30.12.12

SDIMI 2013: 6ο διεθνές συνέδριο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στην Μεταλλευτική Βιομηχανία

Πρόκειται για το 6ο διεθνές συνέδριο που αφορά στη Βιώσιμη Ανάπτυξη στην Μεταλλευτική Βιομηχανία (Sustainable Development in the Minerals Industry) το οποίο θα πραγματοποιηθεί στη νήσο Μήλο από τις 30 Ιουνίου μέχρι τις 3 Ιουλίου 2013. Το συνέδριο αυτό, όπως και τα προηγούμενα της σειράς, οργανώνεται από κοινού από το Πολυτεχνείο Κρήτης, το Πανεπιστήμιο Virginia Tech των ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο του Aachen της Γερμανίας.

SDIMI 2013 6th International Conference: Sustainable Development in the Minerals Industry

Ο βασικός στόχος αυτής της σειράς των συνεδρίων είναι να βοηθήσει την παγκόσμια μεταλλευτική βιομηχανία να ενσωματώσει τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.  Το πρώτο συνέδριο, SDIMI 2003, που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Μήλο, παρακολούθησαν περίπου 200 σύνεδροι από όλο τον κόσμο, εκπροσωπώντας τη βιομηχανία, κυβερνητικές υπηρεσίες, επιστημονικές ενώσεις, ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αυτού, οι σύνεδροι ενέκριναν την "Διακήρυξη της Μήλου" (Milos Declaration) η οποία εγκρίθηκε αργότερα από τις μεγαλύτερες επιστημονικές και επαγγελματικές οργανώσεις, ως και ινστιτούτα ανά τον κόσμο που αντιπροσωπεύουν περίπου 100 χιλιάδες επαγγελματίες του κλάδου.

Πλήρες άρθρο στο http://www.oryktosploutos.net/

28.12.12

Millau Bridge: Χρόνια Πολλά στους μηχανικούς όλου το κόσμου!

24.12.12

δεύτερη ζωή δεν έχει....

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά , πως η ζωή μου είναι μία;  Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις , πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

23.12.12

Bingham Canyon: το μεγαλύτερο ορυχείο στον κόσμο

15.12.12

Βίος αβίωτος...

Κατά μία τουλάχιστον εκδοχή η κρίση και η αντίφαση της ανάπτυξης οφείλονται στη θεμελιώδη αντινομία που χαρακτηρίζει το κυρίαρχο οικονομικό υπόδειγμα επί του οποίου αυτή στηρίζεται. Την αδυναμία, δηλαδή, να συλλάβει και να αποτιμήσει με μη οικονομικούς όρους τις σχέσεις της οικονομίας με τον περιβάλλοντα αυτήν κόσμο (στο πολιτικό, το πολιτισμικό, το ηθικό, το κοινωνικό και το φυσικό πεδίο). Αντίθετα, η «οικονομικοποίηση» όλων των φαινομένων και η υποτίμηση οποιουδήποτε δεν είναι ποσοτικά μετρήσιμο οδηγεί όχι μόνο στη γενίκευση της ισχύος του ήδη κυρίαρχου υποδείγματος, αλλά και στην υποταγή σε αυτό όλων των εξωοικονομικών συντελεστών, περιλαμβανομένου και του φυσικού κεφαλαίου.

Η ιδέα για τη «βιώσιμη ανάπτυξη» (sustainable development), όπως κωδικοποιήθηκε το 1987 από την αρμόδια Διεθνή Επιτροπή, στοχεύει ακριβώς να διορθώσει την αρνητική ανάδραση αποκαθιστώντας μια θετική σχέση μεταξύ ανάπτυξης και περιβάλλοντος μέσω του περιορισμού των ανεπιθύμητων παρενεργειών της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης.

Στην περίπτωση αυτή η ανάπτυξη παρεμβαίνει στο περιβάλλον με τέτοιο τρόπο ώστε να καθίσταται δυνατή η διατήρησή της και στο μέλλον. Αρα, βιώσιμη είναι η ανάπτυξη που επιτρέπει να ικανοποιούμε τις ανάγκες του παρόντος δίχως όμως να υποθηκεύουμε τις συνθήκες του μέλλοντος.

