30.9.14

Ενέργεια και Πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο (Ηράκλειο, 29-30 Σεμπεμβρίου 2014)

Το συνέδριο-σεμινάριο επικεντρώνεται στις μεταβαλλόμενες συνήθειες των συμμαχιών στην Ανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο της ανακάλυψης των νέων οικονομικών πόρων στην περιοχή, ταυτόχρονα με το σκηνικό των πολιτικών αναταραχών της “Αραβικής Άνοιξης”.

Αυτές οι εγχώριες πολιτικές αλλαγές στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, σε συνδυασμό με τις τεράστιες οικονομικές προκλήσεις που θέτει η ανακάλυψη του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, αφήνουν τις υπάρχουσες δομές της συμμαχίας υπό πίεση, ωθώντας περιφερειακές δυνάμεις να ισορροπήσουν ξανά και αναζητώντας νέες συμμαχίες και διεθνείς στρατηγικές.

Ο κύριος σκοπός του συνεδρίου-εργαστηρίου είναι να διερευνήσει τις επιπτώσεις των πρόσφατων υπεράκτιων ενεργειακών ανακαλύψεων στην Ανατολική Μεσόγειο – ευρήματα τα οποία αναγνωρίζονται ευρέως ως ένα είδος στοιχήματος στην παγκόσμια σκηνή της ενέργειας αλλά και στη γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής.

Στο πλαίσιο αυτό, το εργαστήριο επικεντρώνεται επίσης στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ, της Τουρκία, καθώς και μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και των ξένων και εγχώριων περιορισμών που σχετίζονται με την ενέργεια και την πολιτική στη σχέση μεταξύ των αραβικών κρατών.


Η παρατιθέμενη ενδιαφέρουσα  εργασία του συναδέλφου Σ. Καμενόπουλου από το υπόψη συνέδριο με τίτλο Rare Earth Elements and Eastern Mediterranean: Geopolitical and strategic importance.

28.9.14

Άλλο Ελλάδα, άλλο Γροιλανδία !

Το εμπεδώσαμε. Η Ελλάδα διαθέτει ορισμένα κοιτάσματα που μπορούν δυνητικά να αποτελέσουν πηγή για Σπάνιες Γαίες! Κι ακόμη συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα EURARE (European Rare Earths Project), το οποίο στοχεύει σε περαιτέρω έρευνα στον τομέα. Επίσης είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι έχουν επιδείξει πρόσφατα ενδιαφέρον για το ελληνικό «τοπίο» σπανίων γαιών.

Την ίδια στιγμή η Ευρώπη διαθέτει ελάχιστα κοιτάσματα εντοπισμένα σε χώρες όπως η Γροιλανδία (Δανική περιοχή με αυτοδιάθεση, η οποία δεν ανήκει στην ΕΕ), η Νορβηγία, η Γαλλία, η Σουηδία, τα Βρετανικά νησιά, η Ισπανία και η Τουρκία. Όλα βρίσκονται σε φάση κοιτασματολογικών ερευνών και τα μόνα που βρίσκονται σε φάση εφαρμογής είναι εκείνα της Γροιλανδίας, με σημαντικότερο το κοίτασμα στο Kvanefjeld. Η Γροιλανδία διαθέτει τα αξιολογότερα κοιτάσματα σπάνιων γαιών εκτός Κίνας (Kvanefjeld, Kringlerne, Sarfartôq κλπ) εντούτοις ακόμη κι εκεί η εκμετάλλευση παρουσιάζει σημαντική τεχνολογική υστέρηση.

Η συνέχεια στο protagon.gr

27.9.14

Θέλουμε ανθρώπους....

Θέλουμε Ανθρώπους που πρώτα διακρίνουν το καλό σε κάθε τι, και στο σκοτάδι ακόμα, κι έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζουν. Που δεν σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι ίδιοι να προτείνουν.
Ανθρώπους που αυτοσατιρίζονται, προτού το δικαίωμα να κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν.
Πρόσωπα που δεν απομυζούν τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε.
Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα.
Του διαφορετικού εραστές και του πρωτόγνωρου θιασώτες.
Πρόσωπα, που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τους δίνει.
Που τα παιδιά, την οικογένεια, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη , τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν.
Ανθρώπους που ποτέ δεν λένε ''αυτό το ξέρω'', αλλά ''θα το μάθω καλύτερα ακόμα''.
Παράσιτα δεν στέργουνε, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα γυρεύουν να προσκολληθούνε.
Παράφορους τους οραματιζόμαστε και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη.
Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
Ανθρώπους που κερνούν κρασί τον Χάροντα, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.
Θέλουμε πλάσματα τραγικά και αποφασισμένα, που στον Θεό "σαγαπώ" αντί για προσευχές ψελλίζουν.
Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.
Θέλουμε Ανθρώπους που την καθημερινότητα σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν.
Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο.
Ανθρώπους που γεννήθηκαν και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα."

