29.2.12

Τα ρετιρέ του δημοσίου...

Τις κατηγορίες λειτουργών του δημοσίου και ΝΠΔΔ, των οποίων οι συνολικές μικτές μηνιαίες αποδοχές υπερβαίνουν το ποσό των 5.000 ευρώ, γνωστοποιεί ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης με έγγραφο που απέστειλε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης που είχε καταθέσει η ανεξάρτητη βουλευτής Ελίζα Βόζενμπεργκ.

Oπως προκύπτει από το έγγραφο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών πρόκειται για τους εξής:
  • Πρόεδρος της Δημοκρατίας (σ.σ. πρόσφατα ανακοίνωσε ότι παραιτείται της αποζημίωσης), Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί, Βουλευτές και Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων.
  • Πρόεδροι και Αντιπρόεδροι των Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών.
  • Δικαστικοί Λειτουργοί από το βαθμό του Προέδρου Πρωτοδικών και κύριο προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από το βαθμό του Δικαστικού Αντιπροσώπου Α΄Τάξης.
  • Διπλωματικοί Υπάλληλοι που υπηρετούν στο εξωτερικό.
  •  Γιατροί ΕΣΥ με βαθμό Διευθυντή και υπηρεσία άνω των 25 ετών.
  • Μέλη ΔΕΠ Πανεπιστημίων και μέλη Ε.Π. ΤΕΙ που συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα.
  • Δήμαρχοι Δήμων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων.
  • Γενικοί Γραμματείς Περιφερειών και Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.
  • Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων 
  • Διοικητές ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΔΥΠΕ
  • Πρόεδρος ΕΟΤ
  • Γενικός Διευθυντής και Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής ΟΔΔΗΧ
Εγω να θυμίσω ότι ενας διευθυντής του δημοσίου δεν παίρνει παραπάνω από 1400 ευρω... Με όσα διδακτορικά, όσα παιδιά, όση συνεισφορά και όσο φιλότιμο κι αν έχει...

27.2.12

and the oscar goes.... στην νοσταλγία του βωβού!

Για πρώτη φορά βραβεύεται μια ταινία όχι μόνο ασπρόμαυρη αλλά και βωβή. Μετά τον πραγματικό βωβό του Τσάρλι Τσάπλιν, του Μπάστερ Κίτον, της Γκρέτα Γκάρμπο κλπ. , αρκετοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι φλερτάρισαν με επιτυχία με τη γοητεία του black and white. Ο Μπομπ Φόσι στον «Λένι ο βρωμόστομος», ο Γούντι Αλεν με το «Μανχάταν», ο Στίβεν Σπίλμπεργκ με την κορυφαία περίπτωση της «Λίστας του Σίντλερ» του 1993 με τα πολλά επίσης Οσκαρ. Ομως ασπρόμαυρο και βωβό είναι η πρώτη φορά.


Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν; Η απλά μια καινούργια μόδα, αυτή της επιστροφής στο παρελθόν της βωβής ασπρόμαυρης εποχής;

26.2.12

We are all Greeks? Δεν θα το 'λεγα…

[Της Ελενας Ακρίτα]

Τον τελευταίο καιρό έχουμε δαιμονοποιηθεί διεθνώς - και όχι άδικα σε όλα τα σημεία. Οι πολιτικοί μας είναι άπαιχτοι, δεν υπάρχουν αυτοί οι τύποι! Μας βουλιάξανε στο χρέος, μας πατήσανε κάτω, μας βαρέσανε στο δόξα πατρί. Αλλά έχουμε κι εμείς ευθύνες και καλό είναι να τις θυμόμαστε. Μέχρι εδώ όμως. Μέχρι εδώ και μη παρέκει.