Το ερώτημα είναι βέβαια πώς μπορεί να γίνει αυτό τη στιγμή που όχι μόνο απουσιάζει ένα αποτελεσματικό εναλλακτικό υπόδειγμα αλλά και οι στοιχειώδεις θεσμοί και οι διαδικασίες για την αντιμετώπιση σε παγκόσμια κλίμακα ενός «μη διαιρετού προβλήματος που καλείται να λύσει μια διαιρεμένη ανθρωπότητα», όπως έχει επισημάνει ο Κ. Τσουκαλάς. Συνάμα, δικαιολογημένα ίσως από τη δική τους σκοπιά, χώρες και κοινωνίες της ύστερης ανάπτυξης (μεταξύ αυτών και η δική μας) δεν φείδονται τρόπων και μέσων για την ταχύτερη και εκτενέστερη δυνατή ανάπτυξή τους με κάθε κόστος «εδώ και τώρα», με συνέπεια το περιβάλλον να εξακολουθεί να θυσιάζεται στον βωμό της οικονομικής μεγέθυνσης και της δημοφιλούς πολιτικής βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και ευημερίας.

Από την άλλη πάλι πλευρά, το γεγονός ότι ο 20ός αιώνας τελειώνει με τη διάχυτη αίσθηση, έστω μεταξύ των πιο ευαισθητοποιημένων χωρών και κοινωνικών στρωμάτων, μιας επικείμενης οικολογικής κρίσης μεγάλων διαστάσεων έχει καταστήσει τα ζητήματα του περιβάλλοντος κορυφαία πολιτική διακύβευση στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, πράγμα που φάνηκε και στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές. Αποτελούν, συνάμα, ουσιώδη παράμετρο της διοικητικής νομολογίας, αλλά ακόμη και αυτής της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως φάνηκε πρόσφατα στη χώρα μας με τις διατάξεις του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Δεν στερείται σημασίας ούτε είναι φυσικά τυχαίο το γεγονός ότι η σχετική συνταγματική διάταξη για «την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος» περιλαμβάνεται στον κατάλογο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ούτε ότι η πρόταση για την αναθεώρησή της συνάντησε τη γενική δυσπιστία και ποικίλες αντιδράσεις.

Αποφεύγοντας τις διχαστικές και μονοδιάστατες απλουστεύσεις ενός κατ' εξοχήν σύνθετου ζητήματος, θα είχε ίσως νόημα να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο της συνταγματικής διάταξης μια σαφής αναφορά στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης ως γενικού κριτηρίου της οικονομικής διαδικασίας. Θα μπορούσε παράλληλα να προβλεφθεί η σύσταση μιας Εθνικής Επιτροπής για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, όπως έχει συμβεί και σε άλλες χώρες, ώστε να συμβάλει επικουρικά και γνωμοδοτικά στη διαρκή εγρήγορση και επεξεργασία της έννοιας και του περιεχομένου των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης. Γιατί αν αυτές οι αρχές δεν γίνουν πράξη και κανόνας της κοινωνικής ζωής ίσως ο βίος μας γίνει αβίωτος πάνω στη γη.

[του καθηγητού κ. Αντώνη Μακρυδημήτρη, πλήρες άρθρο εδώ]

Τελευταία αναδάσωση Σ.Π.Α.Π στο Πεντελικό Όρος για το 2012


11.12.12

Μελισσοκομία ή Εξόρυξη: Σχόλια ...χωρίς σχόλια

Επειδή πολύς ο λόγος για την ηπιότητα ή αντίστοιχα οξύτητα των αναπτυξιακών δραστηριοτήτων, παρατίθενται δύο σχόλια από τη  Δημόσια Διαβούλευση (επί του άρθρου 3) για το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός ως προστατευόμενης της περιοχής του όρους Μαινάλου ως Περιφερειακού Πάρκου».

[ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ, η οποία σημειωτέον επιτρέπεται και ως εκτατική δραστηριότητα υπό προϋποθέσεις, άρθρο 3]
 H Mελισσοκομία στο Μαίναλο και σε οποιαδήποτε ζώνη προστασίας του πρέπει πάση θυσία να απαγορευθεί, διότι στηρίζεται στην παραγωγή μελιτώματος (σακχαρωδών εκκρίσεων) εντόμων απομυζούντων χυμούς δέντρων ελάτης. Η διάδοση των εν λόγω εντόμων (εμβολιασμοί) σε ελατοδάση ή τμήματα ελατοδασών μη προσβεβλημένα αποτελεί πράξη ανεπίτρεπτη για τη χώρα μας, διότι ενισχύει λίγο ή πολύ το σημαντικό υδατικό έλλειμμα των δέντρων κατά τη διάρκεια του θέρους, με αποτέλεσμα την εξασθένηση των δέντρων ή και τη νέκρωσή τους, λόγω δευτερογενούς προσβολής από φλoιοφάγα έντομα, καθώς και τη μειωμένη αντίστασή τους στις πυρκαγιές. Οι καταστροφικές πυρκαγιές και οι νεκρώσεις δέντρων ελάτης στο Μαίναλο και σε άλλα ελατοδάση τα τελευταία χρόνια δεν είναι άσχετες με την συνεχώς εντεινόμενη μελισσοτροφία. Πέραν τούτου, ο πολύ μεγάλος μελισσών κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο αποτελεί όχι μόνο πρόβλημα, αλλά και κίνδυνο για τους επισκέπτες του βουνού κατά την ίδια περίοδο.  [σχόλιο του Μάρκου Γκουβά]

[ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ, η οποία δεν επιτρέπεται]. 
Ακόμη μία περιοχή της χώρας, γενικών διαστάσεων 30 x 25 km, όπου απαγορεύεται ή πιο όμορφα, δεν προβλέπεται η εξορυκτική δραστηριότητα, ούτε ακόμη των διακοσμητικών πετρωμάτων που προορίζονται για τις ανάγκες της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Εφόσον επιτρέπεται η δόμηση, προφανώς υπονοείται η μεταφορά τέτοιων υλικών, με ο,τι αυτό επιφέρει στο συνολικό κόστος προμήθειας, από μεγαλύτερες αποστάσεις, όπου και εκεί όμορφα βουνά υπάρχουν, όπως άλλωστε όμορφη είναι όλη η χώρα μας, ή κατασκευή οικοδομημάτων με τσιμέντο και σοβά ή το πολύ-πολύ με ιταλικό πλακάκι.
Δυστυχώς, ακόμη μία επανάληψη του ίδιου έργου που βλέπουμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε για πολλά χρόνια ακόμη (;) και δυστυχώς όχι τουρκικής παραγωγής, αλλά εγχώριας. Πάντως θα είμαστε ήσυχοι ότι την Ελλάδα θα την παραδώσουμε στους δανειστές μας όμορφη και απαλλαγμένη από οτιδήποτε ενοχλητικό. [σχόλιο του Πλίνιου Πρεσβύτερου]

[για την μεταφορά Π. Τζεφέρης]

10.12.12

Η ψύχωση για τους υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα!

Για ψύχωση με τους υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα, η οποία ενισχύεται και από την οικονομική κρίση, αλλά δεν βγάζει νόημα, αφού βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα, η οποία θα αποδώσει αριθμούς και όχι υποθέσεις και προβολές, έκανε λόγο από τη Θεσσαλονίκη, ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ευάγγελος Λιβιεράτος.

