Γιατί γαμώτο;
Αγαπημένο μου ιστολόγιο, έχω μια απορία:
ζώντας κανείς σ' αυτή τη χώρα, αισθάνεται ευλογημένος καθώς αντικρίζει τον απλόχερο ήλιο, τη λαμπερή θάλασσα και την ανείπωτη ομορφιά του εναλλασσόμενου τοπίου.
Γιατί όμως, σ' έναν τόπο τόσο προικισμένο, οι κάτοικοί του δεν συναισθάνονται ούτε μια στάλα την γενναιοδωρία του, γιατί δεν δείχνουν ούτε μια στιγμή μεγαλόψυχοι κι αλληλέγγυοι ούτε απέναντι στους συνανθρώπους τους μα ούτε στο περιβάλλον όπου ζούν;
Γιατί γαμώτο;
6 comments:
Γιατί έτσι μαθαίνουν; Αιτιατό και όχι αίτιο θα μου πείς.
Οπότε γιατί μαθαίνουν έτσι;
Ξεκινάμε ψάχνωντας λοιπόν από ποιούς μαθαίνουν, για να αναλύσουμε τους στόχους των του συστήματος παιδείας δημιουργούς...
Πάει μακριά η βαλίτσα ε;
Τί τα θες, εντροπία...
πιστευουν οτι ζουνε μονοι τους
και οταν ζεις μονος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ αλλα και να ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ
το ζήτημα της ελλειψης ανθρωπιας και ηθους είναι παγκόσμιο.
Μοιραία έχει επηρεαστεί και η Ελλάδα.
Το ζητούμενο πλεον είναι σε οποιον/ους εχει μείνει τουλαχιστον αξιοπρέπεια να αποτελεσουν παραδειγμα ωστε να επιστρεψουμε ολοι καποια στιγμη στην ουσία της υπαρξης μας..
[to whoom it may concern]
Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι... η καρδιά!
Θεά γυμνή,
Αμαρτία και τιμωρία,
οπτασία και ουσία..
Και η καρδιά-αλυσίδα θα σε κρατάει πάντα εκεί..
στο ανήλιαγο υπόγειο που θα σε πληγώνει,
που θα σου κατατρώγει τις σάρκες,
αλλά που θα στις απαλύνει κιόλας..
Ach, Greece, I love you
and deeply thank you,
because you taught me and I know
how to go on breathing wherever I happen to be
to die wherever I happen to step,
and not endure you.
Ach, Greece, let me tell you,
before you crow like a ****,
you deny me thirteen times.
You push me around, you bully me,
you kick me like a stray dog,
and you hang yourself above me.
The sweetest home
is the heart
- Odysseas, come back to me! -
whose holy soil
is pain and joy
What a nice, pretty, and heartrending song.
It is very much a reflection from the mirror of my evening yesterday.
Georgia's father asked me to come (with Georgia and the children) to his house for dinner. I lightly agreed, but after he left Georgia's place, I said, "I'll go home instead." Georgia said, "Oh no! Don't do that to my father! He will be so disappointed if you don't come. He took your acceptance of his invitation 'to his heart' -- so you MUST come now." So, we all went there.
And I heard this very word ("gamoto") spoken with great affection by Georgia's father toward his little grandson. "Get away from there, gamoto!" -- and etc. (He said it many times throughout the evening, always with great affection, and I took it to be some kind of loving, teasing chastisement, but I never asked what it meant.)
Georgia's father is greek. He left there at age 23, and has never ever returned -- but he welcomed the opportunity to talk of his childhood, and the ocean that he could see "from his window" and other long-lost things.
I said, "Now that you have retired, you could take a trip there." And he said, with resignation (and just a little sadness), "I will never go back." He said, "I haven't gone there in 40 years, why go back now?" And then he said, "My life is here. I have Greece in my heart. I'll keep it there."
He has never lost the Greek accent, the deep imprint of Greece upon him -- and he is definitely considered "a foreigner" here. He is not "Greek American, but "Greek," period.
But just exactly like the song says, having left Greece so far behind, he'd be "a foreigner in Athens" too...
I think that maybe he is both the one "who forgot Greece in cold Chicago," and the one who "carries Greece in his heart."
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!