Επαγγελματικά δικαιώματα Μηχ. Μεταλλείων-Μεταλλουργών (ΜΜΜ, 2)

[του Τζεφέρη Πέτρου][by tzeferis Petros]
Ας επιτραπεί έναν σχόλιο στο ακανθώδες θέμα των «επαγγελματικών δικαιωμάτων» πλήθους επιστημόνων, διπλωματούχων και τεχνολόγων μηχανικών που βρίσκεται σε εξέλιξη και ειδικότερα για την ειδικότητα των Μηχ. Mεταλλείων-Μεταλλουργών ΕΜΠ (ΜΜΜ).
Η συγκεκριμένη κατηγορία μηχανικών είναι μάλλον η πιο παλιά ειδικότητα μηχανικών με σημαντική συνεισφορά και παράδοση στην παραγωγή διαδικασία της χώρας, οι οποίοι δεν έχουν αναγνωρισμένα και νομικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα.

Το Σχέδιο του Π.Δ. για την επαγγελματική κατοχύρωση των διπλωματούχων της σχολής, εγκρίθηκε από τη Σύγκλητο του EΜΠ (από το καλοκαίρι του 2008 παρακαλώ), εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ανώτατης Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΣΑΠΕ) και η δημόσια διαβούλευση ήδη ολοκληρώθηκε, χωρίς όμως να προωθηθεί περαιτέρω.

Μήπως θίγονται ή επικαλύπτονται άλλοι κλάδοι μηχανικών ή άλλοι κλάδοι αποφοίτων ΤΕΙ; Μήπως δεν είναι κατανοητό το αυτονόητο; Oτι δηλ. στο ΠΔ (πρέπει να) περιγράφονται αυτές οι αρμοδιότητες που καλύπτονται από το γνωστικό αντικείμενο των σπουδών της σχολής και που ειδικά στην περίπτωση των ΜΜΜ έχουν για χρόνια δικαιωθεί στην πράξη και τον επαγγελματικό στίβο;

Και είναι γεγονός ότι το σύνολο των γνωστικών αντικειμένων που προσφέρεται στη Σχολή ΜΜΜ διαθέτει πολύ μεγάλη ευρύτητα σε σχέση με άλλους κλάδους, μέσα από ένα ευέλικτο και αρκετά πολυσχιδές πρόγραμμα σπουδών που να επιτρέπει στους διπλωματούχους να αναπτυχθούν τεχνικά και επαγγελματικά σε μια ποικιλία επαγγελματικών διεξόδων που σχετίζονται με τους Ορυκτούς Πόρους. Από την ανάγκη για ασφαλή εξόρυξη, βελτίωση του περιβάλλοντος εργασίας και οικο-αποδοτική κατεργασία ορυκτών πρώτων υλών μέχρι την ανάπτυξη βέλτιστων μεθοδολογιών για την ελαχιστοποίηση της επέμβασης στο γεωπεριβάλλον και τους βιογεωχημικούς κύκλους. Από την διαχείριση παραπροϊόντων και αποβλήτων της εξορυκτικής δραστηριότητας μέχρι την διαχείριση του κοινωνικού αντίκτυπού της και την αρμονική ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών στόχων (και του αντίστοιχου κόστους) στα πλάνα της παραγωγής.

Δεν θα εμπλακώ στα θέματα της χρήσης του όρου «μηχανικός» από τους αποφοίτους των ΤΕΙ τεχνολόγους, ώστε να καταλήγουμε σήμερα να έχουμε μόνο …μηχανικούς, μηχανικούς ΠΕ και μηχανικούς ΤΕ. Ούτε στο αν οι τεχνολόγοι επιτρέπεται να ασχολούνται με την έρευνα και την απευθείας εκπόνηση μελετών ή μόνο την εφαρμογή των μελετών. Η γνωστή διαμάχη ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν εξυπηρετεί κανένα και πρέπει να σταματήσει. Πιστεύω ότι οι απόφοιτοι ΤΕΙ (πρέπει να) αναγνωρίζουν την τεχνική ιεραρχία (Διπλ. Μηχανικοί – Τεχνολόγοι Μηχανικοί – Τεχνίτες και Χειριστές), διεκδικούν να εκτελούν εργασίες που γνωρίζουν με επάρκεια και δεν επιδιώκουν την ταύτιση των ικανοτήτων, δεξιοτήτων και αρμοδιοτήτων όλων των μηχανικών.

Θα πω μόνο τούτο, το οποίο λέει και ο λαός: Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ποτέ δεν ίσχυσε αυτό. Αλλωστε, τι νόημα έχει να φουσκώνεις ένα πρόγραμμα σπουδών με «κεφαλαιάκια» που καλύπτουν όλα τα γνωστικά αντικείμενα και μετά να μην μπορείς να εμβαθύνεις ούτε καν να τα διδάξεις γιατί δεν έχεις τις απαιτούμενες διδακτικές ώρες αλλά και το ακαδημαϊκό προσωπικό; Και ακόμη τι νόημα έχει να δίνεις αφειδώς επαγγελματικά δικαιώματα μέσω ΠΔ, σε έναν κόσμο όπου ο μηχανικός που αποφοιτά σήμερα, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών στις ΗΠΑ, θα αναγκαστεί να αλλάξει κατά μέσο όρο τρεισήμισι φορές όχι μόνο εργοδότη αλλά και αντικείμενο εργασίας; Σε μια αγορά εργασίας όπου για να ανταποκριθεί ένας μηχανικός με επιτυχία πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται σε ένα ολοένα μεταβαλλόμενο εργασιακό αντικείμενο και να έχει την ικανότητα να αφομοιώνει τις νέες τεχνολογίες που συνεχώς εισάγονται στις διάφορες εφαρμογές;

Τι σημαίνει για παράδειγμα, το παρακάτω εδάφιο για τους πτυχιούχους μηχανικούς Γεωτεχνολογίας, του Τμήματος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας: "Μετά τη δημοσίευση του παρόντος ΠΔ, οι Πτυχιούχοι Μηχανικοί του παραπάνω Τμήματος εντάσσονται στον Κώδικα Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ)"; (άρθρο 1 παρ. 5.8 του επίσης υπό διαβούλευση ΠΔ για τα επαγγελματικά τους δικαιώματα).

