28.2.11

ΔΕΗ: μήπως ο εκσυγχρονισμός πάει χέρι χέρι με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας;

Τέλος στο έναντι με online καταχώρηση ενδείξεων του ρολογιού της ΔΕΗ !

Τη δυνατότητα online καταχώρησης των ενδείξεων του μετρητή προσφέρει πλέον η ΔΕΗ στους καταναλωτές, επιτρέποντάς τους να λαμβάνουν εκκαθαριστικό λογαριασμό και να καταργήσουν ουσιαστικά το γνωστό λογαριασμό “έναντι” που υπολογίζεται κατ’ εκτίμηση από την επιχείρηση.

Μέχρι τώρα και επί σειρά ετών, είχαμε συνηθίσει να λαμβάνουμε ένα λογαριασμό “έναντι” από τη ΔΕΗ το δίμηνο και έναν “εκκαθαριστικό” το τετράμηνο. Αν μάλιστα για οποιοδήποτε λόγο, δεν μπορούσε να γίνει καταμέτρηση του μετρητή από τους ανθρώπους της ΔΕΗ, μπορούσαμε να λαμβάνουμε λογαριασμούς “έναντι” για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετά από καιρό να λαμβάναμε έναν υπέρογκο εκκαθαριστικό λογαριασμό.

Να θυμίσουμε ότι ο λογαριασμός “έναντι” υπολογίζεται αυτόματα από το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ και βασίζεται σε συγκεκριμένο αλγόριθμο που περιλαμβάνει τα ιστορικά στοιχεία των καταναλώσεων (π.χ. τις καταναλώσεις της αντίστοιχης χρονικής περιόδου του προηγούμενου έτους). Ο λογαριασμός του δεύτερου διμήνου (εκκαθαριστικός) εκδίδεται μετά από λήψη ένδειξης από το προσωπικό της επιχείρησης και περιλαμβάνει τη συνολική κατανάλωση του τετραμήνου, από την αξία του οποίου αφαιρείται η αξία ρεύματος που είχε χρεωθεί στον κατ’ εκτίμηση (“έναντι”) λογαριασμό.

Πλέον η ΔΕΗ αλλάζει αυτό το σύστημα και επιτρέπει στους καταναλωτές να καταχωρούν οι ίδιοι την ένδειξη του μετρητή τους, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα ο δίμηνος λογαριασμός να έρχεται βάσει της πραγματικής κατανάλωσης και όχι ως “έναντι”. Οι καταναλωτές θα μπορούν, δηλαδή, να λαμβάνουν πάντοτε εκκαθαριστικό λογαριασμό αντί για έναντι.

Αναλυτικές οδηγίες στο https://ivr.dei.com.gr/.

Την ίδια ώρα πλησιάζει στα πλαίσια της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας η δυνατότητα επιλογής Προμηθευτή Ηλεκτρικής Ενέργειας.


Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), εξέδωσε τις παρακάτω ενδιαφέρουσες και χρηστικές οδηγίες;

Αλλαγή Προμηθευτή Ηλεκτρικής Ενέργειας? Τι πρέπει να γνωρίζεις! 


Αλήθεια τι θα γίνει με αυτήν την πολύφερνη νύφη την ΕΡΤ; Ως πότε θα την πληρώνει ο ελληνικός λαός παράνομα και καταχρηστικά; Με την τελείως αυθαίρετη, παρότι νομικά κατoχυρωμένη, συνδρομή της ΔΕΗ;

Ενα είναι σίγουρο:

Ωφελημένος καταναλωτής είναι ο πληροφορημένος, συνειδητοποιημένος και διεκδικητικός καταναλωτής! 


Και μόνον αυτός!

22.2.11

H Ελληνική ΑΟΖ και οι άλλες!

Αν  κάνουμε μια ελάχιστη ιστορική αναδρομή στην ιστορία του Δίκαιου της Θάλασσας, θα διαπιστώσουμε εύκολα το ρόλο και τα συμφέροντα της Τουρκίας στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ . Η Τουρκία και η Βενεζουέλα είναι δύο κράτη που αρνήθηκαν να υπογράψουν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν σ’ αυτήν. Το πρόβλημά τους είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο γιατί και τα δύο κράτη έχουν μπροστά στις ακτές τους νησιά που δεν τους ανήκουν. Ο διπλανός  χάρτης δείχνει ξεκάθαρα το πρόβλημα της Βενεζουέλας, εφόσον η ύπαρξη νησιών απέναντι από τις ακτές της, της δίνει τη δυνατότητα για μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ, όπως το ίδιο συμβαίνει τηρουμένων των αναλογιών και με την Τουρκία.

