29.7.11

Οι ρυθμίσεις για την Περιβαλλοντική Αδειοδότηση και τα Αυθαίρετα σε Σχέδιο Νόμου

Newsletter 20110729


26.7.11

Το αίσχος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων

Οχι δεν πρόκειται για τα επιτόκια. Ούτε για το ότι το ΤΠΔ εμφανίζεται με μικρή ρευστότητα και ανοίγματα προς τους δήμους με αποτέλεσμα να αποδίδονται εκεί τα "γαλαντόμα" κλιμακούμενα επιτόκια προθεσμιακών καταθέσεων που ξεπερνούν το 6%.

Πρόκειται για την καθημερινή αποκαθήλωση της αξιοπρέπειας εκατοντάδων νέων και γεροντότερων ελλήνων πολιτών που αποφάσισαν να εμπιστευθούν τις καταθέσεις τους στο ΤΠΔ.
Εχετε πάει ένα πρωϊ πρις τις 8.30 να "στηθείτε" απέξω για να πάρετε σειρά στο ΤΠΔ; Μια φορά φτάνει για να αιστανθείτε "υπάνθρωπος". Για να σπρωχθείτε και να προπηλακισθείτε χωρίς λόγο και χωρίς διάθεση, να τσακωθείτε χωρίς λόγο με συνταξούχους απομάχους ή νεώτερους εργαζόμενους που είναι πριν ή μετά απο σας στη σειρά για το μαγικό νούμερο.. Το νούμερο που σας δίνει προτεραιότητα να πάτε στο γκισέ...

Αν ρωτήσεις τους υπευθύνους θα σου πουν. Εμείς δεν ξέρουμε τίποτε για το υποτιθέμενο καθημερινό "έγκλημα", εμείς 8.30 ανοίγουμε και είμαστε στο πόστο μας κάθε μέρα την ώρα αυτή. Τι μας νοιάζει τι γίνεται ενωρίτερα και έξω από το κατάστημα. Ορισμένοι μάλιστα, οι πιο έξυπνοι, θα προσθέσουν κλείνοντας το μάτι: αν ρίξουμε τα επιτόκια, θα τσακώνονται οι πολίτες ποιός θα πρωτομπεί; Δεν νομίζω...

Μόνο που αυτό που γίνεται αγαπητοί κύριοι, καθημερινά απέξω από το κατάστημά σας, εδώ και δεκαετίες, σας αφορά.

Διότι γίνεται από σεβάσμιους κυρίως πολίτες και γίνεται προς όφελός σας, οι άνθρωποι προσέρχονται να σας φέρουν τις οικονομίες τους, να προσθέσουν στην ρευστότητα του "μαγαζιού". Κρίμα που σεις κάνετε πως δεν το καταλαβαίνετε αυτό. Κρίμα που οι κακόμοιροι πολίτες αντί να βλέπουν ποιός πραγματικά οφείλει να δώσει λύση (εύκολη και χωρίς ιδιαίτερο κόστος είναι αλήθεια), κοιτάνε μόνο ποιός τους παίρνει τη σειρά τους..

Κρίμα που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια λογαριάζεται με τον τρόπο αυτό. Και το αίσχος στον τόπο μας ζει και βασιλεύει...

[Πέτρος Τζεφέρης]

21.7.11

Αλλοίμονο στον έλληνα που δεν έχει χωριό να λημεριάσει...

Ξέρετε πώς φυτεύουν ντομάτες και μελιτζάνες;
Και πώς κλαδεύουν τις ελιές;
Αν όχι ίσως χρειαστεί να το μάθετε. Διότι tomorrow is another day...
H μέρα της χρεωκοπίας, η συνειδητοποίση της χρεωκοπίας..
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν  μπορούσε να ζει μόνο με αυτά, που παρήγε. Ηθελε περισσότερα. Απόδειξη ότι σήμερα εισάγει το 75% και πλέον των αναγκών της σε τρόφιμα και γεωργικά προϊόντα.
Και τώρα που η ίδια η ζωή μας ξεβολεύει βίαια κι ανατρέπει όσα είχαμε συνηθίσει εδώ και δεκαετίες, κάτι πρέπει να κάνουμε.
Ας μάθουμε λοιπόν κατά που πέφτει το χωριό του πατέρα μας και του παππού μας κι ας ξεκινήσουμε από εκεί.
Tomorrow is another day...

