Το περιβάλλον στην εποχή της οικονομικής επιτήρησης

Το περιβάλλον στην εποχή της οικονομικής επιτήρησης

Η αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης απαιτεί  ολοκληρωμένο σχεδιασμό, με αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής και διεθνούς εμπειρίας, του εγχώριου επιστημονικού και παραγωγικού δυναμικού,  ως σημαντική διέξοδο για την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Στο κεφαλαιώδες θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, με έμφαση στην ανακύκλωση, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικά ανοιχτά προβλήματα. Απειλείται με νέα πρόστιμα από την ευρωπαϊκή ένωση για τις ανεξέλεγκτες χωματερές και τις καθυστερήσεις αποκατάστασής τους και είναι αναγκαίος ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός σε περιφερειακό επίπεδο.

Η ανακύκλωση υλικών στον τόπο μας δεν ξεπερνά το 15%, τη στιγμή που θα έπρεπε να αγγίζει το 50%. Και μπορεί στις "μπαταρίες" να τα πήγαμε καλά, πετυχαίνοντας ήδη το στόχο του 2012 (με 47 χιλιάδες σημεία συλλογής και 629 τόννους παρακαλώ!), αλλά τι γίνεται για παράδειγμα, με τα απόβλητα εκσταφών, τα μπάζα; (τρίτη φορά πηγαίνει το θέμα στο ΣΤΕ μετά από επιστροφή δύο φορές..)

Νέες προκλήσεις αποτελούν, επίσης, οι πολιτικές για την ενεργειακή απόδοση και την εξάπλωση των ΑΠΕ. Οι ολοκληρωμένες πολιτικές, μαζί με την ανάπτυξη των τεχνολογιών περιβάλλοντος, με ουσιαστική συμμετοχή των επαγγελματικών, παραγωγικών, επιστημονικών κλάδων και τοπικών κοινωνιών, δίνουν προοπτική για την επόμενη μέρα..

Επισημαίνεται επίσης ότι το πολιτικό κόστος είναι ένας σημαντικός παράγων που δεν έχει επιτρέψει την ανάπτυξη αλλά αντίθετα έχει οδηγήσει στην ανάσχεση ή βραδυπορία πολλών περιβαλλοντικών λύσεων..

Ενα εξαιρετικό άρθρο από την Δρ. Χριστίνα Θεοχάρη, επιμελήτρια της ΜΕΠΑΑ του ΤΕΕ.

Θα σχολίαζα με ένα λόγο για την ελλάδα του 2010: έχουμε πολύ δρόμο ακόμη...