30.6.10

Oικολογικές δημόσιες συμβάσεις!

Οδηγός_ΠΔΣ_el

Κάθε χρόνο, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, οι δαπάνες του δημόσιου τομέα σε αγαθά, υπηρεσίες και έργα αποτελούν περίπου το 17% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Οι δαπάνες αυτές αφορούν, μεταξύ άλλων, τις προμήθειες ηλεκτρονικού και ηλεκτρολογικού υλικού, συσκευών πληροφορικής, κατασκευές, κλωστοϋφαντουργία, τρόφιμα, ενέργεια, χαρτί, έπιπλα, μεταφορές και υλικά καθαρισμού κλπ

"Πράσινες" Δημόσιες Συμβάσεις είναι οι διαδικασίες με τις οποίες ο δημόσιος τομέας προμηθεύεται προϊόντα, υπηρεσίες ή εργασίες, χρησιμοποιώντας πράσινα κριτήρια κατά την αξιολόγηση προσφορών.

 Με βάση το κοινοτικό θεσμικό πλαίσιο, οι δημόσιες υπηρεσίες προμηθειών μπορούν να χρησιμοποιούν περιβαλλοντικά κριτήρια κατά την προκήρυξη διαγωνισμών και την αξιολόγηση των προσφορών, δεδομένου ότι ταυτόχρονα ικανοποιούνται οι βασικές αρχές της διαφάνειας, της ισότιμης μεταχείρισης και της μη διάκρισης.

Με απλά λόγια, όταν κάνουμε στο δημόσιο μια σύμβαση για τα μελάνια, για το χαρτί φωτοτυπικού και εκτύπωσης, για το γραφειακό εξοπλισμό, για την επίπλωση, για τις υπηρεσίες καθαρισμού, για τις υπηρεσίες τροφοδοσίας, ακόμη και για τις υπηρεσίες ..κηπουρικής, πρέπει να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε με την κατάλληλη ανάθεση και τον τρόπο εκτέλεσης των δημοσίων συμβάσεων :
  • να μεώσουμε το ενεργειακό και οικολογικό τους αποτύπωμα, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
  •  να μειώσουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον
  • να συμβάλλουμε στην αεϊφορική χρήση των φυσικών πόρων
  • να προωθήσουμε την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα
  • να λειτουργήσουμε ως παράδειγμα για των ιδιωτικό τομέα
  • να εξοικονομήσουμε δημόσιους πόρους, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος κύκλου ζωής.
Μένει να το δούμε στην πράξη!



29.6.10

Βουβουζέλα, η μόνη πρωταγωνίστρια στο φετινό παγκόσμιο κύπελλο



Κάτω τα χέρια από τη βουβουζέλα! Κι ας κάνει εκκωφαντικό θόρυβο. Κι ας διαμαρτύρονται διαιτητές και παίχτες, για τα 127 ντεσιμπέλ που βγάζει, ενώ η σφυρίχτρα του διαιτητή δεν (πρέπει να) ξεπερνά τα 122 ντεσιμπέλ. Κι ας έγιναν ιστοσελίδες μόνο και μόνο για να απαιτήσουν την απαγόρευσή της. Κι ας κάνουν θραύση οι ωτοασπίδες στους ευρωπαίους οπαδούς.

Οχι φυσικά επειδή ειναι ... λέξη ελληνικής προέλευσης. Και ενδεχομένως ...προέρχεται από το «γουγουτζέλες» (δηλ. την μυτιληνιά κουκουνάρα) ή την ..πράσινη βαζέλα. Αλλά επειδή αγαπητοί πολιτισμένοι ευρωπαίοι ή αμερικανοί: αυτή είναι η Αφρική. Επειδή ο συμβολισμός της βουβουζέλας είναι μεγάλος για τη διοργανώτρια «μπαφάνα-μπαφάνα» και όχι μόνο: η βουβουζέλα είναι για μας μέρος της παράδοσής μας. "Οι πρόγονοί μας τη χρησιμοποιούσαν ως μέσο επικοινωνίας. Σεβαστείτε τον πολιτισμό μας και δεχτείτε τον τρόπο που εμείς γιορτάζουμε!"

Η βουβουζέλα ειναι ότι πιο αυθεντικό υπάρχει σε τούτο το παγκόσμιο κύπελλο. Μας θυμίζει τον πραγματικό λόγο διοργάνωσης του μουντιάλ που σιγά σιγά τείνουμε να τον ξεχάσουμε μέσα από την παγκοσμιοποίηση, τους θεατρινισμoύς του μαραντόνα και τις ατομιστίες του μέσι..

Λυπάμαι που οι γάλλοι παίκτες υπέφεραν έστω κι ελάχιστα (λίγο πριν το κάζο...) από πονοκεφάλους εξαιτίας του θορύβου.

Οπως έγραψε κάποιος στο tweeter, «έπειτα από ένα Σαββατοκύριακο, η Ευρώπη θέλει να απαγορεύσει τη βουβουζέλα-μακάρι να είχαν αντιδράσει το ίδιο γρήγορα και με την απαγόρευση της δουλείας!».

[bt Tzeferis Peter] [του Τζεφέρη Πέτρου]

26.6.10

Διδακτορικό στο ...Nintendo DS

Αν έχετε μικρά παιδιά, ξέρετε τι είναι το Nintendo DS. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το Wii (προφέρετε σαν το αγγλικό 'we'=εμείς), το Playstation,  το Nintendo DSΙ XL και πολλά ακομη που αφορούν τις  κονσόλες οικιακής ψυχαγωγίας  των παιδιών (και όχι μόνο αν συμπεριλάβει κανείς τα λεγόμενα brain training games που απευθύνοται κυρίως για μεγάλους!) ...

Και όλοι έχετε ακριβοπληρώσει όχι μόνο τις κονσόλες αλλά και τα διάφορά αξεσουάρ (joystick, gamepad κλπ) ή τους διάφορους τίτλους παιχνιδιών που εισέρχονται στην αγορά καθημερινά, τις δισκέτες με το Mario Kart, Party, κλπ.  το Pokemon Dash, το SIMS και τα παράγωγά του,  και  χιλιάδες άλλα..