Σε δηλώσεις του στο περιθώριο του συμποσίου «Βιώσιμες πόλεις, Δυναμική Ανάπτυξης», που πραγματοποίησε ο ΣΕΒ και σχολιάζοντας επίκαιρη μελέτη της Deutsche Bank, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα μπορεί να έχει όφελος έως και 214 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, υπογράμμισε πως «γίνεται πολύ κακό για το τίποτα, γιατί δεν πρόκειται για επιστημονική έκθεση, αλλά για ένα δελτίο της Deutsche Bank του Λονδίνου, που χρησιμοποιεί πηγές έρευνας Ελλήνων επιστημόνων (Φώσκολου - Κονοφάγου), η οποία ήταν γνωστή και όπως όλες οι αντίστοιχες έρευνες, βασίζεται σε υποθέσεις».

Μάλιστα, ο υπουργός συνέστησε υπομονή, αναφέροντας πως έχει ολοκληρωθεί το 30% των γεωφυσικών ερευνών, που διενεργεί το σεισμογραφικό πλοίο, το οποίο ολοκληρώνει τη σχετική εργασία τον Φεβρουάριο του 2013. Σύμφωνα με τον υπουργό, το 2014 θα ξέρουμε με συγκεκριμένους αριθμούς τι ποσότητες υδρογονανθράκων μπορούν να αντληθούν.Ωστόσο για τον χρονικό ορίζοντα αποκόμισης των πρώτων εσόδων από την εκμετάλλευση πετρελαίων, υπογράμμισε ότι «μέσα στα επόμενα 5-10 χρόνια θα αρχίσουν να εισρέουν χρήματα».

Επιπλέον, κατά τον ίδιο, «ο παρατηρητής του ΥΠΕΚΑ στο πλοίο που πραγματοποιεί τις έρευνες είδε δελφίνια, που σημαίνει ότι το σχετικό σύστημα παρακολούθησης κυτών λειτουργεί κανονικά, ώστε στις έρευνες που θα κάνουμε στο μέλλον, να λαμβάνεται υπόψη η σχετική ευαισθησία».

Η μυστική έκθεση για τα ελληνικά πετρέλαια     Πηγή:www.capital.gr
Συνέντευξη Υπουργού ΠΕΚΑ, Ευάγγελου Λιβιεράτου​, στον Νίκο Χατζηνικολ​άου και τον ρ/σ "Real FM

6.12.12

Τα κοιτάσματα αερίου στην Κρήτη και οι δομές του ΥΠΕΚΑ...

Στα 427 δισ. ευρω υπολογίζει την αξία του κοιτάσματος φυσικού αερίου νότια της Κρήτης με έκθεσή της η Deutsche Bank. Η γερμανική τράπεζα κάνει αναφορά σε εκτιμήσεις γεωλόγων, οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι η Ελλάδα ίσως κατέχει σημαντικά υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου, γι' αυτό και η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει σεισμικές έρευνες στην περιοχή, τα αποτελέσματα των οποίων αναμένονται στα μέσα του επόμενου έτους.

Cretan Gas Fields – A new perspective for Greece’s hydrocarbon resources, Μάρτιος 2012.

Σύμφωνα με τον συντάκτη της έκθεσης Mark Wall, αν επιβεβαιωθούν και στην πράξη οι διαθέσιμες γεωλογικές μελέτες και αφαιρεθούν τα κόστη εξόρυξης και τα κέρδη των αναδόχων εταιρειών, που υπολογίζεται ότι συνολικά αντιστοιχεί στο 50% του τελικού προϊόντος, το ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να εισπράξει περίπου 214 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί στο 107% του σημερινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).

Από την πλευρά του πάντως το υπουργείο Περιβάλλοντος εκφράζει επιφυλακτικότητα για τις εκτιμήσεις και περιμένει τη συμπλήρωση του προγράμματος των ερευνών που διενεργούνται από την νορβηγική PGS.