Σύμφωνα με την πρόταση της επιτροπής για την «αναμόρφωση του ΚΜΛΕ», που ήδη βρίσκεται σε διαβούλευση: “Οι σχετικές εργασίες διενεργούνται από διπλ. μηχανικούς Μεταλλείων –Μεταλλουργούς μηχανικούς ή διπλ. μηχανικούς Ορυκτών Πόρων ή διπλωματούχους άλλης ισότιμης και αντίστοιχης με τις παραπάνω ειδικότητες, όπως ορίζεται κάθε φορά από το ΤΕΕ και την κείμενη νομοθεσία”. Αρα μάλλον το παραπάνω εδάφιο του ΠΔ για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων Γεωτεχνολογίας δεν έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα τελικά. Εντούτοις πολλοί αξιόλογοι πτυχιούχοι του τμήματος αυτού, που σίγουρα θα υπάρξουν, θα ενταχθούν σίγουρα στον ΚΜΛΕ και στο επάγγελμα αυτό γενικότερα. Όπως έγινε με τους Μηχ. ΟΠ που δεν είχαν ενταχθεί μέχρι τώρα στον παλιό ΚΜΛΕ (του 1984) , εντούτοις κανείς δεν τους απέκλεισε από τις σχετικές εργασίες και μελέτες.

Κι ακόμη, τι σημαίνουν στην πράξη οι παρατηρήσεις της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών, για το ΠΔ που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΜΜΜ (εδώ), με τις οποίες γενικά γίνεται προσπάθεια να «περικοπεί» οποιαδήποτε διεύρυνση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΜΜΜ σε μη κατεξοχήν εξορυκτικά έργα; Για παράδειγμα, η χρήση των εκρηκτικών υλών σε τεχνικά έργα (πχ. σήραγγες, γέφυρες, κατεδαφίσεις κλπ) που δεν είναι εξορυκτικά, τη στιγμή όμως που οι ΜΜΜ είναι η μόνη ειδικότητα που διδάσκεται συστηματικά τα θέματα των εκρηκτικών υλών; Πόσο ουσιαστική (ή μήπως συντεχνιακή) είναι η συντήρηση των διαχωριστικών γραμμών και μάλιστα από μια ειδικότητα (του Πολιτικού Μηχανικού) με τόσες πολλές «υποειδικότητες» (δείτε εδώ ) που για την επιστημονική τους εξειδίκευση και την επαγγελματική τους επάρκεια θα χρειάζονταν δεκαετίες σπουδών;

Πίσω από τα επαγγελματικά δικαιώματα, τα ράσα που λέγαμε, υπάρχει και η ουσία. Οι ΜΜΜ άντεξαν τόσα χρόνια και ζυμώθηκαν στο επάγγελμα χωρίς ΠΔ Επαγγελματικής κατοχύρωσης , χωρίς κανένα τυπικό επαγγελματικό δικαίωμα, με την αναφορά τους μόνο στους νόμους (ΝΔ 210/1973 , Ν. 1428/1984, Ν. 6422/34 κλπ) .

Αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε ότι το επάγγελμα πρέπει να είναι ανοικτό στον καθένα. Ένα επάγγελμα που απαιτεί συγκεκριμένα ακαδημαϊκά εφόδια αλλά και επαγγελματική άδεια για να ασκηθεί δεν μπορεί να θεωρείται κλειστό.

Είναι όμως καιρός να ορίσουμε τον όρο «επαγγελματικό δικαίωμα», τον όρο «τεχνική ευθύνη», είναι καιρός να υπάρξει συνεννόηση και ορισμοί για «ακαδημαϊκούς τίτλους» και «επαγγελματικά περιγράμματα», για «επαγγελματικά προσόντα» και για «επαγγελματικούς τίτλους», για «νομοθετικά κατοχυρωμένες επαγγελματικές δραστηριότητες». Ισως τότε οι παραπάνω παρατηρήσεις θα είχαν κάποιο νόημα επί της ουσίας. Διαφορετικά αποτελούν φωνή βοώντος εν τη ερήμω..

Ακούει κανείς;

Σημείωση:  Δεν ξέρω αν η πληροφορία έχει κάποια σημασία, όμως σύμφωνα με τα εφετεινά αποτέλεσματα εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, για την εισαγωγή στο τμήμα ΤΕΙ Γεωτεχνολογίας και Πειβάλλοντος Κοζάνης, αρκούσε ακόμη και η λευκή κόλλα (οι υποψήφιοι εισάγονται με βαθμό πρόσβασης 0.9)

Επαγγελματικά δικαιώματα Μηχ. Μεταλλείων-Μεταλλουργών

Φωτοβολταϊκά παντού. Το μεγαλύτερο Φ/Β του κόσμου αλλάζει θέση!

