Πάλι για τη θεά του διαδικτύου, την ανωνυμία...
Κατά καιρούς από τη θέση αυτή εχουμε ασχοληθεί με το θέμα της "ανωνυμίας του διαδικτύου και των μπλογκ" και την συνακόλουθης ευθύνης που απαιτεί και μάλιστα σε πολύ υψηλό βαθμό.
ΣΤΟΧΑΣΟΥ, ΚΑΙ ΑΡΚΕΙ...'Ω 'Αναγνώστα : άλλο η ανωνυμία και άλλο η συστηματική κατάχρησή της...
Τα μπλοκς δεν (πρέπει να ) είναι ένα ανώνυμο βήμα!
Μια ακόμη περίπτωση έρχεται να δικαιώσει τις απόψεις μου.Αφορά τις αναρτήσεις που διαβάζουμε στην ιστοσελίδα "Η Φωνή του Kηρεώτη" για το θέμα των "μεταλλείων" της ΒΙΟΜΑΓΝ
Σκανδαλώδες έγγραφο του ΥΠΕΚΑ διασφαλίζει 45.000 στρέμματα μεταλλειοκτησίες στην ΒΙΟΜΑΓΝ ΑΕ. Ζητείται η παρέμβαση της υπουργού
Ενας νέος φορέας, ένας σύλλογος με έντονη ιντερνετική δράση, ο Σύλλογος Περιβάλλον και Πολιτισμός Δήμου Κηρέως, Εδώ στοχεύει να βοηθήσει την περιοχή του στα θέματα περιβάλλοντος και πολιτισμού. Εντούτοις, μέσα στην αγωνία, ελπίζω, να προβληθεί το έργο αυτό, προβαίνει σε γενικεύσεις που θίγουν πρόσωπα και που ίσως θα αποφεύγονταν αν καθένας που γράφει ένα κείμενο και το αναρτά δημόσια, έβαζε από κάτω την υπογραφή του.
Από την αλλη, μια υπηρεσία (του πρώην ΥΠΑΝ και νυν ΥΠΕΚΑ), ταλαίπωρη κι αποδεκατισμένη αλλά με πολύ περηφάνεια, και υψηλότατο βαθμό επάρκειας, αμεροληψίας και τιμιότητας των ελαχίστων υπαλλήλων της. Αλλά που τα παραπάνω δεν αρκούν, όπως φαίνεται, να διώξουν τη ρετσινιά από τη στρατιά των 300 χιλ. σε μεγάλο ποσοστό καθήμενων (κι οχι κατ' εξαίρεση και μειοψηφία οπως μας κανοναρχούν οι πολιτικές ηγεσίες προεκλογικά, κάθε φορά που κατεβαίνουν προς άγραν ψήφων) δημοσίων υπαλλήλων. Και την "γενίκευση" ή "προς τα κάτω απλούστευση" που λίγο απέχει από το να θεωρηθεί κακοήθεια: "αφού ένας έχει διαφθαρεί, έχουν ολοι ή σχεδόν ολοι.."
Αποψή μου, την οποία εχω αναρτήσει αρκετές φορές από το βήμα αυτό στο παρελθόν ειναι ότι, τα μπλοκς δεν (πρέπει να) είναι ένα ανώνυμο βήμα. Ενα βήμα για να γράφουμε οποιαδήποτε υπερβολή ή ανακρίβεια χωρίς να λογοδοτούμε. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι φυσικά ιερό. Αν με αυτά που γράφει όμως καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν διαδικασίες για την δίωξή του. Συνεπώς η ανωνυμία του blogger είναι ένα υπό αίρεση δικαίωμα στο βαθμό που αυτός δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου.
Τα μπλοκς, κύριοι, είναι ένα βήμα διαλόγου για τους "επώνυμους" (με την ευρεία έννοια) που δεν διαθέτουν εναλλακτικό βήμα. Για τους "επώνυμους" που ζουν στο περιθώριο, που σιωπούν, που είναι φιμωμένοι, περιθωριοποιημένοι. Που είναι "ανώνυμοι" με ονοματεπώνυμο. Που δεν τους προσκαλεί κανένα κανάλι, παρά το γεγονός οτι (ενδεχομένως) προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο περισσότερα απο ότι ενα κανάλι... Που ζουν στο ημίφως της ελλάδας που καταδικάστηκε σε αυτό επειδή απλά σέβεται το λόγο της. Που θλίβονται βλέποντας ημιμαθείς και ανήθικους, δέσμιους του λούσου και της φτηνής εικόνας να προβάλονται διαρκώς και αδιακρίτως.