Αγαπητέ αλλοδαπέ… Καλοπροαίρετε ή κακοπροαίρετε… «Ελληνας» σημαίνει πολλά. Πολλά κι αντιφατικά. Και μόνο όσοι τα έχουμε στο γονίδιο μας μπορούμε να στα κάνουμε λιανά. Πάρε εμένα, παράδειγμα: Που ΚΑΙ ελληνίδα είμαι ΚΑΙ μ' έχω… πρόχειρη.
Εγώ φίλε, είμαι Μικρασιάτισσα. Και Κύπρια. Και νησιώτισσα. Και Ηπειρώτισσα. Και Μακεδονίτισσα. Και Θρακιώτισσα και Θεσσαλή και Πελοποννήσια κι ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ολα αυτά τα κουβαλάω μέσα μου σαν τραύματα… Σαν θαύματα. Ξέρω ότι έχω χρεοκοπήσει. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω το σκατό μου παξιμάδι. Ξέρω ότι πρέπει (αλήθεια, «πρέπει»;) να ακολουθήσω τις οδηγίες του κάθε Σόιμπλε και να κάνω οικονομία. Αλλά δεν μπορώ. Δεν το 'χω, δεν το αντέχω, πώς το λένε;
Αμα έρθεις σπίτι μου και μου πεις «μόνο ένα νερό, παρακαλώ» τρελαίνομαι. Θέλω να σε φιλέψω, να σε τρατάρω, να σου βγάλω τον καφέ με τα κουλουράκια… Ετσι με μεγάλωσαν, έτσι με μάθανε. Οταν ήμουνα μικρή κι ερχόταν κάποιος την ώρα του φαγητού, στο «καλή όρεξη» δεν απαντούσαμε «ευχαριστούμε». Απαντούσαμε «κοπιάστε». Να κάτσει ο άνθρωπος στο τραπέζι… Να μοιραστεί μαζί μας ό,τι υπήρχε.
Ακόμα και σήμερα οι χρεοκοπημένοι Ελληνες τσακώνονται στο ταβερνάκι (όσο το αντέχει ακόμα η τσέπη τους) ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Τρύπιες οι τσέπες μας, φίλε μου. Κακώς; Μπορεί! Αλλά είπαμε… το άτιμο το γονίδιο…

24.2.12

Σιγά τη λίστα...

[του Κώστα Γιαννακίδη , protagon.gr]

Το υπουργείο Οικονομικών θα παραδώσει στη Βουλή λίστα με τα ονόματα όσων βουλευτών μετέφεραν-οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους-χρήματα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα ποσά άνω των 100.000 ευρώ. Όσοι δεν καταφέρουν να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις θα δουν το όνομα τους να δημοσιοποιείται και θα βρεθούν υπόλογοι έναντι της κοινωνίας. Ακούγεται σπουδαίο, τολμηρό και δίκαιο. Αλλά μάλλον δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Διότι αν αν υπάρχει νόμιμη διακίνηση χρήματος προς το εξωτερικό, τότε αποκλείεται να έχει να κάνει με προϊόν ποινικού ή πολιτικού εγκλήματος-ενίοτε ταυτίζονται οι δύο έννοιες. Θα έχει να κάνει, υποτίθεται, με την ανήθικη φυγή χρημάτων υπό το φόβο της χρεοκοπίας. Λέτε να βρουν πολλούς ηλίθιους;

Ναι, δεν αποκλείεται να υπάρχει μία μεγάλη λίστα πολιτικών και συγγενών που έστειλαν χρήματα στο εξωτερικό. Είναι δε σχεδόν βέβαιο ότι όλοι τους θα έχουν μία πειστική εξήγηση να δώσουν προς τα αρμόδια κοινοβουλευτικά όργανα. Και το θέμα θα τελειώσει εκεί, η τιμή του πολιτικού κόσμου θα έχει διώξει τις σκιες με το φως πάνω στα στοιχεία. Βλακείες.

Υπάρχουν τόσοι τρόποι για να βγάλεις μαύρα λεφτά στο εξωτερικό που καθιστούν τα τραπεζικά εμβάσματα μέσα για έντιμους και ηλιθίους. Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις, το μαύρο χρήμα δημιουργήθηκε και κατατέθηκε στο εξωτερικό, δεν ακούμπησε καν το όνομα του βουλευτή ή υπουργού. 

