30.6.11

H τελευταία δύση του αιώνα που πέρασε.. στην Ελλάδα!



Ας μην πούμε τίποτε περισσότερο για την ξεφτίλα των τελευταίων ημερών που μας κατατρύχει μέσα και έξω απο το ελληνικό κοινοβούλιο...

YOU HAVE TO SEE THIS TWO TIMES-ONCE WITH THE SOUND CLOSED-AND ONE WITH YOUR EYES CLOSED!!

28.6.11

I wrote the same, but in different words...




Words have power as long as

they are honest and others

are willing to listen to...

24.6.11

έρμη ελλάδα...

Αγαπημένο μου ιστολόγιο, έχω μια απορία:

ζώντας κανείς σ' αυτή τη χώρα, αισθάνεται ευλογημένος καθώς αντικρίζει τον απλόχερο ήλιο, τη λαμπερή θάλασσα και την ανείπωτη ομορφιά του εναλλασσόμενου τοπίου. 

Γιατί όμως, σ' έναν τόπο τόσο προικισμένο, οι κάτοικοί του δεν συναισθάνονται ούτε μια στάλα την γενναιοδωρία του, γιατί δεν δείχνουν ούτε μια στιγμή μεγαλόψυχοι κι αλληλέγγυοι ούτε απέναντι στους συνανθρώπους τους μα ούτε στο περιβάλλον όπου ζούν;

Γιατί πηγαίνουν καθημερινά μια στο καρφί και μια στο πέταλο, θέλοντας τα πάντα όλα για πάρτυ τους, αδιαφορώντας για τους γύρω τους;

Γιατί τώρα που θέλουμε όσο ποτέ άλλοτε την εγχώρια ανάπτυξη, οι μισοί αραγμένοι στον καναπέ μας έχουμε ξεχάσει "τι είναι" και οι άλλοι μισοί ..θυμηθήκαμε ότι η ανάπτυξη "βλάπτει σοβαρά" το περιβάλλον;

 Και βάζουμε χρώματα και εττικέτες στην ανάπτυξη.. λες και έχει χρώμα η αλήθεια, το μεροκάματο, η φτώχεια, η ανεργία, το χαμόγελο  των παιδιών μας, η ελπίδα των γονιών για ένα καλύτερο αύριο...

Γιατί , αγαπημένε μου ποιητή, ο ήλιος της δικαιoσύνης, λησμόνησε τόσο γρήγορα τούτη την ηλιόλουστη χώρα; Γιατί μας κληροδότησε λαμόγια, παράγκες, ανάξιους πολιτικούς και υποκριτές, συνένοχους πολίτες;

Tούτη είναι  άραγε, η ανάδελφη πραγματικότητα του λαού μας;

Γιατί η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, ξεφτιλίστηκε τόσο πολύ; Και γίνεται πλέον το "καναρίνι των ορυχείων", προάγγελος για κάθε παγκόσμια κατάρρευση ή διαπόμπευση; Που πήγε ο Πολιτισμός μας, η μεγαλοψυχία μας, η ανθεκτικότητά μας ως λαός, η επιμονή μας ότι μπορούμε να καταφέρουμε το "αδύνατο"; Που πήγαν το τσαγανό και το φιλότιμο;

Και που οι εποποιίες του λαού μας, τον καιρό που ενωμένοι -έστω και για λίγο-μεγαλουργήσαμε;


Και γιατί, Θεέ μου, αυτή η απορία με καταδυναστεύει χρόνια τώρα, χωρίς έλεος, κάθε μέρα και χειρότερα;

[Τζεφέρης Πέτρος]

23.6.11

"Παρία Λίθος" : τα αρχαία λατομεία της Πάρου ξαναζωντανεύουν

Η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείριση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάρου (ΚΔΕΠΑΠ Πάρου)  οργανώνει τον μήνα αυτόν την "Παρία Λίθο",  ένα συμπόσιο γλυπτικής στα αρχαία λατομεία της Πάρου, το 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής Πάρου "Παρία Λίθος".

Στο Μαράθι, στους πρόποδες του βουνού Μάρπησσα, στην τοποθεσία Λάκκοι, πέντε χιλιόμετρα περίπου βόρεια της Παροικιάς, εκεί όπου βρίσκονται τα υπόγεια λατομεία της Πάρου. Εκεί όπου εξορύσσσεται ο Λυχνίτης, η περίφημη «Παρία Λίθος», το "διαφανές" παριανό μάρμαρο, από το οποίο κατασκευάστηκαν τα μεγαλύτερα γλυπτά της αρχαιότητας, λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας και της μοναδικής διαφάνειάς του.

Το ίδιο μάρμαρο στο οποίο λαξεύτηκε ο Ερμής από τον Πραξιτέλη, η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, τα γλυπτά του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού και του ναού της Αρτέμιδος στην Εφεσο.

Κάτω από τον παριανό ήλιο που αντανακλά τη λάμψη της «Παρίας Λίθου», 6 καταξιωμένοι γλύπτες Βασίλης Βασίλη, Χρίστος Λαζαράκης, Ανδρέας Λόλης, Χρίστος Ρηγανάς, Κυριάκος Ρόκος και Δημήτρης Σκαλκώτος, θα εργαστούν στα ίδια τα λατομεία μέχρι το τέλος του μήνα και όλα τα γλυπτά θα παραμείνουν να στολίζουν την είσοδο των λατομείων. Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης, γλύπτης και καθηγητής της ΑΣΚΤ, ιδρυτής του ομώνυμου Μουσείου στο Ελληνικό Ιωαννίνων, είναι ο οραματιστής του προγράμματος που θέλει τους σύγχρονους Ελληνες γλύπτες να δημιουργούν έργα σε Συμπόσια γλυπτικής ανά την Ελλάδα.

