ΠΡΑΣΙΝΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ (μέρος 1ο)
3 το πρωί, το μικρό τσάρτερ απογειώνεται με προορισμό Μοναστιρ! ΒΑ της Τυνησίας. Ένα ταξίδι αρχίζει.
Μια χώρα που ακούγεται λίγο τριτοκοσμική στα δικά μας αυτιά, πολύ κοντινή στη δική μας ιστορία και το Βόρειο τμήμα της μορφολογικά και κλιματολογικά θυμίζει πολύ Ν. Ελλάδα.
Καθεστώς ολοκληρωτικό. Γλώσσα Αραβική και Γαλλική. Ιστορία που ξεκινά από τους Φοίνικες , συνεχίζει με στοιχεία της Αρχαίας Ελλάδας, Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Γαλλια , Ισπανία και πολύ Αραβική ‘εσάνς’!!
Ολο αυτό το ανακάτεμα των πολιτισμών είναι έκδηλα αποτυπωμένο στα α
πίστευτα μωσαϊκά και στα αραβουργήματα στους τοίχους των μαυσωλείων και των τζαμιών. Καλλιτέχνες στα υδραγωγεία –εξ ανάγκης άλλωστε - αλλά και στη μίξη της κουλτούρας.
Πλακάκια που γεμίζουν τους τοίχους με όλων των λογιών τα χρώματα και τις τεχνοτροπίες (τούρκικη από το μπλέ τζαμί, αραβική, ισπανική, κύωνες δωρικού τύπου κλπ κλπ)
Αλλά και εκείνα τα δαντελένια γύψινα γλυπτά που θαρρείς και είναι καμωμένα με το βελονάκι της γιαγιάς!!
Η χώρα δεν είναι πλούσια, ούτε σε υπέδαφος, ούτε ευνοούνται ιδιαίτερα οι καλλιεργειες λόγω κλιματολογικών συνθηκών. Το βόρειο τμήμα της Τυνησίας είναι γεμάτο ελαιώνες, απίστευτους. Οι ελιές θαρρείς ότι σχηματίζουν θάλασσα , και πάνε όσο πιάνει το μάτι σου. Οι φράχτες μεταξύ των ελαιώνων για να ξεχωρίζουν οι ιδιοκτησίες είναι φυσικοί , φτιαγμένοι από φραγκοσυκιές!! Κουρεμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν φυσικούς φράχτες μα και ανοίγματα όπου χρειάζεται. Όσο κατεβαίνεις νότια διακρίνεται η διαφορά στην καλλιέργεια της ελιάς. Αρχίζουν να μεγαλώνουν τα διαστήματα φύτευσης και ένας σωρός από χώμα δημιουργεί ένα λοφάκι γύρω από τη ρίζα των δέντρων ώστε να συγκρατεί περισσότερη υγρασία.
Το ταξίδι συνεχίζεται προς τα νότια. Είναι εκπληκτικές οι μορφολογικές αλλαγές που παρατηρεί ο ταξιδιώτης σε μια διαδρομή ~6 ωρών. Οι ελιές φεύγουν από τα μάτια μας και απίστευτα μακρινές φυτείες φραγκόσυκου εμφανίζονται. Αυτό που εμείς βλέπουμε στα βραχώδη σημεία του νότου μας και φύεται συνήθως στην Ελλάδα σε γκρεμούς και βράχους από μόνο του εκεί δημιουργεί το δεύτερο ίσως βασικό παραγωμενο προϊόν. Ο καρπός αυτού του κάκτου είναι εξαιρετικά γευστικό φρούτο , τα φύλλα σαρκώδη και αν γεμάτα αγκάθια επεξεργάζονται και δίνουν αρκετά παράγωγα μεταξύ άλλων και ίνες για την υφαντουργία.
Πλησιάζουμε στη στέπα. Αρχίζουν και οι φραγκοσυκιές να ελαττώνονται και η διαδρομή είναι στεγνή , άμμος και κατι πράσινα θαμνάκια χαμηλά . Η άμμος εκεί γεμάτη σκορπιούς και φίδια
Πλησιάζουμε στην έρημο! Σαχάρα… τι γοητεία θεέ μου που ασκεί και μόνο το άκουσμα της λέξης…. Σ Α Χ Α Ρ Α… Στο δεξί μας χέρι κατεβαίνοντας προς το νότο έχουμε σχεδόν συνέχεια τον Άτλαντα , την οροσειρά που διασχίζει και δημιουργεί φυσικό σύνορο με την Αλγερία. Το βουνό λειτουργεί και σαν κλιματολογικός βοηθός προς την Αλγερία εμποδίζοντας τις αμμοθύελλες μέχρις ενός σημείου. Από την άλλη διαθέτει κοιτάσματα φωσφόρου, δίνοντας δουλειά στους ντόπιους αλλά και μεγάλα ποσοστά καρκίνου των πνευμώνων.
