Οι κάτοικοι στους εργοταξιακούς χώρους των Μεταλλείων Κασσάνδρας!

Η ωρίμανση των τοπικών κοινωνιών σε θέματα βιώσιμης ανάπτυξης είναι εξαιρετικά δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία η οποία συντελείται βαθμιαία και σε βάθος χρόνου. Σύμφωνοι, δεν είμαστε στο «παρά πέντε», είμαστε ενδεχομένως στο «και πέντε». Θα χρειαστούν πολλά βήματα ακόμη, μιας και η ωρίμανση αυτή πάει χέρι-χέρι με την (επίσης απαξιωμένη) παιδεία μας. Ομως στο άλλο άκρο, η μηδενιστική αντιδημοκρατία πάει χέρι-χέρι με την αποανάπτυξη, την ανεργία και την κοινωνική μιζέρια...

Εξάλλου, οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα στην βιώσιμη ανάπτυξη και σε ένα περιβάλλον, ναι μεν δανεισμένο από τις επόμενες γενιές, ναι μεν «εξ αδιαιρέτου», αλλά και «δικό» τους. Εχουν δικαίωμα (αλλά και ευθύνη) στη συμμετοχή, στο επιχειρησιακό τοπίο που τους αφορά. Στη συλλογική διαχείριση του περιβάλλοντος, και συνεπώς και σε όλες τις διαδικασίες που αφορούν ή θίγουν την προστασία του. Αλλωστε σε μια σύγχρονη κοινωνία, η επιτυχία μιας στρατηγικής οικονομικής ανάπτυξης εξαρτάται κυρίως από τη συμμετοχή του συνόλου των κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων από το σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση όλων των απαραίτητων μέτρων και πολιτικών. Μόνο όταν οι τοπικές κοινωνίες συμμετέχουν σε όλα τα παραπάνω, δεν θα περιορίζονται να ασκούν μόνο στείρα αντιδημοκρατία αλλά θα συμμετέχουν άφοβα και στην ανάληψη της όποιας ευθύνης. Οι κοινωνίες «θέλουν» να ωριμάσουν. Αρκεί να τις βοηθήσουμε..  [Πέτρος Τζεφέρης]