Ποιά ήταν η Clemence Serpieri (Κλεμάνς Σερπιέρη) που ζωγράφισε ο Ν. Λύτρας το 1869;

Κλεμάνς Σερπιέρη, Λάδι σε μουσαμά, του Νικηφόρου Λύτρα (1869), Δωρεά στου Ιωάννη Β, Σερπιέρη, άρ. έργου 510. Ενας πίνακας που σίγουρα τραβάει τα βλέμματα και λόγω του μεγέθους του και λόγω της περίοπτης θέσης του στην Εθνική Πινακοθήκη αλλά κυρίως λόγω του προσώπου που προσωπογραφεί.

Η μετάβασή μου σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη, μου επέτρεψε να θαυμάσω το έργο του Νικηφόρου Λύτρα (1832-1904) με την κα Κ. Σερπιέρη,  ένας πίνακας που σίγουρα τραβάει τα βλέμματα και λόγω του μεγέθους του και λόγω της περίοπτης θέσης του στην Πινακοθήκη αλλά κυρίως λόγω του προσώπου στο οποίο αναφέρεται.

Ο πίνακας απεικονίζει  την Κλεμάνς, σύζυγο του Ι. Β. Σερπιέρη, που τον δώρισε στο ελληνικό κράτος. Αλλά ποιος είναι ο φιλότεχνος δωρητής; 

Είναι ο ιδρυτής του νεώτερου Λαυρίου, στον οποίο χρωστάμε την επαναλειτουργεία των μεταλλείων και την εγκαθίδρυση μιας αυτοκρατορίας πολλών δεκαετιών, την οποία πιστώθηκε (ή κατ' άλλους χρεώθηκε) η ελληνική πολιτεία, η επιστήμη και η ιστορία. Σύμφωνα με την "άλλη άποψη" είναι ο  αιματοβαμμένος ιδιοκτήτης των μεταλλείων Λαυρίου και συνέταιρος του Συγγρού.

Για όσους δεν γνωρίζουν, θα μεταφέρω ορισμένες πληροφορίες από το βιβλίο του Γ. Παπασωτηρίου,  "Το ματωμένο θέρος του 1882". 

Ο ιταλικής καταγωγής Ι. Β. Σερπιέρης ήρθε στην Ελλάδα το 1863 και υπέβαλλε αίτηση καμίνευσης των «σκωριών» του Λαυρίου, χωρίς να λάβει ποτέ απάντηση. Κατόπιν τούτου στρέφεται προς τον Γ. Παχύ, ο οποίος είχε λύσει ένα μέρος των γραφειοκρατικών προβλημάτων. Σερπιέρης και Παχύς ιδρύουν το 1864 την πρώτη μεταλλευτική-μεταλλουργική εταιρεία της Λαυρεωτικής με έδρα τη Μασσαλία, την «Roux et CO» με ιδρυτικά μέλη τον Helarion Roux, που ενεργεί για λογαριασμό της τράπεζας Roux Fraissinet… (σ.σ. η τράπεζα ανήκε στην οικογένεια της γυναίκας του Σερπιέρη, Κλεμάνς, την οποία ζωγράφισε ο Νικηφόρος Λύτρας)… Ο Γ. Παχύς με τη σειρά του παντρεύτηκε την Αιμιλία Σκουζέ, της γνωστής φιλοβασιλικής οικογένειας, που κατείχε το «παλατάκι» στο Χαϊδάρι.

Με το βασιλικό διάταγμα 23/8/1867 παραχωρούνται στην συσταθείσα εταιρεία οι εκτάσεις της Καμάριζας και της Συντερίνης και με άλλο βασιλικό διάταγμα της 3/12/1868 επικυρώνεται η παραχώρηση των εκτάσεων. Ουσιαστικά πρόκειται για μία εύνοια του βασιλιά Γεωργίου Α΄ προς την «Εταιρεία», καθώς «Εκατοντάδες ‘’βασιλικά στρέμματα’’ χαρίστηκαν στον Σερπιέρη»[Κ. Μπέης, Ελευθεροτυπία, 9.8.1982]. Κι αυτό κατά την περίοδο που ο βασιλιάς συγκρούεται με την κυβέρνηση, παύοντας την κυβέρνηση Κουμουνδούρου. Αλλά και ο διάδοχος του τελευταίου, Επ. Δεληγιώργης, που εκείνη την εποχή διαδραματίζει βαρύνοντα ρόλο είτε ως πρωθυπουργός είτε ως υπουργός, είναι αντιμοναρχικός. Έτσι, το Λαύριο ως χώρος ανάπτυξης της ξένης επιχειρηματικής δραστηριότητας (και του βασιλιά) θα γίνει το πεδίο σύγκρουσης μοναρχικών και κοινοβουλευτικών(αντιβασιλικών), καθώς οι κυβερνήσεις θα επιδιώξουν να βρουν την εταιρεία να παραβιάζει τη σύμβαση με το Δημόσιο, επειδή τη θεωρούν φιλικά διακείμενη προς το βασιλιά.