Που έχουν ομως και όνομα και προσωπικότητα και άποψη και υπογραφή. Κι ενίοτε, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, έχουν όραμα και στόχο. Και που, όταν θέλουν να καταγγείλουν, καταγγέλλουν επώνυμα, ρισκάρουν και αναλαμβάνουν την ευθύνη. Που έχουν αυθεντική φωνή και δομημένο, τεκμηριωμένο λόγο. Που σέβονται τον λόγο τους και είναι διπλά προσεκτικοί όταν καταγγέλουν εργαζόμενους, σε όποια βαθμίδα κι αν ευρίσκονται.
Και κάτι ακόμη. Η δημόσια διοίκηση, η υπηρεσία, δεν (πρέπει να) αφαιρεί το λόγο από τον υπάλληλο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί φίμωτρο και φραγή που μετατρέπει τον υπάλληλο σε "σάκο του μποξ" που απλά πρέπει να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα όσα δικαίως ή αδίκως "σέρνουν" ανώνυμα δημοσιεύματα κατά της κακοδιοίκησης (και οχι μόνο) του δημόσιου τομέα. Ούτε μπορεί να περιορίσει την ευθιξία, την αξιοπρέπεια ή ακόμη και το όραμα ("οξύμωρο" αλλά οχι "αδύνατο" σχήμα για δημόσιο υπάλληλο!!) που ενδεχομένως διακρίνει τον υπάλληλο. Αλλά ούτε και την δυνατότητα να μπορεί κι αυτός να ειναι μπλόγκερ, και να μάχεται για το όραμά του ή να προασπίζει τα δικαιώματά του, ειδικότερα όταν θίγεται σε προσωπικό επίπεδο. Αντίθετα θα έλεγα οφείλει να το κάνει αφού η ίδια η δημόσια διοίκηση έχει αποδειχθεί ανεπαρκής να του τα παράσχει αμφότερα...
Αγαπητοί φίλοι μπλόκερς, ας σεβαστούμε το χώρο μας. Ας τον θωρακίσουμε απο την ευκολία, την υπερβολή, την αυθαιρεσία. Από την καταχρηστική ανωνυμία.. Εμείς θα βγούμε στο τέλος κερδισμένοι!
{Πέτρος Τζεφέρης] [Tzeferis Peter]
9 comments:
Αν ο κόσμος είχε τη σύνεση να μην καταχράται την ελευθερία, δεν θα χρειαζόταν περιορισμοί…
Δυστυχώς στις μέρες μας η έννοια της ελευθερίας έχει μεταβληθεί (επίσημα) σε ασυδοσία. Εξ ου και…
Αλλά έτσι δε γίνεται σε όλα τα επίπεδα σήμερα;
Για να σεβαστεί κάποιος τον οποιοδήποτε χώρο, πρέπει να σέβεται τον εαυτό του και τους γύρω του. Θεωρώ ότι είναι ελάχιστοι αυτοί που το κάνουν. Και λιγοστεύουνε συνεχώς στον ευρύτερο πληθυσμό. Και θα συμφωνήσω και με τον Darthiir όσον αφορά την ασυδοσία.
;-(
Με έπεισες τελικά
να κάνω το ιστολόγιό μου
επώνυμο.
Καλό βράδυ και καλή χρονιά
Ευχαριστώ!
Γιατί οι υπόλοιποι ποιούν την νήσσαν επί του θέματος.
Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω πέρα από τα ήδη γραφέντα είναι το πρωτοφανές μένος της συγκεκριμένης οργάνωσης καί άλλων εναντίον της αξιοποίησης των ορυκτών πόρων. Μέσα στη γενική τους σύγχυση άλλα διαβάζουν και άλλα λένε τα κείμενα. Ακόμα και με συμπάθεια να τους προσεγγίσεις είναι δύσκολο να καταφέρεις να επικοινωνήσεις. Αυτό είναι απογοητευτικό για υποτιθέμενα προοδευτικές κινήσεις.
η αλήθεια είναι ότι λίγο-πολύ όλοι κατι έχουν να πουν. Πράγματι τα blogs είναι ένα βήμα για όσους δεν έχουν πρόσβαση και θέλουν κάτι να πουν. Θα ήταν άλλο ένα ευχολόγιο η απαντησή μου σε τουτο δω το post αν ελεγα τα..γνωστά και δεν διαφωνώ καθόλου στο "επώνυμο" του γράφειν και του εκφράζεσθαι!
Μα να θυμίσω ότι "επώνυμα" πια και χωρίς αιδώ βγαίνουν όλοι οι εκάστοτε αρμόδιοι και μας παραμυθιάζουν για το οτιδήποτε. Απο οικονομίες και κρίσεις μεχρι γρίπες και σκάνδαλα.
