Eπιστροφή στο μεταλλείο: εντατικοποίηση ερευνών για νέα μεταλλεία στην Ευρώπη

La vuelta a la mina, The return of  mining, Η επιστροφή των μεταλλείων

Σε κεντρικό άρθρο της ημερήσιας σουηδικής εφημερίδας “Dagensindustri”, οι γενικοί διευθυντές των Γεωλογικών Ινστιτούτων Σουηδίας και Νορβηγίας παρεμβαίνουν, ισχυρίζονται και τεκμηριώνουν την άποψη τους ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά χρειάζονται περισσότερα μεταλλεία.

Προτείνουν την εντατικοποίηση της κοιτασματολογικής έρευνας για τον εντοπισμό νέων μεταλλευμάτων και την αύξηση των ευρωπαϊκών αποθεμάτων σε ορυκτές πρώτες ύλες.

Σήμερα λοιπόν οι ευρωπαϊκές χώρες καταναλώνουν πενταπλάσιες ποσότητες χαλκού από τα 2,5 κιλά το χρόνο που καταναλώνουν οι αναπτυσσόμενες χώρες.

Την ίδια στιγμή η τρέχουσα και προβλεπόμενη ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση εντείνει διαρκώς την ζήτηση ορυκτών πρώτων υλών λόγω των πρόσθετων αναγκών που προκύπτουν για νέους δρόμους, σπίτια και υποδομές.

Mία ανεμογεννήτρια για να παράγει ένα μεγαβάτ χρειάζεται πρώτες ύλες 132 τόνων χάλυβα, 370 κιλών αλουμινίου, 10 τόνων χαλκού, 111 κιλών νικελίου, 6,7 τόνων μολύβδου, 124 κιλών νεοδυμίου και 22 κιλών δυσπρόσιου.

Ακόμη η Ευρώπη έχει βάλει σαν στόχο το 2020, 20% της ενέργειας που χρειάζεται να προέρχεται από ήπιες μορφές και πηγές. Κάτι που για να είναι εφικτό και να μπορεί να συμβεί απαιτεί την κοιτασματολογικά αποθεματική παρουσία, μεταλλευτική παραγωγή και διαθέσιμη προμήθεια συγκεκριμένων ορυκτών και μετάλλων.

Για παράδειγμα μία ανεμογεννήτρια για να παράγει ένα μεγαβάτ χρειάζεται πρώτες ύλες 132 τόνων χάλυβα, 370 κιλών αλουμινίου, 10 τόνων χαλκού, 111 κιλών νικελίου, 6,7 τόνων μολύβδου, 124 κιλών νεοδυμίου και 22 κιλών δυσπρόσιου.

Η σημερινή παγκόσμια παραγωγή δυσπρόσιου σε 1350 τόνους το χρόνο θα έφτανε μόνο για περιορισμένο αριθμό ανεμογεννητριών αφού το συγκεκριμένο μέταλλο είναι απαραίτητο και χρησιμοποιείται και σε άλλες καινοτόμες εφαρμογές.

Για την κατασκευή φωτοβολταϊκών συστημάτων χρησιμοποιούνται τα αλουμίνιο, άνθρακας, χαλκός, ίνδιο, γκάλιο, σίδηρος, μόλυβδος, τελλούριο και τιτάνιο.

Από την άλλη πλευρά στη κατασκευή φωτοβολταϊκών συστημάτων χρησιμοποιούνται τα αλουμίνιο, άνθρακας, χαλκός, ίνδιο, γκάλιο, σίδηρος, μόλυβδος, τελλούριο και τιτάνιο.

Και ενώ η Ευρώπη καταναλώνει το 20% της παγκόσμιας μεταλλευτικής παραγωγής παράγει λιγότερο από 1,5% σιδήρου και αλουμινίου και μόνο 6% της παγκόσμιας παραγωγής χαλκού.

Αυτός είναι και ο λόγος που η σουηδική κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο ανέθεσαν με σχετική χρηματοδότηση στο γεωλογικό ινστιτούτο της χώρας, έργο κοιτασματολογικής έρευνας με στόχο την αύξηση των αποθεμάτων ορυκτών πρώτων υλών και την “ως εκ τούτου” υποστήριξη της εθνικής και ευρωπαϊκής μεταλλευτικής παραγωγής.

Αυτό έγινε στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής για την βιομηχανία, στην οποία τα μεταλλεία αποτελούν βασικό αναπτυξιακό πυλώνα. Κάτι που συμβαδίζει και με τις δράσεις του ευρωπαϊκού προγράμματος πλαισίου “Ορίζοντας 2020”, που στηρίζει και προωθεί νέες τεχνολογίες και καινοτομία στη βάση παραγωγικής αξιοποίησης των ορυκτών πρώτων υλών της Ευρώπης.

Κεντρικός στόχος και βασική επιδίωξη είναι η διασφάλιση ευημερίας και ποιότητας ζωής για τους Ευρωπαίους πολίτες και όχι μόνο.

[ του Νικολάου Αρβανιτίδη, 5/1/2017, Επιμέλεια Π. Τζεφέρης]

Μία μόνο ευχή για το 2017: ας σταματήσει επιτέλους η υποκρισία!