Και αρκετοί έχετε προχωρήσει παραπέρα στις πασπαρτού κάρτες R4I και τις υποκλοπές τίτλων από διάφορες πειρατικές ή λιγότερο πειρατικές ιστοσελίδες ώστε να μην πληρώνετε χιλιάδες ευρω για τα καπρίτσια των μικρών να έχουν mario, και δεν ξέρω εγώ τι άλλο..

Είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλη αγορά (η Nintendo ανταγωνίζεται με τη Sony και τη Microsoft) βρίσκεται πίσω από τις επιθυμίες των μικρών να βρίσκονται διαρκώς πίσω απο την μικροσκοπική (και τώρα με το DSΙ XL όχι και τόσο μικροσκοπική) κονσόλα του Nintendo.. Και των γονέων να τυρβάζουν περί τα επαγγελματικά τους ή διάφορα άλλα...
Τα πιο αναγνωρίσιμα από αυτά, το Mario (200.000.000 πωλήσεις), τα παιχνίδια Pokemon (155.000.000 πωλήσεις), Zelda, Donkey Kong έχουν κάνει εκατομμύρια πωλήσεις.

Σκέφτομαι καμμιά φορά, εχοντας αποκτήσει την τεχνογνωσία του ...hacking (με πολύ κόπο ειναι αλήθεια), να βάλω μια αγγελία: Γονείς μην πληρώνετε τα νέα παιχνίδια, σας τα γράφω όλα με 5 ευρώ.. Λέτε να βγάλω αρκετά χρήματα;

Και κάτι ακόμη. Σε κείνους που θα βιαστούν να κρίνουν και να σχολιάσουν αβασάνιστα με την γνωστή επωδό "υπάρχουν κι αλλοι δρόμοι για τα παιδιά μας, η θάλασσα, ο ήλιος, το κρυφτό και το κυνηγητό, η δημιουργική ενασχόλιση (π.χ. τέχνη, διάβασμα, αθλητισμός), που θα αντισταθμίσουν και θα ελαχιστοποιήσουν την επιρροή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών κλπ", έχω να παρατηρήσω: Συμφωνώ απολύτως, όμως mutatis mutandis ξανασκεφτήτε το...

Αλλωστε, κλείνοντας την οθόνη δεν σημαίνει ότι προστατεύουμε αποτελεσματικά το παιδί από τον εθισμό αλλά και απο τη βία που συχνά παραμονεύoυν πίσω από τις παιδικές κονσόλες. Η βία της εικονικής πραγματικότητας, μέσω ενός μηχανισμού «απαγόρευσης» από την πλευρά των γονιών, μπορεί να γίνει γοητευτική και να μαγνητίσει το παιδί προς την αντίθετη κατεύθυνση από την προσδοκώμενη.

Εξάλλου, νομίζω ότι η αποδοχή της ανάγκης του παιδιού να παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά παράλληλα ο έλεγχος (ιδιαίτερα για την επιλογή λιγότερο βίαιων παιχνιδιών όπως και στον χρόνο που το παιδί αφιερώνει σε αυτά) χωρίς να είναι ασφυκτικός, ενδεχομένως σε τελική ανάλυση  να αποβούν περισσότερο ικανοποιητικοί προστατευτικοί μηχανισμοί...

Κάντε λοιπόν ένα μεταπτυχιακό στο ...Nintendo DS

[Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

24.6.10

Have a ..Shay day!

Ηρθε πάλι η ίδια ιστορία στο γραμματοκιβώτιό μου, να μου ξαναθυμίσει ότι δεν την δημοσίευσα την προηγούμενη φορά! Ποιά ιστορία; Mα αυτή του Shay!

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.

"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.

Ο πατέρας συνέχισε. "Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Read More

22.6.10

Yπάρχουν αναπτυξιακές δυνατότητες στον τόπο μας;

Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε τομείς όπου μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να βρούμε ξανά τη θέση μας στον παγκόσμιο αναπτυξιακό χάρτη, διαμορφώνοντας σημαντικό ρόλο εντός της ΕΕ αλλά και παγκοσμίως. Ποιοι είναι αυτοί;

(α) Ο ενεργειακός τομέας. H ενέργεια, με τη μορφή κυρίως έργων αιολικής ή ηλιακής παραγωγής, η λεγόμενη «πράσινη ενέργεια». Ηδη το αρμόδιο υπουργείο ΠΕΚΑ εξήγγειλε την πραγματοποίηση επενδύσεων ύψους 16 δισ. ευρώ σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) έως το 2020, οι οποίες θα αυξήσουν την εγκατεστημένη ισχύ των ΑΠΕ από 4.500 MW που είναι σήμερα σε 15.000 MW, καλύπτοντας το 40% της κατανάλωσης ηλεκτρισμού της χώρας, από AΠE. Υπενθυμίζονται οι στόχοι της Ε.Ε. για 20% συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας, 20% εξοικονόμηση ενέργειας και 20% μείωση των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου έως το 2020.
Βέβαια, η αλήθεια είναι...
Read More

20.6.10

Για όλα φταίει το DNA του έλληνα;



Να το πιστέψουμε; Οτι δηλ. όλη η κακοδαιμονία μας οφείλεται στο κακό μας DNA;

Οτι υπάρχει ένας γενετικός κώδικας που προσδιορίζει διαχρονικά το ύφος και το ήθος της κοινωνίας μας, μια «κακή ενέργεια» που μας μαγνητίζει; Οτι η διαφαινόμενη χρεοκοπία, η φοροδιαφυγή, ο φαρισαϊσμός των ΜΜΕ, η ανευθυνότητα των πολιτικών, η ...Siemens, η υποκρισία, ο επαρχιωτισμός, η αναξιοκρατία ανήκουν εγγενώς στην προαιώνια ελληνική ταυτότητα, στο κακό μας DNA;

H μήπως τα πράγματα δεν είναι ετσι; Αλλά πολύ πιο απλά, όλα τα παραπάνω οφείλονται στην διαμορφωθείσα ανατολίτικη "κουλτούρα του καραγκιόζη", την "κουλτούρα του νεοέλληνα", όπου το μόνο που σκεφτόμαστε είναι "πως θα κλέψουμε τον αληπασα";

Η κουλτούρα όμως δεν είναι παρά ένα σύνολο από συνήθειες που αναπτύσσονται μέσα από συστηματική επανάληψη στο εσωτερικό ενός κοινωνικού και πολιτιστικού συστήματος. Ας πούμε πχ. η φοροδιαφυγή, προέκυψε από μια τέτοια συστηματική επανάληψη μιας δραστηριότητας, απολύτως ορθολογικής και την ταυτόχρονη απουσία της δέουσας τιμωρίας, πράγμα που την ενσωμάτωσε τελικά στην κουλτούρα μας, αλλά οχι (ελπίζουμε) στην διαχρονική ιδιοσυγκρασία μας. Οι κουλτούρες είναι «γεγονότα», μέσης ή μακράς διάρκειας στοιχεία του πολιτισμού μας ναι, όχι όμως η ίδια η διαχρονική πολιτιστική μας ταυτότητα.

Αλλάζει η κουλτούρα αυτή, αλλάζει ο έλληνας; Οπως άλλωστε μας ζητάει και το επιτακτικό πρωθυπουργικό  δίλημμα  «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»;  Είναι η σημερινή δευτοκλασάτη κουλτούρα του νεοέλληνα ανακλητή; Και σε ποιό βαθμό; H μήπως όχι και η Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα μια κοινωνία, η οποία είναι καταδικασμένη ανθρωπολογικά; Δηλ. "βουλιάζουμε υποχρεωτικά, είτε αλλάζουμε είτε οχι.."

Εάν το "πνεύμα του έθνους" χρεοκόπησε, εάν η Ελλάδα  βρίσκεται στη δεύτερη ταχύτητα της ευρωζώνης και υποβιβάστηκε σε Ελλαδίτσα, εάν οι κοινωνικές κατακτήσεις γενεών ακυρώνονται, εάν ο αξιακός ιστός έχει βάναυσα τσαλακωθεί, αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο «Ελληνας δεν αλλάζει». Αλλάζει συνεχώς, προς το καλύτερο, αλλά και προς το χειρότερο. Η Ελλάδα, και καμία κοινωνία, δεν είναι καταδικασμένη ανθρωπολογικά.  Οσοι επικαλούνται τη φύση του έθνους, τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά του, απλώς κρύβουν τις δικές τους ευθύνες και αδυναμίες να αλλάξουν τις "συμπεριφορές της πολιτείας" που με τη σειρά της διαμορφώνει κουλτούρα και ανθρωπολογική ταυτότητα.
Τι θα γίνει ομως τελικά; Διαφαίνεται πουθενά η λύση, η δεν χρειάζεται καν να την ψάξουμε όπως υποδηλώνει το εξαιρετικά αισιόδοξο βιντεο; Θα βουλιάξουμε τελικά ή θα καταφέρουμε να αλλάξουμε ρότα; Kαι όχι φυσικά την πολιτιστική μας ταυτότητα;

Την απάντηση θα την δώσει το ίδιο το ιστορικό γίγνεσθαι. Η αλήθεια ειναι ότι η πολιτική (που την έχουν τόσο υποβαθμίσει οι ίδιοι οι λειτουργοί της)  και μόνον αυτή μπορεί να προκαλέσει ένα «νέο κύμα ενέργειας» (Β. Καραποστόλης). Διαφαίνεται αυτό σήμερα;  Οχι, και από κανέναν πολιτικό χώρο....

[στοιχεία από άρθρο του  κ. Γεράσιμου Μοσχονά, ΤΟ ΒΗΜΑ, 20.06.2010]

17.6.10

Είναι... λιθίου φαεινότερο ότι το Αφγανιστάν διασπάει το τρίγωνο..

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Peter]
Μέχρι πρότεινος, το τρίγωνο ανάμεσα στην Χιλή, Βολιβία και Αργεντινή θρωρούνταν το Ελ-Ντοράντο του 21ου αιώνα, αφού η περιοχή διαθέτει το 90% των παγκόσμιων αποθεμάτων σε Λίθιο. Είναι πλέον γνωστό ότι το Λίθιο είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των τεχνολογικών εξελίξεων στην πληροφορική και ειδικότερα στον τομέα ενεργειακής τροφοδοσίας. Και όχι μόνον, αφού το Λίθιο δεν απαντάται  μόνον ως αντιμανιoκαταθλιπτικό φάρμακο αλλά βρίσκεται και στο εσωτερικό σχεδόν όλων των σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών (κινητών, φορητών υπολογιστών, ψηφιακών φωτογραφικών κλπ).  Κι ακόμη χρησιμοποιείται  στους πυρηνικούς αντιδραστήρες, για την παραγωγή Τριτίου, στοιχείου, που δεν υπάρχει στην φύση και αποτελεί καύσιμο υλικό της σύντηξης. Η γενίκευση της χρήσης του Λιθίου στις μπαταρίες ενεργειακής αποθήκευσης αφορά πλέον ακόμη και τα ηλεκτρικά (και προφανώς τα υβριδικά) αυτοκίνητα, που ήδη έχουν αρχίσει να παράγονται μαζικά στην αγορά. Κι αυτό γιατί οι μπαταρίες λιθίου  συσσωρεύουν περισσότερη ενέργεια, έχουν μικρότερο βάρος από άλλα υλικά και αποφορτίζοννται σε πιο αργoύς ρυθμούς.
Η είδηση ότι η Βολιβία "Μπορεί να Γίνει η Σαουδική Αραβία του Λιθίου" κυριαρχούσε μέχρι πρότεινος, εφόσον  η Βολιβία διαθέτει το 35% των παγκοσμίων αποθεμάτων. Στις ανεμοδαρμένες ορεινές πεδιάδες των Άνδεων, ο ηγέτης των ινδιάνων της περιοχής, είναι από τους πρώτους που συμφωνούν και σιγοντάρουν την εμπλοκή της χώρας στην εξόρυξη του λιθίου,  εξηγώντας  πως η Βολιβία, η δεύτερη φτωχότερη χώρα της ηπείρου, θα παρέχει στον πλανήτη τις αναγκαίες ποσότητες λιθίου, το στοιχείο εκείνο που θεωρείται κρίσιμο για την εξάπλωση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ο πρόεδρος της χώρας, Έβο Μοράλες, έχει δηλώσει ότι η Βολιβία μπορεί να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς λιθίου στον κόσμο, αν και μέχρι τώρα ούτε ένα ορυχείο δεν λειτουργεί στην επικράτειά της. Ο κ. Μοράλες τονίζει πως με αυτόν τον τρόπο το έθνος του θα συνεισφέρει στην καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής.. Με ποιό τρόπo αλήθεια; Μα με την μαζική παραγωγή των ορυχείων λιθίου.. Ελπίζω να το σημειώνουν καλά αυτό οι διάφοροι γνωστοί οικολογούντες, λάτρεις των οικο-καινοτόμων μεθόδων που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρικά και υβριδικά αυτοκίνητα..Και να το θυμούνται εξίσου καλά όταν τα οδηγούν, είτε πρόκειται για Lexus, είτε για  Toyota prius, Nissan Leaf είτε για το Piaggo MP3 Hybrid, το πρώτο υβριδικιό σκουτεράκι.. 
Από τις αρχές του χρόνου αυτού,  στο παιχνίδι του λιθίου μπήκε και το Αφγανιστάν. Προ ημερών μάλιστα, μετά την ανακοίνωση των «Νew Υork Τimes», U.S. Identifies Vast Mineral Riches in Afghanistan σχετικά με τεράστια αποθέματα μεταλλευμάτων, κυρίως χαλκού, σιδήρου και λιθίου, αξίας 1 τρισ. δολαρίων, που ανακάλυψαν αμερικανοί γεωλόγοι στο υπέδαφος του Αφγανιστάν (συνεχίζοντας το έργο των Ρώσων προκατόχων τους) , τα πράγματα φαίνεται ότι αλλάζουν ριζικά. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να γίνει τώρα «η Σαουδική Αραβία του λιθίου», αν ληφθεί υπόψιν και το ιδιότυπο σοσιαλιστικό καθεστώς πο προσπαθεί να επιβάλλει ο Μοραλες σην Βολιβία...