[του Τζεφέρη  Πέτρου} [by tzeferis Peter]

Δύο νέες αποφάσεις υπέγραψε η ΥΠΕΚΑ, για τη διευκόλυνση των μικροεπενδυτών και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, σχετικά με την υλοποίηση μικρών εγκαταστάσεων φωτοβολταϊκών συστημάτων.


Κτίρια: Επιτρέπεται η ενσωμάτωση των φωτοβολταϊκών σε δώματα, στέγες, σκίαστρα, προσόψεις, αλλά και σε ακάλυπτους χώρους εντός σχεδίου. Σύμφωνα με τη νέα απόφαση, στο εξής δεν θα απαιτείται η έκδοση «Εγκρισης εργασιών δόμησης μικρής κλίμακας», που ίσχυε μέχρι σήμερα, αλλά μόνο η κατάθεση εγγράφου γνωστοποίησης των εργασιών με την υπογραφή του ενδιαφερομένου. Την ευθύνη της εγκατάστασης και της συμμόρφωσης ως προς τους στοιχειώδεις κανόνες ενσωμάτωσης που αναφέρονται, έχει ο επιβλέπων μηχανικός.

Φωτοβολταϊκά εκτός σχεδίου: Επιτρέπεται η εγκατάστασή τους σε εκτός σχεδίου περιοχές, με κάλυψη του γηπέδου μέχρι 60% και χωρίς να απαιτείται η αρτιότητα ή η οικοδομησιμότητα. Δεν απαιτείται οικοδομική άδεια, ούτε έγκριση της αρμόδιας επιτροπής Πολεοδομικού & Αρχιτεκτονικού Ελέγχου (ΕΠΑΕ). Το μόνο που χρειάζεται είναι η έκδοση μιας «Εγκρισης εργασιών δόμησης μικρής κλίμακας», που εκδίδεται από την αρμόδια Διεύθυνση Πολεοδομίας, με μόνα δικαιολογητικά μια σύντομη περιγραφή των εργασιών, καθώς και ένα τοπογραφικό σχέδιο με τη θέση εγκατάστασης του εξοπλισμού.

Ερωτήματα: τα παραπάνω ισχύουν για αγρότες ή για όλον τον κόσμο; υπάρχουν δηλ. αιτήματα που εξετάζονται κατά προτεραιότητα ή όχι; και κάτι ακόμη: τα κατά τόπους υποκαταστήματα της ΔΕΗ έχουν ενημερωθεί και στελεχωθεί ώστε να ανταπεξέλθουν;
Θα είναι αληθεια τα οφέλη για την οικονομία αντίστοιχα με τη γενναιόδωρη επιχορήγηση των φωτοβολταϊκών; Είναι προτιμητέα τα φωτοβολταϊκά έναντι άλλων μορφών ΑΠΕ που έχουν μικρότερο κόστος; Γιατί η επένδυση των αγροτών σε ΑΠΕ δεν προσανατολίζεται προς τη βιομάζα  που έχει μικρότερο κόστος για την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια και θα έχει πολλαπλά οφέλη για τον γεωργικό τομέα; Η μέθοδος επιδότησης μέσω του τέλους ΑΠΕ είναι κοινωνικά δίκαιη; Μήπως θα είναι κοινωνικά πιο δίκαιος ένας ειδικός φόρος στην ηλεκτρική ενέργεια που να είναι κλιμακωτός ανάλογα με το μέγεθος της κατανάλωσης και ο οποίος να χρηματοδοτεί την επιδότηση των ΑΠΕ;

Πολλά εύλογα ερωτήματα

Το πλήρες κείμενο των υπουργικών αποφάσεων για τα Φ/Β 

Σπείρε και συ ένα φωτοβολταϊκό. Μπορείς..

Εν τω μεταξύ το μεγαλύτερο Φ/Β του κόσμου άλλαξε θέση. Από την ...Μεγαλόπολη πήγε στην ...Κοζάνη. Η είδηση είναι ότι το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο στον κόσμο, αξίας άνω των 600 εκατ. ευρώ, φιλοδοξεί να κατασκευάσει η ΔΕΗ στην Κοζάνη και γι΄ αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με αμερικανική εταιρεία που ειδικεύεται στο αντικείμενο.
Το μέγα project επιχειρείται να φιλοξενηθεί σε έκταση που μπορεί να ξεκινάει από τα 5.000 αλλά να φτάσει μέχρι και τα 8.000 στρέμματα, αναλόγως του πόσα από τα πολλές χιλιάδες ανεκμετάλλευτα στρέμματα των πρώην λιγνιτωρυχείων της Κοζάνης θα διαθέσει η ΔΕΗ.

Αναλόγως της έκτασης στην οποία θα κατασκευαστεί, η ισχύς του πάρκου μπορεί να ξεκινήσει από τα 200 αλλά να φτάσει και τα 300 ΜW, ενώ για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει αυτό σε τάξη μεγέθους, το μεγαλύτερο σήμερα φωτοβολταϊκό στον κόσμο έχει ισχύ 60 ΜW και βρίσκεται στην περιοχή La Μancha της Καστίλλης στην Ισπανία. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για επένδυση, ο προϋπολογισμός της οποίας, αναλόγως της διαθέσιμης έκτασης θα ξεκινάει από τα 600 αλλά μπορεί να φτάσει και τα 800 εκατ. ευρώ ή και ακόμη υψηλότερα.