[Απόσπασμά από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη με τίτλο "Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση", Eκδόσεις Oxy Books]

Αντιολισθηρά υλικά για ασφαλτόστρωση

21.9.14

Γεωθερμία και αγροτική-γεωργική επιχειρηματικότητα


Με αφορμή ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των νέων αγροτών που προωθεί η κυβέρνηση, δίνοντας κίνητρα για να επιστρέψει στην ύπαιθρο η νέα γενιά και να ασχοληθεί με την αγροτική παραγωγή, την κτηνοτροφία και τις αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις.

Κίνητρα για την επιστροφή στην ύπαιθρο -Πριμ 50.000 ευρώ σε νέους αγρότες 

Η γεωθερμία χαμηλής ενθαλπίας (θερμοκρασίας), μπορεί να δημιουργήσει νέες προοπτικές στην αγροτικη ανάπτυξη. Νέα άτομα που μπορούν και θέλουν να επιστρέψουν στην ύπαιθρο μπορούν να καταρτίσουν πρωτότυπα επιχειρηματικά σχέδια λαμβάνοντας υπόψη και τη γεωθερμία, όπου υπάρχει.
Αλλωστε, όταν οι θερμοκρασιακές ανάγκες δεν είναι πολύ υψηλές, οι Γεωθερμικές Αντλίες Θερμότητας μπορούν να συνδράμουν σε οποιαδήποτε περιοχή, χωρίς να υπάρχει κάποιο γεωθερμικό πεδίο.

Οι νέοι αγρότες, λοιπόν, ας σκεφτούν και το ενδεχόμενο εμπλοκής της γεωθερμίας στα επιχειρηματικά τους σχέδια για ανταγωνιστικά και ποιοτικά προϊόντα. 

Και από την άλλη πλευρά, η Ελληνική Πολιτεία, ας ενισχύσει ένα τέτοιο εγχείρημα τόσο οικονομικά (να γίνει ένα καλό ξεκίνημα και να υπάρχει και οικονομικό κίνητρο όταν περιλαμβάνεται η γεωθερμία) όσο και θεσμικά. 

Η απλούστευση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου αξιοποίησης της γεωθερμίας χαμηλής ενθαλπίας, ώστε αυτή να γίνει ελκυστική για τους νέους αγρότες, είναι πρωταρχικής σημασίας. Το οικονομικό κίνητρο είναι απαραίτητο ώστε ο ενδιαφερόμενος να προχωρήσει σε έργα υποδομής (γεωτρήσεις - δίκτυα μεταφοράς).

 Η αξιοποίηση της γεωθερμίας χαμηλής ενθαλπίας (Τ<90 βαθμούς C) έχει ένα αυξημένο αρχικό κόστος λόγω αυτών των έργων. Ας μην αποθαρρυνθούν, λοιπόν, όσοι θελήσουν να επιχειρήσουν στην αξιοποίηση της κατά τόπους γεωθερμίας σε αγροτικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές, πτηνοτροφικές και λοιπές συναφείς δραστηριότητες. Ευκαιρία να κινηθεί κάτι στη γεωθερμία.... 

Σχόλιο του κ. Απ. Αρβανίτη από την σελίδα:

Η ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ ΩΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ - ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

19.9.14

Πέτρου Τζεφέρη: το μοιρολόι για τον μίστερ Βάγγο....


Το μοιρολόι αυτό γράφτηκε για τον κ. Ευάγγελο Τζεφέρη, από τον ανηψιό του κ. Πέτρο Γ. Τζεφέρη.

Tα μοιρολόγια του μίστερ Βάγγου....

18.9.14

Η Σέριφος και η μεταλλευτική περιήγηση

[Του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]

Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Σέριφο, σκέπτομαι την δυνατότητα μεταλλευτικής περιήγησης.

