31.5.11

Oλα τα φάσκελα με την ίδια κατεύθυνση!

Ο μαυρογιαλούρος τουλάχιστον  είχε φιλότιμο και παραιτήθηκε...

Δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ ένας τέτοιος έλληνας πολιτικός,

ο οποίος να παραιτήθηκε επειδή δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων!

Ηθελα νάξερα ποιούς νομίζουν ότι μουντζώνει ο κόσμος;

Τα λεωφορεία που περνούν ή τα ανηρτημένα πανώ;

Η τα ελληνικά σύμβολα;

Οχι κύριοι, εσάς μουντζώνει ο κόσμος!

29.5.11

Εάλω η πόλις απο το κίνημα της ...άδειας κατσαρόλας!

Γέμισε και σήμερα ασφυκτικά το Σύνταγμα κατσαρόλες, μούντζες, σφυρίχτρες  και αγανακτισμένους.

Μέχρι και βουβουζέλες επιστράτευσαν κάποιοι για να δείξουν την αγανάκτισή τους.

Πανευρωπαϊκή μέρα Αγανακτισμένων σήμερα, πάει γάντι με την δική μας επέτειο για την Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Πάνω από 50 χιλιάδες μετρά η σημερινή σύναξη που ίσως να ξεπέρασε εκείνη των Ισπανών  της Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης.

Και εις ανώτερα!

28.5.11

Τα λατομεία και η ..τέχνη: δρόμοι αταίριαστοι;

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Peter]

Στον τόπο μας, όπου και να κοιτάξουμε, θα δούμε αρχιτεκτονικά μνημεία, δείγματα μιας πλούσιας λαϊκής κληρονομιάς, στην τέχνη της πέτρας. Αρχοντόσπιτα, εκκλησίες, μύλους, βρύσες, γεφύρια, ακόμη και ξερολιθιές, όλα δένουν με το τοπίο, γιατί είναι βγαλμένα από την ίδια πρώτη ύλη, την πέτρα του τόπου μας.  

Οι μάστορες της πέτρας από τα αρχαία και στη συνέχεια τα βυζαντινά χρόνια χτίζουν με απλά εργαλεία και πολλή δεξιοτεχνία, κρατώντας τον τοπικό σε κάθε περιοχή χαρακτήρα αναλλοίωτο.

Το μάρμαρο του τόπου μας είναι επίσης ανώτερης ποιότητας και έχει για αιώνες ζήτηση τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά. Εχει δε παράγει ανεκτίμητης αξίας έργα σμιλεμένα από τεχνίτες που διδάχθηκαν τα μυστικά του.

Το μάρμαρο, το ίδιο πεντελικό μάρμαρο, που χρησιμοποιήθηκε κάποτε για να δομήσει τον Παρθενώνα, μπορεί να ταξίδεψε μακριά από τον τόπο του για να κοσμήσει τη ματαιοδοξία του λόρδου Ελγιν καθώς και άλλων αλλοδαπών «φιλότεχνων», αλλά σε μεγάλο βαθμό παραμένει στα σπλάχνα της πεντελικής γης. Και σήμερα, το ίδιο μάρμαρο, βλέπω να χρησιμοποιείται σε κάθε είδους αναστηλώσεις και επισκευαστικές εργασίες που γίνονται στον ιερό βράχο.

Για να παραχθούν όμως αυτά τα εξαίσια διαχρονικά προϊόντα της πέτρας και του μαρμάρου στον τόπο μας, απαιτείται η πρώτη ύλη: η πέτρα, το μάρμαρο.. Και η πρώτη ύλη παράγεται σε ορισμένους εξορυκτικούς χώρους, τα λατομεία, με μηχανοποιημένες πλέον εργασίες, με τη χρήση εκρηκτικών ενίοτε και με ανθρώπους που πασχίζουν σε συνθήκες αρκετά οριακές ορισμένες φορές για την ασφάλεια της εργασίας και την υγείας τους.

Κι ακόμα, οι χώροι αυτοί, επιφανειακοί ή υπόγειοι, εφόσον τους αφαιρούμε το «ωφέλιμο» προϊόν και μαζί τα πολλά ή λίγα «στείρα της αποκάλυψης», έχουν ένα περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Πάντα είχαν. Όχι ενδεχομένως περισσότερο από άλλες μορφές πρωτογενούς ανάπτυξης. Πρόκειται για ένα αποτύπωμα που είναι ορατό, επηρεάζει κυρίως την συνέχεια του τοπίου, αλλοιώνει την αισθητική του τοπίου δημιουργώντας κεκλιμένες επιφάνειες και ευτυχώς σταματά εκεί.

Πόσο ωφέλιμο και θεμιτό είναι να υποβαθμίζουμε  την μία αισθητική, την αισθητική του τοπίου για να ικανοποιήσουμε μια άλλη αισθητική, μια άλλη ανάγκη: την ανάγκη για την τέχνη, την ομορφιά , την δημιουργία; 

Μάλλον είναι ένα ερώτημα, συνυφασμένο με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, που πολύ δύσκολα θα απαντηθεί..

26.5.11

Από τη γενιά του Πολυτεχνείου στη γενιά του facebook!

Νέο ραντεβού σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα και σε άλλες πόλεις δίνει το κίνημα των αγανακτισμένων Ελλήνων, μετά τις μεγάλες και ειρηνικές διαδηλώσεις που έγιναν χτες, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στην περιφέρεια.

Φαίνεται πως παρά τη βροχή, η αγανάκτιση καλά κρατεί. Και πως χτες υποτίμησα λιγάκι το κίνημα των αγανακτισμένων.