Η οριστική λύση επήλθε με το νόμο της 17ης Ιανουαρίου 1877 και τη δημιουργία της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου(Γ.Ε.Μ.Λ.) με τον Συγγρό να κατέχει το 32%, και τους Σερπιέρη και Παχύ το 28%.

Φρέαρ Σερπιέρη στην Καμάριζα

Αγαλμα Σερπιέρη στο κέντρο του Λαυρίου

Οικογενειακός τάφος Σερπιέρη

Η σύγκρουση για το… χρυσάφι του Λαυρίου εξήψε την φαντασία των Ελλήνων «νοικοκυραίων» της εποχής, δημιουργώντας την περίφημη «μεταλλομανία». Χρηματιστήριο, βέβαια, δεν υπήρχε ακόμη στην Ελλάδα, αλλά αντ’ αυτού λειτουργούσε το καφενείο «Η ωραία Ελλάς» (γωνία Ερμού και Αιόλου). Εκεί οι μικρομεσαίοι της εποχής επένδυσαν στις φήμες για το χρυσάφι που «έρρεε σαν ποτάμι» κάτω από το Λαύριο και σκόπιμα διέδωσαν οι άνθρωποι του Συγγρού. Όλοι έχασαν τα χρήματά τους, εκτός από αυτούς που ήταν στο μεγάλο κόλπο, ήτοι τους Συγγρό, Σερπιέρη, Παχύ, Στεφάνοβικ, Ροδοκανάκη, Σίνα, Ράλλη. Η πρώτη χρηματιστηριακή «απάτη» στην Ελλάδα ήταν γεγονός.

Εκτός από την καταλήστευση των μικρομεσαίων «νοικοκυριών», εκείνοι που κυριολεκτικά πλήρωναν με τη ζωή τους τα μεγαλεία και τα μεταλλεία των Συγγρού-Σερπιέρι-Παχύ ήταν οι εργάτες, που εργάζονταν σε βάθος 182 μέτρων. 1.800 εργάτες δούλευαν στα ορυχεία Λαυρίου σε εφιαλτικές συνθήκες. Στη μεγάλη απεργία της 8ης Απριλίου 1896 οι εργάτες βγήκαν στην επιφάνεια ζητώντας αύξηση του μεροκάματου και βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης. Σε επίσημη έκθεση αναφερόταν πως μόνο το 1892 υπήρξαν 36 θανατηφόρα δυστυχήματα (Γεώργιος Αναστασόπουλος, ό.π., τ. Β΄ σ. 695). Δηλαδή έχαναν τη ζωή τους τρεις εργάτες κάθε μήνα. Όπως γράφει ο Γιάννης Κορδάτος (ό.π., σ. 35), η εταιρία «είχε φτιάσει το δεύτερο πάτωμα της Καμάριζας πλάι στη μηχανή, μια μαρμαρένια κάμαρα, κι εκεί κρύβονταν τα πτώματα των σκοτωμένων από τα φουρνέλα και τα βουλιμέντα. Τη νύχτα ο καροτσέρης Κάλιος Μάνθος, από τους σπιτικούς του Σερπιέρη, μαζί με άλλους πιστούς της Εταιρείας βγάζανε κρυφά τα πτώματα και τα πήγαιναν και τα παράχωναν στα πεύκα του Άη Κωνσταντίνου».

