29.11.10

28.11.10

Με στόχο τον Πολιτισμό της Βιωσιμότητας (towards sustainability...)



Mήπως ζούμε σε άλλη Χώρα;

27.11.10

Από τον καταναλωτισμό στην αειφορία

Το νέο πόνημα του  Ινστιτούτου WorldWatch είναι γεγονός.  Με τίτλο "Η κατάσταση του Κόσμου 2010. Ο πολιτισμός μας σε μετάβαση: Από τον πολιτισμό της Κατανάλωσης, στον πολιτισμό της Αειφορίας" παρουσιάστηκε ήδη σε εκδήλωση την Κυριακή 21 Νοεμβρίου και μεταφράστηκε με πρωτοβουλία της Καθημερινής (δίνεται στο κοινό με το σημερινό της φύλλο).

Είμαστε ευχαριστημένοι που  αυτή τη φορά το  Ινστιτούτο WorldWatch αποφάσισε να καταπιαστεί με το δύσκολο ζήτημα της πολιτισμικής αλλαγής του κόσμου μας. Της ανάγκης να αλλάξει το για αρκετούς αιώνες εδραιωμένο πολιτιστικό παράδειγμα του καταναλωτισμού και να αντικατασταθεί από εκείνο της βιωσιμότητας, της μεγαλύτερης προκλησης του καιρού μας. 

Βιωσιμότητα (sustainability): η μεγαλύτερη πρόκληση του καιρού μας..

Είμαστε χαρούμενοι που αυτή τη φορά το  Ινστιτούτο WorldWatch  συμφωνεί σχεδόν σε ολα μαζί μας ακόμη και στη χρήση της ορολογίας περί πολιτιστικού παραδείγματος και πολιτισμικής μετάβασης  "από τον πολιτισμό της Κατανάλωσης, στον πολιτισμό της Αειφορίας". Με μια μικρή αντίρρηση (για τους μεταφραστές) ως προς τη χρήση του όρου "αειφορίας" που δεν ειναι ο απολύτως σωστός.  H "αειφορία" είναι ενας εξαιρετικός ελληνικότατος όρος, που όμως αναφέρεται θεωρητικά σε κάτι που "φέρει" για πάντα. Ο σωστός, κατά την άποψή μας, ειναι ο όρος "βιωσιμότητα" ("sustainability")  που άλλωστε τον χρησιμοποιούν στην πλειονότητα των θέσεων στα επιμέρους άρθρα του βιβλίου. 

 Παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από το κομμάτι του Erik Assadourian (Ερικ Ασαντουριάν, συντονιστής της έκδοσης ):  "The Rise and Fall of Consumer Cultures", όπως μεταφράστηκε απο την "Καθημερινή":

"..ίσως σε έναν αιώνα ή δύο, δεν θα χρειάζονται πλέον οι επίμονες πρωτοποριακές προσπάθειες για ένα νέο πολιτισμικό προσανατολισμό, καθώς οι άνθρωποι θα έχουν ενστερνιστεί αυτές τις νέες ιδέες, βλέποντας ως κάτι φυσικό τη βιωσιμότητα αντί για τον καταναλωτισμό. Έως τότε,  τα δίκτυα των προωτοπόρων σε θέματα πολιτισμού θα είναι αναγκαία προκειμένου να ωθήσουν τα θεσμικά κέντρα εξουσίας να επιταχύνουν αυτή τη στροφή, τόσο προληπτικά όσο και συνειδητά...."

Ευχόμαστε κι εμείς με τη σειρά μας να γίνει αυτό πιο σύντομα και ακόμη μετά απο συλλογική απόφαση,  ώστε  να καταφέρουμε εγκαταλείψουμε τον πολιτισμό του καταναλωτισμού  αισίως και όχι να απομακρυνθούμε από αυτόν αναγκαστικά χωρίς τη θέλησή μας, εξαιτίας δραματικών  και συντριπτικών αλλαγών που ούτως ή άλλως θα καταστήσουν αυτό το σύστημα μη βιώσιμο.  Μόνο που στην τελευταία περίπτωση  δεν ξέρουμε αν η μετάβαση θα οδηγήσει σε μια βιώσιμη κοινωνία ή σε έναν καινούργιο Μεσαίωνα...

