Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα

Η Ελληνική Πολιτεία διαθέτει πλέον Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα και το Σχέδιο Δράσης για την εφαρμογή της. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια, η θεσμοθέτηση της Εθνικής μας Στρατηγικής για την προστασία και διαχείριση της πολύτιμης βιοποικιλότητάς μας αποτελεί σήμερα πραγματικότητα.

Η Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα της Ελλάδας αποτελεί την ολοκλήρωση μιας μακράς πορείας που ξεκινάει το 1999, πέντε χρόνια μετά την κύρωση με νόμο (ν. 2204/1994) της Διεθνούς Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα από τη χώρα μας, και ολοκληρώνεται, το 2014.

ΦΕΚ 2383 Β 2014 ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ by tzeferisp

 Η Ελλάδα διακρίνεται για τον βιολογικό της πλούτο. Χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα και πανίδα καθώς και από μεγάλη ποικιλία οικοσυστημάτων και τοπίων. Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, εντοπίζεται μεγάλος αριθμός ενδημικών ειδών φυτών και ζώων. Ταυτοχρόνως, είναι από τα τελευταία καταφύγια πολλών απειλούμενων και σπάνιων στην υπόλοιπη Ευρώπη ειδών. Στη χώρα απαντούν δεκάδες χιλιάδες είδη και πληθώρα τύπων οικοτόπων, εκ των οποίων 85 τύποι οικοτόπων, 182 είδη ζώων και 58 είδη φυτών είναι Κοινοτικού ενδιαφέροντος.

H κατάσταση της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με έκθεση που εκπόνησε το ΥΠΕΧΩΔΕ  το 2007 και με τη συμβολή δεκάδων ερευνητών:  Σε ό,τι αφορά τα φυτά, για ποσοστό 55% των ειδών η κατάσταση διατήρησης είναι άγνωστη, σε ικανοποιητική κατάσταση βρίσκονται το 9%, σε ανεπαρκή κατάσταση το 33% και σε κακή κατάσταση το 3% (2 είδη). Για τα ζωικά είδη Κοινοτικού ενδιαφέροντος, υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε ό,τι αφορά τη γεωγραφική εξάπλωση, το εύρος και τα πληθυσμιακά μεγέθη των ειδών αυτών με αποτέλεσμα η κατάσταση διατήρησης του 65% των ειδών ζώων να αξιολογείται ως άγνωστη. Το 58% των τύπων οικοτόπων που απαντούν στην Ελλάδα, βρίσκονται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, 30% βρίσκονται σε ανεπαρκή κατάσταση και 7 τύποι οικοτόπων, στην κατηγορία «παράκτιοι και αλοφυτικοί οικότοποι», εντοπίζονται σε κακή κατάσταση διατήρησης. Άγνωστη είναι η κατάσταση τριών μόνο τύπων οικοτόπων. Ως προς τα οικοσυστήματα, χερσαία, υγροτοπικά και θαλάσσια, το κύριο γνώρισμά τους είναι η υψηλή ποικιλότητά τους, η φυσικότητα της σύνθεσής τους, η υποβάθμιση της παραγωγικής τους δυνατότητας αλλά και η μεγάλη ικανότητα φυσικής ανόρθωσής τους.

Απαιτείται δέσμευση στην υλοποίηση της στρατηγικής, υιοθέτηση συγκεκριμένου προγράμματος εφαρμογής και παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας του. Είναι δυνατή η διατήρηση της πλούσιας βιοποικιλότητας της χώρας με ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική και στην πράξη. Το φυσικό περιβάλλον και η Βιοποικιλότητα που περικλείει αποτελεί το βασικό υπόβαθρο και τον καταλύτη ενός άλλου μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης της Ελλάδας που ελπίζουμε κάποτε να γίνει πράξη.

Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων