Tίς πταίει??

Έμαθες πατέρα τα νέα;
Δεν θα δούμε σήμερα το ζετεμ της Ανίτας, έχει καλύτερη ταινία…
Ούτε θα δούμε την «άβολη αλήθεια» του Αλ Γκορ γιατί σε εμάς τους αγωνιστές του καναπέ δεν μας αρέσουν τα άβολα…
Σήμερα η τιβι το βράδυ έχει καινούργια ταινία, με τίτλο cervus elaphus: το κόκκινο ελάφι της Πάρνηθας..
Ελάτε, θα έχει πολύ σασπένς …
Θα δούμε δέντρα να καίγονται, δασοπυροσβέστες να κρατάνε κλαδιά και να πασχίζουν. Θα δούμε ελάφια να τρέχουν πανικόβλητα και ζεματισμένα…
Θα περάσουμε καλά εμείς οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολογούντες , οι σοσιαλιστές της πάρτης μας, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι πανταχού απόντες… Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα…

ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....
Όχι δεν είναι η κραυγή της ζακουλας!!...
είναι μια κραυγή πόνου…κι απελπισίας.. για τις αυταπάτες με τις οποίες ζούμε..για τις αλήθειες που δεν υπάρχουν πια...καλυμμένες από τον τηλεοπτικό φαρισαϊσμό..

για τα λουλούδια που ανθίζουν τον χειμώνα πλέον και τις αρκούδες που δεν μπορούν να κοιμηθούν στα δάση...για τη φτελιά, το πεύκο, το ελάφι της Πάρνηθας που αποδεκατίστηκε…
για την βιώσιμη ανάπτυξη, την βιοπολιτική, την βιοθεώρηση της τεχνολογίας ..που ακούγονται σαν κλανιές, άηχες και άοσμες….

ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....
Είναι η δική σας κραυγή που προσπεράσατε.. ωχ αδελφέ,
Που ζείτε, περιμένοντας να ζήσετε…

Τι να πεις αλήθεια σε έναν κόσμο που χάνει ένα εκατομμύριο δέντρα και σου απαντάει «ευτυχώς δεν κάηκε κανένα σπίτι» ή αλλάζει κουβέντα «πάω γρήγορα γιατί μου χάλασε το κλιματιστικό..»

Τι να πεις σε ένα ζώο, που πιστεύει ότι αναφανδόν η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές τριγύρω του;

Τι να πεις σε ένα ζώο, που είναι τόσο ζώον ώστε δεν ξέρει ότι είναι ζώον…

Να του πεις πατέρα, ότι η επόμενη ταινία θα έχει τίτλο Homo sapiens: το πιο αλαζονικό ζώο..

Όπου τη θέση του ελαφιού θα την πάρει ο πολύφερνος εαυτός μας… όχι δεν θα υπάρχει κανείς άλλος να παίζει στην ταινία για να βγάλει το φίδι από την τρύπα..
Εμείς και μόνο εμείς.. και η αλαζονεία μας φυσικά..

Και νά 'σαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να σηκωθεί από τον καναπέ…ούτε τότε..
Θα περιμένει το ίδιο αλαζονικός, αφελής και αραχτός να δει την καινούργια ταινία με πρωταγωνιστή τον εαυτό του..
Για να βρει ποιος φταίει, ποια είναι τα αίτια και τα αιτιατά…
Σύντομα στην οθόνη μας λοιπόν… Να δούμε όμως πόσοι λίγοι θα έχει απομείνει για να δουν την ταινία εκείνη… Πόσοι πραγματικά…

ΥΓ. εκείνο το ρημάδι το τσιμεντοχώραφο το νοικιάζουμε κάθε τέσσερα χρόνια και στο χέρι μας είναι να ελέγχουμε τους εκάστοτε διαχειριστές της περιουσίας μας..

Μεις όμως αφού το νοικιάσουμε πάμε μόνιμα για φραπέ, οφθαλμόλουτα στην τιβί, air condition και αγορές …αγρών..

Αφήνουμε τους πάντες να κάνουν τα πάντα! Με έναν όρο ΜΟΝΟ: not in my back yard.. επί το ελληνικότερον «φτύστε άφοβα, παρακαλώ μόνο εξω από την μερσεντές μου…». Είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την βιώσιμη ανάπτυξη, την ανάπτυξη με όρους ανθρώπινους…

Ο Απών Λαός που δεν ενδιαφέρεται για την περιουσία του, μοιάζει περισσότερο με Ενοικιαστή παρά με Κυρίαρχο Λαό…

Το δέντρο είναι να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τους διαχειριστές-ενοικιαστές (και να πάρεις τη θέση τους..). Το δάσος όμως είναι να προστατεύεις διαρκώς την περιουσία σου, ανεξάρτητα από τον όποιον ενοικιαστή βάζεις πάνω…

Και το πρόβλημα είναι ότι εμείς ποτέ δεν καταλάβαμε ποια είναι η πραγματική μας περιουσία που πρέπει να μην στερήσουμε από τα παιδιά μας… Είναι η αυλίτσα μας, η μερσεντές μας ή ολόκληρο το χωράφι όπου είμαστε συνιδιοκτήτες;

Ν'αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω» έγραφε ο παρεξηγημένος ως υπερβολικός Νίκος Καζαντζάκης. Να που οι «υπερβολές» του γίναν επίκαιρες….

[Πέτρος Τζεφέρης]