ΝΑ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΔΑ!

Τι, αλήθεια, ήταν εκείνο που ώθησε το Γάλλο ζωγράφο Antoine-Louis Castellan το έτος 1808 να προτρέψει τους τοπιογράφους του κόσμου να επισκεφτούν τη χώρα μας, όταν είπε: «Τοπιογράφοι, ελάτε γρήγορα σ’ αυτή τη χώρα…»;

Τι, αλήθεια, ήταν εκείνο που ώθησε το Γάλλο ζωγράφο Antoine-Louis Castellan το έτος 1808 να προτρέψει τους τοπιογράφους του κόσμου να επισκεφτούν τη χώρα μας, όταν είπε: «Τοπιογράφοι, ελάτε γρήγορα σ’ αυτή τη χώρα…»;

Ποια στοιχεία του ελληνικού τοπίου το κάμουν να ξεχωρίζει, το κάμουν ιδιαίτερο –αν θέλετε μοναδικό; Μήπως η σκιά της Ακρόπολης πάνω στην αποκαμωμένη Αθήνα; Μήπως η απλωσιά του ελαιώνα της Άμφισσας στα πόδια του Δελφικού μαντείου; Μήπως το κρινάκι στο βράχο του Ακροκόρινθου, το φρύγανο στην ερμόνησο, το πεύκο στην αττική γη; Μήπως το λαμπρό ελληνικό φως πα σε χαλάσματα, σ’ ερείπια, σε μνημεία;

Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά (αν δεν τα δούμε ως ρητορικά), δίνει ο Γάλλος πολιτικός και συγγραφέας Μωρίς Μπαρρές (αναφέρεται στο Λακωνικό τοπίο): «…Μπορώ να πω με μια λέξη, την ωραιότερη σε όλη τη Δύση, τι αισθάνθηκα πάνω απ’ όλα σ’ αυτό το φημισμένο τοπίο: μεγαλοφροσύνη» («Le voyage de Sparte», Juven 1906). 

Και ο Steven Runciman έλεγε στο Λακωνικό τοπίο: «Η ομορφιά της Ελλάδας έγκειται στην αντίθεση, αντίθεση ανάμεσα σε απότομα ακρωτήρια και γαλάζιους κόλπους, και ανάμεσα σε άγονες βουνοπλαγιές και εύμορφες κοιλάδες. Πουθενά αλλού η αντίθεση δεν είναι τόσο έντονη, όσο στην κοιλάδα της Σπάρτης, τη Λακεδαίμονα, την “κοίλη Λακεδαίμονα” της ομηρικής εποχής» (Runciman St., «Mistra», Thames & Hudson 1980, σελ. 7).

 Ο δε Στρατής Μυριβήλης, μπρος στη μεγαλοπρέπεια του Ταΰγετου, αναφωνούσε εκστασιασμένος: «Να όλο το νόημά σου Ελλάδα!».

(Aπόσπασμα από το βιβλίο του Α. Καπετάνιου «Τοπιογράφοι, ελάτε γρήγορα σε αυτή τη χώρα...", εκδόσεις Φιλιππότη, Αθήνα 2009)