30.10.12

An amazing shot of New York

This is an amazing shot of New York today with the Frankenstorm bearing down. Nature is so powerful, yet so beautiful.

27.10.12

Εγώ και ο εκατοστός πίθηκος...



[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Petros]

 Σχεδόν πάντα, οι φίλοι και γνωστοί με ρωτούν "και γιατί ταλαιπωρείσαι βρε παιδί μου με τα γραψίματα και τις ιστοσελίδες; δεν σου φτάνουν ολα όσα έχεις να ασχολείσαι καθημερινά; τι βγάζεις από αυτό, τί κερδίζεις;"

Θα απαντήσω λοιπόν εμμέσως πλην σαφώς.

Το 1952, ή  καλύτερα ανάμεσα στο 1952 και το 1958,  οι επιστήμονες εκτέλεσαν ένα πρωτοποριακό για την εποχή πείραμα στο νησί Koshima της Ιαπωνίας. Σύμφωνα με το βιλίο του Ken Keyes  "Ο εκατοστός πίθηκος", οι επιστήμονες παρακολουθώντας την συμπεριφορά πιθήκων που ζούσαν εκεί δοκίμασαν να τους ταίσουν με γλυκοπατάτες πασπαλισμένες με άμμο και λάσπη. Οι γλυκοπατάτες άρεσαν στους πιθήκους αλλά τους δυσαρεστούσε η βρωμιά της λάσπης. Οταν μια μικρή πιθηκίνα ανακάλυψε πως μπορούσε να πλένει τις γλυκοπατάτες στο κοντικό ποταμάκι πριν τις φάει, έδειξε το τέχνασμα αυτό στους συντρόφους της και σιγά σιγά η "καινοτομία" υιοθετήθηκε από αρκετούς πιθήκους, όχι ομως από όλους.

 Φανταστείτε την έκπληξη των επιστημόνων, όταν παρατήρησαν ότι, όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός πιιθήκων που υιοθέτησαν την καινοτομία ξεπεράστηκε κατά έναν ακόμη πίθηκο, τότε αυτόματα όλοι οι πίθηκοι άρχισαν να πλένουν τις πατάτες τους. Μόλις λοιπόν και ο πίθηκος αυτός, ο έστω εκατοστός πίθηκος, έμαθε πώς να ξεπλένει τη γλυκοπατάτα του προτού τη φάει, τότε συνέβη ένα μεγάλο άλμα συνείδησης.   Hundredth monkey effect

Μάλιστα, τα επόμενα χρόνια, η καινοτομία επεκτάθηκε  και σε άλλα νησιά και υιοθετήθηκε και από άλλες κατηγορίες πιθήκων. Ο οριακός αυτός αριθμός των πιθήκων που, όταν ξεπεράστηκε, όλα άλλαξαν ακαριαία, ονομάστηκε κρίσιμη μάζα.  

Αυτό το πείραμα, αν κανείς το δει θετικά (διότι υπάρχει και η αρνητική πλευρά του)  προσθέτει κουράγιο σε καθένα από εμάς που δίνει το μοναχικό αγώνα στη ζωή. Αν καθένας που ανακαλύπτει κάτι νέο ή απλά κατέχει μια συγκεκριμένη  γνώση, επιλέγει να την διαδίδει προς τα έξω, αυτή η γνώση δεν μένει στον κύκλο των ολίγων. Όταν μάλιστα αρχίζει να αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζουν και δημιουργηθεί ένα κρίσιμο πλήθος, τότε δημιουργείται μία δύναμη και η γνώση των λίγων μετατρέπεται σε γνώση για όλους. Και τότε γεννιέται μια ελπίδα...

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να απεμπολεί αυτήν την ελπίδα. Την ελπίδα να είναι αυτός ο κρίσιμος 100ος, η «ακαριαία θρυαλλίδα» που θα πυροδοτήσει μια γενικότερη αλλαγή στην κοινωνία των ανθρώπων. Κι ας μην είναι αυτός που ανακαλύπτει  την "καινοτομία". Κι ας ειναι αυτός που απλώς θα συμπληρώσει την κρίσιμη μάζα...