Και τα ερωτήματα που τίθενται τόσο για το Αφγανιστάν, όσο και για τη Βολιβία (και όχι μόνο):

Μπορούν τα πολύτιμα και περιζήτητα κοιτάσματα να αποτελέσουν μέσα στα επόμενα χρόνια την αναπτυξιακή ατμομηχανή που θα βοηθήσει τις χώρες αυτές να βγούν από το τέλμα της φτώχειας, προσφέροντας παράλληλα στην παγκόσμια οικονομία αλλά και στο θέμα της βιώσιμης μετακίνησης και γενικότερα της κλιματικής αλλαγής; Μπορεί το λίθιο να αποτελέσει το βαρύ πυροβολικό τους; Και πόσο εύκολο αλλά και επιθυμητό είναι αυτό, σε χώρες που έχουν ελάχιστο ΑΕΠ αλλά και μηδαμινή εμπειρία στην εκμετάλλευση του υπεδάφους;

Κι από την άλλη, αν υπάρχουν ενδοιασμοί για την διαχείριση του ορυκτού πλούτου αυτού, όπως διατείνονται οι "σκεπτικιστές"  του χώρου και ακόμη ενδοιασμοί για το πως τελικά θα αξιοποιηθεί και που θα καταλήξει, τι πρέπει να γίνει; Να τον αφήσουμε στη θέση του, θεωρώντας τον ως "κατάρα" και να περιμένουμε να αλλάξει το αξιακό μας σύστημα,  να ασπαστούμε τις αρχές της "αξιοβίωτης ανάπτυξης" ώστε τελικά να μην αδικήσουμε κανένα στο παγκοσμιοποιημένο διαμοίρασμα του πλούτου; Και ως τότε; και ως πότε;  Μπορεί κανείς να βοηθήσει τον πρόεδρο μοράλες να βγεί αισίως από το δίλημμα; Ποιός νοιάζεται και ποιός μπορεί;

13.6.10

Βιωσιμότητα (sustainability): η μεγαλύτερη πρόκληση του καιρού μας..

Η μεγαλύτερη πρόκληση του καιρού μας δεν εντοπίζεται γεωγραφικά. Είναι η μετάβαση (από τον καταναλωτισμό) προς την «Βιωσιμότητα» (Sustainability), η οποία αποτελεί μια πορεία, μια διαρκή προσπάθεια του ανθρώπου να διατηρηθεί στο πεπερασμένο οικοσύστημα της Γης. Η βιωσιμότητα και η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελούν έννοιες ανθρωποκεντρικές αλλά και περιβαλλοντοκεντρικές, και διαφέρουν απόλυτα από την «άγρια» ή απεριόριστη ανάπτυξη-μεγέθυνση, που πρεσβεύει η κλασική οικονομία. Σήμερα, όλοι οι  κύκλοι της φύσης,  έχουν διαταραχθεί με ευθύνη κυρίως του ανθρώπου. Ο πλανήτης θα ξαναβρεί την ισορροπία του, όπως κάνει εκατομμύρια χρόνια τώρα, το ζητούμενο είναι σε τι κατάσταση θα είναι ο άνθρωπος, όταν επέλθει η ισορροπία!  Θα πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε τις λύσεις εκείνες που θα οδηγήσουν σε μια αρμονικότερη συνύπαρξη του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, σε μια σχέση όχι ανταγωνιστική αλλά με θετικές συνέργειες.

 Για μένα, η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι παρά η ανάπτυξη (οικονομική-κοινωνική-πολιτισμική) που είναι συμβατή με τη ζωή μας καθώς κι εκείνη των νεώτερων γενιών που θα έρθουν. Είναι λοιπόν η αξιοβίωτη ανάπτυξη, που αξίζει να τη βιώνει κανείς.

Εντούτοις, η βιωσιμότητα (όπως και η βιώσιμη ανάπτυξη) είναι ένας χώρος που προσφέρεται για εκμετάλλευση και κάθε είδους παρεξηγήσεις. Επιστήμονες και δημοσιογράφοι, πολιτικοί και βιομήχανοι,την έχουν βάψει με χρώματα και την έχουν μετατρέψει σε σημαία τους. Σημαία ευκαιρίας όμως. Δείτε Φαρμαληστρική βιωσιμότητα

Read More

10.6.10

Hμερίδα με θέμα «Οι Θησαυροί της Βόρειας Ελλάδος»: το συμπέρασμα...

