31.5.14

EURACOAL Market Report 1/2014

27.5.14

Το υβριδικό αιολικό-υδροηλεκτρικό έργο στο El Hierro (Κανάρια νησιά) και το δικό μας (στην Ικαρία)!

Περίπου 10,5 χιλ. άνθρωποι ζουν στο Ελ Ιέρο, το μικρότερο και πιο νοτιοδυτικό απ' τα Κανάρια νησιά, έκτασης 278 km2. Η ηλεκτροδότησή τους το 2005 χρειαζόταν περίπου 35GWh και γινόταν με ένα αυτόνομο πετρελαϊκό σταθμό, ισχύος 10,1MW, που ήδη είναι 11,36MW.

Η ζήτηση είχε ετήσια αύξηση 7-8% και, σύμφωνα με το σχεδιασμό του 2006, αναμένεται να προσεγγίσει τις 48GWh το 2015. Το φορτίο αιχμής ήταν 7,5MW και η ελάχιστη ζήτηση 3MW. 

Η παραγωγή με πετρέλαιο είχε πολύ υψηλό κόστος (€0,242/kWh) και αποφάσισαν να κάνουν ένα υβριδικό αιολικό-υδροηλεκτρικό έργο, στο οποίο 5 ανεμογεννήτριες των 2,3MW, συνολικής ισχύος 11,5MW, θα ηλεκτροδοτούν ένα αντλητικό σταθμό 6MW, προκειμένου να αντλούν νερό από ένα κάτω ταμιευτήρα, χωρητικότητας 150 χιλ κυβ. μέτρων, για να γεμίζουν ένα κρατήρα παλιού ηφαίστειου σε υψόμετρο 700-715μ., μετατρέποντάς τον σε άνω ταμιευτήρα, μέγιστης χωρητικότητας 556 χιλ κυβ. μέτρων. Στη συνέχεια από τον ταμιευτήρα το νερό θα τροφοδοτεί ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο 11,32MW, το οποίο με τη σειρά του θα καλύπτει τις ανάγκες της ζήτησης στο δίκτυο.

25.5.14

Ανωνυμία και Αναξιοπιστία: οι κυρίαρχες θεότητες του διαδικτύου!

Κατά καιρούς από τη θέση αυτή εχουμε ασχοληθεί με το θέμα της "ανωνυμίας του διαδικτύου και των blogs" και την συνακόλουθης ευθύνης που απαιτεί και μάλιστα σε πολύ υψηλό βαθμό.

Στα παραπάνω έχουν προστεθεί και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο καθένας αναρτά ή γράφει την άποψή του για ο,τιδήποτε ή δίνει μια είδηση, τη δική του είδηση... χωρίς κανείς να γνωρίζει το βαθμό αξιοπιστίας της, χωρίς κανείς να γνωρίζει αν υφίσταται καν είδηση, αν υπάρχουν καν οι πρωταγωνιστές στους οποίους αναφέρεται.

Πολλοί έχουν πέσει θύματα αυτής της αναξιοπιστίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις οφείλεται σε κακοήθεια με προφανή ή ενδεχόμενο δόλο. Τις μέρες των εκλογών που διανύουμε, για παράδειγμα, όλοι ανακοινώνουν "αποτελέσματα εκλογών" στα οποία όλως τυχαίως είναι οι ίδιοι νικητές...

Καταρχήν, το δικαίωμα της ανωνυμίας του απλού πολίτη και φυσικά του blogger είναι και πρέπει να παραμείνει ιερό και απαραβίαστο. Και δεν το λέω αυτό υπερασπιζόμενος την αμερικανική έννοια του chilling effect...  αλλά κυρίως επειδή πιστεύω στη συμβολή του ανώνυμου λόγου στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας. Αλλωστε, όπως έχει ιστορικά τεκμηριωθεί πολλές φορές έχει οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Ενδεχομένως, ο "Ανώνυμος 'Ελλην" να μην είχε γράψει ποτέ την "Ελληνική Νομαρχία"  (ένα κορυφαίο λόγιο έργο του ελληνικού προεπαναστατικού διαφωτισμού) αν ήταν υποχρεωμένος από τις τουρκικές αρχές, να φανερώσει το πραγματικό του όνομα…