Οταν θα το δούμε, θα το πιστέψουμε.. Δεν θα σας θυμίσω τί έγινε με το προηγούμενο μέγα project δηλ. εκείνο της Μεγαλόπολης, παρά μόνο ότι η μελέτη ήταν για μονάδα ισχύος 50 ΜW, και ότι αν θα ολοκληρωνόταν σήμερα θα ήταν το 5ο σε μέγεθος παγκοσμίως. Για την ώρα η μονη σταθερή αξία είναι ότι τα χιλιάδες ανεκμετάλλευτα στρέμματα των πρώην λιγνιτωρυχείων μπορούν να χρησιμοποιηθούν επ'ωφελεία των πολιτών και παράλληλα να σηματοδοτήσουν τη σταδιακή μετάβαση  στη μεταλιγνιτική περιοχή με έργα μηδενικών εκπομπών ρύπων, αλλά και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης μέσω αναπτυξιακών έργων στις πληγείσες περιοχές.
Και μάλιστα αν το δούμε γενικότερα, όλα τα ανενεργά (λόγω παύσης εργασιών) ορυχεία ή λατομεία της χώρας μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς την κατεύθυνση αυτή..

Ακούει κανείς;

 

Μέγα φωτοβολταϊκό στην Κοζάνη. Το μεγαλύτερο στον κόσμο από τη ΔΕΗ

Οχι σε όλα! Οχι και στο Φ/Β Μεγαλόπολης!

«Ορυχεία του Αιγαίου»: τα τοπία βιομηχανικής αρχαιολογίας αναδεικνύουν την ταυτότητα του Αιγαίου

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Peter]

Πόσοι γνωρίζουν ότι το γνωστό μας ταλκ προέρχεται από το μαλακό πυριτικό ορυκτό του μαγνησίου, τον τάλκη, που αξιοποιείται επίσης στη βυρσοδεψία και τη σχοινοποιία; Και ότι τα τοιχώματα στις διώρυγες της Κορίνθου και του Σουέζ έχουν κατασκευαστεί από θηραϊκή γη, το οποίο είναι προϊόν ηφαιστειακών εκρήξεων και από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για να κατασκευαστούν προκυμαίες και κυματοθραύστες; Ή ότι ο λιγνίτης προέρχεται από φυτά; Ότι το θείο χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα για απολυμαντικούς σκοπούς και από τον Μεσαίωνα για την παρασκευή πυρίτιδας και ως εντομοκτόνο, ενώ σήμερα έχει χρήσεις στην πολεμική βιομηχανία και την παραγωγή ελαστικών.

Τα παραπάνω, είναι μόνο μερικά από τα «μυστικά» που αποκαλύπτονται στη μελέτη «Ορυχεία του Αιγαίου» (Εκδ. Μέλισσα), η οποία εστιάζει στο «ελληνικό Ελντοράντο», στο Αιγαίο με τα 118 ορυχεία που είναι σπαρμένα σε 38 από τα νησιά του, και την υπογράφουν οι Δήμητρα Μαυροκορδάτου, Λίνα Μενδώνη, Μαρία Μπαλοδήμου, Νίκος Μπελαβίλας, Λήδα Παπαστεφάνακη, Αντώνης Φραγκίσκος. Γεμάτη εντυπωσιακές φωτογραφίες, η πολυτελής έκδοση χαρτογραφεί και καταγράφει την ιστορία των νησιωτικών ορυχείων (εκτός Εύβοιας και Κρήτης) σε 29 από τα 38 νησιά και διατρέχει την ιστορία τους από την αρχαιότητα.

H έρευνα έγινε στα πλαίσια του Ερευνητικού Προγράμματος ΕΜΠ "Μεταλλεία στο Αιγαίο - καταγραφή, αποτίμηση και διερεύνηση δυνατοτήτων ανάδειξης / επανάχρησης ιστορικών μεταλλευτικών εγκαταστάσεων". Στα πλαίσια του προγράμματος, καταγράφηκε το σύνολο των μεταλλευτικών μνημείων του νησιωτικού Αιγαίου. Η έρευνα συντονίστηκε από το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Οι εγκαταστάσεις οι οποίες κατεγράφησαν, δηλαδή τα κτίρια, τα δίκτυα εναέριας και επίγειας σιδηροδρομικής μεταφοράς, οι σκάλες φόρτωσης, τα ανοιχτά ορυχεία και οι υπόγειες στοές απλώνονται σε 33 νησιά και λειτούργησαν από 143 ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις. Εκατοντάδες περιοχές, όπως το πρώτο ορυχείο θείου του Β. Μελά στη Μήλο (1862), το πρώτο βιομηχανικό λατομείο μαρμάρου του Στ. Κλεάνθη στην Πάρο (1859), το τοπίο της απεργίας των μεταλλωρύχων του 1916 στη Σέριφο, το τεράστιο δημόσιο έργο εναέριας μεταφοράς σμύριδας (1927), σώζονται σχεδόν ακέραιες στην ιστορική τους μορφή.