State of the World 2010: Transforming Cultures:From Consumerism to Sustainability (Discussion Guide)

State of the World 2010: Transforming Cultures

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

26.11.10

Ο νέος Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ)

Ο νέος Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ) by tzeferisp

Υπήρχαν πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικά με την μορφολογία, τη δομή και την έκταση του νέου κανονισμού (εκτεταμένο πρακτικό εγχειρίδιο με πλήρεις αναφορές ή συνοπτικός οδηγός με παραπομπές), τον τρόπο ενσωμάτωσης των νέων επιταγών για ασφάλεια και περιβάλλον οι οποίες στη συνέχεια επικαιροποιούνται με νέους νόμους κλπ, τις επιστημονικές και τεχνικές ειδικότητες αλλά και τις υπηρεσίες που καλούνται να τον θέσουν σε εφαρμογή.

Σχέδιο Νέου ΚΜΛΕ

Σχόλια για το Σχέδιο Νέου ΚΜΛΕ
Εντούτοις, το σημαντικότερο, αν προσδοκούμε η αναμόρφωση του ΚΜΛΕ να μην μείνει κενό γράμμα, δεν είναι ούτε η μορφολογία του ούτε αν –μετά την πάροδο κάποιων ετών- θα περιέχει ορισμένες μη επικαιροποιημένες αναφορές σε νόμους ή διατάγματα. Το σημαντικότερο κατά την άποψή μας, είναι η εφαρμογή του ΚΜΛΕ να ανατεθεί σε υπηρεσίες που διαθέτουν τόσο στελέχη όσο και υλικοτεχνική υποδομή, τέτοια που να τους επιτρέπουν να ενσωματώσουν με επιτυχία τα νέα δεδομένα. Διαφορετικά, αν ο κανονισμός αυτός δεν συνοδευτεί από πλήρη στελέχωση των βασικών μοχλών/φορέων εφαρμογής του, δηλ. των Επιθεωρήσεων Μεταλλείων αλλά και των Επιθεωρήσεων Περιβάλλοντος, δεν θα έχει καμία τύχη.

Υπενθυμίζεται ότι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Επιθεωρήσεις Μεταλλείων (Νοτίου και Βορείου Ελλάδος) στελεχώνονται με ελάχιστα πλέον άτομα (ενδεικτικά μόνο 2 μηχανικοί για την ΕΜΝΕ και 4 για την ΕΜΒΕ, πλην των προϊσταμένων) με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του έργου τους δηλ. τον έλεγχο του συνόλου της μεταλλευτικής και λατομικής δραστηριότητας σε όλη την επικράτεια της Χώρας. Οι επιπτώσεις της έλλειψης προσωπικού έχουν ήδη οδηγήσει στην αντικειμενική αδυναμία εκτέλεσης του προληπτικού ελέγχου των εξορυκτικών επιχειρήσεων, τη διερεύνηση ατυχημάτων/δυστυχημάτων και καταγγελιών αλλά και στην καθυστέρηση διεκπεραίωσης των λοιπών αρμοδιοτήτων (έκδοση αδειών εκμετάλλευσης, επιβολή προστίμων, την χορήγηση/ανανέωση αδειών γομωτών/πυροδοτών, κ.α.) και γενικότερα τις απαιτήσεις για την εξυπηρέτηση πολιτών.

Εντούτοις, με τον επερχόμενο νέο ΚΜΛΕ, οι απαιτήσεις αυτές αυξάνονται αλλά και εξειδικεύονται σε μεγάλο βαθμό. Ολες οι νέες τεχνολογίες σε θέματα εκρηκτικών, όλα τα νέα δεδομένα στην χωροθέτηση, εκμετάλλευση κι επεξεργασία των πρώτων υλών, όλες οι νέες υποχρεώσεις για ασφαλή διαχείριση αποβλήτων και περιβάλλοντος, επιτρέπουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και δεν μπορούν να προσδιοριστούν με έναν «απαγορευτικό αριθμό» πχ. τόσα μέτρα απόσταση ή τόσα κιλά εκρηκτικών. Απαιτείται λοιπόν η παρέμβαση του αρμόδιου επιθεωρητή, της αρμόδιας ελεγκτικής υπηρεσίας η οποία θα κρίνει κατά περίπτωση, ώστε αφενός να μην υπάρχει αυθαιρεσία αλλά και αφετέρου να μην παραμείνει κενό γράμμα η δυνατότητα εφαρμογής της νέας τεχνολογίας και της καινοτομίας. Και φυσικά απαιτείται επιπρόσθετα η υλικοτεχνική υποδομή υποστήριξης καθώς και η πρόσθετη διοικητική παρέμβαση της δημοσιοποίησης όλων των αποφάσεων ώστε να υπάρχει πάντοτε ο έλεγχος και η τυχόν επιβράβευση από τους κοινωνικούς εταίρους. Κοντολογίς, θα πρέπει οι Επιθεωρήσεις Μεταλλείων να στελεχωθούν επαρκώς, διαφορετικά, με τα σημερινά δεδομένα στα οποία βρίσκονται οι υπηρεσίες αυτές, τόσο από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού όσο και υλικοτεχνικής υποδομής, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο νέος κανονισμός δεν πρόκειται να οδηγήσει στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