Ομως, τα blogs δεν είναι απλά χώροι ελεύθερης έκφρασης ιδεών και απόψεων. Τις περισσότερες φορές λειτουργούν ως δημοσιογραφικές-ενημερωτικές ιστοσελίδες, και το γεγονός ότι λειτουργούν στο Διαδίκτυο δεν σημαίνει ότι δεν υπόκεινται και σε κανόνες. Η ταυτοποίηση ανθρώπων που διαχειρίζονται ενημερωτικές ιστοσελίδες (και μάλιστα δημοφιλείς)  στηριζόμενοι στο blogging είναι πλέον και θεμιτή και απαραίτητη. Γενικότερα, η εκφορά δημόσιου λόγου, η δημόσια επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με καταχρηστικό ή υβριστικό τρόπο. Αλλο η ανωνυμία και άλλο η κατάχρησή της, που περιορίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Και που ακόμη οδηγεί σε σύγχυση, παραπλάνηση και ενίοτε τον κανιβαλισμό, διασπείροντας αναληθή ή κατασκευασμένα στοιχεία  για διαφημιστικούς, δυσφημιστικούς ή συκοφαντικούς σκοπούς. Διότι αυτή η ανωνυμία είναι κολάσιμη. Και ποινικώς (όταν ιχνηλατηθεί η ηλεκτρονική υπογραφή) αλλά κυρίως ηθικώς..
Συνεπώς,  η ανωνυμία του blogger είναι ένα "υπό αίρεση δικαίωμα" στο βαθμό που αυτός δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις νόμων. Αλλά κι ένα "υπό αίρεση δικαίωμα" στο βαθμό που δεν παραβιάζει την ηθική μας, την αισθητική μας, την παιδεία μας. Ψιλά γράμματα δηλαδή...

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η ενδεχόμενη κατάχρηση στην ανώνυμη εκφορά του λόγου στο διαδίκτυο, δεν μπορεί να ελεγχθεί. Οπως δεν μπορεί να ελεχθεί το μη ηθικό (αλλά νόμιμο..), το κακαίσθητο, το ανιστόρητο...

Δεν ζητώ να γίνει νομοθετική ρύθμιση περί άρσης της ανωνυμίας, γιατί έτσι σύντομα η κίνηση αυτή θα οδηγήσει σε γελοιότητες και παραλογισμούς, θα  καταντήσουμε σαν τη γειτονική μας χώρα που ανοίγει και κλείνει το twitter αναλόγως του πόσο ενοχλούν αυτά που γράφονται εκεί...    Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο

Παρακαλώ, όμως, τον καθένα που εκφέρει δημόσιο λόγο να το σκεφτεί διπλά. Πρώτον, διότι η δραστηριότητα αυτή δεν ειναι "ιδωτικού χαρακτήρα" αλλά "δημοσίου" και συνεπώς ενδεχομένως να μην προστατεύεται από τη γενικότητα της ανωνυμίας αλλά να υπόκειται σε διατάξεις για τις οποίες μπορεί να γίνει "άρση του απορρήτου των επικοινωνιών" (άρθρο 4 του Ν. 2225/94). Και δεύτερον, γιατί αυτά που γράφει και λέει, ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ηθική ή άλλη βλάβη τους συνανθρώπους του...

Προσωπικά, προτείνω την επωνυμία σε καθε εκφορά του δημοσίου λόγου και αυτήν υπηρετώ θεωρώντας ότι αποτελεί τον μόνο δρόμο για μια υγιή διαδικτυακή επικοινωνία τουλάχιστον στον τόπο μας. Η υπογραφή σε ένα κείμενο αποτελεί απόδειξη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας αυτού που το γράφει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ανώνυμος γράφων δεν είναι σοβαρός και υπεύθυνος. Ενδέχεται όμως και να μην είναι, παρά απλός καταχραστής της ανωνυμίας...
                        
 Δείτε εδώ

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]

24.5.14

Η περιβαλλοντική αδειοδότηση

20.5.14

1 st ANNOUNCEMENT International Conference, Milos, 17-20 September 2014

19.5.14

Η ελαφρόπετρα ξεπερνά τις εγχώριες δυσκολίες!

Με παρουσία από το 1952 στον κλάδο των ορυκτών στην Ελλάδα και εγκαταστάσεις στο Γυαλί Νισύρου, το Αλτσί Σητείας και τη Μήλο, η εταιρεία «Λάβα Μεταλλευτική & Λατομική» δραστηριοποιείται στην εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία βιομηχανικών ορυκτών, ενώ με σημαντική εξαγωγική δραστηριότητα στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αμερική, η εταιρεία κατέχει ηγετική θέση παγκοσμίως στο κύριο προϊόν της, την ελαφρόπετρα και είναι από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες εταιρείες του κλάδου της.