Ο λόγος για το Αιγαίο και τους τόπους από όπου από τα σπλάγχνα των νησιών ο άνθρωπος έβγαλε πολύτιμο υλικό για να χτίσει τα σπίτια του, να πλάσει τα αγάλματά του, να φτιάξει τα όπλα και τα εργαλεία του, να γιατρευτεί. Αυτός ο μεγάλος κόσμος με τη δική του δυναμική και αυτονομία αποκαλύπτεται μέσα από την έκδοση που μιλά για τα «Ορυχεία του Αιγαίου» . Τα έγκατα των ελληνικών νησιών άρχισαν να υφίστανται εκμετάλλευση ήδη από το 18000 π.Χ. στη Θάσο στον λόφο Τζίνες, όπου έχουν εντοπιστεί οι αρχαιότερες στην Ευρώπη εξορύξεις ώχρας. Σε τι χρησίμευε όμως η ώχρα, που ήταν περιζήτητη; Ο Πλίνιος μαρτυράει πως είναι κατάλληλη για να αποδίδονται οι σκιές στη ζωγραφική. Η κίτρινη και κόκκινη ώχρα ωστόσο- η μίλτος- χρησιμοποιούνταν από τη φαρμακευτική ώς τη ναυπηγική, καθώς εξασφάλιζε αδιαβροχοποίηση των ξύλινων σκαριών. Γι΄ αυτό και την καλύτερη, που παραγόταν στην Κέα, όπως παραθέτει ο Θεόφραστος, την έπαιρναν μονοπωλιακά οι Αθηναίοι. Και σε περίπτωση που οι Κείοι τολμούσαν να μην τηρήσουν τους όρους της συμφωνίας, τους περίμεναν σκληρές κυρώσεις.

Τα κέρδη δε από τα ορυχεία ήταν κάποτε πολύ μεγάλα. Απόδειξη η Αθήνα, η οποία χρωστάει τη δύναμή της στα μεταλλεία του Λαυρίου. Αλλά και η Σέριφος, της οποίας οι κάτοικοι έπρεπε να προσφέρουν το 10% των εσόδων τους από τα μεταλλεία τους στον Απόλλωνα. Όταν όμως εκείνοι, άπληστοι, κάποια στιγμή δεν τήρησαν το τάμα τους, οργισμένος ο θεός καταβύθισε τα μεταλλεία του Αγίου Σώστη. Κι έτσι είναι από τα ελάχιστα που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας!

Ο πλούτος των ορυχείων όμως εξακολουθούσε να προσελκύει Δημόσιο και ιδιώτες και στα νεώτερα χρόνια. Ήδη από τη δεκαετία του 1830 θεσπίζεται ειδική νομοθεσία για εκμετάλλευση των ορυχείων από το Δημόσιο και το 1861 ψηφίζεται μεταλλευτική νομοθεσία για τις παραχωρήσεις σε ιδιώτες. Την περίοδο 1870-1907-τη χρυσή εποχή των μεταλλείων- διπλασιάζεται ο πληθυσμός της Σερίφου, ενώ τα εργατικά ατυχήματα και οι δύσκολες συνθήκες προκαλούν τη μυθικών διαστάσεων απεργία των εργατών το 1916, που χαρακτηρίστηκε «το πρώτο ελληνικό σοβιέτ».

Σήμερα, ο καιρός του Αιγαιοπελαγίτικου μεταλλευτικού πυρετού έχει τελειώσει. Ελάχιστες επιχειρήσεις συνεχίζουν σήμερα να λειτουργούν ορυχεία στα νησιά. Τι θα κάναμε χωρίς τα ορυκτά; H απάντηση έρχεται καταπέλτης: Ελάχιστα. Θα πρέπει όμως η εξόρυξη και η εκμετάλλευσή τους να γίνονται βιώσιμα, με μέτρο όχι την μη εξάντλησή τους όπως οι περισσότεροι πρεσβεύουν χωρίς να έχουν μελετήσει το θέμα πολύ καλά, αλλά με μέτρο την «βιωσιμότητα». Οι επόμενες γενιές θα χρειαστούν και εκείνες τις υπηρεσίες των ορυκτών σε έναν κόσμο που όσο πάει εξαρτάται όλο και περισσότερο από τους καρπούς που ωρίμασαν εκατομμύρια χρόνια στα σπλάχνα της γης. Όμως οι γενιές αυτές πρέπει να μάθουν και κάτι ακόμη: τη διαγενεακή αλληλεγγύη, κάτι ξεχασμένο αν όχι ανύπαρκτο μέχρι σήμερα..

Όπως και ν’άχει, ανεξάρτητα από τη βιώσιμη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, τα τοπία της βιομηχανικής αρχαιολογίας αποτελούν τοπία της ταυτότητας του Αιγαίου. Αξίζουν να προστατευθούν και να αναδειχθούν.

Θα ξαναδούν το φως της ημέρας μόλις τα χριστούγεννα...

Visit msnbc.com for breaking news, world news, and news about the economy

Φαίνεται ότι η έρημος Ατακάμα και ο αμφιλεγόμενος μεταλλευτικός πλούτος της Χιλής θα μας απασχολήσουν πολλές φορές ακόμη. Παλαιότερα ήταν το ορυχείο της Chuquicamata και το νερό που εκεί δεν θεωρείται ως δημόσιο αγαθό αλλά πουλιέται κι αγοράζεται χωρίς περιορισμούς. Αυτή τη φορά για να μας θυμίσουν την "ζωή εν τάφω" ή τους "ελεύθερους πολιορκημένους" για να θυμηθούμε λίγο απο την ελληνική λογοτεχνία.

Τουλάχιστον 33 εργαζόμενοι μεταλλωρύχοι  θεωρούνται πλέον κι επίσημα παγιδευμένοι, σε βάθος περίπου 700 μέτρων μετά από κατακρήμνιση σε ορυχείο χρυσού/χαλκού στο Σαν Χοσέ δε Κοπιάπο της περίφημης χιλιανής ερήμου. Στριμωγμένοι εκεί, πεινασμένοι και λασπωμένοι ύστερα από 18 ημέρες απομόνωσης, στερούνται ακόμη και τις πλέον στοιχειώδεις συνθήκες προσωπικής υγιεινής: όμως οι προμήθειες που άρχισαν να τους διοχετεύονται μέσω της στενής διόδου που άνοιξαν οι διασώστες έχουν βελτιώσει σαφώς την κατάστασή τους αλλά και το ηθικό τους!

