...εξαιτίας σου τουρισμέ μου....! ! ;

Απο μικρό ψαροχώρι τουριστικός προορισμός! (Ανάπτυξη βέβαια, ΒΙΩΣΙΜΗ όμως....;)

Για ακόμα μια χρονιά βρίσκομαι τέτοιες μέρες στο χωρίο μου, στη γενέτειρα του πατέρα μου, ένα μικρό ψαροχώρι στο νοτιότερο σημείο του νησιού. Το νησί μας, ένα από τα Επτάνησα, ίσως το πιο ‘φτωχικό’ , κατά καιρούς πια μαζεύει τα φώτα της δημοσιότητας για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Όμως τούτη τη χρονιά , εγώ επιμένω να φέρνω εικόνες , από την παιδική μου ηλικία , τις παιδικές « διακοπές στο χωριό» τότε που όλα ήταν αλλιώς.
Δεν θα πω πως ήταν καλύτερα τότε , ούτε χειρότερα. Απλά όλα ήταν αλλιώς… Το μικρό ψαροχώρι – που τώρα αν το αποκαλέσει έτσι κανείς πρώτον θα θεωρηθεί άσχετος και δεύτερον σίγουρα θα τον ξεφωνίσουν οι ντόπιοι – τότε είχε αρκετούς μόνιμους κατοίκους περίπου τους 300 ! Βέέβαια!! Κεφαλο-ψαροχώρι!! Αργότερα μάλιστα με τον Καποδίστρια, γινήκαμε και έδρα του δήμου – αλλά ας μην τα θυμάμαι τώρα αυτά!
Είχε καμιά 10αριά ψαράδες, ένα καφενείο , τη βρύση του χωριού που έτρεχε ασταμάτητα γάργαρο κρυστάλλινο νερό. Όσοι δεν ήταν ψαράδες, είχαν στον κάμπο ζώα και φύτευαν τα προς το ζην, οι πιο εύποροι είχαν λάδι, τουτέστιν κάποια χτήματα με ελιές που πάντα ήταν πολύτιμα και έβγαζαν μπόλικο και καλό λάδι , μάλιστα τα χρόνια του παππού μου, ερχόταν κατευθείαν καράβι από την Ιταλία και φόρτωνε!! Μάλιστα! Τι νομίζατε; Μετά πέσαν οι δουλειές , ως φαίνεται και οι κάτοικοι επιβίωναν στην κυριολεξία ίσα – ίσα.
Οι γυναίκες δεν κατέβαιναν στο λιμάνι , και στο τραπέζι συνήθως δεν καθόντουσαν με την υπόλοιπη οικογένεια. Η μόνη έξοδος ήταν να πάνε στη βρύση για νερό , αργά το σούρουπο και αν γινόταν κανένας γάμος ή κανένα πανηγύρι…
Επίσης όταν είχαν πλύση …α τι καλά!! Μαζευόντουσαν 4-5 μαζί και πήγαιναν σε μια άλλη βρύση πιο πέρα από το κέντρο του χωριού , εκεί κάποιος καλός δήμαρχος είχε φτιάξει μαρμάρινες σκάφες και τα νερά που ερχόταν από το βουνό έτρεχαν και εκεί γάργαρα και άφθονα με δύναμη. Το σημείο εκείνο μοναδικό! Γεμάτο πλατάνια γύρω –γύρω και η θάλασσα 10 μέτρα πιο κάτω ! μαγεία!! Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν πρόλαβα το πλύσιμο των ρούχων εκεί μα παιδί στα 7 και στα 10 μου πίναμε νερό και ξεπλενόμασταν μετά τη θάλασσα. Πηγή ήταν όχι μόνο για νερό , αλλά πηγή δροσιάς , και φυσικής ομορφιάς. Παραμυθένια τα τεράστια πλατάνια φάνταζε ναραϊδοδάσσος στα παιδικά μου μάτια.
Τα χρόνια κύλησαν, η ανάπτυξη ήρθε και σε τούτο δω το χωριουδάκι. Στην αρχή της δεκαετίας του ’80 ερήμωσε σχεδόν, μετά ήρθε ο τουρισμός κι άλλος και άλλος και έτσι τα παιδιά των ψαράδων και των αγροτών , μα και κείνα των ξεπεσμένων πια λαδεμπόρων , επέστρεψαν σιγά – σιγά στα πάτρια! Χτίσανε δωμάτια … «ρούμς του ρέντ», ο θεός να τα κάνει, αργότερα ξενοδοχεία, μαγαζιά με τουριστικά, μίνι μάρκετς και ουκ ολίγα φαγάδικα και ποτάδικα!!
Αναπτύχθηκε ο τόπος, και σωστά! Μαζεύτηκαν και βρήκαν δουλειά τα παιδιά των ψαράδων και τα παιδιά των παιδιών τους, φτιάχνουν περιουσίες και ο τουρισμός αυξάνεται και πληθαίνει χρόνο με το χρόνο , δίνοντας δουλεία στους ντόπιους αλλά και σε ουκ ολίγους ξένους , που έχουν βρει στέκι καλό το νησί και έχουν εγκατασταθεί μόνιμα εδώ.
Τώρα έχουμε και ‘ρεντ ε κάρ’ έχουμε και ‘τζελάτο ιταλιάνο’, και σερφινγκ και κάϊτ και δημοσιογράφους ενίοτε και σελέμπριτις !! Απ’ όλα έχουμε πια, εδώ και αρκετά χρόνια. Δόξα το Θεό!!
Ξέρετε τι δεν έχουμε πια;…….
Δεν έχουμε ψαράδες!! Πλην ενός που ξέμεινε σε πείσμα των καιρών και των αλλαγών! Δεν έχουμε πια βρύση στο χωριό … γιατί το νερό μολύνθηκε από κακοφτιαγμένες αποχετεύσεις και βόθρους , και κάποιος άλλος καλός δήμαρχος , έχωσε τα μαρμαρένια σκαλοπατάκια της με τσιμέντο και άσφαλτο γιατί «μπόδαγαν» τα αυτοκίνητα!! Δεν έχουμε πια τις μεγάλες βρύσες εκεί πίσω στα πλατάνια …- δεν τις έχωσαν ακόμα αυτές, ευτυχώς- μα και κει το νερό μολύνθηκε και ήταν ακατάλληλο, άσε που πιο χρήσιμο ήταν για ποτιστικό στους διάφορους κήπους των «πανσιόν» και των «ρουμς του λετ»!!
Το λιμάνι μας, χαίρει πια μιας πολύ καλής επίχωσης , έχει γίνει ντόκος να δένουν τα «φέρυ που φέρνουν τσου τουρίστες»! Και η παραλία που έμαθα μπάνιο στα πρώτα χρόνια της ζωής μου , με τα κατάλευκα οβάλ ‘γουλιά’ (βότσαλα) , δεν έχει καταστραφεί τελείως μα κάθε φορά που έρχεται και φεύγει το φέρυ γεμίζει φυσαλίδες από πετρέλαιο και λάδια και τα βότσαλα δεν αντέχουν πια να είναι τόσο λευκά...
Στο πατρικό μου από κάτω χώρος της κοινότητας και καλά… !! χορτάρια ξερά που κανένας δεν βρήκε χρόνο να καθαρίσει. Είπαμε… «τώρα έχουμε τσου τουρίστες!» και έτσι κι ένα τσιγάρο ξεφύγει θα γίνουμε ούλοι ψητοί..!! Μετά ψάχνουμε να βρούμε τους εμπρηστές, γιατί δεν ήρθε έγκαιρα η πυροσβεστική , που ήταν τα ελικόπτερα αλήθεια???....
Γιατί κανένας δεν νοιάστηκε? Κανείς από τους υπευθύνους …οκ!! Και οι γύρω –γύρω? Οι γειτόνοι? Γιατί αφού εκεί είναι τα σπίτια τους , αλλά και οι επιχειρήσεις που βγάζουν ψωμί και όχι μόνο για αυτούς και τα παιδιά τους? Εκεί γύρω όλα τα ρουμς του ρέντ και το μίνι μάρκετ και .. και … και …
Ξέρετε τι άλλο δεν έχουμε;...