Εν τέλει το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον βουλευτή που έβγαλε νομίμως χρήματα στο εξωτερικό. Βρίσκεται στον πολιτικό που οχυρώνεται πίσω από υπεράκτιες εταιρίες, μετατρέπει την ταυτότητα του σε απρόσωπο κωδικό, τσεπώνει μίζες λεηλατώντας το δημόσιο χρήμα. Και από αυτούς δεν έχουμε βρει κανέναν. Άντε έναν. Το πολύ δύο.


Σήμερα στη Βουλή η λίστα με τα εμβάσματα των πολιτικών

23.2.12

Τα "κέρδη" του Ορυκτού Πλούτου δεν (θα) σχετίζονται με τις δανειακές συμβάσεις!

Μια καινοτόμο πρόταση έκανε σήμερα ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ-ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, στη Στοά του Βιβλίου. Όπως είπε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση και αναφερόμενος στην εκμετάλλευση του πετρελαίου από τη χώρα μας, τα «πετροδολάρια» θα πρέπει να πάνε σε ένα Ταμείο που θα φτιαχτεί για τις συντάξεις.
Μάλιστα, ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει ουδεμία νύξη για συσχέτιση κερδών από τους υδρογονάθρακες με τις δανειακές συμβάσεις. Οι υδρογονάνθρακες συσχετίζονται με την εθνική κυριαρχία».

Περισσότερα για τις έρευνες για πετρέλαιο που έχουν προκηρυχθεί εδώ

Η παραπάνω πρόταση δεν αποτελεί καινοτομία φυσικά, πρόκειται για σύσταση Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών στα πρότυπα της Νορβηγίας, όπου κατατίθεται το σύνολο των εσόδων που προκύπτουν από την αξιοποίηση των πηγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, προκειμένου να στηριχθεί το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Ομως και μόνο ως δήλωση είναι σημαντική. Ας τα καταφέρουμε όμως να βγάλουμε το πρώτο μας δολάριο από τον Υποθαλάσσιο πετρελαϊκό μας Πλούτο (πλην Πρίνου) και βλέπουμε...

ΥΠΕΚΑ: Προκήρυξη νέων διαγωνισμών για έρευνες υδρογονανθράκων (σε 15 χερσαία οικόπεδα)

21.2.12

Σε ορυχεία σκοτεινά, πετάω τα σκουπίδια...




[του Τζεφέρη Πέτρου]

Τις τελευταίες δεκαετίες  η ελληνική κοινωνία εθίστηκε σε ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, στην ιδέα της ανάπτυξης μέσω του τομέα παροχής υπηρεσιών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη στροφή κυρίως στον (μέτριας και κακής ποιότητας) τουρισμό, το δημόσιο και τις τράπεζες, άσχετα αν ο τουρισμός ρυπαίνει εξίσου ή αν κατασπαταλά φυσικούς πόρους από δημόσια αγαθά.

Η κοινωνία μας διαμαρτύρεται πλέον συστηματικά για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της πρωτογενούς παραγωγής, εντούτοις είναι τόσο υποκριτική που, παρά την πολυεπίπεδη κρίση, αυτή  με τον ίδιο συστηματικό τρόπο υιοθετεί μοντέλο ανάπτυξης που καταναλώνει συνεχώς περισσότερη ενέργεια και φυσικούς πόρους, αγοράζει ολοένα και περισσότερα σπίτια και αυτοκίνητα, πιέζει για αλλαγή χρήσεων γης με αθέμιτα μέσα κλπ.

Εχουμε φθάσει στο σημείο να απαξιώνουμε την πρωτογενή παραγωγή παντού και να μιλάμε για την «βαριά βιομηχανία των υπηρεσιών». Πρεσβεύουμε με θέρμη την "οικονομία της γνώσης" και την πλήρη "αποϋλοποίηση της οικονομίας" χωρίς όμως να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια απεξάρτησης από τα καταναλωτικά  "καλούδια" που μας οδήγησαν σε αυτήν.  Μιλάμε για πλήρη σύγχυση, που όμως έχει οδηγήσει να μην υπάρχουν πλέον επαγγελματίες γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ψαράδες, δασοκόμοι, λατόμοι, ούτε καν βιομηχανικοί εργάτες. Υπάρχουν παντού επαγγελματίες καιροσκόποι, που αλλάζουν εν μια νυκτί όχι φυσικά επάγγελμα αλλά απλώς τομέα καιροσκοπισμού.... 