Και πως το κεντρικό σύνθημα "Ξυπνήσαμε" έρχεται να απαντήσει σε πολλές κοιμώμενες γενιές που δεν πολυκαταλαβαίνουν τις ιστοσελίδες κοινωνικής δυκτύωσης και τη δύναμή τους.
Ισως και στην κα Δαμανάκη, τη φωνή του Πολυτεχνείου, κάποτε.

Μακάρι, να διαρκέσει το κίνημα. Και να μετουσιωθεί σε ρεύμα, με ουσία και κεντρικό περιεχόμενο.

25.5.11

please leave us in peace..καλά κοιμόμαστε!

Με ένα πανό που γράφει το σύνθημα στα ισπανικά και τα ελληνικά «Είμαστε ξύπνιοι. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν!» πάνω από 10.000 άτομα έχουν συγκεντρωθεί στην πλατεία Συντάγματος, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα (μέσω facebook) για κινητοποιήσεις τύπου Ισπανίας και στην Ελλάδα.

Στο Σύνταγμα έχουν συγκεντρωθεί κυρίως νέοι, οι οποίοι κατά διαστήματα φωνάζουν σύνθηματα, όπως «κλέφτες κλέφτες».

Το κλίμα είναι ήρεμο.

Σωστά. Μην ξυπνήσουν οι υπόλοιποι...
Ηθελα νάξερα μόνον τόσοι είναι οι αγανακτισμένοι που χάσαν το δίκαιο εισόδημά τους, που δεν τα φάγανε μαζί, που έχουν παιδιά χωρίς μέλλον γιατί τους το υπέκλεψαν οι τσοχαντζόδειλοι?

Που είναι οι οικογενειάρχες που βλέπουν τα σουπερμάρκετ από απόσταση;

Που είναι οι βιοπαλαιστές;  Που είναι οι συνταξιούχοι;

Που οι αγρότες, οι επαναστάτες των τρακτέρ, ξέρετε σεις...

Ο,τι κι αν μας πάρουν, μένουν τα όνειρα..

Ας ξυπνήσουμε όμως.


Κι ας παλέψουμε τα όνειρά μας...

ΥΓ.
Τελικά μαζεύτηκαν 25 χιλιάδες, κάτι είναι κι αυτό. Και κυρίως επειδή δεν υπήρχε συγκεκριμένη ατζέντα,δεν επιλήφθηκε κανένα κόμμα και κανένας συνδικαλιστής, παρά μόνο το facebook και το twitter. Ομως "αγανακτισμένοι" φίλοι μου, στην ελλάδα οι επαναστάσεις δεν γίνονται με ..συσκευασίες μαργαρίνης. Και ακόμη δεν κρατάνε 4 ώρες! 

24.5.11

Ελληνες γρηγορείτε, η Ελλάδα κινδυνεύει...



Και ξαφνικά βράδιασε για την ελλάδα μας
Η ελλάδα μας σμίκρυνε, έγινε ελλαδίτσαμας...
ξέμεινε από τα ασημικά της...
χωρίς ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΟΛΠ και ΟΛΘ και τα λοιπά που ακολουθούν.
Και φτωχή πάμπτωχη όπως κάποτε στην κατοχή.
Μόνο που δεν είναι ούτε ξαφνικά ούτε τυχαία.

Λεφτά υπάρχουν!
Μα φυσικά λεφτά υπάρχουν. Υπάρχουν στα σεντούκια, στις προθεσμιακές καταθέσεις, στο εξωτερικό...
Είναι λεφτά των ελλήνων...
Μόνο που η ελλάδα ειναι φτωχή.
Kι ο λαός φτωχότερος, χωρίς ηθικό, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς προοπτική.

Προοπτικές ανάπτυξης υπάρχουν. Προτάσεις για επενδύσεις υπάρχουν. Και μάλιστα ώριμες.
Αρκεί κάποιος να τις πιστέψει και να τις υλοποιήσει...
Μα δεν μπορεί να γίνει αυτό όταν σκέφτεται μόνο το τηλεοπτικό προφίλ του και το σεντούκι του..
Και δεν μπορεί να είναι κάποιος. Αλλά ΚΑΠΟΙΟΣ.

Οι Ελληνες, όπως διαχρονικά αποδεικνύεται, στην τρισχιλιετή ιστορία τους
περίμεναν κάθε φορά να φτάσουν ...ante portas για να ενωθούν
και τότε, έστω και για λίγο που έμεναν ενωμένοι, μεγαλουργούσαν
Οι εποποΐες του  1821 και του 1940 υμνήθηκαν απο όλους του λαούς και τους ηγέτες του κόσμου
Για να μην πάμε παλαιότερα...

Απανταχού της γης Ελληνες
ξεχάστε τα σεντούκια και τις off shore
Θυμηθείτε ότι είστε ελληνες
και ότι κάποτε οι σημερινοί επικριτές σας
σας τιμούσαν ως μαχητές για την δημοκρατία και την ειρήνη
και όχι ως φερέφωνα της φτήνιας, της κακογουστιάς και της αρπαχτής..


Η ώρα είναι τώρα!
Ελληνες γρηγορείτε, η ελλάδα κινδυνεύει...

[Πέτρος Τζεφέρης]

22.5.11

Ενα διήγημα για την Παγκόσμια Hμέρα Bιοποικιλότητας.

Η Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαΐου.

Ολοι γιορτάζουν αυτή τη μέρα, όλοι συμφωνούν αυτή τη μέρα, μα και όλοι στεναχωριούνται αυτή τη μέρα..

