ή η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο;

[ΤΖΕΦΕΡΗ ΠΕΤΡΟΥ] [BY TZEFERIS PETER]
Η μεγαλύτερη πισίνα στον κόσμο βρίσκεται στο San Alfonso del Mar, στη Χιλή, και έχει μήκος 1.013 μέτρων, ενώ το βάθος της φτάνει τα 35 μέτρα.

Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1981, επί Πινοσέτ, και τελείωσε το 2006.. Κόστος: 1,5 δις ευρώ με ετήσιο κόστος συντήρησης 3 εκ. ευρώ. Κι αυτό γιατί για να γεμίσει απαιτούνται τουλάχιστον 250.000 κυβικά μέτρα νερού που με φίλτρα τελευταίας τεχνολογίας ανακυκλώνεται συνεχώς. Κι όλα αυτά πάνω σε μια υπέροχη αληθινή παραλία!

Η συγκεκριμενη πισίνα έχει πάρει ήδη την θέση της στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.. Αλήθεια για ποιό λόγο βράβευσαν την εν λόγω πισίνα; Για την κατασκευή της, για το μοναδικό της design ή για το ρεκόρ κόστους χωρίς λόγο;
Γράφεται ότι αυτό που έχει πετύχει ο κατασκευαστής είναι να διατηρεί διάφανο και καθαρό το ωκεάνιο νερό σε μια πισίνα τόσο μεγάλων διαστάσεων, κάτι που δεν είχε επιτευχθεί ποτέ στο παρελθόν. Κι ακόμα , όπως λανσάρεται στην διαφημιστική καμπάνια του ξενοδοχιακού συγκροτήματος, ο επισκέπτης έχει την απόλυτη αίσθηση ότι βρίσκεται σε μια πεντακάθαρη παραλία της καραϊβικής , ενω στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στο χιλιανό ειρηνικό. Τί μας λες; Υπάρχει αλήθεια μεγαλύτερη υπερβολή;

Αυτό το μοντέλο της μονοκαλλιέργειας τουριστικής ανάπτυξης και μάλιστα με υπερβολικά σε μέγεθος και κόστος έργα και με διάχυτη την επιδεικτική κουλτούρα, κάτι μας θυμίζουν και στον τόπο μας..

Ετσι, υπό τον μανδύα της τουριστικής «αναπτύξεως», τοπία μοναδικά ενταφιάζονται στο μπετόν και την ασχήμια, παραλίες ολόκληρες παραδίδονται στην ευτέλεια και το κέρδος.

Και οι άνθρωποι, οι τουρίστες; Δεν είναι παρά μάζες μετακινούμενες, που ψάχνουν τον πλαστικό ήλιο και τη φτήνια του all inclusive ενώ προσθέτουν το δικό τους άχρωμο βλέμμα στις ήδη άχρωμες τουριστικές περιοχές. Και τα δικά τους απορρίμματα…

Ναι καλά κατάλαβες, εξαιτίας σου τουρισμέ μου...

Π.Tζεφέρη: H πιο ωραία θάλασσα του κόσμου ειναι δίπλα και εσύ προτιμάς την χλωριωμένη πισίνα;

3.11.09

Πράσινη ή καφέ η kwh, έχει κόστος. Κι οχι μόνο οικονομικό...



Απο το αιολικό πάρκο στο Λέντα, στο νότιο τμήμα του Ν. Ηρακλείου, που βρίσκεται στα όρια της ζώνης GR4310008 του δικτύου Natura 2000 και αποτελεί βασικό πέρασμα αποδημητικών πουλιών. Ένας από τους παράγοντες που καθορίζουν το «σχέδιο πτήσης» των πουλιών είναι τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα. Οι ανεμογεννήτριες δημιουργούν τέτοια ανοδικά ρεύματα αέρα. Ενδεικτικά, στη Βόρεια Καλιφόρνια, σε μια περιοχή δηλαδή με μεγάλο αριθμό ανεμογεννητριών (πάνω από 5000), σκοτώνονται κάθε χρόνο περίπου 1000 αρπακτικά (GAO 2005).

