Σοφία Παυλάκη: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, Θεσμικό Πλαίσιο και Εφαρμογή

Κυκλοφόρησε το βιβλίο της κας Σοφίας Ε. Παυλάκη, για την περιβαλλοντική ευθύνη από τις εκδόσεις ΝΟΜΟΡΑΜΑ.ΝΤ.

Με τον όρο «περιβαλλοντική ευθύνη» νοείται το σύστημα διατάξεων που ρυθμίζουν την υποχρέωση και τη διαδικασία πρόληψης και αποκατάστασης της ζημίας, την οποία απειλείται να υποστεί ή έχει υποστεί κάποιο περιβαλλοντικό αγαθό, θεωρούμενο είτε ως μεμονωμένο στοιχείο της φύσης είτε ως σύνολο φυσικών στοιχείων που βρίσκονται μεταξύ τους σε αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση.

Παράλληλα, το εύρος και η εμβέλεια του πεδίου εφαρμογής και των ρυθμίσεων που εισάγει, όσον αφορά την πρόληψη και καταστολή της περιβαλλοντικής ζημίας, έχουν αναγάγει την περιβαλλοντική ευθύνη σε θεμελιώδη μηχανισμό αποτίμησης της οικολογικής βλάβης, δοθέντος ότι προσφέρει το βασικό ρυθμιστικό πλαίσιο για την επιβολή των αναγκαίων μέτρων αποτροπής επέλευσης περιβαλλοντικής ζημίας, επαναφοράς του τρωθέντος περιβαλλοντικού κεφαλαίου στη φυσική του κατάσταση, αποτίμησης της συμμετοχής των υπαιτίων στη ζημία και επιμέτρησης και καταμερισμού του κόστους της αποκατάστασης με την επιβολή κυρώσεων και την πρόβλεψη υποχρέωσης υλικών ενεργειών και καταβολής αποζημίωσης.

Στο βιβλίο αναλύεται διεξοδικά η έννοια της περιβαλλοντικής ευθύνης, όπως αποτυπώθηκε στην πορεία της μέσα από τα νομοθετικά κείμενα που οδήγησαν σταδιακά στην πρόβλεψη και ρύθμισή της στον σύγχρονο κόσμο. Το έργο επιμερίζεται σε δύο (2) κύρια μέρη: Μέρος Ι - «Θεσμικό πλαίσιο της περιβαλλοντικής» και Μέρος ΙΙ - «Η περιβαλλοντική ευθύνη στην πράξη».

Στο Μέρος Ι παρουσιάζονται τα σημαντικότερα νομοθετικά και συναφή κείμενα που λειτούργησαν ως βασικά θεωρητικά και νομικά ερείσματα για την εμπέδωση και κατοχύρωση της περιβαλλοντικής ευθύνης στον χώρο του διεθνούς δικαίου, της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των διατάξεων του εθνικού μας δικαίου και του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου.

Στο Μέρος ΙΙ του βιβλίου η παρουσίαση της νομοθεσίας συνοδεύεται από τα σημαντικότερα παραδείγματα της νομολογίας των δικαστηρίων της χώρας μας και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ερμήνευσαν και αποτύπωσαν την έννοια και το περιεχόμενο της περιβαλλοντικής ευθύνης κατά την εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων που τα απασχόλησαν, εξεταζόμενα ως αυτοτελείς μελέτες εφαρμογής. Ειδικότερα στο Μέρος ΙΙ αποδίδονται, σημαντικές δικαστικές αποφάσεις που αφορούν: την περιβαλλοντική ευθύνη κατά τον ν. 1650/1986, την περιβαλλοντική ευθύνη κατά το πδ/γμα 148/2009, την Νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ, πρ. ΔΕΚ) για θέματα περιβαλλοντικής ευθύνης κλπ.

Το έργο αποσκοπεί να καταστήσει προσιτό στον αναγνώστη του το σύνθετο πλέγμα των κανόνων που διαμορφώνουν το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο και τη διαδικασία πρόληψης και αποκατάστασης της περιβαλλοντικής βλάβης. Περαιτέρω το βιβλίο φιλοδοξεί να καταδείξει τη σπουδαία αποστολή της περιβαλλοντικής ευθύνης και τον καθοριστικό ρόλο της στο δικαιικό σύστημα που διέπει την περιβαλλοντική προστασία στη σύγχρονη διεθνή, ευρωπαϊκή και εθνική έννομη τάξη, με απώτερο στόχο να συμβάλει εποικοδομητικά στην προσπάθεια για ουσιαστική και αποτελεσματική εμπέδωση και εφαρμογή των κανόνων και αρχών που ρυθμίζουν την προστασία του περιβάλλοντος.