Πλήρες άρθρο εδώ

19.2.12

Αυτός ο λαός έχει δικαίωμα να επιβιώσει!


18.2.12

We are all Greeks: αποδείξτε το...



Διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας προετοιμάζονται σε ευρωπαϊκές χώρες το μεσημέρι του Σαββάτου με αφορμή την οικονομική κρίση και τα οξύτατα προβλήματα που προκαλεί στην ελληνική κοινωνία.

Οι διαδηλώσεις συμπαράστασης θα γίνουν το Σάββατο στις 15:00 (ώρα Ελλάδας).

Στο Παρίσι, το ραντεβού έχει δοθεί στην πλατεία του Τροκαντερό, γνωστή ως πλατεία των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Πάνω από 17 οργανώσεις έχουν δηλώσει συμμετοχή, ενώ το παρών θα δώσουν το κίνημα των «Αγανακτισμένων», καθώς και η «Πρωτοβουλία Ελλήνων φοιτητών και εργαζομένων».

Κινητοποίηση προγραμματίζεται ακόμη και στη Νέα Υόρκη το Σάββατο στις 14:00 στο πάρκο Ζουκότι όπου επί μήνες είχαν κατασκηνώσει τα μέλη του κινήματος Occupy New York.

Στον μπλογκ http://jesuisgrec.blogspot.com Ευρωπαίοι υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και ζητούν την ελληνική υπηκοότητα, θέλοντας να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους.

Στο Facebook υπάρχει, μάλιστα, ομάδα που ονομάζεται: «We are all Greeks». Πάνω από δέκα σελίδες στο Facebook είναι αφιερωμένες στο ίδιο θέμα, με επίκεντρο -η κάθε μία- μία πόλη της Γαλλίας όπου οργανώνεται η κινητοποίηση.

Ένα πιο πλήρη κατάλογο με τις σχετικές σελίδες μπορείτε να δείτε εδώ.

Italy and Greece: Rule by the Bankers

15.2.12

Rebranding Greece or Rebranding Greeks?


Turkey: Europe’s Largest Gold Producer...


Mining Turkey Magazine No 1 Gold Miners Ass PDF

Η Τουρκία εντός του 2011 παρήγαγε 24,4 τόνους χρυσού αξίας $ 1,365 δισεκατομ. ενώ για το 2013 αναμένεται να παράγει 40 τόνους χρυσού.

Αν δε ληφθεί υπόψιν ότι σύμφωνα με τα ερευνητικά γεωλογικά δεδομένα,  το Τουρκικό αποθεματικό δυναμικό ξεπερνά  τους 6.500 τον. χρυσού, καταλαβαίνει κανείς ότι η δραστηριότητα αλλά και οι προοπτικές βρίσκονται ακόμη σε βρεφική ηλικία...

Πλήρες άρθρο εδώ

13.2.12

Ο τσίλερ κι εμείς...

Ο  Ερνέστος Τσίλερ  ήταν γερμανός που αποφάσισε να γίνει έλληνας και Αθηναίος.

Προεδρικό μέγαρο, Ιλίου Μέλαθρον, Εθνικό Θέατρο, Μέγαρο Μελά, Δημαρχείο Ερμούπολης Σύρου... Ποιος δεν έχει θαυμάσει τα εξαίσια νεοκλασικά του Τσίλερ;

Πέθανε φτωχός χωρίς σπίτι, αυτός που έκτισε 600 σπίτια στην ελλάδα..

Εμείς πάλι οι έλληνες καίμε τα έργα του τσίλερ και καταθέτουμε μαύρα λεφτά στις γερμανικές τράπεζες..

