Πράσινη ανάπτυξη ναι, αλλά επιτέλους ανάπτυξη!
Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η «πράσινη» ανάπτυξη αποτελεί πλέον συστατικό στοιχείο του πολιτικού μας λόγου καθώς όλα τα πολιτικά κόμματα καταπιάνονται με το ζήτημα αντιμετωπίζοντας επιτέλους το περιβάλλον ως «αναπτυξιακό πόρο» και όχι ως «αναστολέα» της ανάπτυξης.
Ομως η πράσινη ανάπτυξη δεν (πρέπει να) είναι επικοινωνιακή καραμέλα. Πρέπει να ξεπεραστεί το επικοινωνιακό επίπεδο και να περάσουμε σε ανάπτυξη επιτέλους! Δυστυχώς, οι επικοινωνιακές ανακαινίσεις της πρόσοψης, ώστε να φαίνεται πράσινη, δεν αποτελούν «διατηρήσιμη» (sustainable) λύση. Ούτε το οικο-υποκριτικό "πρασίνισμα" που οδηγεί σε νέα καταναλωτική μανία (οικο-υποκρισία, eco craziness).
Τα τελευταία χρόνια η «αειφορία» και η «περιβαλλοντική προστασία» συνάδουν με την απο-ανάπτυξη την οποία πολλά οικολογικά κινήματα θεωρούν ως τη μοναδική απάντηση στην οικολογική και οικονομική κρίση. Όμως το «αειφόρο τίποτε» δεν τρώγεται, ούτε πολυμερίζεται, ούτε μεταφέρεται στις επόμενες γενιές. Ηδη όλοι οι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, δασοκομία, εξόρυξη κλπ) θεωρούνται αντι-οικολογικοί και ήδη βρίσκονται στα φάσμα της εγκατάλειψης οδηγώντας την περιφέρεια σε μαρασμό, ενώ παράλληλα δίνουν τη θέση τους στο μαζικό (και όχι ποιοτικό) τουρισμό με όλα τα συμπαρομαρτούντα.. Όμως η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού δεν αποτελεί επίσης διατηρήσιμη λύση..
Το ζητούμενο είναι μια εναλλακτική βιώσιμη λύση που θα ανασυγκροτήσει την πρωτογενή παραγωγή και θα δρομολογήσει τη μετάβαση προς την βιώσιμη κοινωνία. Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν απαιτεί απλώς μια στρατηγική "πράσινης ανάπτυξης" αλλά μια ολοκληρωμένη στρατηγική που μπορεί να γίνει πράξη με συντονισμένη συλλογική προσπάθεια, συγκεκριμένες πολιτικές αλλά και με ατομικές πρωτοβουλίες από τον καθένα μας και όχι με επικοινωνιακούς βαρύγδουπους τίτλους. Η πράσινη ανάπτυξη είναι το σύνθημα, είναι αν θέλετε η «σημαία ευκαιρίας», όμως πίσω από αυτήν πρέπει να υπάρχει το όραμα αλλά και η ουσιαστική 30 χρονη και πλέον παρακαταθήκη της βιώσιμης ανάπτυξης.
[συνεχίζεται..]
[Τζεφέρης Πέτρος] [by Tzeferis peter]
Αρθρο Π Τζεφέρη: Ο πεντάλογος της Πράσινης Ανάπτυξης
7 comments:
Πραγματικά, θέλω να δω, επειδή δηλώνω κάτοικος περιοχής που ο μονοπωλιακός μαζικός τουρισμός, παρουσιάζεται με μεσσιανικές ιδιότητες, τον τρόπο αποφυγής του, που κατ' εμέ, αντιβαίνει και στην κοινή λογική. Δεν συζητώ καν την βιώσιμη ανάπτυξη (ούτε και το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται εδώ και καιρό...).
Οταν μιλάμε για μνημεια παγκοσμίου κληρονομιάς σαν την αρχαία ολυμπία, μιλάμε για απόλυτη προτεραιότητα και για παγκόσμιο μονοπώλιο...
Τί να συζητήσουμε, αν χωρεί και αλλου είδους ανάπτυξη?