Κάθε φορά που αντικρίζω τα τρυπημένα βουνά κυρίως πάνω από τους όρμους του Κουταλά και του Μεγάλου Λιβαδιού, αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να αναδειχθεί η μεγάλη μεταλλευτική ιστορία της Σερίφου. Η σημαντική μεταλλευτική δραστηριότητα της Σερίφου κατά το παρελθόν, η οποία από το 1870 μέχρι και το 1964 τροφοδότησε με πάνω από 100 εκατ. τόνους σιδηρομεταλλεύματος τα «φουγάρα» της βιομηχανικής επανάστασης στην Ευρώπη.

 Κάθε φορά που …σηκώνω όρθια τα σκουριασμένα βαγονέτα εκεί μπροστά την σκάλα του Μ. Λιβαδιού και μπαίνω στη παλιά στοά μεταφοράς που οδηγεί από εκεί στην παρθένα παραλία του Καλογήρου, ονειρεύομαι άλλες εποχές. Κάποτε η στοά αυτή (μήκους πάνω από 1 χλμ) που στέκεται εκεί αχάλαστη -πιθανότατα από τις αρχές του αιώνα- μετέφερε σιδηρομετάλλευμα πάνω σε βαγονέτα προς τη σκάλα του Μ. Λιβαδιού, ακριβώς γιατί το κόστος κατασκευής της ήταν μάλλον μικρότερο από το να φτιάξουν εναλλακτικά δρόμους μεταφοράς του υλικού.

Μιλάμε λοιπόν για άλλες εποχές πραγματικά. Οπου ένα θαυμαστό μεταλλευτικό δίκτυο μεταφοράς δούλευε χωρίς μηχανές, με τις ελάχιστες δυνάμεις υποζυγίων και ανθρώπων, συλλέγοντας και στέλνοντας χιλιάδες τόνους στο επίπεδο της θάλασσας, εκεί που έφταναν τα πλοία χωρίς καθόλου ενέργεια μηχανών.

Η συνέχεια εδώ

17.9.14

SNAP-SEE: A Vision of Best Practices for Aggregates Planning in South East Europe

15.9.14

Μπορούμε λοιπόν να αποτελέσουμε το Ευρωπαϊκό Eldorado των σπανίων γαιών;

Η Κίνα ελέγχει το 95% της παγκόσμιας παραγωγής σπανίων γαιών. Οι κύριες χώρες παραγωγής κατά το 2010 ήταν: Κίνα (130.000 τόνοι), Ινδία (2.700 τόνοι), Βραζιλία (550 τόνοι) και Μαλαισία (350 τόνοι). Αδιευκρίνιστη ήταν η παραγωγή στις ΗΠΑ, Ρωσία, Αυστραλία (πιθανά αποθέματα 5 εκατ. τόνοι) και Νότια Αφρική (πιθανά αποθέματα 1 εκατ. τόνοι). Κοιτάσματα έχουν επιβεβαιωθεί σε Καναδά, Βιετνάμ, Τασμανία κλπ.

Η Κίνα ελέγχει πλήρως την παραγωγική και εμπορική  αλυσίδα σπανίων γαιών, από την έρευνα, την εξόρυξη και την παραγωγική επεξεργασία, μέχρι την διαδικασία εμπλουτισμού, μεταλλουργίας και διάθεσης  των τελικών βιομηχανικών προϊόντων. Από την πλευρά της η Ευρώπη στερείται προς το παρόν δικών της  αποθεμάτων και σχετικής μεταλλουργικής βιομηχανίας με αποτέλεσμα να εισάγει από την Κίνα το 90 % πρώτων υλών και μετάλλων σπανίων γαιών. Την ίδια στιγμή η αποθεματική και παραγωγική ενίσχυση μέσω της ανακύκλωσης είναι ελάχιστη, αφού ο βαθμός αξιοποίησης της βρίσκεται σήμερα κάτω από 1 %.