 Το καλύτερό μας δε είναι μια βουβή διαμαρτυρία με κεράκια....

12.2.12

Sustainable lifestyles...


11.2.12

Με ποιό δικαίωμα να πω στα παιδιά μου να ...κάψουν τα δικά τους καράβια;



Μεγαλώσαμε καίγοντας τα καράβια μας γι' αυτόν τον τόπο.
Μείναμε εδώ από πείσμα και τρέλα ψάχνοντας για νερό...
Οταν τούτη δω η χώρα δεν μας έδωσε την ευκαιρία
να απολαύσουμε τον πανέμορφο ήλιο της
ούτε στιγμή...

Και τώρα;
Τώρα τί;
Με ποιό δικαίωμα θα ζητήσουμε την ίδια θυσία από τα παιδιά μας;

Η πιο γλυκειά πατρίδα είναι η καρδιά.
Που μας κράτησε με τις αλυσίδες της
στην σκλαβιά για πάντα...
Πικραμένους κι εντροπαλούς..
Με μια κρυφή, ανείπωτη ελπίδα...
που δεν ήρθε ποτέ.

Ομως η καρδιά των παιδιών θα φτερουγίσει αλλού,
σε άλλες πατρίδες
και σε άλλες αλυσίδες...

Κρίμα.. ανατολίτη ροκά,
που το τραγούδι σου
δεν θα τιμήσουν κι άλλες γενιές.

[by Tzeferis Peter]

10.2.12

βαστάτε γερά τώρα: μη μας αρπάξουν και τα όνειρα...




Ποιά όνειρα; Ναι τα όνειρα της φτώχειας, της ανέχειας και των 500 ευρώ...

Ναι τα όνειρα των νέων..

που ελπίζουν ακόμη.. ακόμη κι από άγνοια ακόμη κι από αφέλεια..

Το ελπίζω όμως σήμερα σημαίνει ό,τι και το ..αντέχω.

Και πρέπει να αντέξουμε..


Ο,τι κι αν σας πάρουν, μένουν τα όνειρα..

8.2.12

H ελλάδα του ομορφάντρα και του ορυκτού θησαυρού πάνω στον οποίο καθόμαστε!

Οι Έλληνες θα μπορούσαν να ζουν σαν Σαουδάραβες!

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]

Ούτε εμένα μου αρέσει η Ελλάδα της "αγαπούλας", "της κουκούλας", "του ομορφάντρα" , "του ο τζάμπας ζει", και της "φουκαριάρας της μάνας μου". Οπως δεν μου άρεσε παλιότερα η ελλάδα ως ψωροκώσταινα και ως  χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα. Και θα συμφωνήσω, πέραν από αντιρρήσεις σημειολογικού χαρακτήρα ως προς το "γήπεδο" (που δεν φταίει σε τίποτε, αντίθετα έχει συνδεθεί κάποτε μη την μόνη διασκέδαση της τίμιας φτωχολογιάς!), με το άρθρο της Χριστίνας Ταχιάου από το protagon.gr

Γιατί είναι η ίδια η Ελλάδα του ελληναρά, της αρπαχτής, του "ωχ αδερφέ"  και του "μαζί τα φάγαμε"  που μας έφερε μέχρις εδώ. Γιατί είναι η Ελλάδα που δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και οδηγήθηκε μέχρι εδώ: από το χωριό και τον κοινωνικό εθελοντισμό του χάρις στον οποίο επιζήσαμε επί δεκαετίες στην σημερινή αξιακή κρίση της πόλης, την σημερινή κρίση πολιτισμού και ταυτότητας. Και φυσικά την οικονομική κρίση που ήρθε για να μείνει.   Ισως και για πάντα, αν δεν καταλάβουμε ότι πίσω από αυτήν είναι η αξιακή κρίση κι αν δεν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε.. Και δεν εννοούμε -ως συνήθως- να αλλάξουμε τους ...άλλους, τους διπλανούς μας ή τους ξένους που όλοι μαζί μας φταίνε,  ούτε εννοούμε να κάνουμε "παράκαμψη" και να σωθούμε εμείς έναντι των άλλων, αλλά να αλλάξουμε πραγματικά..