Δυναμική πορεία εξάπλωσης σε νέες αγορές, διαφοροποίηση σε νέες εφαρμογές και αναβάθμιση των υπηρεσιών της, εμφανίζει τα τελευταία χρόνια η μεταλλευτική εταιρεία, ξεπερνώντας τις δυσκολίες της εγχώριας αγοράς.



18.5.14

Εργα αποκατάστασης Ολυμπιάδας


Για μια χούφτα λιγνίτη!


Του Δρ. Πέτρου Τζεφέρη

Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Είναι γραμμένος στον τοίχο των επειγόντων του νοσοκομείου της πόλης Soma της Τουρκίας, βορειοανατολικά της Σμύρνης. Ναι εκεί που έγινε το δυστύχημα των εκατοντάδων ψυχών που χάθηκαν στα ερείπια του ορυχείου λιγνίτη της περιοχής.

Δεν ξέρω πόσους από τους νεκρούς μεταλλωρύχους θα ανακοινώσει αυτή τη φορά ο κύριος Ερντογάν ως “usual casualties”. Μέχρι τώρα έχει ανακοινώσει «πάνω από 200». Πάντως, η αλήθεια είναι ότι οι νεκροί θα ξεπεράσουν τους 350 από το σύνολο των 787 σχετικών και ασχέτων, ανηλίκων και ενηλίκων, εργολάβων και μη που βρέθηκαν εκεί στην αποφράδα αλλαγή της βάρδιας που «έτυχε» (!!) να πάρει φωτιά ο μετασχηματιστής. Ας πούμε εμείς ορισμένες αλήθειες αφού δεν πρόκειται να τις πει ούτε ο αμετροεπής κύριος Ερντογάν, ούτε φυσικά ο υπουργός ενέργειας της κυβέρνησής του.

[πλήρες άρθρο εδώ]

,

16.5.14

Νέο Σύστημα Επιλογής Προϊσταμένων στο δημόσιο!




Δημόσια διαβούλευση στο σχέδιο νόμου «Τροποποίηση διατάξεων του υπαλληλικού κώδικα (Ν. 3528/2007) περί επιλογής Προϊσταμένων οργανικών μονάδων και λοιπές διατάξεις».

Ευσεβείς πόθοι ανακετεμένοι με πολύ θεωρία αλλά για το "πάπλωμα" καμιά κουβέντα. Για τη σύνδεση της αμοιβής με την απόδοση, ουδέν σχόλιο!

Διαβάζοντας τον νόμο θυμήθηκα τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, τα φροντιστήρια και τα θρανία, τα θέματα που έμπαιναν και τα θέματα που διέρρεαν...

Προχωρώντας στην διαβούλευση, διαβάζοντας τα προσωπικά σχόλια του καθενός και τον "αγώνα" του να περιχαρακώσει τα ..δικά του κεκτημένα, μου ήρθε στο στόμα το αυτοσχέδιο τραγουδάκι: τρα λα λα, τρα λα λα, μακαρόνια με κιμά...

Με τον προηγούμενο νόμο είχα αναφωνήσει: Γιατί μαμά; (δεν με έστειλες σε γαλλικό σχολείο να αποκτήσω την επάρκεια και στην γαλλική γλώσσα;)

Τώρα (ελάχιστα χρόνια μετά) μπορώ δυνατά να αναφωνήσω ακριβώς το αντίθετο: Κρίμα μαμά που πήγα κι έκανα μεταπτυχιακά..

Ομως, ειλικρινά τώρα, απορώ πως κάποιοι άνθρωποι που ανεξάρτητα τα διαπιστευτήρια χαρτιά τους, έχουν αναλάβει να φέρουν έστω και μια "δραχμή" στον τόπο μας από το μετερίζι του δημοσίου, πως θα κριθούν αυτοί;

Οταν πρέπει να πλειοδοτήσουν στην λεπτομέρεια, στην εξειδίκευση, στην ουσία για να φέρουν κάτι επί της ουσίας στον τόπο μας κι εμείς τους λέμε "πηγαίνετε τώρα να διαβάσετε τον Υπαλληλικό Κώδικα και τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας για να ανταγωνιστείτε τους χιλιάδες άλλους" άσχετους, ανεπάγγελτους, ουρανοκατέβατους, αργόσχολους, καθήμενους,  που -σημειωτέον- να είστε σίγουροι θα μελετήσουν καλά στα φροντιστήρια που θα πάνε...