 Ισως μάλιστα κάποτε να καταφέρουμε να περάσουμε από την ατομική συνείδηση του απομονωτισμού και του φόβου και να κάνουμε  συνειδησιακά άλματα  προς μία πανανθρώπινη συνείδηση  που δεν θα αφορά μόνο τις ...γλυκοπατάτες που καθαρίζουμε αλλά θα αφορά περισσότερο ουσιαστικά πράγματα: τη βιωσιμότητα, την βιώσιμη ανάπτυξη, τον αξιοβίωτο βίο. Την ειρήνη και την ανιδιοτέλεια.  Αλματα που θα υπερβαίνουν τον σημερινό πολιτισμό μας του εγωιστικού γονιδίου,  της ατομικότητας και του ανταγωνισμού...

Οπως έχω γράψει πολλές φορές, τα πλανητικά προβλήματα, απαιτούν και πλανητικές λύσεις αλλά και εναύσματα και πολιτικές που μπορούν να εξαπλωθούν επίσης πλανητικά. H ένοια της βιωσιμότητας θα πρέπει να περάσει οριζόντια και στους πολίτες. Αν η «θρυαλλίδα» της λύσης προκύψει μέσα από την κεντρική πολιτική σκηνή ή από τα ΜΜΕ ή από την «πράσινη επιχειρηματικότητα» ή από το «πέλαγος» των κοινοπραξιών των ιντερνετικών ΜΚΟ για το περιβάλλον και την άμεση ηλεκτρονική δημοκρατία που προτείνουν ορισμένοι, τελικά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. 

Αρκεί ο πολίτης να βγει κερδισμένος. Πάντως, η λύση φαίνεται να περνάει μέσα από το διαδίκτυο το οποίο ως το μόνο απόλυτα πλανητικό επικοινωνιακό εργαλείο που δεν χειραγωγείται (τουλάχιστον εύκολα), μπορεί να «αθροίζει» αποτελεσματικά τις προσπάθειες είτε ατομικές είτε συλλογικές, είτε «αθώες» είτε «ένοχες», σε έναν κοινό σκοπό: την αφύπνιση του κόσμου.

Να γιατί "ταλαιπωρούμαι" λοιπόν...

25.10.12

Οταν κοιτάς από ψηλά...

22.10.12

Νέο Σύνταγμα της Ισλανδίας: Δημόσιο αγαθό οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους...

Οι προτάσεις για το νέο σύνταγμα υποβλήθηκαν από μια επιτροπή που αποτελείται από 25 απλούς πολίτες και οι οποίοι συμβουλεύτηκαν τους συμπατριώτες τους μέσω των κοινωνικών δικτύων του διαδικτύου.

Κατόπιν οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να απαντήσουν σε έξι ερωτήματα που αφορούσαν διάφορα θέματα όπως τους φυσικούς πόρους, το καθεστώς της Εκκλησίας και το μελλοντικό εκλογικό και δημοκρατικό σύστημα της χώρας.

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα οι ψηφοφόροι επιθυμούν οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους της Ισλανδίας που δεν ανήκουν σε ιδιώτες να θεωρηθούν δημόσιο αγαθό.

Για όσους δεν το γνωρίζουν το ίδιο ισχύει λίγο-πολύ και με το δικό μας σύνταγμα τουλάχιστον για τον ορυκτό πλούτο, εκτός αν εννοούν οι ισλανδοί ψηφοφόροι με το παραπάνω ερωτηματολόγιο ότι το δημόσιο αυτό αγαθό θα το διαχειρίζεται μόνη της η πολιτεία με αυτεπιστασία και δεν θα το παραχωρεί πουθενά, κάτι που κρίνεται ανεδαφικό τουλάχιστον για την δική μας πολιτεία.