για την απώλεια της μεσογειακής φώκιας, του κόκκινου ελαφιού, του μαυρόγυπα, της οχιάς,  της καφέ αρκούδας...

Και όλοι υποκρίνονται αυτή τη μέρα, ειδικά αυτή τη μέρα....
Το παρακάτω διήγημα γράφτηκε πριν από 25 και παραπάνω χρόνια.

Την  εποχή της τρυφερής νεότητας που η ελπίδα άντεχε ακόμη.

Η ελπίδα που τυφλή και περήφανη έχτιζε ένα καλύτερο μέλλον...

Αφιερώνεται σε ολους εκείνους που πασχίζουν να διδάξουν περιβαλλοντική αγωγή

στα παιδιά ενός κόσμου ενηλίκων που στερείται αγωγής.

Σαν το δικό μας δηλαδή... [by tzeferis peter]

18.5.11

Νέα στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα: είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι...

 Νέα στρατηγική για την προστασία της βιοποικιλότητας στην ΕΕ ως το 2020 παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.  Περιλαμβάνει έξι επιμέρους στόχους, οι οποίοι θα αντιμετωπίζουν τα βασικά προβλήματα που σχετίζονται με την  βιοποικιλότητα και θα διασφαλίζουν τη συμβολή της ΕΕ στην καταπολέμηση της απώλειας της βιοποικιλότητας σε όλο τον κόσμο.

Οι στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, δράσεις για την προστασία της γεωργίας και της δασοκομίας, των αλιευτικών αποθεμάτων, καθώς και πλήρη εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας για την προστασία της φύσης και του δικτύου των προστατευόμενων φυσικών περιοχών και αυξημένη χρήση των πράσινων υποδομών.

Η Επιτροπή συγκρότησε επίσης την Πλατφόρμα της ΕΕ για τις Επιχειρήσεις και τη Βιοποικιλότητα, στην οποία μετέχουν επί του παρόντος επιχειρήσεις έξι διαφορετικών τομέων (γεωργία, εξόρυξη, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, τρόφιμα, δασοκομία και
τουρισμός) με σκοπό την ανταλλαγή πείρας και βέλτιστων πρακτικών.

Οπως δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον κ. Janez Potočnik:  "Πρόκειται για το φυσικό μας κεφάλαιο που το ξοδεύουμε πάρα πολύ γρήγορα – και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει όταν έχουμε δανειστεί πάνω από τις δυνατότητές μας. Θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν τη σοβαρότητα αυτής της κατάστασης και τις αποτυχίες μας στο παρελθόν για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος. Είναι καιρός να εντείνουμε ιδιαίτερα τις προσπάθειές μας. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η νέα πολυτομεακή προσέγγιση θα μας βάλει στο σωστό δρόμο για την ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας έως το 2020» δήλωσε

Είναι κοινός τόπος ότι ο ρυθμός εξαφάνισης των βιολογικών ειδών παγκοσμίως είναι 1.000 φορές πολλαπλάσιος του φυσιολογικού, κυρίως λόγω των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων. Στην ΕΕ,  το 25% των θηλαστικών  κινδυνεύουν με εξαφάνιση, ενώ το 88% των αλιευτικών αποθεμάτων υφίσταται υπερεκμετάλλευση ή έχει μειωθεί σημαντικά. Μόνο το 17% των αξιολογηθέντων οικολογικών ενδιαιτημάτων και βιολογικών ειδών βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, ενώ τα περισσότερα οικοσυστήματα δεν είναι πλέον σε θέση να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα και ποσότητα των υπηρεσιών από τις οποίες εξαρτάται μεταξύ αλλων και η ανθρώπινη ζωή.

Στην ΕΕ, η απώλεια της βιοποικιλότητας οφείλεται κυρίως σε αλλαγές στη χρήση γης, τη ρύπανση, την υπερεκμετάλλευση των πόρων, την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των αλλοχθόνων βιολογικών ειδών και την αλλαγή του κλίματος. Η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων αντιπροσωπεύει τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές απώλειες παγκοσμίως. Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι η αξία της επικονίασης από τα έντομα, που μειώνεται σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη, ανέρχεται σε 15 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στην ΕΕ.

Ανακοίνωση της Επιτροπής: Η ασφάλεια ζωής μας, το φυσικό μας κεφάλαιο: στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2020 

Μήπως μας ταιριάζει μόνο το γκρίζο;


Οικολογούντες

Πίσω από τη ΔΕΗ στοιχίζεται ο εθνικός μας πλούτος

Η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την οποία έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση, δεν είναι - και ασφαλώς δεν πρέπει να θεωρείται -ως μια απλή υπόθεση αγοραπωλησίας μιας εταιρείας.

Γιατί η ΔΕΗ, δεν είναι απλά η  τελευταία μεγάλη εταιρεία του ελληνικού δημοσίου, ένα μεγάλο περιουσιακό στοιχείο του κράτους, αλλά, κυρίως, γιατί είναι μια τεράστιας σημασίας στρατηγική επιχείρηση, η οποία καλύπτει το τρίπτυχο εθνικών λόγων, αναπτυξιακών προτεραιοτήτων και κοινωνικών αναγκών, που επιβάλλει το δημόσιο χαρακτήρα της και αναδεικνύει σε κρίσιμα θέματα τον έλεγχο του 51% των μετοχών και τον έλεγχο της διοίκησης από το δημόσιο.

