Καρέκλες στην Αθήνα, στο διάολο η περιφέρεια!

Διαβάζω ότι οι Δήμοι Χάλκης και Αγαθονησίου κινδυνεύσουν να κλείσουν, γιατί δεν έχουν προσωπικό.

 Σε αντιδιαστολή σημειώνω ότι ο (ενιαίος) Δήμος Παπάγου-Χολαργού (Δήμος + τα δικά του ΝΠΔΔ) απασχολεί περί τα 1000 άτομα (μόνιμους και αορίστου χρόνου)!!!

Ναι, ναι, για (15.000 δημότες / κατοίκους από τον πρώην Δήμο Παπάγου και 35.000 από τον πρώην Δήμο Χολαργού =) 50.000 Δημότες / κατοίκους έχουμε περί τα 1.000 άτομα προσωπικό, στον ενιαίο Δόμο Παπάγου-Χολαργού.

Με άλλα λόγια έχουμε, άκουσον-άκουσον, 2 άτομα προσωπικό στο Δήμο, για κάθε 100 δημότες / κατοίκους!!!.

Ύστερα, μας φταίει η επάρατη Τρόικα, που το μαγαζί έπεσε έξω κι' απορούμε γιατί έχουμε νέφος στην Αττική.

 Για να μην αναφερθώ στις ορέξεις των γειτόνων για τα ερημούμενα νησιά μας...

Σάκης Γαλιγάλης, agali15669@gmail.com

Ενέργεια και κοινωνική ευαισθησία

[του Σάκη Γαλιγάλη][by Sakis Galigalis] agali@tee.gr   

Πριν, μεν, αλλά και μετά την ανακοίνωση νέων τιμολογίων για το ηλεκτρικό «ρεύμα» ή για τα καύσιμα συζητάμε και χύνουμε πολύ μελάνι για το αν και κατά πόσο λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οικονομικά ασθενέστερους. Θεωρούμε δηλαδή δεδομένο ότι μέσω της ενέργειας πρέπει να ασκούμε και κοινωνική πολιτική. Αυτό φαίνεται λογικό, για μια κοινωνία, ένα κράτος, που το ενδιαφέρει η καλή διακυβέρνηση. Είναι, άραγε, πράγματι έτσι;

Η κατανάλωση ενέργειας έχει αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον. Επειδή όμως είναι και αναγκαία, η χρήση της ενέργειας θα πρέπει να γίνεται με πολύ φειδώ και λογική. Βεβαίως, μια  και καλώς ή κακώς ζούμε σε περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας, δεν μπορούμε να έχουμε έναν αστυφύλακα δίπλα στον κάθε έναν από εμάς, για να μας απαγορεύει να ανάψουμε τα φώτα ή να κινηθούμε με τα ΙΧ μας.  Το μόνο, που σαν κράτος μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίζουμε, μέσω φορολογίας, οι τιμές λιανικής των διαφόρων μορφών ενέργειας να είναι τέτοιες, ώστε να μας ωθούν στο να προσέχουμε όλοι μας πότε, τι και πόση ενέργεια καταναλίσκουμε.

Όταν κρατάμε χαμηλές τις ταρίφες, π.χ. του ηλεκτρικού «ρεύματος» σίγουρα βοηθούμε τους οικονομικά ασθενέστερους, ασκούμε δηλαδή κοινωνική πολιτική. Με τι κόστος, όμως; Όταν κρατάμε φθηνό το «ρεύμα», στο όνομα κοινωνικής ευαισθησίας, το προσφέρουμε το ίδιο φθηνά και στους έχοντες και κατέχοντες, που κατά τεκμήριο καταναλίσκουν πολύ περισσότερο «ρεύμα» απ’ ό τι οι φτωχοί. Είναι, άραγε, αυτό κοινωνική δικαιοσύνη, να δίνουμε δηλαδή και στους πλούσιους φτηνή την ενέργεια, ενώ αυτοί δεν θα είχαν πρόβλημα να την πλήρωναν ακριβότερη κι έτσι (μέσω της ενσωματωμένης φορολογίας) να γέμιζαν τα άδεια ταμεία του κράτους μας;

Υπάρχει δε και μια άλλη σοβαρή πτυχή του προβλήματος, αυτή της ενεργειακής σπατάλης. Ο τι είναι φθηνό, φτωχοί και πλούσιοι δεν το προσέχουμε. Κρατώντας λοιπόν φθηνό το «ρεύμα», δεν δημιουργούμε κίνητρα ούτε στους φτωχούς ούτε στους πλούσιους να προσέχουμε στο τί «ρεύμα» τραβάμε από το ηλεκτρικό δίκτυο. Όσο κι αν φαίνεται αβάσιμο, πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργούμε κίνητρα και στους φτωχούς να προσέχουν στο τί ενέργεια καταναλίσκουν. Ενέργεια καταναλίσκουμε όλοι και πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε στην προσπάθεια περιορισμού της. Με άλλα λόγια, όταν χρησιμοποιούμε την ενέργεια για να κάνουμε και κοινωνική πολιτική, κάνουμε πιο πολύ ζημιά, παρά καλό. Είναι αυτό, που οι οικονομολόγοι λένε ότι η ενέργεια δεν είναι φορέας αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής.

Τα νέα τιμολόγια της ΔΕΗ

read more