Δεν έχουμε ψάρι , γιατί κανείς σχεδόν δεν ψαρεύει πια και όσοι λίγοι πουλάνε διαμαντό-ψαρα στους μεγαλέμπορους της Αθήνας!!
Δεν έχουμε και κάδους ανακύκλωσης!!! Ξέρω τι θα πείτε τώρα : «αμάν υστερία , τι να σου κάνει το χωριό ? αγράμματοι άνθρωποι που να ξέρουν!!» Μην το πείτε όμως θα τσακωθούμε κι άσχημα!! Όλα τα μαθαίνουμε αρκεί να μπορούμε να δούμε το όφελος। Δυστυχώς η ανάπτυξη εδώ ακόμη, το όφελος το μετρά σε ευρώπουλα και μόνον!!! Ιντερνέτ καφέ!! Και κρούιζις και πόνυ ράιντς (χρειάζεστε μετάφραση; δεν πιστεύω!) και τα αμέτρητα μπουκάλια του νερού και μόνο (μια που δεν είναι πόσιμο το τρεχούμενο) πετιόνται στους σκουπιδοτενεκέδες μαζί με όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια του αναπτυγμένου πια χωριού μας, όπου κάποιος «ευαισθητοποιημένος» τους παροτρύνει να τα βάζουν τουλάχιστον σε σακούλες!!