Δυστυχώς αυτο που λειπει κατα την αποψη μου - και ειναι δειγμα των καιρών - είναι η 'τσίπα' και το φιλότιμο .
Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω ότι τα έβαλαν με δημόσιους υπαλλήλους και μιά υπηρεσία που την χαρακτηρίζει η αντικειμενικότητα, η σοβαρότητα οι γνώση για το αντικείμενο και η διαφάνεια. Από ότι φαίνεται διάλεξαν λάθος αντίπαλο οι παντογνώστες και νομομαθείς του συλλογου. ΑΤΥΧΗΣΑΝ
μια ματια προς την αητή θα έκανε πολλούς να σκεφτούν καλύτερα..
Εχετε δει καμια καθαρίστρια ή κανέναν ανεργο να ωρύεται γιατι δεν του πασπάλισαν με πολλή ζάχαρη το παντεσπάνι του?
ευχαριστω όλους για τα σχόλια. Επιτρέψτε μου ένα ακόμη σχόλιο και προς τις δύο κατευθύνσεις, διότι και οι δύο έχουν τα δίκια τους.
Απο τη μια, είναι οι κινήσεις πολιτών που όχι μόνο δεν τις αμφισβητούμε αλλά τις επικροτούμε σε κάθε περίπτωση. Η συνειδητοποίηση από όλους της ατομικής μας ευθύνης για το περιβάλλον είναι βασική προϋπόθεση κάθε προσπάθειας να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Όταν η κοινωνία μένει απαθής, τότε προσφέρει ένα ιδιότυπο άλλοθι σε κάθε λογής «παράκεντρα εξουσίας» να κάνουν τα στραβά μάτια σε φαινόμενα καταστροφής του περιβάλλοντος.
Εξάλλου από την άλλη μεριά, η περιβαλλοντική ευαισθησία δεν είναι προνόμιο κανενός. Ειδικά όταν σήμερα, οι κινητοποιήσεις πολιτών, αποδεδειγμένα εμποδίζουν ή και ματαιώνουν επενδύσεις στον τομέα, έχουν δηλ. παρά τον διαφορετικό τους ρόλο, μια «άτυπη» μορφή εξουσίας. Οι πολίτες που έχουν άποψη, που υψώνουν τη φωνή τους μαζί με μαύρες σημαίες, που «μπλογκάρουν» πρεσβεύοντας την άμεση ηλεκτρονική δημοκρατία του διαδικτύου, οι δημοσιογράφοι που κάνουν εκπομπές «άποψης» σε προβεβλημένα μέσα κλπ. πρέπει να είναι το δυνατόν αντικειμενικά, έγκυρα, σφαιρικά και υπεύθυνα ενημερωμένοι, ώστε να ασκούν το δικαίωμά τους χωρίς κραυγές, υστερίες, ανακρίβειες, οικο-λαγνεία, χωρίς παντιέρες και ... ταμπούρλα!. Αλλά συστηματικά, με πραγματικά δεδομένα, οχι με γενικεύσεις και απλουστεύσεις αλλά με πολύ προσοχή ειδικά όταν πρόκειται να θίξουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση.
Θέλει πολύ αρετή και τόλμη το άθλημα αυτό, πιστέψτε με!
Για το θέμα της ανωνυμίας, έχω να σας φέρω παράδειγμα που μου θύμισε ο Stinger σε άλλο χώρο και έγραφε ουσιαστικά ανώνυμα, τον Αντρέ Γκορζ (Φεβρουάριος 1923 - 24 Σεπτεμβρίου, 2007), γεννημένο Γκέρχαρντ Χιρτς (Gerhard Hirsch) επίσης γνωστό με το δημοσιογραφικό του όνομα Μισέλ Βοσκέ (Michel Bosquet). Ο Αυστριακός και Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος με τα 2 ψευδώνυμα λοιπόν. Ως δημοσιογράφος ήταν το 1964 συνιδρυτής της εβομαδιαίας πολιτικής επιθεώρησης Le Nouvel Observateur. Ήταν επίσης υποστηρικτής της υπαρξιστικής εκδοχής του Μαρξισμού του Ζαν Πολ Σαρτρ μετά τον Πόλεμο. Το Μάη του ‘68 διαχώρισε τη θέση του και στράφηκε στην πολιτική οικολογία, γενόμενος μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της. Το κεντρικό θέμα της ενασχόλησής του ήταν η απελευθέρωση από την εργασία, η δίκαιη κατανομή της εργασίας, η εργασία ως κοινωνική αποξένωση, κ.λπ. Ήταν επίσης ένας από τους υποστηρικτές του εγγυημένου ελάχιστου εισοδήματος.
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!