Αφού μοιράστηκαν αυτές τις 18 ημέρες που παρέμειναν παγιδευμένοι τις ελάχιστες προμήθειες τροφίμων και πόσιμου νερού που υπήρχαν στο ορυχείο, οι εργάτες παίρνουν από χθες χάπια ενυδάτωσης, γλυκόζη και οξυγόνο μέσω του «ομφάλιου λώρου» που τοιυς συνδέει πλέον με τον έξω κόσμο. Μόνον έτσι θα μπορέσουν να αντέξουν τις υψηλές θερμοκρασίες, από 35-36 βαθμούς Κελσίου, που αντιμετωπίζουν παγιδευμένοι στα έγκατα της γης.

Το πιο εντυπωσιακό αλλά και τρομακτικό συνάμα, είναι πως ο απεγκλωβισμός τους δεν θα είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί προτού περάσουν τουλάχιστον τέσσερις μήνες, αφού η μοναδική ελπίδα διάσωσης τους είναι η διάνοιξη ενός κάθετου φρέατος πλάτους 66 εκατοστών, από όπου θα ανέβουν στην επιφάνεια ένας ένας με ειδικό ανελκυστήρα. Πρόκειται για δύσκολο τεχνικό έργο υπό τις επικρατούσες συνθήκες. Στο μεταξύ, στην επιφάνεια, γιατροί και ψυχολόγοι συζητούν ήδη για το πώς θα διατηρήσουν ακμαίο το ηθικό των εργατών όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Θα ήθελα πολύ να ήμουν εκεί και να συμμετάσχω στις προσπάθειες για την διάνοιξη του φρέατος. Ομως περισσότερο απ'όλα θάθελα ναμαι εκεί, τα χριστούγενα περίπου, την ώρα που θα βγουν επιτέλους στο φως της ημέρας, να δω τα χαμόγελά τους, τα δάκρυα χαράς στο πρόσωπό τους..

Αυτή θα είναι πράγματι: μια εικόνα, 33 ζωές.. Αν τα καταφέρουν ολοι...

Eπιστολή συμπαράστασης των μεταλλωρύχων της ELMIN προς τους 33 εγκλωβισμένους στο Copiapo της Χιλής

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Peter]

Κάποτε ήταν ένα φοινικόδασος στην Πρέβελη της Κρήτης...

Ανάμνηση αποτελεί το μοναδικού κάλλους φοινικόδασος στην Πρέβελη της Κρήτης, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του κάηκε από τη φωτιά που εκδηλώθηκε λίγο πριν ξημερώσει..
Οι φλόγες απείλησαν και την ιστορική Μονή Πρέβελης.
"Πρόκειται για τεράστια καταστροφή για το δεύτερο μεγάλο φοινικόδασος της Κρήτης, καταστροφή οικολογική, πολιτιστική και τουριστική", δήλωσε ο υπεύθυνος Πολιτικής Προστασίας του Νομού Ρεθύμνης κ. Μπαγιαρτάκης, για τις συνέπειες της φωτιάς στην περιοχή.

Παράλληλα η φωτιά στην Κάρυστο μαίνεται και καιει για δεύτερη φορά φέτος...

Συγχωρήστε αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ. Από τη μια προσπαθούμε να ποτίσουμε στον Κοκκιναρά Πεντέλης και στο Σχιστό τα μικρά δεντράκια μήπως και επιβιώσουν τελικά και από την αλλη...
 
Κρίμα. Μετά μας φταίνε τα λατομεία που ...καταστρέφουν με την παρουσία τους την βιοποικιλότητα και τον φυσικό μας πλούτο!!

Ο μεγαλύτερος μας εχθρός δεν είναι οι ισχυροί άνεμοι, ούτε φυσικά και τα λατομεία.  Απλά, ό,τι αποτελεί την  οικολογική και  πολιτιστική κληρονομιά σου, το προστατεύεις.  Που σημαίνει, σχεδιάζεις κατά προτεραιότητα και εφαρμόζεις με σχολαστικότητα συγκεκριμένο σχέδιο προστασίας. Οταν δεν το κάνεις, μην θριαμβολογείς διθυραμβικά over spilt milk: ευτυχώς δεν υπήρχαν ανθρώπινα θύματα...
[Τζεφέρης Πέτρος][by Tzeferis Peter]

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ YΠΕΚΑ Ενέργειες για την αποκατάσταση του φοινικόδασους της Πρέβελης

MANH, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΜΑΝΗ

ΚΥΑ για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων εκσκαφών, κατεδαφίσεων και κατασκευών.

Mε κοινή υπουργική απόφαση για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων εκσκαφών, κατεδαφίσεων και κατασκευών (ΑΕΚΚ), επιτέλους ένα πολυβασανισμένο σχέδιο απόφασης, παίρνει το δρόμο του. Δημιουργείται έτσι το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο για την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των υλικών αυτών τόσο στα ιδιωτικά όσο και στα δημόσια έργα, σύμφωνα με τον ν.2939/2001.

