Ο Καβάφης στο απόσπασμα;

Το έτος 2013, έχει ανακηρυχθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως «Έτος Κ.Π.Καβάφη» χάριν της συμπλήρωσης 150 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου Αλεξανδρινού (1863-1933).

Η εποχή του Καβάφη μοιάζει με τη δική μας. Μια εποχή όπου τα ήθη παρακμάζουν, οι ηγεμόνες είναι διεφθαρμένοι και εφήμεροι, ενώ οι λαοί ζουν σε μεγάλη εξαθλίωση, με τον φόβο της επόμενης σύγκρουσης ανάμεσα στους φιλόδοξους βασιλείς τους. Ο Καβάφης μέσα από την ποίησή του μίλησε για τη λύπη που τον περιέβαλε, εξαιτίας αυτής της παρακμής, η οποία ταίριαζε με την παρακμή που γνώριζε την περίοδο εκείνη ο ελληνισμός, ξεκινώντας από τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 1894 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, με μικρή εξαίρεση τους Βαλκανικούς πολέμους.

Οι στίχοι του Κ. Π. Καβάφη κυκλοφορούν με λεωφορεία, τρένα, τραμ και μετρό "συνομιλώντας" με τους Αθηναίους του σήμερα. Η πρωτοβουλία ανήκει στο Αρχείο Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση και οι στίχοι που επιλέχθηκαν να ταξιδέψουν στη σύγχρονη Αθήνα είναι οι εξής: «Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι» (Το πρώτο σκαλί) «είν' επικίνδυνον πράγμα η βία» (Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.) «Ξένος εγώ ξένος πολύ» (Μύρης· Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ.) «Δεν έχω σήμερα κεφάλι για δουλειά.» (Συμεών) «Το σώμα μου στες ηδονές θα δώσω» (Τα επικίνδυνα) «Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις» (Επέστρεφε) «Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός» (Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.) «Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό» (Ένας νέος, της τέχνης του λόγου – στο 24ον έτος του) «Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή» (Μάρτιαι Ειδοί).

Πολλοί δεν συμφωνούν απολύτως με την κίνηση αυτή και σχολιάζουν το θέμα: 

• Ένα ποίημα-καληνύχτα
• Ο Καβάφης δεν είναι για σκύλους
• 2013: Έτος Κ. Π. Καβάφη
• Ο Καβάφης που δεν θα δούμε σε λεωφορείο
• Ο Καβάφης στο αστικό

Ας πουμε δύο λόγια. Καταρχήν, η επαφή με το στίχο του καβάφη, όποιος κι αν είναι αυτός και όπου κι αν γίνεται αυτό, στο δρόμο ή όχι, είναι επωφελής. Σίγουρα, δεν θα μπορούσαν να αναρτηθούν ολόκληρα ποιήματα στους χώρους αυτούς. Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν. Ας δούμε το γεγονός θετικά, ως μια ευκαιρία να έρθουσε σε επαφή με τον "ποιητή της Ιστορίας και της ειρωνικής γλώσσας" κι όχι σαν μια αφορμή να εκδηλώσουμε για μια φορά ακόμη την γνωστή εθνική μας χαιρεκακία..

[του Πέτρου Τζεφέρη]