Η ημερίδα διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από το Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και την οικονομική εφημερίδα Εξπρές.

Η ίδια η εφημερίδα συνοψίζει τα αποτελέσματα:

 Αναξιοποίητος ορυκτός πλούτος αξίας 20 δισ. ευρώ στη Βόρεια Ελλάδα

Πέραν από τα προφανή θετικά συμπεράσματα που παρουσιάζονται παραπάνω, η δυναμική παρουσία της "άλλης άποψης", οι "αρνητές και διαφωνούντες", ξαναθέτουν δυναμικά το ερώτημα κάθε φορά που γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις:  «τελικά αξίζει το κόπο;». "μπορεί τελικά η  Μεταλλεία και γενικότερα η Εξορυκτική δραστηριότητα, να αποτελέσει συμφέρουσα και περιβαλλοντικά ασφαλή δραστηριότητα για τον τόπο μας και γενικότερα, ώστε να δώσει κανείς τη μάχη του με την άγνοια, την παραπληροφόρηση και τις προκλήσεις των καιρών;"
 
Και η απάντηση, το συμπέρασμα; To αβίαστο ενδεχομένως, αλλά όχι το αβασάνιστο και προφανές. Το τεκμηριωμένο, δονκιχωτικό κι αφελές (ίσως για ορισμένους) αλλά πολυβασανισμένο συμπέρασμα, και κυρίως το καλοπροαίρετο συμπέρασμα, που έχει προκύψει "δια πυρός και σιδήρου" ως συνισταμένη μέσα από τη διαχρονική εμπειρία:
 
Ναι είναι αλήθεια ότι η «μεταλλεία» και γενικότερα ο εξορυκτικός τομέας, στηρίζεται στην εκμετάλλευση ορυκτών πόρων μη ανανεούμενων, παρά μόνο σε γεωλογική κλίμακα.
 
Ναι,  η μεταλλευτική δραστηριότητα παρουσιάζει ιδιαιτερότητες (μη ανανεώσιμο, γεωγραφικό εντοπισμό, σπανιότητα, περιβαλλοντικό αποτύπωμα κλπ) που επηρεάζουν ανταγωνιστικά τη διαχείριση άλλων μη ανανεώσιμων πόρων (νερό, έδαφος κλπ). Όμως αυτό δεν καθιστά τη δραστηριότητα a priori μη βιώσιμη, όπως τεκμηριώνεται όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και από τη διεθνή εμπειρία.

Ναι, υπάρχουν περιοχές που η εξορυκτική δραστηριότητα, για ένα σύνολο από λόγους και υπό προϋποθέσεις, δεν αποτελεί επιτρεπόμενη επιλογή (πχ. αρχαιολογικές, προστατευόμενη φυσική, πολιτιστική κληρονομιά) ή δεν αποτελεί βέλτιστη επιλογή (διότι έχουν ήδη ή πρόκειται να επιλεγούν εναλλακτικές δραστηριότητες).

Εντούτοις, αν μπορούσαμε να συζητήσουμε σοβαρά, ψύχραιμα και κυρίως συναινετικά, αν προτάσαμε το γενικότερο συμφέρον (τοπικό και εθνικό) αντί του στενά ατομικού, τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να απλοποιηθούν και να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις.

Εντούτοις, όλοι οι έλληνες πολίτες (πρέπει να) ξέρουν την απάντηση στο ερώτημα «αν αξίζει τον κόπο». Μπορεί η μικρομέγαλη ελλαδίτσα μας να μην ειναι El Dorado, δεν είναι ομως ούτε και Ψωροκώσταινα. Οπως επιβεβαιώθηκε και από την ημερίδα, διαθέτει ενα σοβαρό απόθεμα ορυκτού πλούτου, που μέχρι σήμερα παραμένει ανεκμετάλλευτο και το οποίο θα έπρεπε να μας κινητοποιήσει θετικά, ειδικά σήμερα .

Οχι ληστρικά, όχι μέσα σε μαύρα κουτιά, αλλά πλήρως διάφανα, ανθρωποκεντρικά και περιβαλλοντοκεντρικά. Με συμμάχους την βιομηχανική οικολογία (industrial ecology) , την βιομηχανική συνύπαρξη, την οικο-αποδοτικότητα (eco-efficiency), την καλύτερη επιμελητεία υλικών (materials stewardship), την περιβαλλοντική καινοτομία κι ευθύνη (eco-innovation, eco-liability), τον  σεβασμό στην υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων καθώς και στην προστασία του περιβάλλοντος. Με τους διαφωνούντες "μέσα" και όχι "απέξω".

Ο ελληνικός ορυκτός πλούτος, όπως αλλωστε επισημαίνεται και στον πανταχόθεν αποδεκτό όρο «πλούτος», υπήρξε διαχρονικά αλλά και είναι τόσο σημαντικός ώστε δικαιολογεί την εξορυκτική δραστηριότητα εκεί oπου δεν δημιουργεί σοβαρό περιβαλλοντικό κόστος και δεν ακυρώνει άλλες εξίσου σημαντικές δραστηριότητες ανάπτυξης.


[Πέτρος Τζεφέρης][by Tzeferis Peter]

«Οι Θησαυροί της Βόρειας Ελλάδος»

ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΞΠΡΕΣ-ΣΜΕ

Birds frozen in oil: a desperate summer has come...

Γράφουν κάποιοι ειδικοί, ότι θα μας κάνει καλό μακροπρόθεσμα, η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, μιας και οι πολίτες ενδεχομένως θα πειστούν επιτέλους πως πρέπει να αλλάξουν τον τόσο απόλυτα, ενεργειακά εξαρτημένο τρόπο ζωής τους.




Να το πείτε αυτό σε όλους εκείνους στην Αλαμπάμα, το Μισισίπι και τη Λουιζιάνα, που στήριξαν για μια ζωή όλη την επαγγελματική τους δραστηριότητα στην υγεία και τα ενδιαιτήματα του κόλπου.

Και είναι πολλοί αυτοί. Και είναι όλοι σε απόγνωση...


[thanks friend for photos of Bird ..frozen in oil]



Gulf residents angry about BP and claims process

9.6.10

Πόσο μεγάλη ειναι η πετρελαιοκηλίδα; Δες την στην ..ΑΘήνα!