Επίσης, ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, χάρτης που σημειωτέον δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα από τους Ισραηλινούς (αναγνωρίζοντας έμεσα την ελληνική ΑΟΖ) καθώς και στην ελληνική πολιτική ηγεσία, περιγράφοντας την πορεία που προτείνεται να  έχει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν από την αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd στην Ευρώπη μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα περνά από την Ελλάδα.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το λόγο που η Τουρκία  δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος. Από τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη "ζημιά" που προκαλεί στην Τουρκία  το Καστελόριζο (και οι Νότιες Σποράδες εκ των οποίων οι Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη είναι κατοικούμενες άρα διαθέτουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ), διαμορφώνοντας ένα πραγματικό εμπόδιο για τα  σχέδιά τους στην Μεσόγειο. Τέλος, ο ίδιος χάρτης οριοθετεί τις  ΑΟΖ  Κύπρου και  Αιγύπτου,  όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.

Από τα παραπάνω πραγματικά στοιχεία, προκύπτει ακριβώς το σημαντικό γεωστρατηγικό πρόβλημα της Τουρκίας, η οποία διαθέτει έναντι της Ελλάδας μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος,  μιας και απέναντι από τις ακτές της υπάρχουν ελληνικά νησιά που (πρέπει να) διαθέτουν δικές τους ΑΟΖ, και προφανώς και δικές τους υφαλοκρηπίδες, όπως άλλωστε ορίζει το άρθρο 121 της Συνθήκης του Δίκαιου της Θάλασσας.

Read More

17.2.11

Nέο γιουρούσι απόσυρσης

Δεν υπάρχουν, άραγε, άλλοι τρόποι, πολύ πιο αποτελεσματικοί από την απόσυρση,  για να προστατέψουμε το περιβάλλον; Αν πράγματι περισσεύουν στο κράτος λεφτά (!) γιατί, π.χ. να μην δίναμε τα έσοδα του Δημοσίου, που θα διαφύγουν από την απαλλαγή των τελών ταξινόμησης των καινούργιων αυτοκινήτων (της απόσυρσης) στους πραγματικούς αγρότες και κτηνοτρόφους, που πιστοποιημένα έχουν υιοθετήσει βιολογικούς (αειφόρους) τρόπους παραγωγής προϊόντων ή εκτροφής ζώων και που κατά τεκμήριο είναι διάσπαρτοι ανά την επικράτεια;
Αντ’ αυτού, το διαπλεγμένο με την αεριτζίδικη οικονομία πολιτικό σύστημά μας, προτιμάει να ενισχύσει τους χρηματοδότες του, δηλαδή το κύκλωμα του αυτοκινήτου (εισαγωγείς, εμπόρους αυτοκινήτων, ανταλλακτικών, συνεργεία αυτοκινήτων, καύσιμα, δρόμοι φτιαγμένοι με εκχώρηση σε τρίτους κ.α.). Επί πλέον, οι περισσότεροι από δαύτους συμβαίνει να είναι εγκατεστημένοι σε μεγάλα αστικά κέντρα. Ύστερα θυμώνουμε, που οι (πραγματικοί ή μη) αγρότες ενθαρρυμένοι και από τους κάθε χρώματος κομματικούς  ινστρούχτορες κατεβαίνουν και κλείνουν τους δρόμους…

Καημένο περιβάλλον, καημένη λογική, καημένη Ελλαδίτσα μας...