Ομως, φίλοι μου αγαπημένοι, μην ανησυχείτε!

Εννοείται ότι το μόνο που θα εφαρμοστεί στο τέλος ειναι οι μεταβατικές διατάξεις και μόνον!

Γι' αυτό πηγαίνετε κατευθείαν στο άρθρο 4.

Η αν μπορείτε καλύτερα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ( ΓΛΚ) για τη σύνταξή σας...

[του Πέτρου Τζεφέρη]

Οι μη αμειβόμενες «μαϊμούδες» του δημοσίου

15.5.14

Σύμβαση μίσθωσης Δ. Πατραϊκού κόλπου, 14 Μαϊου 2014


Patraikos kolpos

Σύμβαση Μίσθωσης Κατάκολο, 14 Μαΐου 2014


Energean Katakolo

Σύμβαση Μίσθωσης Ιωαννίνων, 14 Μαΐου 2014


Energean Ioannina

13.5.14

Κίνδυνοι και...«κίνδυνοι»

Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός. Θα αναφερθώ στο περίεργο χαρακτηριστικό των ανθρώπων οι οποίοι άλλοτε υπερεκτιμούν και άλλοτε υποεκτιμούν ορισμένους κινδύνους. Θα αναφερθώ σε τρία ποιοτικά στοιχεία-παραδείγματα-κριτήρια. Στην ασφάλεια κατά την οδήγηση, στην υγεία, και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Ας πάρουμε την τελευταία περίπτωση. Αρκετοί περιβαλλοντικά ευαίσθητοι πολίτες ξεχνούν (;) πως η τουριστική ανάπτυξη συνδέεται με την εμφάνιση μορφών ρύπανσης προερχόμενης από τα μεγάλα ξενοδοχεία, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, τα επιπλέον (ενοικιαζόμενα) αυτοκίνητα, τα εστιατόρια, την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος σε σχέση με το νερό, την κακή διαχείριση λυμάτων τα οποία ορισμένες φορές, ίσως, καταλήγουν στη θάλασσα, τις καταπατήσεις δασών και αιγειαλών, τις αυθαιρεσίες κλπ.

Αντίθετα, κάποιοι άλλοι, κινδυνολογούν διαρκώς αναφερόμενοι στον αρκετά χαμηλό κίνδυνο καταστροφής του περιβάλλοντος (ο οποίος ίσως θα προέλθει από τυχόν εκμετάλλευση των Ελληνικών ορυκτών πόρων). Αυτοί θα πρέπει όμως να θυμηθούν πως στον Πρίνο πχ., εξ’όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω και εάν κάνω λάθος διορθώστε με σας παρακαλώ, δεν έχει γίνει ποτέ (περιβαλλοντικό) ατύχημα και ούτε έχουν υπάρξει αναφορές για τυχόν επιβάρυνση του περιβάλλοντος-ειδικά στην πανέμορφη και τουριστικά ανεπτυγμένη Θάσο. Σημειωτέον, πως οι εξορύξεις πετρελαίου πραγματοποιούνται εκεί διαρκώς τα τελευταία 32 έτη (από το 1982).

Με λίγα λόγια δηλαδή, ορισμένοι συμπολίτες μας υποεκτιμούν διαρκώς τον κίνδυνο της οδήγησης, τον κίνδυνο του καπνίσματος, και τον περιβαλλοντικό κίνδυνο του τουρισμού. Ενώ υπερεκτιμούν τον κίνδυνο περιβαλλοντικού ατυχήματος από την εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων...

Στην κατάσταση που έχει βρεθεί η χώρα μας, αποτελεί πλέον, μέγιστη ευθύνη του κάθε πολίτη να αναλογιστεί ποιό επίπεδο κινδύνου αποδέχεται και ποιό όχι.

ΥΓ. Το νομοσχέδιο που αυτές τις μέρες προωθείται για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των αιγειαλών αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα τηςεπερχόμενης βίαιης υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος εν ονόματι του...τουρισμού.

11.5.14

Rising up that kids...


Rising up that kids can be destroying, can be exhausting, but a smile comes when they grow. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ

Ωδή στην διαφορετικότητα της τρίχας!




Eurovision 2014: ωδή στη διαφορετικότητα της τρίχας...


10.5.14

Βγάζοντας χρυσό από παλιούς υπολογιστές!