[Πέτρος Τζεφέρης][by Tzeferis Peter]

24.11.10

Εσβησε κάθε ελπίδα για τους μεταλλωρύχους της Ν. Ζηλανδίας

Νεκροί θεωρούνται ήδη και οι 29 μεταλλωρύχοι του ορυχείου Pike River  της Νέας Ζηλανδίας μετά και την δεύτερη έκρηξη που δεν άφησε κανένα περιθώριο ελπίδας για τα σωστικά συνεργεία.

Η δεύτερη έκρηξη ήρθε 5 ημέρες μετά την πρώτη, όταν μια σωστική ομάδα εκτελούσε γεώτρηση προσπαθώντας να προσεγγίσει το μέρος του ορυχείου όπου οι 29 εργαζόμενοι πιστεύεται ότι εργάζονταν. Η γεώτρηση καθώς και οι προηγούμενες αυτής (ερευνητικού χαρακτήρα) έδειξαν «εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε μονοξείδιο του άνθρακα,  σε μεθάνιο και σχετικά χαμηλό οξυγόνο» κάτι που είχε υποχρεώσει τους διασώστες να μην επιχειρήσουν. Το μονοξείδιο του άνθρακα  είναι εξαιρετικά δηλητηριώδες, ενώ το εκρηκτικό αέριο είναι το μεθάνιο στο οποίο πιστεύεται ότι οφείλεται η έκρηξη τόσο  της Παρασκευής όσο και η δεύτερη έκρηξη. Υπενθυμίζεται ότι και  δύο ρομπότ του στρατού (που συνήθως χρησιμοποιούνται για την εξουδετέρωση βομβών ) είχαν κατευθυνθεί εντός της σήραγγας  (περίπου 1 χιλιόμετρο εντός αυτής) και μάλιστα είχαν  "βρεί" το κράνος ενός ανθρακωρύχου. Αξιωματούχοι είπαν ότι το κράνος ανήκε σε έναν από τους δύο ανθρακωρύχους που κατάφεραν να ξεφύγουν από την αρχική έκρηξη.

Ευτυχώς που τα σωστικά συνεργεία δεν έκαναν το λάθος να εισέλθουν χωρίς να έχουν τις απαιτούμενες διαβεβαιώσεις ασφαλείας. Αλλωστε τίποτε δεν προδίκαζε  με σιγουριά ότι οι μεταλλωρύχοι ήταν στη ζωή μετά την πρώτη έκρηξη.

Πρόκειται για την χειρότερη μεταλλευτική τραγωδία των τελευταίων 100 ετών για τη Ν. Ζηλανδία. Μαζί με τον αβάσταχτο πόνο για τους νεκρούς, τα ερωτηματικά  για τα θέματα ασφαλείας εντός των υπόγειων ανθρακωρυχείων παραμένουν...