Εύκολα αποδεικνύεται ότι,  σημασία δεν έχει μόνο η συνταγματική κατοχύρωση των ορυκτών πόρων ως δημόσια αγαθά αλλά κυρίως η διαχείριση του δημόσιου αυτού αγαθού ορθά και με "έρεισμα δικαίου" ως αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. 

Πιστεύω ότι αν πρόκει­ται κάποτε να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο το θέμα του δημοσίου ελέγχου των βασικών πόρων και κοινωνικών αγαθών, αν πρόκειται να αποκατασταθεί κάποτε η έννοια του δημοσίου αγαθού, θα πρέ­πει το αίτημα αυτό να σημάνει κάτι περισσότερο από έ­να σύστημα πελατειακής εξυπηρέτησης. Επιστροφή στο δημόσιο έλεγχο αυτήν τη φορά, πρέπει να σημαίνει θεσμούς και εργα­λεία διαφάνειας, ιεράρχηση στόχων και αρμοδιοτήτων. Θα πρέπει ακόμη να αναδειχθεί το βασικό ηθικό πλεονέκτημα του αιτήματος για τη δημόσια οικονομία: ο δημοκρατικός έλεγχος της διαχείρισης των βασικών πόρων και υπηρεσιών και η δίκαιη κατανομή των ωφελημά­των που προκύπτουν από αυτά. 

Θα πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος που υπολογίζουμε και τα οφέλη:  για παράδειγμα, η εξασφάλιση της ποιότητας και της επάρκειας μιας περιοχής σε νερό ή σε αδρανή υλικά είναι στόχος σημαντικότερος από την κερδοφορία της εταιρείας ύδρευσης ή της λατομικής επιχείρησης, όχι γιατί δεν μας νοι­άζει το δημόσιο κόστος, αλλά γιατί τα έμμεσα οφέλη από την ποιότητα και την επάρκεια σε νερό ή σε αδρανή υλικά υ­περβαίνουν κατά πολύ τα έσοδα των λογαριασμών. Το κόστος και το όφελος στη διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού δεν αφορά μόνο στο συ­γκεκριμένο αγαθό αλλά στο σύνολο των κοινωνικών του συνεπειών και δεν είναι μόνο λογιστικό, αλλά συνολικό. 

 Κάποτε πρέπει οι πολιτειακοί μας άρχοντες να το καταλάβουν αυτό, και να μην αναθέτουν πλέον άκριτα και χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο την διαχείριση των δημόσιων αγαθών στους παλιούς και νέους αμετανόητους κολεγιόπαιδες της οικονομίας των χρηματιστηρίων…

Ας δούμε τι ισχύει για την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου στον τόπο μας.

Πλήρες άρθρο εδώ

[του Τζεφέρη Πέτρου]

Ólafur Ragnar Grímsson: μαθήματα δημοκρατίας...

18.10.12

Rosia Montana gold project: μαύρη ή λευκή βίλβα;

12.10.12

Ο πλανήτης 55 Cancri e: με διαμάντια αλλά χωρίς ζωή!

Ο βραχώδης πλανήτης «55 Cancri e» περιφέρεται γύρω από έναν ήλιο που απέχει 40 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου. Η ταχύτητα της τροχιάς του πλανήτη γύρω από το άστρο του είναι τόσο υψηλή που ένα έτος διαρκεί μόλις 18 ώρες.

Ο πλανήτης ανακαλύφθηκε από μια ομάδα Γάλλων και Αμερικανών αστρονόμων. Η ακτίνα του είναι διπλάσια από εκείνη της Γης και η μάζα του οκτώ φορές μεγαλύτερη.

«Η επιφάνεια του πλανήτη αυτού πιθανότατα καλύπτεται από γραφίτη και διαμάντια αντί για νερό και γρανίτη», δήλωσε ο Nikku Madhusudhan επικεφαλής ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, οι μελέτες του οποίου θα δημοσιευτούν στο Astrophysical Journal Letters.