Πίσω από τη ΔΕΗ στοιχίζοναι σημαντικά συμφέρονται και ακόμη μεγαλύτερες ελπίδες για τη Χώρα. Ανάμεσα σε αυτά η διασφάλιση των ενεργειακών αναγκών, με σταδιακή απεξάρτηση απο το εξαιρετικά δαπανηρό περτρέλαιο, όπως η αναπτυξιακή πολιτική, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την αξιοποίηση νέων ενεργειακών πηγών, τη δημιουργία σύγχρονων μονάδων, τον περιορισμό του ενεργεικού κόστους, συνολικά της οικονομίας μας.

Πίσω απο τη ΔΕΗ-κι αυτό οφείλουν να το έχουν όλοι υπόψη τους-στοιχίζονται τα ορυχεία του λιγνίτη, το υδροδυναμικό της χώρας, τα δίκτυα που έχουν γίνει με δαπάνες όλων των ελλήνων και φτάνουν και την τελευταία άκρη της χώρας. Στοιχίζεται ένας τεράστιος εθνικός πλούτος, ο οποίος δεν ανήκει καν στη ΔΕH, απλώς αξιοποιείται από αυτήν κατά παραχώρηση, και όχι απλώς η χρηματιστιριακή αξία της εταιρείας.

Οταν λοιπόν, σχεδιάζεται η πώληση του 17% της εταιρείας, θα πρέπει να έχουν υπόψη τους αυτοί που το συζητούν, ότι δεν είναι δυνατόν να δοθούν μαζί "προίκα" και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση δεν πουλάμε, άλλα ξεπουλάμε και όχι μόνο τα "ασημικά" αλλα και ό,τι έχει και δεν έχει αυτός ο τόπος.

Αντιστρόφως, αυτοί που ασκούν πιέσεις για να πωληθεί το 17% της ΔΕΗ και πολύ περισσότερο αυτοί που ενδιαφέρονται να αγοράσουν, είναι βέβαιο ότι αποβλέπουν στην "προίκα" για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, ενώ θα έχουν αγοράσει σε φθηνή τιμή (τη φθηνή χρηματιστηριακή τιμή που υφίσταται σήμερα). Και περί αυτού αμφιβολία δεν μπορεί να υπάρχει.

Το παράδειγμα του ΟΤΕ είναι χαρακτηριστικό, αλλά και τα στοιχεία που προκύπτουν απο την πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι εξαιρετικά αποστομωτικά: κατά 89% αυξήθηκαν τα οικιακά τιμολόγια στη Νορβηγία μετά την ιδιωτικοποίηση, 84% στην Τσεχία, 71% στη Σουηδία, 64% στην Ουγγαρία και στη Δανία, 49% στην Ολλανδία, 36% στη Φινλανδία και 33% στην Πολωνία.

Πίσω από τη ΔΕΗ, υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία πρέπει να εξετασθούν, με τη δέουσα επιστημονικιή εγκυρότητα και τεκμηρίωση. Γι'αυτό και το ΤΕΕ παρενέβη στην υπόθεση αυτή, αναλαμβάνοντας το χρέος του, το οποίο απορρέει απο το νομοθετημένο ρόλο του Τεχνικού Συμβούλου της Πολιτείας και του λαού.

 [ΤΕΕ 2628, 02.05.2011, (σελ. 3) ΑΡΘΡΑ: Πίσω από τη ΔEH ]

17.5.11

Ο τζιμάκος και η ...πλουσιοκώσταινα!

Tο παρόν και το μέλλον της Ελληνικής Εξορυκτικής βιομηχανίας

Ο ελληνικός εξορυκτικός κλάδος μαζί με τις μεταλλουργίες που καθετοποιούν ελληνικής παραγωγής μεταλλεύματα αποτελεί σημαντικό τομέα οικονομικής δραστηριότητας ο οποίος τροφοδοτεί με πρώτες ύλες σημαντικούς για την οικονομία κλάδους, όπως η παραγωγή ενέργειας, η τσιμεντοβιομηχανία, οι κατασκευές, η μεταλλουργία, η βιομηχανία των οικοδομικών υλικών κ.ά.

Παράλληλα, έχει έντονο εξωστρεφή χαρακτήρα, αφού οι εξαγωγές του αντιπροσωπεύουν πάνω από το 65-70% των πωλήσεών του, κατέχοντας ηγετικές θέσεις στην Ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια αγορά, ενώ η μεγάλη εμπειρία και η προηγμένη τεχνολογία των ελληνικών μεταλλευτικών – εξορυκτικών επιχειρήσεων έχει οδηγήσει αρκετές από αυτές στην επέκταση της παραγωγικής τους δραστηριότητας και εκτός Ελλάδος, από Αμερική μέχρι Ασία.

Η Ελληνική Μεταλλεία, χάρη στη σημαντική δραστηριότητα που έχει αναπτύξει σε σχέση με το μέγεθος και την οικονομία της χώρας, έχει κερδίσει διεθνή και ευρωπαϊκή αναγνώριση και έχει κατορθώσει να έχει ισχυρή παρουσία και επιρροή στους συνδέσμους του κλάδου, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ενδεικτικά το σύνολο των πωλήσεων των προϊόντων της εξορυκτικής βιομηχανίας και των βασικών μεταλλουργιών της χώρας, που καθετοποιούν ελληνικής παραγωγής μεταλλεύματα εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 2 δισ. ευρώ.