19.7.11

Το ΙΓΜΕ πρέπει να συμμαζευτεί, ΟΧΙ να κλείσει!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΓΜΕ ΣΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙAΣ ΤΟΥ

18.7.11

Οι Σπάνιες Γαίες γίνονται ολο και λιγότερο σπάνιες!

Τεράστια κοιτάσματα σπάνιων γαιών, εκτιμάται ότι έχουν εντοπιστεί στο βυθό του Ειρηνικού, σε ποσότητες 1.000 φορές μεγαλύτερες από εκείνες που έχουν εντοπιστεί σε κοιτάσματα εδάφους, αναφέρουν δημοσιεύματα του Ιαπωνικού Τύπου .

Τα αποθέματα αυτά εκτιμάται ότι φθάνουν τα 100 δισεκατομμύρια τόνους, σύμφωνα με την καθημερινή οικονομική εφημερίδα Nikkei. Πιστεύεται ότι βρίσκονται σε βάθος 3.500 ως 6.000 μέτρων και καλύπτουν μια έκταση 11 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα κοιτάσματα αυτά είναι τόσο πλούσια που ένα μόνο τετραγωνικό χιλιόμετρο εξόρυξής τους, θα είναι αρκετό για την κάλυψη του ενός πέμπτου της τρέχουσας ετήσιας ζήτησης σε σπάνιες γαίες.

Η Κίνα, η οποία παράγει το 97% των παγκόσμιων αποθεμάτων σπανίων γαιών, επιβάλει το τελευταίο διάστημα περιορισμούς στις εξαγωγές των στρατηγικής σημασίας αυτών μετάλλων, που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών, μαγνητών, μπαταριών, οθονών πλάσματος, iPhone, ipods, LED, υβριδικών αυτοκινήτων κ.ά. εγείροντας ανησυχίες διεθνώς για την επάρκεια της προσφοράς και προκαλώντας την άνοδο της τιμής τους. Ολοι θυμόμαστε το γνωστό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας που αποδόθηκε στην κυριαρχία της Κίνας επί των σπάνιων γαιών, οπότε η ανακάλυψη αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα στο μονοπώλιο αυτό.

To Τόκιο έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στην αναζήτηση για νέα κοιτάσματα ως εναλλακτική λύση για τη διαφοροποίηση των προμηθειών. Η ζήτηση πάντως εκτιμάται ότι πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά εκ νέου εντός του έτους καθώς η Ιαπωνία ανακάμπτει από την καταστροφή που προκάλεσε ο σεισμός, το επακόλουθο τσουνάμι και η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα.

Οι προοπτικές του κλάδου είναι τεράστιες, αλλά μερικοί εμπειρογνώμονες έχουν προειδοποιήσει για τις δυσκολίες για την απομάκρυνση των υλικών αυτών από το βυθό της θάλασσας αλλά και για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που βρέθηκαν μέχρι τώρα θεωρείται απο ορισμένους "οικονομικά ανέφικτη" λόγω του βάθους καιτης έλλειψης της ανάλογης τεχνολογίας. Όσον αφορά τα περιβαλλοντικά θέματα, ένας από τα πιο σημαντικούς κινδύνους είναι η παρουσία ραδιενεργών υλικών όπως το ουράνιο ή θόριο που όταν είναι παρόντα στα κοιτάσματα αυτά, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα κατά την εξόρυξη.

Εμείς να υπενθυμίσουμε σε όλες τις πλευρές, τόσο σε κείνους που ονειρεύονται το νέο ελντοράντο των σπάνιων γαιών όσο και στους άλλους, στην άλλη άκρη, που επικαλούνται τις θεωρίες της "φειδωλής εξόρυξης" ή του "μαύρου κύκνου" ως μεθοδολογικά πρότυπα διαχείρισης (ή μάλλον κατάργησης!) της βιώσιμης ανάπτυξης της εξορυκτικής βιομηχανίας, ότι o καταναλωτής που θέλει να απολαμβάνει αμφότερα δηλ. τόσο τα πανταχού παρόντα μεταλλευτικά προϊόντα όσο και το καθαρό περιβάλλον, θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να "πληρώσει πλήρως" και για τα δύο!

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by tzeferis Peter]

17.7.11

Manila Bay: οι σκοτεινές πλευρές της πράσινης ανακύκλωσης!



