Et in Arcadia Ego

Πρώτη Δεκέμβρη και η Αρκαδική γη υποδέχεται τον χειμώνα.

Από το παράθυρο του γραφείου μου, μόνιμος και πιστός φίλος, δικός μου στα ατέλειωτα διαβάσματα και του Πανεπιστημίου μας ολόκληρου, το όρος Μαίναλο με την Θεϊκή Θωριά του.

Τα ψηλά έλατα που μας περικυκλώνουν και μας κατακλύζουν με ανοιχτά κλαριά και με διάχυτο φύλλωμα που σαν πυκνό μαλλί ή σαν μια δασύτριχη και μαλακή βούρτσα, υποδέχονται την δυνατή βροχή για να τα ποτίσει και ετοιμάζονται πιότερο από ποτέ να καλυφθούν από τις νιφάδες του χιονιού που θα επιφέρει ο επερχόμενος βαρύς χειμώνας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από τον Θεό και από την Τύχη να ζεις στην Αρκαδία και καθημερινά να ατενίζεις το Μαίναλο και τα βήματα που καθορίζουν τον βίο που διάγεις να αφήνουν τα φευγαλέα ίχνη τους στην σκιά του μεγαλειώδους Αρκαδινού Όρους.

Η Αρκαδία, ο Παράδεισος των Ελλήνων, όπως αναφέρεται στους άπειρους Ελληνικούς Μύθους και κυρίως στα ποιήματα του μαγευτικού βουκολικού ποιητή, αθάνατο στο πέρασμα των αιώνων και στολισμένο με το Θεϊκό Όνομα, Θεόκριτος!

Τα ποιήματα του Θεόκριτου, τις περίφημες Εκλογές, αγάπησαν με πάθος ο Βιργίλιος και ο Οβίδιος για να θέσουν τα θεμέλια του Αρκαδισμού που φώτισε την Αναγέννηση και τους Νεώτερους Χρόνους από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική.

Την σκυτάλη από τους μεγάλους Λατίνους ποιητές την έλαβε ο Θεϊκός Δάντης για να περιγράψει και να υμνήσει την Αρκαδία μέχρι το ατέλειωτο ύψος του πνεύματος του στην Θεία Κωμωδία.

Ουκ έστιν αριθμός για να προσδιορίσει κανείς πόσοι καλλιτέχνες των γραμμάτων και των τεχνών στους νεώτερους χρόνους ύμνησαν την Αρκαδία.

Ο δραματουργός Sannazaro με την δική του Αρκαδία στις αρχές του 16ου αιώνα ενέπνευσε τον θαλασσοπόρο Τζοβάννι Βερατζάνο για να ονομάσει ουκ ολίγες περιοχές της Αμερικής που ανακάλυψε Αρκαδία.

Τον 17ο αιώνα ο Γάλλος ζωγράφος Πουσέν ζωγράφισε τον πίνακα "Οι Ποιμένες της Αρκαδίας" που βρίσκεται σήμερα στο Λούβρο με την χαρακτηριστική φράση του Et in Arcadia Ego που σημαίνει κι εγώ βρίσκομαι στην Αρκαδία ή πιο ελεύθερα κι εγώ θα ήθελα να είμαι στην Αρκαδία.

Αλλά η αποθέωση του Αρκαδισμού στους νεώτερους χρόνους γνωρίζει την αποκορύφωση της στον Ρομαντισμό!

Η Αρκαδία και το Μαίναλο γίνονται ποιητικό έργο ύμνου, θαυμασμού και έρωτα στην γραφή των πιο σημαντικών ποιητών της Ευρώπης.

Από τους μόνιμα ερωτευμένους και εκστασιασμένους με την Αρκαδική γη τους Γερμανούς Γκαίτε και Σίλλερ μέχρι τον Άγγλο Τζων Κητς που πέθανε νεότατος υμνώντας την Ελλάδα και την Αρκαδία το 1821 μόλις 26 ετών στη Ρώμη.

Καταπονημένος από την φυματίωση δεν πρόλαβε να δώσει την μάχη μαζί με τον συμπατριώτη του Λόρδο Βύρωνα στον αγώνα της Εθνικής Μας Παλιγγενεσίας.

Κλείνω αυτό το μικρό μου σημείωμα αφημένος στη θέα του παραθύρου του γραφείου μου και στα σύννεφα που κοντοζυγώνουν το Ελατόδασος του Μαινάλου.

Φέρνοντας στο μυαλό μου την Ωδή σε μία Ελληνική Υδρία του Τζων Κητς:
Of deities or mortals, or of both,
In Tempe or the dales of Arcady?
What men or gods are these? What maidens loth?
What mad pursuit? What struggle to escape?
What pipes and timbrels? What wild ecstasy?

[Πάνος Ευαγγελόπουλος]