Ο πλανήτης Cancri 55 e δεν διαθέτει καθόλου νερό, σε καμία μορφή. Αποτελείται κατά κύριο λόγο από άνθρακα, που όταν υποβάλλεται σε μεγάλη πίεση έχει ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό διαματιών, σίδηρο, καρβίδιο του πυριτίου και πιθανώς κάποια άλλα πυριτικά ορυκτά.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο «διαμαντένιος πλανήτης», ανοίγει νέους δρόμους στη μελέτη γεωχημικών και γεωφυσικών διαδικασιών πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, αποδεικνύοντας για πρώτη φορά ότι οι βραχώδεις πλανήτες που συναντάμε σε άλλα ηλιακά συστήματα δεν έχουν απαραίτητα την ίδια σύσταση με τη Γη, όπως θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες..

Οι «θησαυροκηνυγοί» θα αναγκαστούν, βέβαια, να αναβάλουν τα σχέδιά τους για την εξερεύνηση του 55 Cancri e. Ο πλανήτης έχει ιδιαίτερα ζεστό κλίμα, που φτάνει περίπου τους 2.150 βαθμούς Κελσίου,γεγονός που καθιστά αδύνατη την ύπαρξη ζωής..

Οι επιστήμονες έκαναν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με την σύνθεση του πλανήτη βασιζόμενοι στις μετρήσεις της μάζα του, κάτι που τους επέτρεψε να συμπεράνουν τη χημική του σύνθεση και να κατανοήσουν τα στοιχεία που συνέβαλαν ώστε να δημιουργηθούν αυτές οι συνθήκες. Αρχικά είχαν εικάσει ότι πιθανώς ο πλανήτης να περιείχε δείγματα νερού, αλλά αργότερα κατέληξαν στον συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον απίθανο.

Πλανήτες από διαμάντια έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας τους έχει μελετηθεί με τόσες λεπτομέρειες. Ο Ντέιβιντ Σπέργκελ, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, δήλωσε ότι είναι σχετικά εύκολο να διαπιστωθεί η βασική δομή και η ιστορία ενός αστεριού εφόσον γίνουν γνωστά η μάζα και η ηλικία του. «Οι πλανήτες είναι πιο σύνθετοι. Αυτή η «διαμαντένια σούπερ-Γη» είναι απλώς ένα παράδειγμα από τις σημαντικές ανακαλύψεις που μας περιμένουν καθώς θα αρχισουμε να εξερευνούμε τους πλανήτες γύρω από τα κοντινά μας άστρα», τόνισε.

11.10.12

Αν δεις τον Καλλικράτη, πες του να πάει να…

Αναφέρομαι στον Καλλικράτη της δημόσιας διοίκησης. Όλοι έχουμε εξοργιστικές, αστείες, περίεργες ιστορίες να διηγηθούμε για το τι αντιμετωπίσαμε με το δημόσιο. Αυτή που ακολουθεί όμως είναι σουρεαλιστική. Πρώτα πρώτα όμως να σας εξηγήσω τον τίτλο. Λοιπόν, ο γνωστός μύθος του Αισώπου με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα κυκλοφορεί πρόσφατα ως ανέκδοτο με αλλαγμένο τέλος. Ενώ το καλοκαίρι ο μέρμηγκας αποταμιεύει για το χειμώνα, ο τζίτζικας γλεντάει με παρέα, με κορίτσια, ποτά κλπ. Την κρύα νύχτα του χειμώνα ο μέρμηγκας απολαμβάνει μπροστά στο τζάκι του τη θαλπωρή, όταν ακούει την πόρτα να χτυπά. «Αχά, θα είναι το ρεμάλι ο τζίτζικας να μου ζητήσει τροφή και ζεστασιά». Ανοίγει και μένει κόκκαλο. Ο τζίτζικας με το τζιπ εξοπλισμένο, με τρία κορίτσια μέσα, του φωνάζει. «Έλα ρε μούχλα, πάμε Αράχωβα να περάσουμε τζάμι». Ο μέρμηγκας αρνείται, αλλά πριν κλείσει την πόρτα του λέει: «Τζίτζικα, αν δεις τον Αίσωπο, πες του να πάει να…» 

