Το διακύβευμα για το νέο υπουργείο περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλαγής...

Πολλοί βγαίνουν καθημερινά και υποδεικνύουν στην νέα υπουργό περιβάλλοντος τι να κάνει..
Καθένας έχει την έκθεση ιδεών στο τσεπάκι του: εμπιστοσύνη, καινοτομία, συνέπεια, σύγκρουση με το πελατειακό σύστημα του δημοσίου κλπ. Πολλοί είναι πιο συγκεκριμένοι, μιλώντας για κατάργηση υπηρεσιών, δημιουργία ανεξάρτητων αρχών, φορείς διαχείρισης και χίλια δύο άλλα.

Οι περισσότεροι είναι καβάλα στο ποδήλατό τους και τυρβάζουν στα υπουργεία ως παρατηρητές. Αλλοι πιο συνειδητοποιημένοι, που ίσως έχουν προσπαθήσει να αδειοδοτηθούν ή να στήσουν κάτι περιβαλλοντικά βιώσιμο αλλά συνάμα αναπτυξιακό σε αυτόν το τόπο, συγκρατιούνται περισσότερο και απλώς εύχονται.. της εύχονται καλή επιτυχία..

Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες των ενεργών πολιτών ξαναέγιναν υψηλές και ο ο πολιτικός χρόνος διαφοροποιήθηκε και πάλι. Αντί να εισέλθουμε σε έναν “αραιό” πολιτικό χρόνο, όπου οι νικητές των εκλογών θα απολαμβάνουν τα ..λάφυρά τους, μπαίνουμε σε φάση “συμπυκνωμένου” πολιτικού χρόνου, καθώς μπολιάστηκε εκ νέου η προσδοκία στους πολίτες.

Hic rhodus, hic shaltus...

Και κάτι ακόμη μιας και ολοι ασχολούνται με αυτό. Φυσικά και ναι στο casual look της κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη. Δεν χάλασε ο κόσμος αν εμφανιστεί και μια πολιτικός που μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο και λιγότερο με ατσαλάκωτη πολιτική καρικατούρα, αριστερόθεν ή δεξιόθεν του πολιτικού ορίζοντα..

Τώρα αν η εμφάνιση αυτή την βοηθήσει ώστε να παράγει έργο και μάλιστα οριζόντιο, σε έναν τομέα που διατρέχει οριζοντίως και καθέτως κάθε ανθρώπινη, κοινωνική, οικονομική και αναπτυξιακή δραστηριότητα, αυτό ειναι μια άλλη ιστορία...

Ομως η παραγωγή αυτού του έργου είναι η ουσία, το ζητούμενο..

Φυσικά και το περιβάλλον δεν (πρέπει να) είναι μόδα, αλλά είναι συστατικό και μετρήσιμο στοιχείο ενσωματωμένο σε κάθε αναπτυξιακή πολιτική. Στα θέματα του Περιβάλλοντος δοκιμάζονται η παιδεία και ο πολιτισμός μας, διακυβεύεται η πολιτική υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, ελέγχεται η βιωσιμότητα του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης του τόπου μας.

Ομως από το σημείο αυτό μέχρι να επιτύχουμε να κάνουμε "πράσινο" το λιγνίτη, τα λατομεία, τη ΔΕΗ, το θαλάσσιο περιβάλλον, τον μαζικό τουρισμό, τα μαυρισμένα μας δάση κλπ. και να παντρέψουμε σωστά τις διάφορες δραστηριότητες του τουρισμού, της ενέργειας, της πρωτογενούς παραγωγής χωρίς να τις χωρίσουμε καθεμιά στο δικό της (ρυπογόνο) δωματιάκι, έχουμε πολύ δρόμο... Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν γίνεται με αποκλεισμούς δραστηριοτήτων αλλά με πάντρεμα.. και οι παντριές ήταν πάντα ο δύσκολος δρόμος... Το ζητούμενο δεν είναι ένα ακόμη Υπουργείο, υπερτροφικό και γραφειοκρατικό, που είτε δεν θα καταφέρνει να έχει αποτελεσματικότητα λόγω ασύνδετων υπηρεσιακών μηχανισμών είτε θα αυτοϊκανοποιείται λέγοντας «όχι σε όλα».

Το περιβάλλον είναι ένα κοινό τοις πάσι αγαθό, που ανήκει εξ αδιαιρέτου σε όλους μας. Το ίδιο όμως ισχύει και για το δικαίωμα της ανάπτυξης. Όταν το αποδεχθούμε αυτό, θα αντιληφθούμε ότι η μόνη ρεαλιστική λύση, η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα άσκησης περιβαλλοντικής πολιτικής είναι η εξεύρεση συμβιβαστικών λύσεων μεταξύ αντιτιθέμενων απόψεων και συμφερόντων.

Πρέπει, το περιβάλλον από πεδίο λανθάνοντος πλεονεκτήματος κατάλληλου για εκθέσεις ιδεών να μετατραπεί επιτέλους σε πραγματικό πεδίο συγκριτικού πλεονεκτήματος. Κι αυτό απαιτεί μια ενιαία και αποτελεσματική περιβαλλοντική πολιτική, η οποία θα είναι ευέλικτη και θα οδηγεί στην βιώσιμη ανάπτυξη, όχι στο αειφόρο τίποτε.

Αυτό είναι το ζητούμενο από την νέα ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.. Και το διακύβευμα για όλους εμάς είναι ότι ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία να δώσουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο..

[Τζεφέρης Πέτρος][by tzeferis Petros]