Μπήκαμε στην έρημο. Τωρα το μάτι πουθενά δεν αντικρίζει παρά μόνο το ατελείωτο μπεζ της άμμου. Μαγεία , αισθάνεσαι στη μέση του πουθενά και όμως…εκεί στο βάθος υπάρχει ζωή. Ζωή , νερό και πράσινο που δημιουργούν οι άνθρωποι. Το πρόγραμμα λέει… «ΠΡΑΣΙΝΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ» και σε λίγο θα δούμε την πρώτη όαση!!!
Προς το παρόν βλέπουμε μόνο λόφους και πεδιάδες άμμου και κάποια τεχνητά λίγο πρωτόγονα , ξύλινα φράγματα που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι προκειμένου να συγκρατούν τους αμμόλοφους και να μην εμποδίζει η μετακίνησή τους την κυκλοφορία των κεντρικών δρόμων.
Α να ! ένα fake βενζινάδικο…!! Μερικά μπιτόνια βενζίνη που φέρνουν λαθραία από τη Λιβύη οι κάτοικοι της Τυνησίας. Το κράτος κάνει τα στραβά μάτια μια και η βενζίνη είναι πολύ ακριβή για τους κατοίκους της Τυνησίας.
Ένας μικρός οικισμός , μια πρώτη μικρή όαση. Μερικά φοινικόδεντρα κάποια πολύ μικρά , μόλις έχουν φυτευτεί, κάποια λίγο μεγαλύτερα. Το κράτος δίνει νερό, ρεύμα και εργαλεία στους κατοίκους και 10 χρόνια περίοδο αφορολόγητη να δημιουργήσουν μια όαση. Αν τα καταφέρουν σε μια 10 ετία η γη τους ανήκει και αρχίζουν να πληρώνουν και εφορία. Η γραφειοκρατία είναι μάλλον άγνωστη σ’ αυτούς . Κάθε πόλη έχει παράρτημα όλων των υπηρεσιών που χρειάζονται. Έτσι δεν είναι ανάγκη ούτε να μετακινηθούν ούτε να στριμώχνονται στις ουρές των γραφείων της πρωτεύουσας. (συνεχίζεται....)
Μια χώρα που ακούγεται λίγο τριτοκοσμική στα δικά μας αυτιά, πολύ κοντινή στη δική μας ιστορία και το Βόρειο τμήμα της μορφολογικά και κλιματολογικά θυμίζει πολύ Ν. Ελλάδα.
Καθεστώς ολοκληρωτικό. Γλώσσα Αραβική και Γαλλική. Ιστορία που ξεκινά από τους Φοίνικες , συνεχίζει με στοιχεία της Αρχαίας Ελλάδας, Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Γαλλια , Ισπανία και πολύ Αραβική ‘εσάνς’!!
Ολο αυτό το ανακάτεμα των πολιτισμών είναι έκδηλα αποτυπωμένο στα α
πίστευτα μωσαϊκά και στα αραβουργήματα στους τοίχους των μαυσωλείων και των τζαμιών. Καλλιτέχνες στα υδραγωγεία –εξ ανάγκης άλλωστε - αλλά και στη μίξη της κουλτούρας.Πλακάκια που γεμίζουν τους τοίχους με όλων των λογιών τα χρώματα και τις τεχνοτροπίες (τούρκικη από το μπλέ τζαμί, αραβική, ισπανική, κύωνες δωρικού τύπου κλπ κλπ)
Αλλά και εκείνα τα δαντελένια γύψινα γλυπτά που θαρρείς και είναι καμωμένα με το βελονάκι της γιαγιάς!!
Η χώρα δεν είναι πλούσια, ούτε σε υπέδαφος, ούτε ευνοούνται ιδιαίτερα οι καλλιεργειες λόγω κλιματολογικών συνθηκών. Το βόρειο τμήμα της Τυνησίας είναι γεμάτο ελαιώνες, απίστευτους. Οι ελιές θαρρείς ότι σχηματίζουν θάλασσα , και πάνε όσο πιάνει το μάτι σου. Οι φράχτες μεταξύ των ελαιώνων για να ξεχωρίζουν οι ιδιοκτησίες είναι φυσικοί , φτιαγμένοι από φραγκοσυκιές!! Κουρεμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν φυσικούς φράχτες μα και ανοίγματα όπου χρειάζεται. Όσο κατεβαίνεις νότια διακρίνεται η διαφορά στην καλλιέργεια της ελιάς. Αρχίζουν να μεγαλώνουν τα διαστήματα φύτευσης και ένας σωρός από χώμα δημιουργεί ένα λοφάκι γύρω από τη ρίζα των δέντρων ώστε να συγκρατεί περισσότερη υγρασία.
