Το τσουνάμι, χωρίς καμία αμφιβολία, μας πλησιάζει. Οποιος θέλει, μπορεί να κοιτάζει τους φοίνικες.

Πολλές φορές παρατηρώ τα περιστέρια στο μπαλκόνι μου: πόσο σίγουρα δείχνουν για τον εαυτό τους! Δεν μοιάζουν να έχουν καμία απορία. Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ αν υπάρχει ποίηση και ποιητές. Κι όμως, η ποίηση υπάρχει.

Συνήθως, ο μέσος άνθρωπος απασχολεί το μυαλό του με τις έγνοιες της καθημερινότητας, δουλειά, οικογένεια, υλικά αγαθά, κοινωνικές υποχρεώσεις κλπ. και όταν έχει ελεύθερο χρόνο, φροντίζει κι αυτόν να τον γεμίσει με άλλα ενδιαφέροντα -ποδόσφαιρο, διακοπές κλπ.-ενώ τις όποιες μεταφυσικές του ανησυχίες τις αναθέτει συνήθως εργολαβικά στην εκκλησία, προκειμένου αυτός να συνεχίσει να δουλεύει την Υπαρξή του στην ένδειξη "ύπνος".

Η ευχή του μέσου ανθρώπου για το θάνατο είναι να του συμβεί, αν είναι δυνατόν, ακαριαία, χωρίς πόνο και σε μεγάλη ηλικία.. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, τα πράγματα συμβαίνουν για όλους μας με έναν εκτός ελέγχου τρόπο και οι ανατροπές είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση .

Αργά η γρήγορα, ο καθένας μας με τη σειρά του βρίσκεται αντιμέτωπος με καταστάσεις που ξεπερνούν τα όρια του νου. Μιλάω  για το θάνατο, τον δικό μας ή των αγαπημένων μας προσώπων.

Το τσουνάμι, χωρίς καμία αμφιβολία, μας πλησιάζει. Οποιος θέλει, έχει την επιλογή να του έχει γυρισμένη την πλάτη και να κοιτάζει τους φοίνικες. Καλή σου τύχη γιάννη...

[αφιερωμένο στον συνάδελφο Γιάννη Γυφτόπουλο, που χάθηκε τόσο πρόωρα ]

δεύτερη ζωή δεν έχει....
Η ζωή περνά και χάνεται...
Εξι μήνες μετά..