Νέo δράμα με ανθρακωρυχείο στη N. Ζηλανδία

22.11.10

Νέo δράμα με ανθρακωρυχείο στη N. Ζηλανδία

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]
Την ίδια ώρα που οι χιλιανοί μεταλλωρύχοι περιφέρονται και επιδεικνύονται ανά την υφήλιο ως ματαιόδοξοι τηλεοπτικοί αστέρες, νέο δράμα για 29 μεταλλωρύχους που έχουν παγιδευτεί στο ανθρακωρυχείο Pike River, που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Νότιας Νήσου της Νέας Ζηλανδίας. Το ορυχείο Pike River παράγει μεταλλουργικό κοκ (οπτάνθρακα) υψηλής ποιότητας και σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της εταιρείας οι ανθρακωρύχοι ήταν εκπαιδευμένοι κι εξοπλισμένοι με φιάλες οξυγόνου (30 min).  Pike River Coal Mine (google maps)

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία επαφή με τους μεταλλωρύχους, οι οποίοι παγιδεύτηκαν μετά από έκρηξη στο ορυχείο, σε βάθος  μόλις 120 -150 μέτρα από την επιφάνεια της Γης αλλά  περίπου 2,5 χιλιόμετρα από την μοναδική είσοδο του ορυχείου.

   Pike River Coal : Spectacular New Zealand Mine

 Εντούτοις,  όλα δείχνουν πως αυτή η περίπτωση δεν σχετίζεται με εκείνη της Xιλής. Κι αυτό γιατί εδώ υπάρχουν οι αναθυμιάσεις αερίων και για να ξεκινήσουν την επιχείρηση απεγκλωβισμού θα πρέπει πρώτα να υπάρχει  πλήρης εικόνα για τις συνθήκες ασφάλειας που επικρατούν εντός του ορυχείου και να βεβαιωθούν ότι το σύστημα εξαερισμού λειτουργεί. Δυστυχώς μετά την διακοπή στην ηλεκτροδότηση είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι ένας ακόμη κυλινδρικός σωλήνας πρέπει να εισαχθεί στο φρέαρ του ορυχείου για να ελεγχθεί η ποιότητα του αέρα πριν εισέλθουν μέσα σε αυτό οι διασώστες. Στη συνέχεια ανακοίνωσαν ότι δεν είναι -τουλάχιστον προς το παρόν- δυνατό να εισέλθουν εντός του ορυχείου εξ αιτίας της παρουσίας αερίου, κυρίως μεθανίου, και οι έλεγχοι που πραγματοποιήθηκαν έδειξαν ότι τα επίπεδα του αερίου έχουν υποχωρήσει ελάχιστα. 

Κάποτε όταν τα συστήματα ασφαλείας των ανθρακωρυχείων  ήταν σε πρωτόγονη μορφή, οι μεταλλωρύχοι μετέφεραν  πάντα μαζί τους -σε κλουβιά- καναρίνια. Καθημερινά παρατηρούσαν επισταμένως τις αντιδράσεις τους, σταματούσαν σε κάθε ανησυχητικό σημάδι, προσπαθούσαν να ελέγχουν διαρκώς την κατάσταση της υγείας τους. Γιατί, αν κάποιο καναρίνι αρρώσταινε, αυτό ήταν δείγμα κινδύνου και για την κατάσταση του αερισμού εντός των στοών: σήμαινε πως μέσα στο κοίτασμα ή σε κάποια υπερκείμενη ή υποκείμνη στρώση υπάρχουν εγκλωβισμένα επικίνδυνα αέρια. Δυστυχώς τώρα δεν υπήρχαν ούτε τα καναρίνια...

Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε τα μέτρα ασφαλείας που είχαν παρθεί εφόσον δεν τα γνωρίζουμε ούτε και τις δυνατότητες για επέμβαση των σωστικών συνεργείων. Ούτε προκρίνουμε οποιαδήποτε βεβιασμένη απόπειρα για τον απεγκλωβισμό που θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για τους τυχόν επιζώντες μεταλλωρύχους αλλά και για τους διασώστες. Εντούτοις, τα θέματα ασφαλείας στα ανθρακωρυχεία ειναι εξαιρετικά σημαντική υπόθεση για την μεταλλευτική,  εφόσον τα υπόγεια ανθρακωρυχεία, εξακολουθούν κάθε χρόνο να επιβεβαιώνουν "εμπράκτως" την επικινδυνότητά τους με επαναλαμβανόμενα σοβαρότατα δυστυχήματα!