How big is the Deepwater Horizon oil spill?

If you are like me and have trouble picturing quite how big this oil spill is, or if you have any question of how truly massive it is, I suggest checking this Google Earth tool that allows you to compare the spill to your hometown.

Compare the Deepwater Horizon oil spill  to your own city

8.6.10

Nothing Can Survive This!



Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών - 8 Ιουνίου 2010.
Ελεος, φίλοι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, μην μας στείλετε άλλα δελτία τύπου . Αρκετά πήραμε για την παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος!
ΜΗΝ μας θυμίσετε πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι ωκεανοί και οι θάλασσες για την οικολογική ισορροπία της Γης για την  βιοποικιλότητα και τη βιόσφαιρα!
ΜΗΝ μας ξαναθυμίσετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν  από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και την ανάγκη για επείγουσα ανάληψη δράσης: χημική ρύπανση, απόρριψη επικίνδυνων ουσιών,  πλαστικά (πχ. Garbage Patch)  και την  υπεραλίευση!
ΜΗΝ μας πείτε πάλι για τις  "νεκρές ζώνες”, για την υδάτινη βιοποικιλότητα στο κόσμο,την ποιότητα των αλιευμάτων, τα κοράλια, τα φύκια και το φυτοπλαγκτόν!
ΑΠΛΑ κάντε κάτι. Αυτό ειναι η δουλειά σας.

7.6.10

What's Yours (and cannot be grown) is Mined. What’s Mined Is ...Yours;


In every part of the world, and in every important or trivial aspect of our lives – every time we eat or drink, write or paint, wash, cook, travel, or simply sit in the hearth of our home – we avail ourselves of some derivative of metallic and nonmetallic mineral ores.

From our faded jeans to our toothpaste; our televisions and mobile phones, or even a seemingly-trivial product like cat litter; from solar panels to cosmetics -- all of these products, use processed minerals. And the list is endless. Even if we are largely unaware of it, minerals exist in and affect our daily lives, and we co-exist intricately with them. What’s yours (and can’t be grown) has to be mined!

However, we have to think it from another point of view aswell. If you’ve never heard of tantalum (and coltan) don’t be alarmed just yet. It, like many other “magical” materials, are refined into the clandestine cocktail of components that allow our hi-tech devices to do what they do. However, you may want to reconsider what “hi-tech” really means. Behind the pretty touch screen of your mobile phone–and beneath the sensuous shell of your laptop, camera, or game console–lies someone else’s nightmare..

One of the most perverse elements of this whole equation is that what originates in the Congo under horrendous conditions is refined and manufactured into technology in China, is consumed by us so that we can check e-mail and make phone calls, and is then quite often cracked, smashed and melted down by villagers in search of raw materials back in China, where up to 80% of our “recycled” electronic waste is doomed to spend eternity. It’s a shocking cycle, a never ending "story", which we have accepted!

So, we consider that everything ever mined (everywhere in the world and under any condition) is ours, ready to be used without ethical arguments!

The next time you want to lackadaisically upgrade your iPod or cell phone, keep in mind where its circuitry might have come from. Curiosity will kill the crimes, so be curious about your technology. . . and remember that what’s cheap for us can be so very, very "expensive" for so many others. Don't cry out against others without a second thought, you are definitely among those "others". Help for a sustainable mining, for a sustainable resource management.

Μην πυροβολείτε τον Ορυκτό Πλούτο της Χώρας






[by Dr.Tzeferis Peter][του Τζεφέρη Πέτρου]

5.6.10

Mουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας : Το πρώτο μουσείο περιβάλλοντος στην Ελλάδα



Το πρώτο μουσείο περιβάλλοντος στην Ελλάδα εγκαινιάστηκε επισήμως σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, από το Πολιτιστικό Ιδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εδράζεται εκεί ακριβώς όπου ο μύθος αναφέρει ότι τεράστια τρομακτικά πτηνά με ψηλά πόδια και σιδερένιες φτερούγες έτρωγαν ζώα και μικρά παιδιά. Οι Στυμφαλίδες Ορνιθες είχαν γίνει τόσες πολλές που όταν πετούσαν όλες μαζί έκρυβαν τον ήλιο. Αυτά τα πτηνά ήταν που αφάνισε με τα φαρμακερά βέλη του ο Ηρακλής. Σήμερα η Στυμφαλία δεν απειλείται από... όρνιθες αλλά από την ερημιά και την εγκατάλειψη.

Το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας αναφέρεται αποκλειστικά στη συγκεκριμένη περιοχή. Το Μουσείο έχει σκοπό να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, καθώς και την αρμονική συνύπαρξή τους στη λεκάνη της Στυμφαλίας. Βασικοί στόχοι του μουσειολογικού σχεδιασμού είναι η οικολογική ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής.

 "Το σοβαρότερο έκθεμα είναι η παρουσίαση της πανίδας και της χλωρίδας της λίμνης» τονίζει η γενική διευθύντρια του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς, κυρία Ασπασία Λούβη. Στον μεγάλο εκθεσιακό χώρο του αναπτύσσονται δύο ενότητες. Η πρώτη αφορά το περιβάλλον της περιοχής και η δεύτερη αποτυπώνει τον τρόπο που αυτό επηρέασε την ανάπτυξη της ανθρώπινης δραστηριότητας, και ειδικότερα των παραδοσιακών επαγγελμάτων. «Ο μουσειακός χώρος μάς μιλάει, μεταξύ άλλων, για τα γεωλογικά φαινόμενα που δημιούργησαν τη λίμνη, τους ανθρώπους και τους οικισμούς που συνδέθηκαν μαζί της. Μας παρουσιάζει το Αδριάνειο Υδραγωγείο, έργο του Αδριανού, το γοτθικό μνημείο των κιστερκιανών μοναχών της περιόδου της Φραγκοκρατίας αλλά και τις ήπιες δραστηριότητες, όπως η κτηνοτροφία ή οι καλλιέργειες που αναπτύχθηκαν τριγύρω από τη λίμνη.

Επιτέλους κάτι καλό για τούτη τη μέρα.

Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας

4.6.10

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος: τί κόσμο θέλουμε επιτέλους;


Μετά τη φοβερή οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού (που μάλλον  πρόκειται για τη χειρότερη καταστροφή που έχει σημειωθεί ποτέ στην ιστορία των ΗΠΑ , χειρότερη ακόμα και απ’ αυτή του « Exxon Valdez» στην Αλάσκα) το ερώτημα ξανατίθεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: τι κόσμο θέλουμε επιτέλους;

Ανάπτυξη και πλούτο με κάθε κόστος; Χωρίς όρια και χωρίς αιδώ;
Που είναι αλήθεια η περιβαλλοντική πολιτική του προέδρου Οbama που θα γέμιζε με ΑΠΕ τον κόσμο ολόκληρο και θα προστάτευε την βιοποικιλότητα πάση δυνάμει;

Γιατί πώς αλλοιώς να ερμηνεύσει κανείς την οικολογική αυτή καταστροφή στο κέντρο της τεχνολογίας;  Η διαρροή στην πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου "Deepwater Horizon" της BP ξεκίνησε στις 20 Απριλίου και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν στέφθηκαν από επιτυχία και τα απαισιόδοξα σενάρια θέλουν τη διαρροή πετρελαίου να συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο. Λένε ότι δεν λειτούργησε αφενός το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης διότι έλειπαν οι μπαταρίες ή είχαν αδειάσει, κανένας δεν τις άλλαξε ή δεν τις φόρτισε και επίσης δε λειτούργησε ο μηχανισμός όπου κλείνουν αυτόματα οι βαλβίδες της άντλησης. Ομως είναι αρκετή η δικαιολογία αυτή; Πρόκειται για ένα ατύχημα που δεν μπορούσε να αποφευχθεί ή όχι μόνο θα μπορούσε αλλά επιπλέον προκλήθηκε από εγληματική αδιαφορία και μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας;


Το ερώτημα τίθεται καθημερινά σχεδόν όπου Γης. Και προφανώς και στον τόπο μας. Θέλουμε οικονομική ανάπτυξη,  ναι. Θέλουμε ανταγωνιστικότητα, ναι.  Θέλουμε βιομηχανική ανάπτυξη, ώστε να μην φοράμε διαρκώς το "παπιγιόν" του σερβιτόrου, ναι. Αλλά με ποιό κόστος για το περιβάλλον και τη ζωή μας; Και τι κάνουμε γι'αυτό; Πώς προστατεύουμε τα όρια που βάζουμε;

Δυστυχώς φέτος δεν ...γιορτάζει μόνο ο κόλπος του Μεξικού.  Γιορτάζει και η βιοποικιλότητα, η οποία βιάζεται απανταχού της γης. Γιορτάζει ..η διαχείριση των απορριμμάτων στις χωματερές, στους ΧΥΤΑ και στους αναμενόμενους σταθμούς κομποστοποίησης, μηχανικής και θερμικής επεξεργασίας. Γιορτάζουν οι ορεινοί όγκοι και οι υγροβιότοποι, ειδικά της Αττικής. Γιορτάζουν οι χώροι αστικού πράσινου, οι ελεύθεροι χώροι για τους πολίτες, η ελεύθερη πρόσβαση των λουόμενων στις ..καθαρές μας παραλίες και η μη  εκμετάλλευσή τους από διαφόρους!  Γιορτάζει και ο Μάρκος...

Τελικά ο “Μάρκος”, το νεαρό αρσενικό φωκάκι που βρέθηκε πυροβολημένο στην Εύβοια, δεν κατάφερε να επιβιώσει...Οι κίνδυνοι που διατρέχει η φώκια Monachus monachus και οδηγούν στην σταδιακή εξαφάνιση της είναι τελικά ο εξής ένας: ο άνθρωπος!

Ας ελπίσουμε οτι τελικά μέρες σαν κι αυτήν θα δώσουν έστω ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και μια ευκαιρία να σκεφτούμε (για μια ακόμη φορά): τι είμαστε και που πάμε..


[Πέτρος Τζεφέρης] [by tzeferis Peter]

Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων


Many Species
One Planet
One Future

3.6.10

Οι "τρύπες" Darvaza και Kola : οι πύλες της κόλασης

The Darvaza Well

[by Tzeferis Peter: The Darvazza and Kola wells: the wells to hell]


Το Darvaz, «η πόρτα της κόλασης» (ή η πόρτα του διαβόλου) όπως λέγεται από ντόπιους και τουρίστες πλέον, βρίσκεται στην έρημο Καρακούμ του Τουρκμενιστάν (και όχι στο Ουζμπεκιστάν που ειναι μια χώρα δίπλα στο Τουρκμενιστάν), κοντά στο ομώνυμο χωριό.

Η ιστορία της «πόρτας της κόλασης», ξεκίνησε κατά την διάρκεια γεώτρησης για φυσικό αέριο από τους Σοβιετικούς γεωλόγους τη δεκαετία του 70. Κατά την διάρκεια της γεώτρησης, έγινε μια μεγάλη κατακρήμνιση εδαφών, καταπλακώνοντας και ρουφώντας στην κυριολεξία ανθρώπους και μηχανήματα και αφήνοντας έναν κρατήρα με διάμετρο πάνω από 60 μέτρα και βάθος πάνω από 25.Ο τεράστιος κρατήρας γέμισε δηλητηριώδη αέρια και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να κατέβει σε αυτόν. Μάλιστα τον ανάφλεξαν έτσι ώστε τα αέρια αυτά να μην εξέρχονται από τον κρατήρα και από τότε καίει συνεχώς. Κανένας δεν ξέρει πόσοι τόνοι γαιαερίου εξαιρετικής ποιότητας έχουν καεί, όλα αυτά τα χρόνια, σε μια ατελείωτη φωτιά στην «πόρτα της Κόλασης» δημιουργώντας μια εξίσου σημαντική οικολογική καταστροφή.