Στην Ευρώπη έχουν επιβεβαιωθεί ελάχιστα κοιτάσματα ενώ το κρίσιμο στοίχημα της καθετοποιημένης αξιοποίησης τους στην Ευρώπη μοιάζει μάλλον κάτι που θα χρειαστεί πολλά χρόνια ακόμη. Η Ελλάδα, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Γροιλανδία είναι οι πέντε χώρες που αναμένεται σε επόμενο στάδιο να στηρίξουν την ευρωπαϊκή βιομηχανία, παράγοντας σπάνιες γαίες. Συγκεκριμένα, η Γροιλανδία  διαθέτει τα πλουσιότερα κοιτάσματα σπανίων γαιών εκτός Κίνας. Η Ε.Ε. μέσα από την ειδική σχέση της Γροιλανδίας με την Δανία προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο αλλά μάλλον φαίνεται να χάνει το "παιχνίδι”. Ήδη τα δύο μεγάλα μεταλλευτικά έργα εκεί ελέγχονται από αυστραλιανές εταιρίες, ενώ πρόσφατα η τοπική κυβέρνηση υπόγραψε ειδική συμφωνία με τη Κίνα, θεωρώντας ότι έτσι επιταχύνεται η αξιοποίησή τους.

Οπως γράφει ο συνάδελφος Ν. Αρβανιτίδης, οι τρέχουσες επενδυτικές κινήσεις στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα αυτές της Γροιλαδίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας και της Φινλανδίας βρίσκονται σε ένα προηγμένο στάδιο κοιτασματολογικής εξέλιξης, αλλά παρουσιάζουν σημαντική τεχνολογική υστέρηση με αποτέλεσμα την μεγάλη καθυστέρηση έναρξης των παραγωγικών σταδίων μεταλλευτικής εξόρυξης και μεταλλουργίας. Ένας λόγος μπορεί να είναι το γεγονός ότι οι μικρές και μικρομεσαίες καναδικές και αυστραλιανές μεταλλευτικές εταιρίες που έχουν αναλάβει τις επενδύσεις αδυνατούν να αναδείξουν και να εφαρμόσουν τις κατάλληλες τεχνολογίες μεταλλουργίας, αλλά και να διαχειριστούν τους όποιους κοινωνικούς ενδοιασμούς, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από την προοπτική της καθετοποιημένης παραγωγής. Δεν διαθέτουν με άλλα λόγια την οικονομική εγκυρότητα ούτε τα απαραίτητα διαπιστευτήρια κατοχύρωσης κοινωνικής ευθύνης.Υπάρχουν ενδεχόμενα σχέδια για πιθανή μεταφορά των μεταλλευμάτων ή/και συμπυκνωμάτων στις μεταλλουργίες της Κίνας, εξέλιξη που εφόσον ισχύσει δεν θα αλλάξει το σημερινό καθεστώς στην Ευρώπη.

Η Ελλαδα διαθέτει επίσης αρκετά υποσχόμενα κοιτάσματα, παρότι δεν ανήκουν στους δυναμικότερους κοιτασματολογικούς τύπους.    Υπάρχουν σπάνια μέταλλα/γαίες στην Ελλάδα;

 Για παράδειγμα, η Θράκη έχει μαγματικά πετρώματα τα οποία εκ της φύσεώς τους είναι πλούσια σε σπάνιες γαίες. Επιπλέον στην παράκτια ζώνη Αν. Μακεδονίας-Θράκης εκβάλουν τα ποτάμια (Στρυμόνας, Νέστος, Έβρος), τα οποία αποθέτουν στις εκβολές τους υλικά από τα παραπάνω πετρώματα δημιουργώντας εμπλουτισμένα αποθέματα σπάνιων γαιών.Επειδή τα υλικά αυτά είναι μεγάλου ειδικού βάρους, δεν μεταφέρονται σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων. Με βάση όλα αυτά, δεν αποτελεί έκπληξη ότι υψηλές συγκεντρώσεις Σπανίων Γαιών στην παράκτια ζώνη από την Καβάλα μέχρι τον Έβρο έχουν διαπιστωθεί ήδη από τη δεκαετία του '80 από έρευνες που διεξήγε τότε το ΙΓΜΕ (για την ανεύρεση τιτανίου και ζιρκονίου).

Με μια σειρά από πρωτοβουλίες (όπως οι: Raw Materials Initiative, European Innovation Partnership on Raw Materials) και στρατηγικές (Europe 2020 Strategy) η Ευρώπη προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση επενδύοντας στην Έρευνα και Ανάπτυξη με την ισχυρή συμμετοχή της βιομηχανίας. Για τον λόγο αυτό, ξεκίνησε το Ανταγωνιστικό Πρόγραμμα EURARE (European Rare Earths Project), στο οποίο μετέχουν πλήθος γεωλογικών ιδρυμάτων, πανεπιστημίων και εταιρειών από 11 ευρωπαϊκές χώρες (μεταξύ των οποίων το ΕΚΒΑΑ/ΙΓΜΕ και το ΕΜΠ) και το οποίο χρηματοδοτείται με περίπου 10 εκατ. ευρώ από κοινοτικούς πόρους του 7ου Προγράμματος Πλαισίου.