Σε όλη τη διάρκεια του Συμποσίου,  οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθούν τους γλύπτες την ώρα που λαξεύουν το μάρμαρο, να περιεργάζονται τα έργα τους και να τους κάνουν ερωτήσεις. Μια βόλτα από τα Αρχαία λατομεία θα σας γεμίσει ενέργεια που πηγάζει από την πολύτιμη ύλη (μάρμαρο) σε συνδυασμό με τη καλλιτεχνική δημιουργία (την τέχνη της γλυπτικής) και έναν αέρα που έρχεται από την… αρχαιότητα.

Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα μείνει από την εποχή που η γλυπτική τέχνη και λατομική δραστηριότητα πήγαιναν χέρι-χέρι. Ας ελπίσουμε ότι και στους υπόλοιπους κάτι θα μείνει. Ακόμη και σε κείνους που δεν θέλουν να ξεστομίσουν την λέξη "λατομείο" (αρχαίο ή νέο) μήπως τους κατηγοριοποιήσει κανείς στην τάξη των επίδοξων καταστροφέων του περιβάλλοντος...

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]

ΑΛΟΥΛΑ: ένα έργο ανάδειξης της λατομικής τέχνης της Πεντέλης

Το Πεντελικό Mάρμαρο: μια ζωντανή ιστορία, συνδετικός κρίκος μεταξύ παρελθόντος και παρόντος..

22.6.11

Fuck for Forest: οικο-πορνό για τη σωτηρία των δασών

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

19.6.11

Φράγμα Μπέλο Μόντε: το οικολογικό προφίλ δεν αποτελεί πανάκεια!



[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]

Η ίδια  υπηρεσία περιβάλλοντος της Βραζιλίας που δεν έχει επιτρέψει σε πολλές εξορυκτικές δραστηριότητες να προχωρήσουν για περιβαλλοντικούς λόγους, έδωσε το  «πράσινο φως» για την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος Μπέλο Μόντε στον Αμαζόνιο, του τρίτου μεγαλύτερου φράγματος στον κόσμο .

Belo Monte Dam

Πρόκειται για το γνωστό αμφιλεγόμενο έργο, των 11.200 μεγαβάτ  αλλά και των πολλών ενστάσεων από την πλευρά αυτοχθόνων Ινδιάνων και περιβαλλοντικών οργανώσεων που αν τελικά κατασκευαστεί θα πλημμυρίσει μια έκταση τριπλάσια από την Ελλάδα (500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και θα  είναι το τρίτο μεγαλύτερο του κόσμου, μετά το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών στην Κίνα και το φράγμα του Ιταϊπού στον ποταμό Παρανά, ανάμεσα σε Βραζιλία και Παραγουάη.

Και τα διαχρονικά διλήμματα καλά κρατούν: μπορεί ο στόχος της  αξιόπιστης εξασφάλισης της ενεργειακής επάρκειας κι ανεξαρτησίας, να μπαίνει πάνω από όλα; Το  δίλημμα γίνεται σήμερα ακόμη πιο επιτακτικό, για  χώρες όπως η Βραζιλία, που φιλοδοξούν εκμεταλλευόμενες τους φυσικούς τους πόρους να γίνουν υπολογίσιμες παγκόσμιες περιφερειακές δυνάμεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα τελευταία χρόνια η ραγδαία αναπτυσσόμενη Βραζιλία δείχνει ιδιαίτερο ζήλο κυρίως (αλλά όχι μόνο) στην περαιτέρω ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), οι οποιες άλλωστε της ενισχύουν το οικολογικό προφίλ.


Η Βραζιλία, η οποία εκ των πραγμάτων έχει σχεδόν απεριόριστο περιθώριο ακόμη μεγαλύτερης ανάπτυξης των ΑΠΕ (περίπου 50% σήμερα), έχει ήδη  ανακοινώσει ότι θα μειώσει αυτοβούλως, μέχρι το 2020, κατά 40% τις εκπομπές της σε αέρια του θερμοκηπίου. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα  κατασκευαστούν 426 υδροηλεκτρικών φραγμάτων, 300 από τα οποία στην ευρύτερη περιοχή του Αμαζονίου, το δε  μεγαλύτερο από αυτά, που θα είναι το Μπέλο Μόντε, κοντά στη πόλη Αλταμίρα.


Ξέσπασε η κατάρα του φράγματος των Τριών Φαραγγιών
Δυστυχώς,  το οικολογικό προφιλ των υδροηλεκτρικών έργων, ιδίως όταν αυτά είναι μεγάλης κλίμακας,  δεν μας εξασφαλίζει πάντοτε και την αναγκαία περιβαλλοντική ασφάλεια, την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, την βιωσιμότητα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Και αντίστροφα, υπάρχουν έργα που δεν έχουν οικολογικό προφίλ και που μπορεί τελικά , αν τα διαχειριστούμε υπεύθυνα, να αποβούν βιώσιμα με την ολιστική ένοια του όρου.


Αποψή μας, όπως διαχρονικά την έχουμε εκφράσει, μέσα από την ιστοσελίδα, είναι ότι η "βιωσιμότητα" και η "βιώσιμη ανάπτυξη" αποτελούν "τεντωμένο σκοινί", απαιτούν διαρκή εγρήγορση και επιτυγχάνονται μόνο με τη διαρκή εγρήγορση, την ξεχωριστή αντιμετώπιση κάθε θέματος, όχι με το άν έχει  πράσινο ή καφέ προφίλ, με το αν μπαίνει κάτω από μια πιασσάρικη επικεφαλίδα (πχ ΑΠΕ), αλλά  με  γνώμονα το αν τελικά παραβιάζει το δικαίωμά μας για έναν αξιοβίωτο βίο. Οχι μόνο το δικό μας αλλά και των κοντινών ή μακρινών γειτόνων μας αλλά και εκείνων που θα έρθουν στο μέλλον.