Είναι αλήθεια ότι  η παρουσία μεθανίου σε υψηλή συγκέντρωση και η συσσώρευση σκόνης άνθρακα μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές εκρήξεις στα υπόγεια ανθρακωρυχεία, με πάρα πολλά θύματα. Ομως είναι εξίσου αλήθεια ότι είναι εφικτή η αποφυγή των εκρήξεων όταν εφαρμόζονται αυστηρά τα μέτρα ασφάλειας για  τον έλεγχο των αερίων, τον εξαερισμό και τον κλιματισμό των στοών  και γενικότερα την  υγεία και ασφάλεια στον τόπο εργασίας.  Επισημαίνεται ότι προ ημερών  κινεζικό δικαστήριο καταδίκασε στελέχη ανθρακωρυχείου ως υπαίτιους για τους θανάτους 76 εργαζομένων σε έκρηξη που είχε σημειωθεί το 2009. Πρόκειται για την πρώτη φορά που στην Κίνα αποδίδονται ευθύνες και κρίνονται ένοχοι για  πρόκληση κινδύνου για την δημόσια ασφάλεια  και υγεία.  Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι "για τα μάτια του κόσμου". Τα κινεζικά ανθρακωρυχεία είναι "διαβόητα" για την παραβίαση των κανόνων εργασιακής ασφάλειας και θεωρούνται τα πιο θανάσιμα στον κόσμο, με χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο, των οποίων ο αριθμός ειναι πάντα μεγαλύτερων  των επίσημων στατιστικών.  Κατά μέσο όροι 13 ανθρακωρύχοι σκοτώνονται καθημερινά εντός των ανθρακωρυχείων στη Κίνα, αλλά αυτό δυστυχώς δεν συγκινεί κανέναν!

Στην Ελλάδα δεν υφίστανται πλέον υπόγεια ανθρακωρυχεία, μετά το κλείσιμο των υπόγειων λιγνιτορυχείων στο Αλιβέρι και στην Κύμη Ευβοίας. Υπάρχουν εκτεταμένα κοιτάσματα λιγνίτη  στην λεκάνη της Πτολεμαϊδας, Κοζάνης, στο Αμύνταιο, στην Φλώρινα, στη Μεγαλόπολη, στο Αλιβέρι, στην Ελασσόνα και στη Δράμα, εκ των οποίων τα δύο τελευταία δεν έχουν υποστεί εκμετάλλευση.  Η εκμετάλλευση του λιγνίτη από τη ΔΕΗ ΑΕ αλλά και τους λίγους ιδιώτες που έχουν απομείνει (Καραπάτης, Παπαλόης, Λάρκο στα Σέρβια Κοζάνης κλπ) ευτυχώς πραγματοποιείται με επιφανειακές εξορύξεις και με τη χρήση καδοφόρων εκσκαφέων και ταινιοδρόμων (για τη ΔΕΗ),οπότε τα προβλήματα μετατοπίζονται κυρίως στον περιβαλλοντικό τομέα.

Τελευταία νέα: δοκιμάζουν την αποστολή ρομπότ μέσα στο ορυχείο

New Zealand mine rescue shrinking

19.11.10

H Αδειοδότηση των Λατομείων Αδρανών στην Ελλάδα

18.11.10

Πρόγραμμα NER-300: ένα μοναδικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης για AΠE και το CCS

Ο σκοπός του NER-300 είναι να ενθαρρύνει τους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα και των κρατών μελών της ΕΕ να επενδύσουν σε πιλοτικά έργα εμπορικής επίδειξης σε συγκεκριμένες νέες τεχνολογίες στην πορεία προς μια παγκόσμια οικονομία χαμηλού άνθρακα.

Συγκεκριμένα, η πρόσκληση προβλέπει τα κριτήρια και τα μέτρα για τη χρηματοδότηση έργων εμπορικής επίδειξης για :

1) έργα δέσμευσης και γεωλογικής αποθήκευσης CO2 (Carbon Capture and Storage - CCS), ή/και

2) έργα επίδειξης καινοτόμων τεχνολογιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (Renewable Energy Sources – RES),

Η ονομασία NER-300 προέρχεται από το γεγονός ότι το εν λόγω πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί από την πώληση των 300 εκατ. δικαιωμάτων εκπομπών για τους νεοεισερχόμενους (Νew Εntrants Reserve) του αναθεωρημένου συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της ΕΕ.
 
Η προθεσμία για τις εταιρείες να υποβάλουν προτάσεις προς τα κράτη–μέλη λήγει στις 9 Φεβρουαρίου 2011.

