Εξι μήνες μετά... Θάθελα να σου πω πολλά, μα φτάνουν μόνο δύο λέξεις!

Θάθελα να σου πω πολλά, μα φτάνουν μόνο δύο λέξεις:
Σ' ευχαριστώ και σ' αγαπώ!
Αυτές οι λεξούλες είναι μόνο για σένα!
Είναι αυτές που ποτέ δεν ξεστόμισα όσο ζούσες
και με βαραίνουν σαν πλάκες κάθε που αντικρίζω το αστέρι σου στον ουρανό.
Σ’ευχαριστώ γιατί ήσουν εκεί όταν σε χρειαζόταν η οικογένεια. Απλά ή λιγότερο απλά, με ειλικρίνεια, με τιμιότητα, με την ψυχή και όχι τα λεφτά. Γιατί, συ μας δίδαξες με το παράδειγμά σου, να αγωνιστούμε για μια καλύτερη ζωή. Όχι να γίνουμε πλούσιοι ή διάσημοι, αλλά να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας, να ξεπερνάμε κάθε μέρα τα όρια του εαυτού μας, να ανακαλύπτουμε την ψυχή μας !
Σ’αγαπώ, έτσι απλά, γιατί ήσουν ο πατέρας.
Ελπίζω, είμαι σίγουρος, ότι ο Πατέρας όλων μας, εκεί που βρίσκεσαι, σου δίνει πλέον Αυτός τη δική του Άπειρη αγάπη.
Κι εγώ, ο αμαρτωλός, ζω με μια κρυφή ελπίδα πλέον: μήπως με λυπηθεί ο Θεός και φανώ πιο τυχερός από σένα.
Ελπίζω μήπως τα δικά μου παιδιά αισθανθούν και ξεστομίσουν τις λεξούλες αυτές
πριν έρθω κι εγώ στη θέση σου, πριν έρθω να σε συναντήσω στην μόνιμη πλέον κατοικία μας..
Καληνύχτα αστέρι..