Δεν μ’αρέσει να γκρινιάζω, ούτε να βλέπω όλα τα στραβά και τα ανάποδα. Μα δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι -άλλωστε τώρα με τις εκλογές είναι και επίκαιρο- αυτή η κοινοτυπία : ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ; Απαντιέται με μια άλλη εξίσου κοινότυπη φράση «ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ …» Δεν μπαίνω καθόλου σε πολιτική συζήτηση , η πρόθεσή μου δεν είναι καθόλου τέτοια. Αντίθετα θεωρώ ότι στο βαθμό που μας αναλογεί είμαστε εξαιρετικά ανεύθυνοι ως πολίτες , ως μονάδες , ως άνθρωποι! Αυτό αναδεικνύεται περίτρανα σε κάθε βήμα μας δυστυχώς!
Ας γυρίσω στο τουριστικό μου θέρετρο, όμως , τέως κεφαλο-ψαροχώρι! Ένα βουνό απέναντι από το γραφικό κόλπο του χωρίου , ένα βουνό γεμάτο πουρνάρια , θυμάρι και πέτρα. Έχει καεί στο παρελθόν κάποιες φορές κι αυτό μα ευτυχώς δεν υπήρχε τίποτα εξόν από τα θρουμπερά! Άρα μικρό το κακό. Οι τοπικές αρχές ένα-δυο χρόνια πριν αποφάσισαν να προσφέρουν θεάρεστον έργον και μπράβο! Φτιάξανε μια αντιπυρική ζώνη! Εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα δεν υπήρχε καν στενό δρομάκι εκτός από κείνα που ίσως δημιουργούσαν οι χείμαρροι της βροχής το χειμώνα.
Έτσι φτιάχτηκε η αντιπυρική ζώνη και φέτος κοντά στην άκρη της διακρίνω από το απέναντι σχεδόν βουνό ότι η γραμμή της αντιπυρικής απέκτησε παρακλάδι. Με δυσκολία ίσως θα δείτε στη φωτογραφία που προσπάθησα να τραβήξω , εκβραχισμό ενός μεγάλου κομματιού … ετοιμάζουν βίλα; ξενοδοχείο; τι άραγε;
Αλήθεια μη μου πείτε ότι σκέφτηκε κανείς ότι μπορεί να υπήρχε πραγματικά ιδιόκτητη έκταση στη μέση του πουθενά, ούτε καν λιοστάσια ούτε τίποτα !! και τώρα ετοιμάζουν …σίγουρα κάτι «καλό»! Ποιος τους πήγε ρεύμα; ποιος τους έδωσε νερό; ποιος και πότε και πως τους έδωσε άδεια εκβραχισμού εκεί και ποιος θα τους δώσει άδεια οικοδομής;
Και να ήταν το μόνο στο νησί; αμέτρητα ανάλογα συμβάντα. Βίλες πολυτελής που ανήκουν σε έλληνες αλλά και ξένους στη μέση του πουθενά , ταυτόχρονα όμως, σε εξαιρετικά σημεία με απίστευτη θέα ! Κάθε χρόνο που έρχομαι ανακαλύπτω ακόμα δυο τρία καινούρια τέτοια νέα οικοδομήματα που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια που; μα στον χώρο μου, τον δικό σας, του επισκέπτη και του ντόπιου ψαρά. Στους «κοινόχρηστους» χώρους μας που κανείς δεν έχει και δεν δικαιούται να έχει τίτλους ιδιοκτησίας! Γιατί συμβαίνουν αλήθεια όλα τούτα; γιατί αδιαφορούμε όλοι μας τόσο πολύ για ότι συμβαίνει γύρω μας; Πότε και πως θα αντιληφθούμε πως το να αναπτυσσόμαστε σωστά και δόκιμα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε σ’αυτόν τον πλανήτη;
Σταματώ εδώ γιατί θα μπορούσα να γκρινιάζω γι αυτά τα θέματα γράφοντας ή μιλώντας ώρες και δεν είναι αυτός ο σκοπός τούτου του ποστ
Απλά ελπίζω στην αφύπνιση του καθενός μας, του διπλανού , του γείτονα , του γιού μας ή του ξαδέρφου μήπως κάποτε προλάβουμε να περισώσουμε κάτι τις…
Μήπως κάποτε θυμηθούμε πως δεν είμαστε μόνοι μας και πως όταν φύγουμε από τούτο τον κόσμο εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα μας σιχτιρίζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων

Καλή και "άγρυπνη" εβδομάδα ας έχουμε όλοι μας!!

[αναπνοή]