Το έργο EURARE άρχισε στις αρχές Ιανουαρίου του 2013 με τη συμμετοχή επτά γεωλογικών ινστιτούτων, έξι μεταλλευτικών εταιρειών, τριών βιομηχανιών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, τεσσάρων επιχειρήσεων τεχνολογικών εφαρμογών και τεσσάρων πανεπιστημίων από ένδεκα χώρες της Ευρώπης, και θα διαρκέσει πέντε χρόνια (2013-2017). Στους τρεις Έλληνες εταίρους, που είναι το ΕΜΠ, το ΙΓΜΕ και η «Αλουμίνιον της Ελλάδος», αντιστοιχεί ποσό της τάξης του 16% της συνολικής χρηματοδότησης, δηλαδή 1,6 εκατ. ευρώ.

Μπορούμε λοιπόν να αποτελέσουμε το Ευρωπαϊκό Eldorado των σπανίων γαιών; Είναι στόχος μας να γεμίσουμε με βυθοκόρους όλη την παράλια ζώνη και τις παράκτιες υποθαλάσσιες αποθέσεις μεταξύ Χαλκιδικής και Αλεξανδρούπολης; Οχι φυσικά. Ας μην υπερβάλλουμε όπως συνήθως! Πέραν της επιβεβαίωσης των κοιτασμάτων, αυτά πρέπει να διαθέτουν την απαιτούμενη ικανή περιεκτικότητα ώστε -κατόπιν ενδεχομένως και εμπλουτισμού- να καθίστανται εκμεταλλεύσιμα. Κι αυτό απαιτεί συστηματική δειγματοληψία και εργαστηριακή έρευνα. Οι ελληνικές μεταλλοφορίες σπανίων γαιών, αξίζουν τη διενέργεια περαιτέρω έρευνας. Αυτό πρέπει να είναι το εμβληματικό μήνυμα. Συγκρατημένη αισιοδοξία ναι, όχι όμως ανακριβείς πληροφορίες και αβάσιμες υπερβολές. Αλλωστε τα τρία μεγάλα διακυβεύματα παραμένουν: το διακύβευμα προστασίας του περιβάλλοντος, το διακύβευμα των ανταλλαγμάτων και το γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό διακύβευμα. Δείτε στο παρακάτω link τις παρατηρήσεις του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου για το θέμα.

Πάντα με την ίδια επωδό: η εκμετάλλευση ορυκτών δεν αποτελεί αυτοσκοπό και γι' αυτό -όταν γίνεται- πρέπει να γίνεται όχι απλώς με «κάποιες» περιβαλλοντικές αναστολές αλλά με ασφαλή διαχείριση των κινδύνων και του περιβάλλοντος καθώς και των αποβλήτων που παράγονται. Διαφορετικά η ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη, αξιοβίωτη αλλά ..αβίωτη. Δείτε εδώ τι εννοώ.


[του Πέτρου Τζεφέρη, ο χάρτης από την Ημερησία]

10.9.14

Κινεζικό ενδιαφέρον για τις Ελληνικές σπάνιες γαίες

Οι Σπάνιες Γαίες βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του Υπουργού ΠΕΚΑ, Γιάννη Μανιάτη, με τον Πρέσβη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στην Ελλάδα, Zou Xiaoli, ο οποίος συνοδευόταν από υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία Αξιωματούχων και ειδικών της χώρας του, με αντικείμενο την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και επιστημονικών γνώσεων για την αξιοποίηση των Σπάνιων Γαιών, στο πλαίσιο της στρατηγικής που έχει διαμορφώσει η Ε.Ε. επενδύοντας στην έρευνα και ανάπτυξη.

Λόγω της συνεχούς αυξανόμενης ζήτησης, αλλά και της περιορισμένης διάθεσης τους, η Ε.Ε. έχει συμπεριλάβει τις REE στην ομάδα των 14 κρίσιμων ορυκτών, με βιομηχανικές ανάγκες, τις οποίες αδυνατεί να καλύψει σήμερα ο μεταποιητικός κλάδος της Ευρώπης. Υπολογίζεται ότι, η ζήτηση παγκοσμίως για σπάνιες γαίες θα ανέλθει σε 200.000 τόνους το έτος 2015, από 130.000 που ήταν το 2010.