Εργάζομαι σε βιομηχανική εταιρία. Μέχρι πρόσφατα το 50% της παραγωγής κατευθυνόταν στην εσωτερική αγορά, το 50% σε εξαγωγές. Η καθίζηση της ελληνικής αγοράς άλλαξε την αναλογία σε 10% ελληνική αγορά έναντι 90% εξαγωγών. Βλέπετε το εργοστάσιο δεν μπορεί να σταματήσει τη λειτουργία του. Ο επιχειρηματίας αποφάσισε να μην απολύσει και να συνεχίσει να δουλεύει με συνολικά μικρότερο περιθώριο κέρδους, καθότι οι εξαγωγές επιβαρύνονται και με το μεταφορικό κόστος. Επειδή όμως οι προδιαγραφές εξωτερικού διαφέρουν από τις αντίστοιχες της Ελληνικής αγοράς, έπρεπε η εταιρία να ολοκληρώσει τάχιστα μία επένδυση 2 εκ € (ναι, δύο εκατομμυρίων Ευρώ, ολογράφως), μέσα στην κρίση. Τα μηχανήματα παραγγέλθηκαν, ο εργολάβος που θα τα τοποθετήσει επελέγη μετά από διαγωνισμό και παράλληλα υποβάλαμε –εγκαίρως- την αίτηση για άδεια εγκατάστασης. Εδώ αρχίζει ο Γολγοθάς…

8.10.12

Ορυκτά: η μνήμη του πλανήτη...

Η γη είναι σαν ένα "μίξερ" μέσα στο οποίο ανακατεύονται, σπάνε, θρυμματίζονται και ανασχηματίζονται πετρώματα. Τα θραύσματα καθιζάνουν ή αποτίθενται σχηματίζοντας διάφορες στρώσεις. Στη συνέχεια, οι διαδικασίες της αποσάθρωσης και διάβρωσης από τον αέρα και τη βροχή αλλοιώνουν τα πετρώματα. Ετσι με αυτήν την δυναμική του στερεού φλοιού της γής δημιουργούνται τα όρη, οι χαράδρες και οι αμμόλοφοι, ανάμεσα σε άλλα. Αυτές οι αποθέσεις ιζημάτων μετατρέπονται τελικά σε ιζηματογενή πετρώματα. Ο κύκλος αυτός δεν σταματά ποτέ, συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται διαρκώς σε γεωλογική κλίμακα. Σε 50 εκατομμύρια χρόνια, κανένα από τα όρη -και γενικότερα κανένα γεωμορφολογικό στοιχείο- που ξέρουμε δεν θα βρίσκεται στην κατάσταση που είναι σήμερα.

Τα ορυκτά είναι δομικά υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η γή αλλά και όλα τα στερά σώματα του σύμπαντος. Διακρίνονται συνήθως με βάση τη χημική τους σύσταση και τη γεωμετρική εσωτερική δομή τους. Τα περισσότερα είναι στερεές κρυσταλλικές ουσίες που διακρίνονται δηλαδή από οργανωμένη ατομική δομή (κρυσταλλικό πλέγμα) με συγκεκριμένη διάταξη των κρυστάλλων στο χώρο. Υπάρχουν, όμως, και ορισμένα χωρίς κρυσταλλική δομή αλλά με άτακτη εσωτερική δομή, άμορφα στερεά, παρόμοια με το γυαλί. Η εξέταση των ορυκτών μας βοηθά να κατανοήσουμε την προέλευση της Γης, εφόσον αποθηκεύουν στο εσωτερικό τους χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το τί συνέβη στο γεωλογικό παρελθόν. Αποτελούν κυριολεκτικά την μνήμη του πλανήτη μας...  [by Tzeferis P.]

6.10.12

Ημερίδα για το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ για την επένδυση του χρυσού