Ηταν κι αυτό ενα αποτέλεσμα της μαξιμαλιστικής πολιτικής των σοβιέτ που τρυπούσαν κι έσκαβαν τα πάντα, χωρίς να έχουν ερευνήσει επαρκώς. Υπενθυμίζεται ότι οι ίδιοι άνοιξαν, την ίδια περίπου περίοδο, και την "βαθύτερη τρύπα στον κόσμο" που έγινε από τον άνθρωπο με τεχνητά μέσα, και η οποία βρίσκεται στην Ρωσία και συγκεκριμένα στην χερσόνησο Kola Superdeep Borehole και έχει βάθος 12.262 μέτρα. Όταν τα τρυπάνια έφτασαν κοντά στο 13ο χιλιόμετρο, οι συσκευές στην επιφάνεια κατέγραψαν παράξενους ήχους στο πηγάδι. Οι εργάτες μπορούσαν να ορκιστούν ότι ακούγονταν σαν "φωνές από αμαρτωλούς στην κόλαση" και στην συνέχεια εντόπισαν μια ισχυρή έκρηξη άγνωστης φύσεως...

Το πρόγραμμα στοίχισε αρκετά χρήματα αλλά άξιζε τον κόπο και τα έξοδα καθώς όταν το τρυπάνι έφτασε σε βάθος 9.5 χιλιομέτρων έπεσε επάνω σε πετρώματα πλούσια σε χρυσό και διαμάντια.

Aς μην ανησυχούμε λοιπόν που στη ζωή μας δεν βγάλαμε χρυσό. Αν η κόλαση υπάρχει πραγματικά, είναι ένα υπέροχο ζεστό μέρος που σιγοκαίει γαιοαέριο και είναι γεμάτο με πολύτιμους λίθους, χρυσό και διαμάντια...
[Πέτρος τζεφέρης] [by tzeferis Peter]

2.6.10

Οι πιο εντυπωσιακές "τρύπες" του κόσμου!

Mε αφορμή την τρύπα στην οδό Montrose Avenue στη Γουατεμάλα, που την ξαναθυμήθηκαν κάποιοι μετά τις πρόσφατες τροπικές καταιγίδες, να θυμήσουμε οτι δεν ειναι καινούργια. Είναι από το 2007, όταν έσπασε κεντρικός αγωγός νερού κάτω από την άσφαλτο. Τότε είχε διάμετρο 25 μέτρα και βάθος…100 μέτρα! Πάντως οι ιθύνοντες δεν κάνουν τίποτε γι'αυτήν, ίσως την αφήνουν για τουριστική ατραξιόν. Κάτι θα ξέρουν!


Ας δούμε με την αφορμή αυτή και άλλες εντυπωσιακές "τρύπες" στον κόσμο.



Λατομείο εξόρυξης διαμαντιών «Mirny» στην Ανατολική Σιβηρία.















 Η «Μεγάλη Τρύπα» στην πόλη Kimberley, στην περιοχή Northern Cape της Νότιας Αφρικής.

Δείτε κι εδώ:
Τα μεγαλύτερα ορυχεία διαμαντιών στον κόσμο...









Το ορυχείο χακού/χρυσού Bigham Canyon στην Γιούτα/ΗΠΑ:
 
 
  Δείτε κι εδώ:


Το μεγαλύτερο ορυχείο στον κόσμο…  
 
 
 
 
 
   
 
 
 
To λατομείο εξόρυξης διαμαντιών στο Diavik, στην περιοχή North Slave στον Καναδά, περίπου 300χλμ βόρεια του Yelloknife.











Η «Μεγάλη Μπλε Τρύπα» στον Ειρηνικό Ωκεανό, στον ύφαλο του Φάρου, στις νήσους Belize.










Η τεχνητή «Άγια Τρύπα» στο φράγμα Monticello στην Καλιφόρνια. Όταν η στάθμη του νερού ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο όριο, η τρύπα ανοίγει και «καταπίνει» 130 κυβικά νερό το δευτερόλεπτο!

[Tzeferis Peter] [Τζεφέρης Πέτρος]

1.6.10

Το περιβάλλον στην εποχή της οικονομικής επιτήρησης

Το περιβάλλον στην εποχή της οικονομικής επιτήρησης

Η αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης απαιτεί  ολοκληρωμένο σχεδιασμό, με αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής και διεθνούς εμπειρίας, του εγχώριου επιστημονικού και παραγωγικού δυναμικού,  ως σημαντική διέξοδο για την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Στο κεφαλαιώδες θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, με έμφαση στην ανακύκλωση, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικά ανοιχτά προβλήματα. Απειλείται με νέα πρόστιμα από την ευρωπαϊκή ένωση για τις ανεξέλεγκτες χωματερές και τις καθυστερήσεις αποκατάστασής τους και είναι αναγκαίος ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός σε περιφερειακό επίπεδο.

Η ανακύκλωση υλικών στον τόπο μας δεν ξεπερνά το 15%, τη στιγμή που θα έπρεπε να αγγίζει το 50%. Και μπορεί στις "μπαταρίες" να τα πήγαμε καλά, πετυχαίνοντας ήδη το στόχο του 2012 (με 47 χιλιάδες σημεία συλλογής και 629 τόννους παρακαλώ!), αλλά τι γίνεται για παράδειγμα, με τα απόβλητα εκσταφών, τα μπάζα; (τρίτη φορά πηγαίνει το θέμα στο ΣΤΕ μετά από επιστροφή δύο φορές..)

Νέες προκλήσεις αποτελούν, επίσης, οι πολιτικές για την ενεργειακή απόδοση και την εξάπλωση των ΑΠΕ. Οι ολοκληρωμένες πολιτικές, μαζί με την ανάπτυξη των τεχνολογιών περιβάλλοντος, με ουσιαστική συμμετοχή των επαγγελματικών, παραγωγικών, επιστημονικών κλάδων και τοπικών κοινωνιών, δίνουν προοπτική για την επόμενη μέρα..

Επισημαίνεται επίσης ότι το πολιτικό κόστος είναι ένας σημαντικός παράγων που δεν έχει επιτρέψει την ανάπτυξη αλλά αντίθετα έχει οδηγήσει στην ανάσχεση ή βραδυπορία πολλών περιβαλλοντικών λύσεων..

Ενα εξαιρετικό άρθρο από την Δρ. Χριστίνα Θεοχάρη, επιμελήτρια της ΜΕΠΑΑ του ΤΕΕ.

Θα σχολίαζα με ένα λόγο για την ελλάδα του 2010: έχουμε πολύ δρόμο ακόμη...