Αντίστοιχα, η προθεσμία για τα κράτη–μέλη να υποβάλουν προτάσεις προς την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων λήγει στις 9 Μαΐου 2011.

Περισσότερα ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ NER-300

17.11.10

Eδώ Πολυτεχνείο, εδώ η τρύπια στέγη της παράγκας...

[Πέτρος Τζεφέρης][by Tzeferis Peter]
Τελευταία μέρα σήμερα του τριήμερου εορτασμού με την πορεία το βράδυ.
Kυκλοφοριακές ρυθμίσεις γίνονται από νωρίς το πρωί, ενώ οι πόρτες του Ιδρύματος είναι προγραμματισμένο να κλείσουν στις 14:00.
«Η σημαία του Πολυτεχνείου δεν ανήκει σε κανέναν» δήλωσε η σημερινή αντιπρύτανης ακαδημαϊκών υποθέσεων του Ιδρύματος.
Ρώτησα τον εννιάχρονο γιωργάκη "τι γιορτάζουμε σήμερα;" κι εκείνος "ελα ρε μπαμπά, το πολυτεχνείο" και μετά με χαμογελαστό νόημα "εμείς δηλ. πιο πολύ γιορτάζουμε ότι δεν θα κάνουμε σχολείο". Aχ, αθάνατη μαθητική σταθερή...
Ανοιξα το ραδιόφωνο. Εκεί γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας.. Με σχετική αναφορά στις ενδεχόμενες απολύσεις, την κα Μέρκελ και τα καθημερινά μας μνημονιακά θέματα. Ούτε λέξη για το πολυτεχνείο.. Kαι μετά  μουσική . Οχι με "Ενα το Χελιδόνι". Αλλά με Lady Gaga παρακαλώ....

Φαίνεται πλέον ότι το μήνυμα για “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” όχι μόνο έχει μείνει ανεκπλήρωτο. Οχι μόνο είναι βελούδινο και φορά παντούφλες και ..πυζάμες. Μάλλον ξεψύχησε στη γωνιά του δρόμου. Στην τρύπια στέγη της παράγκας. Χάθηκε μέσα στην οργανωμένη αδικία και την πασπαρτού ηθική του βολέματος.
Τι έγιναν αλήθεια αγαπημένε μου ποιητή "αυτά τα πρόσωπα που δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, κι αυτές οι καρδιές που δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο";

Tο μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα..είναι βελούδινο και φοράει πυζάμες!

Εδώ, και έτσι πονέσαμε το Πολυτεχνείο..

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο...

13.11.10

Η τηλεόραση βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας!



κυρίως όμως βλάπτει τα μικρά παιδιά και τα βρέφη!

Η τηλεόραση βλάπτει τον εγκέφαλο των μικρών παιδιών

Η πολλή τηλεθέαση βλάπτει τα παιδιά

12.11.10

oil spill in mexico gulf

10.11.10

Spillionaires: η νέα κάστα που δημιούργησε η πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού



[του Πέτρου τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

Ποιός είπε ότι η επικοινωνιακή περιβαλλοντική μπίζνα δεν έχει λεφτά; Καραβιές χρήμα μοίρασε η BP στα αλιευτικά σκάφη στην περιοχή Bayou La Batre της Αλαμπάμα αλλά και της Λουιζιάνα προκειμένου να αφήσουν τη δουλειά τους (αλιείς γαρίδας, οστρακοειδών,αστακού κλπ) και να μετατραπούν σε oil  skimmers- με κόστος μέχρι και £ 2.000 την ημέρα ανά πλοίο...

Διαθέτοντας τα σκάφη τους για την επιχείρηση καθαρισμού της πετρελαιοκηλίδας, ορισμένοι έχουν θησαυρίζει κερδίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες λίρες για ενα έργο μόλις τριών μηνών.. Μια νέα λέξη έκανε την εμφάνισή της στο λεξικό της περιοχής που είχε να ακουστεί από την περίοδο του  exxon valdez: spillionaires...

Και τώρα που πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους παρέχοντας υλικό στις πολυάριθμες εμπορικές εταιρείες αλιευμάτων του κόλπου, αυτοί απλά καταναλώνουν... Και θυμούνται την εποχή του 'Forrest Gump' που στο παρελθόν (1994) είχε  επίσης εξασφαλίσει φήμη στην περιοχή τους...

