ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΛΕΜΜΙΝΓΚ (lemming syndrome) ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

H αυτοκαταστροφική συνήθεια των μικρών τρωκτικών της Σκανδιναβίας, των λέμμινγκς, που όσο βρίσκουν αρκετή τροφή αναπαράγονται με φρενήρεις ρυθμούς καταναλώνοντας όσο μπορούν, φτάνοντας έτσι σ’ αδιέξοδο το σύστημά τους, τ’ οποίο δε μπορεί ν’ ανταποκριθεί στην υπερκατανάλωση και στον υπερπληθυσμό τους, και τότε παίρνουν το δρόμο μιας τρελής και ξέφρενης μετανάστευσης, που αποτελεί αυτοκαταστροφική πορεία θανάτου, αφού μόλις φτάσουν στη θάλασσα, πέφτουν μέσα κι αυτοκτονούν!

Ο άνθρωπος λογίστηκε στη φύση σύμφωνα με την προορισμό του, όπως αυτός καθορίστηκε από το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα που διαμορφώνει τον ρου για τον πλω της κοινωνίας. Αν και η εξέλιξη των θεωρήσεων για τη φύση έπρεπε να οδηγήσει σε συνεργατική σχέση του ανθρώπου μαζί της, ως αναγκαία συνθήκη για την πρόοδό του, λόγω της εξάρτησής του από αυτήν, αφού αποτελεί το μεγασύστημα οπού εντάσσεται ο άνθρωπος, εντούτοις επιλέχθηκε η αντίθεση, η αντιπαράθεση με το φυσικό αντικείμενο, και ο ανταγωνισμός.

 Ίδια φαίνεται πως ενεργεί και ο άνθρωπος με τον τρόπο της σύγχρονης ζωής του!..

Τούτο οδήγησε σε υποβάθμιση κι εντέλει σε κατάρρευση το φυσικό σύστημα, αφού ο άνθρωπος επιβάλλεται σε αυτό ως κυρίαρχος και υποβάλλεται στην ιδέα ότι διά του ελέγχου και της ακολουθούμενης θεραπείας (με τη χρησιμοποίηση της επιστήμης για το σκοπό αυτό), μπορεί να κατευθύνει το φυσικό σύστημα κατά τη βούλησή του.

Όμως κατ’ ουσίαν ο ίδιος ο άνθρωπος καταρρέει ενεργώντας αντίθετα στη φύση και (υπερ)εκμεταλλευόμενος αυτήν˙ αρχικώς κοινωνικά και στη συνέχεια περιβαλλοντικά. Είναι μια πορεία αυτοκαταστροφική, μιαν αυτοκτονία του ανθρώπου, που προκύπτει από την αδυναμία του φυσικού συστήματος να υποστηρίξει τη ζωή όπως ο άνθρωπος την επιθυμεί, λόγω της επίβουλης τακτικής του ανθρώπου, που οδηγεί σε σύνολη κατάρρευση την ίδια την ύπαρξη!

Θα υποστηρίζαμε ότι ο άνθρωπος, με τον τρόπο που λειτουργεί, διακατέχεται από το «σύνδρομο λέμμινγκ», δηλαδή από την αυτοκαταστροφική συνήθεια των μικρών τρωκτικών της Σκανδιναβίας, των λέμμινγκς, που όσο βρίσκουν αρκετή τροφή αναπαράγονται με φρενήρεις ρυθμούς καταναλώνοντας όσο μπορούν, φτάνοντας έτσι σ’ αδιέξοδο το σύστημά τους, τ’ οποίο δε μπορεί ν’ ανταποκριθεί στην υπερκατανάλωση και στον υπερπληθυσμό τους, και τότε παίρνουν το δρόμο μιας τρελής και ξέφρενης μετανάστευσης, που αποτελεί αυτοκαταστροφική πορεία θανάτου, αφού μόλις φτάσουν στη θάλασσα, πέφτουν μέσα κι αυτοκτονούν!

 Ίδια φαίνεται πως ενεργεί και ο άνθρωπος με τον τρόπο της σύγχρονης ζωής του!..

(του Αντώνη Καπετάνιου, από το βιβλίο του “ΦΥΣΙΣ ΕΡΓΟΝ. Νοώντας για τη φύση…”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2017, http://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=40885)