Στην μνήμη των χιλιάδων θυμάτων σαν τον Σεργκέϊ...

Και τώρα (μετά την ιαπωνική πυρηνική πανωλεθρία) τί ;

Θα ξαναγράψουμε τη Sevezo II και θα την πούμε Sevezo III και θα πάψουμε να χρησιμοποιούμε το άλλοθι της (μέχρι προχθές) τεχνολογικά προηγμένης Ιαπωνίας όπου δηλ. παρά την έντονη σεισμικότητα κατάφερνε να διατηρεί αναίμακτα το πυρηνικό της οπλοστάσιο;

Οπως αναφέρει η Guardian παρόλο που η Ιαπωνία είχε προειδοποιηθεί πολλές φορές ότι οι ακτές της είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο στον κόσμο για την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων, κανείς δεν είχε λάβει υπόψη του την ταυτόχρονη σωρευτική επίπτωση ενός σεισμού και ενός τσουνάμι. Το ερώτημα είναι τώρα αν μπορεί να έχει πλέον κανείς εμπιστοσύνη στην πυρηνική βιομηχανία.

Οταν μέσα σε 25 χρόνια σημειώθηκαν τρία καταστροφικά ατυχήματα, τα οποία στοίχισαν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, κατέστρεψαν τη ζωή εκατομμυρίων άλλων και προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές. Στο διάστημα αυτό, η πυρηνική βιομηχανία επιδοτήθηκε με πολλά τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ θα χρειαστούν τώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να αποκατασταθούν οι ζημιές που έχουν προκληθεί.

Το μέλλον μοιάζει ακόμη χειρότερο. Ο πλανήτης έχει τώρα μια γενιά αντιδραστήρων που φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και οι πολιτικοί ασκούν τεράστιες πιέσεις για την παράταση της ζωής τους. Τα επόμενα 20 χρόνια σχεδιάζουμε  ώς πλανήτης να διπλασιάσουμε την παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από την πυρηνική ενέργεια, χωρίς να διαθέτουμε εξειδικευμένους μηχανικούς για να διαχειριστούν τα εργοστάσια. Ιδιωτικές εταιρείες ισχυρίζονται χωρίς αποδείξεις ότι τα εργοστάσια είναι ασφαλή. Δέκα ακόμη χώρες, μεταξύ των οποίων και οι γείτονές μας Τούρκοι,  σκοπεύουν την επόμενη πενταετία να στραφούν στην πυρηνική ενέργεια.

Αλλά υπάρχουν κι άλλα κακά νέα. Πάνω από 100 αντιδραστήρες είναι ήδη εγκατεστημένοι σε ζώνες υψηλής σεισμικής δραστηριότητας, ενώ πολλοί από τους 350 νέους αντιδραστήρες που προβλέπεται να κατασκευαστούν προορίζονται για μια περιοχή του Ειρηνικού όπου υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για σεισμούς, τσουνάμι και άλλες φυσικές καταστροφές. Εξακολουθούμε να μην έχουμε βρει λύση για τα πυρηνικά απόβλητα και τώρα γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα εργοστάσια από όλους τους κινδύνους.

Αυτό που δεν μπορούν να δεχθούν οι κυβερνήσεις και η βιομηχανία είναι οι δύο αναλλοίωτοι νόμοι της ζωής: ο νόμος του Μέρφι και ο νόμος των ακούσιων συνεπειών. Αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, θα πάει στραβά. Μπορείς να αποτρέψεις κάποιες τεχνολογικές αδυναμίες, αλλά δεν μπορείς να αποτρέψεις τις ακούσιες συνέπειες.



Προσθήκη λεζάντας

 Την επόμενη φορά, η καταστροφή δεν θα οφείλεται σε σεισμό ή σε τσουνάμι, αλλά σε τρομοκρατία, σε κλιματική αλλαγή, σε κατασκευαστικό λάθος, στη διάδοση του πλουτωνίου ή σε έναν τρελό μάνατζερ. Αν δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις, η βιομηχανία και οι κυβερνήσεις θα είχαν μια δικαιολογία. Αλλά όταν οι κίνδυνοι είναι τόσο μεγάλοι και υπάρχουν ασφαλέστεροι δρόμοι, είναι τρέλα να μην τους ακολουθήσουμε.

Η  Γαλλία, η άλλη μεγάλη πυρηνική υπερδύναμη, μαζεύει τους υπηκόους της απο την χώρα του ανατέλλοντος ήλιου, την ίδια ώρα που ο τουρκος πρωθυπουργός δηλώνει ευθαρσώς σχετικά με το Ακούγιου και την σχεδιαζόμενη εκεί πυρηνική εγκατάσταση: "δεν υπάρχει επένδυση χωρίς ρίσκο..". Ευχαριστούμε γείτονα για τα δωρεάν μαθήματα...

Σε ένα μήνα, κλείνουν 25 χρόνια από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ!

Η Ιαπωνία, δεν έχω καμία αμφιβολία, θα καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

Με τους χιλιάδες Σεργκέι , τα χιλιάδες θύματα του πυρηνικού ολέθρου, τι θα γίνει;

Διήγημα: ΣEPΓKΓEI MATBEΓEΦ

[To διήγημα αυτό στηρίζεται σε πραγματικό γεγονός και  γράφτηκε  ορισμένα χρόνια μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος το βράβευσε το 1995. Και ο Σεργκέϊ χάθηκε το 1996. Ηταν πάλι Απρίλης, 10 χρόνια μετά το ατύχημα]