O ρυπαίνων (πρέπει να) πληρώνει και ο μη ρυπαίνων (να) επιβραβεύεται...

Δυστυχώς το περιβάλλον δεν ήταν ποτέ στις άμεσες προτεραιότητές μας, είτε σαν κράτος είτε σαν πολίτες. Επρεπε η κατάσταση να φθάσει στο απροχώρητο για να συνειδητοποιήσουμε όλοι, πολιτικοί και απλοί πολίτες, ότι πρέπει να δράσουμε άμεσα.

Και αν θέλετε την άποψή μου, τίποτε δεν έγινε ακόμη. Διότι από τη φάση «το κατάλαβα» μέχρι τη φάση «σηκώνομαι από τον καναπέ» και τη φάση «είμαι ενεργός πολίτης» απέχουν παρσέκ..

Το περιβάλλον, αγαπητοί φίλοι, δεν είναι συνδεδεμένο μόνο με την ποιότητα ζωής, δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό αγαθό. Το περιβάλλον είναι ταυτόχρονα και οικονομικό αγαθό, αφού αποτελεί πλουτοπαραγωγική πηγή και εν δυνάμει προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη.

Η Ελλάδα είναι μια τουριστική χώρα και αυτό που έχει να πουλήσει κατά κύριο λόγο είναι το περιβάλλον.

Τα μέλει γενέσθαι λοιπόν; Πώς θα σηκώνουμε τον έλληνα από τον καναπέ, που ακόμη κι όταν έχουμε τέτοιες ανείπωτες καταστροφές, αυτός αρέσκεται να τις παρακολουθεί από την τιβί?

Και φυσικά δεν εννοώ να τον σηκώσουμε και να τον πάμε μέχρι το Σύνταγμα μόνο. Εννοώ να τον σηκώσουμε και να τον κάνουμε ενεργό πολίτη, πολίτη που συμβάλει, δεν οικολογεί και κομπάζει απλώς.

Υπάρχουν τρόποι.. Αρκεί να υπάρχουν ηγέτες με όραμα και πολίτες με συνείδηση.

Ας πούμε ορισμένα παραδείγματα, από την ευρωπαϊκή εμπειρία των «κουτοφράγκων» που έχουν πλέον αντιληφθεί τη βασική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει και ο μη ρυπαίνων επιβραβεύεται..» :

Στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, δεν ασχολούνται μόνο με τις αγελάδες και την δίαιτά τους ώστε να μην συμβάλλουν (δια του ρεψίματος) στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.. Οι αρχές δημιούργησαν ένα σύστημα πιστωτικών καρτών το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες που ανακυκλώνουν να αγοράζουν με έκπτωση διάφορα οικολογικά προϊόντα. Και φυσικά στο περίφημο βιομηχανικό σύμπλεγμα της πόλης, έχουν ήδη εκπονήσει πλήρη μελέτη ώστε δεσμεύουν και αποθηκεύουν το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα (τεχνολογία CCS), το οποίο φιλοδοξούν να το κάνουν οικονομικά και μάλιστα να δέχονται και το διοξείδιο γειτονικών πόλεων.. με το αζημίωτο φυσικά.. (φωτο)

Στο Μάλμοε της Σουηδίας, με ένα ειδικό πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ, πρασίνισαν οι ταράτσες των σπιτιών με νέα και ακίνδυνα για την στατικότητά τους υλικά. Μια τέτοια λύση θα έδινε ανάσες πνοής σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως οι υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας. Εμείς ακόμη περιμένουμε το «πράσινο ταμείο» για τη δημιουργία τέτοιων χώρων.

Στο Βόκσο (VAXJO) επίσης της Σουηδίας επέτυχαν το αστικό οικολογικό πρότυπο, όπου 7000 επιχειρήσεις εναρμονίζονται με το περιβάλλον.. Η ανάπτυξη δεν κλείστηκε σε κουτί, ούτε μπήκε στο χρονοντούλαπο.. μέχρι να γίνει βιώσιμη!

Σε πολλές χώρες τα λεγόμενα «πιστωτικά αντιστάθμισης ρύπων» δίνουν και παίρνουν.. αποτελούν τη νέα τάση (και μόδα των celebrities) στην παγκόσμια ταξιδιωτική βιομηχανία. Εδώ ο όρος “carbon neutrality” είναι παντελώς άγνωστος..

Τα νέα υβριδικά αυτοκίνητα (καταναλώνουν βενζίνη και υγραέριο) καθώς και εκείνα με βιοκαύσιμα φιγουράρουν στην έκθεση της φρανκφούρτης που ξεκινά την επόμενη εβδομάδα, προσπαθώντας να ανταγωνιστούν τους πρωτοπόρους ιάπωνες.. Κάποιοι «κουτοί» τα χρηματοδοτούν σήμερα που η τεχνολογία τους βρίσκεται στα πρώιμα στάδια και ελπίζουν αύριο σε “pay back period..”

Σταματώ εδώ.. με τα παραδείγματα. Γιατί δηλαδή όλα αυτά να ακούγονται κινέζικα στα αυτιά των ελλήνων;

Γιατί να μην μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε ούτε μια απλή ανακύκλωση, όπως αυτή του αλουμινίου που έχει ποσοστό επιτυχίας σχεδόν 100%;

Θα μου πείτε με τα δεκανίκια των χρηματοδοτήσεων βαφτίζεις ένα αγαθό οικονομικό;

Δυστυχώς για πολλούς λόγους απαιτείται η αρχική χρηματοδότηση, από την πολιτεία. Aπαιτείται ο πολιτικός με όραμα που θα την επιδοτήσει.

Στη συνέχεια για κάποιες από τις πολιτικές αυτές, για κάποια από τα επιδοτούμενα προγράμματα αυτά που θα επιχειρηθούν, θα υπάρξει η «θρυαλλίδα» εκείνη που θα τα καταστήσει αυτοχρηματοδοτούμενα και τελικά κερδοφόρα μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Εκείνος όμως που τελικά θα έχει επωφεληθεί θα είναι ο απλός πολίτης।

[Πέτρος Τζεφέρης]