Μάριο Βάργκας Λιόσα: τα καλύτερα μου έχουν συμβεί διαβάζοντας...
Και εκείνη τη γροθιά που μαύρισε το μάτι στον Γκαρσία Μάρκες (τον κολομβιανό φίλο του για το έργο του οποίου ειχε κάνει το διδακτορικό του παρακαλώ!) κάποτε στο Μεξικό, του τη χρώσταγε, γιατί τις γυναίκες τους τις τιμούν οι περουβιανοί ακόμη κι αν τις έχουν εγκαταλείψει προσωρινά!!
Πολλά θα γραφτούν για τον Μάριο Λιόσα τις μέρες αυτές. Ας δούμε τι λέει αυτός:
"Eίναι σίγουρο πως γράφεις, για να ζήσεις όσα δεν μπορείς στην πραγματική σου ζωή, είναι ένας τρόπος να ζεις πολλά πεπρωμένα, πολλές εμπειρίες, να υποδύεσαι πολλούς ρόλους. Ο λόγος ύπαρξης της λογοτεχνίας είναι να προσφέρει στη ζωή σου, όλες αυτές τις εμπειρίες που δεν μπορείς να έχεις στην πραγματικότητα, ενώ συγχρόνως το μυαλό σου τις αποζητά. Tο να γράφεις σήμερα είναι η αναζήτηση μιας ασφάλειας μέσα στην ανασφάλεια. Eνα είδος μαγικού κλειδιού, ικανού να δώσει μια λογική συνοχή σε αυτό που διαφορετικά θα ήταν απόλυτα χαώδες"
κι όταν τον ρώτησαν:
Κάνετε κάτι άλλο από το να γράφετε; Εχετε χρόνο για τη... ζωή; απάντησε:
"Γιατί; To γράψιμο και το διάβασμα δεν είναι ζωή;"
[Στην φωτογραφία όταν ο Μάριο Βάργκας Γιόσα είχε επισκεφτεί τον τάφο του Καβάφη, στο Ελληνικό νεκροταφείο της Αλεξάνδρειας]
Στην Ουρανούπολη με τον Mάριο Βάργκας Γιόσα
[του Τζεφέρη Πέτρου] [by Tzeferis Peter]
5 comments:
Και θα προσθέσω κάτι που έγραψε χτες στο Der Spiegel για τον Borges, που κινείται λίγο πολύ, στο ίδιο κλίμα: "It is not a literature that rejects the world. Rather, it is a literature that is addicted to the world but which distrusts the way the world presents itself."
Η ζωή είναι παντού γύρω μας σε μορφές πολλές και διάφορες... όσο περισσότερες βάζουμε στην καθημερινότητά μας, τόσο την γεμίζουμε με χρώματα και φως που μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής, με μεγαλύτερο κουράγιο και όρεξη....
συμφωνώ σοφία μου και ας μου επιτραπεί να πω κι εγω κάτι σαν σχόλιο: το χειρότερο ειναι τελικά η απώλεια της επιθυμίας, της επιθυμίας να ζήσει κανείς...
σε ευχαριστώ πάντα για τα σχόλιά σου.
Ναι, για τον ευατό σου πάντα γράφεις, αν και πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί πλέον που γράφουν μόνο για τα λεφτά. Άκουσα έναν πιτσιρικά που έγραφε και το μόνο που τον έννοιαζε ήταν αν και πώς θα μπορέσει να εκδοθεί για να βγάλει χρήματα.
Άσε που καμιά φορά, αφού γράψεις, μετά σου λένε: Γράψε κι άλλες 100 σελίδες, δεν μας φτάνουν. Και τότε αρχίζει το μαρτύριο...
Πάντως, δεν είναι μόνο γράψιμο και διάβασμα η ζωή!
IN 1976, Vargas Llosa punched García Márquez in the face in Mexico City , ending the friendship. Neither writer has publicly stated the underlying reasons for the quarrel. A photograph of García Márquez sporting a black eye was published in 2007, reigniting public interest in the feud. Despite the decades of silence....
Even today they dont speak each othere. But , I know that the reason was Patricia (Llosa second wife) and her fucking...
ναι έτσι ειναι ο Βάργκας Λιόσα ειναι κι ένα ατομο με ευρύτατη σεξουαλική κουλτούρα κι αισθήσεις. Αν διαβάζει κανεις Το πράσινο σπίτι ή τη γιορτή του τράγου, έστω και σε μετάφραση, φτάνει..
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!