Η απληστία και η ζήλια κυριαρχούν πλέον στην  στενή, παραδοσιακή κοινότητα όπου η αλιεία γαρίδας υπήρξε η ψυχή εδώ και χρόνια.. Και το χειρότερο είναι ότι η  BP δαπάνησε πάνω από £ 5,500,000  χωρίς να έχει ιδιαίτερο αποτέλεσμα επί της ουσίας, επί της πετρελαιοκηλίδας. Ολα έγιναν για να βουλώσουν κάποια στόματα, για να ξεχάσουν όλοι το κακό που τους βρήκε.

Εχασαν δουλειά και πατρίδα, κέρδισαν όμως λεφτά, έγιναν Spillionaires...


Today’s ‘spillionaires’ may become tomorrow’s ‘BP whores’

The Spillionaires: Shrimp boat owners in 'Forrest Gump' town make a fortune from BP payouts

8.11.10

6.11.10

101 πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς με μια τρύπα στο έδαφος!

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by tzeferis Peter]

Το βιβλίο της Georgina Pearman (101 Things To Do With A Hole In The Ground) δείχνει πόσο πολλά καινοτόμα σχέδια έχουν χτιστεί κι επιτύχει στην αποκατάσταση εγκαταλελειμμένων ορυχείων (από ένα  ποδοσφαιρικό γήπεδο μέχρι  αεροδρόμιο, σάουνα, καταδυτικό κέντρο, χώρο θρησκευτικής λατρείας, κάβα κρασιών κλπ) αποδεικνύοντας ότι οι επιπτώσεις της εξόρυξης μπορούν να μετριαστούν ή -σε ορισμένες περιπτώσεις- και να αντιστραφούν έστω και εκ των υστέρων, αν υπάρχει η έμπνευση , η εφευρετικότητα, η διάθεση αλλά και η ανάληψη ευθύνης προς το όφελος των τοπικών (και όχι μόνο) κοινωνιών.


To βιβλίο, με ιδιαίτερο χρώμα, φωτογραφίες και σύντομες περιγραφές μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια παγκόσμια περιοδεία της εξορυκτικής κληρονομιάς ("mining heritage")που περιλαμβάνει πλέον αντί για "τρύπες" εξόρυξης, τουριστικά και πολιτιστικά αξιοθέατα, γεωπάρκα, μαρίνες, αεροδρόμια, περιοχές ενδιαιτημάτων άγριας πανίδας, βοτανικοί κήποι, εκπαιδευτικές, αθλητικές και ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις , δεκάδες βιομηχανικές και αγροτοτουριστικές χρήσεις κλπ.



Στο βιβλίο περιλαμβάνονται και αρκετές περιπτώσεις ελληνικού ενδιαφέροντος όπως;

α) Το ανοικτό μουσείο λατομικής τέχνης που έχει διαμορφωθεί στα παλαιά λατομεία του Διονύσου Open Quarrying Art Museum (Aloula), Dionyssos, Attiki117

β) Το Μεταλλευτικό Πάρκο Φωκίδας - Vagonetto που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της S&B ΑΕ στο 51ο χλμ. στην Αμφισσα της Φωκίδας  Πήγατε στο Vagonetto;

γ) Η πίστα μότο-κρος στη Μεγαλόπολη σε χώρο παλαιού ορυχείου


101 Things to Do With a Hole in the Ground

4.11.10

Πράσινες (ευρωπαϊκές) πρωτεύουσες και πράσινες (ελληνικές) business!

[by Tzeferis Peter] [του Πέτρου Τζεφέρη]


Η ισπανική (βασκική) περιφερειακή (επαρχία Alava) πρωτεύουσα Βιτόρια-Γκαστέιθ (Vitoria-Gasteiz) και η γαλλική πόλη της Νάντης (Nantes) αναδείχτηκαν νικήτριες του διαγωνισμού για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας για το 2012 και 2013 αντίστοιχα.

Το εν λόγω ετήσιο βραβείο αποτελεί σχετικά νέα πρωτοβουλία και σκοπό έχει να αναδείξει πόλεις που βρίσκονται στην πρωτοπορία της βιώσιμης αστικής διαβίωσης.