13.6.11

Eλληνικά Πετρέλαια και δεοντολογία διακίνησης της ιντερνετικής πληροφορίας!

[Τζεφέρης Πέτρος] [by Tzeferis Peter]

Κυκλοφορεί ένα ενυπόγραφο email αναφορικά με το θέμα των ελληνικών πετρελαίων που λίγο έλειψε να μας ..λύσει το πρόβλημα του χρέους και όχι μόνο.


Καθόμαστε πάνω σε βουνό χρυσό και πήγαμε στο ΔΝΤ;

Αν και από αυτή τη σελίδα δεν ασχολούμαστε να σχολιάζουμε άλλους, εδώ θα κάνουμε μια εξαίρεση διότι πρόκειται για θέμα δεοντολογίας και αρχής δημοσιοποίησης επιστημονικών δεδομένων. Διότι εδώ θίγονται εκτός της ουσίας και της αλήθειας σχετικά με τον ελληνικό ορυκτό πλούτο, και θέματα βασικών κανόνων επιστημονικής δεοντολογίας. Δεχτείτε ορισμένα σχόλια λοιπόν:

1. Ο Οργανισμός Scande(i)c Org που αναφέρεται στο μέιλ, δεν φαίνεται να  δραστηριοποιείται  σαν μια εμπορική-οικονομική-πολιτική ένωση (μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο είναι αρκετή) ενώ μια απλή αναφορά στην εφημερίδα Stockholm Daily δεν νομίζουμε ότι θα πρέπει να μας πείσει ότι βρήκαμε όλο το "χρυσάφι του κόσμου". Ξέρετε κανέναν οργανισμό (στον οποίο μάλιστα να συμμετέχουν η Λετονία και η Λιθουανία!) να δίνει (απο ποιόν κορβανά αλήθεια) 250 δισ. για έστω πετρελαιοπιθανούς χώρους (και μάλιστα εντοπισμένους σε ρηχές κυρίως δομές) που δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί ούτε με μία γεώτρηση;  Επισημαίνεται άλλωστε  ότι η  επίσημη εμπορική ένωση στην οποία εμπλέκονται τα σκανδιναβικά κράτη είναι η EFTA από την οποία μάλιστα αποχώρησαν ορισμένα  κατόπιν ένταξης στην ΕΕ.

2. Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Μελετών, όπως περιγράφεται στο μέιλ, επίσης  δεν υπάρχει.  Υπάρχει το Γεωλογικό Ινστιτούτο της Γαλλίας (Ομάδα BRGM) και φυσικά το  Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίου (Institut Francais du Petrole (IFP)), το οποίο δεν προκύπτει ότι πραγματοποίησε τέτοια μελέτη. Για πληροφορίες σχετικά με τις μελέτες του Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίου εδώ

Αλλωστε τα ερευνητικά projects με ελληνικό ενδιαφέρον που έχουν εκπονηθεί τα τελευταία δέκα χρόνια με χρηματοδότηση της ΕE σε θαλάσσιους και υποθαλάσσιους ορίζοντες δίνονται εδώ: RESEARCH PROJECTS TO STUDY THE SEA FLOOR AND SUB-BOTTOM SEDIMENTS FUNDED BY THE RECENT EUROPEAN COMMISSION FRAMEWORK PROGRAMS: THE I.G.M.E. PARTICIPATION

3. Νορβηγική εταιρεία TGF-MoR για σεισμικές έρευνες δεν γνωρίζουμε να υπάρχει (εκτός αν ενοείται η TGS ή TGS-Nor). Με τις νορβηγικές εταιρείες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, πχ.  τη Statoil καθώς και εταιρείες διεξαγωγής σεισμικών διασκοπήσεων (TGS και PGS), ηγήτορες στην αντίστοιχη παγκόσμια αγορά, συναντήθηκε πρόσφατα ο αρμόδιος υφυπουργός Ι. Μανιάτης που επισκέφτηκε  τη Νορβηγία , στα πλαίσια της προσπάθειας που κάνει για το θέμα των ελληνικών πετρελαίων και υδρογονανθράκων. Επίσης, η νορβηγική εταιρεία που επίσης κάνει τέτοιου είδους μελέτες λέγεται NORSAR, ούτε δημοσίευσε -τουλάχιστον πρόσφατα- μελέτη για πετρέλαιο ή φυσικό αέριο αναφορικά με τον ελλαδικό χώρο. 

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει, πέρα από την προχειρότητα που δεν πρέπει να συνάδει με την διακίνηση των επιστημονικών δεδομένων, αβίαστα το συμπέρασμα για το αν υπήρξε πραγματικά επίσημο έγγραφο του υποτιθέμενου συνασπισμού προς την ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα με το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ομως αγαπητοί μου, όλοι εσείς που καλοπροαίρετα διακινείτε αλλά δεν σχολιάζετε το συγκεκριμένο μειλ επειδή σας βάλανε ένα διδακτορικό από κάτω, σκεφτείτε λίγο, επιτέλους σκεφτείτε: Αν εγώ που είμαι διδάκτωρ του ορυκτού πλούτου γράψω κάτι για το ...ντεκαπάζ των μαλλιών πρέπει απαραίτητα να γίνω και πιστευτός; Η μήπως θα μπορεί άνετα να με διορθώσει και ο κομμωτής κ. Σαμαράς ;

Κι ακόμη ένα εύλογο ερώτημα: δεν θα πρέπει όταν κάποιος αναφέρεται σε ένα εμπιστευτικό υποτιθέμενο επίσημο έγγραφο να αναφέρει προωτίστως την πηγή που χρησιμοποιεί, όταν μάλιστα η δουλειά του (πχ. το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) δεν θα του επέτρεπε να έχει πρόσβαση σε αυτό, ακόμη και αν υπήρχε; Κανείς δεν αναρωτήθηκε για όλα αυτά αγαπητοί διακινούντες τα μέιλ μέσα στα καλώδια;

Διότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος επιστήμονας που διακινεί επιστημονική γνώση είναι να αναφέρει τις πηγές του, τη βιβλιογραφία του, τις αναφορές του!