Η εταιρεία αρνήθηκε να συναντήσει την απεργιακή επιτροπή. Οι φύλακες ανοίγουν πυρ κατά των μελών της επιτροπής και σκοτώνουν δύο εργάτες(τους Καραφλιά και Βασιλακόπουλο). Οι απεργοί εξοργίζονται και με πέτρες, ξύλα και μεταλλεύματα επιτίθενται στους φύλακες, ανατινάζουν τις αποθήκες και τα γραφεία, και αφοπλίζουν τους χωροφύλακες. Ο Σερπιέρης και «οι μηχανικοί Ραμπού και Σπανζεράλ, καθ’ ων υπήρχε μήνις, ετράπησαν εις φυγήν, μεταφιεσθέντες…», γράφει η «Εφημερίς».

Αυτά τα ολίγα.

Θέση του Clemence Mine, Kamariza Mines (Kamareza Mines) στον ευρύτερο χώρο του Λαυρίου

Βέβαια, οι παραπάνω επικριτές θα ηταν πιο λάβροι αν γνώριζαν ότι η Κλεμάνς δεν είχε μόνο πίνακα, αλλά είχε στο όνομά της και δικό της Μεταλλείο, όπως είχε και ο Ζαν Μπατίστ και όλη η οικογένεια (Χριστιάνα, Ζαν Μπατίστ, Ιλάριον - km3, Σερπιέρι, Κλεμένσ κ.α.).

Ακριβής θέση του Clemence Mine, Kamariza Mines (Kamareza Mines) στον Αγ. Κωνσταντίνο, Καμάριζα, Λαύριο

Μέγαρο Σερπιέρη: από τα σημαντικότερα νεοκλασικά του κέντρου της Αθήνας: https://www.oryktosploutos.net/2018/03/blog-post_12-10/

Η Προστασία και Διαχείριση χώρων και μνημείων εξόρυξης στην αρχαιότητα

Οι μνημειακοί αυτοί χώροι της εξόρυξης σπάνια προστατεύονται και σπάνια αναδεικνύονται σύμφωνα με τις ανάλογες αρχές διαχείρισης μαζί με το περιβάλλον τους ή τις επαρχιακές οικιστικές δομές, που συνήθως αναπτύσσονται στην εγγύτητά τους και όπου διέμεναν οι άνθρωποι, που τους αξιοποιούσαν.  Φωτ. Βασ. Στεργίου.

 

Με επιτυχία έληξαν οι εργασίες συνεδρίας του ελληνικού ICOMOS με τίτλο "To αξιακό πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης χώρων και μνημείων εξόρυξης στην αρχαιότητα. Παρούσες χρήσεις, μελλοντικές συνέργειες", την οποία διοργάνωσε σε συνεργασία με τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς και τη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ. Τη εκδήλωση επιχορήγηση ο ΣΜΕ, Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχιερήσεων.

Το θέμα της επιστημονικής συνάντησης έχει ως κεντρικό πυρήνα την προστασία, την ανάδειξη και τη διαχείριση αρχαιολογικών χώρων ή περιοχών που γειτνιάζουν με αυτούς, οι οποίοι σχετίζονται με την εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλευμάτων και πετρωμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα οι χώροι αυτοί αποτελούν μέρος του αγροτικού τοπίου, το οποίο περιλαμβάνει όλες εκείνες τις περιοχές που συνιστούν προϊόν της αλληλεπίδρασης ανθρώπου και φύσης, συμπεριλαμβανομένων και των χώρων εξόρυξης πετρωμάτων και μεταλλευμάτων. Οι χώροι εξόρυξης συνδέονται με τις βασικές πρώτες ύλες για την εξέλιξη της κοινωνίας και της οικονομίας διαχρονικά. Ο λίθος, ο χαλκός, ο σίδηρος κ.ά. χαρακτήρισαν ολόκληρες χρονικές περιόδους και λειτούργησαν ως βάση ανάπτυξης των αντίστοιχων κοινωνιών.

Ήδη από την αρχαιότητα, στην Ελλάδα, η εξόρυξη και εκμετάλλευση οψιανού, μαρμάρου, αργύρου, χρυσού, σμύριδας κ.ά. αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών με μεγάλη απήχηση στο παγκόσμιο στερέωμα, μέσω του εμπορίου. Σε άλλες χώρες ο σίδηρος, ο κασσίτερος, ο άνθρακας, το αλάτι, οι πολύτιμοι λίθοι κ.ά. δημιούργησαν τη δυναμική της οικονομίας διάφορων περιοχών της γης. 

Τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου (30/11) το Λαύριο ήταν ο πρωταγωνιστής τόσο αρχικά  σε ομιλίες στρογγυλής τραπέζης όσο και στη συνέχεια όταν  πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο Ορυκτολογικό Μουσείο Λαυρίου, στις εγκαταστάσεις του Πάρκου και στις αρχαίες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις της Λαυρεωτικής. Ομηλητής: Δρ. Δ. Μπίτζιος

 Οι αρχαιολογικοί αυτοί χώροι σπάνια προστατεύονται σύμφωνα με τις ανάλογες αρχές διαχείρισης μαζί με το περιβάλλον τους ή τις επαρχιακές οικιστικές δομές, που συνήθως αναπτύσσονται στην εγγύτητά τους και όπου διέμεναν οι άνθρωποι, που τους αξιοποιούσαν. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο ότι δεν έχουν καταγραφεί ποτέ οι βασικές κατευθυντήριες αρχές που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, για τη διαχείριση και διαφύλαξη των χώρων αυτών, που αποτελούν μνημεία ιδιαίτερου  ενδιαφέροντος, τόσο για τους φορείς προστασίας και διαχείρισής τους, το ICOMOS και τις επιστημονικές επιτροπές του όσο και για την ίδια την κοινωνία.

Στόχος της επιστημονικής συνάντησης ήταν να αναπτυχθεί διάλογος και να γίνει ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σημερινών παραγωγικών δυνάμεων στο χώρο αυτό και των Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ, της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας με στόχο πιθανές συνέργειες για τη διατήρηση της ιδιαίτερης και πολύτιμης αυτής κληρονομιάς. Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν όχι 

μόνο οι αρμόδιοι διαχειριστές των χώρων εξόρυξης, ειδικοί μελετητές, εκπρόσωποι εμπλεκόμενων αρμόδιων φορέων (π.χ. Υπουργείων, Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΜΚΟ κ.τ.λ.) αλλά και επιχειρηματίες που σήμερα δραστηριοποιούνται πλησίον των χώρων αυτών, προκειμένου να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν, ο πολιτισμός με τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου (30/11) η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Λαύριο και διενεργήθη επίσκεψη στο Ορυκτολογικό Μουσείο Λαυρίου, στις εγκαταστάσεις του Πάρκου και στις αρχαίες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις της Λαυρεωτικής, όπου διατηρούνται μνημεία και ποικίλα υλικά τεκμήρια μεταλλευτικής δραστηριότητας από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τη σύγχρονη εποχή. To αρχαίο Λαύριο αποτελεί, από το 2003, εγγεγραμμένο μνημείο στον Ελληνικό Ενδεικτικό Κατάλογο Μνημείων, που είναι υποψήφια για ένταξη στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Σε επόμενο θα παρουσιάσουμε τις πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις του συνεδρίου.

Π. Τζεφέρης

Ελληνικό ICOMOS:To αξιακό πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης χώρων και μνημείων εξόρυξης στην αρχαιότητα. Παρούσες χρήσεις, μελλοντικές συνέργειες

Από την ξενάγηση του TECHNICAL UNIVERSITY BERGAKADEMIE FREIBERG ΣΤΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟ ΛΑΥΡΙΟ, 13-09-2019

Εμείς οι νέοι Τιτάνες βρισκόμαστε στη στοά “80” κάτω (footwall) από το εντυπωσιακό Ρήγμα Αποκόλλησης (Detachment Fault) και με τα χέρια ψηλά “συγκρατούμε” με τη θέλησή μας την, υπερκείμενη (hanging wall) του ρήγματος, Ανώτερη Τεκτονική ενότητα - Upper Tectonic Unit, που έχει πάχος πάνω από 200μ και η οποία δομεί γεωλογικά τα βουνά που βλέπουμε στην φωτογραφία. Καταλαβαίνετε τον TITANIO άθλο μας !!!!!!

Επίσκεψη στη Στοά "80". Η μεταλλευτική στοά "80" στην Πλάκα του Λαυρίου διανοίχθηκε από την Γαλλική Εταιρία Μεταλλείων Λαυρίου (C.F.M.L.) το 1954 - 6 για μεταφορά μεταλλεύματος και προσωπικού από τα ανώτερα επίπεδα του μεταλλευτικού τομέα της Πλάκας αλλά και σύνδεση με τα κατώτερα επίπεδα.