Οπως και νάχει όμως, και ανεξάρτητα το βαθμό αξιοπιστίας των μελετών και της γερμανικής έκθεσης,  εμείς αναρωτιόμαστε  στην περίπτωση της ευτυχούς κατάληξης των ερευνών, με τί διοίκηση θα προχωρήσει το ΥΠΕΚΑ στην προκήρυξη των απαιτούμενων πλειοδοτικών διαγωνισμών και την κατάρτιση των  συμβάσεων ώστε να κατοχυρώσει τα δικαιώματα του ελληνικού δημοσίου, τόσο στα κοιτάσματα αυτά όσο και γενικότερα στα κοιτάσματα του Ορυκτού Πλούτου;  Ωστε να καταφέρει μετά από αρκετά χρόνια να μετατρέψει το αέριο των υποθαλάσσιων ραχών σε χειροπιαστό όφελος για τον τόπο;   

Πώς αλήθεια;  Με την ήδη αποδεκατισμένη διοίκηση που με τις τελευταίες εξελίξεις αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 75% ακόμη περαιτέρω;  Διότι, αυτή είναι η νέα κατάσταση σύμφωνα με το "εξυφαινόμενο" οργανόγραμμα που ήδη έχει προωθηθεί προς το αρμόδιο υπουργείο..   
Κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο που θεωρεί τον ορυκτό πλούτο ως την ακαριαία θρυαλλίδα για να πάρει μπρος η μηχανή... Για να ξέρει κι αυτός από πού να ζητήσει την ευθύνη. Την ευθύνη όχι προφανώς για τα 50 ή 100 επιδόματα ευθύνης που περικόπτονται. Αλλά για την πόρτα που κλείνουμε στην ανάπτυξη και προφανώς στο μέλλον των παιδιών μας. Νοιάζεται κανείς αλήθεια για το δημόσιο συμφέρον και πώς αυτό εξυπηρετείται;  
[by Tzeferis P.]

1.12.12

Ορυχείο σημαίνει...





ενέργεια, σημαίνει εργασία, σημαίνει ανάπτυξη, σημαίνει τεχνολογική πρόοδο, σημαίνει πολιτισμό..  Δεν παύει φυσικά να αποτελεί μια ανθρωπογενή δραστηριότητα, έναν χώρο από τον οποίο αντλούνται χρήσιμες πρώτες ύλες με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το φυσικό περιβάλλον και συνεπώς απαιτείται διαμόρφωση, επανόρθωση, αποκατάσταση, εξυγίανση, δηλ. εργασίες επαναφοράς του τοπίου.

Για κάποιους σημαίνει περιβαλλοντικό σκουπίδι, κοινωνικό απόβλητο και συνοδεύεται με το "μακρυά από εμάς και ας πάει όπου θέλει..." ή με το υποκριτικότερο "ναι αλλά όχι στην αυλή μου"...

Ομως η ενέργεια, το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν παράγεται «in the socket». Απαιτούνται τα ορυχεία με τις σκληρές κι ενίοτε επικίνδυνες  εργασιακές συνθήκες και εν συνεχεία τα εργοστάσια που «ρυπαίνουν» καθένα με τον τρόπο του είτε είναι θερμοηλεκτρικά, είτε πυρηνικά, είτε ηπιότερων μορφών. Ούτε τα slim υπερσύγχρονα κινητά μας και οι LCD οθόνες μας και τα υπόλοιπα high tech καλούδια, παράγονται κάπου off shore σε άγνωστο τόπο και σε αόριστο χρόνο.. Απαιτούνται και πάλι ορυχεία (τανταλίου, σπανίων γαιών, μετάλλων υψηλής τεχνολογίας κλπ) και εν συνεχεία  βιομηχανικές μονάδες εξευγενισμού που επίσης ρυπαίνουν.  Και μάλιστα που η ρύπανσή τους σήμερα είναι παγκόσμιου χαρακτήρα, μεταφέρεται διασυνοριακά και τα αποτελέσματά της είναι αθροιστικά, είτε αυτή παράγεται εδώ είτε στην …Κίνα.

Εμείς όμως έχουμε την δική μας αντίληψη για την ανάπτυξη... Θέλουμε την πράσινη ανάπτυξη, τη βιώσιμη ανάπτυξη αλλά μόνο για τον εαυτό μας.. Για τους άλλους, τους διπλανούς, αρκούν τα απόβλητά μας... Και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνουμε στο απυρόβλητο...

 [by Petros Tzeferis][του Πέτρου Τζεφέρη]