Εμείς όμως επιμένουμε να ψάχνουμε για "εξιλαστήρια θύματα" για να ρίξουμε το φταίξιμο αλλά  και "απο μηχανής θεούς" που θα μας γλιτώσουν από το αδιέξοδο και θα μας κάνουν ξανά πρώτους στο ..χωριό. Χωρίς αλλαγή, χωρίς προσπάθεια, έτσι όπως οι λίρες που έψαχναν οι παπούδες μας χτισμένες στις κατοχικές αυλές τους..

Ενας από αυτούς τους "απο μηχανής" θεούς-σωτήρες, μια τέτοια σωσσίβια λέμβος θεωρείται  και ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος.  Είναι πλέον συνηθισμένες οι ατάκες:  Η Ελλάδα "κάθεται" πάνω σε τουλάχιστον 30 δις. βαρέλια πετρελαίου!   Η Ελλάδα "κάθεται" πάνω σε πάνω από 2 τρισ. ευρω, όσο υπολογίζεται η αξία του ορυκτού της πλούτου.  Οι Eλληνες θα μπορούσαν να ζουν σαν Σαουδάραβες... Καθόμαστε πάνω σε βουνό χρυσό και πήγαμε στο ΔΝΤ;   


Πλήρες άρθρο εδώ

6.2.12

Σαράντος Καργάκος: o Μανιάτης οφείλει να είναι γενναιόδωρος

Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!
Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.

Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν' απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι' αυτό το λόγο να είναι αποικία».

Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.

Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε...»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί - κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι' αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα 'ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας... σκοτώσουν.

Μέρος Δεύτερο
Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:
- Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!...

Επειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό - σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.

Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.

- Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω...

Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:

- Να 'σαι συγχωρεμένος...
Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ' έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι' αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο - κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.
Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.

[Του Σαράντου Καργάκου, Ιστορικού - Συγγραφέως, Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2012, Εκδόσεις Φιλιππότη]

15.000 απολύσεις στο Δημόσιο μέχρι το Πάσχα...

Σε απολύσεις 15.000 δημόσιων υπαλλήλων αναμένεται να προχωρήσει η κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την κατάργηση φορέων ή τη μείωση του μεγέθους τους, αλλά και την κατάργηση υπηρεσιακών μονάδων, έπειτα από τις έντονες πιέσεις που δέχθηκε από την τρόικα, προκειμένου να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση της χώρας.

Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί τα κριτήρια για την αξιολόγηση δομών και προσωπικού στο Δημόσιο, ενώ η διαδικασία θα ξεκινήσει από τις αρχές Μαρτίου, η οποία θα οδηγήσει στον περιορισμό των υπηρεσιών και στην κατάργηση οργανικών θέσεων.

Η διαδικασία θα πραγματοποιηθεί με ευθύνη κάθε υπουργείου ξεχωριστά από τις Επιτροπές Αξιολόγησης και θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάργηση ή συγχώνευση δομών ή ακόμα και στην απόδοση αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα.

Μετά την κατάργηση οργανικών θέσεων, θα ακολουθήσει αξιολόγηση του προσωπικού και θα πραγματοποιηθεί ανακατανομή των υπαλλήλων που έχουν αξιολογηθεί θετικά, με σαρωτικές μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες, αλλά και απολύσεις ισάριθμων υπαλλήλων με τις καταργούμενες οργανικές θέσεις οι οποίοι θα χαρακτηριστούν ως πλεονάζον προσωπικό (κυρίως ΥΕ και ΔΕ).

3.2.12

Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία των Νησιωτικών Υγροτόπων


Υπογράφηκε από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία των μικρών νησιωτικών υγροτόπων.