Διαφορετικά δεν διακινεί επιστημονική γνώση, λέει επιεικώς την ..άποψή του. Και αυτή προστίθεται σε εκείνη εκατομμυρίων άλλων.

Αντι να ασχοληθούμε με την ουσία του θέματος, δηλ. την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας και τα πλεονεκτήματα που θα έχουμε και να πιέσουμε προς την κατεύθυνση αυτή, τυρβάζουμε περί τα άλλα για τα οποία ουδόλως γνωρίζουμε...

  Implementation of the Greek Exclusive Economic Zone (EEZ) and ItsFinancial and GeopoliticalBenefits.

 Περισσότερα εδώ 

11.6.11

Η ελληνική γη και το χρέος

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για αξιοποίηση, παραχώρηση ή εκποίηση ελληνικής γης µε σκοπό την απόσβεση µέρους του αβυσσαλέου χρέους που απειλεί να µετατρέψει σε διαρκή εφιάλτη το παρόν και το µέλλον αυτής της ευλογηµένης χώρας. Γιατί η χώρα µας είναι ευλογηµένη: από τον ήλιο που τη θωπεύει τριακόσιες ηµέρες τον χρόνο, από τη θάλασσα που την περιζώνει µε το δροσερό µετάξι της από παντού· και τα βουνά της «αετόµορφα» και οι κάµποι της καρπεροί, κατάφυτοι από ελιές και αµπελώνες.

Σ’ αυτό το αιθέριο φως, που διώχνει τον φόβο και κατατροπώνει τα δαιµόνια, οφείλει ο Ελληνας την αντοχή και την επιβίωσή του από τόσες ιστορικές κακοτυχίες, πολέµους, κατοχές, διώξεις. Σκεφθείτε µόνο µια χώρα σαν την Ιρλανδία σε κατάσταση χρεοκοπίας. Κρύο, βροχή, οµίχλη, σκοτεινιά, όλα γκρίζα. Πώς ν’ αντέξεις; πώς ν’ ανασάνεις; Ο Ελληνας ανοίγει το παράθυρό του κάθε πρωί και ο πάµφωτος ουρανός διαλύει τους εφιάλτες της νύχτας, διαψεύδει όλους τους χρησµούς της επικείµενης καταστροφής. Η οµορφιά της χώρας µας είναι ιαµατική, εξαγνιστική· δεν αρκεί βέβαια για να εξαγοράσουµε το χρέος, αλλά τουλάχιστον µας προφυλάσσει από την απελπισία.

Είναι όµως µόνο όµορφη η χώρα µας;

Το φυσικό κάλλος της δεν θα έφτανε να την κάνει µοναδική. Εκείνο που χαρίζει στη φυσική οµορφιά της µιαν υπερβατική και ηθική διάσταση είναι το παλίµψηστο του µύθου και της ιστορίας που κρύβει κάθε γωνιά της. Ο µορφωµένος άνθρωπος, όχι µόνο ο Ελληνας, αλλά ο πολίτης του κόσµου που ανήκει στον πλανήτη της νοόσφαιρας, όταν βαδίζει πάνω στα χώµατα της Ελλάδας, αισθάνεται να τον διαπερνά το ρίγος της ιστορίας. Τα ορατά λείψανα του παρελθόντος αποκτούν φωνή, γίνονται «λαλέοντα». Λυρικοί και τραγικοί ποιητές, φιλόσοφοι και ιστορικοί έδωσαν φωνή σ’ αυτούς τους τόπους και καλλιτέχνες σµίλεψαν στο µάρµαρο «ήβης αγλαόν άνθος», ορίζοντας τον κανόνα του απόλυτου κάλλους εσαεί.

Αν το φυσικό κάλλος από µόνο του καθιστά δυσχερή τη διαχείριση της ελληνικής γης, το παλίµψηστο του µύθου και της ιστορίας µεταβάλλει ολόκληρη την επικράτεια σε άβατο. Ας µην υπερβάλλουµε ωστόσο. Με εναργή τη συνείδηση της ιερότητας του τόπου µας, οφείλουµε να δεχθούµε ότι η «αξιοποίηση» της δηµόσιας περιουσίας είναι επιτακτική υποχρέωση της πολιτείας, όχι µόνο για να αντιµετωπίσουµε το χρέος της χώρας αλλά και για να βελτιώσουµε τους όρους ζωής του πολίτη. Με ποιους όρους όµως πρέπει να προχωρήσουµε στην αξιοποίηση; ∆εν µιλάω φυσικά για την προστασία των αρχαιολογικών τόπων γιατί εκεί υπάρχει επαρκής µέριµνα. Αναφέροµαι σε κάθε είδους αναπτυξιακό πρόγραµµα που προβλέπει µεγάλες χωροταξικές παρεµβάσεις στη χώρα µας, είτε πρόκειται για λιµάνια, αεροδρόµια, τουριστικές εγκαταστάσεις είτε συγκροτήµατα κατοικιών. Ποιος θα προφυλάξει το απαράµιλλο ελληνικό τοπίο από την ύβρη των πιθανών αυθαιρεσιών;

READ MORE

10.6.11

Οι πολεοδομίες και ο κώδικας δεοντολογίας μηχανικών !

Επίορκες Πολεοδομίες...

Ο,τι σχόλιο και να κάνω περιττεύει..