Σύμφωνα με μελέτη του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής 6,5 εκατομμύρια τόνοι υλικών εκσκαφών κατασκευών και κατεδαφίσεων απορρίπτονται ανεξέλεγκτα, κάθε χρόνο, σε χωματερές, λατομεία και ρέματα, με αποτέλεσμα να χάνονται πολύτιμες και ορισμένες φορές δυσεύρετες πρώτες ύλες, καθώς και να ρυπαίνεται και να επιβαρύνεται σημαντικά το περιβάλλον.

Στην ΚΥΑ που υπογραφτηκε από την υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και την υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προβλέπεται ότι πριν από τις εργασίες κατεδάφισης, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για την επιλεκτική αποξήλωση των τμημάτων και υλικών που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν είτε στο εργοτάξιο είτε σε άλλες παρεμφερείς εργασίες.

Για την κατά προτεραιότητα διαλογή των αδρανών και των ανακυκλώσιμων υλικών στο εργοτάξιο και τη χωριστή συλλογή τους, λαμβάνονται μέτρα ώστε να καθίσταται ευκολότερη η αξιοποίησή τους. Οι κάδοι συλλογής επιτηρούνται κατά τη διάρκεια της ημερήσιας εργασίας και στο τέλος αυτής προστατεύονται με κατάλληλο κάλυμμα, ώστε να αποφεύγεται η απόρριψη ξένων αντικειμένων και η ανάμιξη με άλλα απόβλητα.

Η μεταφορά των αποβλήτων σε εγκεκριμένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας ή στους χώρους αξιοποίησης και διάθεσης γίνεται με μεταφορικά μέσα που διαθέτουν κατάλληλα καλύμματα, ώστε να αποτρέπεται η διασπορά ή η διάχυσή τους στους δρόμους.

Οταν υπάρχουν επικίνδυνα απόβλητα πρέπει να διασφαλίζεται η χωριστή συλλογή τους κατά τρόπο ώστε να μην αναμιγνύονται με τα άλλα απόβλητα και να εξασφαλίζεται η μεταφορά, προσωρινή αποθήκευση και διάθεσή τους, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων.

Αρμόδια Αρχή για την εφαρμογή της υπουργικής απόφασης θα είναι ο Εθνικός Οργανισμός Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και Αλλων Προϊόντων, που θα έχει εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο τριετούς θητείας.
Πλήρες κείμενο της ΚΥΑ

O Ορυκτός Πλούτος της Μακεδονίας και Θράκης

Ν. ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ: BIΩΣΙΜΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ

[...• Η μεταλλευτική αξία των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στην Μακεδονία και Θράκη, με βάση τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, ανέρχεται περίπου σε 20 δισ. ευρώ. Ένα πολύ μικρό μέρος της αξίας αυτής αξιοποιείται σήμερα παραγωγικά.
• Τα δυναμικά αποθέματα που φιλοξενούνται στις υπάρχουσες μεταλλευτικές αλλά και σε νέες περιοχές κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος είναι σε θέση να πολλαπλασιάσουν το προαναφερόμενο οικονομικό μέγεθος.

• Με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο η Β. Ελλάδα είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και αποτελεί σταθερή μεταλλευτική πηγή για την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Είναι φανερό ότι ο ελληνικός ορυκτός πλούτος είναι σε θέση να συμβάλλει καθοριστικά στην κατεύθυνση εντατικότερης και αποτελεσματικότερης εκμετάλλευσης ενδοευρωπαϊκών πηγών ΜΕΟΠΥ (Μη Ενεργειακές Ορυκτές Πρώτες Ύλες )...]

[Νικόλαος Αρβανιτίδης, Δρ. Οικονομικός Γεωλόγος, εκπρόσωπος ΙΓΜΕ Β. Ελλάδος, από Ημερίδα με θέμα «Οι Θησαυροί της Βορείου Ελλάδος», Θεσσαλονίκη, 29.05.2010]

H ανάκαμψη του Πρίνου

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ by Peter Tzeferis

[...Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΙΓΑΙΟΥ μέσω της θυγατρικής της εταιρίας KAVALA OIL είναι η μοναδική εταιρία στην Ελλάδα που δραστηριοποιείται σ’ αυτό τον τομέα, δηλ. την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Μ΄ ένα μεγάλο επενδυτικό πλάνο έδωσε νέα πνοή στην KAVALA OIL και μαζί μ’ αυτή στην πόλη της Καβάλας και επανέφερε την Ελλάδα στον χάρτη των χωρών που πραγματοποιούνται επενδύσεις και μαζί μ’ αυτό έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων. Έχουμε περισσότερους από 280 ανθρώπους που εργάζονται αυτή τη στιγμή για την εταιρία μας στην Καβάλα και όπως καταλαβαίνετε μια τέτοια δραστηριότητα είναι πολύ σημαντική για την τοπική κοινωνία.

Είναι η μοναδική εξειδικευμένη δυναμικότητα ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή τη δραστηριότητα και το λέω αυτό γιατί δεν υπάρχουν κι άλλες εταιρίες, υπάρχει όμως μια εμπειρία που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή της Καβάλας και έχει μια ιστορία 30 με 40 χρόνια.

Άνθρωποι που μεγάλωσαν, εξελίχθηκαν, δουλεύουν ή συνταξιοδοτήθηκαν και ακόμη δουλεύουν για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή. Η εταιρία μας επένδυσε περισσότερα από 100 εκατομ. δολάρια.

Βλέποντας την κρίση που υπάρχει τριγύρω μας είναι ευνόητο ότι μια επένδυση αυτού του μεγέθους είναι πολύ σημαντική τόσο για τον τόπο αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα.