Η ανακύκλωση αποτελεί ίσως τη μοναδική πηγή εσόδων για πολλούς φτωχούς Φιλιππινέζους στο έντονα επιβαρυμένο πλην "πράσινο" λιμάνι της Μανίλας.

Έτσι, το στρώμα υδρόβιων υακίνθων που καλύπτει τα νερά του  Manila Bay δεν πτοεί τους νέους που ψάχνουν εναγωνίως κάτω από τους  υδρόβιους υάκινθους για τυχόν υλικά  που μπορούν να ανακυκλωθούν.



The Manila bay Environmental Management Project (MBEMP)

13.7.11

Τρία ερωτηματικά για την τραγωδία στην Κύπρο

Ας προσθέσoυμε κι εμείς τα δικά μας ερωτήματα/ερωτηματικά για την τραγωδία που έπληξε την Κύπρο στις 11 Ιουλίου 2011,  τα οποία αποτελούν  συνδαυσμό πολιτικού, στρατιωτικού και τεχνοκρατικού επιπέδου, ως προς την επιλογή του χώρου φύλαξης αλλά και του τρόπου φύλαξης των εμπορευματοκιβωτίων που περιείχαν πυρίτιδα.  Σημειωτέον ότι Μέχρι σήμερα κανένας δεν έδωσε απάντηση για το ποιος και με ποιά λογική έλαβε την απόφαση αυτή.

α) Γιατί τα υλικά αυτά φυλάγονταν σε ανοικτό μέρος αφού κατά τεκμήριο αλλά και σύμφωνα με την νομοθεσία θα έπρεπε να φυλάγονται σε κλειστό χώρο με συγκεκριμένες προδιαγραφές;

β) Γιατί να φυλάγονται όλα μαζί  τα 90 και πλέον εμπορευματοκιβώτια των εκρηκτικών ενώ θα μπορούσε να "διασπαρεί" ο κίνδυνος ή και να μηδενιστεί με την "καταστροφή" των εκρηκτικών υλών;  και

γ) Γιατί να φυλάγονται πλησίον μιας νευραλγικής βιομηχανίας του τόπου, την ηλεκτρική μονάδα του Βασιλικού;


Κατά τα άλλα η νομοθεσία των Κυπρίων περί εκρηκτικών ειναι αρκούντως ενημερωμένη και εναρμονισμένη με εκείνη της ΕΕ.


  • ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ο ΠΕΡΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΩΝ ΥΛΩΝ ΝΟΜΟΣ  

  • ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΕΚΡΗΚΤΙΚΩΝ ΥΛΩΝ  



  • Ενημέρωση για την τραγωδία που έπληξε την Κύπρο στις 11 Ιουλίου 2011



  • Πλήρης Νομοθεσία για τις Εκρηκτικές Υλες 


  • [του Πέτρου Τζεφέρη]

    11.7.11

    Υπεγράφη η ΑΕΠΟ για την επένδυση του χρυσού της Χαλκιδικής!

    Οπως προκύπτει από το σχετικό  δελτίο τύπου του ΥΠΕΚΑ, ο Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, υπέγραψε τελικά την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) του έργου των Μεταλλευτικών Μεταλλουργικών Εγκαταστάσεων Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός ΑΕΜΒΧ.

    Το έργο των μεταλλευτικών και μεταλλουργικών εγκαταστάσεων στην "Κασσάνδρα" Χαλκιδικής αφορά σε μια επένδυση παγίων της τάξης των 1,3 δισ ευρώ η οποία σε πλήρη ανάπτυξη θα απασχολεί άμεσα 1800 περίπου εργαζόμενους.

    Το έργο σκοπό θα έχει την εξόρυξη, επεξεργασία και παραγωγή, μετάλλων όπως άργυρος, χρυσός, χαλκός καθώς και συμπυκνώματα μετάλλων μολύβδου και ψευδαργύρου.