Πλάκα Λαυρεωτικής: ένας παράδεισος Γεωλογικής και Μεταλλευτικής κληρονομιάς

Η Στοά 80 Πλάκα Λαυρίου και το ρήγμα αποκόλλησης-ένας εκπληκτικός γεώτοπος

Συλλεκτικός - χάρτης των υπογείων των μεταλλευτικών εργασιών
 της περιοχής της Πλάκας της Γαλλικής εταιρείας (C.F.M.L) της
συλλογής του Η. Κατσαρού . Η στοά "80" Διεύθυνσης Ν-Β
σημειώνεται με κόκκινη γραμμή στο χάρτη. Κατά την επίσκεψή μας
 ακολουθήσαμε τη στοά προς Βορρά για περίπου 1300μ και μετά
ανεβήκαμε με κεκλιμένα σε ανώτερο επίπεδο (στο σχεδιάγραμμα
της στοάς σημειώνεται με κίτρινο κύκλο) οπότε και εντυπωσιαστήκαμε
από τους θαλάμους εκμετάλλευσης και το Ρήγμα Αποκόλλησης
στην οροφή της στοάς (δες φωτ.)

Δεν είναι υπερβολή. Εντυπωσιάστηκα με έναν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΓΕΩΤΟΠΟ. Είναι το ΡΗΓΜΑ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ που συναντήσαμε στην στοά “80 “ Αδάμι - Πλάκα Λαυρίου.

Το ΡΗΓΜΑ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ, που ευρίσκεται στην επαφή μεταξύ της Ανώτερης και της Κατώτερης Τεκτονικής Ενότητας της Λαυρεωτικής, συνδέεται με την εφελκυστική τεκτονική του Αιγαιακού χώρου και φαίνεται να ήταν ενεργό πριν από 12 έως 8 εκατομμύρια χρόνια

Αποτελεί τμήμα ενός συστήματος ρηγμάτων που έχει έκταση πάνω από 100χλμ. Αναγνωρίστηκε και επισημάνθηκε η σημασία του από τον καθηγητή Ν. Σκαρπέλη 2007.

Στις εικόνες 1,2 και 3 το ΡΗΓΜΑ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ στο "ταβάνι" της στοάς “πάνω από τα κεφάλια μας “, ενώ στα κατάντι (υποκείμενο του ρήγματος) το Ανώτερο Μάρμαρο της Κατώτερης Τεκτονικής Ενότητας.

Στην εικόνα 4 μυλωνιτίωση του πετρώματος που υπόκειται (footwall) του ρήγματος. Στις εικόνες 5,6 και 7 “στύλοι” του Ανωτέρου Μαρμάρου που υπόκειται του ΡΗΓΜΑΤΟΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ με οξειδωμένη θειούχο πολυμεταλλική μεταλλοφορία (εικόνα 5), υπολείμματα θειούχου αργυρομολυβδουχου μεταλλοφορίας και σφαλερίτη (εικόνα 6) καθώς και χαλκοπυρίτη (εικόνα 7).

Στην εικόνα 8 η είσοδος της στοάς “80 “ Αδάμι – Πλάκα με τον διακεκριμένο επιστήμονα Μηχανικό Μεταλλείων και λέκτορα του Πολυτεχνείου του Freiberg Δρ. Γ, Μπαράκο .

Στην εικόνα 9 ο αρχηγός της αποστολής μας Η. Κατσαρός γνώστης και εξερευνητής κάθε υπόγειας μεταλλευτικής γωνιάς του Λαυρίου, απορροφημένος στην αναζήτηση των ορυκτών και τέλος στην εικόνα 10 με τον Δρ. Γ. Μπαράκο προσπαθούμε να " συλλέξουμε" μετάλλευμα από ένα "λούκι" της δεκαετίας του ‘50-’60 !!!!!!!.

