Παιδιά, της ελλάδας παιδιά, υπέροχα άλμπατρος της ελλάδας!

Μιλάμε φυσικά για τον Γιάννη Δρυμωνάκο και τον Άρη Γρηγοριάδη, τα παλικάρια μας, τους αθλητές του υγρού στίβου που θριάμβευσαν στο Αϊντχόφεν.
Ομως, ξέρετε, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Τα άλμπατρος όταν είναι πια έτοιμα να πετάξουν, περνάνε εφτά χρόνια συνεχώς στη θάλασσα πετώντας διαρκώς, ακόμη και στον ύπνο τους...
Θέλει δουλειά πολύ για να γυρίσει ο ήλιος.. Στα ένδοξα δια των στενών.. Τελικά εκείνοι που πετυχαίνουν σήμερα, είναι αυτοί που μπορούν να εστιάζουν επίμονα το στόχο τους με "λογισμό και με όνειρο" ενώ παράλληλα προσπερνούν τη μιζέρια γύρω τους...
Αλλωστε έτσι ήταν πάντα. Ετσι ήταν και τότε.. που δημιουργήσαμε εποποιϊες, όλοι μαζί. Μόνο που ποτέ δεν ήταν ολοι μαζί...
Αντε και χρόνια πολλά. Ψηλά το κεφάλι έλληνες. Εστω και χωρίς διαφαινόμενη στον ορίζοντα σύνταξη...