    Το συνολικό έργο αναπτύσσεται:
    • στο Μαντέμ Λάκκο του Δήμου Αριστοτέλη όπου θα εγκατασταθεί νέο εργοστάσιο εμπλουτισμού και μεταλλουργία και θα ξεκινά η υπόγεια σήραγγα σύνδεσης με το μεταλλείο Ολυμπιάδας 
    •  στην Ολυμπιάδα με την ανάπτυξη του υπόγειου μεταλλείου και την απομάκρυνση / αποκατάσταση της παλιάς λίμνης τελμάτων και άλλων ρυπασμένων χώρων καθώς και του παλαιού εργοστασίου εμπλουτισμού
    • στις Σκουριές με την ανάπτυξη επιφανειακού/υπογείου μεταλλείου και εργοστασίου εμπλουτισμού
    • στις Μαύρες Πέτρες/ Μαντέμ Λάκκο με την ανάπτυξη και εξάντληση του κοιτάσματος του υπογείου μεταλλείου και
    • στο Στρατώνι με την επέκταση και εκσυγχρονισμό του υφιστάμενου λιμένα και την απομάκρυνση του παλαιού εργοστασίου εμπλουτισμού.
    Συμφωνα με το δελτίο τύπου, ο σχεδιασμός του έργου έγινε κατά τέτοιο τρόπο ώστε:

    α) να καλυφθούν πλήρως οι αυστηρές απαιτήσεις των περιβαλλοντικών Υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ και των Υπηρεσιών των συναρμόδιων Υπουργείων.
    β) να εφαρμοσθούν οι Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές όπως αυτές έχουν εξειδικευθεί στα τεχνικά κείμενα της ΕΕ.
    γ) να καλυφθούν πλήρως οι απαιτήσεις και οι πλέον αυστηρές προδιαγραφές που προκύπτουν από Οδηγίες, Κανονισμούς και Αποφάσεις της ΕΕ.


    Read More

    Ιωάννης Λεονάρδος: Μεταλλεία και Μαντεία στην Αρχαιότητα

    Η μαντεία στην αρχαία Ελλάδα άσκησε έντονη επιρροή σε ποικίλες πτυχές της θρησκευτικής, κοινωνικής αλλά και οικονομικής ζωής. Θα μπορούσε άραγε να επηρεάζει και την μεταλλευτική και γενικότερα την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου κατά την αρχαιότητα;

    Ο K. Κονοφάγος, στο βιβλίο του "Τὸ Ἀρχαῖο Λαύριο", εικάζει την επενέργεια της μαντείας κατά τις μεταλλευτικές εργασίες, χωρίς όμως να αναλύει το ζήτημα ούτε να παραπέμπει σε πηγή ή βιβλιογραφία. H S. Blakely (Myth, Ritual, and Metallurgy in Ancient Greece and Recent Africa) αναφέρεται στους Κουρήτες, οι οποίοι ήταν μάντεις και μεταλλουργοί. Δεν ερμηνεύει ειδικά τον συνδυασμό των δυο αυτών ιδιοτήτων ούτε μνημονεύει τις μαντικές ικανότητες των υπόλοιπων δαιμόνων της μεταλλουργίας.

    Το  θέμα της μαντείας στην αρχαία Ελλάδα έχει μακρόχρονη ιστορία διερεύνησης αλλά δεν έχει πάψει να θεωρείται ανοικτό για περαιτέρω έρευνα. Σε αυτό συμβάλλει το εύρος των χρήσεών της μαντείας στην αρχαία Ελληνική κοινωνία. Οι ερωτήσεις στις οποίες καλούνταν να απαντήσουν οι μάντεις και τα μαντεία ήταν ποικίλες. Σε αυτές συγκαταλέγονταν κάποιες γενικές, σχετικές με τη λατρεία, αλλά και εκείνες που υπέβαλλαν ορισμένοι επαγγελματίες πριν τη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

    Από την άλλη πλευρά, η ιστορία της αρχαίας μεταλλείας και μεταλλουργίας εστιάζει σε ζητήματα τεχνικής φύσεως. Αυτά συνδέονται με την ανάπτυξη των τεχνικών γνώσεων του ανθρώπου, η οποία επέφερε την εξέλιξη των μεθόδων εξόρυξης και κατεργασίας των μετάλλων.

    Δεν έχει μελετηθεί ωστόσο η σημασία του θείου για τους μεταλλευτές και τους μεταλλουργούς. Ας σημειωθεί ότι η θρησκεία –διά της μαντείας– ασκούσε επιρροή σε πολλούς τομείς της αρχαίας Ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομίας.

    Στην εξαιρετικά πρωτότυπη εργασία του Γιάννη Λεονάρδου, διερευνάται η επίδραση των μάντεων και των μαντείων στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, από το στάδιο της εξόρυξης του μεταλλεύματος έως αυτό της εμπορικής προώθησης των προϊόντων των μεταλλοτεχνιτών.


    Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι η μαντεία επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή μετάλλων έχοντας ρόλο υποστηρικτικό. Παρείχε δηλαδή το αίσθημα ασφάλειας στους ανθρώπους μέσω της θεϊκής εύνοιας ώστε να προχωρήσουν σε δύσκολα εγχειρήματα, χωρίς το ρίσκο να λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας.

    Μήπως αλήθεια αυτό το συμπέρασμα μας θυμίζει τίποτε, σήμερα στην Ελλάδα των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων;  Oπου μια απλή αναδρομή στην πρόσφατη μεταλλευτική ιστορία του τόπου μας την τελευταία 20-30 ετία δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη;

    Μήπως θα πρέπει να ξαναεπανέλθουν τα μαντεία για να ...αποβάλουμε το άγχος του επενδυτικού ρίσκου την εποχή που είναι μετρήσιμες όχι μόνο οι περιβαλλοντικές αλλά και οι κοινωνικές επιπτώσεις των βιομηχανικών εγχειρημάτων;

    Η μήπως τελικά θα πρέπει να ανατρέξουμε στην βοήθεια της σύγχονης Πυθίας για να εκμαιεύσουμε το χρησμό περί χρησιμότητας ενός Εθνικού Γεωλογικού Ινστιτούτου (βλ. ΙΓΜΕ), το οποίο ανεξάρτητα από επιμέρους απόψεις και ενστάσεις που ολοι κατά καιρούς έχουμε εκφράσει, αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την στοχευμένη αξιοποίηση της Ορυκτής μας παρακαταθήκης;


    Ι. Λεονάρδος: Μεταλλεία και Μαντεία στην Αρχαιότητα.Συμβολή στην Ιστορία της Αρχαίας Μεταλλείας

    [by Tzeferis Petros]

    6.7.11

    Αν εξοικονομούμε νερό, εξοικονομούμε ενέργεια!

    ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΝΕΡΟΥ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΔΡΕΥΣΗ-ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ
    [Δρ. Λουκάς Γεωργαλάς,  Στέλεχος ΥΠΕΚΑ]

    Πολλοί γνωρίζουμε τη σημασία της εξοικονόμησης τόσο στην ενέργεια όσο και στο νερό. Λίγοι όμως γνωρίζουν την άμεση σχέση τους. Ανάβουμε τα φώτα στο μπάνιο και ανοίγουμε το ντους χωρίς να συνειδητοποιούμε πόσο στενά συνδεδεμένα είναι το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα μεταξύ τους.

    Έχουμε αναρωτηθεί πόση ενέργεια ξοδεύεται για την άντληση και μεταφορά του νερού, τη διύλιση, τη διανομή, για να φτάσει στους τελικούς χρήστες και στη συνέχεια τη μεταφορά των αποβλήτων και τον καθαρισμό τους για την απόδοση του νερού (της όποιας ποιότητας) στους τελικούς αποδέκτες; Αυτός ο «μικρός κύκλος» του νερού έχει ένα ενεργειακό κόστος το οποίο πολλές φορές είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Αναφέρεται ότι σε παγκόσμιο επίπεδο το κόστος αυτό καλύπτει το 7% της συνολικής παγκόσμιας κατανάλωσης.

    Οι αμερικανικές υπηρεσίες ύδρευσης αποχέτευσης υπολογίζεται ότι καταναλώνουν περίπου 56 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες (kWh) ανά έτος (το 3% της εθνικής κατανάλωσης ενέργειας). Η ενέργεια αυτή είναι ικανή να τροφοδοτήσει με ηλεκτρικό ρεύμα πάνω από 5 εκατομμύρια σπίτια για ένα ολόκληρο έτος, ισοδυναμεί δε με την προσθήκη περίπου 45 εκατομμυρίων τόνων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

    Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι, αφήνοντας μια βρύση να τρέξει για πέντε λεπτά χρησιμοποιείται περίπου τόση ενέργεια όση αν αφήσουμε έναν λαμπτήρα 60-watt αναμμένο για 14 ώρες.

