μπερδεμένο φθινόπωρο...

Χτες πήρα μέιλ από την Ευτυχία:

Καλημέρα,
ο καιρός πάει να θυμίσει φθινόπωρο. Καθώς περπατούσα μόλις πάρκαρα το αυτοκίνητο μέχρι το σπίτι άνοιξε η καρδιά μου από τη μυρωδιά ..βρεγμένο χώμα και υγρά φύλλα..

Ζω για τον ήλιο ,όμως το φθινόπωρο ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου εποχή..
Οχι ακριβώς λόγω καιρικών συνθηκών ,αλλά γιατί ήταν η εποχή που ξανάρχιζε το σχολείο σε καινούργια τάξη. Πέρασα πολύ ωραία στο σχολείο.

Πάντα το φθινόπωρο σηματοδοτεί καινούργιες προσπάθειες, καινούργιες ελπίδες.
Αυτό τον καιρό δεν είμαι πολύ αισιόδοξη, όμως ελπίζω οι μέρες να μου φέρουν δύναμη και ελπίδα .

Σε γυρευω
καθισματα αδεια, μονα σεντονια
πολλα παθαινω
φοραω μονο αντρικη κολωνια
ολο μαθαινω
ανθρωποι χανονται κι αλλοι γεννιουνται
Σε χαζευω
ηλιος τα ματια σου και δε ξεχνιουνται

Σε πιστευω
κοιταζω γυρω μου, ιδια ειναι ολα
και σωπαινω
σα να'ρθες πισω και μου'πες :τωρα
τη μνημη υφαινω
εικονες γνωριμες κρασι μυριζουν
Σε λατρευω
το φως σου κι ο ερωτας τη γη γυριζουν

στιχάκια γραμμένα μεσημέρι που φυσάει δυνατά και βρέχει πολύ ενώ αγναντεύω τη θάλασσα που αγριεύει και τις βάρκες να χοροπηδάνε στα κύματα..

Το πρωϊ Σας έγραψα πως το φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή ανεξάρτητα απο τον καιρό.

Δεν είμαι τόσο σίγουρη..