Σάκης Γαλιγάλης, e-mail: agali15669@gmail.com

Nα προσθέσω και το δικό μου σχόλιο, ότι δεν ήμουν a priori αντίθετος με το μέτρο της απόσυρσης αν ήταν καλύτερα σχεδιασμένο και αποσκοπούσε κάπου πχ. κίνητρο για τη χρήση υβριδικών αυτοκινήτων αλλά και της επιλεκτικής και στοχευμένης πετρελαιοκίνησης που υπολογίζεται ότι  θα καταναλώνουν σε ετήσια βάση πολύ λιγότερα καύσιμα κι ακόμη θα μειωθεί σημαντικά το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα (2% παρακαλώ για την Άθήνα). Προσοχή μιλάμε για επιλεκτική πετρελαιοκίνηση (EURO-5 & 6, οπότε  τα εκπεμπόμενα σωματίδια από τα πετρελαιοκίνητα οχήματα καθίστανται ελάχιστα, ενώ υφίστανται σημαντικά οικονομικά οφέλη για τους ιδιοκτήτες τους) και όχι για το ντήζελ των λεωφορείων πχ. παλιά λεωφορεία, φορτηγά κλπ. που είναι γνωστό σήμερα ότι όχι μόνο δεν βοηθά στην απορρύπανση αλλά παράγει και αρσενικό που επιβαρύνει την ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας... Μετά πρέπει να υπάρξει και ρύθμιση που να εξομαλύνει τη διαφορά στα τέλη κυκλοφορίας ... [by Tzeferis Peter]

Απόσυρση πνεύματος

15.2.11

Αν τα Ιμια γίνονταν στο ...Γυαλί κανένας Τούρκος δεν θα τολμούσε να σηκώσει σημαία!



[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

Πολύς ο λόγος για το Γυαλί τελευταία. Το νησάκι που χάνεται, το νησί που κόβεται κομμάτια, φορτώνεται σε πλοία και εξάγεται στην Ευρώπη, τη Β.Αμερική και τις αραβικές χώρες...

Το Γυαλί, πάντως, αυτό το μικρό, ελάχιστο ηφαιστειακό νησάκι των Δωδεκανήσων, μια ανάσα κυριολεκτικά από την Τουρκία, που από την άλλη μεριά επί δεκαετίες συμβάλει στην ανάπτυξη, στην απασχόληση της περιφέρειας και παράλληλα κρατάει υψωμένη την ελληνική σημαία μόλις έξι ναυτικά μίλια από τα τουρκικά παράλια... H ελαφρόπετρα και ο περλίτης (φυσικό γυαλί), του Γυαλιού είναι από τις καλύτερες ποιότητες αντιστοίχων υλικών παγκοσμίως.  Σήμερα  το θυμήθηκαν κάποιοι, εποχή που δεν υπάρχει stonewash και που η παραγωγή της ελαφρόπετρας ζήτημα είναι να κατάφερε να πιάσει το ένα τέταρτο της συνήθους επί  δεκαετίες...

O  κ. Λευτέρης Φαίδρος, πρώην γενικός διευθυντής της ΛΑΒΑ Α.Ε. (μία από τις δύο εξορυκτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο νησί), η οποία  εκμεταλλεύεται το απόθεμα ελαφρόπετρας του Γυαλιού, τολμά μια εκτίμηση: "Αποτελεί προσωπική μου άποψη, αλλά αν και τα Ίμια είχαν έστω και μια μικρή αντίστοιχη δραστηριότητα, κανένας Τούρκος δεν θα πήγαινε να σηκώσει σημαία". Η αίσθηση ότι φυλάττουν Θερμοπύλες είναι διάχυτη ανάμεσα στους εργαζόμενους στα ορυχεία . Τριάντα από αυτούς, άλλωστε, είναι σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του Γυαλιού - δεν υφίσταται συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση για το "πηγαινέλα" στη Νίσυρο ή την Κω. Όπως υποστηρίζουν, ο ορυκτός του πλούτος το έχει σώσει από την ερημιά, από την κοινή μοίρα των μικρών, απομακρυσμένων νησιών (το συγκεκριμένο δεν ξεπερνά τα πέντε τετραγωνικά χιλιόμετρα). Κι ακόμη, ότι  γίνεται σημαντική προσπάθεια για  μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος,  την κατά το δυνατόν ορθή περιβαλλοντική διαχείριση μιας δραστηριότητας που πληγώνει το φυσικό τοπίο εντούτοις δεν παράγει τοξικά παρά ένα αδρανές υλικό με δεκάδες περιβαλλοντικές χρήσεις ανά τον κόσμο....

Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη, αυτή που πρόσφατα εκφράστηκε και από το Οικολογικό Δίκτυο Αιγαίου "Εύπλοια":  ότι η ανελέητη και χωρίς φραγμούς εξόρυξη είναι αυτή που το έχει καταστρέψει ενώ πρόκειται για Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους . Για του λόγου το αληθές, όπως δηλώνει ο δήμαρχος Νισύρου, "μια επίσκεψη στο νησί μπορεί να πείσει και τον πιο δυσκολόπιστο επισκέπτη. Εκεί μπορεί να δει κανείς,  οτι η μόνη βλάστηση που υπάρχει στο νησί είναι τα δέντρα που φυτεύουν κατ'επιταγή της πολιτείας οι δύο εξορυκτικές επιχειρήσεις".

Και τα εύλογα ερώτηματα που έχουν διατυπωθεί:
  •  "Πόσοι αλήθεια θα ήταν οι κάτοικοι του νησιού αυτού αν δεν είχαμε εξόρυξη; Θα ήταν πολλοί αυτοί που χειμώνα καιρό θα παρέμεναν εκεί να θαυμάζουν το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος ή θα περιόριζαν τον ...θαυμασμό τους μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες;"
  • "Πόσο πολλαπλασιάζεται η σημασία του κατοικημένου Γυαλιού σήμερα που συζητείται η ανακήρυξη και οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ, όταν είναι γνωστό ότι οι νησίδες και βραχονησίδες (πχ. Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, οι Φούρνοι, το Καστελόριζο) που κατοικούνται, έχουν δική τους ΑΟΖ, άρα και δική τους υφαλοκρηπίδα";
  • Kι ακόμη "πόση ανάπτυξη θα είχε η ευρύτερη νησιωτική περιοχή που σημειωτέον ζει κυριολεκτικά και αναπτύσσεται απο τα μισθώματα που εισπράτει ο δήμος Νισύρου (τέως Μανδρακίου) από την εταιρεία που έχει μισθώσει το χώρο;"
  • "Ποιός είναι τελικά ο περιβαλλοντικά αποδεκτός κίνδυνος που καθορίζει η αρχή της προφύλαξης σε μια περιοχή που αν σταματήσει η πρωτογενής ανάπτυξη, κατά πάσα πιθανότητα, θα παραμείνει έρημη με μοναδική παρέα της το αειφόρο τίποτε;"
  • "Θα πρέπει να αφήσουμε τα μοναδικά στον κόσμο αποθέματα ορυκτών από τα οποία προέρχονται προϊόντα με δεκάδες περιβαλλοντικές χρήσεις, για τις επόμενες γενεές, χωρίς να γνωρίζουμε αν οι μελλοντικές τεχνικοοικονομικές και γεωπολιτικές συνθήκες, θα μας επιτρέψουν τότε να έχουμε το όποιο όφελος από αυτά;"
Προσθέστε, παρακαλώ, και το δικό μου διαχρονικό ερώτημα, αλλά που επιτείνεται σε μια εποχή που επανέρχεται δραματικά το primum vivere: «επιτέλους, πότε θα ξεπεράσουμε το στάδιο της αδιαφορίας και της ανεπάρκειας, ώστε να καταφέρουμε κάποτε να διαφυλάξουμε επί της ουσίας την πολύτιμη φυσική μας κληρονομιά χωρίς να σταματήσουμε την οικονομική ανάπτυξη;»

H αλήθεια φίλοι μου είναι πάντα στη μέση, ενώ στα άκρα είναι οι υπερβολές και τα συμφέροντα. Το δίλημμα της βιώσιμης ανάπτυξης, μοιάζει με το  Tug-of-War, την διελκυστίνδα που και οι δύο ομάδες τραβούν ένα σχοινί, με τη διαφορά ότι το σχοινί εδώ πρέπει τελικά να ισορροπήσει, διαφορετικά δεν κερδίζει καμία από τις δύο ομάδες. Οσο τραβούμε το σκοινί από τη μια πλευρά με σκοπό να γκρεμίσουμε την άλλη, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θετικό επικοινωνιακά και σε προσωρινή βάση,  ποτέ όμως δεν πρόκειται να κερδίσουμε διαχρονικά και κατ'ουσίαν...