    Η ενέργεια είναι συνήθως μία από τις πρώτες δαπάνες σε δήμους που έχουν υπηρεσίες ύδρευσης αποχέτευσης, συχνά δε ισοδυναμεί με το 1/3 του προϋπολογισμού τους, και αυτό εξαιτίας της λειτουργίας των προαναφερόμενων εγκαταστάσεων. Φαίνεται μάλιστα ότι είναι η δεύτερη δαπάνη μετά τη μισθοδοσία. Το μεγαλύτερο βάρος της ενεργειακής δαπάνης ανήκει βέβαια στον εξοπλισμό, του οποίου η Ενεργειακή Απόδοση είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το Αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας υπολογίζει ότι περισσότερο αποδοτικές αντλίες θα μπορούσαν να επιφέρουν εξοικονόμηση ενέργειας μέχρι και 20%. Ειδικότερα για τις αντλίες υπολογίζεται ότι στη διάρκεια ζωής τους τα συνολικά έξοδα κατανέμονται ως εξής: 3% για την αγορά τους και  74% για την ενέργεια που καταναλώνουν.Αυτό είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο το οποίο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις σχετικές συμβάσεις προμήθειας (Πράσινες συμβάσεις).

    Αναφέρεται στο διαδίκτυο ότι η κατανάλωση ενέργειας στα περισσότερα υδατικά συστήματα σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε να μειωθεί τουλάχιστον κατά 25% μέσω οικονομικά αποδοτικών δράσεων. Το ποσοστό αυτό όσο υψηλό και αν θεωρηθεί καταδεικνύει τα περιθώρια εξοικονόμησης ενέργειας που υπάρχουν.

    Από τα παραπάνω φαίνεται πόσο σημαντικό είναι να περάσει στον κόσμο η έννοια της οικονομίας στο νερό, ανεξάρτητα από το αν διανύουμε περιόδους λειψυδρίας. Όμως εξίσου σημαντικό είναι το μεγάλο πρόβλημα των διαρροών στα δίκτυα, το οποίο είναι αρμοδιότητας των υπηρεσιών ύδρευσης. Το ποσοστό των διαρροών σε αναπτυσσόμενες περιοχές μπορεί να φτάσει το 50% ενώ πολλές πόλεις στον ανεπτυγμένο κόσμο έχουν διαρροές της τάξης του 20%.

    Τα επόμενα χρόνια το πρόβλημα θα ενταθεί. Δεδομένου ότι όλο και περισσότερα άτομα μετακινούνται στις πόλεις, (έως το 2020 περισσότερα από 50 τοις εκατό του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών θα ζουν σε αστικά κέντρα), το βάρος του κόστους για την παροχή νερού στους αστικούς πληθυσμούς θα γίνει ακόμη πιο κρίσιμο για τη βιωσιμότητα και την ευημερία των δήμων. Να σημειωθεί δε ότι μόνο περίπου το μισό των κατοίκων των αστικών κέντρων, στις χώρες αυτές, διαθέτουν σήμερα συνδέσεις νερού στα σπίτια τους, και περισσότερο από το ένα τέταρτο δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.

    Πλήρες Αρθρο στο Περιοδικό «ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΑ» της ΕΛΕΤΑΕΝ, τεύχος 65 Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2011 (σελ. 31-35)

    5.7.11

    Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Ορεινού Ογκου του Υμηττού

    Αυξημένη προστασία στο σύνολο του ορεινού όγκου του Υμηττού προβλέπει το προεδρικό διάταγμα «περί καθορισμού μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή – Ιλισίων». Το νέο διάταγμα αντικαθιστά το προηγούμενο του 1978 και στηρίζεται σε μελέτη του Οργανισμού Αθήνας.

    Το προεδρικό διάταγμα ήδη δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 187/ Δ/ 16.6.2011) και αφορά στο κομμάτι του Υμηττού που περικλείεται από τους δήμους Αγίας Παρασκευής, Παπάγου – Χολαργού, Αθηναίων, Ζωγράφου, Καισαριανής, Βύρωνα, Ηλιούπολης, Ελληνικού – Αργυρούπολης, Γλυφάδας, Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης, Κρωπίας και Παιανίας.

    ΠΔ «Περί καθορισμού μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή – Ιλισίων» [ΦΕΚ 187/ Δ/ 16.6.2011] 

    Σημαντική είναι η πρόβλεψη για τη δημιουργία δυο μητροπολιτικών πάρκων (Γουδή – Ιλίσια), που θα συνδέουν την πόλη με το ορεινό σύστημα, αλλά και για τη σύσταση φορέα διαχείρισης.