Επιπλέον, η εξορυκτική βιομηχανία αναπτύσσεται, κατά κανόνα στην περιφέρεια, παράγοντας προστιθέμενη αξία σε δύσκολες και απομακρυσμένες περιοχές, χωρίς ανάλογο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο το αναδεικνύει και το εξελίσσει, εκεί όπου η φύση έχει δημιουργήσει-χωροθετήσει τα κοιτάσματα ή τα πετρώματά της, αξιοποιώντας έτσι τον ελληνικό ορυκτό πλούτο.

Με τις προσπάθειες αυτές, ενάμιση αιώνα τώρα, από το ξεκίνημα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, ο φυσικός γεωλογικός πλούτος της χώρας μετατρέπεται σε οικονομικό πλούτο πολύτιμο για την εθνική οικονομία, την πρόοδο της Περιφέρειας και τη διασφάλιση βασικών υλικών πόρων και εθνικών εσόδων για την ελληνική κοινωνία.

14.5.11

Το Μισθολόγιο των διπλωματούχων Μηχανικών κλάδου ΠΕ

 [ΤΕΕ 2628, 02.05.2011, σελ. 17-18, Μισθολόγιο των διπλωματούχων Μηχανικών Κλάδου Π.Ε. ]

Με αφορμή τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στον Δημόσιο Τομέα για το νέο Μισθολόγιο θα πρέπει να τονίσουμε πως ήλθε η στιγμή για το κλαδικό Μισθολόγιο των ΠΕ Διπλ/χων Μηχανικών και τον εξορθολογισμό των αποδοχών μας , λαμβάνοντας υπόψη τη δυσχερή οικονομική κατάσταση αλλά και την αναγκαιότητα διεξόδου της χώρας από την κρίση στην κατεύθυνση της Ανάπτυξης.

Στην κατεύθυνση αυτή έχουμε να κάνουμε τις παρακάτω βασικές επισημάνσεις.
Η σημερινή κατάσταση σ’ ότι αφορά τις αποδοχές των Διπλ. Μηχανικών που υπηρετούν στο Δημόσιο Τομέα (Υπουργεία, Περιφέρειες, Τοπική Αυτοδιοίκηση και Ν.Π.Δ.Δ.) εν συντομία μπορεί να περιγραφεί ότι αποτελείται από:
  • Το βασικό μισθό.
  • Το ειδικό αντιστάθμισμα (πρώην 7‰), σύμφωνα με το άρθρο 8, του Ν.2430/1996, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 2 του Ν.3554/2007. Το αντιστάθμισμα αυτό χορηγήθηκε κύρια για την κατοχή και αποκλειστική χρήση στην υπηρεσία, από το Δημόσιο της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος μας, και τις αυξημένες μας ευθύνες στην άσκηση των καθηκόντων ιδιαίτερα για τις ποινικές ευθύνες τις οποίες φέρουμε εφ’ όρου ζωής και όταν είμαστε και στη σύνταξη. Γι’ αυτό και το αντιστάθμισμα που αποτελεί μισθό θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και στις συντάξιμες αποδοχές. Το αντιστάθμισμα κατά το πνεύμα και γράμμα του νόμου δεν αποτελεί ένα απλό κατά την τρέχουσα έννοια επίδομα αλλά είναι στην ουσία μισθός.
  • Ο πόρος 6‰ βάσει του νόμου 2166/1993 ο οποίος χορηγήθηκε για την παροχή κινήτρων στους Διπλ. Μηχανικούς Α.Ε.Ι, τον αυξημένο τους ρόλο κλπ. Θεσμοθετήθηκε σαν κράτηση 6‰ επί των λογαριασμών κατόπιν συμφωνίας με τους εργολήπτες της χώρας και γι’ αυτό πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να πειραχθεί. Δυστυχώς με την μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Έργων ο πόρος είναι σε καθίζηση και σήμερα έχει πέσει στο ύψος των 50 € τον μήνα. Προτείναμε να θεσμοθετηθεί στο ύψος των 150 € λαμβάνοντας υπόψη ότι ο νομοθέτης τον προϋπολόγιζε τότε τουλάχιστον σε αυτό το ύψος, χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψη βέβαια τον πληθωρισμό.
Η μεγάλη και κύρια μάζα των Διπλ. Μηχανικών ανήκει στο πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ και νυν ΥΠΟΜΕΔΥ. Στους υπαλλήλους του πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ χορηγείται το επίδομα 2% επί του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Το επίδομα 2% χορηγείται σαν αναγνώριση του πολυσήμαντου και αναπτυξιακού έργου που επιτελείται στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Θεωρούμε αυτονόητο ότι το 2% πρέπει να επεκταθεί κατ’ αντιστοιχία σε όλους του Διπλ. Μηχανικούς όπου και αν υπηρετούν στα Υπουργεία, τα ΝΠΔΔ τις Περιφέρειες την Τοπ. Αυτοδιοίκηση και τους φορείς της Αποκέντρωσης. Διότι επιτελούν το ίδιο και εφάμιλλο έργο, πολλές φορές μάλιστα πιο δύσκολα και σε αντίξοες συνθήκες, ιδιαίτερα σε Τεχνικές Υπηρεσίες στην Αποκέντρωση που έχουν συχνά τεράστιες ελλείψεις ή και είναι σε δυσπρόσιτες, υποβαθμισμένες, προβληματικές και παραμεθόριες περιοχές.

READ MORE

10.5.11

Homo homini lupus!




Ο νέος βγήκε από το σπίτι του στο κέντρο της Αθήνας και πήγαινε σε πάρκινκ στην οδού Ιουλιανού, που είχε το αυτοκίνητό του.