Οι υποψήφιες πόλεις κρίνονται βάσει 11 περιβαλλοντικών δεικτών:  τις επιδόσεις τους ως προς υψηλά περιβαλλοντικά πρότυπα, τη δέσμευσή τους για την επίτευξη ήδη θεσπισθέντων  στόχων για την περαιτέρω βελτίωση του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης ενώ παράλληλα αξιολογείται κατά πόσον μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπο και να προωθήσουν τη διάδοση των βέλτιστων πρακτικών σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις κλπ.  Η Στοκχόλμη (για το 2010)  και το Αμβούργο (για το 2011) υπήρξαν οι πρώτες πόλεις που κέρδισαν τον ως άνω τίτλο.
Δεν είμαστε υπέρ των κάθε λογής βραβείων που δίνονται με την δική τους κάθε φορά σκοπιμότητα. Εντούτοις, συχνά αυτά μας δίνουν την ευκαιρία να σκεφτούμε και τα του οίκου μας. Τελικά τα βραβεία αυτά δίνονται δημοσιοσχεσίτικα και μόνο γιατί και οι δύο πόλεις , ας πούμε, μυρίζουν ατλαντικό ενώ οι δικές μας Μεσόγειο; Η υπάρχουν τα lobbies (σίγουρα ναι!)   αλλά κάπου υπάρχει και η ουσία, η οποία τελικά δεν παρακάμπτεται;

Μυστήρια φυλή οι Βάσκοι, θεματοφύλακες της  παράδοσης αλλά και των περιβαλλοντικών τους θησαυρών ως φαίνεται . Η Νάντη επίσης, υπήρξε η πρώτη πόλη της Γαλλίας που έθεσε ξανά σε λειτουργία το τραμ, με αποτέλεσμα να διαθέτει σήμερα αξιοζήλευτη ποιότητα ατμοσφαιρικού αέρα, ενώ έχει θέσει ως στόχο τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά ένα τέταρτο μέχρι το 2020.


Τί κάνουμε όμως εμείς; Εμείς την ίδια ώρα  προσπαθούμε να πλουτίσουμε εγκαθιστώντας φωτοβολταϊκά. Ως σήμερα,  έχουν κατατεθεί συνολικά περίπου 32.500 αιτήσεις από επιχειρήσεις, επαγγελματίες, αγρότες και οικιακούς καταναλωτές (οι τελευταίοι για Φ/Β σε στέγες). Αρκεί  να σκεφτεί κανείς ότι στην υποθετική περίπτωση που υλοποιούνται όλες, οι αιτήσεις αυτές αντιστοιχούν σε περίπου 5.500 Μεγαβάτ ενώ η συνολική ενεργειακή ισχύς  στην Ελλάδα είναι ως γνωστόν μόλις 11.000 μεγαβάτ!

Η υλοποίηση αυτή ειναι φυσικά αδύνατη τουλάχιστον για φέτος διότι ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για επιδοτούμενη επένδυση είτε στην τιμή του ρεύματος (που μετακυλίεται στον απλό πολίτη) είτε στην επένδυση αυτή καθ'αυτή είτε και στα δύο (βλ. Φ/Β στις στέγες)!

Κι ακόμη αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι   ο  (σχεδόν ανέφικτος πριν από λίγα χρόνια)  στόχος για φωτοβολταϊκά του 2020 είναι μόλις 2.200 μεγαβάτ. Και φυσικά μέχρι τότε αναμένεται η τεχνολογία αλλά και το κόστος να έχουν βελτιωθεί σημαντικά, τόσο ώστε να μην συμφέρει να εγκατασταθούν οι μονάδες εδώ και τώρα... αλλά θα πρέπει να περιμένουμε την βελτίωση της σχέσης κόστους/ωφέλους.

Αθάνατε Ελληνα "επιχειρηματία". Μόλις μυριστείς χρήμα, ξεπερνάς κάθε προσδοκία... Εκτός όμως από την προσδοκία υπάρχει και η ουσία... 

1.11.10

O δρόμος χάνεται στο φως ...


Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.


Χρόνια Πολλά, έστω και λίγο καθυστερημένα!
Aχ αγαπημένε μου ποιητή
πόσο γρήγορα χορτάριασε ο τάφος σου
και είσαι πλέον τόσο μα τόσο ανεπίκαιρος στον τόπο σου!

[Πέτρος Τζεφέρης][by tzeferis Peter]