Η διαρκής διελκυστίνδα της βιώσιμης ανάπτυξης

Διότι η «βιωσιμότητα» δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τη μεριά της "μπουλντόζας" που βλέπει κανείς. Διότι άλλο είναι να κομπάζεις οικολογικά, με ένα διαρκές «όχι» στα χείλη πρεσβεύοντας το «αειφόρο τίποτε»..κι άλλο να κάνεις πράξη την περιβαλλοντική σου ευαισθησία με τρόπο που δεν αντιστρατεύεται αλλά αντιθέτως ενισχύει την ανάπτυξη...

Η ουσία λοιπόν δεν είναι λοιπόν τί είδους και χρώματος ανάπτυξη διαλέγουμε, πράσινη, καφέ ή γκρίζα, αλλά πως και με ποιους μηχανισμούς και ασφαλιστικές δικλείδες την διαχειριζόμαστε έτσι ώστε να είναι βιώσιμη. Βιώσιμη, όχι με τους ορισμούς της Επιτροπής Brundtland ή άλλων επιτροπών, αλλά απλά συμβατή με τη ζωή μας, το βίο μας. Αυτή που δεν παραβιάζει το δικαίωμά μας για έναν αξιοβίωτο βίο. Που σημαίνει να πάψουμε επιτέλους να ασχημονούμε πάνω στη φύση αλλά και στην ίδια τη ζωή μας. Που δεν σημαίνει να μην κάνουμε «ανάπτυξη» ποτέ και πουθενά, αλλά να έχουμε πάντα ένα καμπανάκι σε ότι κάνουμε: το καμπανάκι της υπευθυνότητας και του σεβασμού σε κάθε παρακλάδι της ζωής και της φύσης.

Αυτά!

12.2.11

Νόμος 3850/2010: Κύρωση του Κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων

Πρόκειται για τον κώδικα νόμων για την την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, ότι πιο πρόσφατο υπάρχει δηλαδή που κωδικοποιεί και ομαδοποιεί τα θέματα αυτά.

Ο κώδικας έχει ως αντικείμενο την εφαρμογή μέτρων για την προαγωγή της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων κατά την εργασία. Για το σκοπό αυτό, περιέχει γενικές αρχές σχετικά με την πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων και την προστασία της υγείας και της ασφάλειας, την εξάλειψη των συντελεστών κινδύνου των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, την ενημέρωση, τη διαβούλευση, την ισόρροπη συμμετοχή, την κατάρτιση των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους, καθώς και τους κανόνες για την εφαρμογή των γενικών αυτών αρχών.

Επίσης δίνει συνοπτικά τα:
  • Προσόντα τεχνικού ασφάλειας : (άρθ. 11),
  • Προσόντα ιατρού εργασίας : (άρθ. 16)
  • To Χρόνο απασχόλησης τεχνικού ασφάλειας & ιατρού εργασίας : (άρθ. 21),
  • Tην επίβλεψη και ιατρικό έλεγχο των εργαζομένων που εκτίθενται σε βλαπτικούς παράγοντες κλπ.  
Περισσότερα παρακάτω:
Τελος με το νόμο καταργείται ουσιαστικά ο όρος «υγιεινή» που χρησιμοποιήθηκε ευρέως  σε προηγούμενες  διατάξεις και αντικαθίσταται  με τον όρο «υγεία». Ήδη, από το έτος 1992 στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθιερώθηκε η έκφραση «προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων» σε αντικατάσταση της φράσης «προστασία της υγιεινής και της ασφάλειας των εργαζομένων». Ακολούθησαν οι Ευρωπαϊκές
Οδηγίες που χρησιμοποιούν την ορολογία αυτή, η οποία έχει πλέον καθιερωθεί και στην ελληνική νομοθεσία.

Με τον νόμο Ν. 3850/2010 πλέον καταργήθηκαν ο Ν.1568/85, το ΠΔ 17/96, κ.λ.π. όπως προκύπτει και από την Αιτιολογική Έκθεση:  ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Ν.3850/2010

6.2.11

Νέα Ανακοίνωση της ΕΕ σχετικά με την «Αντιμετώπιση των προκλήσεων των αγορών των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών"