Οι δράστες τον τραυμάτισαν με μαχαίρι τουλάχιστον τρεις φορές στην πλάτη, στα χέρια και στο λαιμό επειδή αντιστάθηκε και προσπάθησε να διαφύγει, του άρπαξαν μία κάμερα και εξαφανίστηκαν. Σε λίγο διαπιστώθηκε ο θάνατός του.


Και σε λίγο περισσότερο η γυναίκα του έφερε στο κόσμο το παιδί του. Ο θάνατος, η ζωή, το μητρικό ένστικτο καθώς και αυτό του δολοφόνου. Η φύση και τα παράξενα παιχνίδια που παίζει . Το εγωιστικό γονίδιο και η βιολογική επιλογή κάνουν τη φύση να σκοτώνει τα παιδιά της αλλά ποτέ με τα κριτήρια που το κάνει ο άνθρωπος..


Κι ο άνθρωπος; Η αγάπη αποδεικνύεται ότι δεν έχει σύνορα. Εκτός από εκείνα του ανθρώπου της πόλης. Του κέντρου της πόλης, της απάνθρωπης.

Homo sum, humani nihil a me alienum puto... Τι ειρωνεία αλήθεια...Αξίζει να το δείτε.

[Π. Τζεφέρης]

6.5.11

Deepest Mines In the World: ο χρυσός μας φέρνει πιο …βαθιά!

[Δρ. Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

Όλα τα πραγματικά βαθιά ορυχεία είναι ορυχεία χρυσού, που προσεγγίζουν ή ξεπερνούν τα 4 χλμ., βρίσκονται στη Νότια Αφρική κι ειδικότερα στο Western Deep, στην περιοχή Carltonville, στα περίχωρα του Γιοχάνεσμπεργκ.

Τα ορυχεία αυτά (TauTona, Mponeng και Savuka) είναι ενεργά σήμερα, ανήκουν στην AngloGold Ashanti και προωθώντας καθημερινά όλο και βαθύτερα την εξορυκτική δραστηριότητά τους συναγωνίζονται και εναλλάσσονται διαδοχικά ως προς ποιό διαθέτει το βαθύτερο «πηγάδι» μέσα στο στερεό φλοιό της γης.

Μέχρι το 2008, τα πρωτεία είχε η East Rand Proprietary Mines (ERPM) και συγκεκριμένα η για πάνω από 100 χρόνια ενεργή υπόγεια εξόρυξη χρυσού στη λεκάνη του Witwatersrand ανατολικά του Γιοχάνεσμπουργκ. Το ορυχείο απασχολεί περίπου 3 χιλιάδες άτομα και το 2008 έφτασε τα 3.585 μέτρα βάθος, λίγο περισσότερο από τα ορυχεία TauTona και Savuka του Western Deep που συναγωνίζονταν επίσης για την πρωτιά.


Μετά το 2008, το ορυχείο TauTona (που σημαίνει «μεγάλο λιοντάρι» στην τοπική αφρικανική γλώσσα) ή Western Deep No.3 Shaft επεκτάθηκε σε βάθος κατά εκατοντάδες μέτρα, φτάνοντας τα 3,9 χιλιόμετρα. Το TauTona, το οποίο λειτουργεί συνεχώς από 1962 ακόμη και σε περιόδους που η τιμή του χρυσού ήταν σχετικά χαμηλή, έγινε έτσι το βαθύτερο ορυχείο στον κόσμο.

Σήμερα, το γειτονικό ορυχείο Mponeng (που σημαίνει «Κοίτα με») είναι αυτή τη στιγμή το βαθύτερο ορυχείο χρυσού στον κόσμο, ξεπερνώντας τα 4200 μέτρα, σχεδόν δέκα φορές τόσο βαθιά όσο το Empire State Building. Και έπονται κι άλλες εναλλαγές στα σκήπτρα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο χρυσός ξεπέρασε ήδη τα 1500 δολάρια/ουγκιά, διαμορφώνοντας τα κίνητρα για να ξεπεραστούν σύντομα κι αυτά τα ρεκόρ.


Το βαθύτερο ορυχείο εκτός Αφρικής βρίσκεται στο Kolar της Ινδίας (Kolar Gold Fields (KGF), ένα ιστορικό σύμπλεγμα ορυχείων που λειτούργησε για αιώνες εξορύσσοντας χρυσό και το οποίο είχε φθάσει σε βάθος 3200 μέτρα, πριν κλείσει οριστικά το 2001. Το επόμενο έτος, 2002, ανέστειλε οριστικά τη λειτουργία του και το Homestake Mine στη Νότια Ντακότα (ορυχείο χρυσού Homestake, Black Hills, USA), το οποίο απετέλεσε για χρόνια το βαθύτερο ορυχείο σε όλη τη Βόρειο Αμερική και το οποίο έφτασε σε βάθος περίπου 8.045 πόδια (κάτι λιγότερο από 2500 μέτρα). Από τότε, μόνο στη Νότια Αφρική υπάρχουν ορυχεία με τόσο μεγάλο βάθος και περιεχόμενα μέταλλα που να δικαιολογούν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Με τα ομόλογα να μη θεωρούνται πλέον ασφαλής επένδυση, τις μετοχές να καταρρέουν και τα άλλοτε ισχυρά νομίσματα να εγκαταλείπονται εξαιτίας των συσσωρευμένων κρατικών χρεών, ο χρυσός συνεχίζει, παρά την εντυπωσιακή ανατίμησή του για πάνω από 10 χρόνια και τα πολλά σενάρια για «τη μεγαλύτερη φούσκα όλων των εποχών», να προβάλλει ως το πιο αξιόπιστο καταφύγιο για την προστασία αποταμιεύσεων, επενδύσεων, ακόμη και αποθεματικών ολόκληρων κρατών.