Κρίμα γιατί κάπου υπάρχουν και οι Λευτεράκηδες.
Οι κακόμοιροι αλάδωτοι λευτεράκηδες,
τα θύματα εαυτών και αλλήλων
οι μόνοι που δεν τα φάγαμε μαζί...

Επιτέλους, ας τελειώνουμε με τις Πολεοδομίες..

9.6.11

Δημόσια Διαβούλευση για διενέργεια σεισμικών ερευνών στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους, της Δυτικής Ελλάδας και Νότια της Κρήτης

Το YΠEKA προτίθεται να αξιολογήσει το δυναμικό σε υδρογονάνθρακες και να προωθήσει υπεράκτιες περιοχές για την έρευνα και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εντός της θαλάσσιας ζώνης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας  στη Δυτική και Νότια Ελλάδα.

Καλεί τις ενδιαφερόμενες εταιρείες να υποβάλουν αιτήσεις για συμμετοχή σε σεισμικές ερευνητικές εργασίες απόκτησης δεδομένων μη αποκλειστικής χρήσης στην υπεράκτια Δυτική και Νότια Ελλάδα (χάρτης).

Το θεσμικό πλαίσιο της ανοικτής πρόσκλησης βασίζεται στις διατάξεις του ν. 2289/1995 (ΦΕΚ 27/A/8.02.1995), με τίτλο «Αναζήτηση, Έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και άλλες διατάξεις».

Η διαδικασία της διενέργειας σεισμικών ερευνών μη αποκλειστικής χρήσης (non exclusive surveys) στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου Πελάγους και της Δυτικής Ελλάδος, αφορά στην απόκτηση δεδομένων από διεθνείς γεωφυσικές εταιρίες που αναλαμβάνουν το κόστος των ερευνών, καθώς και την προώθηση και πώληση των δεδομένων αυτών στις διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες, οι οποίες σχεδιάζουν να επενδύσουν για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων.

Το μοντέλο αυτό έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα όσον αφορά τον θαλάσσιο χώρο και εφαρμόζεται σε όλες τις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες στον κόσμο. Τα σεισμικά δεδομένα μη αποκλειστικού χαρακτήρα δίνουν τη δυνατότητα στους ειδικούς της έρευνας και παραγωγής να διερευνήσουν το υπέδαφος σε ευρείες περιοχές με εύκολο και γρήγορο τρόπο, ακολούθως να δεσμεύσουν στενότερες περιοχές για έρευνα και τέλος να μελετήσουν πετρελαϊκά συστήματα με τη χρήση τεχνολογιών αιχμής.

Η διεθνής αγορά έχει ρυθμίσει τις διαδικασίες διάθεσης, περιορισμών, εμπιστευτικότητας και υποχρεώσεων, σύμφωνα με το πρότυπο σύμβασης της Διεθνούς Ένωσης Γεωφυσικών Εταιριών.
Η εταιρία συλλέγει, προωθεί και εμπορεύεται τα δεδομένα, ενώ το κράτος αδειοδοτεί, παραλαμβάνει δωρεάν όλα τα δεδομένα και τα παράγωγά τους και μετά την αποπληρωμή του κόστους συλλογής και επεξεργασίας, εισπράττει μέρισμα επί του οφέλους.

Επιπλέον, στην περίπτωση της Ελλάδας με τα στοιχεία που θα προκύψουν, μαζί με προηγηθείσες έρευνες των πρώην κρατικών εταιριών, θα καταστεί δυνατό σε χρονικό ορίζοντα 12 μηνών να προκηρυχθεί νέος γύρος παραχωρήσεων  για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων.

Ο στόχος είναι με τη διαδικασία αυτή, να αναδιεχθούν οι γεωλογικές δομές και το πιθανό πετρελαϊκό δυναμικό, προκειμένου μέσα στο 2012 να δρομολογηθεί διεθνής γύρος παραχωρήσεων στις συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές.

Δημόσια Διαβούλευση

International Public Invitation for the participation in Non-Exclusive Seismic Survey on the Continental Shelf of Western and Southern Greece

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ επιτροπής για την υποστήριξη της διαδικασίας χορήγησης αδειών αναζήτησης υδρογονανθράκων (26/5/2011)

8.6.11

Καρέκλες στην Αθήνα, στο διάολο η περιφέρεια!

Διαβάζω ότι οι Δήμοι Χάλκης και Αγαθονησίου κινδυνεύσουν να κλείσουν, γιατί δεν έχουν προσωπικό.

 Σε αντιδιαστολή σημειώνω ότι ο (ενιαίος) Δήμος Παπάγου-Χολαργού (Δήμος + τα δικά του ΝΠΔΔ) απασχολεί περί τα 1000 άτομα (μόνιμους και αορίστου χρόνου)!!!

Ναι, ναι, για (15.000 δημότες / κατοίκους από τον πρώην Δήμο Παπάγου και 35.000 από τον πρώην Δήμο Χολαργού =) 50.000 Δημότες / κατοίκους έχουμε περί τα 1.000 άτομα προσωπικό, στον ενιαίο Δόμο Παπάγου-Χολαργού.

Με άλλα λόγια έχουμε, άκουσον-άκουσον, 2 άτομα προσωπικό στο Δήμο, για κάθε 100 δημότες / κατοίκους!!!.

Ύστερα, μας φταίει η επάρατη Τρόικα, που το μαγαζί έπεσε έξω κι' απορούμε γιατί έχουμε νέφος στην Αττική.

 Για να μην αναφερθώ στις ορέξεις των γειτόνων για τα ερημούμενα νησιά μας...

Σάκης Γαλιγάλης, agali15669@gmail.com

5.6.11

The planet is fine, the people are fucked!



Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και φέτος έρχεται  να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι η ανάπτυξη είναι άμεσα συνυφασμένη με το περιβάλλον. Και ακόμη ότι ο Πολιτισμός μας είναι σε μετάβαση. Από τον υπερκαταναλωτισμό στην  βιωσιμότητα..

Εντούτοις, το μήνυμα της παγκόσμιας μέρας περιβάλλοντος για την Ελλάδα φέτος είναι μάλλον : primum vivere...

Αν εξαιρέσουμε φυσικά τους ανέξοδους κομπασμούς διαφόρων με το αμετροεπές οικολογικό περιτύλιγμα...


(κάτι ελάχιστο από παράσταση του περίφημου κυνικού αμερικανού κωμικού George Carlin ,1937 – 2008, ο οποίος δεν μεταφράζεται ούτε μεταφέρεται στο χαρτί.. )

3.6.11

Δεν φθάνουν μόνο τα κοιτάσματα και η θεία χάρις!

[του Τζεφέρη Πέτρου] [ by Tzeferis Peter]

Τα έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλές φορές, τόσο απο σχετικούς όσο και απο ασχέτους που απλώς γοητεύονται απο τα ταξίδια στα ..έγκατα της γης.

Με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο κλπ. η Ελλάδα είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και μπορεί να αποτελέσει σταθερή μεταλλευτική πηγή για την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Εκτιμάται μάλιστα ότι η ανάδειξη δύο τουλάχιστον επενδυτικών ευκαιριών παραγωγικής αξιοποίησης κοιτασμάτων βασικών και πολύτιμων μετάλλων θα δημιουργήσει περισσότερες από 500 νέες θέσεις εργασίας άμεσης απασχόλησης, με την προοπτική να γίνουν πολύ περισσότερες.

Κι ακόμη  στην Ελλάδα απαντώνται και ορυκτά από εκείνα (14 τον αριθμό) που θεωρούνται κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Ορισμένα από αυτά είναι σε θέση να αποτελέσουν αντικείμενο κοιτασματολογικής έρευνας και οικονομικού ενδιαφέροντος με δεδομένη την προστιθέμενη αναπτυξιακή τους αξία. Είναι το Αντιμόνιο (Sb), τα Πλατινοειδή μέταλλα (PGE), οι Σπάνιες γαίες (REE), τα Ga (Γάλλιο) - Ge (Γερμάνιο) - In (Ίνδιο) αλλά και ο ο Γραφίτης.

Κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες – Μια νέα πρόκληση. Ποιές υπάρχουν στην Ελλάδα;

Θα μπορούσαμε να γράψουμε και πολλά ακόμη για το κοιτασματολικό αποθεματικό δυναμικό που παραδοσιακά διαθέτει η Ελλάδα. Σε μεταλλικά ορυκτά, βιομηχανικά ορυκτά, μάρμαρα, αδρανή δομικά κλπ. ορυκτά με ειδικό στρατηγικό ενδιαφέρον για τον τόπο μας.    Η Ελλαδίτσα μας έχει Ορυκτό Πλούτο, όμως αυτό δεν αρκεί!

Τα δισεκατομύρια σφυρίζουν γύρω μας σχετικά με την ορυκτή μας παρακαταθήκη! Στα 28 δισ. ευρώ αποτιμάται από το ΙΓΜΕ το μεταλλευτικό απόθεμα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους στο υπέδαφος της Ελλάδας. Στα 40 δισ. ευρώ εκτιμήθηκαν στην πρόσφατη ημερίδα στο τμήμα Μηχ. ΟΠ της Κρήτης. Από αυτά τα 18 δισ. ευρώ τουλάχιστον είναι εκείνα του χρυσού, ειδικότερα της Β. Ελλάδος.Σε 10 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των ορυκτών στους 100 δημόσιους μεταλλευτικούς χώρους, 10 εκ των οποίων ανακοίνωσε ότι επιδιώκει να εκμισθώσει το ΥΠΕΚΑ.


Δεν φτάνουν όμως μόνο τα κοιτάσματα και τα δισεκατομμύρια κάτω από τη γη, αγαπητοί φίλοι. Καταρχήν, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι αξίες αυτές αποτελούν εκτίμηση της περιεχόμενης στα κοιτάσματα συνολικής μεταλλικής αξίας με βάση τις τρέχουσες τιμές του Χρηματιστηρίου Μετάλλων του Λονδίνου (LME) οι οποίες μάλιστα αποτελούν τιμές ρεκόρ δεκαετιών για πολλά μέταλλα (πχ χρυσός). Δεν έχουν δηλ. υπολογισθεί σε αυτήν ούτε οι απώλειες από τον υπολογισμό των "εκμεταλλεύσιμου" αποθεματικού με βάση συγκεκριμένη μέθοδο εκμετάλλευσης, ούτε οι απώλειες επεξεργασίας του μεταλλεύματος (εμπλουτισμού, μεταλλουργίας) και άλλες που προκύπτουν μόνο όταν το κάθε κοίτασμα μελετηθεί διεξοδικά και λεπτομερώς ως μεταλλευτικό-μεταλλουργικό έργο. Αρα μιλάμε για υπερεκτιμήσεις που όμως διατηρούν την αξία τους, τηρουμένων των συνθηκών που προαναφέραμε.

Κι ακόμη το βασικότερο, θα πρέπει "first things first" να προσδιορισθούν και να ιεραρχηθούν οι στρατηγικές επιλογές για το μέλλον, να οριοθετηθεί και να χαραχθεί ο «οδικός χάρτης» βέλτιστης αξιοποίησης και βιώσιμης εκμετάλλευσης των πόρων, με χαρακτηριστικά εθνικού ή/και περιφερειακού συγκριτικού πλεονεκτήματος και υπεροχής για την Ελλάδα, και να διασφαλιστεί η διατήρηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων μακροπρόθεσμα.