Η χωροθέτηση μιας αναπτυξιακής δραστηριότητας, είτε αυτή είναι λατομείο, είτε ΑΠΕ, είτε τουριστική επιχείρηση, θα βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο.. όσο το περιβάλλον και η βιοποικιλότητά του θα θίγονται..

Μέχρι να καταλάβουμε οτι το ζητούμενο δεν είναι ούτε να επιτρέπουμε ασύδοτα αλλά ούτε και να αποκλείουμε αβασάνιστα δραστηριότητες.

Ηδη στο Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων στην Αίγινα έχουν μεταφερθεί πρόσφατα 5 γύπες χτυπημένοι από ανεμογεννήτριες στην Κρήτη. Ας ελπίσουμε να είναι μόνο αυτοί, αλλά δυστυχώς δεν είναι..

Δείτε και εδώ

[Πετρος Τζεφέρης]

1.11.09

Δηλώσεις της Υπ. Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΠΕΚΑ) για τον λιγνίτη


Από τις δηλώσεις της Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγης κας Τίνας Μπιρμπίλη στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (στις 31.10.09) για την εξυγίανση των λιγνιτικών μονάδων:

«Θα ήταν αφελές να πει κάνεις ότι οι ΑΠΕ θα είναι η μοναδική πηγή ενέργειας. Ωστόσο, όπως λέμε ότι ο λιγνίτης αποτελεί φυσικό εθνικό προϊόν το ίδιο είναι ο ήλιος και ο αέρας στη χώρα μας" λέει η κ. Μπιρμπίλη. Διευκρινίζει ωστόσο: «Για τις λιγνιτικές μοναδες θα πρέπει να υπάρξει ένα πολύ μεγάλο εξυγιαντικό σχέδιο ώστε να ρυπαίνουν λιγότερο. Πρέπει να γίνουν αυτές οι επενδύσεις διότι στην αντίθετη περίπτωση θα αρχίσουμε να πληρώνουμε πολλά πρόστιμα- από την εμπορία των ρύπων."
Η ΔΕΗ θα κληθεί να πληρώσει αυτά τα χρήματα, τα οποία όμως θα τα μετακυλήσει στους καταναλωτές χωρίς να υπάρχει κανένα όφελος γι΄ αυτούς, οι οποίοι θα υποστούν και τις επιπτώσεις στην υγεία τους από τη ρύπανση».

Επίσης στην αναφορά της για την πρόθεση της κυβέρνησης να κλείσουν άμεσα στις Κυκλάδες οι πετρελαιακοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δηλώνει "Εκτιμάται δε ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την προμήθεια των υγρών καυσίμων για τη λειτουργία των μονάδων της ΔΕΗ στα νησιά είναι σχεδόν ίση με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την προμήθεια λιγνίτη για την ηλεκτροδότηση όλης της υπόλοιπης Ελλάδας. Όμως με τον λιγνίτη- σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών- παρήχθη 10πλάσια ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος απ΄ ό,τι με μαζούτ και πετρέλαιο."

Τέλος για την περίπτωση του μπλοκαρίσματος του φωτοβολταϊκού πάρκου στη Μεγαλόπολη: «Είναι ένα έργο που έχει μπλοκάρει από την τοπική κοινωνία. Θα το δω βήμα προς βήμα. Δηλαδή προτιμάμε αντί για ένα φωτοβολταϊκό πάρκο στην περιοχή να έχουμε για παράδειγμα έναν Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ);», αναρωτιέται. «Αυτό το έργο σε πρώτη φάση θα έβαζε τη ΔΕΗ σε έναν νέο ρόλο και θα σηματοδοτούσε το άνοιγμα της επιχείρησης προς την καθαρή ενέργεια».

Πλήρες άρθρο απο την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