Τα ορυχεία χρυσού του Carltonville καλύπτουν χιλιάδες χλμ. υπόγειων σηράγγων και απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους. Η υπόγεια εξόρυξη δεν είναι εύκολη, ούτε ευχάριστη. Είναι απλώς γοητευτική για τους επισκέπτες. Το κλουβί/ανελκυστήρας που μεταφέρει τους εργάτες από την επιφάνεια έως το χώρο εργασίας ταξιδεύει 16 μέτρα ανά δευτερόλεπτο (58 km/h) προκαλώντας ανατριχίλα στον επισκέπτη αλλά και ένα συγκρατημένο χαμόγελο στον μεταλλωρύχο. Τα ορυχεία είναι τόσο βαθιά που οι θερμοκρασίες στα βάθη αυτά (55-60°C) αλλά και η υγρασία (μέχρι και 100%) μπορεί να οδηγήσουν σε δυσφορία και να αποβούν απειλητικές για τη υγεία αλλά και την ανθρώπινη ζωή. Εξοπλισμός κλιματισμού χρησιμοποιείται σε μόνιμη βάση για την ψύξη των ορυχείων από 55 ° C (131 ° F) σε ένα πιο ανεκτό 28 ° C (82 ° F).

Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με την μεγάλη υγρασία, τις κατά τεκμήριο αντίξοες συνθήκες, το θόρυβο αλλά και την κλειστοφοβική διάθεση, καταλαβαίνει κανείς ότι τα θέματα ασφαλείας είναι σε ημερήσια διάταξη ενώ ο τεχνολογικός εξοπλισμός και η ετοιμότητα αναφορικά με την ασφάλεια αποτελούν κρίσιμους παράγοντες επιβίωσης για τα ορυχεία αυτά.

Αν δε προσθέσει κανείς το γεγονός ότι απαιτούνται χιλιάδες εργαζόμενοι και μια τεράστια τεχνολογική υποδομή για να υποστηρίξει την προσπάθεια που καταλήγει στην παραγωγή ελαχίστων γραμμαρίων προϊόντος (για την παραγωγή μιας ουγκιάς ή 31,104 g χρυσού απαιτούνται περίπου 3,3 τον. μεταλλεύματος, 5,5 χιλ. λίτρα νερού, 570 Kwh ηλ.ενέργειας, 12 κυβικά πεπιεσμένου αέρα και σημαντικές ποσότητες εκρηκτικών και χημικών), οι επισκέπτες ωθούνται συχνά σε μια μαξιμαλιστική διάθεση που συχνά γοητεύει αλλά ενίοτε σοκάρει και οδηγεί σε έντονο σκεπτικισμό.

[συνεχίζεται]

Θέλουμε Ειρήνη...



Άνοιξε τα μάτια και ξεδίπλωσε...
το μαύρο πανί πλατιά και τέντωσέ το
άνοιξε τα μάτια καλά στύλωσε τα μάτια
προσηλώσου προσηλώσου τωρα ξέρεις...
και ο ήλιος να!
και τα πουλιά του παραδείσου
ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος απ'το φως."

Γ.Σεφέρης

Χρόνια πολλά κι ευλογημένα για τις εορτάζουσες!
Η ειρήνη πάντα στις καρδιές όλων!

3.5.11

H υιοθέτηση και συνταγματική κατοχύρωση της "Αρχής Βιώσιμης Ανάπτυξης"

Η αρχή της αειφορίας ή αλλιώς της βιώσιμης ανάπτυξης μπορεί να οριστεί ως η συμβατή, η φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη, που δεν εξαντλεί τους φυσικούς πόρους αλλά τους διαφυλάσσει όχι μόνο για τις παρούσες αλλά και για τις μελλοντικές γενεές (Eκθεση Brudlandt, Our Common Future, 1987) .  Μάλιστα η αρχή αυτή είναι ακόμη πιο γενική και επεκτείνεται πέραν του κατεξοχήν φυσικού περιβάλλοντος συνδεόμενη και με το "πολιτιστικό περιβάλλον, διότι το φυσικό περιβάλλον προϋποτίθεται για την ύπαρξη του ανθρώπου και για ό,τι αυτός δημιουργεί".

Η  αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης είναι μια σχετικά νεόκοπη αρχή που  εκφράστηκε για πρώτη φορά σε διεθνές επίπεδο στην διακήρυξη της Στοκχόλμης το 1972, με αρκετά γενικούς όρους. Το 1992 εξαγγέλθηκε με μεγαλύτερη πληρότητα και σαφήνεια με τη Διακήρυξη του Ρίο, σχεδιάστηκε δε με την Αgenda 21, η οποία αποτελεί ένα πρακτικό συστημικό οδηγό για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Πρόκειται ακόμη για μια αισιόδοξη αρχή που υπονοεί ότι το μοντέλο ανάπτυξης του κόσμου μας μπορεί να ξεπεράσει τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει και, με κάποιες βελτιώσεις, να συνεχίσει να προσφέρει υψηλό επίπεδο ζωής σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Ομως πρόκειται παράλληλα και για μια έννοια ασαφή και ευέλικτη, κατάλληλη για συμβιβασμούς, από αυτές που αρέσκονται να χρησιμοποιούν οι διεθνείς οργανισμοί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που μετείχε στην  Παγκόσμια Διασκέψη στο Ρίο, υιοθέτησε την ως άνω αρχή, [άρθρα 2, 6, 174 - 176 Συνθ. ΕΚ, όπως σήμερα ισχύουν/Πέμπτο και Έκτο Πρόγραμμα Δράσης της Κοινότητας για το Περιβάλλον/Λευκή Βίβλος της Επιτροπής για την Ανάπτυξη, τον Ανταγωνισμό και την Απασχόληση (Κεφ.10)].

