3.2.16

Το Λαύριο φέγγει...


Α των μεταλλείων η σκουριά
Πάνω στην μάντρα μου γελά
Κι εσύ να λες είναι το κάρμα

 Α μια ξεχασμένη μυρωδιά
Από λυχνίτη και φωτιά
Κι εσύ να ζεις ξανά το δράμα

 Το Λαύριο φέγγει

at 3.2.16

Labels: ,

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)