Ο χρυσός χρησιμοποιείται σε πολλούς τύπους ηλεκτρονικού εξοπλισμού και ειδικά στους υπολογιστές. Με την τιμή του χρυσού στα ύψη υπάρχουν εταιρείες που ασχολούνται με την ανάκτηση των μικρών ποσοτήτων χρυσού που υπάρχουν στα ηλεκτρονικά εξαρτήματα.

Σας παρουσιάζουμε τη διαδικασία εξαγωγής χρυσού βήμα προς βήμα επισημαίνοντας ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και δεν πρέπει να δοκιμάσετε να την αναπαράξετε στο σπίτι.


Ο χρυσός βρίσκεται σε διάφορα μέρη της μητρικής κάρτας του υπολογιστή όπως οι διασυνδέσεις IDE, οι θύρες PCI Express, PCI, AGP, ISA και άλλες.

Όλες αυτές οι διασυνδέσεις συχνά καλύπτονται με ένα πολύ λεπτό (πάχους λίγων μικρομέτρων – μm) στρώμα χρυσού.

Επομένως το πρώτο στάδιο της διαδικασίας είναι να συγκεντρωθούν σε ποσότητες τα παραπάνω εξαρτήματα.

Θα χρειαστούμε φυσικά αρκετά μεγάλη ποσότητα εξαρτημάτων.

Και τις κατάλληλες χημικές ουσίες και εξοπλισμό.

Δείτε το πλήρες άρθρο εδώ.

8.5.14

Στο περιγιάλι το κρυφό με τα μπάζα και τ’αυθαίρετα!

Το νομοσχέδιο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» που βρίσκεται σε διαβούλευση από τις 17 Απριλίου (Μεγάλη Πέμπτη) παραλίγο να μας πιάσει στον ύπνο.

 Ελάχιστα ήταν τα σχόλια που δημοσιεύτηκαν στο opengov μέχρι το προβλεπόμενο κλείσιμο της διαδικασίας την Παρασκευή 2 Μαΐου ενώ η αρχική σιγή των δημοσιογράφων και των κομμάτων βάζει πολλά ερωτηματικά. Τελικά ήταν μια διαδικτυακή πρωτοβουλία πολιτών, "STOP στην καταστροφή των ελληνικών αιγιαλών", που κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να συγκεντρώσει πολλές χιλιάδες μέλη και να πληροφόρησει δημοσιογράφους και κόμματα, που άρχισαν να παίρνουν ένα-ένα θέση εναντίον του νομοσχεδίου.

 Τελευταία στιγμή δόθηκε και παράταση στη διαβούλευση που παραμένει ανοιχτή μέχρι τις 13 Μαΐου. Γιατί τέτοια πηγαία και έντονη αντίδραση σε ένα νομοσχέδιο που υπόσχεται να οριοθετήσει, να διαχειριστεί και να προστατεύσει;

[Περισσότερα στο άρθρο του του πολεοδόμου Άρη Καλαντίδη από το protagon.gr]

Στέλλας Κυβέλου-Χιωτίνη Η ευρωπαϊκή διάσταση στο θέμα των αιγιαλών

4.5.14

Ο κατοχικός άργυρος της Λαυρεωτικής, ο Κονοφάγος και ο καθρέφτης του μεταλλευτικού κλάδου.....

[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Petos]

Αξίζει να μνημονευθεί ένα συγκινητικό γεγονός που συνέβη στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και το οποίο αναφέρει ο καθηγητής Κ.Κονοφάγος στο "Αρχαίο Λαύριο".

Όταν το 1941 ξεκίνησε η Γερμανοϊταλική κατοχή, οι συνέπειες ήταν ολέθριες για την ελληνική κοινωνία με άμεσο αποτέλεσμα την εξάπλωση λιμού κυρίως στα αστικά διαμερίσματα της χώρας. Η ίδια άσχημη κατάσταση επικρατούσε τότε και στο Λαύριο, που εκείνη την εποχή αριθμούσε 5.000 κατοίκους. Στο Λαύριο άρχισε φοβερή πείνα και από τους 5000 οι 752 πέθαναν από έναν τρομερό λιμό μέσα σε έντεκα μήνες. Εξάλλου, η  Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου (Γ.Ε.Μ.Λ) που δραστηριοποιούνταν τότε στο Λαύριο, είχε ουσιαστικά σταματήσει και ο στρατός κατοχής δεν της παρείχε τρόφιμα. 

