Πρώην ΑΗΣ - Νέο Φάληρο, ιστορικό διατηρητέο μνημείο

AHS DEH Faliro by tzeferisp

Η επιστολή βρέθηκε στο χώρο του παλαιού εργοστασίου ηλεκτρισμού. Διαβάστηκε κατά την τελετή έναρξης της λειτουργίας του προτύπου μουσείου ελληνικής, βιομηχανικής ιστορίας. 

Αθήνα,1956 Αγαπητή Κατερίνα,

 Η εργασία στο σταθμό είναι επίπονη. Φθάνουμε νωρίς το πρωί, υποβάλλουμε ταυτότητες και δελτία στους επιστάτες. Μας περιμένουν στην κορυφή της μαρμάρινης κλίμακας. Κατά την είσοδό μας στο εργοστάσιο παύουμε να θυμίζουμε τους εαυτούς μας. Ωστόσο εργαζόμαστε με συναίσθηση του έργου που επιτελούμε. Κοντά στο ποτάμι έχουν φτιάξει ταβέρνες, ξύλινα ποτοπωλεία που μοιάζουν πολύ στις λυόμενες κατασκευές του αμερικανικού κινηματογράφου. Εκεί στέκω τώρα και σου γράφω. Συλλογίζομαι την επιβλητική είσοδο, κάθε τόσο ακούγεται η κραυγή της βάρδιας και τότε ανασηκώνομαι, κοιτώντας για ώρα προς τη λάμψη της πύλης. Οι δεξαμενές έχουν μεταλλικές σκάλες που φθάνουν ως τις κορυφές τους. Η θέα της πόλης είναι εκπληκτική απ΄ αυτή τη θέση. Συχνά χάνω τη συγκέντρωσή μου, στέκω στην κορυφή της δεξαμενής αγνοώντας τα παραγγέλματα, τις φωνές για τον έγκαιρο έλεγχο της πιέσεως. Φοβάμαι πως η εμμονή μου αυτή με τα όρια των Αθηνών ίσως μου στοιχίσει την σωματική μου ακεραιότητα. Σχεδιάζω να επιστρέψω το καλοκαίρι κοντά σου. Εδώ λένε πως η μονάδα ίσως μεταφερθεί, όμως για την ώρα ο ρόλος της είναι καίριος. Αν θέλεις μπορούμε να εγκατασταθούμε στις μικρές μονοκατοικίες ετούτης της αστικής εξοχής. 

Στο ποτάμι πια λειτουργεί μονάχα μια βρώμικη ταβέρνα. Με μόνιμους θαμώνες κάτι αργόσχολους νεαρούς και τον ηλικιωμένο με την εργατική φόρμα καθισμένο κάτω απ΄ τον υφαντό πίνακα των Ισθμίων. Άλλο τίποτα στους φοριαμούς δεν υπήρξε ποτέ. 

Το σπίτι που σου υποσχέθηκα Κατερίνα κοιμάται πλάι στον δρόμο. Δίχως τίποτε δικό μας ετούτος ο κόσμος αλλάζει για πάντα. Φορά τα χίλια πρόσωπα της Παρθένου και περνά στην ιστορία μέσα απ΄ τα διψασμένα χέρια του πλήθους.