ΜΜΕ και πολιτικός αμοραλισμός...

Τι θα συνέβαινε αλήθεια αν τα μέσα ενημέρωσης αποφάσιζαν να αναζητούν καλεσμένους πολιτικούς οι οποίοι δεν φημίζονται για το θέαμα που προσφέρουν, αλλά για τα επιχειρήματα που έχουν;; Πολιτικοί που δεν θα φωνάζουν, δεν θα δραματοποιούν τις συζητήσεις, δεν θα γίνονται πρωτοσέλιδα για μια ατάκα...Πολιτικοί που θα έχουν κάποιες αρχές και όχι μόνο πολιτικό αμοραλισμό.. Οι αποδέκτες αυτού του διαλόγου θα ήταν σίγουρα αν όχι σοφότεροι, τουλάχιστον περισσότερο ενημερωμένοι....

Δυστυχώς όμως οι καθημερινά προσκαλούμενοι  πολιτικοί απλά πουλάνε.. είναι συμβατοί με το κοινό τους, τους ψηφοφόρους...Και αυτό δεν οφείλεται στις τεκμηριωμένες θέσεις που μπορεί να έχουν, ούτε στο ιδιαίτερο ενδιαφέρον που αυτές έχουν. Αλλά σ' αυτό που προαναφέραμε. Ότι «πουλάνε». Είναι πρόσωπα που σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι, της τηλεόρασης κυρίως, θα ήθελαν να έχουν στα πάνελ τους. Κάνουν φασαρία, προκαλούν θέαμα και ανεβάζουν τηλεθεάσεις και ακροαματικότητες.

Προφανώς και η ευθύνη για το κακό θέαμα που βλέπουμε δεν ανήκει μόνο στα ΜΜΕ, αλλά και στις χιλιάδες ψηφοφόρων οι οποίοι επιλέγουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα για να τους εκπροσωπήσουν. Άνθρωποι που συνειδητά κάνουν τις επιλογές τους, τις οποίες τα Μέσα εκμεταλλεύονται, σίγουρα όχι για την καλύτερη ενημέρωσή μας...

Και φυσικά, αν υποθέσουμε ότι κατέβαιναν στις εκλογές άλλοι, σοβαρότεροι άνθρωποι, με όραμα και αρχές που αρχίζουν και τελειώνουν στον άνθρωπο και το  δημόσιο συμφέρον, το νέο ερώτημα που προβάλλει αμείλικτο είναι: Ποιός θα τους ψήφιζε αλήθεια  αυτούς; Θα υπήρχαν ψηφοφόροι να τους ψηφίσουν;