Η χρονιά που πέρασε...Δεν υπάρχει πλέον τίποτα για να μας συγκλονίσει. Δυστυχώς και τίποτα για να μας εμπνεύσει...

Τι έγινε, λοιπόν, τη χρονιά που φεύγει; 'Ενα μικρό φως άναψε μέσα στη νύχτα. Κάποιοι θα το δουν ως σήμα της ανάκαμψης, κάποιοι άλλοι θα το εκλάβουν ως σινιάλο ανατροπής. Όπως και να έχει, είναι μικρό για να φωτίσει το σκοτεινό τοπίο. Η Ελλάδα έκανε βήματα. Όμως ήταν γύρω από το ίδιο σημείο, ίσως και λίγο προς τα πίσω.

Η περίπτωση της Αμφίπολης είναι ενδεικτική. Όταν όλοι αναζητούν την ελπίδα στο μέλλον, εμείς την ψάξαμε δύο χιλιάδες χρόνια πίσω, στο παρελθόν. Είναι η εμμονή μας με τις εκκρεμότητες που σέρνουμε από το παρελθόν. Οι μνήμες του εμφυλίου αναβιώνουν σε γενιές που δεν τις έχουν ζήσει. 

Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας παραμένει προσκολλημένο σε ήθη και άλλοθι των '70ς. Και πιο δυνατά ακούγεται ο πολιτικός λόγος που υπόσχεται επιστροφή στο παρελθόν. Οι δημοφιλέστεροι είναι, συνήθως, οι πιο γραφικοί. Οι κραυγές έχουν αντικασταστήσει τον διάλογο και τα συνθήματα τη λογική. Το μόνο καλό μέσα σε όλα αυτά είναι η ενδυνάμωση του εθνικού μας κυνισμού. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα για να μας συγκλονίσει. Δυστυχώς και τίποτα για να μας εμπνεύσει...

Πλήρες άρθρο από το protagon.gr