Η αποστολή της Κινεζικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια των συνομιλιών που είχαν οι Πρωθυπουργοί των δύο χωρών, κατά την επίσκεψη του Κινέζου Πρωθυπουργού, LiKeqiang, τον περασμένο Ιούνιο στη Ρόδο.

Παρακάτω οι παρατηρήσεις του  Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου* για το θέμα.

Με ενδιαφέρον διάβασα την είδηση για το ενδιαφέρον των Κινέζων για τα Ελληνικά ορυκτά. Προφανώς ορισμένα εξ αυτών των ορυκτών, αν όχι αποκλειστικά και μόνο, αφορούν τις Ελληνικές σπάνιες γαίες.

Θα είμαι σαφής: το θέμα δεν είναι απλά να προσελκύσουμε επενδύσεις.

Εμείς ως χώρα έχουμε τρία διακυβεύματα:

Διακύβευμα 1: Το διακύβευμα προστασίας του περιβάλλοντος. Οποιαδήποτε εκμετάλλευση των Ελληνικών σπάνιων γαιών πρέπει να γίνει με όρους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Με αυστηρή τήρηση περιβαλλοντικών κανονισμών και προστασίας του ανθρώπινου δυναμικού. Όταν αυτά τηρηθούν δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα όπως έχουν δείξει τα αδιαμφισβήτηταπαραδείγματα εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών στη Φινλανδία και στη Σουηδία.Παραδείγματα τα οποία καταδεικνύουν πως υπάρχουν τρόποι βιώσιμης εξόρυξης των σπάνιων γαιών. Αυτό το σημειώνω για να προλάβω τις συνηθισμένες κινδυνολογίες που διαφημίζουν μόνο τον «Κινεζικό τρόπο εξόρυξης» σπάνιων γαιών....

Διακύβευμα 2: Το διακύβευμα των ανταλλαγμάτων.Μόνο χρήμα ΔΕΝ αρκεί. Εμείς θέλουμε την ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ στην κατεργασία των σπάνιων γαιών.Η τεχνογνωσία θα παραμείνει στη χώρα μας.Παγκοσμίως υπάρχουν μόνο δύο μέρη στον κόσμο στα οποία πραγματοποιείται κατεργασία σπάνιων γαιών και διαμόρφωσή τους σε τελικά προϊόντα. Το ένα βρίσκεται στη Γαλλία, και το άλλο στην Κίνα.Και για αυτόν επίσης το λόγο (μαζί με άλλους) δημιουργούνται παγκόσμια προβλήματα στην προσφορά σπάνιων γαιών. Όταν η υπεραξία των σπάνιων γαιών από-το-ορυχείο-στο-τελικό-προϊόν (κινητά τηλέφωνα, ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, οπλικά συστήματα-δορυφόροι, μαγνητικοί τομογράφοι, ανεμογεννήτριες κλπ.) είναι της τάξης των 1666 δολλαρίων, εμείς δεν πρέπει να μείνουμε στην είσπραξη του ενός μόνο δολλαρίου. Οφείλουμε να πιέσουμε ως χώρα και να απαιτήσουμε τεχνογνωσία. Ειδάλλως να μη παραχωρήσουμε τις Ελληνικές σπάνιες γαίες μόνο ως ορυκτό.

Διακύβευμα 3: Το γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό διακύβευμα. Παρά το γεγονός πως η Κίνα ελέγχει το 95% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών, διαρκώς προσπαθεί να πατήσει πόδι στα αποθέματα/πιθανά κοιτάσματα άλλων χωρών. Το είδαμε να συμβαίνει στη Βόρεια Κορέα, στη Γροιλανδία, στην Αφρική. Ως διπλωματικό εργαλείο η Κίνα χρησιμοποιεί την πολιτική της συγχώρεσης του χρέους (“DebtForgiveness”). Το είδαμε πολύ πρόσφατα στην Αργεντινή...Ο κίνδυνος να τα τσουγκρίσουμε άσχημα με τους δυτικούς συμμάχους μας είναι μεγάλος...Το γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό παίγνιο των σπάνιων γαιών είναι τεράστιο. Ισάξιο αυτού των υδρογονανθράκων.Αυτό το παίγνιο αφορά και την Εθνική Ασφάλεια.

* Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος - Υπ. Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης - Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

Υπάρχουν σπάνια μέταλλα/γαίες στην Ελλάδα;

8.9.14

Τα κρινάκια της Παναγιάς: ποιός είπε πως η ελπίδα δεν φυτρώνει μέσα στην άμμο;

Τα κρινάκια της Παναγιάς (Pancratium maritimum) έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους το Δεκαπενταύγουστο στις παραλίες και τους αμμόλοφους των νησιών μας,  φυτρώνοντας στην καυτή και άνυδρη άμμο του καλοκαιριού και  χαρίζοντας σε όσους τα παρατηρούν τη σπάνια ομορφιά τους.

Είναι ένα υπέροχο και σπάνιο φυτό που ανθίζει και με τη δυνατή και γλυκιά μυρωδιά του αποτελεί ένα αληθινό στολίδι, ένα θαύμα της φύσης !

Oι περισσότεροι λουόμενοι κατά τους θερινούς μήνες περνούν δίπλα τους ή από πάνω τους αγνοώντας την ύπαρξη και την σπανιότητά τους.

Εγώ τα συνάντησα τελείως τυχαία  στην Σέριφο, στην παραλία της Ψιλής Αμμου του Αι Γιάννη.  

Είναι πράγματι εντυπωσιακό, από τη μια να βλέπεις τη χλωρίδα της περιοχής να μαραζώνει υπό τον καυτό ήλιο και από την άλλη ολοζώντανα, ζωηρά κρινάκια που φυτρώνουν μέσα στην άμμο, να δηλώνουν την παρουσία τους και να διεκδικούν τον χώρο που τους στερεί η ανθρώπινη δραστηριότητα. Είναι τόσο γόνιμη η μεσογειακή γη που ακόμη και στην άμμο έχει παραγωγική δύναμη και φροντίζει να μας το θυμίζει.

Αυτός ο σπάνιος κρίνος, μια μοναδικής ομορφιάς άγρια αμαρυλλίδα, είναι είδος υπό προστασία, βγάζει τα φύλλα του τον χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται, σα να καίγονται στην καυτή άμμο και από αυτή να ξεπετάγονται κάτασπρα τα άνθη του. Ένα μπουκέτο από λευκούς, μοναδικούς κρίνους που επιβεβαιώνουν την αξία της ζωής σε αντίξοες συνθήκες.

Το κρινάκι της Παναγίας, μας δείχνει τη δύναμη της ζωής που ξεπηδά μέσα από αντίξοες συνθήκες. Μας μεταφέρει μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και αντοχής σε δύσκολες περιόδους. Ζητά από εμάς, την οργανωμένη κοινωνία των ανθρώπων, το ελάχιστο. Να του επιτρέψουμε να συνεχίσει την ιστορική του πορεία, τη σκληρή μάχη της επιβίωσης, να του αφήσουμε χώρο να αναπνεύσει, ενάντια στην συνεχή επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων. Είναι κρίμα, προς χάριν μερικών ακόμη τετραγωνικών μέτρων για ομπρέλες και ξαπλώστρες, προς χάριν ασυνείδητων οδηγών που βλέπουν τις παραλίες ως πίστες τετράτροχων οχημάτων, να χάσουμε αυτό το μοναδικό προνόμιο αναγέννησης της φύσης. Διότι αν χαθεί αυτό, τότε πρέπει να προβληματιστούμε μήπως έρχεται και η δική μας σειρά.

Αυτά!

5.9.14

Production paradigm of high added value industrial products in Greece

3.9.14

H Δανία, η "Δανία του Νότου" και τα αιολικά!



Στη Δανία έχουν δίκτυα και βάζουν αιολικά. Στη "Δανία του Νότου" θα έχουμε ρεύμα το φετινό χειμώνα;

Από Καναδικό ιστότοπο μας έρχεται το όμορφο αυτό γράφημα, που λέει κάτι που δεν το λένε ούτε καν οι ίδιοι οι Δανοί: Denmark Produces One Third of Its Electricity from Wind.

Η μαγική λέξη-κλειδί, που αλλάζει όλο το νόημα της πιο πάνω πρότασης, έχει μόλις τρία γράμματα και είναι η λεξούλα "Its". Η Δανία παράγει ενέργεια από αιολικά, μόνο που δεν είναι "Its", δεν είναι μόνο δική της, είναι του ευρύτερου συστήματος της περιοχής της.

Δείτε πλήρες άρθρο στο Λιγνίτης : ο δικός μας μαύρος χρυσός