Έχουμε φέρει 2 γεωτρύπανα μέσα στην ίδια χρονιά, έχουμε κάνει δυο πάρα πολύ μεγάλες γεωτρήσεις για τις οποίες θα σας μιλήσω λίγο αργότερα.

Στις αρχές του χρόνου φέραμε σε παραγωγή το 1ο πεδίο το λεγόμενο Ε το οποίο είναι το 1ο πεδίο αξιοποίησης πετρελαίου τα τελευταία 14 χρόνια.

Αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει σε μια παραγωγή της τάξης των 4000 βαρελιών κι αυτός είναι ένας τετραπλασιασμός από τότε που ξεκίνησε η εταιρία μας και ανάλαβε την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην περιοχή αυτή.

Έχουμε αυτή τη στιγμή επέκταση των ενδιαφερόντων της εταιρίας μας και στο εξωτερικό παίρνοντας νέες άδειες για έρευνα για αξιολόγηση και αξιοποίηση υδρογονανθράκων στην Αίγυπτο.

Η επέκταση στον ελληνικό χώρο δεν έχει ξεχαστεί. Ναι μεν παράγουμε πετρέλαιο από τα υπάρχοντα πεδία του Β.Πρίνου και του Ε αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη των υδρογονανθράκων στην περιοχή της Β.Ελλάδος.....]

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ, από Ημερίδα με θέμα «Οι Θησαυροί της Βορείου Ελλάδος», Θεσσαλονίκη, 29.05.2010]

Γεωθερμία, once again!

Η ΓΕΩΘΕΡΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ by Peter Tzeferis

[...Εμείς στην Ελλάδα με κάποιον ενθουσιασμό προχωρήσαμε αλλά η ανάπτυξη είναι μηδαμινή. Από το 2000 έως το 2009-2010 το μόνο που αναπτύχθηκε ήταν οι αντλίες θερμότητας. Τι φταίει όμως και δεν περπατήσαμε και περπάτησαν οι αντλίες θερμότητας; Η μόνη διαφορά μεταξύ του νόμου 3195/2003 και των αντλιών θερμότητας είναι ότι οι διαδικασίες είναι πάρα πολύ απλές στη δεύτερη περίπτωση. Εμείς δυστυχώς στην Ελλάδα εφαρμόσαμε από το 83 που βγήκε ο νόμος 1495 της γεωθερμικής ενέργειας μέχρι σήμερα, με διάφορες διαδικασίες, κατορθώσαμε το χρήστη της γεωθερμικής ενέργειας να τον συνδυάσουμε με τον διαχειριστή. Έλεγε η πολιτεία όποιος χρειάζεται γεωθερμική ενέργεια να πάει να μισθώσει ένα γεωθερμικό πεδίο, δηλ. ο παραγωγός κηπευτικών θα έπρεπε εκτός από χρήστης γεωθερμικής ενέργειας να γίνει και μεταλλειοκτήτης.
Υπάρχει μια στρέβλωση αυτού του είδους η οποία πρέπει ν’ αλλάξει και δυστυχώς ακόμη μέχρι σήμερα είναι σε εκκρεμότητα. Ισχύει ο ίδιος νόμος μέχρι το 2003 και από το 2003 για 7 χρόνια δεν έχει γίνει ούτε μια δημοπράτηση γεωθερμικού πεδίου διότι μιλάει για ολοκληρωμένη διαχείριση ενός γεωθερμικού κοιτάσματος για το οποίο και εμείς και εγώ ιδιαίτερα προσωπικά διαφωνώ. Εγώ πιστεύω ότι για τη γεωθερμική ενέργεια πρέπει να υπάρχει ο φορέας διαχείρισης που είναι οι περιφέρειες της χώρας, μέχρι για πεδία τουλάχιστον 90 βαθμών Κελσίου. Πρέπει να τα διαχειρίζεται η περιφέρεια μαζί με το ΙΓΜΕ που θα έχει την τεχνογνωσία γιατί αυτός τα έχει εντοπίσει και γνωρίζει πως είναι δομημένα τα πεδία ή με οποιοδήποτε άλλο φορέα νομίζει καλύτερα η περιφέρεια και να δίνει με μεγάλη ελευθερία και άνεση νερό σε οποιονδήποτε το χρειάζεται. Μόνο έτσι θα προχωρήσει. Δε μπορεί ο χρήστης να είναι και διαχειριστής όταν μάλιστα απευθύνεσαι στον πρωτογενή αγροτικό τομέα κατά κύριο λόγο.

....

Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πράγματα που έχουν σχέση με τη γραφειοκρατία και με την έλλειψη κινήτρων όταν σήμερα δηλ.για την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια υπάρχουν τόσα κίνητρα με υψηλές τιμές ανά κιλοβατόρα, ο χρήστης γεωθερμικής ενέργειας θα πρέπει να πληρώνει στο δημόσιο. Αν και χρησιμοποιεί ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, πληρώνει 2 ή 3% του αντίστοιχου σε ισοδύναμο του φυσικού αερίου για την κατανάλωση του ζεστού νερού που έχει, όταν έχουμε την πολυτέλεια και πληρώνουμε 500 ευρώ την μεγαβατόρα ,στα αιολικά και στα φωτοβολταϊκά...]

[N. ΚΟΛΛΙΟΣ – ΓΕΩΛΟΓΟΣ, από Ημερίδα με θέμα «Οι Θησαυροί της Βορείου Ελλάδος», Θεσσαλονίκη, 29.05.2010]