Το ταξίδι συνεχίζεται προς τα νότια. Είναι εκπληκτικές οι μορφολογικές αλλαγές που παρατηρεί ο ταξιδιώτης σε μια διαδρομή ~6 ωρών. Οι ελιές φεύγουν από τα μάτια μας και απίστευτα μακρινές φυτείες φραγκόσυκου εμφανίζονται. Αυτό που εμείς βλέπουμε στα βραχώδη σημεία του νότου μας και φύεται συνήθως στην Ελλάδα σε γκρεμούς και βράχους από μόνο του εκεί δημιουργεί το δεύτερο ίσως βασικό παραγωμενο προϊόν. Ο καρπός αυτού του κάκτου είναι εξαιρετικά γευστικό φρούτο , τα φύλλα σαρκώδη και αν γεμάτα αγκάθια επεξεργάζονται και δίνουν αρκετά παράγωγα μεταξύ άλλων και ίνες για την υφαντουργία.
Πλησιάζουμε στη στέπα. Αρχίζουν και οι φραγκοσυκιές να ελαττώνονται και η διαδρομή είναι στεγνή , άμμος και κατι πράσινα θαμνάκια χαμηλά . Η άμμος εκεί γεμάτη σκορπιούς και φίδια
Πλησιάζουμε στην έρημο! Σαχάρα… τι γοητεία θεέ μου που ασκεί και μόνο το άκουσμα της λέξης…. Σ Α Χ Α Ρ Α… Στο δεξί μας χέρι κατεβαίνοντας προς το νότο έχουμε σχεδόν συνέχεια τον Άτλαντα , την οροσειρά που διασχίζει και δημιουργεί φυσικό σύνορο με την Αλγερία. Το βουνό λειτουργεί και σαν κλιματολογικός βοηθός προς την Αλγερία εμποδίζοντας τις αμμοθύελλες μέχρις ενός σημείου. Από την άλλη διαθέτει κοιτάσματα φωσφόρου, δίνοντας δουλειά στους ντόπιους αλλά και μεγάλα ποσοστά καρκίνου των πνευμώνων.
Μπήκαμε στην έρημο. Τωρα το μάτι πουθενά δεν αντικρίζει παρά μόνο το ατελείωτο μπεζ της άμμου. Μαγεία , αισθάνεσαι στη μέση του πουθενά και όμως…εκεί στο βάθος υπάρχει ζωή. Ζωή , νερό και πράσινο που δημιουργούν οι άνθρωποι. Το πρόγραμμα λέει… «ΠΡΑΣΙΝΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ» και σε λίγο θα δούμε την πρώτη όαση!!!
Προς το παρόν βλέπουμε μόνο λόφους και πεδιάδες άμμου και κάποια τεχνητά λίγο πρωτόγονα , ξύλινα φράγματα που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι προκειμένου να συγκρατούν τους αμμόλοφους και να μην εμποδίζει η μετακίνησή τους την κυκλοφορία των κεντρικών δρόμων.
Α να ! ένα fake βενζινάδικο…!! Μερικά μπιτόνια βενζίνη που φέρνουν λαθραία από τη Λιβύη οι κάτοικοι της Τυνησίας. Το κράτος κάνει τα στραβά μάτια μια και η βενζίνη είναι πολύ ακριβή για τους κατοίκους της Τυνησίας.
Ένας μικρός οικισμός , μια πρώτη μικρή όαση. Μερικά φοινικόδεντρα κάποια πολύ μικρά , μόλις έχουν φυτευτεί, κάποια λίγο μεγαλύτερα. Το κράτος δίνει νερό, ρεύμα και εργαλεία στους κατοίκους και 10 χρόνια περίοδο αφορολόγητη να δημιουργήσουν μια όαση. Αν τα καταφέρουν σε μια 10 ετία η γη τους ανήκει και αρχίζουν να πληρώνουν και εφορία. Η γραφειοκρατία είναι μάλλον άγνωστη σ’ αυτούς . Κάθε πόλη έχει παράρτημα όλων των υπηρεσιών που χρειάζονται. Έτσι δεν είναι ανάγκη ούτε να μετακινηθούν ούτε να στριμώχνονται στις ουρές των γραφείων της πρωτεύουσας. (συνεχίζεται....)
[αναπνοή]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!