13.8.12

Να μην σκιάσουν τα βουνά της Μάνης οι γιγάντιοι δεσμοφύλακες (ανεμογεννήτριες)

[του Τζεφέρη Πέτρου][by dr. Tzeferis Peter]

Εκδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στις 11 Αυγούστου στην πλατεία Αρεόπολης της Μάνης (έξω από το βιβλιοπωλείο της «Αδούλωτης Μάνης», www.adoulotimani.gr) για το γνωστό θέμα της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης αιολικών πάρκων στη Μάνη, με το οποίο είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα, όταν τον Μάρτιο του 2012, είχαν εγκριθεί οι ΜΠΕ για την κατασκευή και λειτουργία ανεμογεννητριών εντός του δήμου Ανατ. Μάνης, ενός ΑΣΠΗΕ στις θέσεις Μακρυλάκκωμα και Προφήτης Ηλίας (ισχύος 55.3 MW) και δύο αιολικών πάρκων ισχύος 16.1 MW και 31.1 MW στις θέσεις Προφήτης Ηλίας και Σαγγιάς αντίστοιχα.

Oι ανεμογεννήτριες ξανάρχονται... στην Μάνη!

Επισημαίνεται ότι όλες οι παραπάνω αποφάσεις έγκρισης έχουν προσβληθεί στο ΣτΕ με αίτηση ακύρωσης, η οποία επικαλείται τόσο τυπικούς λόγους (δεν προηγήθηκε της χωροθέτησης η διαδικασία Περιβαλλοντικού Προελέγχου ώστε να διαπιστωθεί η απαίτηση ή όχι εκπόνησης ΣΜΠΕ όσο και ουσιαστικούς λόγους (αποστάσεις από παραδοσιακούς οικισμούς, προστασία των ενδιαιτημάτων των Ζωνών Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) αλλά και της ακεραιότητας των οικοτόπων Natura 2000 κλπ) αλλά και λόγους που αφορούν την ιστορική και αισθητική αξία και την πολιτιστική κληρονομιά της Μάνης (96 παραδοσιακούς οικισμούς από τους 118 στο σύνολο της Πελοποννήσου) που προσβάλλονται βάναυσα από την εγκατάσταση και λειτουργία των βιομηχανικών εγκαταστάσεων των ανεμογεννητριών.

Όλα τα παραπάνω αναλύθηκαν από βουλευτές και πολιτευτές αλλά και κατοίκους και φίλους του Μανιάτικου τοπίου, οι οποίοι βροντοφώναξαν «ΟΧΙ» και μάλιστα με αναφορές στις ιστορικές μάχες του Πολυάραβου αλλά και στον δυναμικό χαρακτήρα των μανιατών που διαχρονικά δεν ανέχτηκαν τίποτε λιγότερο από την ελευθερία. Ελευθερία της φτώχειας, της πέτρας και της στέρνας, αλλά ελευθερία.

«Στα βουνά της πατρίδας μας κρυβόταν πάντα η ελευθερία μας. Στα μανιάτικα βουνά χρωστάμε, δε μας χρωστάνε. Οι πρόγονοί μας, επαναστάτες, αντάρτες ή φυγόδικοι, εκεί βρίσκανε καταφύγιο και από ξεκίναγαν για να βρούνε το δίκιο τους. Εχουμε χρέος να τα προστατέψουμε όπως κι αυτά μας προστάτεψαν στα δύσκολα. Αλλιώς, το ίδιο αυτό φως που τόσο έχουμε αγαπήσει, το μανιάτικο φώς που τόσο έχουμε αγαπήσει, το μανιάτικο φως που όλα τα φωτίζει, και τα καλά και τα άσκημα, θα μας τιμωρεί κάθε φορά που θα τολμάμε να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά προς τις πλαγιές και τις κορυφογραμμές μας» (Κυριάκος Κοττέας)


Ας αναλογιστούν οι υπεύθυνοι, αν αξίζει τον κόπο να χαλάσουμε αυτό το περιβάλλον, για να στήσουμε ένα μαξιμαλιστικό σχέδιο (250 εγκαταστάσεις ύψους 120 μέτρων και διαμέτρου 70 μέτρων, 7 MW η καθεμία) που θα μπορεί δυνητικά να ηλεκτροδοτεί ολόκληρη την ….Πελοπόννησο από τα πολύπαθα βουνά της Μάνης.

Δεν είναι θέμα συναισθηματικό αλλά καθαρά θέμα πολιτικής και τεκμηρίωσης με τρόπο ολιστικό, όπως κάθε άλλο θέμα ανάπτυξης. Κι επιτρέψτε μου, εδώ δεν υφίσταται το θέμα της a priori χωροθέτησης όπως στα θέματα του ορυκτού πλούτου, ο οποίος ως γνωστόν βρίσκεται στο υπέδαφος σε θέσεις που η φύση τον τοποθέτησε σε γεωλογική κλίμακα, οπότε κανείς δεν έχει εναλλακτική λύση παρά μόνον το ναι ή το όχι. Εδώ μπορούμε να επιλέξουμε και θέσεις «παραδίπλα», τις θέσεις εκείνες που αισθητικά, περιβαλλοντικά, ιστορικά και με κάθε πρόσφορη επιστημονική προσέγγιση και πρακτική, εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, σύμφωνα πάντοτε με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.

Όμως την ίδια στιγμή που άλλοι επιλέγουν να βάλουν off shore τις ανεμογεννήτριες, εμείς τις βάζουμε πάνω στα ιστορικά μας μνημεία. Την ίδια στιγμή που άλλοι επιλέγουν να επιδοτούν την οικονομία με την προστιθέμενη αξία ενός καθετοποιημένου αναπτυξιακού συστήματος που παράγει ΑΠΕ (όχι απλώς ….εγκαθιστά) , εμείς επιλέγουμε να επιδοτούμε τις ΑΠΕ από το υστέρημα του πολίτη (βλ. αύξηση τέλους ΑΠΕ) καθώς κι άλλες δραστηριότητες (πχ. τομέας λιγνίτη) χωρίς δυστυχώς ουσιαστικό αποτέλεσμα για τον τόπο. Αποκορύφωμα ήταν οι αγρότες που αντί να καλλιεργούν τα χωράφια τους , συγκεντρώνονταν στα καφενεία και διαβουλεύονταν τι θα …εισπράττουν κάθε χρόνο από τα Φ/Β που θα δουλεύουν στα «χωράφια» για πάρτυ τους…

Αλλοίμονο αν αποφασίζουμε με εσωστρέφεια και κοντόφθαλμα. Για να μπορούμε λοιπόν ειδικά εμείς οι Μανιάτες να κοιτάμε ψηλά, τα περήφανα βουνά και το «δρόμο που χάνεται στο φως», θα πρέπει να φροντίσουμε να μην τα σκιάσουν οι δεσμοφύλακες… και γενικότερα τα σκοτάδια και οι ερινύες των καιρών. Αυτό το δωρικό τοπίο της στέρνας, της πέτρας και του φραγκόσυκου, πρέπει να διατηρηθεί...





AΠΕ κι Ελλάδα: αισιοδοξία ή σκεπτικισμός; 




0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!