Στην Ελλάδα η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, κατοχυρώθηκε συνταγματικά το 2001, ως αρχή της αειφορίας, με την προσθήκη στο εδ. β της παρ. 1 του άρθου 24 του Συντ. όρου, κατά τον οποίο τα ιδιαίτερα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να λαμβάνονται από το Κράτος «στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας».

Η προσθήκη αυτή αντανακλά την πολυετή σχετική νομολογία του Σ.τ.Ε., το οποίο ιδίως μετά την Διακήρυξη του Ρίο το1992, και την δημιουργία με το ν. 1968/1991 ειδικού Τμήματος για το Περιβάλλον στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ήτοι του Ε’ Τμήματος αυτού, αρμοδίου μέχρι τότε για την επεξεργασία των κανονιστικών διαταγμάτων, διέπλασε -ελλείψει υπάρξεως θεσμικής τάξεως για τη βιώσιμη ανάπτυξη- υπερνομοθετικό σύστημα αρχών βιωσίμου αναπτύξεως, χρησιμοποιώντας ως νομική βάση το άρθρο 24 του Συντ., το οποίο ερμήνευσε υπό το φως των αρχών της Διακηρύξεως του Ρίο και των οδηγιών της Αgenda 21, επικαλούμενο στη συνέχεια  και τις νομικές διατάξεις της Συνθήκης του Maastricht και του Amsterdam για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η υιοθέτηση των αρχών αυτών από το νομοθέτη ελπίζουμε ότι θα συμβάλλει στην εδραίωση και προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, αποτελεί δε σύμφωνα με το Μ. Δεκλερή, και τον προσήκοντα τρόπο θεσμοθέτησης του "νέου Δικαίου της Βιωσίμου Αναπτύξεως", το οποίο σε αντίθεση με το παλαιό Δίκαιο του Περιβάλλοντος, με το οποίο ετίθεντο απλώς όρια στη διοικητική επέμβαση, θα κατευθύνει τη συμπεριφορά αυτής, όπως και των οργανώσεων και των ατόμων προς εκείνη την παρέμβαση, «… η οποία, έχοντας ενσωματώσει το θεμελιώδες κριτήριο της βιωσίμου αναπτύξεως, παράγει βιώσιμο αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσεως», (Μ. Δεκλερής, Το Δίκαιο της Βιωσίμου Αναπτύξεως).

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα αναμένουμε τα βιώσιμα αποτελέσματα αυτά σε "όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης.." Αντίθετα εκείνο που βλέπουμε είναι ότι η "ανάπτυξη" των τελευταίων δεκαετιών, απλά περιόρισε τον πλούτο σε ακόμη λιγότερα χέρια, "παγκοσμιοποίησε" και "καλωδίωσε" το μέσο δυτικό άνθρωπο όπως ποτέ στο παρελθόν, "εξαθλίωσε" τον Τρίτο Κόσμο και επιδείνωσε την κατάσταση του περιβάλλοντος σε βαθμό που προκαλεί ανασφάλεια για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Σήμερα χρειαζόμαστε τη βιώσιμη ανάπτυξη περισσότερο από ποτέ. Οχι όμως την λελογισμένη οικονομική ανάπτυξη, η οποία άλλωστε δεν ταυτίζεται απαραίτητα με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Αλλά την ανάπτυξη τη συμβατή με την ανθρώπινη ζωή, τον αξιοβίωτο βίο.
[Τζεφέρης Πέτρος]

To ανέκδοτο του εργαζόμενου Ελληνα!

Kαιρό έχω να βάλω ανέκδοτο από αυτήν εδώ τη στήλη.  Είναι από τότε που έβαλα το ανέκδοτο του Ρωμιού, του Ελληνα.

Τώρα ήρθε η ώρα για το ανέκδοτο του εργαζόμενου Ελληνα. Κάποιοι το αναπαράγουν ως ανέκδοτο για τις "ξανθιές" όμως νομίζω ότι πάει γάντι για τον σημερινό έλληνα εργαζόμενο, ειδικά στον τομέα του δημοσίου.

Δύο εργαζόμενοι κάνουν εργασίες για το Δήμο Ελλήνων. Ο πρώτος σκάβει μια τρύπα και ο δεύτερος τη γεμίζει. Δουλεύουν στη μία πλευρά του δρόμου και μετά στην άλλη, συνεχίζουν στον επόομενο δρόμο, δουλεύοντας ασταμάτητα όλη μέρα, ο ένας πάντα σκάβοντας τρύπες και ο άλλος γεμίζοντας τις τρύπες.

Ένας περαστικός έχει εντυπωσιαστεί με την προσπάθεια τους και ρωτάει τον ένα εργαζόμενο.

-Μένω έκπληκτος με την εργατικότητά σας αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σκάβετε μία τρύπα για να τη γεμίσετε αμέσως μετά;

-Γυρίζει ο ένας εργαζόμενος, σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό του, και λέει.

- Κανονικά είμαστε τρεις, αλλά αυτός που φυτεύει τα δέντρα έχει ρεπό σήμερα!!!


Ας με συγχωρέσουν τα απανταχού πιθηκάκια, αλλά δεν είμαστε και πολύ μακριά από την πραγματικότητα αν το καλοσκεφτεί κανείς!