    Η προβλεπόμενη ζώνη Α απόλυτης προστασίας εκτείνεται σε έκταση σχεδόν 100.000 στρεμμάτων και κατά περιοχές φθάνει στο σχέδιο πόλης. Σε αυτήν εντάσσονται τα σημαντικότερα ρέματα και οι αρχαιολογικοί χώροι, ενώ η δόμηση απαγορεύεται πλήρως. Περιφερειακά αυτής ή με μορφή θυλάκων αναπτύσσεται η ζώνη Β με χρήσεις υπαίθριου αθλητισμού και πολιτισμού καθώς και εκπαίδευσης, με όρους πολύ αυστηρότερους των προ υφισταμένων.

    Παράλληλα θεσπίζεται κατάλογος αυθαιρέτων κτισμάτων, απαγορεύονται οι υπαίθριες πινακίδες διαφήμισης, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, ενώ προβλέπεται χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης βιομηχανιών.

    Στο άρθρο 7 (Μεταβατικές διαταξεις) γίνεται αναφορά και στα λατομεία (πολλά ανενεργά αλλά και δύο εν ενεργεία) της περιοχής. Συγκεκριμένα:  "Όλα τα λατομεία τα κείμενα εντός των ζωνών προστασίας, χαρακτηρίζονται ως ανενεργά. Επιβάλλεταιμόνο η αποκατάσταση δίχως εξόρυξη, βάσει της κείμενης νομοθεσίας και η απομάκρυνση όλων των εγκαταστάσεων παραγωγής προϊόντων. Τα λατομεία αυτά οφείλουν να ολοκληρώσουν την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος εντός τριών (3) ετών από τηνημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος". 

    Τα παραπάνω αφορούν τόσο τα πολλά ανενεργά λατομεία της περιοχής όσο και τα  δύο ενεργά λατομεία «Κυριακού» και «Τριάς- Εμπορολατομική».

    2.7.11

    Οι δύο μύθοι ότι δεν παράγουμε τίποτα και δεν υπάρχουν λεφτά...


    [του Κώστα Νικολάου]
    Όλες οι οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις του διεθνώς αποτυχημένου και καταρρέοντος νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να επιβάλλουν την πολιτική τους για την «αντιμετώπιση» της κρίσης στηριζόμενοι στη μαζική διάδοση και επικράτηση διαφόρων μύθων, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν ο μύθος ότι σαν χώρα δεν παράγουμε τίποτα και ο μύθος ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Συνοδευτικά στοιχεία αυτών των μύθων είναι οι ισχυρισμοί ότι ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός διεφθαρμένων, κλεφτών, τεμπέληδων, βολεψάκηδων, χαβαλετζήδων κλπ, ότι δεν κάνει τίποτα άξιο λόγου και φυσικά, ότι ζει με δανεικά.

    Η επιτυχής έκβαση της παραπάνω προσπάθειας θα έχει σαν συνέπεια την κατασκευή ενός λαού, που θα συναινέσει και θα αποδεχθεί τα πάντα, αφού τίποτα δεν παράγει, άρα κέρδη δεν υπάρχουν και φυσικά, λεφτά δεν υπάρχουν.

    Μήπως όμως παράγουμε πολλά μεν, αλλά ο παραγόμενος πλούτος στην Ελλάδα γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος του κέρδη και μάλιστα σχεδόν αφορολόγητα και έτσι αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε και γι’ αυτό δημιουργήθηκε το χρέος;

    Μήπως αυτό είναι που επιχειρείται με κάθε τρόπο να αποκρυφτεί, επιρρίπτοντας ταυτόχρονα την ευθύνη του χρέους στο δήθεν υπερτροφικό δημόσιο και στους δήθεν τεμπέληδες έλληνες εργαζόμενους, έτσι ώστε –ως ένοχοι - να αποδεχθούν ότι το χρέος είναι δικό τους, ότι πρέπει αυτοί να πληρώσουν (με επιπλέον φόρους σε μισθωτούς και συνταξιούχους, με απολύσεις-ανεργία και με δραματική μείωση εισοδημάτων) και ότι πρέπει να πουληθεί δημόσια περιουσία;

    Μήπως;

    Τι δείχνουν τα στοιχεία σε ότι αφορά το αν παράγουμε ή όχι και αν υπάρχουν λεφτά;

    Δεν παράγουμε τίποτα;

    Η συνέχεια στο Enet blog