Εδω αλλάζουν τα γεωγραφικά σύνορα και τσακωνονται ποιά εφορία αρχαιοτήτων θα το πρωτοπάρει στην δικαιοδοσία της..
Οτιδήποτε και να συζητήσουμε, ακόμη κι έξω από την Α ζώνη προστασίας, δεν έχει καμία τύχη, παρά μόνο το να βελτίωσουμε τις υποδομές ώστε να καταστήσουμε τον τουρισμό περισσότερο ποιοτικό, περισσότερο προσανατολισμένο.
Χμ... my bad, καθόσον αναφέρομαι σε πιο νότια περιοχή (στην Αρχαία Ολυμπία δηλώνω εργασία και προσωρινή κατοικία, και βέβαια, καν δεν θέλω να αναφερθώ στα σύνορα και τις διεκδικήσεις που μετράνε και κάτι χρόνια εδώ που τα λέμε) φιλέτο, όπου τα μπαλάκια είναι αυτά που γενικά κυριαρχούνε τα τελευταία χρόνια στο οικονομικό γίγνεσθαι, δίνοντας γη και ύδωρ (κυριολεκτικά...) σε αμφίβολα για την βιώσιμη ανάπτυξη των ντόπιων, συμφέροντα.
Νομίζω ότι η πρωτογενής παραγωγή εγκαταλείφθηκε πριν θεωρηθεί «αντιοικολογική» για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Αν δεν είχε εγκαταλειφθεί, δεν νομίζω ότι θα την εγκατέλειπε κανένας λόγω «οικολογικής συνείδησης», όπως δεν εγκαταλείπεται και καμία άλλη βιομηχανική δραστηριότητα για οικολογικούς λόγους. Σε τελευταία ανάλυση, ο τουρισμός είναι πολύ πιο επιβλαβής στο οικοσύστημα από την γεωργία!
Όσο για τις επικοινωνιακές κορόνες… αποτελούν ούτως ή άλλως την παγκόσμια κατάντια του ανθρώπου και δεν ξέρω πώς και πότε θα αλλάξουν…
αγαπητή σοφία η άποψή μου είναι κοντολογίς "μακρυά από μονοκαλλιέργειες" ή με άλλα λόγια όπως λεει ο λαός "μην βαζεις ολα τα αυγά στο ίδιο καλάθι".
Η μονοκαλλιέργεια ανάπτυξης είτε είναι τουρισμός, ειτε γεωργία, είτε μεταλλεία ειναι καταδικασμένη κάποτε να αποτύχει.
Ο τόπος μας ειναι ευλογημένος κι έχει μεγάλη διαφορετικότητα σε ολα τα επίπεδα, αρα γιατί εμείς να μην το εκμεταλλευτούμε?
Το κακό ειναι οτι τα σημερινά εργασιακά και επιχειρηματικά πρότυπα συνάδουν μόνο με ανάπτυξη τύπου mp3. Η νέα επιχείρηση του σήμερα πρεσβεύει την απαράβατη επιδίωξη του βέλτιστου αποτελέσματος στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Είναι δέσμια της ανυπομονησίας, του βραχυπρόθεσμου, του εφικτού...
Ο,τι αρπάξουμε σήμερα...
Θαυμάσια, συμφωνώ απόλυτα με αυτό το σκεπτικό που μοιράζει την οικονομία σε πολλούς τομείς. Και στην πραγματικότητα, είναι το μοντέλο ανάπτυξης που μάλλον βοηθάει τους κατοίκους των μικρών περιοχών, αν ασχοληθούμε λίγο με την μικρή κλίμακα και όχι την κρατική επιχειρηματική πολιτική (π.χ. λίγο γεωργός, λίγο κτηνοτρόφος, λίγο απασχολούμενος με τον τουρισμό) και ελαχιστοποιεί τις ζημιές τους όταν πληγεί δομικά ένας τομέας, μιας και έχουνε τους υπόλοιπους να στηριχθούνε.
Ας ελπίσουμε ότι θα τα δούμε σύντομα...
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!