15.8.07

νέκρα ναι!! ψυχή ;

Οι μεν :
Χμμ … που θα πάμε διακοπές ; το ξενοδοχείο καλό; Να χει θέα στη θάλασσα το δωμάτιο αλλιώς δεν πάω.
Ψώνια τελευταία στιγμή στο Χόντο , τρέξιμο, παρεό , τα καινούρια γυαλιά Αρμάνι μην ξεχάσω… αντηλιακή, βιβλίο για την παραλία… Α!!! το i-pod το πήρες…; ουφ! Ευτυχώς!!!

Οι δε:
Καλά φανταστικά περάσαμε!! Όμως το πλοίο…αααα!! 2 ώρες καθυστέρηση!! Α πα πα … χάλι!! Ελλάδα!! Και εκεί που μείναμε υπέροχα , ξενοδοχείο με πισίνες μμμ εξαιρετικά!! Το μπαράκι δεν έφτιαχνε καλό mohito !! τους κερατάδες, ένα σωρό λεφτά τους πληρώνουμε και ένα mohito δεν ξέρουν να φτιάξουν!! Α! στο καλό!!! Και τώρα ποιος πάει για δουλειά πάλι;
Φαγητό..; α καλά! Μόνο μια μέρα φάγαμε της προκοπής! Φύσαγε κιόλας και είχε άμμο η παραλία…πα πα πα… Ναι και το βράδυ κουνούπια!!

Οι άλλοι :
.............................................

Αυτοί οι άλλοι , οι τελευταίοι, εκείνοι που έμειναν στην πόλη. Όχι γιατί δεν είχαν άδεια ή δεν βρήκαν ξενοδοχείο, αλλά γιατί ποτέ δεν έχουν φύγει από εκείνο το γκρίζο ημιυπόγειο στον Κολωνό. Εκείνο το μικρό δυαράκι στην κυψέλη, με το φθαρμένο μωσαϊκό και μπαλκονάκι στην κουζίνα με θέα τον ακάλυπτο της από πίσω πολυκατοικίας.
Αυτοί που εξοχικό δεν τους έλαχε ποτέ, ούτε ακριβώς ξέρουν τι σημαίνει ‘διακοπές’. Το στριμωγμένο διαμερισματάκι του 1ου ορόφου στην Καλλιθέα με θέα μπροστά στον δρόμο και απ’ έξω τον κουβά των σκουπιδιών!! Τώρα βάλανε και έναν μπλε… τι να ναι; Κάτι ανακύκλωση λέει.. Ποιος ξέρει;
Ο μεσήλικας εργένης με το πέδιλο και το μπεζ καμπαρντινέ παντελόνι κι ένα φθαρμένο μπλουζάκι 10ετίας τουλάχιστον σήμερα μέρα που ναι θα πάει στην ταβέρνα της γειτονιάς να φάει μεσημεριανό!!
- Μια γίγαντες, μια φέτα και μια μπύρα μάστορα..
Το καφενείο ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Τα περίπτερα το ίδιο… που στο καλό θα πάρει ένα καρέλια τώρα?
Η άσφαλτος καίει, ερημιά! Ούτε αμάξι στο δρόμο… Να πάρει το λεωφορείο να κατέβει στην κοντινότερη πλατεία μπας και βρει τσιγάρα;;

Ψυχή στο δρόμο…νέκρα!

Μισογκρεμισμένες οι πλάκες στο πεζοδρόμιο , ένα εγκαταλελειμμένο μηχανάκι που χει σκουριάσει και η σκόνη και το καυσαέριο το έχουν κάνει να φαίνεται σαν παλιό μπουκάλι κρασί, που δεν ξεχωρίζει ανάμεσα στ’ άλλα, μέσα σ’ αυτό το γκρίζο μονόχρωμο «κελάρι» της καταθλιπτικής γειτονιάς..
Η κυριούλα του ισογείου έχει απλώσει την γκριζωπή μπουγάδα της. Γιορτή σήμερα , απλώνουν;Και η πρόσοψη της πολυκατοικίας… πφ…το επιτρέπει ο κανονισμός;
Γκριζωπά και τα σεντόνια, όχι από βρωμιά, αλλά από τη φθορά και το ξεθώριασμα του χρόνου! 2 μπιτζαμάκια παιδικά χμμ .. ναι δεν είναι από το lapin.. μάλλον από τους κινέζους της περιοχής..
Τί αλλάζει; αφού δεν έχει μπεί ποτέ στο λαπέν, αφού δεν θα φορέσει ποτέ δεκάποντο σανδάλι απο τον καλογήρου, για να την ενοχλουν οι σπασμένες πλάκες του πεζοδρομίου...