Η γεωλογία περιοχής Λαυρίου και το ρήγμα αποκόλλησης των κύριων τεκτονικών ενοτήτων Λαυρεωτικής

Τα αρχαία μεταλλεία του Λαυρίου, Δημ. Μπίτζιος, 16/07/2019 | ΕΡΤ

Τα αρχαία μεταλλεία του Λαυρίου, Δημ. Μπίτζιος, 16/07/2019 | ΕΡΤ

https://www.oryktosploutos.net/2019/06/1.html

https://www.oryktosploutos.net/2019/06/2.html

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟ ΛΑΥΡΙΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ ΣΕ 9 STOPS NINE STOPS TO GET TO KNOW ANCIENT AND NEWER LAVRION

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε σε 4 συνέχειες,  στις 07-05-2018 στο Blog Oryktosploutos.net με τίτλο: “ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ ΣΕ 9 STOPS” ! 

http://www.oryktosploutos.net/2018/05/9-stops-i.html

http://www.oryktosploutos.net/2018/05/9-stops-ii.html

http://www.oryktosploutos.net/2018/05/9-stops-i_7.html

https://www.oryktosploutos.net/2018/05/9-stops-iv.html#.WvE4a4iFPIU

Η υπεύθυνη Μεταλλευτική Περιήγηση στο Λαύριο

Οι αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχουν παρά να αντιγράψουν τον τρόπο. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Και κυρίως αγάπη και καλή διάθεση, όπως όλα τα πράγματα.

Του φτάνει η ικανοποίηση στα μάτια των επισκεπτών με τους οποίους "συνταξιδεύει" στο Αρχαίο Μεταλλευτικό Λαύριο!

 Η περιήγηση στο Λαύριο έχει και δυσκολίες και επικινδυνότητα, όταν δεν γίνεται από ανθρώπους που γνωρίζουν αλλά από ευκαιριακούς περιηγητές που αυτοαποκαλούνται ως ειδικοί. Ευτυχώς υπάρχουν και υπεύθυνοι και ειδικοί που επιπλέον αποτελούν και λάτρεις του αρχαίου μεταλλευτικού πολιτισμού μας.

Ο Δημ. Μπίτζιος είναι και υπεύθυνος και ειδικός και λάτρης του αρχαίου και νεώτερου Λαυρίου και μάλιστα χωρίς να συσχετίζει την όποια περιήγηση με υλική αμοιβή. Του φτάνει η ικανοποίηση στα μάτια των επισκεπτών με τους οποίους "συνταξιδεύει" στο Αρχαίο Μεταλλευτικό Λαύριο. Στα αρχαία πλυντήρια της κοιλάδας της Σούριζας στον Εθνικό Δρυμό του Σουνίου, στο αρχαίο φρέαρ κοντά στο γραφικό Εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, στα μουσεία της περιοχής, σε χώρους που αναδεικνύουν τα γεωλογικά και κοιτασματολογικά χαρακτηριστικά της Λαυρεωτικής, την αρχαία μεταλλεία και μεταλλουργία...

Οι αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχουν παρά να αντιγράψουν τον τρόπο. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Και κυρίως αγάπη και καλή διάθεση, όπως όλα τα πράγματα.

Πρόταση για περιήγηση του Λαυρίου σε 9 stops! (I)

Π. Τζεφέρης

Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο (ΒΒΕΜ): 15 χρόνια λειτουργίας στο Λαύριο

Το Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο, που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια λειτουργίας, μας προσέφερε ένα  ακόμη ταξίδι στο παρελθόν μέσα από τις μαρτυρίες πρώην εργαζομένων της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου.

Εικόνες από την εκδήλωση του ΒΒΕΜ στις 15.09.2018, την αίθουσα Μουσείο στο Κάτω Μηχανουργείο του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου.

Το Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο, που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια λειτουργίας, μας προσέφερε   ένα ταξίδι στο παρελθόν μέσα από τις μαρτυρίες πρώην εργαζομένων της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου, στην αίθουσα Μουσείο στο Κάτω Μηχανουργείο του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου.

Η έκθεση ήταν  αφιερωμένη στον αείμνηστο Λουίζο Παρασκευαΐδη, μηχανικό μεταλλείων ΕΜΠ, διευθυντικό στέλεχος του ΤΙΤΑΝΑ και σύμβουλο του ΒΒΕΜ, στο πρόσωπο του οποίου τιμούμε όσους όλα αυτά τα χρόνια έχουν βάλει την ψυχή τους στην προσπάθεια διάσωσης και ανάδειξης της μνήμης και της ταυτότητας του τόπου.

Τι θυμάμαι από την παλιά Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου;

Εξόρυξη, Πολιτισμός και Τουρισμός! (II)

Το Βιοτεχνικό - Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο (ΒΒΕΜ) Λαυρεωτικής

[του Π. Τζεφέρη, φωτ. Ηρ. Κατσάρου]