Ερωτηματικά που "πονούν" για την αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου

Κοντολογίς, είναι απαραίτητο εκτός από τα κοιτάσματα, να έχουμε και σχέδιο για τα κοιτάσματα. Χρειαζόμαστε Εθνική Πολιτική για τους Ορυκτούς Πόρους.

Κι ακόμη να λύσουμε ένα δύσκολο παζλ.. για να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η Ελλάδα στον τομέα και που έχουν απαξιωθεί σημαντικά έως ανεπανόρθωτα. Στις όποιες οικονομο-τεχνικές εκτιμήσεις, στρατηγικό σχεδιασμό και επενδυτική σκοπιμότητα θα πρέπει να συνυπολογισθούν και όλοι οι παράγοντες, που επηρεάζουν αρνητικά τη μεταλλευτική δραστηριότητα και έρευνα της χώρας (π.χ. η παγκοσμιοποίηση του μεταλλευτικού ανταγωνισμού, ανταγωνιστικές πιέσεις, διαρκώς αυξανόμενο περιβαλλοντικό κόστος, σύγκρουση συμφερόντων για την χρήση και αξία της γης, υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων τεχνολογικής ανάπτυξης που απαιτούν υψηλό κόστος και γνωσιακό επίπεδο, η τρέχουσα οικονομο-πιστωτική κρίση και βέβαια οι διακυμάνσεις των τιμών και της ζήτησης). Και πολλά άλλα που απαιτούν λύσεις, αν ήθελε αποφασιστεί κεντρικά ή μεταλλευτική ανάπτυξη του τόπου.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όμως, όλα είναι όπως η πορτοκαλέα της! Εχουμε κοιτάσματα αλλά δεν ξέρουμε αν μας ενδιαφέρουν! Εχουμε κοιτάσματα, αλλά μας λείπει η εθνική πολιτική και ο στρατηγικός σχεδιασμός για την βιώσιμη αξιοποίησή τους. Εχουμε κοιτάσματα, αλλά δεν έχουμε πλέον πρωτογενή τομέα, ούτε επενδυτές πρόθυμους πλέον, ούτε Πολιτεία για να εγγυηθεί την εκμετάλλευση με τις περιβαλλοντικές επιταγές και τον κώδικα βιώσιμης ανάπτυξης. Εχουμε κοιτάσματα, αλλά δεν έχουμε πλέον ούτε ΙΓΜΕ για να ερευνήσει περαιτέρω!

Το μοντέλο ανάτυξης του τριτογενή τομέα που στηρίχθηκε σε μεταπρατικές δραστηριότητες και σε ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα που δημιουργούσε θέσεις εργασίας για ψηφοθηρικούς λόγους, χρεωκόπησε και πρέπει να αντικαταταθεί άμεσα. Ο τομέας του ορυκτού πλούτου, ήταν έναν από τα πρώτα θύματα, του ελληνικού μεταπολιτευτικού «παραγωγικού» μοντέλου που ακολουθήθηκε. Μία αρκετά ελπιδοφόρα εξορυκτική παραγωγή, με ρίζες στον Μεσοπόλεμο και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, καταδικάστηκε σε μαρασμό και υποκαταστάθηκε από έναν κύκλο κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, που χρειάζονταν δεκανίκια για να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό και δεν στηρίξουμε πραγματικά τον κλάδο, τότε τα δισεκατομμύρια θα παραμείνουν για πάντα θαμμένα in situ.

Οχι με γενικές αναφορές σε χορό δισεκατομμυρίων που φωλιάζουν στα έγκατα της γης, όχι μόνο με ημερίδες που κι αυτές κάνουν δειλά την εμφάνισή τους αλλά με μέτρα τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά που θα διαμορφώσουν επενδυτικό κλίμα στον τομέα. Κι ακόμη θα στηρίξουν πραγματικά τη "διοίκηση¨ των Ορυκτών Πόρων, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο διοικητικό βάρος (αδειοδότηση και έλεγχος), που αυτή τη στιγμή το υφίστανται κυριολεκτικά καμιά εικοσαριά άνθρωποι που εξυπηρετούν τον τομέα σε κεντρικό επίπεδο!

 
Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος: καιρός να πάμε στο επόμενο βήμα...

Δυστυχώς, όταν κάποιοι επισημαίνουν τα παραπάνω είτε θεωρούνται φερέφωνα συμφερόντων είτε γίνονται βορά στη χοάνη της οικο-υποκρισίας. Τι σχέση αλήθεια έχουν τα ρυπογόνα κοιτάσματα με το ποδήλατό μου και την πράσινη ζωή μου; Με τον κάδο κομποστοποίησης και την κονκάρδα προστασίας της συμπαθούς μεσογειακής φώκιας που φοράω στο πέτο μου;

Και στο μεταξύ χάνεται μια μοναδική ευκαιρία, της συνύπαρξης, της βιωσιμότητας, της βιώσιμης ανάπτυξης.

Διότι η «βιωσιμότητα» δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τη μεριά της μπουλντόζας που βλέπει κανείς,

Διότι άλλο είναι να κομπάζεις οικολογικά, με ένα διαρκές «όχι» στα χείλη πρεσβεύονται το «αειφόρο τίποτε».. κι άλλο να κάνεις πράξη την περιβαλλοντική σου ευαισθησία με τρόπο που δεν αντιστρατεύεται αλλά αντιθέτως ενισχύει την ανάπτυξη...

Στις άκρες και στις γωνίες υπάρχουν τα συμφέροντα και στη μέση είναι οι μεγάλες αλήθειες. Χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος 2011!

2.6.11

Το δίλημμα της εξόρυξης του χρυσού: χρυσάφι να πιάνεις, χώμα να γίνεται...