«Έγκριση καταλόγου μικρών νησιωτικών υγροτόπων και καθορισμό όρων και περιορισμών για την προστασία και ανάδειξη των μικρών παράκτιων υγροτόπων που περιλαμβάνονται σε αυτόν».

Στις 2 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Υροτόπων. Την ημέρα αυτή, το 1971, υπογράφηκε στο Ραμσάρ του σημερινού Ιράν η διεθνής σύμβαση για της προστασία των υγροτόπων διεθνούς σημασίας. Στη σύμβαση αυτή η Ελλάδα προσχώρησε επίσημα το 1974. Αυτή τη στιγμή στη σύμβαση Ραμσάρ έχουν ενταχτεί 11 μεγάλοι υγρότοποι της Ελλάδας: η Λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου, η Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου, ο Αμβρακικός Κόλπος, η λίμνη Μικρή Πρέσπα, το Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα με την Αλυκή Κίτρους, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, η Λίμνη Κερκίνη, η Λίμνη Βιστωνίδα και η Λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος, το Δέλτα του Νέστου, η Λίμνη Ισμαρίδα και το Δέλτα του Έβρου. Οι περιοχές αυτές αποτελούν σήμερα Εθνικά Πάρκα και προστατεύονται με ειδικές διατάξεις που απορρέουν από τον νόμο 1650/86 και το νόμο 3937/2011.

Μετά από 41 χρόνια έγινε φανερό ότι δεν είναι σημαντικοί μόνο οι υγρότοποι μεγάλου μεγέθους, αλλά και τα μικρότερα υγροτοπικά συστήματα, ειδικά στις νησιωτικές χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου τα νησιά αποτελούν σταθμούς μετανάστευσης αποδημητικών πουλιών. Αυτές οι περιοχές έχουν μικρή έκταση και συνήθως δεν εντάσσονται στο δίκτυο Natura, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν από την επεκτεινόμενη αστικοποίηση των νησιών και τις ανθρωπογενείς επιδράσεις.

Ειδικά στη λεκάνη της Μεσογείου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας είναι απαραίτητη η προστασία των μικρών νησιωτικών υγροτόπων ως κοιτίδων βιοποικιλότητας διεθνούς σημασίας και ως σταθμών ξεκούρασης και διατροφής για τα μεταναστευτικά πουλιά. Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι οι υγρότοποι αυτοί λειτουργούν ως ασπίδες προστασίας των νησιωτικών εδαφών από την κλιματική αλλαγή και την ερημοποίηση.

2.2.12

Δημόσιο Vs Δημόσιο..

Η είδηση της σύλληψης του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΔΙΕ ανοίγει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κεφάλαιο στην οικονομική και πολιτική ιστορία του τόπου. Για πρώτη φορά το δημόσιο που ειναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης του δημοσίου καλείται να πληρώσει τις οφειλές του....

Ας μην ξεχνάμε ότι οι διοικούντες τις προβληματικές ΔΕΚΟ αλλά και φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα έχουν τεράστια χρέη προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία (ΟΣΕ,ΤΡΑΙΝΟΣΕ κλπ).

Μεγάλα χρέη έχουν επίσης πολλοί δήμοι αλλά και αγροτικοί συνεταιρισμοί που έχουν λάβει μεγάλα δάνεια με εγγυητή το δημόσιο στο παρελθόν.

Η Δικαιοσύνη πρέπει επιτέλους να δικαιολογήσει το ρόλο της ως τρίτη εξουσία και να να μην κάνει πίσω. Η λεηλασία του δημόσιου χρήματος και του δημοσίου συμφέροντος πρέπει κάποτε να σταματήσει. Και οι υπαίτιοι να πάνε εκεί που πρέπει...

Οταν διαβάζετε τη λέξη "ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ" τί σας έρχεται στο νου;

KAZAHSTAN

"Εμένα μου έρχεται να βάλω τα κλάματα", μου έγραψε ο φίλος ο οποίος μου προώθησε το μέιλ.

Προφανώς για τα δικά μας χάλια..

Αλήθεια , τί έχει το Καζακστάν εκτός από φυσικό αέριο;