Η περιβαλλοντική ευθύνη (πρέπει να) αποδίδεται ειδικά και απολύτως τεκμηριωμένα!

«Η εξόρυξη των Fe,Ni/ούχων ... by on Scribd

Τί γίνεται αλήθεια στην περίπτωση που στοχοποιούνται ατεκμηρίωτα ή με τελείως εμπειρική προσέγγιση, ολόκληροι τομείς ή επιμέρους κλάδοι της οικονομίας μας; Kαι καθιστώνται υπεύθυνοι για περιβαλλοντικά εγκλήματα που δεν αποδεικνύνονται επαρκώς σε επιστημονική βάση;

Φτάνει αλήθεια η "αρχή της προφύλαξης" για να τα κλείσουμε ολα; Είναι αρκετή η κακώς νοούμενη "αντιδημοκρατία" (κάποτε θα ασχοληθούμε και με τα κίνητρα που την υποδαυλίζουν) και ορισμένες επιφανειακές ή καθαρά υποθετικές ερμηνείες για να γονατίσουν ολόκληρους κλάδους της οικονομίας μας; Είναι αρκετή η επίκληση και ο προσεταιρισμός του απλού πολίτη που εγκλωβισμένος από την ανεργία, την ανέχεια και την υποβαθμισμένη ποιότητα της ζωής του, ψάχνει εναγωνίως μια ελπίδα για να γαντζωθεί; Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις αυτό ειναι κοντά στην αλήθεια, όταν ο υπόψιν κλάδος εμφανίζεται "ευάλωτος" και επιπλέον δεν στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα εκεί που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει. Και κυρίως οταν η αξιοπιστία του στον κόσμο έχει κλονιστεί.

Το τεκμηριωμένο μήνυμα που εκφράζεται με δεδομένα και δημιουργική κριτική χάνεται μέσα στα (τηλεοπτικά ή ιντερνετικά) καλώδια και μένει ο θόρυβος των συνθημάτων γκαιμπελικού τύπου: για παράδειγμα, αν πεις 100 φορές «Να κλείσουν όλα τα μεταλλεία παντού» σίγουρα ένα μεγάλο ποσοστό εκείνων που θα δεχθούν το μήνυμα, θα σκεφτεί «σίγουρα πρόκειται για κακό πράγμα» και ένα πολύ μικρό ποσοστό θα αναρωτηθεί «τι κακό έκαναν για να κλείσουν;»

Το παρακείμενο άρθρο αφορά το το πολύ επίκαιρο και σημαντικό θέμα της ρύπανσης των νερών από το εξασθενές χρώμιο που έχει απασχολήσει πολλές φορές την κοινή γνώμη και δίνει μια επιστημονική εξήγηση για την μη άμεση συσχέτιση της εξόρυξης των λατεριτών της Εύβοιας με το εξασθενές χρώμιο.

Η ευθύνη για το Περιβάλλον είναι συλλογική, αλλά την ίδια στιγμή είναι επιμερισμένη, σε κάθε κοινωνικό εταίρο και ως ατομική ευθύνη στον καθένα από μας, ανάλογα με τη θέση του. Σήμερα, ο απλός πολίτης, δεν θα πρέπει να παραμένει παθητικός δέκτης αλλά να αντιδρά δυναμικά, ειδικά στις περιπτώσεις όπως αυτή όπου έχουμε ακραία αυθαιρεσία σε βάρος της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Εντούτοις, η ευθύνη για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα πρέπει να αποδίδεται (από τα αρμόδια πολιτειακά όργανα), όχι γενικά και ατεκμηρίωτα, αλλά ειδικά και απολύτως τεκμηριωμένα, οπότε και θα πρέπει να είναι αμείλικτη.
[Πέτρος Τζεφέρης] [by Tzeferis Petros]


Εύβοια: συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου σε υπόγεια ύδατα 

Αλληλοεπίδραση του εξασθενούς χρωμίου στο σύστημα έδαφος-υδροφόρος ορίζοντας-φυτά της λεκάνης του Ασωπού