[by Tzeferis Peter] [του Τζεφέρη Πέτρου[]

Προσωπικά δεν με ενδιέφερε ποτέ ο χρυσός ως οικονομικό αγαθό και η ματαιοδοξία ή η εμμονή εκείνων που τον αποθηκεύουν ως "εμπόρευμα" ή τον χρησιμοποιούν ως συναλλαγματική αξία. Κι αν θέλετε ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που η σκοπιμότητα της χρήσης του προϊόντος δημιουργεί σύγχυση.

 Με ενδιαφέρουν όμως οι στρατιές των μεταλλωρύχων ανά τους αιώνες, από τους «49-ers» και τους Garimpeiros μέχρι τους σύγχρονους νόμιμους ή παράνομους χρυσωθήρες που παράγουν περίπου το 25% του χρυσού παγκοσμίως και στηρίζουν οικονομικά πάνω από 100 εκ. ανθρώπους ανά την υφήλιο. Κάποιοι θεωρούν το χρυσό ως απόλυτα άχρηστο υλικό, κάποιοι τον θεωρούν ενδεχομένως χρήσιμο αλλά θεωρούν περιττή την (περαιτέρω) εξόρυξή του, αποδεχόμενοι μόνο την επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωση του ήδη παραχθέντος ανά τον κόσμο πολύτιμου μετάλλου.

Ο περισσότερος χρυσός που απομένει να εξορυχθεί (και να προστεθεί στους 161.000 τόνους που έχουν ήδη εξορυχθεί παγκοσμίως μέχρι σήμερα) είναι χωροθετημένος σε μικρά πλέον και δυσκατέργαστα κοιτάσματα σε δυσπρόσιτες και ευάλωτες γωνιές του πλανήτη. Πρόκειται, συνεπώς, για ένα κάλεσμα γοητευτικό αλλά και εξίσου ανασφαλές περιβαλλοντικά, στο οποίο όμως πολλοί μεταλλωρύχοι, μεγάλοι και μικροί, είναι πρόθυμοι να ανταποκριθούν. Για να θυμηθούμε τον ιψενικό ήρωα Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν: «το κοίτασμα τους καλεί να το εξορύξουν…».

Εντούτοις, από την άλλη μεριά της «μπουλντόζας», την κοντινή, αυτή που ζεί κι αναπνέει στο μεταλλευτικό περιβάλλον, αν ρωτήσουμε κάποιον από τους χιλιάδες εργαζόμενους στα ορυχεία και τις οικογένειές τους, θα πάρουμε μια διαφορετική εικόνα. Είναι η μεριά που κάνει τις ουλές και τις δυσπλασίες στο γήινο ανάγλυφο να φαίνονται πιο μαλακές, σίγουρα πιο χρηστικές κι ενίοτε γοητευτικές.. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται αν ο χρυσός είναι ένα μέταλλο όχι απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου, αν ακόμη συμβάλλουν στην συσσώρευση του πλούτου «χωρίς αιτία» ούτε φυσικά αν πέφτουν θύματα του «πάθους» ή αν θέλετε της «γοητείας» του χρυσού. Ούτε πόσοι τόνοι υπερκειμένου θα καταναλωθούν για την εξαγωγή μιας ουγκιάς χρυσού. Απλά ενδιαφέρονται για το μεροκάματο…

Με τη σημερινή ολιστική θεωρία της βιωσιμότητας, σημασία δεν έχουν οι τυχόν επιμέρους τεχνοκρατικές λογικές και σκοπιμότητες, ούτε οι σχέσεις αποκάλυψης και η οριακή περιεκτικότητα (cut-off grade) που υπολογίζει η μεταλλευτική τεχνολογία, ούτε σε τελική ανάλυση ο απόλυτος αριθμός του όγκου των «απορριμμάτων» που χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή ελάχιστων γραμμαρίων χρυσού στο …βραχιόλι της κυρίας.

Διότι η ποσότητα των «απορριμμάτων» δεν προαποφασίζει από μόνη της για το βιώσιμο ή όχι μιας παραγωγικής δραστηριότητας, αλλά κυρίως ο τρόπος παραγωγής τους, η ασφαλής διαχείρισή τους, το τελικό ποσοστό που απορρίπτεται μετά από επεξεργασία, πόσο από αυτό είναι εν δυνάμει ανακυκλώσιμο και σε ποιο βαθμό, πόσο επεξεργασμένο είναι και με τί ιδιότητες, σε ποιούς αποδέκτες απορρίπτεται και με τί επικινδυνότητα ως προς τους κύκλους της ζωής και της φύσης. Αλλωστε τα «απορρίμματα» αυτά μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για περαιτέρω επεξεργασία και παραγωγή χρήσιμων υλικών με παράλληλη συρρίκνωσή τους, άρα δεν αποτελούν απορρίμματα με την κλασική έννοια του όρου.

Σημασία έχει τα όποια γραμμάρια προϊόντος να εξήχθησαν με περιβαλλοντικά ασφαλή και βιώσιμο τρόπο που δεν υποθηκεύει την περιβαλλοντική υπόσταση των επόμενων γενεών κι ακόμη αρκεί να απασχολήθηκαν στην αναπτυξιακή αυτή δραστηριότητα άνθρωποι με ασφαλείς και αποδεκτές συνθήκες εργασίας. Αρκεί αυτή η δραστηριότητα τελικά να συμβάλει στο τοπικό και εθνικό συμφέρον.

  • Kittila Gold Mine...

  • Ο χρυσός στην Ελλάδα και ...αλλού!

  • Χρυσός: Kοιτάσματα, Παραγωγή, Εμπλουτισμός

  • Οι επιστημονικές απόψεις για τη μεταλλουργία χρυσού – Έλλειμμα μεταλλειολόγων (?)