Μπροστά σε αυτό το δράμα, το 1942,  ο  Κ.Η. Κονοφάγος, νέος μηχανικός τότε στην εταιρία, πρότεινε στον διευθυντή (τον Βέλγο φιλέλληνα μεταλλειολόγο Maurice Bremer)  και εκείνος στην Κεντρική Διεύθυνση των Παρισίων, να παράγουν, κρυφά από το στρατό κατοχής, μεταλλικό άργυρο. Έτσι εγκατέστησαν μια πρόχειρη κάμινο κυπέλλωσης και παρήγαγαν για πρώτη φορά στη Γαλλική Εταιρεία  άργυρο «υπό τραγικές συνθήκες». Αυτό ήταν εφικτό, καθώς υπήρχαν 10.000 κιλά αργύρου σε μορφή αποθέματος τριπλού κράματος (Pb+Ag+Zn) με περιεκτικότητα 1% περίπου σε Ag. Ο σκοπός ήταν να πωληθεί ο άργυρος στη  μαύρη αγορά και να συγκεντρωθούν χρήματα για την καταπολέμηση του λιμού.

Η πρόταση ευτυχώς έγινε αποδεκτή από τους Γάλλους. Ετσι υπό δραματικές συνθήκες ξεκίνησε για πρώτη φορά η παραγωγή μεταλλικού αργύρου στο Λαύριο: τη νύχτα, με κίνδυνο της ζωής των λίγων εκείνων που εργάζονταν γι'αυτό και γνώριζαν περί τίνος επρόκειτο. Του  Κονοφάφου, του Χατζηπανάγου (τεχνικού καμινείας), του Γεροδήμου (επιστάτη), του Κουτούζου (εργάτη). Με την παραγωγή του αργύρου αυτού και τα χρήματα που μαζεύτηκαν από την μαύρη αγορά,  οργανώθηκε το συσσίτιο και έτσι σώθηκαν πολλές ψυχές που λιμοκτονούσαν, ώσπου την τροφοδοσία της ελλάδος συστηματοποίησαν οι σύμμαχοι με τον Ερυθρό Σταυρό.

Εκείνο που είναι επίσης εντυπωσιακό από τεχνική άποψη, είναι ότι μέχρι τότε ο άργυρος δεν παραγόταν ως καθαρό μέταλλο αλλά πουλιόταν πάντα ως κράμα, με αποτέλεσμα να απαιτείται να εφευρεθεί νέα μέθοδος υπό τις τραγικές αυτές συνθήκες του 1941-1942.  Συγκεκριμένα, έπρεπε να βρεθεί μέθοδος αφαίρεσης της ψευδαργύρου από το τριπλό κράμα Pb+Ag+Zn.   Η κλασική μέθοδος με εξαέρωση δεν ήταν δυνατή γιατί δεν υπήρχαν στην ελλάδα κατάλληλα χωνευτήρια.  Τότε, ο μεταλλουργός μηχανικός Κ. Κονοφάγος,  μέσα σε ένα μήνα, δουλεύοντας νυχθημερόν, ανακάλυψε νέα χημική μέθοδο με εκλεκτική οξείδωση του τριπλού κράματος με καταλύτη NaOH. Μάλιστα,  μετά τον πόλεμο συνεχίστηκε η παραγωγή μεταλλικού αργύρου, με την μέθοδο αυτή για πολλά χρόνια, τεκμηριώνοντας την επιστημονική ορθότητά της.  

Δεν ξέρω ακριβώς πόσα παιδιά έσωσαν τότε οι μεταλλειολόγοι και οι μεταλλεργάτες του Λαυρίου, από την πείνα. Εικάζω όμως ότι όταν "κοιτάζεται ο κλάδος στον καθρέφτη" θα πρέπει να μην απεμπολείται  κι αυτή η σεμνή πλην όμως συγκλονιστική  εικόνα..

Και κάτι ακόμη. Ο μετέπειτα καθηγητής της Μεταλλογνωσίας Κονοφάγος, τον οποίο δυστυχώς δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσω, ήταν εκείνος που κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (14-18 Νοεμβρίου 1973) εναντίον της δικτατορίας, ως πρύτανης τότε, μαζί με ολόκληρη τη σύγκλητο, διακήρυξαν το απαραβίαστο του ακαδημαϊκού ασύλου, προστατεύοντας με τον τρόπο αυτό το κύρος του Ιδρύματος και το πανεπιστημιακό άσυλο.

Κατοχικό συσσίτιο από ασήμι