Νέκρα … ψυχή στη γειτονιά..

Κανείς δεν τους βλέπει…
και ευτυχώς μάλλον και εκείνοι δεν βλέπουν κανέναν…!

Χρόνια μας πολλά!!
Χρόνια τους καλύτερα...!!
[αναπνοή]

5 comments:

Αρης Δαβαράκης είπε...

Είναι πολύ δυνατό αυτό το πόστ έτσι αληθινό που είναι, απλό και ξεκάθαρο. Ξέρεις πόσο συχνά πάει το μυαλό μου εκεί, σ΄αυτές τίς γειτονιές, σ΄αυτά τα δυαράκια, σ΄αυτά τα κλειστά περίπτερα και τους μοναχικούς ανθρώπους που δεν έχουνε και μία. Τούς σκέφτομαι και μετά την διώχνω βιαστικά τη σκέψη και αναρωτιέμαι γιατί δεν είμαι σαν κι΄αυτούς, τρομάζω με την εύνοια της δικής μου τύχης και την δυσκολία της δικής τους. Η Παναγία να βάλει το χέρι της και για εκείνους και για μας και για όλον τον κόσμο σε όλον τον πλανήτη που βασανίζεται με πολέμους και βομβαρδισμούς, εμφυλίους, πείνα, φυλακές, βασανιστήρια, αρώστιες, ανέχεια...
Νάσαι καλά φίλε. Και του χρόνου νάμαστε γεροί και να έχουμε αγάπη. Ολα τ΄άλλα παίζονται.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Μένω Κυψέλη. Ξέρεις πόσες φορές συναντώ στον δρόμο, πολύ καλοντυμένους, ηλικιωμένους, με αέρα άλλης εποχής και ψάχνουν τα σκουπίδια?
Χρόνια μας Πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

@ Άρη σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που ενα βεγγαλικάκι ισως εφυγε απο το δικό μου ποστ για να του βάλεις φωτιά με τα δικά σου λόγια και τον δικό σου όμορφο τρόπο! Δυστυχώς σήμερα νιώθω τόσο ανεπικαιρη και τόσο "ρομαντική" και λίγη... Εδω ο κόσμος καιγεται ΠΑΛΙ στην κυριολεξία ... Ποιές αλήθεια ευαισθησίες και ποιανού μπορεί να αφυπνίσει ένα -δύο - δεκα - διακόσια ποστ; όταν τα δάση ΤΑ ΚΑΙΝΕ... για οικονομικούς ή πολιτικους ή όποιους άλλους λόγους οι ίδιοι πανω κάτω που μιλούν για ανάπτυξη, για περιβαλλοντική συνείδηση, για το "καλό του τόπου" κλπ κλπ κλπ


@ pavlo αυτοι οι τύποι είναι ακόμα πιο τραγικές φιγούρες.... δυστυχώς , διοτι αυτοί ξέρουν , θυμούνται ότι υπάρχει και το "αλλιώς"...

philos είπε...

Ολοκληρη σκηνή παίχτηκε στο μυαλό μου διαβάζοντας το υπεροχο κείμενό σου.
Σκηνη από ταινία που εχω δει.
Γιατί σε τέτοια γειτονιά γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά μου χρόνια.
Και δυστυχώς έχω ξεχάσει εκείνα τα χρόνια και το σημαντικότερο αυτους τους ανθρώπους που περιγράφεις.

Ανώνυμος είπε...

@philos αν και αργά να σου πω καλως ήρθες!! και ευχαριστώ !

Δεν πιστεύω στ'αληθεια πως οι άνθρωποι ξεχνάμε , μα είναι φυσικό μάλλον - κατι σαν επιβίωση - τ'ασχημα να τα απωθουμε απο τη μνήμη μας.
Δεν είναι απαραίτητα κακό! :):)

Να σαι καλά!!

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!