Η Commission εξέδωσε προ ημερών έγγραφο επικοινωνίας προς Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την «Aντιμετώπιση των προκλήσεων των αγορών των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών» (Tackling the challenges in commodity markets and on raw materials).
Στο έγγραφο αυτό γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην κρισιμότητα των πρώτων υλών για την ανάπτυξη της Ευρώπης, όπως και για τα commodities όπου η παρατηρούμενη μεγάλη άνοδος των τιμών τους απειλεί σημαντικά την οικονομική σταθερότητα της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απευθύνει επίσης έκκληση για την ταχεία εφαρμογή της Πρωτοβουλίας σχετικά με τις Πρώτες Υλες η οποία εγκρίθηκε το 2008. Χαρακτηριστικά  στο αντίστοιχο δελτίο τύπου που εξεδόθη στις 2-2-2011 αναφέρονται οι προσπάθειες της Commission για ανάδειξη της Raw Materials Initiative  τονίζοντας ότι επιτεύχθηκε ο προσδιορισμός των κρίσιμων υλικών για την ΕΕ, προσδιορίστηκαν δράσεις πολιτικής σε θέματα εμπορίας πρώτων υλών και ανάπτυξης, συναποφασίστηκε σε συνεργασία με τα κράτη μέλη καθοδηγητική οδηγία «που ξεκαθαρίζει πως η εξορυκτική δραστηριότητα είναι συμβατή με τις απαιτήσεις του Natura 2000», τίθενται νέες ευκαιρίες για έρευνα και νεωτερισμούς και τέλος τίθενται κριτήρια για την διαχείριση των αποβλήτων.

Στην νέα ανακοίνωση προτείνεται μία ολοκληρωμένη στρατηγική προσέγγισης των commodities και των πρώτων υλών από την EΕ με κύρια στοιχεία εκτός των άλλων, όσον αφορά τις πρώτες ύλες και την παραγωγή τους εντός E.Ε:
  • Στενή συνεργασία μεταξύ κρατών μελών και stakeholders για να βελτιωθεί το κανονιστικό πλαίσιο για βιώσιμη εκμετάλλευση πρώτων υλών εντός EΕ.
  • Ενθάρρυνση μέτρων για οικοαποδοτικότητα των πρώτων υλών
  • Προώθηση μέτρων για έρευνα και νεωτερισμούς σ΄ όλη την αλυσίδα των πρώτων υλών από την εξόρυξη μέχρι την ανακύκλωση και την υποκατάσταση
Πιστεύουμε ότι η υπόθεση των πρώτων υλών και η όλη διαδρομή που διανύθηκε  αυτά τα τελευταία χρόνια,  παίρνει πλέον διαστάσεις ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής πολιτικής, στοχευμένης στρατηγικής και μορφή απαιτήσεων οδηγίας.

1.2.11

Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων χωρίς επικύρωση της Διεθνούς Συμφωνίας για το Πάρκο Πρεσπών

Σύμφωνα με δελτίο τύπου της Εταιρίας Προστασίας  Πρεσπών, καθυστερεί η  κύρωση της Διεθνούς Συμφωνίας για την Προστασία και Αειφόρο Ανάπτυξη του Πάρκου Πρεσπών. Ενα χρόνο μετά την υπογραφή της, η Συμφωνία παραμένει ανενεργή και οι προσδοκίες που δημιούργησε κινδυνεύουν να μείνουν ανεκπλήρωτες, καθώς εκκρεμεί ακόμη η επικύρωσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις τρεις χώρες που μοιράζονται το σπάνιο οικοσύστημα των Πρεσπών, δηλ.  Αλβανία,  Ελλάδα και  ΠΓΔΜ. 


Με αφορμή λοιπόν το φετινό γιορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων στις 2 Φεβρουαρίου, ο οποίος συμπίπτει με την 11η επέτειο από την Ίδρυση του Πάρκου Πρεσπών και την πρώτη από την υπογραφή της σχετικής Διεθνούς Συμφωνίας, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών υπογραμμίζει την ανάγκη επίσπευσης των διαδικασιών επικύρωσης σε Ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Παράλληλα καλεί την Ελληνική Πολιτεία να διασφαλίσει  την υλοποίηση της Συμφωνίας και να επιλύσει  άμεσα τα θέματα λειτουργίας  του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού (Πάρκου) Πρεσπών.  Η εφαρμογή της Συμφωνίας αποτελεί τη μόνη οδό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής και την οικοδόμηση του κοινού μέλλοντος που υποσχέθηκαν οι Υπουργοί Περιβάλλοντος των τριών χωρών πριν από ένα χρόνο.

Ακούει κανείς;